Tag: schrijven

Gemotiveerd blijven

On door johannalimeinBerichtenEen reactie plaatsen

17 maart 2023

Gemotiveerd blijven

Hoe blijf je gemotiveerd? Dat was de vraag die afgelopen woensdag werd behandeld in de rubriek ‘Over schrijven’ in het programma van About Books. Drie jaar en achtenveertig weken geleden begon uitgeverij Zilverspoor/Zilverbron met de streaming van About Books. Een wekelijks programma dat te bekijken is via Facebook en You Tube op woensdagavonden vanaf 19.30 uur. Ik kijk iedere week naar auteurs (niet alleen die van Zilverspoor/Zilverbron maar vaak ook van andere uitgeverijen) die uitgenodigd worden om iets over hun boeken te vertellen, naar het nieuws van uitgeverij Zilverspoor/Zilverbron en naar onderwerpen over schrijven. Een paar keer heb ik tijdens zo’n uitzending ook zelf iets verteld over een nieuw boek van mij. Het thema van de afgelopen week was gemotiveerd blijven. Daarin kwam naar voren dat schrijver zijn een eenzaam beroep is. Ik denk dan ook dat een van de redenen waarom ik elke week naar dit programma kijk, te maken heeft met dat ik me graag verbonden wil voelen met andere schrijvers, zoals diegenen die worden geïnterviewd. Ik hoop er zelf binnenkort weer eens voor uitgenodigd te worden wanneer het derde deel van trilogie Interplanetair, Schakelmagie, uitkomt. Dat laat nog even op zich wachten.

Schakelmagie

Schakelmagie was voor de kerstvakantie al door de redactie heen en in februari ging hij door de woordredactie, de cover is in de maak en ik wacht nog op de controle van de flaptekst en het doornemen van de zetproef. Het boek zit er dus aan te komen en ik kijk er erg naar uit om het in handen te krijgen nadat het gedrukt zal zijn. Schakelmagie is een derde boek van een trilogie en daarmee ook de afronding van het overkoepelende verhaal over de Galactische Vereniging van Planeten. Drie boeken dus die samen een afgerond geheel zijn.

Het wachten op het lange proces dat een manuscript moet doorlopen om een boek te kunnen worden, werkt voor mij eerlijk gezegd niet echt motiverend. Daarom probeer ik kracht te halen uit positieve Quotes, zoals die bovenaan deze blog staat. Verder ben ik bezig met herschrijfprojecten. Voor Magische Alliantie boek 1 Woest Water heb ik een herschrijfronde af en ik wil er later dit jaar nog een doen. Ik ben nu hard aan het werk aan versie 5 van Het geheim van Shiloh, het manuscript dat heeft meegedaan aan de manuscriptenwedstrijd en de Bootcamp van Zilverspoor. Vandaag is hoofdstuk 20 af gekomen en het verhaal is intussen 33 pagina’s langer geworden. Nog vijf of zes hoofdstukken te gaan. Ik heb veel aan het verhaal geschaafd, maar ben ook tijdens het herschrijven tot de conclusie gekomen dat ik het beter kan blijven zien als mijn verhaal. Dat ik vooral plezier moet blijven houden in verhaalelementen zoals ik die zelf heb bedacht en me niet te zeer moet laten leiden door de kritiek van juryleden, die maar een beperkt gedeelte van het manuscript hebben gelezen.

Het is belangrijk dat een schrijver plezier houdt in wat ze schrijft, dat zal doorwerken in het verhaal en de lezer zal eraan kunnen zien dat het een authentiek verhaalidee is. Sinds ik me dat weer terdege heb gerealiseerd, gaat het met het herschrijven weer een heel stuk beter dan toen ik me meer richtte op het verwerken van de commentaren van anderen. Op een gegeven moment werkt dat gewoon niet voor mij, ik moet vrij zijn om te doen wat ik zelf wil doen. Dan alleen kan ik mezelf motiveren. Als ik een verhaal schrijf moet ik er als schrijfster voor de volle honderd procent achter kunnen staan. Ik begrijp heel goed dat andere schrijvers andere accenten zullen leggen, maar ik ben er na de analyse van het juryrapport ook achter gekomen dat de visie van de juryleden vermoedelijk veel te maken heeft met hoe zij zelf het liefst iets schrijven en waar hun voorkeuren liggen. Bij mij is de Johanna Lime manier de beste manier. Ik volg de roep van mijn eigen dromen.

Het geheim van Shiloh

Zoals bij veel van mijn verhalen bevat Het geheim van Shiloh een heel scala aan onderwerpen die ogenschijnlijk weinig met elkaar te maken hebben, maar die op een bepaalde manier als een mengsel van ingrediënten een nieuw geheel vormen. Een nieuw boek van Johanna Lime. Ik hoop dat dit manuscript weer zo’n boek mag worden.

Behalve het herschrijven van Het geheim van Shiloh ben ik de afgelopen week ook nog bezig geweest met mijn brainstorm voor mijn volgende CampNaNoWriMo project, dat al in april begint. Bovendien kreeg ik na het zien van een You Tube filmpje over schrijven een heel mooi idee voor nog een heel ander manuscript, een leuk experiment dat ik zeker eens wil gaan proberen. Als dat lukt komt er, behalve de verhalen die ik al ga schrijven voor de serie Magische Alliantie en de voorloper Terra Negata, nog een boek van Johanna Lime aan.

Het gaat met ups en downs, maar telkens wanneer ik in een verdrietige eenzame put dreig te raken, trekt de magie van wie ik geboren werd geacht te zijn me er weer uit en zie ik wat ik geacht word te zien. Dat motiveert tot doorgaan.

Groeten van Johanna Lime

Inspiratie tijdens de slaap

On door johannalimeinBerichten

10 maart 2023

Bewuste en onbewuste

Wat is het toch een wonder hoe inspiratie werkt. Ik probeer als voorbereiding op CampNaNoWriMo voor april te bedenken hoe het verhaal van Magische Alliantie boek 2 moet worden. Tot nu toe kreeg ik niet echt veel inspiratie, alleen maar vragen over wat er gaat gebeuren met het hoofdpersonage, wie de antagonist moet zijn, wat er gaat gebeuren en dergelijke. Natuurlijk hielp het niet dat ik bewust bezig was met het redigeren van een ander manuscript. Daar moest ik mijn concentratie op richten. Het mocht niet door elkaar gaan lopen.

Nu ben ik de afgelopen week ook bezig geweest met tekenen en zocht ik mijn tekeningen op mijn computer weer eens op, de serie waaraan ik al begonnen was. Ze waren wel opgeslagen in A4 formaat maar nog niet in A5. Dus daar eerst maar even aan bezig gegaan. Ik zag de landkaarten die ik voor boek 2 wil gaan maken en vond ook nog een paar kaarten die ik eerder had getekend. Die waren in een andere stijl. Ik besloot dat ik ze in dezelfde stijl moest proberen te krijgen, zodat ze mooi zouden aansluiten bij de rest. Dus daar was ik even zoet mee. Het tekenen is nog lang niet af, maar ik was wel met wat anders bezig dan met schrijven, wat rust in mijn hoofd gaf.

De afgelopen nacht kwam ineens mijn onderbewuste mij te hulp. Intuïtief trokken er hele scènes in dromen voorbij, personages uit eerdere boeken kregen een uitgebreidere achtergrond die mooi te gebruiken zou zijn in mijn nieuwe verhaal. Nieuwe personages werden erbij bedacht, zelfs hele landschappen en delen van de wereldbouw kwamen in me op.

Ik lag nog te soezen in mijn bed, maar kwam al gauw tot het besef dat ik nu even mijn notitieboek moest pakken en alle ideeën op moest schrijven. Anders bestond de kans, dat ik het wanneer de wekker echt af zou lopen, me het niet meer zou kunnen herinneren. Gelukkig heb ik altijd een notitieboekje en een pen in de buurt liggen.

Het resultaat was acht pagina’s met aantekeningen, als ik die verder uit ga werken, heb ik een redelijk aantal scènes voor mijn nieuwe verhaal.

Wat ben ik dankbaar voor mijn intuïtie, tijdens mijn slaap helpt hij me geweldig goed op weg!

Een leuke verrassing

Vandaag kwam er ook nog een mooie verrassing via de e-mail binnen. Het is nog niet helemaal af, maar de eerste indruk van hoe de cover van Interplanetair boek 3 Schakelmagie wordt, kreeg ik alvast te zien van uitgeverij Zilverbron. Deze is voor het boek dat in 2023 uit zal komen, het derde deel van trilogie Interplanetair. Hij wordt weer prachtig en past geweldig bij Ruimtestad en Geestenpoort.

Ik ben weer helemaal blij!

Hoe was jullie week?

Groeten van Johanna Lime

Grenzen aanvaarden en dan eroverheen

On door johannalimeinBerichten

2 maart 2023

Zodra we onze grenzen aanvaarden, gaan we eroverheen.

Telkens stellen we onszelf doelen en geven daarmee de grens aan die we willen bereiken. Zoals het doel dat ik had om zowel het manuscript van Woest Water als van Het geheim van Shiloh te herschrijven. Voor Woest Water is me dat gelukt, ik heb versie 3 intussen klaar. Al heb ik voor mezelf alweer een ander doel voor ogen met dit manuscript. Ik moet hier nog één keer overheen, met een versie 4. Daarmee wil ik dan nog een keer extra goed gaan kijken of de show don’t tell nog iets beter kan. Toch had ik bij versie 3 al een goed gevoel, dus dit manuscript gaat wel lukken. Ik kan het zo plannen dat het op tijd bij de uitgever ligt.

Voor Het geheim van Shiloh heb ik allereerst de aanbevelingen van de jury van de manuscriptenwedstrijd ter harte genomen, voor zover ik me daar in kon vinden. Bovendien heb ik feedback gevraagd aan Peter Kaptein, voor wie ik een kort verhaal had proefgelezen. Hij wilde mij helpen met het begin van dit verhaal. Heel fijn, want na zijn suggesties zag ik direct alweer nieuwe mogelijkheden om dit verhaal te verbeteren. Het is me gelukt om een Versie 5 te beginnen en het te herschrijven tot en met hoofdstuk 11. Daar bleef het echter steken omdat ik tegen een grens aan liep. De scènes uit het plotschema kwamen niet langer overeen met waar het gewijzigde verhaal heen moet gaan. Ze weken er te ver vanaf of ze met een paar aanpassingen bij te werken. Ik besloot de weg van de minste weerstand te kiezen en in de maand februari verder alleen het manuscript voor Woest Water verder aan te pakken. Het is me gelukt om dat op 27 februari helemaal herschreven te hebben.

Nu ben ik echter terug bij versie 5 van Het geheim van Shiloh en ik heb aanvaard dat ik een grens heb bereikt. Gisteren heb ik het probleem eens goed bekeken en kwam ik tot de conclusie dat ik twee dingen kan gaan proberen. Het eerste is dat ik eerst alle scènes opnieuw ga plotten en de volgorde anders in ga delen. De tweede mogelijkheid is dat ik de oude hoofdstukken neem en ga schrappen wat niet langer past en ga schrijven wat voor nieuws me invalt. In feite houdt dit dus in dat ik van mijn normale schrijfmethode afwijk en eens een keer iets nieuws probeer: een manuscript voor een boek intuïtief verder schrijven. De weg van het verhaal staat al in grote lijnen aangegeven, dus ik weet welke richting het uitgaat. Alleen zullen er kruispunten verplaatst worden en zullen de paadjes net wat anders gaan lopen. Daar heb ik meer zin in dan opnieuw te plotten. Het zal meer vergen van mijn onderbewuste oplossingsvermogen en van mijn creatieve deel, maar kan dit geen nieuwe schrijfmogelijkheden openbreken? Wat als ik dit aanvaard en over mijn grenzen heen stap? Hoe zal het verhaal er dan uit komen te zien?

Als het werkt kan ik achteraf altijd de veranderde scènes nog in mijn plotschema aanpassen. Het lijkt mee een leerzaam experiment. Intuïtief schrijven gebruik ik op zich wel vaker, alleen voor wat minder grote stukken tekst dan nu zal moeten. Als het mislukt kan ik altijd nog het hele plotschema opnieuw gaan maken. Dat dit boek er voorlopig nog niet komt, geeft niets. Ik had er nog geen deadline voor, dus ik ben er helemaal vrij in. Ik denk dus dat ik dit maar op deze manier ga proberen, al was het alleen maar om over mijn bestaande grenzen heen te gaan en nieuwe mogelijkheden te ontdekken.

Over grenzen gesproken.

Voor de serie Magische Alliantie heb ik de grenzen van mijn wereldbouw al eerder wat duidelijker uitgebreid, door opnieuw een sterrenkaart samen te stellen van het gebied van het universum, waarin zich mijn verhalen af gaan spelen. Dat werd deze onderstaande kaart.

Op deze kaart staan de planeten die bij de Magische Alliantie horen (nummers 1 tot en met 7). Ook alle overige planeten, van zowel de leden van de Galactische Vereniging van Planeten, als van de vijanden die in de boeken worden genoemd, zijn aangegeven.

Voorbereiden voor CampNaNoWriMo

April 2023 wordt weer de maand voor CampNaNoWriMo, waarbij ik weer wil gaan werken aan een nieuw schrijfproject, met als doel minstens 10.000 en maximaal 50.000 woorden schrijven in een maand. Vandaag kreeg ik alweer een e-mail binnen met de vraag of ik mijn volgende schrijfproject alvast in wil vullen op de website van NaNoWriMo.

Nou, nog eventjes niet, hoor. Ik zou dat wel graag willen doen, want ik wil in april gaan beginnen aan boek 2 van Magische Alliantie, het tweede deel van het eerste tweeluik voor de serie van zes. Ik weet ook al een aantal dingen, zoals dat de titel Ruige Rotsen wordt (dit als tegenstelling voor Woest Water). Ik weet ook al dat het hoofdpersonage Syldra van Yasashi moet zijn en dat ze samen met haar vader, Zavis, in het bergachtige gebied Yasa gaat wonen, op Kilama UZ54. Maar verder heb ik nog niets geplot.

Dus als ik hieraan wil beginnen op 1 april 2023, moet ik eerst eens goed gaan brainstormen, uitzoeken welke personages er zijn en wat ze willen, welk conflict er speelt en welk verhaal er verteld gaat worden. Syldra en Zavis spelen al een rol in Woest Water, waarvoor ik alle personages heb getekend, dus dat scheelt.

Maar voorlopig heb ik dus nog geen project om in te vullen voor Camp NaNoWriMo, eerst nog bedenktijd om alles op de rails te zetten alstublieft.

En als dat staat, wordt Ruige Rotsen mijn volgende project.

Groeten van Johanna Lime

De scherpste scanner

On door johannalimeinBerichten

23 februari 2023

Nieuwsberichten die tot de verbeelding spreken passeren zo af en toe de revue. Zo kwam afgelopen week dit bericht via de televisie mijn huiskamer binnen:

Nederland krijgt scherpste MRI-scanner ter wereld

In Nederland moet over drie jaar de scherpste MRI-scanner ter wereld staan. Daarmee hopen onderzoekers delen van het menselijk lichaam, zoals de hersenen, nog beter in kaart te brengen. Ook moeten met het apparaat ziektes in het lichaam beter opgespoord kunnen worden. (Bron: NOS)

‘Wat als’ begon ik direct te denken. Wat als de medische wetenschap hier nieuwe ontdekkingen over onze hersenen mee doet? Zou dementie dan uit ons leven kunnen verdwijnen? Wat zou er allemaal tussen onze hersencellen aan stoffen te vinden zijn? Vast een hele wereld op zich, een tot nu toe welhaast onontgonnen gebied. Ik zou er bijna een sciencefictionverhaal over schrijven, maar bij een sterkte van 14 tesla begint het me toch te duizelen. Nee, laat ik me toch maar meer bij fictie houden dan bij science. Laat ik een nieuwe wekelijkse quote zoeken uit mijn lijst, een die beter past bij waar ik mee bezig ben geweest de afgelopen week. Ik ben tenslotte geen hersenchirurg, maar gewoon een schrijver van nogal ongewone verhalen.

Het mooie van schrijven is, in tegenstelling tot het werk van een hersenchirurg, dat een manuscript niet per se de eerste keer al helemaal perfect hoeft te zijn.

About Books

Dat heb ik op woensdag 22 februari gemerkt, tijdens de uitzending van About Books, het wekelijkse boekenprogramma van uitgeverij Zilverspoor/Zilverbron. (Terug te kijken op YouTube). Daar hebben ze iedere laatste woensdag van elke maand de tekstsperts: Anaïd Haen en Django Mathijsen. Als een schrijversduo dat behalve aan schrijven ook veel aan redactiewerk doet, gaan zij als een soort van hersenchirurgen door een ingezonden tekst. Ik had daarvoor een stukje ingestuurd van het manuscript waaraan ik nu aan het schrijven ben. Het was een stukje van versie 1, 1a, 2, afijn van de versie waarin ik het hele verhaal eerst nog maar helemaal uitgewerkt moest zien te krijgen.

Behalve complimenten over de opmaak en de alinea-indeling, kreeg ik natuurlijk ook kritiek. Over herhaald woordgebruik en mezelf beter in de hoofdpersoon verplaatsen, over show don’t tell en laat het maar doen in plaats van leg het aan de lezer uit. Afijn, dat had ik kunnen verwachten en het was voorspelbaar, omdat het een bekende valkuil is. Ik vind het fijn dat er zo grondig is gekeken naar mijn tekst. Het heeft me doen besluiten dat ik na de huidige versie nog een redigeerronde nodig heb, voordat het manuscript helemaal goed zal zijn. Het perfect krijgen van een manuscript, voordat het opgestuurd wordt naar de uitgever, is altijd al mijn doel. Ik weet wat me te doen staat, dankzij deze twee grandioze tekstchirurgen. Dank je wel, Django en Anaïd.

Wat heb ik de afgelopen week gedaan?

Dat is best wat. Van het cyberpunk/klimaatproblematiek/fantasyverhaal: Het geheim van Shiloh, ben ik bezig geweest aan het redigeren van het manuscript dat vorig jaar meedeed aan de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor. Ik ben bezig aan versie 5 en heb de hoofdstukken 7 tot en met 11 flink onder handen genomen. Daarbij is de verhaalopbouw enigszins gewijzigd, waardoor ik bij hoofdstuk 12 uiteindelijk tegen een barrière opliep.

Voordat ik met dit verhaal verder kan gaan, moet ik nu eerst even afstand nemen en de rest van het plotschema aan gaan pakken. Door wat ik als feedback van proeflezer Peter Kaptein terugkreeg, heb ik andere ideeën gekregen over hoe het verhaal nog beter kan worden. Die moet ik eerst in het plotschema verwerken voordat ik ermee verder kan. Misschien ga ik ook de volgorde van de gebeurtenissen net iets anders indelen. Dus dit verhaal ligt nu even aan de kant. Even een poosje rust voordat ik het weer op ga pakken.

Tegelijk met dit wedstrijdmanuscript was ik ook begonnen met de eerste grote redigeerronde voor Magische Alliantie 1 Woest Water. Versie 3 heb ik die maar genoemd. Daarvan heb ik de afgelopen week gewerkt aan hoofdstuk 7 tot en met 15. Soms één hoofdstuk per dag en de komende tijd misschien wel twee. Het gaat lekker, de zinnen worden anders en het verhaal loopt beter. Maar zoals vermeld, krijgt dit manuscript later in het jaar toch ook een vierde ronde, waarbij ik beter op de zaken ga letten waar de tekstsperts mij op wezen. In ieder geval ben ik lekker bezig en het hoeft nog niet zo perfect te zijn als bij een echte hersenchirurg. Ik geniet van de wereldbouw en controleer of de ideeën die daarin voorkomen ook echt zouden kunnen, of ze in deze fantasywereld logisch overkomen. Ik kijk of wat ik eerder schreef beter verwoord kan worden, duidelijker voor de lezer, beter passend bij wat ik ermee beoog over te brengen. En ik geniet. Ja, het kan misschien nog wel beter, maar dat houd ik voor ronde 4.

De scherpste scanner voor mijn verhalen zitten, denk ik, in mijn eigen hersenen. Hoe zou dat eruit zien met een MRI scan die met 14 tesla werkt? Dat lijkt me eigenlijk wel fascinerend om te zien. Hoe werkt het brein van een schrijver? Of weet ik dat eigenlijk wel?

Groeten van Johanna Lime

De enige schrijfregels die je ooit nodig hebt

On door johannalimeinBerichten

16 februari 2023

Ik ben de laatste weken aan het genieten van mijn schrijfwerk en daarom heb ik er deze Quote maar eens bij gezocht, met de enige schrijfregels die je ooit nodig hebt.

1. Schrijf waar je van houdt.

      Deze regel vind ik belangrijk. Blijf bij jezelf en schrijf waar je van houdt. Schrijven is een enorme klus en een langdurig proces. Je zit maanden, soms zelfs nog langer, aan een manuscript te werken. Dus als je dan een verhaal zou gaan schrijven, terwijl je er zelf niet van houdt, bestaat er een grote kans dat je ergens blijft steken langs de lange weg die je moet gaan om een boek gepubliceerd te krijgen. Bovendien zullen de lezers het merken als je als schrijver zelf geen plezier aan je schrijfwerk hebt beleefd. Als jij al niet volledig achter je verhaal kan staan, hoe kunnen zij dat dan? Ik ben ontzettend blij dat ik, telkens wanneer er na een aantal versies schrijven en redigeren aan een nieuw manuscript, en na de redactie die er dan nog op volgt, verliefdheid voel voor mijn verhaal. Ik houd van ieder boek dat ik geschreven heb en ben gek op mijn eigen verhalen, ze zijn precies wat ik wilde schrijven. Mijn boeken passen helemaal bij mij. Elke schrijver legt wel een stukje van zichzelf in zijn verhalen, toch?

      (Interplanetair – boek 3 – Schakelmagie is het volgende boek dat uit zal komen)

      2. Laat je nooit, maar dan ook nooit tegenhouden door haters.

        Natuurlijk kun je als schrijver zelden lezers vinden die voor de volle honderd procent van je verhalen houden, zoals jij dat doet. Mensen verschillen nu eenmaal van elkaar, ieders referentiekader is weer anders. Iedereen haalt andere informatie uit de ervaringen die het leven brengt en geeft er een eigen betekenis aan. Hoe meer overeenkomsten er zijn, hoe meer een lezer mijn verhalen zal kunnen waarderen. Soms zijn er ook haters. Mensen die er niets aan vinden, soms alleen al vanwege het genre waarin ik schrijf. Soms alleen vanwege een waanidee dat ze hebben over het genre waarin ik schrijf, dat ze nog nooit hebben onderzocht. Dat is jammer en daar heb ik ook geen invloed op. Het wordt alleen teleurstellend als ik merk dat mensen bij voorbaat mijn boeken al niet willen kopen of lezen, omdat ik er bijvoorbeeld bij Zilverbron zelf voor moet betalen om mijn boeken uitgegeven te krijgen. Hé, dat gaat jou niks aan! Dat is mijn eigen keuze! Als ik dat wil, wie ben jij dan om te bepalen dat het slecht is? Mijn ervaringen zijn helemaal niet slecht, en ik help er een uitgeverij mee die anders niet zoveel boeken per jaar uit zou kunnen geven, in Nederland. Dat heb ik er graag voor over. Soms zijn er haters die vinden dat fantasy en sciencefiction niet door elkaar gebruikt mogen worden in verhalen, of die naarstig op zoek gaan naar clichés, wat blijkbaar net zoiets is als vloeken in de kerk. Haters maken soms beledigende grappen over de magische spreuken die ik in mijn boeken gebruik of over vrouwen die in mijn verhalen zwanger zijn. Of ze vallen erover dat er te veel verhaalelementen in mijn verhalen zitten, terwijl dat gewoon een kenmerk is van het genre en er genoeg andere (ook Engelstalige) boeken aan te wijzen zijn die dat ook hebben, waar ik ze helemaal niet over hoor klagen. Van dat soort opmerkingen word ik verdrietig en ook veelal kwaad. Niet zelden hebben ze het effect dat ik denk om maar te stoppen met wat ik het liefste doe. Zouden jullie dat doen, stoppen met waar je van houdt, vanwege cynische personen die vinden dat ze iets op je aan te merken moeten hebben? Laat mij in mijn waarde, denk ik dan. Sta eens meer open voor andere dingen. Je hoeft het niet met me eens te zijn, maar het zou je niet misstaan om meer respect op te brengen voor een schrijver, die zijn best doet om een steentje bij te dragen aan de groei van het fantastische genre in Nederland. En, hé, je hoeft mijn boeken ook helemaal niet te lezen, hoor. Ik dring ze niemand op. Maar eerlijk, ik heb veel liever lezers die mijn boeken een kans geven. Lezers die er plezier aan beleven en toegeven dat ze aan het denken zijn gezet, die me niet in een hoek willen zetten en met een afkeurend vingertje naar me zwaaien. Van vriendelijke woorden kan ik heerlijk enthousiast worden, die geven me de moed om door te gaan met waar ik het liefst mee bezig ben. Schrijven.

        (Bezig met redigeren van Het geheim van Shiloh – versie 5)

        3. Je schrijven is nooit zo slecht als je weleens denkt.

          Je mag best kritisch zijn op mijn verhalen. Het is zelfs zo, dat ik graag feedback ontvang, omdat ik die, wanneer ik vind dat iemand echt een punt heeft, gebruik om mijn verhalen te verbeteren. Ik ben vanaf dat ik begon met boeken en korte verhalen schrijven in het genre steeds bezig aan een groeiproces. Ik wil graag verder komen en beter worden, als schrijver. Soms ben ik ook erg kritisch op mijn eigen werk, maar na verloop van tijd kom ik er dan vaak achter dat iets niet zo slecht is als ik zelf verwachtte. Neem van mij aan dat schrijvers vaak zelf hun ergste critici zijn, juist omdat ze zo gedreven zijn om een goed verhaal te leveren.

          4. Niet alle schijfadviezen zullen voor jou werken.

          Dat niet alle schrijfadviezen voor alle schrijvers even goed zullen werken, lijkt me logisch. Iedereen is anders, wat bij de een werkt zal bij de ander misschien juist tegenwerken. Toch vind ik wel dat ik als schrijver mijn best moet doen om de schrijftechnieken goed te leren. Hoe ik die dan inzet, is aan mijzelf. Iedereen heeft een eigen stijl van schrijven en bij de een zal het accent anders liggen dan bij een ander. Ik probeer zo eenvoudig mogelijk te schrijven, zodat het verhaal vlot te lezen is. Toch vinden sommige lezers mijn verhalen ingewikkeld door vreemde namen en woorden die ik gebruik. Ik ben echter niet van plan om daarin veel concessies te doen, want ik ben van mening dat een boek ook belangrijk is voor de ontwikkeling van de woordenschat van lezers. Bij fantasyverhalen horen nu eenmaal ook fantasynamen en een uitgebreide wereldbouw met wonderlijke wezens en/of vreemde namen. Die hebben niet veel te maken met woordenschat, natuurlijk, maar wellicht wel met de sfeer van het verhaal.

          (Nadat het verhaal helemaal geschreven was, ben ik nu bezig met het redigeren ervan)

          5. Er is geen eenduidige manier van schrijven.

            Iedere schrijver pakt het weer anders aan. Bij een kort verhaal pak ik het anders aan dan bij een hele roman. Voor een kort verhaal heb ik meestal een begin, midden en eind in gedachten. Soms vul ik een verhaalschema in, soms schrijf ik het organisch. Voor een roman begin ik meestal met een brainstorm voor welk verhaal ik wil gaan schrijven, met onderzoek en met de wereldbouw. Ik maak landkaarten en teken personages of zoek de afbeeldingen die ik nodig heb. Ik maak karakterschetsen en vul lijsten in van eigenschappen voor de protagonist, de antagonist en alle bijpersonen uit het verhaal. Ik maak een grove indeling met een beginsituatie, een blinde vlek, een eerste actiemoment en drie keerpunten, met op het eind de climax en de uitkomst. Daarna vul ik een plotschema in met voor elk hoofdstuk ongeveer vijf scènes. Dan ga ik schrijven en werk ik alle scènes verder uit. Vaak wijk ik af van wat ik oorspronkelijk had bedacht en word ik intuïtief een andere kant op gestuurd voor het schrijven van de scènes, tijdens het schrijfproces. De enige vaste punten zijn de keerpunten die ik had bedacht, al kunnen die ook nog weleens wijzigen, vooral de laatste. Er zijn andere schrijvers die het hele verhaal organisch schrijven, er zijn er die alles tot in de puntjes plannen. Ik zit er een beetje tussenin door vooruit veel te plannen en tijdens het schrijven nog van alles aan te passen, als dat beter voelt.

            6. Niet iedereen zal je verhaal waarderen en dat is goed.

            Smaken verschillen en dat is helemaal niet erg. Zelf heb ik een uitgesproken smaak, toch ben ik nu al jarenlang bezig met het lezen van boeken van uiteenlopende schrijvers. Dat bevalt me goed. Het helpt om open te staan voor alle soorten verhalen. Wel heb ik een sterke voorkeur voor fantasy en sciencefiction ontwikkeld, omdat ik vind dat daarin veel meer kan. En ik laat me graag verwonderen door verbeeldingsliteratuur.

            Excuses als ik iemand beledigd heb met bepaalde opmerkingen, soms zit iets me te hoog en moet ik het van me afschrijven. Te lang heb ik alles in mijn leven geslikt zonder voor mezelf op te komen, dat werkt verstikkend en daar doe ik dus niet langer aan mee.

            Groeten van Johanna Lime

            Werken aan twee manuscripten tegelijk

            On door johannalimeinBerichten

            9 februari 2023

            In het kader van “schrijf de boeken die je altijd al had willen lezen”, ben ik aan het werk aan twee manuscripten tegelijk.

            Allereerst had ik al laten weten dat het verhaal van Magische Alliantie 1 Woest Water helemaal uitgeschreven was. Dus nu ben ik begonnen met de eerste versie waarbij ik het manuscript redigeer. Ik (her)schrijf een versie 3, waarbij ik meer let op of het verhaal dat ik geschreven heb ook daadwerkelijk logisch in elkaar steekt en of ik geen details ben vergeten die echt voor het verhaal nodig zijn. Ik let op of de personages zo uit de verf komen als ik ze had bedoeld, of alles logisch is verwoord, of de zinsconstructies kloppen enzovoorts. Ik heb de proloog en de hoofdstukken 1, 2 en 3 alweer gedaan en hier en daar alvast wat stukjes tekst geschrapt, omdat het herhaling was of net iets te uitgebreid geschreven. Aan de andere kant schrijf ik er juist ook hier en daar weer iets bij of verander ik bepaalde zinnen zo dat ze net wat langer worden. Over het algemeen verbetert het verhaal en daar gaat het me om. Dat het herschrijven eerder meer woorden oplevert dan de vorige versie en ik tot nu toe niet erg veel heb geschrapt is dan geen probleem. Ik vind dit heerlijk om te doen.

            Ten tweede had ik meegedaan aan de manuscriptenwedstrijd van Zilverbron en was mijn manuscript “Het geheim van Shiloh” nog niet perfect. Ik heb het een poos aan de kant gelegd en ben eerst met de redactie van Interplanetair boek 3 Schakelmagie aan de slag gegaan en met het schrijven van Magische Alliantie 1 Woest Water. Toen dat klaar was, besloot ik een versie 5 te gaan (her)schrijven van dit manuscript. Het is een mooi verhaal, met elementen van cyberpunk, fantasy en klimaatproblematiek en ik zou het zonde vinden dit het geen boek zou kunnen worden.

            Wat ik eerst gedaan heb, is het doornemen van de juryrapporten. Daar heb ik alleen uitgehaald wat ik echt goed gebruiken kan, de rest van de commentaren haal ik er wel weer bij als ik deze ronde heb herschreven. De consequentie van het doornemen van de juryrapporten was, dat ik het hoofdpersonage wat ouder heb gemaakt aan het begin van het verhaal. Het wordt nu wel eerder een YA verhaal dan dat het voor de jeugd geschikt zou zijn. De periode van zes jaar waarin eigenlijk niets gebeurde heb ik zodoende uit het verhaal geschrapt. Bovendien had ik volgens de jury beter het helikopterongeluk in het verhaal kunnen verwerken, in plaats van erna pas te gaan beginnen en daar hadden ze wel gelijk in.

            Ik ben nu dus begonnen met een vijftienjarige Dana die op High School zit. In de proloog maakt de lezer kennis met haar ouders en de leefomstandigheden in een wereld die te maken heeft met de klimaatverandering. Deze proloog komt daardoor eerder dan die van het “oorspronkelijke” verhaal dat ik tot nu toe had. Wat daar de proloog wordt, zal nu hoofdstuk 1 worden. Het is weer eens zover. Zie ik een patroon ontstaan? Hetzelfde had ik bij Woest Water ook al bij de hand, alles school een hoofdstuk op.

            Ik ben heel erg blij met Peter Kaptein die als proeflezer commentaar wil geven op het eerste deel van het manuscript. Hij heeft mij al erg veel waardevolle feedback gegeven. Ik weet nu hoe ik sommige dingen beter aan kan pakken en het conflict kan versterken. Welke keuzes voor een beter plot zullen zorgen. Ik heb er echt reuze veel zin in om dit verhaal flink te gaan herschrijven en te verbeteren. Daarbij wordt de zoektocht naar het geheim van Shiloh de hoofdzaak en wordt Dana degene die daar actief naar op zoek gaat.

            Het is echt geweldig om te zien dat er een goede samenwerking tussen schrijvers je zoveel verder kan helpen. Ik heb een verhaal van Peter doorgenomen en van commentaar voorzien en hij doet dat nu voor mij. Zo kunnen we elkaar helpen om vooruit te komen. Dat vind ik mooi om te zien en ik zou zoiets graag vaker willen doen.

            Verder kwam ik er via een chat achter dat Natascha van Limpt bezig is met de woordredactie van Interplanetair boek 3 Schakelmagie. De uitgever had me al gezegd dat de woordredactie in februari zou komen en het was een leuke verrassing om te lezen dat die al begonnen was. Natascha had een woord in de tekst gevonden dat in de context nogal grappig was, maar waarvan ik echt heel blij ben dat ze het gewijzigd heeft. Ruimteschapen in plaats van ruimteschepen, oei, dat zou een flinke misser zijn geweest. Dat stomme toetsenbord ook waarvan ik de e en de a nogal eens verwissel tijdens het typen… Haha, gelukkig dat er een woordredactie over de boeken wordt gedaan. Ik ben nu wel erg nieuwsgierig naar het moment waarop de zetproef van mijn volgende boek zal verschijnen, dat snappen jullie zeker wel? En natuurlijk vooral het gedrukte boek zelf, het laatste deel van Interplanetair. Wat zal het fijn zijn als de tweede trilogie ook compleet is.

            Afijn, ik houd jullie op de hoogte van de gebeurtenissen, met mijn blogs.

            Het boek willen schrijven dat je altijd al had willen lezen helpt heel goed om gemotiveerd te blijven. Ik vind het zalig dat ik weer lekker verder kan, met twee, misschien zelfs drie manuscripten tegelijk (want de zetproef doornemen is ook een flinke klus).

            Groeten van Johanna Lime

            Versie 2 voor Woest Water is geschreven

            On door johannalimeinInformatie

            2 februari 2023

            Het manuscript voor Woest Water is geschreven, voor de eerste keer staat het verhaal er nu helemaal. Het had een paar haken en ogen voordat het zover kwam (versie 1, versie 1a en versie 2). Vooral de laatste hoofdstukken was het een flinke puzzel, waarbij ik meer op mijn intuïtie schreef dan op de scènes die ik al had gepland. Het plotschema is voor de laatste vier of vijf hoofdstukken gewist en bijna compleet herschreven. Maar nu staat het verhaal er dan eindelijk helemaal en ik ben blij met het resultaat.

            Gisteren heb ik versie 2 van Woest Water afgekregen! Het bestaat uit een proloog en 26 hoofdstukken. Vanaf morgen ga ik aan de slag om het manuscript nog een paar keer te herschrijven en te redigeren. Versie 3 en 4 zullen vast nog wel nodig zijn. Daarbij zal ik opletten of ik niets vergeten ben in het plot en of alles wel logisch genoeg in elkaar steekt. Ik ga ook extra opletten of alle personages kloppen, of de perspectieven die ik heb gebruikt echt handig zijn, en of de details van de wereldbouw misschien nog net wat beter kunnen worden uitgewerkt. Dat soort dingen dus, maar natuurlijk vooral of het verhaal zo is geworden als ik het voor ogen had.

            Dit wordt dan het eerste boek voor Magische Alliantie dat in 2024 uit moet komen. Ik heb vandaag mijn boekenwebsite bijgewerkt, want ik kwam erachter dat ik daar nog geen ruimte had gemaakt voor de nieuwe geplande boeken die eraan gaan komen vanwege de contracten die ik vorig jaar kreeg van Zilverbron.

            De hoofdpersoon in Woest Water is Astar Natas die in een pleeggezin woont. Hij gaat op zoek naar zijn biologische ouders, met alle avonturen die daarbij horen. Het verhaal speelt zich af op de waterrijke planeet Swanase met veel eilandjes, zwaanmensen, krabmensen en vismensen. Er wordt een milieuprobleem ontdekt in de diepzee en de hulp van de Magische Alliantie wordt ingeschakeld. De leden van de Magische Alliantie zijn de schakelmagiërs die in Interplanetair boek 3 Schakelmagie ontstaan. Zij spelen in deze hele serie een rol en zijn de ouders van de hoofdpersonen die uit de jongere generatie komen.

            Behalve aan versie 3 van Woest Water wil ik in februari 2023 ook gaan werken aan versie 5 van Het geheim van Shiloh, het manuscript dat meedeed aan de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor.

            Groeten van Johanna Lime

            Wat is de beste plaats om bij jou in de buurt de zonsondergang te zien?

            On door johannalimeinBloganuary Challenge

            31 januari 2023

            Where is the best place to watch the sunset near you? Wat is de beste plaats om bij jou in de buurt de zonsondergang te zien? Dit vraag #bloganuary mij op 31 januari, de laatste dag van deze maand. Na deze uitdaging van een hele maand bloggen, stap ik weer over op een keer per week een blog schrijven, wat ik meestal aardig vol kan houden. Als ik niet elke dag iets hoef te bedenken bij een vraag, houd ik weer iets meer schrijftijd over voor mijn verhalen. Toch was het leuk om in de eerste maand van 2023 elke dag mee te doen aan deze Challenge van de WordPress Community.

            De beste plaats bij mij in de buurt waar je goed de zonsondergang kunt zien, is langs de oever van de rivier de Merwede. Daar heb ik op 5 december 2020 een fotoshoot laten doen door Kim van Gent Photography. Daar werden onder andere deze foto’s gemaakt en ook de foto’s die ik sinds die tijd gebruik op mijn website en bijvoorbeeld voor mijn auteursfoto van de Interplanetair trilogie.

            Dit was langs de rivier de Merwede op een zandstrandje met veel riet in de buurt.

            Groeten van Johanna Lime

            Welke titel zou je aan je autobiografie geven?

            On door johannalimeinBloganuary Challenge

            30 januari 2023

            What would you title the chapters of your autobiography? Vrij vertaald:Welke titel zou je aan je autobiografie geven? Dit vraagt #bloganuary van WordPress mij vandaag.

            Nu heb ik natuurlijk al een autobiografisch verhaal geschreven, dat verwerkt is in het boek De twaalfde Saturnusmaan, dat in 2020 door uitgeverij aquaZZ is uitgegeven.

            Dit verhaal gaat voornamelijk over de weerstanden en belemmeringen die ik in mijn leven heb ervaren. Omdat die als thema nogal zwaar waren, heb ik er als tegenhanger mijn herinneringen aan vakanties tegenover gesteld en een onderzoek laten uitvoeren door twee aliens. Hoewel het verhaal autobiografisch is, kwamen er ook sciencefictionelementen in.

            Ik volgde vanaf 2016 verschillende cursussen voor het schrijven van autobiografische verhalen bij de Online Schrijfschool van Marjon Cosijn. Daar leerde ik dat bij het schrijven van een autobiografie veelal wordt gekozen voor een periode van zeven jaren uit iemands leven. Bij de twaalfde Saturnusmaan is die periode breder genomen omdat dat voor dit verhaal beter uitkwam.

            Wat betreft een periode van zeven jaar, zou ik ook kunnen overwegen om een boek te schrijven over mijn schrijvershap samen met Dinie van 2011 tot en met 2018. Of over de mantelzorg voor mijn ouders en de zorgen om zieke familieleden die uiteindelijk overleden zijn. Of over mijn studietijd en wat ik heb meegemaakt in mijn tienerjaren. En zo zijn er nog wel meer perioden uit mijn leven waarover ik iets autobiografisch zou kunnen schrijven. Maar bij een boek is het belangrijk dat de hoofdstukken geen losse anekdotes zijn. Een verhaal heeft een volgorde nodig, een oorzaak en een gevolg. Bovendien is het belangrijk dat het voor een lezer interessant blijft en dat hij geboeid blijft door het verhaal of het leesplezier oplevert.

            Op dit moment voel ik niet langer die enorme drang om een autobiografisch boek over mijn leven te willen schrijven, zoals ik die voelde voordat De twaalfde Saturnusmaan geschreven was. Ik ga nu liever door met het schrijven van fantasy en sciencefictionverhalen in mijn verzonnen wereldbouw. Zelfs daarin kan ik af en toe iets autobiografisch kwijt. Als schrijver ontkom je daar ook eigenlijk niet aan, want je schrijft altijd vanuit je eigen referentiekader.

            Dus mijn antwoord op de vraag van #bloganuary heb ik in feite eerder al beantwoord, door het schrijven van De twaalfde Saturnusmaan.

            Groeten van Johanna Lime

            Wat heb je pas nog geleerd?

            On door johannalimeinBloganuary Challenge

            29 januari 2023

            What is something you learned recently? Wat heb je pas nog geleerd? #bloganuary vraag.

            Pas heb ik geleerd dat er soms bepaalde oude vrienden afhaken en dat er nieuwe voor in de plaats kunnen komen. Bovendien loont proactief bezig zijn. In ieder geval is opkomen voor mijzelf beter om meer zekerheid te krijgen over gemaakte afspraken.

            Zoals jullie vast al weten stond mijn volgende boek Interplanetair boek 3 Schakelmagie bij Zilverbron gepland voor januari 2023. Die planning is een indicatie die nooit vastligt, het kan altijd uitlopen, al verschijnt het boek in ieder geval in dit jaar. De hoofdredactie was in december 2022 afgerond en Tamara had het manuscript voor de kerstvakantie teruggestuurd naar de uitgever. We waren dus goed bezig.

            Nu had ik niet het idee dat mijn nieuwste boek ook echt in januari direct al uitgebracht zou worden, daar waren we iets te laat voor begonnen aan de redactie. De ervaring leert dat de woordredactie, het maken van de cover en de zetproef nog wel een paar maanden langer duurt. Bovendien is mijn nieuwste boek natuurlijk ook niet het enige dat de uitgever onder handen heeft.

            Zoals altijd wanneer de hoofdredactie klaar is, nam ik wel alvast contact op met een groep bloggers en recensenten die voor mijn eerder boeken al recensies wilden schrijven. Ik vroeg hen of ze het derde deel van Interplanetair ook weer voor mij wilden lezen en recenseren, zodra ik het in huis zou krijgen. Nu was er een vaste kern, die alweer naar mijn volgende verhaal uitkeek en die direct positief reageerde. Maar de vorige keer waren er al twee lezers afgevallen en nu vielen er weer drie anderen van mijn lijst. Er bleef dus maar een kleine kern fans van mijn boeken over.

            Ik trok de stoute schoenen aan en vroeg Finn, die ik pas als vriend op Facebook heb ontmoet en die ook recensies schrijft, of hij interesse had om behalve Schimmenschuw (wat hij wilde kopen) ook de trilogie Interplanetair wilde lezen en recenseren. Dat vond hij een goed idee. Ik stuurde hem de eerder uitgegeven boeken vast op, met daarbij het scheppingsverhaal van mijn verbeeldingswereld. Van dat korte verhaal, ‘de wording van Chyndyro,’ kwam er een hele mooie recensie van hem. Daar werd ik zo vrolijk van! Uit reacties op mijn blogs van #bloganuary op Facebook blijkt, dat ik een paar leuke vrienden heb die mij steeds volgen.

            Zoals het er nu naar uitziet, heb ik acht recensenten gevonden voor mijn nieuwste boek. Daarmee komt het dus wel goed. Ik kan ook voor Schakelmagie later dit jaar recensies plaatsen op mijn boekenwebsite. Misschien komt er ook weer een blogtour bij die georganiseerd wordt door Natascha, zoals vorig jaar.

            Behalve deze recensenten te benaderen, heb ik ook de uitgever gebeld. Cocky liet me weten dat de woordredactie half februari begint. Als die meevalt, kan het boek hoogstwaarschijnlijk in maart 2023 worden gedrukt. Dat is een opluchting, ik heb weer iets om naar uit te kijken!

            Bovendien heb ik er zelf voor gezorgd dat er van mijn andere boek. ‘De twaalfde Saturnusmaan’ nu bij uitgeverij aquaZZ behalve een paperback ook een e-Book is uitgekomen. Dat is sinds gisteren te koop en zal ook in de bibliotheken komen.

            Mijn planning en afspraken zijn weer bijgewerkt en dat geeft mij de rust om rustig door te werken aan mijn volgende manuscripten. Intussen word ik heel blij van de positieve reacties die ik van mijn Facebook vrienden krijg. Dank jullie wel! Het is echt geweldig om fijne reacties en likes te krijgen, dat motiveert enorm.

            Groeten van Johanna Lime