What was your dream job as a child? Wat was als kind jouw droombaan? Dat is wat #bloganuary van vandaag mij vraagt.
Als kind haalde ik veel plezier uit ‘clubblaadjes’ schrijven en illustreren voor een klein vriendinnengroepje, dus ik denk dat een baan bij een tijdschrift of krant wel iets voor mij geweest zou zijn. Ik droomde ook van schilderen en gaan studeren aan de kunstacademie, maar dat werd mij van huis uit afgeraden. Toch zat creativiteit er altijd al in en nadat ik op de pedagogische academie terecht was gekomen, bleven de creatieve vakken naast opvoedkunde mijn favorieten. Handenarbeid, handwerken, tekenen en schilderen, daar leefde ik naartoe. Tekenen werd een van mijn specialisatievakken, de andere was biologie. In de jaren dat ik werkte, gebruikte ik mijn creativiteit vooral in mijn vrije tijd. Ik borduurde, haakte, weefde en breide, deed allerlei doe-het-zelf klussen in huis, tekende en schilderde en schreef bijvoorbeeld een feuilleton voor de schoolkrant. Uiteindelijk is het schrijven van artikelen en werkstukken uitgegroeid tot het schrijven van dagboeken voor verschillende personages in de verbeeldingswereld die ik samen met Dinie bedacht.
En nu ik gepensioneerd ben doe ik eindelijk wat ik altijd al heb gewild, ik schrijf romans en korte verhalen en ik maak tekeningen voor de kaften en de personages, voor de landkaarten en voor mijn blogs. Het kringetje is rond, de zoektocht naar mijn droombaan is voorbij. Ik had nooit schrijfster kunnen worden als ik geen werk als lerares had gekregen of als ik geen werk had gekregen bij het schildersbedrijf waar ik later nog zes jaar heb gewerkt. Dan had ik geen pensioen op kunnen bouwen of kunnen sparen om in mijn levensonderhoud te voorzien. Ik ben dus erg blij dat ik nu de vrijheid heb om datgene te mogen doen dat ik het liefste wilde en waarvan ik als kind al droomde.
What is your preferred mode of travel? Op dag 14 van #bloganuary vraagt WordPress mij wat mijn favoriete manier van reizen is. Voor mij persoonlijk is het antwoord met de auto, waarbij ik zelf aan het stuur zit en de controle heb. Het is nu nog een benzineauto, maar als ik aan een nieuwe toekom, wil ik overstappen op een elektrische auto of een waterstofauto, maar daarvoor heb ik eerst nog meer informatie nodig. Ik rijd niet meer zo vaak, dus ik wacht betere opties en modellen nog even af.
Voor de personages uit mijn boeken zal de favoriete manier van reizen erg afhankelijk zijn van de planeet waarop ze wonen. Laskorianen zullen het liefst met auto’s over Hogesnelheidswegen voortgetrokken worden, in een queue met energielinten tussen de voertuigen in. Berinezen rijden regionaal met kabats rond, dat zijn vierwieler- of driewielerwagentjes met accu’s. Bij langere reizen tussen de districten nemen ze de monorail die op een bed van ritovysche energie over de spoorbaan raast. Overstappen op veerboten is nodig wanneer er een zee tussen de districten zit. Natuurlijk is er ook nog het ruimteveer, dat bestaat uit comfortabele ruimteschepen, die een lijndienst onderhouden tussen de planeten van hetzelfde koninkrijk. Voor lange afstanden tussen verschillende planeten met andere volkeren zijn er ruimtekruisers nodig. Voor wat kortere afstanden in hetzelfde planetaire stelsel zijn jagers een betere optie. Ruimtevaart is heel gewoon in mijn verbeeldingswereld.
In mijn volgende boek Schakelmagie, dat in 2023 wordt verwacht, komen de planeten Calliope en Kwerpardië in zicht. Bij de Boselfen van Calliope wordt het vervoer door de bossen geregeld met koningsherten of schildzwijnen. Bij de Woestijnelfen van Kwerpardië zijn er terreinwagens nodig. Nomaden reizen op enorme schorpioenen door de Woeste Leegte. In bergachtig gebied, zoals op de rug van Guzara, kun je beter wandelen. Het hangt er dus een beetje vanaf welke condities er zijn in de wereld, die het reizen op een bepaalde manier mogelijk maken.
Wanneer je hier meer over te weten wilt komen, raad ik je aan om mijn boeken te lezen, dan kun je tijdens het lezen ontdekken van welke manieren van reizen mijn personages gebruik maken in de wereldbouw die ik heb bedacht.
Deze keer eens een wat minder tijdrovend antwoord op de dagelijkse vraag. Ik ben vandaag begonnen aan het schrijven van hoofdstuk 21, vanuit een gemene antagonist. Die scènes wil ik af krijgen, dus ik ga gauw verder schrijven.
Goed weekend iedereen.
Kijk een beetje uit als je door de regen de weg op moet, want het is wel erg nat vandaag.
Eigenlijk is het veel beter weer om in huis te blijven en lekker te gaan lezen.
If you had a billion US dollars, how would you spend it? Dit is de vraag van WordPress voor #bloganyary van vrijdag 13 januari. Een grapje zeker? Deze vraag doet me denken aan de hond een worst voorhouden die hij niet mag eten. Of jarenlang een maandelijks bedrag geven aan een loterij die je miljoenen belooft, terwijl je misschien één keer een ontbijtkoek wint. Maar goed, laat ik me eens voorstellen dat ik zomaar ineens een biljoen euro’s had, wat zou ik daar dan mee doen?
Natuurlijk kan ik lekker egoïstische doelen stellen, zoals al mijn boeken laten vertalen naar het Engels, er luisterboeken van laten maken, de verhalen laten verfilmen voor een Netflix serie, een dure promotiecampagne op de STER bekostigen, zodat ook andere lezers in aanraking kunnen komen met mijn verhalen. Misschien, als ik toch zoveel geld heb ontvangen, kan ik het hele Nederlandstalige fantasy en sciencefictiongenre in die promotie meenemen. Zoiets wat nu in het klein gebeurt in About Books, waar uitgeverij Zilverspoor/Zilverbron steeds ook veel auteurs van andere uitgeverijen aan het woord laat.
Als ik het wat meer altruïstisch bekijk, kan ik misschien beter dat geld besteden aan het versneld toepassen van allerlei maatregelen om de klimaatverandering te stoppen en de diversiteit van alle soorten op de wereld te beschermen. Als er dan nog geld over was zou ik dat in willen zetten om kansarme mensen de mogelijkheid te geven om een duurzaam eigen bestaan op te bouwen, zodat honger en armoede uit de wereld konden verdwijnen. Als er dan nog wat geld over was zou ik wetenschappelijk onderzoek steunen zodat genezing van nare ziektes mogelijk werd en patiënten niet langer in mensonterende situaties terecht kwamen.
Je leest het al, het zijn wel veel als-en, maar wat als dat allemaal eens kon?
Het liefst zou ik alle wereldburgers ervan willen overtuigen dat ze een heel klein deel zijn van een groter geheel en dat ze, als ze geen respect hebben voor elkaar en voor de planeet, meewerken aan hun eigen ondergang. Dat ze niet tegen elkaar moeten opstaan of anderen hun macht op moeten leggen, maar dat ze met elkaar alle mogelijkheden moeten onderzoeken om als hele mensheid boven onszelf uit te kunnen stijgen. De weg naar acceptatie en vrede.
Ik ben alleen bang dat dit laatste streven niet met een geldbedrag te halen valt, zelfs niet als het een biljoen dollars was, daar zijn andere waardesystemen voor nodig. Als alle mensen (en dan bedoel ik echt iedereen) dit nou eens voor ogen hielden en daarnaar gingen handelen, dan zou de wereld zoveel beter zijn.
Misschien zou ik dan mijn verhalen zelfs op onze eigen aarde laten afspelen. Wie weet.
How far back in your family tree can you go? Hoe ver kun je teruggaan in de stamboom van je familie? Dat is de vraag van vandaag voor #bloganuary. Nu heb ik voor mij persoonlijk weleens een stamboom gezien van de familie Heijkoop, omdat mijn vader daar interesse voor had. Die stamboom gaat tot 1679 terug voor Heijkoop (via mijn opa (vaders vader) en tot 1660 voor Terlouw (via mijn oma (vaders moeder). Voor de familie Kalkman is er ooit een boek uitgegeven waar de stamboom in stond, die is misschien nog wel verder tot in het verleden uitgezocht. De stamboom voor de families Kalkman en Goudriaan kan ik nergens meer terugvinden, die heeft een ander familielid vermoedelijk geërfd.
Ik ben zelf ook weleens begonnen met genealogie, op My Heritage, maar had er toch te weinig interesse in om het vol te houden.
Stambomen van personages voor mijn boeken
Wat Dinie en ik wel helemaal hebben uitgewerkt, zijn de stambomen van de personages voor onze boeken. Die staan in chronologische volgorde in Excel, met de geboortedata die gelden voor hun wereldbouw. Daarin is ook af te lezen hoe de familierelaties zijn.
Voor de magische families Revaldesh-Morane (en Morane), Ming en Gettferdrey, van het koninkrijk Laskoro, zijn ze ten minste voor drie generaties helemaal uitgewerkt.
Datzelfde geldt voor Berinyi, voor de families Attholred (en Muir-Attholred), Baksy, Lyoncourt en Toliano.
Ook van verschillende Klawiccyfamilies hadden Dinie en ik de stambomen uitgewerkt.
Nu zijn die stambomen niet zo gemakkelijk in een afbeelding te vangen, want zowel Laskoro als Berinyi kennen vreemde wetten om de magische families in stand te houden, het gaat er vooral bij de koninklijke families niet zo aan toe als bij ons gebruikelijk is. Dat heeft natuurlijk te maken met de vergeten vloek. Als je daar meer over wilt weten, kun je het beste de boeken lezen.
WordPress is wel erg nieuwsgierig met zijn vragen, vind ik. Wat zal de volgende worden?
De zesde vraag van #bolganuary van WordPress is: Why do you write?
Waarom schrijf je?
In de eerste plaats schrijf ik, omdat schrijven een goede manier is om mijn gevoelens, ervaringen, gedachten en fantasieën tot uiting te brengen. Mensen die makkelijke praters zijn en grote groepen mensen om zich heen hebben, zullen het schrijven misschien niet zo nodig hebben als ik. Zij kunnen direct communiceren met hun vrienden en verwerken hun dagelijkse ervaringen tijdens de feedback die ze van personen krijgen.
Ik ben meer een binnenvetter, iemand die liever wat op de achtergrond blijft en slechts een paar goede vrienden in vertrouwen neemt. Daarom ben ik erg blij met pen en papier, laptop en een tekstverwerker. Ik ben ook geen sporter, die de stress van alledag kwijt kan in lichaamswerk. Ik zit voornamelijk in mijn hoofd. Daardoor kan mijn gedachtewereld nogal overweldigend worden. Er ontstaan veel associaties tussen mijn gedachten over ervaringen, kennis die ik opdoe door allerlei studies en wat ik zintuiglijk waarneem. Ik ben nieuwsgierig van aard en verwonder me graag over allerlei magische dingen, mijn verbeelding is rijk aan ideeën. Ik ben een geboren schrijfster, die pas laat de kans kreeg om boeken uit te brengen. Nu ik eenmaal die weg ben ingeslagen, wil en kan ik niet meer leven zonder schrijven. Dit is mijn roeping en mijn passie, ik had dit al veel eerder willen doen.
Waar komt je liefde voor het vertellen van verhalen vandaan?
Ik kon altijd al erg genieten van verhalen. Mijn tante Ali woonde bij ons in en zij had een serie 45 toeren singles met sprookjes. Ik heb ze grijsgedraaid. Ik ben nogal nieuwsgierig ingesteld en wilde altijd van alles weten, dus ging ik op onderzoek uit. Omdat ik veel met Dinie samen fantaseerde, en wij eigenlijk niet konden vinden wat we zelf het liefst aan verhalen wilden lezen, bedachten wij ze zelf. We werden geïnspireerd door wat er op tv kwam, zoals The Thunderbirds en Star Trek. Ook bordspellen en computerspellen vonden we leuk. Daar verzonnen we op verder en zo kwamen we uit bij het dagboeken schrijven van personages waar wij zelf graag over wilden lezen. We zijn eigenlijk altijd blijven spelen en maakten er rollespellen van, waarbij we vanuit onze zelfbedachte personages gesprekken voerden. Wat als dit nou eens gebeurde? Dat was iets waar altijd in verhalen mee geëxperimenteerd werd. In onze verbeelding was veel meer mogelijk dan in werkelijkheid, waar alles door regels en verplichtingen veel te strak gehouden werd. In 2011 besloten we boeken te gaan schrijven met het materiaal dat we verzameld hadden. Het moest er gewoon uit, er was een enorme drang om onze verhalen met anderen te kunnen delen. In mijn werkzame leven was ik ook vaak degene die schreef, artikelen voor de schoolkrant, verslagen van reizen, toespraken bij een familiefeest, lange gedichten met Sinterklaas, artikelen in een personeelsblad en ga zo maar door. Maar fantasy en sciencefiction verhalen schrijven doe ik het allerliefst.
Vroeger werden er alleen maar boeken verkocht met zware houten omslagen en een gestikte rug, ze hadden ook veelal leren omslagen. Deze boeken zagen er aantrekkelijk uit, maar waren ook erg… erg… zwaar, en meestal ook nogal prijzig.
In de 19e eeuw ontstond de paperback, die zorgde voor een andere techniek om het drukken en uitgeven van boeken te verbeteren. Paperbacks waren lichter en minder duur om te produceren. Ze konden door hun formaat ook makkelijker worden meegenomen, een mooie manier om je favoriete boek aan een ander te laten zien.
Op 30 juli is het Paperback Boekendag en op deze dag van het jaar wordt tegenwoordig de creatie van deze nieuwe vorm van boeken gevierd, en natuurlijk van de massa mensen voor wie het lezen van boeken beter toegankelijk werd, zodat zij die handige paperbacks ook gingen lezen.
Meer informatie over Paperback Boekendag
Een paperback wordt ook wel aangeduid als een soft cover. Dit is een type boek dat wordt gekenmerkt door een kartonnen omslag of een omslag van dikker papier. De pagina’s worden meestal bij elkaar gehouden met behulp van lijm, in plaats van nietjes of draden. Het tegenovergestelde van dit type boek is een boek met harde kaft.
Paperbacks zijn gebonden met karton dat is bedekt met een dun laagje plastic. Er kunnen verschillende diktes en soorten papier worden gebruikt voor de pagina’s in het boek. Sommige van de beste boeken zijn tegenwoordig paperbacks. Een uitgever zal meestal paperbacks maken omdat ze goedkoper zijn.
Geschiedenis van Paperback Boekendag
Een van de dingen die ertoe leidden dat lichtere boeken werden ontwikkeld, was het lezen in de trein. De spoorlijn is en blijft vaak een snelle manier van reizen, waarbij je zittend in een coupé ontspannen een boek kunt lezen.
Hoewel boeken een prima manier waren om de tijd mee door te brengen, waren ze vroeger erg duur en behoorlijk groot en zwaar, waardoor ze nogal onhandig waren om onderweg te lezen. Daarom waren de eerste paperbacks gericht op treinreizigers.
Sinds die tijd zijn paperbacks steeds populairder geworden vanwege zowel hun gereduceerde prijs als hun draagbaarheid. De moderne ontwikkelingen van tegenwoordig hebben een nog lichtere variatie van het boek opgeleverd. Er is nu ook een digitale vorm van lezen bijgekomen, doordat er tegenwoordig ook e-books zijn die op een e-reader of een smartphone gezet kunnen worden. Toch blijft voor sommige lezers niets zo bevredigend als een papieren boek in je handen houden, de pagina’s om kunnen slaan en het boek kunnen voelen en ruiken. Paperback Boekendag eert en verheerlijkt de praktijk van het comfortabele en ontspannen lezen, het genieten van een goed boek.
Paperback Boekendag wordt gevierd als de verjaardag van de datum waarop de eerste Penguin-paperback in 1935 in Engeland werd gepubliceerd. Maar ook voor 1935 bestonden er al paperbacks. Ze waren echter erg goedkoop en van slechte kwaliteit. De paperback-revolutie werd door Sir Allen gestart onder de naam Penguin. Boeken van Ernest Hemingway tot Agatha Christie kwamen bij Penguin uit.
Ik herinner me uit de jaren 1960-1980 nog wel de Penguin paperbacks, en ook de Bruna zwarte beertjes boeken en de Prisma pockets die in Nederland op de markt kwamen. Sinds die tijd heeft de paperback naar mijn idee een hele ontwikkeling meegemaakt. De Prisma pockets bezaten slechts een beperkt aantal pagina’s en ze waren wel heel erg zakformaat.
Mijn boeken van aquaZZ en Zilverbron hebben ongeveer het formaat van A5, de lay-out van de tekst lijkt meer op de oude boeken van vroeger en ze hebben ook meer pagina’s dan Bruna zwarte beertjes pocketboekjes of paperbacks uit bijvoorbeeld een Bouquetreeks van toen ik tiener was. Pasgeleden las ik ergens dat om het sciencefictionverhaal in het pocketformaat te laten passen, het bij de vertaling naar het Nederlands een heel stuk werd ingekort. Gelukkig gebeurt dat met mijn boeken niet en kunnen ze gewoon 358 of 477 pagina’s dik zijn. De laatste tijd is het zelfs mogelijk om tot 800 pagina’s te drukken. Ook het proces van paperbacks wordt steeds verbeterd.
Het gebruik van e-books speelt in op het gemak van het aanpassen van de lettergrootte en het niet hoeven te sjouwen met een boek. Het is misschien beter voor de natuur en kost minder bomen, hoewel een e-reader of een smartphone natuurlijk weer op een andere manier een aanslag is voor energie en milieu. Ik denk dat ieder voor zich wel kan bepalen wat voor medium hij of zij het liefst gebruikt. Uiteindelijk gaat het erom dat de verhalen bij de lezers komen en dat er nog steeds gelezen kan worden. Een behoefte van de mens die hopelijk nooit stopt omdat verhalen bijdragen aan het begrip van de wereld rondom ons, ze zetten ons aan het denken over ons bestaan en allerlei zaken die daarmee te maken hebben.
Hoe Paperback Boekendag te vieren?
De beste manier om Paperback Boekendag te vieren, is door het lezen van je favoriete paperbacks. Als het een tijdje geleden is dat je een echt boek hebt gekocht, is dit je kans om dat te doen. Ga eropuit en vind een exemplaar in je favoriete genre, of geef een paperback cadeau aan een vriend.
Als je dan na je tocht langs (online)boekenwinkels te hebben gemaakt en je de collecties hebt bekeken, is het tijd om een keuze te maken uit je boekenkast. Paperback Boekendag herinnert aan al die rustige dagen die besteed werden aan het lezen van een boek, lekker binnen zitten en wegdromen in een andere wereld terwijl de regendruppels langs de ruiten liepen.
Een andere manier om Paperback Boekendag te vieren, is door aan je eigen boek te beginnen. Als je al geruime tijd je eigen boek wilt schrijven, is dit de perfecte gelegenheid om dat te doen! Ze zeggen vaak dat beginnen het moeilijkste is. Denk eraan dat je niet direct een bestseller hoeft te schrijven. Je zou bijvoorbeeld kunnen beginnen met het schrijven van je eigen dagboek. Dit is een goede manier om aan het eind van de dag je gedachten neer te zetten. Dit kan zelfs een ontspannende oefening zijn, waardoor je beter slaapt omdat je minder stress ervaart.
Op de plaatjes ziet u de paperbacks die tot nu toe zijn uitgekomen van Johanna Lime.
In 2011 besloten Dinie Boudestein en Marjo Heijkoop dat het tijd werd om in de openbaarheid te treden met hun schrijfwerk, waar ze sinds hun tiende jaar samen aan bezig waren. De directe aanleiding tot dat besluit was het overlijden van Marjo’s jongste broer Maarten, op 47-jarige leeftijd. Dinies vader Henk was 69, zus Joke 43, broer Arie 53, broer Piet 56 en moeder Adriana 88 toen zij in de periode van de vijftien jaren daarvoor ook al waren heengegaan. Het leven was maar kort. Voor ons gold de aanname dat mensen steeds maar ouder werden echt niet. De meesten haalden de pensioengerechtigde leeftijd niet eens! Ons kringetje naaste familieleden werd alsmaar kleiner.
Stel dat ons dat zou gebeuren. Dan ging alles wat we bedacht hadden aan verhaal, wereldbouw en personages zo de prullenbak in. Niemand zou van het bestaan ervan afweten. We hadden er nooit met anderen over gesproken, hielden het geheim en voor onszelf.
Dat er nooit iets mee gedaan zou worden, wilden we niet. Daarvoor beleefden we er te veel plezier aan. We moesten het delen met de wereld om ons heen. Dus besloten we om van de dagboeken van personages die we tot dan toe geschreven hadden, echte verhalen te gaan schrijven. Verhalen die uitgegeven konden worden.
We begonnen te schrijven aan “De vergeten vloek”. Maar net toen we na drie maanden zoveel op papier hadden staan dat we eens uit gingen zoeken of we een uitgever konden vinden, zagen we op het internet de manuscriptenwedstrijd van Magic Tales en Luitingh Fantasy. Zij wilden een manuscript voor een op zichzelf staand verhaal. We besloten om daaraan mee te doen. Dus pasten we ons aan en haalden een bijpersoon tevoorschijn uit het tot dan toe geschreven manuscript. Kamilia Arras werd de hoofdpersoon van ons nieuwe manuscript. We bedachten een verhaal over een tijdreis, naar de oorsprong van onze verbeeldingswereld. Dat werd “Schimmenschuw”.
Schimmenschuw kwam als het debuut van Johanna Lime, ons pseudoniem, in 2015 uit bij Zilverbron. Wij waren echte schrijvers geworden. Behalve romans schreven we ook korte verhalen voor schrijfwedstrijden in het fantastische genre. Drie korte verhalen werden in 20215 opgenomen in bundels bij Annibo. We kregen bij Zilverbron contracten voor het verhaal dat onze uitgebreide wereldbouw recht zou doen. Dat werd trilogie “De vergeten vloek.” Van 2012 tot 2018 deden we aan allerlei wedstrijden mee met onze korte verhalen en daar maakten we vanaf november 2015 e-books van voor Smashwords.
We waren lekker bezig met schrijven en ontmoetten onze collega’s en lezers op beurzen en festivals.
We lazen ook de boeken van collega-auteurs en leerden veel over het schrijven van korte verhalen en romans, tijdens cursussen en van de redactie op ons werk, uit juryrapporten en uit verschillende bronnen op het internet. Schrijven was niet meer uit ons leven weg te denken.
In 2018 ging het mis. Bij Dinie was de kanker teruggekomen, waarvoor ze tien jaar eerder was behandeld. En nu was er geen redden meer aan. Op 23 december 2018 overleed ze na een kort ziekbed, nog voor we naar de afspraak met de oncoloog konden gaan.
We hadden het derde deel van Schamel verbond nog niet helemaal geschreven. Het plot stond in een schema en met het schrijven zaten we ongeveer op de helft.
Zou de trilogie nu toch niet uitkomen? Bleef het maar bij twee delen? Dat kon natuurlijk niet.
Het blijft vreselijk dat Marjo haar beste maatje, grootste vriendin, liefste nicht en trouwe geestverwant is kwijtgeraakt aan die rottige K-ziekte. In de jaren die volgden na 2018 stierven ook haar moeder (88) en haar vader (94), voor wie Marjo de mantelzorg gedaan had. Dat was ook een groot gemis, maar zij hadden al een heel eind verder kunnen reizen op de levensweg dan Dinie, die met 65 haar pensioenleeftijd niet gehaald heeft, net als haar broers en zus. Het is erg eenzaam geworden zonder deze mensen, al leven ze door in Marjo’s herinnering.
De boeken waaraan Dinie meegeschreven heeft, zijn het tastbare bewijs van haar bestaan. Haar stem is daarin terug te vinden. Sinds Dinies overlijden besloot Marjo om alleen door te schrijven. Hoe kon ze anders? Het was haar grote passie en dat is het nog steeds. Meer zelfs. Het schrijven neemt een belangrijke plaats in, in haar leven. Het houdt door de dimensies heen de banden met Dinie in stand.
Bovenstaande boeken zijn inmiddels uitgebracht door Johanna lime. En behalve deze romans zijn er de korte verhalen op Smashwords.
Degenen die dit blog volgen, weten dat er meer aan komt. Na tien jaar is Johanna Lime nog lang niet uitgeschreven. Er komen nog korte verhalen aan. Trilogie Interplanetair waaraan hard gewerkt wordt om hem verder af te krijgen. Een nieuwe manuscriptenwedstrijd. Plannen voor nieuwe romans daarna. Meedoen aan korte verhalen schrijven.
Marjo hoopt dat zij haar ouders achterna mag gaan en nog heel lang van haar (pré)pensioen mag genieten. Dat we de klimaatproblemen zo goed aanpakken dat ze geen gevaar meer vormen voor alle leven op aarde. Dat ze nog lang gezond en sterk en slim kan blijven om het schrijven vol te houden. Maar vooral dat er nog veel lezers de weg naar de boeken van Johanna Lime zullen vinden en mee mogen genieten van de verhalen uit de wereldbouw die Dinie en zij verzonnen hebben, al wordt die de laatste jaren ook verder uitgebreid met nieuwe ideeën.
Johanna Lime – Schrijver van de maand mei 2021 – 4
In de maand mei 2021 is Johanna Lime de schrijver van de maand bij Tazzy Jenninga, op haar website en Facebookpagina “Ik hou van horror, fantasy en spannende boeken !!!!!!!!”
Fijn dat ik iets over mijn schrijven mag vertellen, Tazzy.
Dank je wel!
Deze keer over De twaalfde Saturnusmaan.
Dit verhaal is ontstaan naar aanleiding van een cursus autobiografisch schrijven bij de Online Schrijfschool Marjon Sarneel. Het is dus wel wat anders dan de fantasyverhalen die u van Johanna Lime gewend bent.
Toch kon Johanna het niet laten om er weer fantasy en science fiction bij te halen, in de vorm van de aliens. De twaalfde Saturnusmaan is dus een verhaal met autobiografische elementen, gebaseerd op het ware leven, maar gecombineerd met een flink percentage fictie. Daardoor denkt Johanna dat het beter leesbaar is geworden, niet al te zwaar en soms misschien zelfs een beetje humoristisch. Ze hoopt dat het voor sommige lezers ook heel herkenbaar zal zijn en dat het bepaalde problemen uit onze maatschappij naar voren brengt.
Het boek gaat over twee eigenwijze vrouwen die anders zijn dan de meeste andere mensen. Niet beter dan de rest, maar anders. Ze denken op hun eigen wijze. Daardoor ondervinden ze weerstanden in hun leven. Daarbij komt dan ook nog dat precies zij ontdekt worden door aliens die de herinneringen van de vrouwen gaan onderzoeken. De aliens willen daarmee bewijzen vinden over hoe de mensheid zich ontwikkeld heeft sinds de piramides van Egypte.
Het is dus een beetje het omgekeerde van sommige films van Hollywood, waarbij aliens door mensen worden ontleed, al heeft dit verhaal wel wat meer dan alleen dat onderzoek.
Het is een boek voor volwassenen.
Hier de flaptekst:
Dalmar en Maud wonen samen in Lunapoort. Ze voelen zich als vreemden in een wereld, waarvan ze de regels vaak niet kunnen doorgronden. Ze zijn anders en lopen daardoor steeds weer tegen weerstanden op.
Als twee aliens landen op de twaalfde Saturnusmaan, kiezen ze Dalmar en Maud uit als studieobjecten. Ze willen nagaan of de mensheid zich al voldoende heeft ontwikkeld, sinds de tijd van de grote piramides in Egypte. Hun vraag is of de aarde zich aan kan sluiten bij de spiraal van de Galaxis, waar zij onderdeel van zijn.
Maud en Dalmar merken dat er tijdens hun slaap iets geks met hen gebeurt. Ze worden erg moe en het lijkt of de tijd niet meer synchroon loopt. Op hun werk komen ze voor vreemde verrassingen te staan. Als ze zichzelf tegenkomen in de supermarkt, besluiten ze om wakker te blijven. Dan ontdekken ze dat ze worden meegenomen naar Saturnus.
Het lijkt erop dat hun levenslot, de astrologische Saturnus, hun vrije keuze wegneemt. Of dat de maan hen te gevoelig maakt om zich op aarde te handhaven. Ze moeten een manier vinden om zelf te beslissen hoe hun leven verdergaat.
Winactie
Van 01 tot 31 mei 2021 kunt u dit boek winnen door mee te doen aan de winactie die op de Facebookpagina van Johanna Lime gedeeld zal worden. De loting is 1 juni 2021.
Aan de winactie zijn de volgende voorwaarden verbonden:
1. Like de pagina van Johanna Lime op Facebook.
2. Laat onder de post van de winactie een opmerking achter waarin u vertelt waarom u dit boek wilt winnen.
3. De winnaar wordt door loting bepaald en benaderd via een chat op Messenger zodat de adresgegevens kunnen worden doorgegeven. Vervolgens komt het boek met de post haar/zijn kant op.
4. Als u wint, verplicht u zich tot het lezen van het boek en schrijft u binnen twee maanden na ontvangst een recensie over De twaalfde Saturnusmaan, die in een chat aan Johanna Lime wordt doorgegeven.
Johanna Lime – Schrijver van de maand mei 2021 – 3
In de maand mei 2021 is Johanna Lime de schrijver van de maand bij Tazzy Jenninga, op haar website en Facebookpagina “Ik hou van horror, fantasy en spannende boeken !!!!!!!!”
Hier komen ieder jaar wel weer een paar nieuwe verhalen bij.
E-mails ontvangen bij nieuwe publicaties is via Smashwords ook mogelijk.
Sommige van mijn verhalen zijn ook goed door kinderen te lezen.
Voor lezers vanaf 7 jaar
De schouderdraak
Voor lezers vanaf 8 jaar
Paddy en Padda
Een draak met koekjes
Voor lezers vanaf 10 jaar
Het Feifarietalent
De antibuilenbruildrank
Goed opletten!
Muizenissen
Hoe een oger uit Geoglurk de aardmannen hielp. Een verhaal over een land dat geplaagd wordt door zuurspuitende vliegende slakken – Prijs te bepalen door de lezer zelf.
(gratis mag dus ook, maar kan alleen bij Smashwords zelf).
De Avonturensteen (Dit verhaal is in 2021 langer gemaakt, gaat over een jongen die in Brugge gaat logeren en als een detective een avontuur beleeft in deze Belgische stad)
Sommige van mijn verhalen zijn geschikt voor lezers vanaf 15 jaar
Voor lezers vanaf 15 jaar Young Adults (deze verhalen passen bij de trilogie De vergeten vloek omdat er een relatie is met de verbeeldingswereld uit die trilogie)
De Randsteden hebben het woord Rand in de naam en bevinden zich op planeten waar mensen zich willen vestigen of al gevestigd hebben, ze horen bij een commando van de ruimtehaven bij Almere in de Markerwaard.
Randsteden deel 1, Carrière maken
Randsteden deel 2, Onnatuurlijk (deel 1 en 2 vormen samen een langer verhaal in dezelfde stad, ze horen bij elkaar).
Randsteden deel 3, Defragmentatie (Dit verhaal speelt op de Maan)
Randsteden deel 4, Mensplanten van Mars
Randsteden deel 5, Levende fantasie
Randsteden deel 6, Robotrace
Randsteden deel 7, De urn (Is dit het einde van de European Space Agency?)
Nieuw in 2021 (voor lezers vanaf 15 jaar)
De listige schoenmaker (Met de bouw van een kathedraal wil de duivel zich bemoeien)
Idool (Over een man met een zwaan-kleef-aan effect)
Echt, een wereld van ringen (Drie is te veel)
Ruilen met Korrigans (Een stel in een stacaravan krijgt de nachtmerrie van hun leven)
Goudborstels grijpt in (Over het slachten van varkens/vaker vegetarisch eten)
Nieuw in 2012 (voor volwassenen)
Mijn verhalen die in 2019 of 2020 aan wedstrijden meededen:
Die duivelse koeien (Over heksenachtervolging)
De Piet Hein en de pratende hond (Over de gevolgen van de klimaatramp)
Fantoompijn (Over een cyborg die ruimteschepen repareert)
Ook nieuw in 2021 (voor volwassenen)
Mijn verhalen uit de Waterloper verhalenwedstrijd van 2020, waarmee ik op plaats 15, 9 en 5 terecht kwam en twee prijzen won.
De magie van het lorgnet
Dit verhaal heeft in 2020 meegedaan aan de tweede editie van de Waterloper Verhalenwedstrijd. Het haalde plaats 15 in de rangorde.
Rode zwammen
Dit verhaal heeft in 2020 meegedaan aan de tweede editie van de Waterloper Verhalenwedstrijd. Het haalde plaats 9 in de rangorde, waardoor het in de derde ronde kwam. Ik won er de Stormvloedkeringprijs mee. Dat is de prijs die de auteur krijgt voor het verhaal met de grootste deviatie (het verschil in mening tussen de juryleden).
Nederland emigreert
Dit verhaal heeft in 2020 meegedaan aan de tweede editie van de Waterloper Verhalenwedstrijd. Het haalde plaats 5 in de rangorde, waardoor het in de derde ronde kwam. Ik won er de Eb en vloedprijs mee. Dat is de prijs voor de auteur die de grootste stijging in de wedstrijd doormaakte ten opzichte van het jaar daarvoor.
Waar kan ik de korte verhalen van Johanna Lime kopen?
Johanna Lime 