Tag: Schrijfproces

En door

On door johannalimeinBerichten

11 februari 2022

Druk, druk, druk (met de redactie van mijn volgende boek)

Het is een drukke tijd en ik vind het zalig! Iedere dag heb ik lekker veel te doen, kan ik over mijn verhalen nadenken en ze heerlijk vervolmaken. Zoals bij een ruwe edelsteen die mooi gaat glimmen wanneer hij gepolijst wordt.

Zo gaat dat met de samenwerking tussen Tamara Geraeds en mij met de redactie Ronde 1 van Interplanetair 2 Geestenpoort. Ik lees het verhaal aandachtig en zie het verbeteren. Bij de ene scène moet ik huilen, bij een andere wordt in onnoemelijk blij. Het verhaal gaat leven.

De creativiteit begint weer te stromen, ik krijg zin om door te gaan.

Klaar (met versie 3 van het wedstrijdmanuscript)

Mijn verhaal met werktitel “Het geheim van Shiloh” heb ik nu drie keer helemaal uitgeschreven en bijgewerkt. Ik heb besloten dat het klaar is. Goed genoeg om in te sturen naar de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor.

Voor zover ik dat zelf beoordelen kan is het een mooi rond verhaal geworden en zijn alle personages aan bod gekomen. Op de achtergrond spelen rampzalige gebeurtenissen een rol. Zowel de protagonisten als de antagonist hebben in hun leven traumatische ervaringen beleefd. En dan is er de geschiedenis van de magie en de stroming die daar tegenin gaat.

Met versie 3 heb ik de ruwe steen nog net wat glanzender gepolijst. Ik ben er tot nu toe tevreden mee en heb besloten dat ik alleen nog de benodigde zaken ga verzorgen die samen met dit verhaal meegestuurd moeten worden naar de uitgever. Een tekening had ik al, maar ook die ga ik nog proberen te verbeteren. Ik wil er een tekenproject van maken zodat het meer mijn eigen stijl wordt dan zoals nu met gekochte elementen van Shutterstock.

Het is leuk om te zien hoe dit manuscript sinds oktober 2021 is gegroeid. Als ik eraan twijfel of lezers hier wel op zitten te wachten, probeer ik mezelf moed in te spreken. De enige die dit verhaal op deze manier heeft kunnen schrijven ben ik. Ik ben nu eenmaal anders dan andere schrijvers in mijn genre. Anders is niet meer en ook niet minder, het is wat bij mij hoort.

De dingen die mij anders maken zijn de dingen die mij mij maken.

Dank aan Piglet uit Winnie the Pooh.

En door (met het volgende manuscript)

De drang om Interplanetair 3 Schakelmagie aan te gaan pakken werd steeds sterker, naarmate versie 3 van Het geheim van Shiloh af kwam en de redactie van Interplanetair 2 Geestenpoort vorderde.

Door de redactie neemt het verhaal van boek 2 steeds vastere vormen aan. Ik zie hoe het eindproduct eruit gaat zien, hoe het verhaal gaat lopen. Welke zinnen er worden geschrapt en wat er in het verhaal allemaal aan bod gekomen is.

Dat gaf me een hernieuwde motivatie om er mee door te willen. Ik begon aan versie 2 van Interplanetair 3 Schakelmagie. Ik zit tot over mijn oren in de Interplanetaire Relaties, onzichtbare vijanden die de zaken weer op scherp zetten, in een ruimtejager die op weg naar de planeet van de Boselfen wordt aangevallen. Met een draakman die een speciaal talent bezit. En ga zo maar door. Ik heb een grote glimlach om mijn mond. Ook dit verhaal wordt nu geredigeerd, de rode strepen schieten over het beeldscherm, maar het wordt zo lekker spannend, zo fantastisch en zo’n Johanna Lime verhaal. Dit ben ik als ik geniet. De inspiratie stroomt, de creativiteit bloeit op en met wat inspanning vind ik de juiste zinnen en woorden om mijn verhaal te vertellen.

Dit zijn de verhalen die ik vroeger zelf had willen lezen. Ik geniet.

Mededeling

Het zit niet mee met de HSFCon. Voor 2 en 3 april probeerde ik een hotelkamer te boeken in het Van der Valk Hotel in Sneek, nadat ik de kamer van de keer ervoor (november 2021) had moeten annuleren. Wat bleek? Het hotel zat al vol! O, nee! Wat nu? Gelukkig kon ik een kamer krijgen in een ander hotel in Sneek, anderhalve kilometer verderop. Ik vond het eigenlijk maar niks. Ik zag me al twee dagen sjouwen met al mijn spullen. Ik ga twee lezingen geven. Twee dagen lang met mijn laptop en andere bagage aan de sleep. En dan in het donker weer naar dat andere hotel. Het ging alleen niet door.

Vandaag kreeg ik een e-mail waarin verklaard werd waardoor het hotel zo vol zat. HSFCon werd uitgesteld. Ik heb direct dat andere hotel geannuleerd en een nieuwe kamer geboekt. Nu wel bij Van der Valk, op de plek waar de conferentie plaats zal vinden. Ik heb er weer zin in! In mei zal het weer misschien ook net wat beter zijn, zullen we hopelijk al aardig verlost zijn van die nare zoönose en hebben we vast hele gezellige mensen uit het science fictiongenre om lekker mee te babbelen. Mijn boeken aan te presenteren en te vertellen hoe ik zo aan die verhalen ben gekomen. En de panels worden vast ook erg interessant. Ik krijg er nu een vakantiegevoel bij. Laat maar komen die HSFCon.

Komen jullie ook?

In mei zal Interplanetair boek 2 Geestenpoort er hopelijk al zijn, dan neem ik die ook mee daarnaartoe.

Groeten van Johanna Lime

Zeven keer op rij winnaar van NaNoWriMo

On door johannalimeinBerichten2 reacties

25 november 2021

Winnaar!

Op 23 november 2021 was het zover. Ik passeerde de 50.000 woorden voor het wedstrijdmanuscript dat ik aan het schrijven was tijdens de National Novel Writing Month. Ik was weer winnaar en kon mijn naam op het pdf certificaat invullen. Uit de gegevens bleek dat ik dit jaar voor de zevende keer de NaNoWriMo uitdaging heb gewonnen in november. Het geeft me ieder jaar weer een goed gevoel als ik het heb gehaald. Dat betekent namelijk dat ik weer 50.000 woorden aan een manuscript ben opgeschoten. Dit aantal maakt echter nog geen boek voor mij, want mijn boeken komen meestal rond het dubbele aantal woorden of meer uit. De wedstrijd is vandaag ook nog niet voorbij hij loopt nog door tot 30 november. Aangezien de eerste versie van mijn manuscript ook nog niet geschreven is, schrijf ik verder. Ik wil proberen om de routine van het elke dag rond de 2000 woorden te schrijven vast te houden totdat het hele verhaal er staat. Dat wordt pas echt winnen!

Een heel ander verhaal en toch ook weer niet.

‘Het geheim van Shiloh,’ dat is de titel die ik dit nieuwe manuscript gegeven heb. Het verhaal speelt vanaf 1933 toen de grootvader van Dana Shiloh in Duitsland werd geboren. Hij vluchtte vanwege de Tweede Wereldoorlog op zijn zevende jaar naar Engeland en kwam op Engelse kostscholen terecht. Hij kwam in aanraking met volgers van de magiër Aleister Crowley, die als tegenwicht van de swastika van Hitler het V symbool introduceerde aan de geallieerden. De V van Victorie, zoals die ook in de science fiction tv-serie V te zien was.

Jethro en Dana leven in mijn verhaal inmiddels in het jaar 2049. Klimaatrampen hebben de wereld geteisterd en doen dat nog steeds. Ze wonen in een wolkenkrabber op een eiland in een grote rivier die door de nieuwe hoofdstad van de Verenigde Staten stroomt. Nederland is door het smelten van de ijskappen helemaal onder water verdwenen.

Jethro is uitvinder van cybernetische implantaten en onderdelen die gebruikt worden door de medische wetenschap, om slachtoffers van de rampen te redden van een gewisse dood. De overlevenden worden cyborgs die zowel organisch biologisch als technisch zijn. Op die manier overleven ze de gevolgen van de vele klimaatrampen op aarde.

Zijn rivaal, de directeur van een groot Tech bedrijf heeft een grote invloed op de regering, waardoor magie bij wet verboden is. Sharot werkt Shiloh tegen, omdat hij vreselijk jaloers is op het succes van De Shiloh Compagnie. Jethro en Dana Shiloh bezitten beide magie, al lopen ze er niet mee te koop. Jethro heeft nog een ander groot geheim. Miska Sharot probeert erachter te komen welk geheim dat is en begeeft zich daarmee op zeer gevaarlijk terrein.

Het is een heel ander verhaal, dan mijn verhalen uit de verbeeldingswereld van Eibor Risoklany. Daar werk ik ook nog gewoon aan verder. Trilogie Interplanetair gaat ook nog door, de redactie van boek 2 begint op 3 januari 2022. Van boek 3 heb ik de eerste versie af.

Ik had nu dus even tijd voor iets anders en besloot mee te doen aan de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor. Ik verzon dit cyberpunkverhaal met een historische onderbouwing. De klimaatproblemen maken het actueel. Dit nieuwe verhaal speelt zich in de toekomst af, dus is het ook weer science fiction. Met magie erin, wat het een typisch Johanna Lime verhaal maakt. Ik doe gewoon mee aan de wedstrijd, zonder de illusie dat ik die wel even zal gaan winnen. Dat is niet nodig, al zou ik het heel fijn vinden als dit een boek wordt. Dus dat is mijn uiteindelijke doel. Linksom of rechtsom wordt dit verhaal uitgegeven, met hulp van een uitgever of door mijzelf. Het is te mooi om niet naar lezers te gaan, zo eigenwijs wil ik dan nog wel zijn.

Het schrijfproces

Ik had na de twee Bootcamps bij Cocky het oorspronkelijke idee van piraten en mythische wezens al helemaal omgegooid naar een cyberpunk verhaal. Ik werd enthousiast en werkte de wereldbouw en de personages verder uit. Ik zocht naar een theoretische onderbouwing en vond die in Crowley. Daarna ging ik plotten en stelde ik het verhaalschema op. Na een week of twee had ik alle hoofdstukken geplot en de keerpunten bepaald. Ik ging in oktober vast beginnen, zodat ik een buffer had voor de dagen dat ik in november weg moest. Ik werd een NaNo Rebel. Achteraf gezien was dat eigenlijk niet nodig, want de HSFCon ging niet door en de derde Bootcamp bijeenkomst ook niet, vanwege de aanscherping van de corona maatregelen, omdat de besmettingen weer eens de pan uitrijzen. Gelukkig ben ik nog steeds gezond en kon ik schrijven, in alle eenzaamheid zoals dat de laatste tijd steeds gaat sinds Dinies dood.

Zoals gewoonlijk ging mijn verbeelding tijdens het schrijven met me aan de haal en moest ik mijn creativiteit aanspreken om de scènes net wat beter te krijgen. Mijn creativiteit, intuïtie en logica zijn mijn grootste vrienden tijdens het schrijven. Behalve Dana’s POV, kwam Jethro’s POV erbij, omdat het verhaal dan net wat spannender kon worden. Later in het proces heb ik zelfs nog het perspectief van de antagonist, Miska Sharot erbij gepakt, zodat het vanuit zijn gezichtspunt ook duidelijker werd wat er speelde. Ik deed onderzoek naar Aleister Crowley en bedacht wat zijn invloed teweeg gebracht zou kunnen hebben. Ook gebruik ik tijdens het schrijven de kaarten van het Thot tarotspel als studiemogelijkheid voor Dana’s magie. En ik haal herinneringen op aan mijn schooltijd over erfelijkheidsleer. Alle eindjes komen netjes samen en vormen een verhaal.

Nu ben ik in hoofdstuk 16 aangekomen van 25 hoofdstukken, met een proloog en een epiloog. Ik begin ma af te vragen of ik het einde wat moet versnellen vanwege de spanningsboog. Afijn, dat moet ik dus nog zien in de komende week en in het begin van december. Hopelijk komt het hele verhaal ergens in december in deze eerste versie af. Dan heb ik voor de deadline van de wedstrijd nog even de tijd om het nog een of twee keer te herschrijven, tussen het redactiewerk van Geestenpoort door.

Het loopt naar het einde van het jaar. Zondag wordt online de uitslag van de Waterloper verhalenwedstrijd onthuld. Daarvoor heb ik drie korte verhalen ingezonden, dus dat wordt erg spannend. Wat vond de jury ervan? Zijn ze goed genoeg voor e-books op Smashwords? Heb ik weer een prijs gewonnen, net als in de vorige jaren?

Ik moet nodig weer een nieuwe planning maken voor 2022. Daar komen in ieder geval twee manuscripten voor boeken op te staan en een paar wedstrijden voor korte verhalen. Verder heb ik grote plannen. Ik wil het begin van Eibor Risoklany op aarde uitwerken, lang voordat er sprake was van Laskoro en Berinyi. En ik wil nog zes boeken schrijven over Calliope, Kwerpardië, Swanase, Kilama UZ54, Het Laskoriaanse rijk en het Berinese rijk, maar dan in een hele verre toekomst. Hopelijk blijf ik gezond en fit en lukt me dat. Het wordt in ieder geval zo te merken een meerjarenplan. Ik heb nog zoveel leuke ideeën. Al zijn ze nu nog maar heel vaag en ver weg, ze zullen zachtjes aan steeds meer vorm krijgen en dan worden het uiteindelijk nieuwe verhalen voor jullie om te lezen.

Blijf gezond en veilig!

Groeten van Johanna Lime

Winnaar van CampNaNoWriMo april 2021

On door johannalimeinBerichten

22 april 2021

Doel naar beneden bijgesteld, CampNaNoWriMo gewonnen!

Op 18 april had ik voor CampNaNoWriMo 36.786 woorden geschreven, voor deze jaarlijkse schrijfronde waar ik in het voorjaar van ieder jaar naar uitkijk. Het resultaat was drie eerste versies van verhalen voor de Waterloper verhalenwedstrijd en twee bestaande verhalen, die ik heb verwerkt tot gratis e-books op mijn Smashwords pagina. Ik zag de bui al aankomen dat het me niet meer ging lukken om elke dag 1667 woorden te halen, want de inspiratie voor nog meer verhalen bij de thema’s van de wedstrijd wilde maar niet op gang komen. Dus besloot ik dat ik het zo wel goed vond. Bij CampNaNoWriMo hoef je namelijk niet zoals bij de NaNoWriMo in november per se 50.0000 woorden te halen in een maand. Bovendien gaat het hier om een schrijfproject dat ik mezelf opleg. Het enige wat ik ermee verdien is dat ik met behulp van een dagelijkse routine een door mijzelf gesteld doel behaal en een aantal badges, plaatjes op hun website.

Op 1 april begon ik enthousiast met het doel om 50.000 woorden te schrijven aan meerder korte verhalen. In de praktijk blijkt dat lastig, vooral omdat het me in maart alleen maar was gelukt om drie verhalen voor te bereiden in een verhaalschema. Op 18 april heb ik daarom mijn doel naar beneden bijgesteld naar 35.000 woorden. Ik heb met de 36.786 geschreven woorden de CampNaNoWriMo dus gewonnen!

Eigenlijk wil ik nog wel graag een paar andere nieuwe verhalen schrijven, bijvoorbeeld voor de Harland Awards. Maar of dat me ook nog gaat lukken, is de vraag. In ieder geval kies ik er nu voor om dat dan, zonder de tijdsdruk van het elke dag 1667 woorden toevoegen aan mijn statistieken, te gaan doen. Ik heb voor die verhalen nog geen echt goede ideeën, wel een paar brainstorms maar die leidden niet tot een verhaal dat ik zie zitten. Als ik een verhaal schrijf wil ik dat het goed in elkaar zit, daar maak ik een verhaalschema voor en er moet een soort boodschap achter zitten. Het is ook belangrijk dat ik er zelf plezier aan beleef en dat ik er zelf in ieder geval in geloof.

Mijn onderzoek naar horrorverhalen

De afgelopen dagen heb ik geen woord meer geschreven aan een nieuw verhaal. Omdat het me leuk leek om de thema’s van de themawedstrijd alle zes te gebruiken, heb ik me misschien te veel daardoor laten beïnvloeden voor een onderwerp. Ook had ik dit jaar de kaften voor de verhalen al uitgezocht op Shutterstock, kaften die bij het thema pasten. Maar zelfs met die beelden kwam de inspiratie niet. Het idee dat ik eens een horrorverhaal zou gaan schrijven, als experiment (omdat zoiets eigenlijk niet in mijn comfortzone past), zette me ertoe aan om eens op You Tube horrorverhalen te beluisteren. Ook heb ik een verhalenbundel met Scottish Ghost stories uit de boekenkast gepakt, om die eens te bestuderen. Ik deed dus onderzoek naar hoe ik een spannend en angstaanjagend verhaal kon schrijven voor de wedstrijd. Tenslotte zit er naast fantasy en science fiction ook horror in mijn genre.

Het resulteerde in een conclusie die mij deed beseffen dat behalve misschien eens een verhaal over een vampier, horror echt niet bij mij past. Ik vond de verhalen die ik beluisterde en las zo onlogisch, zo ongeloofwaardig en zo getuigen van idiotie van de personages, dat ik ze echt geen verhaal waardig vind. Het idee dat een lezer daardoor geraakt zou worden, als ik er zelf niets bij voel – dat zal niet gaan gebeuren. Dus verwacht van mij geen verhaal over personages die in het donker door een bos heen gaan lopen en in hun blootje in een rivier met stroomversnelling en waterval gaan zwemmen en dan onder worden geduwd door een of andere engerd die ze niet eens kunnen zien. Dat is echt zo stom naar mijn idee, welke gek doet zoiets? Ongeloofwaardig! Of dieven die met een monsterlijk wezen te maken krijgen dat ze moeten ophalen voor een of andere criminele organisatie en dan een te lichte verdoving gebruiken, waardoor het monster (natuurlijk in het pikkedonker zodat niemand er echt iets van ziet) een van hen doodt en opeet. En de ander nog maar net kan vluchten (zonder dat het monster hem achterna komt want anders had hij het niet na kunnen vertellen, natuurlijk).

Eerlijk gezegd vind ik dit alleen maar een bespottelijk verhaal. En dan weet ik best dat je het zo zou moeten schrijven dat het waargebeurd zou kunnen zijn, dat je het zo aannemelijk mogelijk moet maken in ons genre. Maar echt, het dispension of disbelief die bij mij met fantasy en sciencefiction echt goed werkt, krijg ik hierbij niet. Daar ben ik als Nederlander veel te nuchter voor, vermoed ik. Het is hooguit smerig en de personages zijn ontzettend stom, bovendien geloof ik niet in zombies of afschuwwekende monsters. Ik weet dat ze er zijn, maar meestal zijn dat bekende wezens die een verkeerde karaktertrek hebben of onder invloed van het een of ander door wat ze hebben meegemaakt misdadig zijn geworden.

Liever andere onderwerpen voor mij

Nee, ik moet wat anders gaan verzinnen voor deze nog te schrijven verhalen. Iets dat beter bij mij past, waar ik me door aangetrokken voel en waar ik de logica van inzie.

Moet ik dit genre gaan verlaten en meer waargebeurd gaan aanhangen in mijn verhalen? Dat denk ik niet. Het is gewoon belangrijk dat het verhaal past bij de schrijver en dat ik mee kan leven met de personages en de gebeurtenissen. Ze moeten bij mij passen, dan pas kan ik ze met plezier en passie schrijven en is er later vast een lezer voor te vinden die met mij mee kan gaan.

Dit bedoelen ze dus waarschijnlijk als er gezegd wordt: ‘Write what you know.’ Schrijf over dingen die je weet of in ieder geval dicht bij je staan. Over dingen waar je plezier aan beleeft of dingen die je raken. Ik weet ook haast wel zeker dat, als ik nu geforceerd door bepaalde wedstrijdthema’s mezelf ga dwingen om toch van dit soort horrorverhalen te schrijven, zoiets alleen op een teleurstelling uit gaat draaien. Voor mezelf, de jury en de lezers. Laat ik dus wijs zijn en iets anders op gaan zoeken.

In ieder geval ben ik blij, dat ik van de zes thema’s die Waterloper dit jaar had, er drie gevonden heb die ik wel gebruiken kon voor een verhaal van Johanna Lime. Ik ga ze in mei nog eens goed controleren en de eerste versie nog wat verbeteren, voordat ik ze opstuur.

En dan nu op zoek naar nieuwe onderwerpen voor andere verhalen. Of ik er nog aan toekom om woorden te uploaden in de statistieken voor CampNaNoWriMo? Als het me lukt een ander onderwerp aan te boren gaat de inspiratie wel weer stromen, neem ik aan. Het heeft gewoon wat tijd nodig, tijd die ik niet krijg als ik in een CampNaNoWriMo wedstrijd zit waar verwacht wordt dat je elke dag 1667 woorden aan je verhalen toevoegt. Ik ben dan ook zo eigenwijs dat ik vind dat elk geschreven woord moet tellen, dat het betekenis moet hebben. Daarom staat het oorspronkelijke idee van NaNoWriMo om te gaan zitten en voor de vuist weg alles maar op te schrijven, of het nu goed is of niet, me ook niet aan. Zij gaan ervan uit dat de woorden er eerst moeten staan en dat je later wel gaat redigeren. Dat snap ik, redigeren moet je in ieder geval al doen, maar redigeren van onzin betekent schrappen. Dus als ik meedoe aan CampNaNoWriMo of NaNoWriMo, redigeer ik meestal eerst wat ik gisteren schreef, voordat ik verder ga. Ik ben dan wel langer bezig voordat ik weer een aantal nieuwe woorden heb, maar het wordt wel beter.

Voorlopig neem ik even een pauze om aan nieuwe ideeën te kunnen komen.

Bij deze ronde voel ik me toch een WINNAAR, want het is me gelukt om drie nieuwe verhalen te schrijven. Dat was mijn hoofddoel deze maand. De rest kan later ook nog wel.

Interplanetair boek 2 Geestenpoort

Er is nog een proeflezer aan mijn manuscript bezig voor dit tweede boek in deze trilogie.

Als ik alles terug heb, ga ik dit manuscript een vierde, vijfde en misschien volgende versie geven, net zolang totdat ik er zo tevreden mee ben dat het geschikt is om op te sturen naar Zilverbron. Dat zal mei, juni en juli worden.

Groeten van Johanna Lime

De tweede week van CampNaNoWriMo van april 2021

On door johannalimeinBerichten

15 april 2021

Twee verhalen geschreven, bezig aan nummer drie

Ik ben nu twee weken onderweg met mijn project Korte Verhalen Schrijven en het is me gelukt om twee verhalen voor de Waterloper wedstrijd af te krijgen, althans de eerste versies staan. In mei ga ik ze nog eens heel goed nakijken en misschien herschrijven, voordat ik ze opstuur om aan de wedstrijd mee te doen.

Het valt, ondanks de brainstorm en het verhaalschema dat ik globaal had ingevuld,  toch weer niet mee om echt die 1667 woorden elke dag te halen en om zodoende aan het eind van de maand de 50.000 woorden te hebben staan voor CampNaNoWriMo. Af en toe stokt het schrijfproces, omdat er ondanks de voorbereiding iets schort aan het plot, en dan haal ik de 1667 per dag niet. Daar heb ik inmiddels een oplossing voor gevonden. Ik heb namelijk de laatste twee korte verhalen, die op mijn computer stonden en die ik nog moest verwerken voor een e-book, na controle en opmaak op Smashwords uitgegeven.

Sinds vandaag staan, behalve ‘Tijd om te leven’ die ik eerder herschreven had, nu ook ‘De Humayesse’ en ‘Hellefee’ in de catalogus van Smashwords en zijn ze als gratis e-books te downloaden van mijn Smashwordspagina. https://www.smashwords.com/profile/view/JohannaLime2

Voor CampNaNoWriMo ben ik nu bezig aan verhaal drie voor Waterloper. Daarna heb ik geen verhaalschema’s meer ingevuld. Om meer verhalen te schrijven zal ik nog even flink moeten brainstormen voor de Harland Awards of voor HSF. Of ik dan de 1667 worden per dag haal, wordt lastig. Misschien moet ik om winnaar te worden van CampNaNoWriMo aan het eind mijn woordenaantal bijstellen.

Heb ik weer eens te veel hooi op mijn vork genomen en eis ik weer eens te veel van mezelf? Misschien, ik zal het wel merken. Voorlopig is het 15 april en heb ik nog een halve maand voordat op 30 april CampNaNoWriMo eindigt. Minder woorden per dag zou ook nog kunnen, maar dan haal ik een bepaalde badge niet meer. Dus proberen om te blijven schrijven en het dagelijkse aantal woorden toch te halen.

Ik ben niet van plan om zomaar onzin op te gaan schrijven. Tussendoor redigeer ik mijn verhalen ook. Dat is niet zoals NaNoWriMo voorstelt, maar ik zit nu eenmaal zo in elkaar dat ik het wel perfect wil hebben, ook die eerste keer al. Nu is een eerste versie nooit echt helemaal perfect, natuurlijk, maar toch. Ik vind dat ook een eerste versie al redelijk moet kloppen. Daarmee maak ik het mezelf misschien moeilijker, maar ach, geen winnaar bij CampNaNoWriMo worden zal ook geen ramp zijn.

Voorlopig gaat het goed, al ben ik misschien weer aan het rebelleren geweest met die e-books erbij. Een aantal van 30.373 woorden in twee weken is niet gek.

Nu de rest nog. Volgende week kijk ik of het nog steeds wil lukken, of dan kom ik met een evaluatie waarom het anders is gegaan.

Intussen kunt u als lezer mijn gratis e-books lezen.

Proeflezer

Van Sebastiaan Koen, een van de twee proeflezers die ‘Interplanetair boek 2 Geestenpoort’ nu aan het doornemen is, heb ik intussen al 20 hoofdstukken teruggekregen met zijn commentaar. Goede suggesties en opmerkingen waarmee ik mijn manuscript in een nieuwe versie kan gaan verbeteren in mei, juni en juli van dit jaar. Van de tweede proeflezer verwacht ik in mei de spullen terug te krijgen. Dus terwijl ik nu met korte verhalen bezig ben, loopt het proces voor de volgende SFF roman gewoon verder.

Ik ben heel blij dat ik nu proeflezers heb, want daar heb ik steun aan voor het verbeteren van het manuscript.

Dit was dus weer een update over mijn schrijfproces, dank voor het volgen van mijn blog.

Groeten van Johanna Lime

De eerste week van CampNaNoWriMo van april 2021

On door johannalimeinBerichten

8 april 2021

Zal het gaan lukken

Ik ben een week onderweg en het goede nieuws is, dat er één kort verhaal geschreven is.

Maar nu de rest. Zal het gaan lukken om nog twee, drie of vier nieuwe korte verhalen af te krijgen? De twijfels slaan weer toe.

Ik zit met het tweede verhaal alweer in een impasse. Het komende weekend moet ik mijn verhaalschema’s nog eens grondig analyseren, want ik mis iets in het verhaal. Dus of het me gaat lukken om die 50.000 woorden te schrijven deze maand, is op dit moment nog niet zo zeker. De themawedstrijd van Waterloper is door die thema’s echt wel lastig.

Als schrijver loop ik vaker tegen dit soort problemen op. Ik zit in een verhaal en merk dat er iets aan schort, het klopt niet helemaal. De laatste tijd merk ik de ‘fouten’ wel wat eerder op dan voorheen en daardoor kan ik ook eerder ingrijpen. Of dat het schrijfproces leuker maakt, denk ik niet. Het is alleen noodzakelijk voor een betere kwaliteit van het verhaal.

Ik moet dus weer naar de tekentafel terug, om die uitdrukking te gebruiken. Weer brainstormen en de dingen aanpassen, totdat het wel goed werkt.

Ik weet wat me te doen staat en hoop het volgende week te hebben opgelost.

Een update over mijn vaccinatie tegen covind-19 de hoop op een mogelijk festival aan het eind van 2021

In het gewone leven hoor ik tot de gelukkigen die de eerste vaccinatie hebben gekregen voor het covid-19 virus. Ik zat met mijn astma en obesitas in een groep van zestigplussers obesitas die door de huisarts is opgeroepen. Het Astra Zeneca vaccin kreeg ik afgelopen dinsdag in een bovenarm ingespoten. Ik moest een kwartier wachten voordat ik weer kon vertrekken. Samen met leeftijdsgenoten uit mijn woonplaats.

De afgelopen nacht had ik verhoging en voelde ik me grieperig. Gelukkig heeft mijn lichaam in de twaalf uur dat ik rust genomen heb op bed, de inwerking van het vaccin onder de knie gekregen. Ik voel me vandaag weer goed. De huisarts vertelde dat het de eerste drie dagen mogelijk was om griepverschijnselen en koorts te krijgen. Bij ernstigere verschijnselen zou ik direct moeten bellen, maar die bleven gelukkig uit. Met paracetamol en veel water drinken is het gelukt om de rillerigheid en het gevoel van ziek-zijn weer kwijt te raken. Ik hoop dat mijn lichaam voldoende antistoffen aanmaakt.

Over twee weken zou ik dan voor 50% beschermd moeten zijn tegen corona. Over twaalf weken krijg ik de tweede injectie, daarna zou ik voor 80% beschermd moeten zijn. Het belangrijkste is, dat de kans om in het ziekenhuis of op de IC te belanden daarmee afneemt, dat ik dan als ik toch nog covid-19 krijg minder ernstig ziek word.

Het einde komt zo langzamerhand in zicht, misschien is het echt zo dat ik in september 2021 weer aan festivals mee kan doen. Ik zou wel graag naar Elfia Arcen willen om mijn boeken te verkopen. Het persoonlijke contact met lezers heb ik wel gemist. Misschien zie ik jullie dan toch weer eens in levende lijve. Ik hoop het echt.

Groeten van Johanna Lime

39 korte verhalen als e-book op Smashwords

On door johannalimeinBerichten

28 maart 2021

Korte verhalen herschrijven

In de afgelopen week heb ik, net als in de vorige week, korte wedstrijdverhalen herschreven en er e-books van gemaakt.

Het gaat om:

De magie van het lorgent (15eplaats bij Waterloper van 2020)

Rode zwammen (9e plaats bij Waterloper van 2020, won de Stormvloedkeringprijs)

Nederland emigreert (5e plaats bij Waterloper van 2020, won de Eb en Vloed prijs)

Deze drie verhalen hebben dus meegedaan aan de Waterloper Verhalenwedstrijd van 2020.

Omdat ik het zonde vind als deze verhalen op mijn computer staan te verstoffen, heb ik besloten om ze wederom als e-book op Smashwords uit te geven. Wie ze wil lezen, kan ze daar dan kopen en downloaden.

Hetzelfde heb ik gedaan met mijn verhaal dat al eerder meedeed aan Trek Sagae (2016) en aan Edge Zero (2017) Goudborstels grijpt in.

Meer informatie over deze verhalen staat bij Publicaties NL in het menu op deze website.

Of volg deze link: https://www.smashwords.com/profile/view/JohannaLime2

39, bijna 40 korte verhalen als e-book op Smashwords

Volgende week ga ik nog een kort verhaal herschrijven, om er e-book van te maken en dit uit te geven op Smashwords. Ik heb er nu 39 en als die ene ook nog lukt, heb ik er inmiddels 40 uitgegeven vanaf november 2015. Het is een aanzienlijke lijst aan het worden.

Op nog twee kortere verhalen na, die nog even moeten wachten voordat ik ze kan publiceren, ben ik nu aardig door mijn voorraad heen. Fijn, want dan kunnen ze gelezen worden door jullie, lezers!

Mijn plannen

Zoals jullie al hebben gelezen, ben ik van plan om in april CampNaNoWriMo te gebruiken om weer een paar gloednieuwe korte verhalen te gaan schrijven. Voor wedstrijden en eventueel voor tijdschriften.

Proeflezers zijn bezig aan Interplanetair deel 2

Mijn volgende roman wordt door twee proeflezers gelezen, daar ga ik aan verder werken in mei, juni of juli. In ieder geval in juli voor het volgende CampNaNoWriMo project, als mijn planning blijft werken.

Groeten van Johanna Lime

Het verhaal voor Interplanetair boek 2 is geschreven

On door johannalimeinBerichten, Informatie

12 maart 2021

Het verhaal van Interplanetair boek 2 is geschreven

Het is me gelukt! Mijn verhaal is helemaal geschreven.

De vorige keer schreef ik dat ik tot en met hoofdstuk 19 af had gekregen en dat ik daarna nog zes hoofdstukken moest. Nu is het klaar en ik ben er erg tevreden mee. Het is weer een mooi verhaal geworden, ondanks alle hindernissen onderweg naar het einde toe. Ik heb het gehaald en dat geeft een heerlijk gevoel.

Het leuke is, dat het einde van dit verhaal mij heeft verrast. De personages hebben het een bepaalde richting op gestuurd, op een aangename manier.

Het zet me ertoe aan om weer heerlijk te gaan fantaseren over wat er met hen in boek 3 gaat gebeuren. Ik krijg er nu alweer zin in om dat deel te gaan plotten en daarna te gaan schrijven.

Maar zover is het nog niet. De bestanden zijn nu opgestuurd naar twee proeflezers en ik verwacht ze ergens in de maand mei weer van hen terug. Dan kan ik in mei, juni en juli de herschrijfversie maken van dit manuscript en gaat het op de afgesproken tijd naar de uitgever toe.

Vanaf volgende week ga ik korte verhalen herschrijven, om er e-books van te maken en ze uit te geven op Smashwords. Ik ga ook nieuwe korte verhalen voorbereiden voor CampNaNoWriMo in april.

Hoera! Ik heb de deadline gehaald, daar ben ik trots op.

Groeten van Johanna Lime

Mijn plannen voor maart 2021

On door johannalimeinBerichten

4 maart 2021

Het is alweer maart, bijna lente, tijd om door te pakken!

De afgelopen week ben ik aardig opgeschoten met mijn volgende manuscript. Niet alleen heb ik hoofdstuk 16 weer net iets anders opgeschreven, nadat ik het herlas, maar ik heb ook hoofdstuk 17, 18 en 19 afgekregen voor mijn volgende boek, Geestenpoort.

Gaandeweg het schrijven blijven de raderen in mijn hoofd ronddraaien. Steeds ben ik op zoek naar oplossingen voor problemen waar ik tegenaan loop. In grote lijnen weet ik wat ik schrijven wil, maar als ik een hoofdstuk af heb, zie ik toch dat ik mijn verhaalschema dat helemaal uitgeplot in een Excelblad staat, toch weer moet wijzigen. Het lijkt er veel op dat ik steeds meer de kant op nijg om een organische schrijver te worden, in ieder geval tijdens het proces waaraan invulling wordt gegeven aan een verhaal. Antwoorden op de vragen wat precies en hoe dan, komen de laatste tijd tijdens het schrijven pas goed uit de verf. Ik vind tijdens het verhaal verder uitwerken van de hoofdpunten pas de echte antwoorden van wat er nu precies in detail moet gebeuren in een hoofdstuk. Het blijft een creatief proces en ik ben er blij mee dat het de afgelopen week lekker wilde vlotten. Ik zat om zo te zeggen ‘in the flow’ en kon heerlijk door blijven gaan. In totaal heb ik nu 83.718 woorden geschreven voor dit manuscript, met nog zes hoofdstukken te gaan. Ik heb mezelf ten doel gesteld dat ik deze versie van het manuscript voor het einde van maart helemaal af wil hebben. Dan kan ik er in mei, juni en juli nog aan gaan schaven en het herschrijven voordat het naar de uitgever gaat.

Proeflezers

Ik ben er heel blij mee dat ik deze keer twee proeflezers heb, die mijn manuscript gaan lezen en ben erg nieuwsgierig naar wat zij zullen vinden. Aan de hand van hun commentaren kan ik dan mijn verhaal in mei, juni en juli nog zo wijzigen dat het nog beter uit de verf zal komen.

Voorheen las Dinie mijn verhalen hardop en verbeterden we er samen nog van alles aan. De afgelopen tijd deed ik alles alleen, omdat het met het proeflezen helaas niet lukte.

Nu lees ik zelf proef, voor een collega, en doet hij dat voor mij. Bovendien heb ik nog een proeflezer gevonden via Facebook. Ik hoop dus dat ik daar van leren kan hoe ik de volgende versies van het verhaal nog beter op kan schrijven, voordat het bij de redactie komt te liggen.

Voorbereidingen voor CampNaNoWriMo van april

Voor april 2021 heb ik een nieuw project aangemaakt voor CampNaNoWriMo. Ik heb mezelf ten doel gesteld om 50.000 woorden te schrijven aan korte verhalen.

Daarvan zullen er drie verhalen moeten komen voor Waterloper, de themawedstrijd die voor de derde keer op rij wordt georganiseerd door mijn gewaardeerde collega bij Zilverspoor, Roselynd Randolph. Mijn ervaringen van 2020 waren goed, dus het zal een opgave worden om die te evenaren, maar ik ga er wel mijn best voor doen. De thema’s zijn bekend, dus moet ik gaan brainstormen over de verhalen en verhaalschema’s in gaan vullen. Het liefst wil ik die uitgewerkt hebben voor 1 april (Nee, dat is geen grap!)

Behalve voor Waterloper kan ik misschien dit jaar ook wel twee verhalen schrijven voor de Harland Awards. In 2020 verliep dat via Hebban en dat is me goed bevallen. Ik stuurde in 2020 een verhaal in, maar in 2021 kan ik er dus misschien wel twee doen, als ik genoeg inspiratie krijg.

Of ik dan 50.000 woorden hebben zal, is nog maar de vraag. Gelukkig mag ik bij CampNaNoWriMo  tussentijds het doel wijzigen. Misschien kan ik, als ik er de tijd voor heb, nog wat verhalen gaan schrijven om op te sturen voor het tijdschrift HSF van de NCSF.

Ik heb dus genoeg korte verhalen waar ik in april aan kan werken en als het met nieuwe verhalen niet erg lukt, is er altijd nog de mogelijkheid om een NaNo-rebel te worden en eerdere verhalen te herschrijven voor een e-book op Smashwords. Want dat wil ik in 2021 ook doen.

Zo, en nu weer gauw doorwerken aan mijn volgende boek!

Heb jij Ruimtestad al besteld?

En ben je het boek al aan het lezen?

Ik wel, ik ben alweer over de helft en ik geniet er ontzettend van!

Niets zo geweldig leuk als mijn eigen geschreven verhalen nog eens lezen, het lijkt wel of ze speciaal voor mij geschreven zijn (en dat is natuurlijk zo). Ik geniet.

Groeten van Johanna Lime

Hoofdstuk 16 van Geestenpoort is af

On door johannalimeinBerichten

25 februari 2021

Hoofdstuk 16 af

Vorige week schreef ik dat ik om hoofdstuk 15 af te kunnen maken, Medicijnkaarten uit de kast gehaald had. Ik las een paar zinnen, die bij deze totemdieren hoorden, om die als inspiratie te gebruiken. Dat hielp goed.

Hoofdstuk 15 heeft intussen alweer een ander einde gekregen, dat beter aansluit bij hoofdstuk 16. Dit hoofdstuk heb ik nu ook weer af.

Voor hoofdstuk 16 gebruikte ik ook een hulpmiddel uit mijn kast. Het boekje over Hogere Magie. En nu moet ik de details die ik had geplot weer een beetje veranderen om verder te komen met hoofdstuk 17. Langzaamaan komt het verhaal steeds een stukje verder.

Volhouden en gestaag doorgaan

Ik wil volhouden en gestaag doorgaan met het schrijven van dit nieuwe manuscript.

Toch heb ik de afgelopen week ook weer iets anders aangepakt. Want behalve te werken aan mijn nieuwe boek, heb ik me ook als doel gesteld om mijn nieuwste korte verhalen als e-book op Smashwords uit te geven.

Ik heb de afgelopen paar dagen bovendien gewerkt aan een non-fictie e-book over schrijven.

Herinnert u zich nog de serie van twintig blogs met de naam ‘Limeschrift’, die ik in 2020 op deze blogsite plaatste? Daarin heb ik verschillende onderwerpen uitgewerkt die ik handig vond voor mij als schrijver. Ik heb ze nu in een e-book uitgegeven op Smashwords. Kijk even naar Publicaties NL, daar staat het bericht hierover.

Vanaf morgen ga ik weer snel verder aan mijn volgende boek. Ik hoop Versie 3 van het verhaal eind maart af te hebben.

Groeten van Johanna Lime

Even wat anders gedaan maar nu weer door

On door johannalimeinBerichten

18 februari 2021

Even wat anders

Op 28 januari schreef ik, dat ik bij Versie 3 van Interplanetair, deel 2, Geestenpoort, het eerste stuk van het volgende boek al aardig goed had uitgewerkt, maar dat ik nu weer tegen het middenstuk aanliep. De grote uitdaging was om over dat midden heen te komen. Ik moest het dramatische gedeelte van het middenstuk goed gaan verwoorden. Ik heb er een tijdje over nagedacht, maar het lukte nog steeds niet. De details waren niet goed duidelijk en ik baalde ervan!

Als ik ergens een hekel aan heb dan is het wel om niet te weten hoe ik met mijn verhaal verder moet, ook al staan de grote lijnen al vast. Ik wist wel wat er ging gebeuren, maar niet precies het hoe, wat en waarom en wat eerst en wat daarna en welke gevolgen enzovoorts.

Frustrerend zo’n writersblock, ik kan daar echt niet tegen. Me zomaar wat vervelen is niks voor mij, ik moet altijd ergens mee bezig zijn.

Dus besloot ik om mezelf meer tijd te geven voor Versie 3 en om even wat anders te gaan doen. Op mijn planning voor 2021 stond natuurlijk nog wel meer, wat ik graag wilde doen, zoals:

Twaalf korte verhalen herschrijven en uitbrengen als e-book op Smashwords.

In 2020 ging het niet, maar misschien lukt het in 2021 om naar Brugge te gaan en het detectiveverhaal af te maken. De Knuffelsteen zal dan worden vervangen door De Avonturensteen, op Smashwords.

Een virtuele reis naar Brugge en korte verhalen herschrijven voor nieuwe e-books.

Toen we in 2018 en 2019 onze korte verhalen van Smashwords en nog wat andere verhalen door Tamara Geraeds aan een hoofdredactie onderwierpen, zei deze redacteur, dat zij ‘De Knuffelsteen’ eigenlijk nog niet af vond. Dit verhaal kon nog wel wat langer worden en in plaats van knuffelsteen was avonturensteen een beter woord. Het bleef dus na de redactie een verhaal dat later dan de andere verhalen nog opnieuw moest worden gepubliceerd op Smashwords. ‘De Knuffelsteen’ bleef als gratis te downloaden verhaal op Smashwords staan en was dus eigenlijk maar een half verhaal.

Het oorspronkelijke wedstrijdverhaal verhaal had ooit meegedaan aan de Fantasy Strijd Brugge. Dinie en ik hadden het daarna al eens flink gewijzigd, zodat het niet meer op het originele kortverhaal leek, alleen de treinreis naar Brugge bleef staan.

Om er een langer verhaal van te kunnen maken, wilden we een lang weekend naar Brugge gaan, zodat we er waarheidsgetrouw over konden schrijven. Maar door de mantelzorg voor mijn ouders kwam het er steeds niet van. Doordat Dinie stierf konden we het ook niet meer samen doen en zou ik er alleen heen moeten gaan. Ik had de mantelzorg van mijn vader, die steeds intensiever werd, het kwam er gewoon niet van. Nadat mijn vader in november 2020 overleed, had ik er heen gekund, maar dat ging weer niet door vanwege de covid-19 pandemie. Ik moest een oplossing bedenken om het verhaal toch af te krijgen. Die vond ik door op You Tube naar Brugge te zoeken. Daar vond ik filmpjes van de stad. Er stond er een bij van een wandeling die ruim een uur duurde, hij was van oktober 2020 en de mensen liepen er zelfs met mondkapjes op, dus moest het recente informatie zijn.

Ik besloot aan de hand van wat ik uit het filmpje kon gebruiken het verhaal van ‘De Knuffelsteen’ verder uit te schrijven. Het transformeerde naar ‘De Avonturensteen’ en kwam op 5 februari 2021 op Smashwords uit. (Doelgroep 10 jaar en ouder) Het verhaal is nu af, dus dat gedeelte van mijn planning voor 2021 kan ik afstrepen van mijn takenlijst.

Behalve ‘De Avonturensteen’ herschreef ik ook een wedstrijdverhaal dat in 2015 had meegedaan aan Fantastels Verhalenwedstrijd. ‘De listige schoenmaker’ kwam op 5 februari nieuw uit op Smashwords, ook als e-book met een kortverhaal. (Doelgroep 15 jaar en ouder)

(Informatie over mijn gepubliceerde e-books vindt u in het menu onder Publicaties NL)

Op 5 februari kwam mijn nieuwste boek bij Zilverbron uit. Ik had het razend druk! Behalve dat ik mijn e-books uit wilde geven op Smashwords, moest ik de boeken signeren en alles klaar maken zodat de recensie-exemplaren op de post konden. Dat lukte op 6 februari, net op tijd voordat het zo erg ging sneeuwen dat ik het huis niet meer uit kwam.

Behalve schrijven, teken ik ook graag. Ik heb afleiding gezocht in het op de computer tekenen van kaften voor mijn korte verhalen, voor als mijn planning uit gaat werken en ik die ook als e-books uit kan geven op Smashwords. Ik heb er inmiddels aardig wat gemaakt. Ze staan te wachten tot de tijd dat ik weer een wedstrijdverhaal heb herschreven en opgemaakt voor e-book. Ik wil ze het liefst publiceren, zodat lezers de mogelijkheid hebben om ze te kunnen lezen.

Na de twee korte verhalen van ‘De Avonturensteen’ en ‘De Listige Schoenmaker’ wist ik nog steeds niet hoe ik met mijn boek verder moest. Dus ik zocht nog twee korte verhalen op om te verwerken. Deze keer verhalen die ik in 2014 en 2015 had geschreven en die naast mijn boeken pasten. ‘De Shoiaviony van Berinyi3’ en ‘De Eedenvallei van de Shoikeiyi’ spelen zich allebei in het koninkrijk Berinyi af. Degenen die mijn boeken hebben gelezen kennen deze wereld wel. De Shoiaviony en de Shoikeiyi zijn twee mensenrassen van kleine mensen die speciale kenmerken hebben. Shoiaviony kunnen vliegen, Shoikeiyi hebben echolocatie.

Om deze verhalen te herschrijven, was een flinke klus. Ik merkte dat ik er nog aardig wat redactiewerk aan had. Tegenwoordig schrijf ik anders dat vijf jaar geleden. De verhalen knapten op en ik gaf ze na de opmaak voor Smashwords op 13 februari uit. Ze passen allebei bij Verhalen van Eibor Risoklany, in de serie. Ze zijn pas goedgekeurd en komen in de catalogus van Smashwords, wat betekent dat ze door alle retailers kunnen worden verkocht, dus ook bij Kobo bijvoorbeeld, of bij Bol.

Nu weer door met boek 2 van Interplanetair

Hoofdstuk 13 had ik af, met hoofdstuk 14 was ik bezig. Nadat de korte verhalen op Smashwords waren uitgegeven, kwam de eerste recensie van Ruimtestad al binnen. Meerdere fans van mijn boeken vroegen er telkens om of ik bepaalde personages uit Schimmenschuw terug kon laten keren. Ik was net terug van een reis naar Chyndyro en moest op tijd thuis zijn. Mijn uitstapje naar de korte verhalen had me de tijd gegeven om er, onderbewust, over door te fantaseren. Ik droomde weer van wat er in mijn boek gebeuren kon, schreef het vlug op in mijn schrift, om het niet te vergeten. En nu ben ik dan over het midden heen! Hoofdstuk 15 kwam afgelopen dinsdag af! Nog tien hoofdstukken te gaan. De problemen worden steeds erger, ik kan doorschrijven naar het eind.

Voor hoofdstuk 15 heb ik gebruik gemaakt van Medicijnkaarten, die mij inspireerden om de bepaalde scènes uit te werken. Echt heel fijn om te zien dat een paar zinnen die een totemdier omschrijven zoveel teweegbrengen. Ik heb de hele dag doorgeschreven en was zomaar ruim 5.000 woorden opgeschoten die dag!

Nu heb ik er wel vertrouwen in dat ik Versie 3 van Interplanetair, deel 2, Geestenpoort voor 1 april af kan hebben, want dat wil ik graag. Als dat me lukt, kan ik volgens de planning de hele maand april voor nieuwe wedstrijdverhalen houden, tijdens CampNaNoWriMo. Eventueel heb ik dan in mei ook nog tijd voor korte verhalen. In juni en juli wil ik aan een herschrijfronde van mijn tweede boek, aan een Versie 4, werken. In juli tijdens CampNaNoWriMo. En verder heb ik nog genoeg op de planning staan, want de korte verhalen van vorig jaar en het jaar daarvoor moeten ook nog als e-book uitgegeven worden.

Het schrijfproces voor mijn volgende boek wisselde de laatste tijd dus veel af met tekeningen voor kaften maken en met korte verhalen herschrijven en opmaken als e-book. Eigenlijk best prettig, vind ik, want doordat ik er meer tijd voor nam, kon ik de reacties van fans meenemen in mijn plannen.

Groeten van Johanna Lime