Aan het einde van het jaar, voordat er een nieuw getal op de kalender verschijnt, is het tijd om mijn persoonlijke toekomstplannen uiteen te zetten. Dit zijn de plannen die te maken hebben met mijn schrijverschap. Het zijn er weer veel. Hopelijk kan ik scherp, kritisch en volhardend door blijven gaan met schrijven en tekenen en lukt het me om dicht bij mezelf te blijven, zodat ik ervan kan blijven genieten. Ook in 2023 wil ik weer heerlijk creatief en vol inspiratie en betrokkenheid aan de slag gaan. Ik hoop dat mijn gezondheid het toe blijft laten.
Ik zet mijn plannen hier in een lijst.
De zetproef doornemen van Interplanetair, boek 3, Schakelmagie en alles wat erbij komt kijken om het boek klaar te krijgen voor de drukker.
Het boek komt uit bij Zilverbron.
Promotiematerialen voor mijn boeken vernieuwen, materiaal voor het nieuwste boek.
Recensenten vragen en boeken opsturen.
Trailers maken (kijken of dat lukt) voor YouTube.
Herschrijven/redigeren versie 2 en verder, van het manuscript Magische Alliantie boek 1 Woest Water
Dit manuscript als het helemaal klaar is op tijd opsturen naar Zilverbron
Verder brainstormen voor wereldbouw, personages, soort verhaal, conflict en plot voor de volgende boeken uit deze serie van zes.
Tekenen van personages voor Magische Alliantie en voor eerdere boeken, o.a. de wezens uit de Ruimtestad, in Painter.
De eerste versie schrijven van het tweede deel uit het tweeluik Woest Water en Ruige Rotsen, het manuscript voor Magische Alliantie boek 2 Ruige Rotsen.
Brainstormen voor de verhalen van boek 3,4, 5 en 6 uit deze serie.
Alvast nadenken over Terra Negata, hoe pak ik het verhaal voor de crash aan en wat gebeurt erna?
Herschrijven/redigeren versie 5 en verder, van het manuscript Het geheim van Shiloh dat op de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor in 2022 de 14de plaats haalde.
Redactie op Het geheim van Shiloh en het boek uitgeven.
Jureren voor de Waterloper Themawedstrijd van 2023.
Korte verhalen schrijven voor wedstrijden of tijdschriften, of verhalen die in mijn verbeeldingswereld passen schrijven en uitgeven op Smashwords.
Deelnemen aan CampNaNoWriMo en NaNoWriMo in 2023.
Naar festivals en beurzen (voor zover dat fysiek nog lukt).
Naar de HSFCon in Sneek (voor zover dat fysiek nog lukt).
Verhaalredactiecursus van Zilverspoor verder volgen tot aan het eind.
Proeflezen, redactie voor mezelf en andere schrijvers.
Samen met de groep van de Bootcamp een verhalenbundel van onze korte verhalen uitbrengen bij Zilverspoor.
Reading Challenge van Hebban en Goodreads, boeken lezen en recenseren.
Mijn wekelijkse blog op johannalime punt com.
De website van boekenvanjohannalime punt com bijhouden.
Tekenen voor blogs en promotie.
Meedoen aan rubrieken over personages en wereldbouw van de Zilverboekenclub.
Meedoen aan winacties in Facebookgroepen.
Zelf een paar winacties uitschrijven op mijn website, misschien een stuif-in organiseren.
Facebook en Instagram bijhouden.
Bij alles geldt natuurlijk dat ik me er wel gelukkig bij moet blijven voelen. Dus goed in de gaten houden of ik energie genoeg over houd en of ik het leuk blijf vinden om te doen. Ik ben tenslotte onder voorwaarde van verantwoordelijk en wettelijk gelegaliseerd gedrag vrij om mijn eigen gang te gaan in dit land. Ik hoop echt dat het me lukt om deze wensenlijst te kunnen realiseren! Hoe gaaf zou dat zijn?
Wat zijn jullie plannen voor 2023? Ik wens je veel gezondheid en geluk, vrede en welzijn toe voor de toekomst.
Niemand heeft de leiding over jouw geluk, behalve jijzelf.
Dat heb ik op zaterdag 12 november wel ervaren. Ondanks de heftige pijn aan mijn benen, omdat ik twee weken geleden ineens door mijn rechter knie heen zakte, ben ik toch naar de uitslag van de Waterloper verhalenwedstrijd gegaan. Het viel met de nodige ingenomen pijnstillers gelukkig niet tegen, ik kon het redden om er de hele middag bij te zijn.
Het was denk ik een kwestie van “mind over matter” om het maar eens in het Engels op te schrijven, ik had het voor geen goud willen missen.
En wat was het leuk!
Eerst kregen de juryleden een lunch aangeboden en natuurlijk hebben we gesproken over alle verhalen die we mochten lezen. Ik kwam erachter dat ik nog niet eens alle verhalen had gelezen die waren ingestuurd, want bij de eerste ronde waren de verhalen over alle juryleden verdeeld en sommigen kwamen niet in ronde 2 terecht. Ook hadden andere juryleden voor de verhalen van ronde 3 een andere rangorde dan ik en werd het toch nog heel verrassend wie er hadden gewonnen.
Wat ik wel vervelend vond, was dat de organisator, Roos, het zich erg aantrok dat een derde van de ingezonden verhalen moest worden gediskwalificeerd, omdat de regels om documenten anoniem in te sturen niet waren opgevolgd door een flink aantal deelnemers. Ik vind het echt de verantwoordelijkheid van de inzenders zelf, om zich aan de regels van de wedstrijd te houden. Er waren wat dat betreft ook fouten gemaakt met de vormgeving van de verhalen, die ik veelal maar over het hoofd heb gezien. De volgende keer wordt alles nog eens duidelijker uitgelegd in de reglementen en dan hoop ik dat de competitie nog spannender wordt en dat er nog meer schrijvers meedoen aan deze leuke themawedstrijd in ons genre.
Wat ik in ieder geval heb geleerd is, dat ik het heel leuk vind om jurylid te zijn voor Waterloper en dat ik beter niet kan gaan gokken wie de schrijvers achter de verhalen zijn. Wat dat betreft zat ik er helemaal naast. En dat was goed, want daarvoor is het ook een wedstrijd waarbij de auteur anoniem moet blijven, om een zo objectief mogelijke beoordeling te kunnen geven. Er wordt echt alleen gejureerd op de kwaliteit van de verhalen, en het was goed om te zien dat die kwaliteit er was, of er in ieder geval met wat oefening zou kunnen komen.
Het was bovendien heel leuk om te zien dat de meeste verhalen die ik hoog op mijn ranglijst had gezet ook hoog scoorden bij de andere juryleden.
De verhalen van Django Mathijsen en Anaïd Haen, van wie ik toch al heel wat heb gelezen, herkende ik zelfs ook niet. Als jurylid heb ik heel wat verhalen van hen mogen lezen, want ze hadden best veel ingestuurd, alleen herkende ik hun schrijfstijl niet. Ik verdenk hen ervan me expres te hebben misleid door ‘anders’ te gaan schrijven, nadat ze wisten dat ik jurylid zou zijn.
Dat het verhaal dat ik het beste vond, ‘Het is wat het is’, geschreven was door Brenda Hingstman, had ik niet verwacht. Dat maakt het juist zo leuk.
En dat ‘De legende van Latigo Barton’ door Django geschreven zou zijn, had ik net zomin verwacht. Wie verwacht er nou dat iemand die over robots schrijft een cowboy en indianenverhaal zal gaan schrijven met een geraamte in een grot?
Het verhaal van Anaïd Haen, dat de eerste prijs won, ‘Voor geen gat te vangen’, en dat ik op de tweede plaats op mijn rangorde had staan omdat ik geen twee verhalen op de eerste plaats mocht zetten, vond ik grandioos geschreven. Ik ben het er dus wel mee eens dat het uiteindelijk, na alle rangordes van juryleden bij elkaar, de winnaar werd.
Alle schrijvers die hebben meegedaan wil ik hierbij feliciteren. Jullie hebben toch maar mooi een verhaal ingestuurd en ik weet uit ervaring dat een themaverhaal voor Waterloper niet gemakkelijk is om te schrijven. Het is een hele uitdaging om aan het thema te voldoen. Ik hoop ook dat jullie iets hebben aan mijn juryrapport en dat jullie volgend jaar ook weer mee zullen doen. Een tip die ik je dan wel wil meegeven: lees de voorwaarden voor insturen goed door en volg ze ook op, voordat je op de verzendknop drukt. Neem de leiding over je eigen geluk en leg de verantwoordelijkheid niet bij de organisator maar houd hem bij jezelf.
Ik doe volgend jaar weer graag mee als jurylid, als Roos me vraagt.
NaNoWriMo november 2022
Dag 18 van de NaNoWriMo maand en ik ben bezig aan hoofdstuk 14 van Magische Alliantie boek 1 Woest water. Tjonge jonge het is me het verhaal wel. Ik moest er weer eens iets nieuws van maken van mezelf. Natuurlijk heb ik het mezelf daardoor weer eens niet gemakkelijk gemaakt. Een ander plot dat een beetje gebaseerd is op een thriller, maar niet helemaal. Een verhaal waarbij ik eens een ander soort oerkarakter voor storytelling heb uitgewerkt. Een nieuwe planeet met heel veel eilandjes en veel water. En een crimineel als antagonist, die op een wel heel moeilijk toegankelijke plek zijn basis heeft. Doe daarbij nog een groep schakelmagiërs, een pleegmoeder en een paar hybride mensenrassen en je hebt denk ik wel een idee wat ik mezelf heb aangedaan. Bij hoofdstuk 13 stokte het verhaal en zelfs mijn plotschema trok het niet meer verder. Maar vandaag, bij hoofdstuk 14, lukte het met toch weer om door te schrijven. Ik moest gewoon wat dingen in mijn plotschema van plaats veranderen en ik zat weer in ‘the flow’. En nu ga ik proberen om eerst het hele verhaal tot het einde toe verder uit te werken. De spannendste scènes komen er zoals altijd nog aan, dus ik ben benieuwd hoe ik er weer meer vaart in krijg en hoe ik de spanning nog verder op kan voeren, totdat de grootste wens van de protagonist vervuld zal zijn (hopelijk voor hem).
Verhaalredactiecursus
De verhaalredactiecursus die ik online volg gaat ook gewoon door. De derde les was afgelopen dinsdag. We hebben een leuke ploeg en zijn druk bezig aan een redactie. Echt heel leerzaam en daarnaast hebben we er veel plezier bij. Leuk om te volgen dus.
In About Books kwam de aankondiging van de Bootcamp verhalenbundel ter sprake
Met de Bootcamp van Zilverspoor, de eerste die bij de manuscriptenwedstrijd hoorde, ben ik met Marco, Arjen en Mirjam samen bezig aan korte verhalen in een verbeeldingswereld die tijdens de Bootcamp is bedacht. Echt heel fijn dat we elkaar zo goed hebben geholpen met redigeren van de verhalen, dat Cocky heeft besloten er een verhalenbundel van uit te willen geven. Doordat we allemaal een eigen inbreng hebben maar een gezamenlijke wereldbouw en doordat we de verhalen bij elkaar aan laten sluiten, zal het een toffe bundel worden voor liefhebbers van fantasyverhalen.
Redactieronde 2 gaat volgende week beginnen
Aanstaande maandag begint de redactieronden voor Interplanetair boek 3 Schakelmagie. Dan ga ik dus weer samen met Tamara Geraeds aan het werk om bij dit manuscript nog een keer alles goed door te nemen en het nog een beetje bij te schaven.
En volgende week is het alweer tijd voor de Zilverdag en krijgen we te horen wie de manuscriptenwedstrijd gewonnen heeft.
Spannend allemaal en ook best wel druk.
Het fijne is dat ik me er gelukkig bij voel. Bij het jureren, het schrijven van manuscripten en korte verhalen en het doen van de redacties. Dus het is een keuze waarvoor ik graag de leiding op me neem.
22 en 23 oktober 2022 FACTS Belgische Comic Con in Gent
Voor het eerst sinds mijn debuut van 2015 stond ik met Zilverspoor in België, op FACTS in Gent. Ik overnachtte twee nachten in het van der Valk hotel en stond zowel op de zaterdag als op de zondag in de Flanders Expo. Net als bij de meeste festivals viel de afstand tussen de parkeerplaats en de ingang wel weer tegen, maar eenmaal in het gebouw viel het gelukkig alles mee. Het was weer een hele beleving. Het mooie nieuws is, dat ik mijn weekendrecord verbroken heb, wat betreft het aantal boeken dat ik kon verkopen. Daarvan zelfs zes delen 1 van Sluimerend vuur, het eerste boek van trilogie De vergeten vloek. Daarnaast nog een paar andere titels. Hopelijk smaken mijn boeken de kopers naar meer en komen deze lezers terug voor meer boeken van Johanna Lime. Langzamerhand krijg ik het idee dat mijn wereldbouw, met fantasy (magie, goden en vreemde wezens) in een toekomstsetting (ruimteschepen, robots en computers) op andere planeten, steeds meer interesse krijgt. Of zouden Vlamingen sowieso meer lezen dan Nederlanders? In ieder geval ben ik heel blij met het resultaat en heb ik een fijn weekend achter de rug met collega-schrijvers van de uitgeverij en vriendelijke mensen.
Ronde 1 van de hoofdredactie is klaar
Voor Interplanetair boek 3 Schakelmagie is de eerste hoofdredactieronde achter de rug. Er zijn meer dan 5.000 woorden geschrapt en het manuscript is zeventien pagina’s dunner geworden. Ik vind het helemaal niet erg, want het aantal woorden dat overblijft zorgt toch nog voor een flinke roman, die heel mooi past bij de andere twee boeken. Alle rode draadjes uit boek 1 Ruimtestad en boek 2 Geestenpoort komen netjes bij elkaar. Het overkoepelende plot van de trilogie is netjes afgerond. Ik ben Tamara Geraeds erg dankbaar voor haar kritische kijk op mijn schrijfwerk, ze heeft mijn zwakke punten weer perfect aangegeven en die zijn er inmiddels uit. Het verhaal is lekker strak geworden, en voor mijn doen heel erg spannend! Ik ben weer een stapje vooruit gekomen met het schrijven van verhalen die aangrijpend moeten zijn, vind ik zelf.
Afijn, er komt nog een ronde 2. Wie weet wat er daarin nog verandert aan dit manuscript. Het ziet ernaar uit dat het boek volgens de planning van Zilverbron begin 2023 uit gaat komen. Daar ben ik heel blij mee.
Andere projecten
Ik heb meegedaan aan de Manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor, met een heel ander manuscript en een heel andere wereldbouw dan ik gewend ben. Daar komt een Zilverdag voor, waar de uitslag van de wedstrijd wordt verteld. Dus ook weer heel spannend om mee te maken. Hoever zal ik komen met mijn manuscript?
Bij die wedstrijd hoorde een Bootcamp waaraan ik met drie anderen heb meegedaan. We volgden lessen bij Cocky van Dijk en tijdens een van die lessen verzonnen we een gezamenlijke wereldbouw. We spraken af dat we daarvoor ook een aantal korte verhalen zouden schrijven. Ik had mezelf ten doel gesteld om er drie te schrijven. Dat viel nog niet zo mee, want de wereldbouw van de groep was geen setting die mijn voorkeur heeft bij fantasyverhalen. Toch is het me gelukt om er bepaalde elementen bij te halen waar ik wel iets mee kon. Vandaag kreeg ik het derde korte verhaal af. Het is me gelukt om er drie te schrijven, zoals ik van plan was!
Fantastic Stories
Zilverspoor heeft samen met The American Book Center een vijfde editie van een wedstrijd uitgeschreven, waar ik dit jaar aan heb meegedaan. Met een kort verhaal van maximaal 2000 woorden. Voor mij een enorme uitdaging, omdat ik meestal meer woorden nodig heb. Maar het is me wel gelukt. Alleen haalde het niet de top 10. Jammer. Toch ben ik blij dat ik het heb geschreven. Ik vind het zelf een goed verhaal, dat een relatie heeft gekregen met de covid periode en het thema eenzaamheid. Ik ben er trots op. Misschien dat ik er ooit nog iets mee kan doen.
De uitslag van Waterloper Verhalenwedstrijd komt eraan.
Zaterdag 22 oktober vond de laatste controle plaats door de organisator en de toeziend coördinator van de Waterloper Verhalenwedstrijd. Er ging een e-mail uit naar alle deelnemers voor de prijsuitreiking, die dit jaar fysiek gaat plaatsvinden. Leuk! Maar ook heel spannend. Van wie waren de ingezonden verhalen die ik heb gejureerd? Wat zullen de schrijvers vinden van mijn commentaren? We gaan het allemaal meemaken. Jureren is een heel nieuwe ervaring en het is me goed bevallen. Ik hoop dat Waterloper doorgaat en dat er een volgende editie komt. Een plek voor schrijvers in het fantastische genre om verhalen naar op te sturen. Dat hebben we hard nodig in Nederland, want zoveel mogelijkheden zijn er niet. Ik ben benieuwd naar de uitslag. Wie halen de hoogste plaatsen van editie vier? Tot ziens, schrijvers.
Na een tamelijk rustige zomer, heb ik in de herfst een agenda die steeds voller wordt.
Allereerst ben ik op 17 en 18 september naar de Elfia in Arcen geweest. De kasteeltuinen daar zorgen bij mij altijd voor goede herinneringen. Ons debuut Schimmenschuw kwam hier in 2015 uit en in 2018 zat ik samen met Dinie nog op het muurtje voor de ingang. Dit jaar was ik daar aan het wachten met een paar collega-schrijvers, zoals jullie op de foto kunnen zien. Het is een beetje thuiskomen bij het kasteel in Arcen.
Voorheen stonden de tenten van Zilverspoor altijd vlak bij de ingang, maar nu niet meer. Ze zijn naar de buurt van het toernooiveld verplaatst en staan tegenwoordig bij de Heroes Hall. Het weer zat dit jaar een beetje tegen, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik stond er met een hele rij boeken, zoals jullie hier kunnen zien. Genoeg om een paar kopers te interesseren voor een gesigneerd exemplaar. Ik heb heel wat praatjes gehouden over waar de boeken over gaan en visitekaartjes uitgedeeld aan mensen die ik nog nooit had langs zien komen. Het leukste is het wel om van een lezer te horen dat ze mijn boeken mooi vinden. Zo was er deze keer iemand bij die genoten had van trilogie De vergeten Vloek. Ik heb ook een fan die steeds weer een nieuw boek koopt wanneer ik een nieuwe heb geschreven. Als hij langs komt vergeet ik direct de vermoeidheid van het hele weekend staan. Silvia is ook een trouwe klant, ik hoop dat ik over een poosje haar nieuwe boeken weer eens kan kopen. En deze keer was er iemand die Ruimtestad gelezen had en dat een mooi boek vond. Hij kocht het tweede deel, Geestenpoort. Ik krijg langzaamaan toch het idee dat een epische fantasywereld in de ruimte, met verre planeten en vreemde wezens, niet meer zo heel erg als buiten de lijntjes kleuren wordt gevonden en dat sommige lezers er meer voor open staan.
Vreemd blijft het nog steeds om alleen in een hotel te overnachten, in plaats van zoals het vroeger ging, samen met Dinie. Maar ik heb er heerlijk gedineerd en ik kon er erg goed slapen. Bovendien is het ontbijtbuffet in een van der Valk hotel altijd een feestje op zich.
Ondanks de afmattende fysieke belasting van zo’n weekend, waarvan ik thuis weer bij moet komen, hoop ik er toch vaker aan mee te kunnen doen. De lezers ontmoeten die mijn boeken waarderen en het samen met collega-schrijvers op een festival staan, maakt zo’n weekend helemaal goed.
Jury bij Waterloper ronde 3
Op 12 september begon de derde ronde van Waterloper. Ik kreeg twaalf verhalen toegestuurd door organisator Roos. Ze gaf ons de tijd tot 3 oktober, dus gelukkig had ik voldoende ruimte om mijn lange weekend naar Elfia vrij te houden van het jureren.
De twaalf verhalen voor ronde 3 zijn die verhalen die uit ronde 1 en 2 als beste naar voren waren gekomen. Nadat ik de titels gezien had, merkte ik dat er acht verhalen bij zaten die ik in ronde 1 of 2 ook al had gelezen, maar er zaten vier hele nieuwe bij. Bovendien waren er een paar verhalen, die in de eerdere rondes wat hoger in mijn rangorde stonden, niet bij de twaalf terechtgekomen. Een paar van de verhalen die er wel bij stonden, had ik in eerdere rondes juist een wat lagere score gegeven. Zo zie je maar, ieder jurylid bekijkt het toch op een heel eigen manier.
Zoals altijd ging ik er direct mee aan de slag. Ik las een verhaal per dag en op sommige dagen zat ik zo in de routine van het jureren, dat ik er zelfs twee op een dag kon doen. Ik las de verhalen nog een keer goed door en controleerde of het rapport dat ik al eerder had geschreven nog klopte. Daar veranderde soms iets aan of ik schreef er nog wat bij voor de derde ronde. Voor de verhalen die ik nog niet eerder onder ogen had gekregen, schreef ik natuurlijk een hele nieuwe rapportage. Alle verhalen kregen 1, 2 of 3 punten voor 20 onderdelen die ik van tevoren al had bedacht en daar kwam een bepaalde score uit. De nieuwe verhalen die ik nog niet eerder had gelezen zorgden voor een andere verdeling dan bij de eerdere rondes. Het was best lastig om bij de allerbeste verhalen een rangorde te bepalen, maar dat werd wel van mij gevraagd. Daarom heb ik dus bij de topverhalen een nogal subjectieve beoordeling moeten geven en heeft mijn eigen smaak meegespeeld bij de uiteindelijke rangorde.
Vandaag was ik klaar met het jureren van de derde ronde. De bestanden zijn weer terug naar Roos. Ik ben heel erg benieuwd of de rangorde die ik nu heb gemaakt nog heel anders zal worden nadat alle andere juryleden ook hun lijstje ingestuurd zullen hebben. Ik moet maar afwachten of mijn winnaars ook echt de wedstrijd zullen winnen. Je weet het echt pas goed nadat de organisator de plaatsen voor alle wedstrijdverhalen bekend heeft gemaakt, natuurlijk.
Het enige dat ik nu nog te doen krijg, als jurylid, is aangeven wie de drenkelingeprijs verdient. Maar welk verhaal dat volgens mij moet worden, staat me al helder voor de geest.
Ik vind het een hele eer om in de jury van Waterloper mee te mogen doen en het analyseren van verhalen en suggesties voor verbetering bedenken is werk dat me echt op het lijf geschreven is. (Dit zeg ik nu. Misschien dat ik er na de prijsuitreiking en de aanvallen van lezers op mijn rapportages er later heel anders over zal denken.) Geloof me, ik probeer met het jureren van de themaverhalen in ons genre alleen maar deelnemers te ondersteunen bij het maken van goede kunst.
Redactiewerk voor Interplanetair boek 3 Schakelmagie
Ik krijg het druk. Van Tamara Geraeds kreeg ik te horen dat ronde 1 van de redactie op 26 september gaat beginnen en die duurt tot 28 oktober. De komende tijd ben ik dus bezig met mijn volgende boek: Interplanetair 3 Schakelmagie. Ronde 2 komt erachteraan en duurt tot 23 december. Daar ben ik blij om, want dat betekent dat het boek volgens de planning van Zilverbron echt begin 2023 al zal worden uitgebracht. Ik heb er weer erg veel zin in om aan deze redactie te gaan werken, met Tamara die ook mijn redactrice was voor Geestenpoort.
Voorbereiden voor NaNoWriMo
Voor het verhaal dat ik wil schrijven tijdens de NaNoWriMo, het eerste deel van de zesdelige serie Magische Alliantie, wil ik de NaNo Prep 101 in gaan vullen in oktober en alvast het hele plot verder in schema brengen, zodat ik kan gaan knallen in november en echt die 50.000 woorden geschreven zal krijgen. Dus daar is ook nog heel wat voor te doen.
Verhaalredactie cursus
De Bootcamp van Zilverspoor is nog niet af, daar komen nog een paar online bijeenkomsten van binnenkort. En op 26 november is er een Zilverdag in Naaldwijk waar ik heen ga, want daar is de prijsuitreiking van de Manuscriptenwedstrijd waar dit allemaal over ging. Het wordt een spannende tijd. Niet alleen vanwege de vraag op welke plaats mijn manuscript geëindigd zal zijn, maar ook vanwege wie de winnaar is geworden en wat er voor interessante workshops worden gegeven en wie ik er allemaal zal ontmoeten.
Ook komt er natuurlijk een prijsuitreiking aan van Waterloper waar ik als jurylid bij wil zijn.
En dan was er nog een nieuwsbrief van uitgeverij Zilverspoor. Met daarin weer een nieuwe Bootcamp een vervolg op de Bootcamp en een redactiecursus. Ik heb er even goed over na moeten denken. Wil ik mij hiervoor opgeven? En zo ja, waarvoor dan precies?
Ik heb er nog over gesproken met Cocky op de Elfia en zij kwam met goede suggesties. Maar uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en besloten om na de Bootcamp de Verhaalredactiecursus te willen doen. De e-mail is verstuurd. Ik wacht nu het antwoord af. Als ik mee mag doen, betekent het dat ik van november 2022 tot en met april 2023 met een studie bezig ga. Dat wordt, naast het schrijven best een uitdaging. Ik verwacht eigenlijk dat verhaalredactie iets zal zijn, dat net als jureren, iets is wat goed bij mij past. Vooral als ik het combineer met schrijven. Het zorgt er alleen weer voor dat mijn agenda nog voller komt te staan, maar dat is niet erg. Beter altijd iets te doen hebben dan niet weten wat je moet doen.
“Alle dagen van het jaar zijn schrijfdagen, al ben ik niet alle dagen van het jaar ook daadwerkelijk aan het schrijven”
Ik krijg e-mails van “Days of the Year” toegestuurd, omdat ik dat eens heb ontdekt en ik daar ideeën vandaan kan halen voor mijn blogs. De laatste dagen is het echter nogal druk op het gebied van boeken en lezen. Als ik van iedere dag een blog moet maken, kan ik alle dagen van het jaar met bloggen bezig zijn. Dat gaat niet, want alle dagen van het jaar heb ik al andere dingen te doen, zoals een nieuwe wereldbouw, een vervolg op mijn magiesysteem en nieuwe personages, conflicten en plots bedenken voor mijn volgende serie boeken, schrijven en tekenen. Ik moet dus een keuzen maken uit de onderwerpen die Dagen van het Jaar mij laat zien.
6 september Lees een boek dag 6 september Vecht tegen uitstelgedrag dag 7 september Koop een boek dag 8 september Internationale geletterdheid dag 8 september Star Trek dag
Vandaag is het 8 september, dus dan ga ik maar voor de onderste twee.
De internationale dag van de geletterdheid
Het staat ook wel bekend als… Wereld Alfabetiseringsdag.
In een tijdperk van verlichting, technologie en modern leven is het verbazingwekkend dat naar schatting bijna 800 miljoen volwassenen wereldwijd zelfs de meest elementaire leesvaardigheid missen. In Nederland is het aantal mensen dat niet kan lezen ook een probleem dat nog steeds niet is opgelost. Ik vind dat echt heel slecht, omdat het vermogen van mensen om te lezen en te schrijven rechtstreeks is verbonden met verminderde armoede, een verbeterde sociaaleconomische status en het balanceren van gender en gelijkheid op een duurzaam niveau. Daarom zijn veel landen en regeringen over de hele wereld van mening dat de toename van de alfabetiseringsgraad bij kinderen een directe impact zal hebben op het toekomstige welzijn van hen en hun gezinnen. Zelfs zoiets eenvoudigs als het kunnen lezen van een straatnaambord, het invullen van formulieren, het lezen van het nieuws of het leren van informatie van internet is onmogelijk zonder het vermogen om te lezen. En dit beperkt het vermogen van mensen om te slagen in het leven en obstakels te overwinnen.
Als leerkracht van voornamelijk groep 3 heb ik mijn steentje bijgedragen om kinderen te leren lezen. Ik weet dat er honderden kinderen daarmee door mij geholpen zijn en heb van dichtbij mogen zien hoe blij men wordt van leren lezen. Er gaat een hele nieuwe wereld open wanneer een kind leert lezen. Helaas heb ik ook gezien dat goed leren lezen niet voor iedereen even vanzelfsprekend is en dat er grote verschillen zijn tussen individuele personen. Dat sommigen zelfs als volwassenen nog niet hebben leren lezen is nog steeds een groot probleem in onze maatschappij en dit baart mij zorgen.
Nu ik schrijver ben, probeer ik met mijn boeken lezers te bereiken. Dat is misschien een wat passievere manier om hieraan mee te werken, omdat ik geen les meer geef in leren lezen. Maar het is een manier om toch ook een steentje bij te dragen, want boeken lezen is belangrijk. Ik hoop dan ook dat lezers die mijn boeken oppakken er iets aan hebben, al was het alleen maar om weer een paar nieuwe woorden te leren en daarmee de woordenschat te verbeteren. Het plezier in lezen is ook belangrijk om het vaker te willen doen, daar hoop ik eveneens aan bij te dragen, als is het niveau van mijn verhalen misschien een flinke uitdaging voor laaggeletterden. Maar zonder uitdaging geen groei.
Star Trek dag
Ik zag dat Star Trek vandaag 56 jaar bestaat. Wauw! Dat betekent dat ik al vanaf mijn tiende jaar met Star Trek in aanraking ben gekomen. Dat is dus eigenlijk vanaf 1966 toen ik ook The Thunderbirds ontdekte. Ik heb er geen seconde spijt van met deze serie in aanraking te zijn gekomen, want Star Trek heeft mijn wereld enorm verrijkt. Misschien komt het zelfs hierdoor dat ik mijn grenzen heb verlegd naar het grenzeloze universum. Door Star Trek ben ik misschien wel de vrijbuiter geworden die strijdt voor het recht om te mogen bestaan. Ik denk dat ik zelfs kan zeggen dat Star Trek een hele grote invloed heeft gehad op mijn motivatie om science fiction te willen schrijven. Maar niet alleen science fiction. Een ander tak van het fantastische genre die erbij gekomen is (vermoedelijk heeft Star Wars daar een grote invloed op gehad, maar ook sprookjes, fantasyverhalen en RPG spellen) is natuurlijk fantasy. Hoewel ik mijn verhalen meestal in een moderne wereld af laat spelen, ben ik vooral gefascineerd door magie, als onderdeel van een wereldbouw met allerlei culturele en andere aspecten.
In de diepten van de koude oorlog liet Amerika een profeet komen. Hij sprak niet over religieuze teksten en verdoemenis, maar gaf ons in plaats daarvan een toekomstvisie die zo hoopvol, zo dwingend is, dat het sindsdien onuitwisbaar de verbeelding van de mensheid heeft getekend. Star Trek dag viert die visie en de man die deze had: Gene Roddenberry.
Af en toe is het fijn om een serie van Star Trek te bekijken op een streamingsdienst van de tv. Dat heb ik het afgelopen paar jaar gedaan met Star Trek de originele serie, Star Trek Enterprise, Deep Space Nine, Voyager, The Next Generation en met de nieuwste Star Trek films. Het is echt genieten om daarnaar te kunnen kijken.
Evenementen in dit najaar
Uitgeverij Zilverspoor/Zilverbron staat ook dit najaar weer op festivals. Er moest onder de auteurs geloot worden om te bepalen wie er waaraan mee kan doen en daarom sta ik van de vier plaatsen op twee van de bovenstaande festivals.
Ik doe mee aan Elfia Arcen en eindelijk mag ik ook eens mee naar België en kom ik voor de eerste keer in de Expohallen van FACTS in Gent te staan. Nogal ver van huis, maar daarom heb ik er een soort vakantiedagen van gemaakt.
Behalve naar de festivals ga ik naar de prijsuitreiking van de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor in Naaldwijk. Natuurlijk ben ik reuze nieuwsgierig wie deze wedstrijd heeft gewonnen en op welke plaats mijn eigen manuscript geëindigd is. Het is trouwens ook leuk dat er workshops te volgen zijn en dat er een leuke middag wordt georganiseerd, waarop ik andere deelnemers kan ontmoeten en over mijn passie kan spreken. Ik heb er zin in.
Wat is er van Johanna Lime te koop op Elfia Arcen?
Dit zijn de boeken van Johanna Lime die inmiddels zijn uitgebracht bij Zilverbron. Ze zullen te koop zijn op de festivals waar ik sta.
Goed nieuws
In de afgelopen week kreeg ik van Tamara Geraeds te horen dat zij door uitgeverij Zilverbron gevraagd is om de redactie van boek 3 van Interplanetair te doen. Leuk! Zij was ook mijn redactrice bij Geestenpoort en Schakelmagie kan dan vermoedelijk volgens de planning echt begin 2023 uitkomen. De redactierondes beginnen eind september en lopen door tot eind december. Ook iets om naar uit te kijken. Ik bloei weer helemaal op!
Bezigheden
Behalve dat dit goede nieuws er is, ben ik bezig aan mijn volgende serie, Magische Alliantie. Ik neem er de tijd voor om de wereldbouw, het magiesysteem en de personages eerst heel goed uit te werken en heb nog wat achterstallig onderhoud aan wat eraan voorafging. Voor Schimmenschuw, De vergeten vloek en Interplanetair heb ik bijvoorbeeld niet zoveel tekeningen gemaakt die bij de wereldbouw passen. Al had ik er wel schema’s, een codex in Excel en uitgewerkte lijsten van wezens en personages voor gemaakt, maar de plaatjes daarvoor kwamen ergens anders vandaan. Ik wilde nu eindelijk weleens zelf mijn personages tekenen en ook kaarten van de magiespreuken maken, die ik in de loop van de schrijfjaren heb bedacht. Als het lukt maak ik er een naslagwerk van voor mijn wereld, al was het maar voor mezelf, als ondersteuning bij het schrijven.
Onder een andere pet ben ik natuurlijk ook nog steeds jurylid bij Waterloper en komt ronde drie er al snel weer aan. Dus daarvoor moet ik ook weer aan de bak.
Het geeft niet dat er van alles gebeurt, dat werkt bij mij juist goed. Ik verwacht dat ik in november sowieso wel verder kan schrijven aan versie 1a van boek 1 van Magische Alliantie, tijdens de NaNoWriMo maand. Als dat lukt zit ik nog steeds op schema en heb ik nog de tijd voor een paar herschrijfrondes daarna. Wanneer ik de (grotere en nieuwere) wereld goed heb uitgedacht verwacht ik ook sneller te kunnen plotten en schrijven, want als ik organisch begin loop ik meestal ergens in het verhaal helemaal vast. Dan kost het juist meer tijd om daar weer uit te komen en moeten de dingen soms helemaal opnieuw. Dus maar beter een goede voorbereiding en dan doorwerken tot het verhaal er helemaal zal staan.
“Nieuw bloed in de jury! Steven Wekdam heeft besloten zijn stoeltje af te staan en droeg haar persoonlijk voor als vervanging. Fervent deelneemster aan NaNoWriMo, winnaar van onder ander de Eb en Vloed- en Stormvloedkeringprijs in eerdere edities van Waterloper, en auteur onder het pseudoniem Johanna Lime: een hartelijk welkom voor Marjo Heijkoop!”
Met het bovenstaande kondigde de organisator aan dat ik in de jury van de verhalenwedstrijd van Waterloper kwam, waarna de link volgde naar het voorstelrondje van de jury op haar website.
Na jarenlang zelf meegedaan te hebben aan onder andere de verhalenwedstrijden van Fantastels en Waterloper, kwam ik nu aan de andere kant van de tafel te zitten. Ik zette een andere pet op dan mijn schrijfpet en werd een jurylid.
In de eerste ronde kreeg ik vijftien verhalen om te lezen en die taak heb ik heel serieus aangepakt. Ik las de verhalen kritisch, probeerde de schrijftechnieken en onderwerpen te analyseren en ging na of aan de voorwaarden van de wedstrijd was voldaan. Bij elk verhaal uit ronde 1 schreef ik een nogal uitgebreid rapport, dat ik na afloop weer terugstuurde naar de organisator, met mijn ranglijst voor de verhalen. Dat rapport vind ik erg belangrijk, omdat ik weet dat het mij in het verleden ook erg geholpen heeft om mijn schrijfstijl te verbeteren en mijn verhalen nog eens beter te herschrijven.
Na ronde 1 gingen de vijfentwintig beste verhalen door naar de tweede ronde. Ze kwamen nu, in plaats van bij twee, bij drie juryleden terecht. Ik kreeg er elf om weer door te nemen, allemaal andere verhalen dan die ik in ronde 1 gelezen heb. Op het moment ben ik druk bezig met die tweede ronde. Ik lees elke dag een verhaal en ben er weer heel kritisch op.
Steeds houd ik me voor hoe het mijzelf vergaan is, toen ik bij mijn opleiding LO tekenen een leraar had die ook zo kritisch naar mijn werk keek. Ik had een schilderij gemaakt op een vel papier van 60 x 80 centimeter. Hij wees twee vierkante centimeter aan, en zei: “Dit stukje is goed.” Wat was ik kwaad! Maar na een poosje kwam ik erachter dat hij helemaal gelijk had. Dat stukje van twee vierkante centimeter nam ik als voorbeeld voor mijn volgende schilderijen. Ze werden steeds beter en uiteindelijk zei mijn leraar: “Je hebt een heel eigen schilderstijl ontwikkeld.” Ik was trots op mezelf en op de weg die ik had afgelegd.
Het is grappig om te ontdekken dat het bij schrijven eigenlijk net zo werkt. Vermoedelijk is het bij alle kunstvormen zo. Het valt voor ons, als genreschrijvers in Nederland en Vlaanderen, nog niet mee om de juiste schrijfvaardigheden te kunnen leren, omdat er nauwelijks scholen voor onze kunstvorm te vinden zijn. Ik heb echt heel veel geleerd van de juryrapporten van Fantastels en van Waterloper en dat gun ik jullie ook.
Soms, tijdens het lezen van een verhaal, denk ik aan de schrijfstijl iemand te herkennen, maar dat idee zet ik dan gauw van me af. Ik wil zo onpartijdig mogelijk zijn. Dat is het grote voordeel van een nummer toegewezen krijgen per verhaal en documenten die anoniem zijn gemaakt. Een voorwaarde van deze wedstrijd is namelijk dat alle gegevens van de auteur uit het bestand zijn gehaald zodat nergens aan te zien is wie het heeft geschreven. Ik weet dus niet van wie een verhaal is, maar zie aan de manier van schrijven wel of ik met een beginnende schrijver of met een gevorderde te maken heb. Bij iedereen probeer ik punten te ontdekken waar ik zelf op let als ik mijn verhalen redigeer, de punten waar een redacteur ook op let. Gelukkig heb ik zelf al veel ervaring met meerdere versies van mijn verhalen en ook met verschillende redacteuren, die mij bij de redactie van zeven boeken hebben geholpen. Ik hoop dan ook dat mijn kritieken goed over zullen komen en vooral dat ze jullie, de deelnemende schrijvers, verder helpen. Als je er kwaad om wordt in het begin, omdat je je misschien persoonlijk voelt aangevallen, kan ik dat heel goed begrijpen. Dat heb ik zelf ook ervaren, maar als je het even laat bezinken is het meestal bruikbare informatie waar je mee verder komt. Ik probeer je niet af te kraken, al zal ik misschien wel pijnpunten aanwijzen. Je hoeft van mijn kritiek ook niet alles te gebruiken, alleen datgene waar je wat mee kunt om er verder mee te komen. Een jurylid is tenslotte ook maar een mens en mensen kunnen ernaast zitten. Het zou alleen zonde zijn als je kansen liet liggen, want kansen om jezelf te verbeteren als schrijver krijg je bij een wedstrijd als Waterloper wel. Naar mijn bescheiden mening maakt dat deze wedstrijd ook zo uniek voor ons genre.
Je moet wel een beginner zijn voordat je iets anders wordt. Daarom vind ik het ook helemaal niet erg om uren per dag bezig te zijn met jullie ingezonden verhalen en er rapporten bij te schrijven die, net als jullie verhalen, bestaan uit meerdere pagina’s. Het gaat erom dat ik een eerlijk verslag schrijf van mijn leeservaring, mijn analyse van de toepassing van de schrijfregels en misschien de nodige hulp verleen met betrekking tot de Nederlandse taal.
Ik ben al een eind op weg in ronde 2 en geniet ervan. De lerares in mij (dat werk heb ik vijfentwintig jaar gedaan) krijgt weer volop aandacht.
Toch heeft dit jureren ook weer invloed op mijn eigen schrijfdromen. Als ik iedere dag een juryrapport schrijf, kom ik zelf niet aan schrijven toe in de tijd die ik daar meestal voor heb gereserveerd. Omdat ik in de jury zit, kon ik dit jaar ook niet zelf korte verhalen schrijven voor de themawedstrijd, dus heb ik me maar op het schrijven van mijn volgende boekenserie gestort. Het begin daarvan is gemaakt tijdens CampNaNoWriMo, maar toen liep het in een hoofdstuk vast. Nu ik er even afstand van genomen heb, begint het weer flink te kriebelen. Ik heb me daarom voorgenomen om, nadat ik ronde 2 opgestuurd zal hebben naar Roos, weer flink door te gaan schrijven aan dit grote verhaal. Door het jureren heb ik in ieder geval weer de routine en de zin teruggevonden van het iedere dag ervoor gaan zitten en echt iets te doen. Ik word tijdens het lezen van de wedstrijdverhalen ook heel nieuwsgierig en zou graag willen weten van wie die verhalen zijn. Daarom hoop ik iedereen te kunnen ontmoeten bij de prijsuitreiking ergens in het najaar van 2022. Maar na de tweede ronde komt dan natuurlijk eerst ronde 3 nog. Aan deze kant van de tafel zitten, is al net zo spannend als aan de schrijverskant. Het jureren beval me goed.
De laatste week heb ik me nauwelijks met schrijven beziggehouden, maar wel met iets dat ermee te maken heeft. Zoals je vorige week ook al hebt kunnen lezen in mijn blog, ben ik mijn personages aan het tekenen. De tekeningen omvatten zowel de personages voor mijn nieuwe verhalen van Magische Alliantie, als de personages die al voorkwamen in Interplanetair. Ik heb nu toch de zes belangrijkste personages van deze trilogie naast elkaar in een tekening geplaatst. Van links naar rechts zijn het: Daniël Muir-Attholred van Berinyi, Irene Morane van Laskoro, Malon Olaris en Elibu Pherel, de topadvocaten uit de ruimtestad en de rechter Torrun Brant. De laatste die erbij staat, wordt in boek 2 Geestenpoort geïntroduceerd, dat is de Kilamiër Zavis. Deze zes personen spelen een belangrijke rol in het afsluitende deel van de trilogie, in het derde boek dat ik Schakelmagie heb genoemd, waarvan het manuscript in juni is opgestuurd naar Zilverbron. Het derde deel van Interplanetair wordt verwacht in 2023.
Ik heb ook personages getekend voor Magische Alliantie, maar die horen bij een heel ander stadium. Ik moet ze nog veel beter leren kennen door boeken over hen te schrijven en om ze hier te laten zien, lijkt me geen goed idee. Misschien dat ik later nog een paar wezens uit de ruimtestad kan plaatsen, wanneer ik die getekend heb.
Epische Space Opera
Ik vond het alfabet met de letters van het onderstaande plaatje op Shutterstock en heb er allerlei combinaties mee gemaakt. Daardoor kwam ik tot de conclusie dat al mijn boeken bij elkaar: van Schimmenschuw, De vergeten vloek trilogie, trilogie Interplanetair, een serie van zes boeken over de Magische Alliantie die ik nog moet schrijven en Terra Negata, eigenlijk allemaal een grote Epische Space Opera vormen. Het is namelijk een groot verhaal dat zich in de ruimte en op meerdere planeten afspeelt en door meerdere generaties fantastische en magische personages heen loopt.
Ik sprak over mijn boeken met Django Mathijsen, die mij voor Fantastels interviewde op Fantasy Fest. Hij typeerde mijn verhalen als Science Fantasy, waarin ik mij ook heel goed kan vinden. Dus langzamerhand is er toch een typering voor mijn verhalen ontstaan. Bij Epische Space Opera en Science Fantasy als etiketten voel ik me best prettig. Ik denk dat ze de lading goed dekken.
Rustig doorgaan
Oké, het tekenen van de wezens en de personages zal ook een keer klaar zijn. Dan heb ik mijn eigen tekeningen en ben ik niet meer afhankelijk van Pinterest. Als dat het geval is, ga ik alle karakterschetsen uitwerken voor het eerste boek van de serie Magische Alliantie. Het is even wat anders om een hele nieuwe serie over zes planeten en hun bijbehorende contacten te gaan schrijven, met steeds een andere hoofdpersoon per boek. Ik moet voor ieder deel van deze serie en dus voor iedere planeet de wereldbouw bedenken en vooral ook uitzoeken wat er met het betreffende hoofdpersonage gaat gebeuren. Wat speelt er in die wereld en waarom doet dat ertoe voor de hoofdpersoon? Van wie krijgt diegene hulp en welke problemen of vijanden moeten er overwonnen worden? Hoe is de rol van de Magische Alliantie verweven met dit specifieke plot?
Ik heb het mezelf niet gemakkelijk gemaakt, maar dat vind ik juist wel fijn. Er is een nieuwe uitdaging, ik ben nieuwsgierig naar waar dit heen zal gaan. Al duurt het dan misschien een paar maanden voordat ik het eerste plot eindelijk helemaal heb uitgewerkt en verder kan gaan met schrijven, dat is niet erg. Ik heb er die paar maanden bewust voor vrijgehouden, het volgende manuscript moet pas over een jaar worden opgestuurd. Als ik eraan terugdenk dat ik het afgelopen jaar eigenlijk twee manuscripten heb geschreven, een voor de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor en het derde deel van trilogie Interplanetair, dan moet het me gaan lukken.
Binnenkort moet ik ook weer verder met jureren voor Waterloper, waarvan ronde 2 bijna begint. Daar gaat flink wat tijd in zitten. Dus zal het tekenen en plotten naar de avonduren moeten verschuiven. Als ik rustig verder ga en ik er vooral rekening mee houd dat ik moet genieten van het proces, komen er leuke weken aan. Het lijkt bijna wel op een zomervakantie.
Elke week een blog voor mijn website schrijven, was een voornemen dat ik lang geleden maakte. Meestal lukt het wel en soms komt het er even niet van of dan komt het een paar dagen later pas. Deze week vroeg ik me af of ik wel kon schrijven over wat ik de afgelopen week heb gedaan. Ik heb me vooral bezig gehouden met jureren voor de themawedstrijd van Waterloper en daar kan ik natuurlijk niet veel over kwijt. Wat ik wel kan vertellen is al op de Facebookpagina van Waterloper naar voren gekomen. Er waren dit jaar 52 verhalen ingezonden, waarvan 23 door schrijvers die nog niet eerder aan de wedstrijd hadden meegedaan. Een leuke opsteker voor ons genre.
Nadat alles was goedgekeurd door de toeziend coördinator, stuurde organisator Roos mijn eerste portie verhalen naar mij op. Ik kreeg 15 verhalen om te lezen voor Ronde 1. (Er komen drie rondes) Iedere dag lees ik één verhaal. Dus elke dag maak ik ook een juryrapport over het betreffende verhaal dat ik voor die dag aan het lezen ben.
Ik merk dat ik mijn oude vaardigheden weer flink aan moet spreken. Eigenschappen zoals ik die voor mijn werk vroeger ook nodig heb gehad. Mijn laatste werkgever schreef dit over mij: verwerkt zeer veel informatie in korte tijd – is een absolute kei in het analyseren – kan op creatieve wijze structureren – is nauwgezet – werkt binnen duidelijke kaders – heeft een scherp oog voor detail – enzovoorts. Ik ben blij dat ik daar op terug kan vallen en hoop met mijn commentaren iedere schrijver te voorzien van een uitgebreid rapport dat de juiste feedback geeft om verder te kunnen komen met schrijven.
Terwijl ik hiermee bezig ben, moet ik weer terugdenken aan de leerweg die tien jaar schrijven voor mij is geweest.
Succes is de som van alle kleine pogingen die dag na dag herhaald werden
In 2012 deed ik zelf voor het eerst mee aan een schrijfwedstrijd in het genre. Het meeste heb ik geleerd van de uitgebreide rapporten die ik kreeg bij Fantastels en bij Waterloper. Ik herken in sommige verhalen die ik nu onder ogen krijg precies de fouten waar ik zelf ook tegenaan gelopen ben. Gelukkig zie ik dat de schrijvers die iets ingestuurd hebben van nature het talent bezitten om een fantasierijke verbeeldingswereld te bedenken voor hun verhalen. Daar ben ik blij om, want dat is een talent wat je nodig hebt. Zonder verbeeldingskracht en creativiteit lijkt het me onmogelijk om fantastiek te kunnen schrijven. Daarna komt het aan op de juiste schrijftechnieken. Het fijne daarvan is, dat dit vaardigheden zijn die je aan kunt leren. Om schrijftechnieken goed te leren is het nodig dat je er moeite voor doet om er veel mee te oefenen. Wereldbouw, personages, conflict en plot, perspectieven, vorm en taalgebruik, daar kun je als schrijver door het veel te doen in groeien.
Nu ik zelf jurylid ben van deze wedstrijd, wordt het mij des te duidelijker welke lange weg ik zelf al heb afgelegd in de tien jaar dat ik schrijf. Succes is echt een optelsom van alle pogingen die je doet, dag in dag uit, maand na maand en jaar na jaar. Een kunstenaar (en schrijven in ons genre is ook echt een prachtige kunst) wordt alleen maar steeds beter door heel veel kunst te maken. Dus heel veel verhalen te schrijven, en te herschrijven, en te verbeteren en te vervolmaken.
Ik ben nu zelf na die eerste wedstrijd van 2012 zoveel verder gekomen, dat ik best trots ben op mezelf. Toch heb ik nog steeds niet het gevoel dat ik uitgeleerd ben. Als mens blijf je altijd leren, hoe oud je ook wordt. Ook nu blijf ik nog steeds mijn best doen om weer een beetje beter te worden met schrijven. Ik hoop dat de lezers die mijn boeken kennen, het aan die verhalen zullen zien. Zelfs na 46 korte verhalen, 7 romans en 2 geschreven manuscripten ben ik er dus nog steeds niet. Dat is echter geen reden om niet meer te willen schrijven. De drang om een verhalenverteller te zijn zat er al vroeg in en de vaardigheid van het schrijven groeit alleen maar door het regelmatig te doen.
Het voelt goed om zo gewend geraakt te zijn aan schrijven dat ik niet meer zonder wil leven. Ik wil meer van die verhalen schrijven die ik vroeger al had willen lezen en hoop er ook andere mensen mee te raken. Dat gun ik iedereen die aan de wedstrijd meedoet ook. Het is in ieder geval al heel positief dat jullie hebben ingestuurd naar Waterloper. Alleen dat insturen is al goud waard! Het betekent dat er een verhaal geschreven is en dat is meer dan de meeste andere mensen kunnen zeggen. (Over de verhalen die ik nu gelezen heb, mag ik natuurlijk niks zeggen. Dat komt pas aan het einde van het jaar, bij de prijsuitreikingen van Waterloper. Ik weet dat het spannend is en dat je veel geduld moet oefenen, maar dat is nu eenmaal zo).
CampNaNoWriMo in juli 2022
Vorige keer schreef ik dat ik voor mijn volgende boek nog niet zo’n haast had. Ik ben gaan tekenen. Inmiddels heb ik zes sterrenkaarten gemaakt op A4 formaat en voor de CampNaNoWriMo maand van juli 2022 heb ik ook een kaft gefabriceerd voor mijn schrijfproject. Het ziet er nu toch naar uit dat ik voor 1 juli nog een week ga plotten voor het verhaal van mijn volgende boek. Ik begin weer hele scènes te dromen en het verhaal krijgt steeds meer vorm. Op het internet ben ik al op zoek gegaan naar informatie die ik voor dit verhaal ga gebruiken. In grote lijnen weet ik waar het over moet gaan. Dus als ik er de komende tijd echt eens goed voor ga zitten, zal het heus wel lukken om aan de hand van de lijsten van NaNoWriMo voor verhaallijn, personages en plot het hele verhaal te gaan plotten. Ik denk niet dat ik voor de volle 50.000 woorden in een maand ga, maar als ik 20.000 haal voor het CampNaNoWriMo project zal ik al dik tevreden zijn. Dan kan ik NaNoWriMo in november zoals gewoonlijk weer gebruiken voor versie 1 van het manuscript. En wie weet, schrijf ik in de tussentijd nog een paar korte verhalen voor de Bootcamp van Zilverspoor, want die hebben ze eigenlijk nog van mij tegoed.
Voorlopig ga ik rustig door met jureren voor Waterloper, die rol bevalt me ook prima.
Het schrijven staat nu echt op een laag pitje. Zo af en toe verzin ik nog wel iets voor mijn verhaal, maar veel is het de laatste dagen niet. Een goed uitgewerkt verhaalschema zie ik voorlopig nog steeds niet ontstaan. Terwijl ik afgelopen dinsdag bij de kapper zat te wachten voordat, na het verven, mijn haar gewassen en geknipt kon worden, was de laatste keer dat ik een brainstorm had. Weliswaar een flinke, dus ik heb wel weer wat over de personages ontdekt.
Tekenen
Deze week besprong me plotseling het idee dat ik de sterrenkaart van Schamel verbond en ook die van Ruimtestad, nodig uit moest breiden. De kaart waarop het deel van het universum uitgetekend staat, waarin mijn verhalen zich afspelen, miste een paar belangrijke planeten waar ik over wilde schrijven. Ik ging me bezig houden met het foto’s maken van pagina’s uit de Sterrenbeeldenatlas die ik steeds heb gebruikt en het tekenen van de sterrenbeelden voor de nieuwere en uitgebreidere kaart. Dat is waar ik me de laatste dagen mee bezig gehouden heb. De nieuwe kaart is inmiddels nog veel groter geworden dan A3 formaat. Hij is al 70 x 60 centimeter. Het is een flink project, waarvan ik nog niet precies weet wat ik ervan ga gebruiken voor mijn volgende boekenserie. Het is alleen erg handig om te hebben, als duidelijk zichtbare achtergrondinformatie bij mijn wereldbouw.
Voorbereiden voor CampNaNoWriMo
Ik heb geen haast met mijn verhaal. Het is beter dat ik even de tijd neem om alles goed te overdenken en te tekenen, dan dat ik overhaast te werk ga met mijn nieuwe serie. Voorlopig moet natuurlijk eerst Interplanetair boek 3 Schakelmagie nog naar de uitgever worden opgestuurd. Als dat achter de rug is, komt de vraag wanneer de redactie daarvoor begint. Mijn volgende boek komt in 2023 uit, de serie die ik nu wil schrijven komt daarna pas. Het eerste boek ervan komt in 2024 aan bod. Ik heb dus nog wel even de tijd om nieuwe dingen te bedenken. Of het een CampNaNoWriMo project gaat worden voor juli 2022, is dus nog maar de vraag. Misschien moet ik al tevreden zijn met een paar uitgewerkte scènes, want het plotschema heb ik voorlopig ook nog niet gemaakt. Wellicht kan ik beter een paar korte verhalen proberen te schrijven tijdens de CampNaNoWriMo deze zomer.
Jureren voor Waterloper
Wat in ieder geval zeker is, is dat ik ben begonnen met ronde 1 voor Waterloper. Ik kreeg 15 verhalen toegestuurd voor Ronde 1. Als Marjo Heijkoop heb ik een andere rol dan als Johanna Lime. Marjo is sinds de vierde editie jurylid voor deze verhalenwedstrijd.
Mijn interne criticus geniet, mijn analyticus eveneens, de schrijver in mij wil adviseren. Het is een rol die mij wel past, al weet ik natuurlijk nog niet alles. Ik ben hier op het moment nog maar twee dagen mee bezig, maar ik vind het een leuke en belangrijke taak die ik erbij gekregen heb.
In het jureren van de wedstrijdverhalen gaat veel tijd zitten, dat heb ik alvast wel gemerkt. Het komt me dus eigenlijk prima uit dat ik het met mijn schrijfprojecten wat rustiger aan kan gaan doen. Misschien is het juist goed als ik nu iets meer zin in tekenen heb dan in schrijven, dan kan ik toch die hybride personages eens helemaal goed uitwerken die in mijn volgende boeken de hoofdrol krijgen.
Hallo, deelnemers aan de themaschrijfwedstrijd Waterloper. Een verrassing, zeg je, om mij hier aan de ander kant van de tafel te zien? Nou, dat was het voor mij ook toen ik werd gevraagd als jurylid. Wat een eer! Zoals je bovenaan ziet, heb ik besloten om voor Waterloper mijn eigen naam te gebruiken, naar goed voorbeeld van Roos.
Jullie zullen mij als schrijver vanaf 2011 intussen ook kennen onder een andere pet, die van mijn pseudoniem Johanna Lime. Sinds die tijd schrijf ik fantasyromans, veelal met een wereldbouw uit de toekomst. Eerst samen met mijn nicht Dinie, en na haar overlijden ben ik alleen doorgegaan. Johanna’s boeken Schimmenschuw, trilogie De vergeten vloek en trilogie Interplanetair zijn te vinden bij uitgeverij Zilverbron. Van Interplanetair komt boek 2 in 2022 uit en boek 3 staat gepland voor 2023. Ik heb na het volgen van een cursus De twaalfde Saturnusmaan geschreven, een autobiografische fictie, die uitkwam bij uitgeverij AquaZZ. Verder heb ik plannen voor nog minstens acht nieuwe boeken in de toekomst. Ik hoop dat allemaal nog mee te maken. Als 65-jarige gepensioneerde vrouw voel ik me gezegend met mijn passie voor schrijven. Daardoor heb ik altijd iets te doen. Alleen is het fijn om af en toe ook gelijkgestemden te ontmoeten, bijvoorbeeld bij schrijfwedstrijden als Waterloper.
Vanaf 2012 deed Johanna Lime ook bijna ieder jaar mee aan schrijfwedstrijden voor korte verhalen en daarbij heb ik jullie vast weleens ontmoet. Ik heb hele goede herinneringen aan de Fantastels Verhalenwedstrijd, vanwege de uitgebreide juryrapporten, zoals die nu ook weer bij Waterloper worden verstrekt. Ik nam ze altijd na afloop van de wedstrijd ter hand om mijn verhalen te redigeren en heb mijn korte verhalen als e-books op Smashwords gepubliceerd. Daar staan er intussen vierenveertig en ik vind dat beter dan dat ze op mijn computer achterblijven en nooit een lezer onder ogen kunnen komen. Ik was blij dat Roos besloot om na Fantastels het stokje over te nemen en organisator te worden van Waterloper. Natuurlijk zou het Roos niet zijn als er geen nieuw element bijkwam. Waterloper werd een themawedstrijd. Ik vond dat als schrijver best lastig, het vraagt een goede voorbereiding en een flinke brainstorm, maar de verhalen worden er vaak heel bijzonder door. Ongewoon en origineel, zoals we dat graag zien in de fantastiek.
Waar zal ik op gaan letten als jurylid?
Ik kan me voorstellen dat jullie daar graag iets over willen horen.
Om te beginnen is deze vierde editie van Waterloper natuurlijk mijn eerste keer aan de andere kant van de tafel. Dus zal ik uitleggen waar ik bij verhalen meestal op let.
Waterloper is een wedstrijd in de fantastiek, dus moeten de verhalen elementen bevatten uit de fantasy, sciencefiction en horror. Ik let dus op gebeurtenissen die in het leven van alledag niet voor zullen komen. Die moeten geïntegreerd in het verhaal voorkomen, zodat ik ze geloof of zodat ik in iedere geval zie dat de personages het geloven en ik met hen mee kan gaan.
Daarnaast is dit een themawedstrijd, dus ga ik ervan uit dat het thema letterlijk dan wel figuurlijk in het verhaal is verwerkt. Zelf heb ik al eens een veteranenverhaal ingestuurd dat werd gediskwalificeerd omdat het thema er eerder als een postzegel opgeplakt was. Dat werkt dus niet. Mijn tip is dan ook: schrijf een nieuw verhaal aan de hand van een of meer thema’s die dit jaar zijn opgegeven. Ik presteerde het in 2020 om vijf thema’s te verwerken in Nederland emigreert, dat haalde de vijfde plaats en was mijn beste verhaal bij Waterloper ooit. Toch schrijf ik al zolang ik me kan herinneren. Op mijn negende kreeg ik de derde prijs voor een wedstrijdverhaal van school. Die plaats heb ik tot nu toe nog niet geëvenaard. Ik wil alle deelnemers van tevoren alvast een hart onder riem steken, want meedoen alleen al is geweldig! Het is een hele kunst om geen te hoge verwachtingen te hebben en direct voor de eerste plek te willen gaan. Wanneer je jezelf kunt aanleren om je werk altijd vooral te vergelijken met je eerder geschreven eigen werk, om dan te zien dat je steeds een beetje groeit, zul je een beter gevoel overhouden. En wie weet behaal je toch een geweldige plek. Korte verhalen schrijven is moeilijk. Maar bij en een competitie zoals deze wedstrijd met gelijkgezinden leer je er ieder jaar een beetje bij, daar wil ik je als jury bij helpen.
Ik daag je uit om te experimenteren met personages, perspectieven, tijden, en werelden. Ons genre kan een duwtje naar andersoortige verhalen dan wat al veel gedaan is wel gebruiken. Ga de uitdaging aan en vind inspiratie in de actuele onderwerpen die spelen in de maatschappij, geef er een draai aan en til het naar een hoger plan met de vraag die altijd op onze lippen ligt: ‘Wat als?’
Voor zover ik het nu kan schatten, ga ik letten op personages. Wie zijn het en hoe staan ze in het leven? Waarom doen ze wat ze doen, wat drijft ze, waarom is dat belangrijk en wat willen ze het liefst?
Ik ga letten op wereldbouw. Hoe ziet de wereld er in het verhaal uit? Is het zoals het leven bij ons en wat maakt het dan fantastiek? Is het heel anders dan bij ons en hoe ziet het er daar dan uit? Is het geloofwaardig, proef ik een sfeer, wat zijn de regels die er gelden?
Ik ga letten op verhaalopbouw. Is er een begin, midden en einde in het verhaal, volgen de gebeurtenissen elkaar op of is er een ander verband? Een causaal verband: doordat het ene gebeurt, volgt het andere. Is er een verassende wending te bespeuren? Had ik kunnen weten hoe het afliep of niet?
Het conflict is de motor van een verhaal. Wat is het conflict. Is het episch of juist heel klein en subtiel? Hoe reageren de personages op wat ze meemaken? Waar zit de spanning in?
Ik ga letten op de spelling van de Nederlandse taal. Niets haalt me zo uit het verhaal als fouten in de werkwoordvervoegingen. Ik lees langzaam en secuur en zie geen beelden voor me. Dus moet ik het hebben van logisch nadenken, mijn herinneringen en mijn inlevingsvermogen.
Zelf lees ik ook en schrijf ik van alle boeken die ik lees een recensie. Ik hoop dan ook dat ik na het analyseren van de wedstrijdverhalen punten vind waarmee ik je verder kan helpen om te groeien als schrijver. En misschien vind ik niet veel en ben je al ver gekomen, misschien win je de wedstrijd wel. Toch denk ik dat er altijd wel iets te zeggen valt over een verhaal en dat feedback altijd is te geven. Al was het alleen maar om de positieve punten aan te geven. Dat is waar ik me op zal focussen. En zoals bij iedereen heb ik een geheel eigen smaak en zal een ander jurylid het niet altijd eens zijn met wat ik ervan vind. Maar daar is rekening mee gehouden bij de organisatie van Waterloper en je bent vrij om je eigen zin te doen en mijn commentaar terzijde te schuiven als je er niks aan hebt.
Ik ben benieuwd hoe deze nieuwe pet me gaat bevallen. Ik hoop dat jullie me zullen verrassen met prachtige genreverhalen en dat ik mijn steentje bij kan dragen door jullie van behulpzame feedback te voorzien waarmee je het verhaal verder de wereld in kunt helpen. Want meer goede genreverhalen hebben we als lezers heus wel nodig vandaag de dag.
Johanna Lime 