Tag: Redactieproces en schrijven

Werken aan twee manuscripten tegelijk

On door johannalimeinBerichten

9 februari 2023

In het kader van “schrijf de boeken die je altijd al had willen lezen”, ben ik aan het werk aan twee manuscripten tegelijk.

Allereerst had ik al laten weten dat het verhaal van Magische Alliantie 1 Woest Water helemaal uitgeschreven was. Dus nu ben ik begonnen met de eerste versie waarbij ik het manuscript redigeer. Ik (her)schrijf een versie 3, waarbij ik meer let op of het verhaal dat ik geschreven heb ook daadwerkelijk logisch in elkaar steekt en of ik geen details ben vergeten die echt voor het verhaal nodig zijn. Ik let op of de personages zo uit de verf komen als ik ze had bedoeld, of alles logisch is verwoord, of de zinsconstructies kloppen enzovoorts. Ik heb de proloog en de hoofdstukken 1, 2 en 3 alweer gedaan en hier en daar alvast wat stukjes tekst geschrapt, omdat het herhaling was of net iets te uitgebreid geschreven. Aan de andere kant schrijf ik er juist ook hier en daar weer iets bij of verander ik bepaalde zinnen zo dat ze net wat langer worden. Over het algemeen verbetert het verhaal en daar gaat het me om. Dat het herschrijven eerder meer woorden oplevert dan de vorige versie en ik tot nu toe niet erg veel heb geschrapt is dan geen probleem. Ik vind dit heerlijk om te doen.

Ten tweede had ik meegedaan aan de manuscriptenwedstrijd van Zilverbron en was mijn manuscript “Het geheim van Shiloh” nog niet perfect. Ik heb het een poos aan de kant gelegd en ben eerst met de redactie van Interplanetair boek 3 Schakelmagie aan de slag gegaan en met het schrijven van Magische Alliantie 1 Woest Water. Toen dat klaar was, besloot ik een versie 5 te gaan (her)schrijven van dit manuscript. Het is een mooi verhaal, met elementen van cyberpunk, fantasy en klimaatproblematiek en ik zou het zonde vinden dit het geen boek zou kunnen worden.

Wat ik eerst gedaan heb, is het doornemen van de juryrapporten. Daar heb ik alleen uitgehaald wat ik echt goed gebruiken kan, de rest van de commentaren haal ik er wel weer bij als ik deze ronde heb herschreven. De consequentie van het doornemen van de juryrapporten was, dat ik het hoofdpersonage wat ouder heb gemaakt aan het begin van het verhaal. Het wordt nu wel eerder een YA verhaal dan dat het voor de jeugd geschikt zou zijn. De periode van zes jaar waarin eigenlijk niets gebeurde heb ik zodoende uit het verhaal geschrapt. Bovendien had ik volgens de jury beter het helikopterongeluk in het verhaal kunnen verwerken, in plaats van erna pas te gaan beginnen en daar hadden ze wel gelijk in.

Ik ben nu dus begonnen met een vijftienjarige Dana die op High School zit. In de proloog maakt de lezer kennis met haar ouders en de leefomstandigheden in een wereld die te maken heeft met de klimaatverandering. Deze proloog komt daardoor eerder dan die van het “oorspronkelijke” verhaal dat ik tot nu toe had. Wat daar de proloog wordt, zal nu hoofdstuk 1 worden. Het is weer eens zover. Zie ik een patroon ontstaan? Hetzelfde had ik bij Woest Water ook al bij de hand, alles school een hoofdstuk op.

Ik ben heel erg blij met Peter Kaptein die als proeflezer commentaar wil geven op het eerste deel van het manuscript. Hij heeft mij al erg veel waardevolle feedback gegeven. Ik weet nu hoe ik sommige dingen beter aan kan pakken en het conflict kan versterken. Welke keuzes voor een beter plot zullen zorgen. Ik heb er echt reuze veel zin in om dit verhaal flink te gaan herschrijven en te verbeteren. Daarbij wordt de zoektocht naar het geheim van Shiloh de hoofdzaak en wordt Dana degene die daar actief naar op zoek gaat.

Het is echt geweldig om te zien dat er een goede samenwerking tussen schrijvers je zoveel verder kan helpen. Ik heb een verhaal van Peter doorgenomen en van commentaar voorzien en hij doet dat nu voor mij. Zo kunnen we elkaar helpen om vooruit te komen. Dat vind ik mooi om te zien en ik zou zoiets graag vaker willen doen.

Verder kwam ik er via een chat achter dat Natascha van Limpt bezig is met de woordredactie van Interplanetair boek 3 Schakelmagie. De uitgever had me al gezegd dat de woordredactie in februari zou komen en het was een leuke verrassing om te lezen dat die al begonnen was. Natascha had een woord in de tekst gevonden dat in de context nogal grappig was, maar waarvan ik echt heel blij ben dat ze het gewijzigd heeft. Ruimteschapen in plaats van ruimteschepen, oei, dat zou een flinke misser zijn geweest. Dat stomme toetsenbord ook waarvan ik de e en de a nogal eens verwissel tijdens het typen… Haha, gelukkig dat er een woordredactie over de boeken wordt gedaan. Ik ben nu wel erg nieuwsgierig naar het moment waarop de zetproef van mijn volgende boek zal verschijnen, dat snappen jullie zeker wel? En natuurlijk vooral het gedrukte boek zelf, het laatste deel van Interplanetair. Wat zal het fijn zijn als de tweede trilogie ook compleet is.

Afijn, ik houd jullie op de hoogte van de gebeurtenissen, met mijn blogs.

Het boek willen schrijven dat je altijd al had willen lezen helpt heel goed om gemotiveerd te blijven. Ik vind het zalig dat ik weer lekker verder kan, met twee, misschien zelfs drie manuscripten tegelijk (want de zetproef doornemen is ook een flinke klus).

Groeten van Johanna Lime

Een volle herfstagenda

On door johannalimeinBerichten

22 september 2022

Elfia Arcen 2022

Na een tamelijk rustige zomer, heb ik in de herfst een agenda die steeds voller wordt.

Allereerst ben ik op 17 en 18 september naar de Elfia in Arcen geweest. De kasteeltuinen daar zorgen bij mij altijd voor goede herinneringen. Ons debuut Schimmenschuw kwam hier in 2015 uit en in 2018 zat ik samen met Dinie nog op het muurtje voor de ingang. Dit jaar was ik daar aan het wachten met een paar collega-schrijvers, zoals jullie op de foto kunnen zien. Het is een beetje thuiskomen bij het kasteel in Arcen.

Voorheen stonden de tenten van Zilverspoor altijd vlak bij de ingang, maar nu niet meer. Ze zijn naar de buurt van het toernooiveld verplaatst en staan tegenwoordig bij de Heroes Hall. Het weer zat dit jaar een beetje tegen, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik stond er met een hele rij boeken, zoals jullie hier kunnen zien. Genoeg om een paar kopers te interesseren voor een gesigneerd exemplaar. Ik heb heel wat praatjes gehouden over waar de boeken over gaan en visitekaartjes uitgedeeld aan mensen die ik nog nooit had langs zien komen. Het leukste is het wel om van een lezer te horen dat ze mijn boeken mooi vinden. Zo was er deze keer iemand bij die genoten had van trilogie De vergeten Vloek. Ik heb ook een fan die steeds weer een nieuw boek koopt wanneer ik een nieuwe heb geschreven. Als hij langs komt vergeet ik direct de vermoeidheid van het hele weekend staan. Silvia is ook een trouwe klant, ik hoop dat ik over een poosje haar nieuwe boeken weer eens kan kopen. En deze keer was er iemand die Ruimtestad gelezen had en dat een mooi boek vond. Hij kocht het tweede deel, Geestenpoort. Ik krijg langzaamaan toch het idee dat een epische fantasywereld in de ruimte, met verre planeten en vreemde wezens, niet meer zo heel erg als buiten de lijntjes kleuren wordt gevonden en dat sommige lezers er meer voor open staan.

Vreemd blijft het nog steeds om alleen in een hotel te overnachten, in plaats van zoals het vroeger ging, samen met Dinie. Maar ik heb er heerlijk gedineerd en ik kon er erg goed slapen. Bovendien is het ontbijtbuffet in een van der Valk hotel altijd een feestje op zich.

Ondanks de afmattende fysieke belasting van zo’n weekend, waarvan ik thuis weer bij moet komen, hoop ik er toch vaker aan mee te kunnen doen. De lezers ontmoeten die mijn boeken waarderen en het samen met collega-schrijvers op een festival staan, maakt zo’n weekend helemaal goed.

Jury bij Waterloper ronde 3

Op 12 september begon de derde ronde van Waterloper. Ik kreeg twaalf verhalen toegestuurd door organisator Roos. Ze gaf ons de tijd tot 3 oktober, dus gelukkig had ik voldoende ruimte om mijn lange weekend naar Elfia vrij te houden van het jureren.

De twaalf verhalen voor ronde 3 zijn die verhalen die uit ronde 1 en 2 als beste naar voren waren gekomen. Nadat ik de titels gezien had, merkte ik dat er acht verhalen bij zaten die ik in ronde 1 of 2 ook al had gelezen, maar er zaten vier hele nieuwe bij. Bovendien waren er een paar verhalen, die in de eerdere rondes wat hoger in mijn rangorde stonden, niet bij de twaalf terechtgekomen. Een paar van de verhalen die er wel bij stonden, had ik in eerdere rondes juist een wat lagere score gegeven. Zo zie je maar, ieder jurylid bekijkt het toch op een heel eigen manier.

Zoals altijd ging ik er direct mee aan de slag. Ik las een verhaal per dag en op sommige dagen zat ik zo in de routine van het jureren, dat ik er zelfs twee op een dag kon doen. Ik las de verhalen nog een keer goed door en controleerde of het rapport dat ik al eerder had geschreven nog klopte. Daar veranderde soms iets aan of ik schreef er nog wat bij voor de derde ronde. Voor de verhalen die ik nog niet eerder onder ogen had gekregen, schreef ik natuurlijk een hele nieuwe rapportage. Alle verhalen kregen 1, 2 of 3 punten voor 20 onderdelen die ik van tevoren al had bedacht en daar kwam een bepaalde score uit. De nieuwe verhalen die ik nog niet eerder had gelezen zorgden voor een andere verdeling dan bij de eerdere rondes. Het was best lastig om bij de allerbeste verhalen een rangorde te bepalen, maar dat werd wel van mij gevraagd. Daarom heb ik dus bij de topverhalen een nogal subjectieve beoordeling moeten geven en heeft mijn eigen smaak meegespeeld bij de uiteindelijke rangorde.

Vandaag was ik klaar met het jureren van de derde ronde. De bestanden zijn weer terug naar Roos. Ik ben heel erg benieuwd of de rangorde die ik nu heb gemaakt nog heel anders zal worden nadat alle andere juryleden ook hun lijstje ingestuurd zullen hebben. Ik moet maar afwachten of mijn winnaars ook echt de wedstrijd zullen winnen. Je weet het echt pas goed nadat de organisator de plaatsen voor alle wedstrijdverhalen bekend heeft gemaakt, natuurlijk.

Het enige dat ik nu nog te doen krijg, als jurylid, is aangeven wie de drenkelingeprijs verdient. Maar welk verhaal dat volgens mij moet worden, staat me al helder voor de geest.

Ik vind het een hele eer om in de jury van Waterloper mee te mogen doen en het analyseren van verhalen en suggesties voor verbetering bedenken is werk dat me echt op het lijf geschreven is. (Dit zeg ik nu. Misschien dat ik er na de prijsuitreiking en de aanvallen van lezers op mijn rapportages er later heel anders over zal denken.) Geloof me, ik probeer met het jureren van de themaverhalen in ons genre alleen maar deelnemers te ondersteunen bij het maken van goede kunst.

Redactiewerk voor Interplanetair boek 3 Schakelmagie

Ik krijg het druk. Van Tamara Geraeds kreeg ik te horen dat ronde 1 van de redactie op 26 september gaat beginnen en die duurt tot 28 oktober. De komende tijd ben ik dus bezig met mijn volgende boek: Interplanetair 3 Schakelmagie. Ronde 2 komt erachteraan en duurt tot 23 december. Daar ben ik blij om, want dat betekent dat het boek volgens de planning van Zilverbron echt begin 2023 al zal worden uitgebracht. Ik heb er weer erg veel zin in om aan deze redactie te gaan werken, met Tamara die ook mijn redactrice was voor Geestenpoort.

Voorbereiden voor NaNoWriMo

Voor het verhaal dat ik wil schrijven tijdens de NaNoWriMo, het eerste deel van de zesdelige serie Magische Alliantie, wil ik de NaNo Prep 101 in gaan vullen in oktober en alvast het hele plot verder in schema brengen, zodat ik kan gaan knallen in november en echt die 50.000 woorden geschreven zal krijgen. Dus daar is ook nog heel wat voor te doen.

Verhaalredactie cursus

De Bootcamp van Zilverspoor is nog niet af, daar komen nog een paar online bijeenkomsten van binnenkort. En op 26 november is er een Zilverdag in Naaldwijk waar ik heen ga, want daar is de prijsuitreiking van de Manuscriptenwedstrijd waar dit allemaal over ging. Het wordt een spannende tijd. Niet alleen vanwege de vraag op welke plaats mijn manuscript geëindigd zal zijn, maar ook vanwege wie de winnaar is geworden en wat er voor interessante workshops worden gegeven en wie ik er allemaal zal ontmoeten.

Ook komt er natuurlijk een prijsuitreiking aan van Waterloper waar ik als jurylid bij wil zijn.

En dan was er nog een nieuwsbrief van uitgeverij Zilverspoor. Met daarin weer een nieuwe Bootcamp een vervolg op de Bootcamp en een redactiecursus. Ik heb er even goed over na moeten denken. Wil ik mij hiervoor opgeven? En zo ja, waarvoor dan precies?

Ik heb er nog over gesproken met Cocky op de Elfia en zij kwam met goede suggesties. Maar uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en besloten om na de Bootcamp de Verhaalredactiecursus te willen doen. De e-mail is verstuurd. Ik wacht nu het antwoord af. Als ik mee mag doen, betekent het dat ik van november 2022 tot en met april 2023 met een studie bezig ga. Dat wordt, naast het schrijven best een uitdaging. Ik verwacht eigenlijk dat verhaalredactie iets zal zijn, dat net als jureren, iets is wat goed bij mij past. Vooral als ik het combineer met schrijven. Het zorgt er alleen weer voor dat mijn agenda nog voller komt te staan, maar dat is niet erg. Beter altijd iets te doen hebben dan niet weten wat je moet doen.

Geluk is een mok koffie en goede verhalen

On door johannalimeinBerichten

31 maart 2022 (en 2 april 2022)

Geluk is een mok koffie en een goed verhaal

Mijn werk als schrijver gaat rustig door. Ik krijg iedere dag een stuk tekst van mijn redactrice toegestuurd om door te nemen en hier en daar wat aan te passen, heb iedere dag iets te schrijven of te herschrijven, of ben aan het studeren voor mijn volgende boekenserie, of aan het proeflezen voor een ander.

Met een mok koffie en mijn laptop kom ik er wel.

Maar jullie zitten maar te wachten op boek 2 van Interplanetair, dat eigenlijk in januari 2022 uit had moeten komen… Er was vertraging door de jeweetwel periode met die ziekte die ik niet zal noemen. De redactie startte daardoor later en de hoofdredactie neemt maanden in beslag. Maar er is goed nieuws, het eind van het redactiewerk komt eindelijk in zicht. Nog even geduld bewaren, graag. Eind volgende week verwacht ik dat de hoofdredactie klaar zal zijn. Geestenpoort wordt weer een mooi verhaal en door de gezamenlijke inspanningen van Tamara Geraeds en mij is het manuscript in zijn uiteindelijke vorm weer mooier geworden dan het al was toen ik het naar de uitgever opstuurde.

Die scène waarbij ik zelf huilen moest, is nog steeds erg ontroerend. Ik leef met de personages mee en hoop dat jullie, als het boek er eindelijk is, dat ook kunnen. Dat jullie heerlijk mee kunnen gaan op zoektocht naar artefacts op Chyndyro en met het oplossen van de problemen rond de Geestenpoort van Berinyi5.

Donderdagen voor mijn blogs worden vaak vrijdagen of zaterdagen

Elke week staat het in mijn bujo: Blogs schrijven op donderdag.

Maar helaas, meestal zet ik die taak achter in de wachtrij en dan is de koffie koud en is de klok al verder doorgetikt voordat ik eraan beginnen kan. De plaatjes krijg ik meestal wel af, maar de tekst laat soms op zich wachten.

Vooral de afgelopen week, nadat die verdraaide zomertijd weer was ingegaan in het laatste weekend van maart. Ik mis iedere dag een uur, kom later uit bed en ga er later in. Ik kan er nooit aan wennen en ben altijd ontzettend blij als de klok weer terug kan eind oktober.

Wie dat ooit bedacht heeft, om de zon te willen foppen? Grrrr, ik vind het echt heel vervelend ieder jaar. En als het nou nog wat op zou leveren aan energiebesparing? Niet dus! Mijn biologische klok wordt voor niets ontregeld. Geef mij maar de gewone zonnetijd.

April is de maand van CampNaNoWriMo

Ik ben begonnen aan mijn project. Dit jaar heb ik ervoor gekozen om april te gebruiken om mijn manuscript voor deel 3 van Interplanetair te redigeren. Ik ga dus een versie 3 maken van wat ik al geschreven had. Bij versie 2 zijn er heel wat zinnen veranderd, dus nu ben ik benieuwd of ik met een versie 3 de geloofwaardigheid van de gebeurtenissen en de logica in het verhaal nog wat beter aan kan pakken. En ik ga letten op de personages en hun wilsverlangen en angsten en of die goed verwerkt zijn. Misschien kan ik zelf gaan kijken of de dingen die ik pas heb bestudeerd, over hoe verhalen traditioneel zijn opgebouwd, erin herken. Op zich staat het verhaal er al, maar ik ben nu eenmaal een perfectionist en wil het zo goed mogelijk insturen naar de uitgever, in de zomer van 2022. Hoe minder fouten er in zitten voordat het naar de redactie gaat, hoe beter het verhaal zal zijn als het door de redactierondes heengegaan is.

Storing op de website

Het zal een 1 april grap zijn geweest, maar op de eerste dag van CampNaNoWriMo kreeg ik met geen mogelijkheid mijn woordenaantal voor de eerste dag geüpload op hun website. Zat er een blocker in de weg, had mijn anti-virusprogramma iets gevonden wat niet deugde? Waarom ging het allemaal zo ontzettend traag en lukte het helemaal niet? Ik heb het vijf keer geprobeerd, want ja, om een bepaalde badge te halen moet je iedere dag een woordenaantal plaatsen. Maar het ging gewoon niet, dus ben ik ermee gestopt. Het was zinloos. Dan maar geen badge voor 30 dagen uploaden, dan maar een keizer zonder baard.

Gelukkig houd ik alle gegevens zelf ook bij in Excel en kan ik dus zelf tabellen maken, maar het is leuker om plaatjes als beloning te krijgen op de website van NaNoWriMo.

Na een nachtje slapen lukte het wel op 2 april. De fout zat blijkbaar aan hun kant van de lijn, concludeer ik, al weet ik dat natuurlijk ook niet zeker. De wegen van het internet zijn nu eenmaal ondoorgrondelijk (ik hoor het Dinie zeggen in mijn hoofd).

Het is wel leuk om te zien dat, nu ik mijn woordenaantal ’s morgens upload er een ‘vroege vogel’ als plaatje verschijnt, terwijl ik meestal een flamingo krijg, die blijkbaar volgens de Amerikanen bij de middag past. Ik heb één keer een uil gekregen, toen ik heel laat in de avond was met het doorgeven van mijn woordenaantallen. Ik vind die badges en plaatjes ontvangen gewoon leuk, omdat het altijd fijn is om complimentjes te krijgen voor je werk, of niet soms?

De rebel in mij

Traditioneel is de NaNoWriMo ervoor om een nieuw verhaal te beginnen en dan een woordenaantal proberen te krijgen van 50.000 woorden. Maar dat komt bij mij zelden van pas. Ik ben wat dat betreft volgens de organisatie heel vaak een rebel. Ik schrijf precies daaraan waar ik op dat moment van het jaar aan verder wil werken. Op die manier heb ik al mijn boeken al geschreven en herschreven, met een goede stok achter de deur. NaNoWriMo zorgt ervoor dat ik elke dag een flink aantal woorden schrijf, en daar ben ik hen dankbaar voor. Meedoen aan CampNaNoWriMo in april en juli en aan NaNoWriMo in november is een goede gewoonte geworden. Het helpt mij om door te schrijven.

Welke goede gewoontes heb jij?

Groeten van Johanna Lime

Ideeën verzamelen

On door johannalimeinBerichten

11 maart 2022

Redactieronde 2 is bezig

Tamara en ik zijn bezig aan hoofdredactie ronde 2 voor Interplanetair boek 2 Geestenpoort.

De proloog is weer onder handen genomen en zit wat logischer in elkaar. Verder wordt alles nog wat aangescherpt en lopen sommige zinnen net iets actiever. Nog een laatste keer het hele manuscript doornemen en hier en daar wat verbeteringen doorvoeren, dan kan het verhaal over een maand of zo weer naar de uitgever terug. Ik wacht in spanning af wanneer het boek uitgebracht kan worden.

Project voor CampNaNoWriMo

Mijn volgende project voor CampNaNoWriMo van april 2022 heb ik alweer aangekondigd op de website. Het is de volgende herschrijfronde van Interplanetair boek 3 Schakelmagie. De derde versie voor dit manuscript, dat in september af moet zijn.

Korte verhalen in maart

De drie nieuwe korte verhalen die ik in maart 2022 wil schrijven, vlotten nog niet zo. Ik zal er echt een keer goed voor moeten gaan zitten en dan vooral DOEN. Verder wil ik ook de twee verhalen die ik ingestuurd had naar de Harland Awards van 2021 gaan redigeren en herschrijven. Daar wil ik dan weer twee nieuwe e-books van maken en ze publiceren op Smashwords. Of Draft2Digital zoals het in de toekomst gaat heten.

Ideeën verzamelen

Op het moment heb ik geen haast. Ik kan het succes als schrijver toch niet afdwingen en tijdens het redactieproces hangt er erg veel af van het werk dat de redactrice en de uitgever doen voor mijn volgende publicatie. Ik zal dus om de controle terug te krijgen vooral weer moeten gaan richten op schrijfactiviteiten die binnen mijn eigen grenzen vallen. Ik heb nieuwe ideeën en schrijfprojecten nodig, voor de tijd die er na de redactieronde aan komt.

Langzamerhand beginnen er steeds meer aan mij te knagen. Ik droom ervan om een standalone verhaal te schrijven van het allereerste begin. Dat wordt een heel ander verhaal, dat zich op de aarde af zal spelen. Helaas zie ik aan de huidige stand van de wereld steeds duidelijker waar het mis is gegaan. Extreme klimaatveranderingen die rampen veroorzaken, maar ook het menselijke falen om de vrede te bewaren op onze planeet. Dit zal een grimmig verhaal worden over uitsluiting en anders zijn, over vluchten of verbanning.

Maar liever nog wil ik verder dromen vanaf het einde van Schakelmagie. In een nog latere toekomst dan de toekomst die beschreven wordt in de trilogie Interplanetair. Ik droom ervan een serie van zes verhalen verdeeld over zes planeten te schrijven, die als titel voor deze serie Magische Alliantie gaat heten. Het enige wat ik tot nu toe heb gedaan is een paar planeten tekenen en een dik schrijft kopen met tabbladen erin. Op dat schrift heb ik de afgelopen week titel getekend met gekleurde viltstiften.

Voordat ik echt ga brainstormen over het plot van zes verhalen en een overkoepelend geheel, over de personages en de wereldbouw, moet ik eerst nog meer studeren. Ik ben namelijk nog bezig aan een studieboek over schrijven, waar ik een uittreksel van maak. Er zitten vragenlijsten bij die ik mooi tijdens het verzamelen van ideeën in kan vullen.

Dat dit een meerjarenproject wordt, is zeker. Zes of zeven jaar, vermoed ik. Verder staat er nog niks vast.

Ik zie wel wat er komen gaat en of ik dit allemaal nog kan doen.

Natuurlijk hoop ik dat het een goed idee is om een standalone en een serie van zes boeken te willen schrijven. En natuurlijk nog meer dat het gaandeweg de brainstormen, en het uitwerken van alle elementen die de verhalen moeten vormen, echt een geweldig idee wordt. Ik hoop dat mijn dromen uit mogen komen en dat ik hier de tijd voor krijg om dit in goede gezondheid te mogen volbrengen.

Maar af en toe, zoals nu, zal ik het wat rustiger aan doen.

Het wordt de hoogste tijd, na alle covid-19 beperkingen en de ongewisse toekomst voor onze eigen wereld, dat ik mijn leven naast het schrijven eens wat meer de ruimte geef. Ik ben nogal vereenzaamd de afgelopen jaren. Ik wil meer mensen ontmoeten en daarvoor ga ik wat vaker naar evenementen nu die weer beginnen terug te komen.

Groeten van Johanna Lime

Redactieronde 1 klaar; nu chaos in mijn hoofd

On door johannalimeinInformatie

17 februari 2022

Het laatste nieuws

De eerste ronde van de hoofdredactie van Interplanetair boek 2 Geestenpoort is klaar.

De tweede ronde van de hoofdredactie begint op 7 maart. Wanneer het boek er dan zal zijn? Ik ga duimen dat ik het jullie op de Elfia in Haarzuilens op 23 en 24 april kan verkopen. Lukt dat niet, dan neem ik het mee naar de HSFCon van 14 en 15 mei in Sneek.

De hele trilogie Interplanetair zal volgens de planning in 2023 af moeten zijn. Ik ben nu aan boek 3 bezig met het herschrijven en redigeren van de eerste versie. Er zullen dan vermoedelijk nog een paar herschrijfrondes volgen voordat ik het voor september 2022 naar Zilverbron stuur.

Wil je boeken bij mij kopen, stuur me dan een e-mail. Het e-mailadres vind je bij contact.

Ik signeer de boeken en doe er een boekenlegger bij.

Chaos in mijn hoofd.

Wat is het altijd weer een slepend proces, zo’n redactie van een boek. Het maakt me heel onzeker. Niet alleen omdat ik weet dat een redactrice mijn werk beoordeelt en ik steeds weer af moet wachten wat er vandaag weer gevonden zal zijn dat niet goed is aan mijn tekst. Dat is nooit zo erg als ik vrees, de wijzigingen die ik aan moet brengen vallen reuze mee en ik zie dat ze het manuscript verbeteren. Waarom maak ik e er dan zo druk om? Het is gewoon een fase die erbij hoort als je een boek uit wilt brengen.

Ik vermoed dat het te maken heeft met de afhankelijkheid van een ander en het wachten op de e-mail wat ik vervelend vind. Het niet weten hoe laat het er zal zijn en dan eraan gaan werken en zorgen dat het klaar komt. Want zo ben ik wel, direct aanpakken zodra het kan dat is het maar achter de rug. Ik ben ook ongeduldig en vind dat de hoeveelheid pagina’s per dag heel weinig is, al begrijp ik dat het zo bij een redactie werkt. Een redactrice kan ook maar een bepaalde hoeveelheid aan, heeft nog wel meer te doen dan alleen mijn verhaal te redigeren.

Afgelopen maandag was redactieronde 1 van de twee rondes hoofdredactie klaar. Ik wilde eigenlijk direct door met ronde 2, om ervoor te zorgen dat het boek er over niet al te lange tijd zou komen. Maar in de e-mail stond dat redactieronde 2 op 7 maart begint. Ik was daar niet op voorbereid en het houdt in dat ik een paar weken lang niets verder kom met de redactie van Geestenpoort. Daardoor was ik nogal uit het veld geslagen. De leeuwen en beren zaten weer op de weg. Als de volgende ronde weer langer dan een maand gaat duren, halen we Elfia dan wel? Komt het boek dan nog op tijd?

Ik had een paar dagen nodig om dit te verwerken. Tijdens redactieronde 1 had ik, in de tijd dat ik moest wachten totdat het redactiewerk binnenkwam, hard doorgewerkt aan herschrijfronde 2 en 3 van Het geheim van Shiloh voor de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor. Ik ben nu begonnen aan herschrijfronde 2 voor Interplanetair 3 Schakelmagie. Hoofdstuk 9 van de 25 is weer af.

Op redactieronde 2 voor Geestenpoort moet ik wachten tot 7 maart, dus wat nu te doen?

Het was chaos in mijn hoofd, in plaats van drie hoofdstukken per dag kreeg ik er nog maar een geredigeerd. De twijfel waarvoor ik dit alles doe en of ik niet beter kan stoppen met schrijven sloeg weer toe. Had ik hier nog wel zin in? Mijn boeken worden toch door niemand ooit gelezen. Afijn, ik haalde mezelf weer onderuit. Ik moet dus nodig weer eens werken aan mijn zelfvertrouwen en nieuwe motivatie vinden. Want hoe negatief ik soms ook over mezelf denk, ik kan echt niet meer zonder schrijven. In het ergste geval ga ik terug naar af en ga ik het weer alleen voor mezelf doen, net als in de tijd dat ik met Dinie samen dagboeken schreef van onze personages. Daar hebben we veel plezier aan beleefd en het was goed genoeg.

Hoe kan het dat andere schrijvers die ik op Facebook langs zie komen hun zaken zo goed op orde hebben? Dat ze zo zelfverzekerd over komen en zo ingenomen zijn met zichzelf? Terwijl ik me altijd weer afvraag of ik wel goed genoeg ben en er wel bij mag horen in het genrewereldje.

Genoeg getwijfeld, ik heb mijn plan weer klaar. De rest van februari ga ik besteden aan Versie 2 van Interplanetair 3 Schakelmagie. Een verhaal waarin weer veel gebeurt. Ik vind het zelf in ieder geval een mooi verhaal, dat het waard is om de wereld in te gaan.

En dan?

Daar heb ik ook al plannen voor. Zo nieuw is het niet, het stond allang in mijn plannen voor 2022, het is gewoon waarvan ik droom. Na Interplanetair wil ik minstens nog zes romans gaan schrijven, maar wie de hoofdpersonages zijn daar zit ik nog over te denken. Het zullen in ieder geval geen bekende wezens zijn. In Ruimtestad had ik al verschillende andere wezens bedacht die in mijn verbeeldingswereld terecht gekomen zijn in trilogie Interplanetair. Ik wilde die nog altijd eens helemaal uit gaan tekenen. En dat is wat ik eerst ga doen.

Tekenen en brainstormen voor zes nieuwe verhalen, het overkoepelende geheel en de zes afzonderlijke verhalen voor een nieuwe serie plotten.

Dus zodra ik klaar ben met herschrijven, ga ik me vooral richten op creativiteit. Op het bedenken van wezens van zes planeten die op de een of andere manier te maken krijgen met een overkoepelende organisatie en dan een belangrijke bijdrage leveren aan de magie in de wereld.

Ik mis het tekenen dat ik een aantal jaren geleden naast het schrijven deed. Zoals deze onderstaande tekeningen die ik toen maakte.

Ik wil daar graag weer mee doorgaan, heb er de goede programma’s voor en het is zo zonde dat ik die haast niet meer gebruik.

De chaos is weg. Ik heb weer een doel voor ogen. Een doel waarover ik zelf de controle houd.

Na Interplanetair duik ik onder in mijn eigen verbeeldingswereld en hopelijk komt er dan een nog mooiere serie boeken uit, na verloop van tijd.

Wat doen jullie als je onzeker wordt en de chaos de overhand dreigt te krijgen?

Groeten van Johanna Lime

En door

On door johannalimeinBerichten

11 februari 2022

Druk, druk, druk (met de redactie van mijn volgende boek)

Het is een drukke tijd en ik vind het zalig! Iedere dag heb ik lekker veel te doen, kan ik over mijn verhalen nadenken en ze heerlijk vervolmaken. Zoals bij een ruwe edelsteen die mooi gaat glimmen wanneer hij gepolijst wordt.

Zo gaat dat met de samenwerking tussen Tamara Geraeds en mij met de redactie Ronde 1 van Interplanetair 2 Geestenpoort. Ik lees het verhaal aandachtig en zie het verbeteren. Bij de ene scène moet ik huilen, bij een andere wordt in onnoemelijk blij. Het verhaal gaat leven.

De creativiteit begint weer te stromen, ik krijg zin om door te gaan.

Klaar (met versie 3 van het wedstrijdmanuscript)

Mijn verhaal met werktitel “Het geheim van Shiloh” heb ik nu drie keer helemaal uitgeschreven en bijgewerkt. Ik heb besloten dat het klaar is. Goed genoeg om in te sturen naar de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor.

Voor zover ik dat zelf beoordelen kan is het een mooi rond verhaal geworden en zijn alle personages aan bod gekomen. Op de achtergrond spelen rampzalige gebeurtenissen een rol. Zowel de protagonisten als de antagonist hebben in hun leven traumatische ervaringen beleefd. En dan is er de geschiedenis van de magie en de stroming die daar tegenin gaat.

Met versie 3 heb ik de ruwe steen nog net wat glanzender gepolijst. Ik ben er tot nu toe tevreden mee en heb besloten dat ik alleen nog de benodigde zaken ga verzorgen die samen met dit verhaal meegestuurd moeten worden naar de uitgever. Een tekening had ik al, maar ook die ga ik nog proberen te verbeteren. Ik wil er een tekenproject van maken zodat het meer mijn eigen stijl wordt dan zoals nu met gekochte elementen van Shutterstock.

Het is leuk om te zien hoe dit manuscript sinds oktober 2021 is gegroeid. Als ik eraan twijfel of lezers hier wel op zitten te wachten, probeer ik mezelf moed in te spreken. De enige die dit verhaal op deze manier heeft kunnen schrijven ben ik. Ik ben nu eenmaal anders dan andere schrijvers in mijn genre. Anders is niet meer en ook niet minder, het is wat bij mij hoort.

De dingen die mij anders maken zijn de dingen die mij mij maken.

Dank aan Piglet uit Winnie the Pooh.

En door (met het volgende manuscript)

De drang om Interplanetair 3 Schakelmagie aan te gaan pakken werd steeds sterker, naarmate versie 3 van Het geheim van Shiloh af kwam en de redactie van Interplanetair 2 Geestenpoort vorderde.

Door de redactie neemt het verhaal van boek 2 steeds vastere vormen aan. Ik zie hoe het eindproduct eruit gaat zien, hoe het verhaal gaat lopen. Welke zinnen er worden geschrapt en wat er in het verhaal allemaal aan bod gekomen is.

Dat gaf me een hernieuwde motivatie om er mee door te willen. Ik begon aan versie 2 van Interplanetair 3 Schakelmagie. Ik zit tot over mijn oren in de Interplanetaire Relaties, onzichtbare vijanden die de zaken weer op scherp zetten, in een ruimtejager die op weg naar de planeet van de Boselfen wordt aangevallen. Met een draakman die een speciaal talent bezit. En ga zo maar door. Ik heb een grote glimlach om mijn mond. Ook dit verhaal wordt nu geredigeerd, de rode strepen schieten over het beeldscherm, maar het wordt zo lekker spannend, zo fantastisch en zo’n Johanna Lime verhaal. Dit ben ik als ik geniet. De inspiratie stroomt, de creativiteit bloeit op en met wat inspanning vind ik de juiste zinnen en woorden om mijn verhaal te vertellen.

Dit zijn de verhalen die ik vroeger zelf had willen lezen. Ik geniet.

Mededeling

Het zit niet mee met de HSFCon. Voor 2 en 3 april probeerde ik een hotelkamer te boeken in het Van der Valk Hotel in Sneek, nadat ik de kamer van de keer ervoor (november 2021) had moeten annuleren. Wat bleek? Het hotel zat al vol! O, nee! Wat nu? Gelukkig kon ik een kamer krijgen in een ander hotel in Sneek, anderhalve kilometer verderop. Ik vond het eigenlijk maar niks. Ik zag me al twee dagen sjouwen met al mijn spullen. Ik ga twee lezingen geven. Twee dagen lang met mijn laptop en andere bagage aan de sleep. En dan in het donker weer naar dat andere hotel. Het ging alleen niet door.

Vandaag kreeg ik een e-mail waarin verklaard werd waardoor het hotel zo vol zat. HSFCon werd uitgesteld. Ik heb direct dat andere hotel geannuleerd en een nieuwe kamer geboekt. Nu wel bij Van der Valk, op de plek waar de conferentie plaats zal vinden. Ik heb er weer zin in! In mei zal het weer misschien ook net wat beter zijn, zullen we hopelijk al aardig verlost zijn van die nare zoönose en hebben we vast hele gezellige mensen uit het science fictiongenre om lekker mee te babbelen. Mijn boeken aan te presenteren en te vertellen hoe ik zo aan die verhalen ben gekomen. En de panels worden vast ook erg interessant. Ik krijg er nu een vakantiegevoel bij. Laat maar komen die HSFCon.

Komen jullie ook?

In mei zal Interplanetair boek 2 Geestenpoort er hopelijk al zijn, dan neem ik die ook mee daarnaartoe.

Groeten van Johanna Lime

Iedere dag heeft nieuwe magie in petto

On door johannalimeinBerichten

4 februari 2022

Met mijn neus in de teksten.

Ik zit nu alweer een hele maand met mijn neus in teksten die ik zelf geschreven heb. Allereerst krijg ik elke dag mijn manuscript van mijn volgende boek, het tweede deel van trilogie Interplanetair met de titel Geestenpoort, toegestuurd van mijn redactrice Tamara Geraeds. Iedere dag komen we daarmee een bepaald aantal bladzijden verder in het verhaal. Vandaag zijn we in hoofdstuk 19 aangekomen. De tekst wordt grondig doorgenomen en sommige alinea’s, zinnen en woorden, worden verbeterd. Kleine aanpassingen die het verhaal net fijner laten lopen, zodat het taalkundig beter klopt. Herhalingen worden geschrapt, stopwoorden weggehaald. Het blijkt maar weer dat je als schrijver na vijf versies van een verhaal blind geworden bent voor je eigen fouten. Gelukkig dus maar dat er redactie op het boek is.

Soms kom ik ook hele bladzijden zonder opmerkingen tegen en daar ben ik erg blij mee. Het verhaal is duidelijk en ik lees er vlot doorheen. Het zijn allang niet meer van die lange lappen met rode strepen en heel veel opmerkingen in de kantlijn zoals bij mijn debuut. Ik merk echt wel dat ik na zes boeken te hebben uitgebracht toch heel veel over schrijven heb geleerd, mede dankzij de redacties. Ondanks dat het dus ook meevalt, zie ik dat de tekst van de wijzigingen die wel worden doorgevoerd lekker opknapt. Het verhaal is mooi en boeiend (al zeg ik het zelf).

Na vier maanden dat het manuscript heeft liggen wachten voordat de redactie begon, lees ik het nu zelf met vernieuwde aandacht door. Ik leef mee met de personages en werd zelfs zo emotioneel door een gebeurtenis uit het verhaal, dat ik achter mijn laptop zat te huilen. Volgens mij heb ik het goed gedaan, de dingen die in dit boek gebeuren volgen logisch op elkaar. Reizen die worden gemaakt hebben een doel en een uitwerking die ertoe doet. Ik hoop echt, dat als het verhaal mij als schrijver al zo raakt, dat ik er zelfs bij moet huilen, het bij de lezer ook goed over zal komen. Ik hoop echt dat jullie trilogie Interplanetair gaan lezen en mee zullen leven met wat Daniël en Irene allemaal meemaken in de ruimtestad en op de verschillende planeten waar deze trilogie over gaat.

Versie 3 van een heel ander verhaal

Behalve de redactie van mijn volgende boek bij Zilverbron, dat zeker uit gaat komen, ben ik tijdens het wachten op de e-mails van de redactrice bezig aan alweer de derde versie van mijn wedstrijdmanuscript. Het geheim van Shiloh, dat is de titel die ik heb verzonnen voor het verhaal dat ik op wil sturen naar de manuscriptenwedstrijd voor Zilverspoor, met deadline 1 mei 2022.

Dit is een verhaal waarin, net als in al mijn boeken, verschillende thema’s zijn verwerkt. Een verhaal dat begint in 2043 en verder gaat in 2049, in de tijd dat (hopelijk gebeurt het niet in het echt!) alle ijskappen van de aarde zijn gesmolten en de klimaatrampen de wereld hebben geteisterd en dat nog steeds doen. De zeespiegel is naar een maximale hoogte gestegen en daarom wonen de hoofdpersonen in een wolkenkrabber op de rots van Het Cybereiland, in de brede rivier van de nieuwe hoofdstad van de Verenigde Staten, Cyberia. Het is een cyberpunk verhaal, maar door verboden magie is het ook een fantasyverhaal. Het gaat over de toekomst, maar ook over wat er in het verleden is gebeurd. Over een opa die al heel oud is en een groot deel van de wereldgeschiedenis heeft meegemaakt en over zijn kleindochter van wie hij niet wist dat hij die had. Ze hebben een vijand die hen haat en voor problemen zorgt, niet alleen voor hen, maar ook voor anderen die daar leven. Er zijn erg veel cyborgs op Het Cybereiland, maar er zijn geen planten en geen bomen. Altijd een druilerige regen en felle neon reclameborden aan de hoge wolkenkrabbers. Dana, de kleindochter is gehandicapt en zit in een rolstoel. Ze heeft een robot die haar verzorgt, en dan is er ook nog Sammeltje…

Nadat ik het verhaal voor de eerste keer helemaal had uitgeschreven, was ik nog niet helemaal tevreden over bepaalde details. Ik schreef in januari, naast de redactie van Geestenpoort, aan Versie 2 die al heel wat beter werd. Sinds vorige week ben ik bezig aan Versie 3 en zorg ik direct voor de juiste opmaak van het manuscript, zoals die in de reglementen van de wedstrijd staan vermeld. Er veranderen nu minder dingen tijdens het redigeren dan bij versie 2. Sommige details kunnen net iets beter, op sommige punten vind ik dat ik net een stukje meer van de wereldbouw en de sfeer moet tonen. Zachtjesaan begint ook dit verhaal helemaal te leven en krijg ik favoriete personages. Ik ga er meer in mee en het wordt steeds geloofwaardiger. Met andere woorden: ik word weer helemaal verliefd op dit verhaal!

Vandaag was ik zover dat ik de proloog en de hoofdstukken een tot en met elf inmiddels weer heb doorgespit. Ik doe nu drie hoofdstukken per dag, al is dat op twee dagen van de afgelopen week niet helemaal gelukt en zal ik volgende week nog hard nodig hebben om het af te krijgen. In ieder geval heb ik er plezier in en is het weer eens zo: mijn koffie wordt koud en ik vergeet de tijd. Voordat ik er erg in heb moet ik nodig naar de keuken om het eten klaar te maken en begint het journaal op de tv. Ik schrijf tegenwoordig in de middagen, dat werkt voor mij het best. De afgelopen weken, tijdens de redactie, ben ik ook weleens ’s avonds doorgegaan. Niet erg, ik ben een avondmens, dat lukt allemaal prima.

Ik hoop echt dat Het geheim van Shiloh ooit ook uitgegeven wordt en schat dat het redelijk past in de categorie jeugdboeken of anders vanaf vijftien jaar, al heeft het misschien wel een aantal lastige technische woorden vanwege de cyberpunk omgeving en de historische gebeurtenissen. Maar ik geloof best dat moderne jeugd daar wel doorheen komt. Bovendien heb ik expres eens een verhaal geschreven over een gehandicapte hoofdpersoon, want ik ken eigenlijk niet veel boeken waarbij iemand in een rolstoel een hoofdrol speelt. En die mensen mogen zich toch ook wel eens identificeren met een karakter uit een boek.

Planning
Na Versie 3 denk ik dat ik het wedstrijdmanuscript wel redelijk af zal hebben, dan wil ik beginnen aan Versie 2 van Interplanetair 3 Schakelmagie, want dat verhaal lonkt ook alweer naar me. Ik moet het net als bij het wedstrijdmanuscript nog goed nalopen of ‘the suspension of disbelief’ helemaal klopt en vermoedelijk op punten de spanningsboog aanpakken. Mijn leven is geweldig. Iedere dag heeft weer nieuwe magie in petto.

Volgen
Als je nou nieuwsgierig bent geworden, volg dan mijn blogs. (Er is een volgknop). Dan weet je precies wanneer er weer een nieuw verhaal of boek van Johanna Lime uitkomt en kun je het gesigneerd bij mij of anders in de webshop van Zilverbron of in de (online)boekhandel bestellen. Voor Geestenpoort kan ik je ook alvast op een intekenlijst zetten, dan stuur ik het boek op zodra het is betaald (na een e-mail bevestiging). Het e-mailadres dat je kunt gebruiken vind je in het menu Contact.

Groeten van Johanna Lime

De redactie van Geestenpoort – Ronde 1

On door johannalimeinBerichten

27 januari 2022

Redactie van Geestenpoort, het tweede boek van trilogie Interplanetair.

Telkens als ik samen met een redactrice met de redactie van een nieuw boek bezig ben, word ik geconfronteerd met fouten in het manuscript. Iedere schrijver die een degelijke redactie meemaakt, zal zich daar waarschijnlijk in herkennen. Soms kan ik er wel om janken en vind ik mezelf heel dom, vaak ook moet ik er hard om lachen. Hoe kan het dat een redactrice met veel simpelere bewoordingen een zin veel duidelijker krijgt, terwijl ik er zo op heb moeten ploeteren om aan de juiste woorden te komen?

En er is meer: herhalingen in de tekst die helemaal niet nodig zijn. In mijn verwoede poging om show don’t tell te schrijven ben ik er blijkbaar niet helemaal uitgekomen. In plaats van een actie maak ik een zin met het woord gevoel erin, alsof dat een emotie weergeeft. Gelukkig dat er redactierondes zijn!

Een ander voorbeeld: Het woord zien komt regelmatig in mijn zinnen voor. Niet zo gek als je bedenkt dat zien mijn dominante zintuig is waarmee ik zelf informatie verwerk, maar toch. In een verhaal kun je het beter anders opschrijven. Als schrijver moet je een hele batterij aan alternatieven hebben om zoveel mogelijk vanuit een personage te schrijven en het zo helder mogelijk te maken voor de lezer zonder dat je hem of haar een les voor mag houden. Lastig, vind ik het. En heus wel confronterend om er in een redactie achter te komen.

Stopwoorden zijn ook zoiets. Als ze door een redactie van een vorig boek niet hardnekkig zijn blijven bestaan, zijn ze wel vervangen door nieuwe stopwoorden. Soms vraag ik me af: zal ik het ooit goed leren? Maar is dat niet zo bij ieder vak.

Toch ben ik optimistisch over hoe de redactie van Geestenpoort verloopt. Er zitten hele stukken tekst bij waar geen enkele opmerking in de kantlijn staat of waarbij er geen zinsdelen zijn geschrapt. Dat is al heel wat beter dan bij eerdere boeken, er zit toch progressie in mijn schrijven. Langzaamaan krijg ik ervaring.

Helaas gaat het allemaal niet erg snel. We zijn nu vierentwintig dagen verder sinds drie januari en we zijn aangekomen bij hoofdstuk veertien van de vijfentwintig. De hoofdredactie zal twee rondes krijgen, dus als ik reken, verwacht ik dat het boek echt maanden later uit zal komen. April vermoed ik, hopelijk voor de Elfia.

Niet getreurd. Liever later en goed dan te vroeg en slecht afgeleverd. Ik kan u geruststellen over het verhaal. Zoals ik het nu na maanden weer teruglees tijdens de redactie, ben ik er in ieder geval weer helemaal verliefd op. Ik zie de personages langzaam groeien en het plot valt lekker op zijn plaats. Nog even doorzwoegen en dan is het weer het best mogelijke verhaal dat ik op dit moment kon schrijven. Ik hoop dat u dat later als lezer zult beamen. Het past na het verhaal van ruimtestad en ik zie alvast een paar hints die naar scènes verwijzen die in het derde boek van deze trilogie terugkomen. Toch wel handig dat ik het verhaal van boek drie al uitgeschreven heb vorig jaar, dan kan ik alvast de verbanden ontdekken.

Een beetje vooruitgang elke dag telt op naar een groot resultaat

Herschrijven van Het geheim van Shiloh

Voor de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor had ik in november en december de eerste versie van het verhaal uitgeschreven. Ik was er niet helemaal tevreden mee. Nadat ik eerst drie korte verhalen van de Waterloper wedstrijd van 2021 had geredigeerd en deze alle drie had uitgebracht als e-books op Smashwords, kreeg ik meer tijd voor Versie 2 van dit manuscript. Ik was er al aan begonnen, maar sinds de korte verhalen klaar zijn, gaat het sneller. De afgelopen week heb ik steeds twee hoofdstukken per dag herschreven. En ik kan wel verklappen dat het, zoals ik het beschouw, veel op een redactie in het kwadraat lijkt. Bijna alle zinnen veranderen, delen tekst worden geschrapt en er komen zinnen bij. Een groot revisieplan komt tot leven op mijn scherm. Het verhaal knapt lekker op en staat veel steviger op zijn plaats. Zaken die ik zelf wat twijfelachtig vond transformeren in de richting van logisch en zo zou het best gegaan kunnen zijn. Het is natuurlijk fantasy, een zekere mate van verbeelding heb je voor dit verhaal wel nodig. Maar dan wordt het met de link naar het verleden en de hints naar een mogelijke toekomst echt wel een gaaf verhaal. Ik zie het groeien en ik denk dat dit het volgende verhaal gaat worden waar ik echt stapelverliefd op word.

Echt een verhaal dat ik altijd al had willen lezen.

Zo gaat dat steeds bij de verhalen die ik schrijf en alleen daardoor al, door die voldoening, wil ik nooit meer stoppen met schrijven.

Welke tak van kunst heeft jullie passie?

Groeten van Johanna Lime

Verbeterd

On door johannalimeinInformatie

20 januari 2022

Wat ik vandaag leer maakt gisteren niet slecht, het maakt morgen beter

Zoals jullie bij het vorige blog misschien al zagen, heb ik een aantal quotes verzameld. Ik ben van plan om die te gaan gebruiken voor mijn wekelijkse blogs. Dit is er een van.

Redactiewerk en herschrijven

Het redactiewerk aan Interplanetair boek 2 Geestenpoort gaat gestaag door. Gisteren zijn Tamara Geraeds en ik begonnen aan hoofdstuk 10 en elke dag komt er een stukje tekst bij om eens grondig door te nemen. Ik ken de routine, redactiewerk is vooral controleren of alles klopt. Soms schud ik daarbij weleens meewarig mijn hoofd en begrijp ik echt niet hoe ik een bepaalde zin met dat bepaalde woordgebruik op heb kunnen schrijven, terwijl Tamara het zo simpel laat schijnen met haar verbetering. Over het algemeen valt het redactieproces me tot nu toe reuze mee en zijn er flinke stukken tekst waar geen enkele fout in zit. Ik was dus blij en liet dat aan Tamara weten. En, ja dat was misschien de goden verzoeken. Precies daarna kwam er juist een stuk tekst waarover we het niet helemaal eens konden worden. Zij wilde vier pagina’s gewoon maar schrappen, terwijl ik dat niet zag zitten. Volgens mij zat er belangrijke informatie in. Ik was bang voor plotgaten waardoor het verhaal verderop niet meer zou kloppen. Afijn, we besloten dit gedeelte, nadat ik het al zover had weggeschrapt dat er nog drie pagina’s over bleven, op te schuiven en nog eens beter te analyseren bij redactieronde 2. Als het echt herhaling blijkt, mag het van mij ook weg, al is het jammer dat de aankomst van Rick en Ray op Berinyi dan uit het verhaal verdwijnt.

Eerlijk gezegd is het na de maanden waarin ik dit verhaal niet meer heb aangekeken, omdat het bij de uitgever lag en ik aan wat anders bezig was, erg leuk om het weer terug te lezen. Ik geniet ervan hoe het na vijf versies schrijven toch aardig is geworden wat ik wilde, al houd ik natuurlijk tijdens de redactie nauwlettend in de gaten of alles echt blijft kloppen. Bij de redactie moet het helemaal perfect worden, zo mooi als ik het me had gedroomd. Met Tamara samen moet dat me wel gaan lukken, zij is een goede redactrice.

Herschrijven

Met het herschrijven van Het geheim van Shiloh, daaraan werk ik nu aan versie 2, zie ik hele gedeelten tekst rood worden. Ik schrijf alles net wat beter op, draai hele zinnen om zodat de alinea’s beter lopen en probeer vanuit de personages te schrijven, gevoelens mee te nemen en de tekst actiever te krijgen door het accent te leggen bij wat er precies gebeurt. Achtergrondinformatie en causale verbanden hebben ook mijn aandacht, alles moet logisch opvolgen en het moet nog duidelijker worden waarom wat waar gebeurt. Heerlijk om te zien hoe het verhaal daarvan opknapt, de tweede versie wordt al een stuk beter nu het verhaal er eenmaal staat. Ik denk dat door het redactiewerk en het herschrijven samen aan te pakken dit proces heel goed werkt omdat ik toch al in de redactiemodus zit. Mijn interne criticus krijgt nu eens de ruimte om zijn waardevolle inbreng te laten horen.

Binnenkort drie nieuwe e-books

Hoe teleurgesteld ik ook was dat ik in 2021 nogal laag scoorde met mijn ingezonden verhalen voor Waterloper, ik heb ervan geleerd en ga mijn best doen om het in de toekomst beter te doen. Achteraf had de jury weer eens volkomen gelijk en merkte ik dat ik te veel in mijn leerstijl was blijven hangen. Iedere mens heeft een eigen programmering en de mijne blijkt soms nogal lastig te passen bij het vak van schrijver. Mijn persoonlijkheid heeft de kenmerken van dissociatie en through-time zijn (volgens NLP). Dat betekent dat ik het liefst wat afstand neem van situaties en dat ik een planner ben. Een van de nadelen daarvan is dat ik het moeilijk vind om in een personage te duiken en alles geassocieerd mee te maken. Ik beschouw mijn personages liever van een afstand dan dat ik hun emoties meebeleef. Ik kan als ik aan het schrijven ben het through-time geplande verhaal wel in-time meemaken en dus in het nu blijven, omdat ik toch vaak van het schrijven geniet en alles om mij heen vergeet. Dan wordt de koffie koud, omdat ik heel diep in mijn verhaal zit.

Een van de dingen waar de jury van Waterloper me opnieuw op gewezen heeft, is een fout die ik wel vaker heb gemaakt. Vermoedelijk was ik in 2021 te veel gefocust op het plotten van het verhaal en de daarbij behorende spanningsboog, dat ik show don’t tell tijdens de uitwerking minder aandacht heb gegeven. Laten zien vind ik de aller moeilijkste regel voor een schrijver. Juist omdat ik het vreselijk lastig vind om bij mijn gevoelens te komen en er dan ook nog de juiste bewoordingen voor te vinden. Vandaar dat verhalen door mij soms te veel tell bevatten. Ik vertel ze vanuit mijzelf, die op een afstand de personages observeert. Ik moet bij het schrijven dingen doen die niet in mijn natuur zitten: in de huid van het personage kruipen en het meebeleven.

Dat heb ik toegepast tijdens het herschrijven van deze drie verhalen. Tegelijkertijd heb ik onnodige informatie geschrapt en verduidelijkende informatie voor de lezer juist toegevoegd.

De redactie voor deze drie verhalen heb ik zelf gedaan en dat gaat me steeds beter af. Ik vind ze nu geschikt voor publicatie en ga ze morgen op Smashwords publiceren. Op 21 januari, wat Dinies verjaardag had moeten zijn als ze nog geleefd had. Dat vond ik een passende datum voor een feestje.

Let dus op mijn pagina op Smashwords, de komende tijd, want daar komen drie nieuwe verhalen op te staan. Ik zal de beschrijving natuurlijk ook bij Publicaties NL neerzetten en het pdf bestand met de informatie waar alle werken van Johanna Lime te vinden zijn (bovenaan de Homepage) binnenkort ook bij gaan weken.

Groeten van Johanna Lime

Verdwijnseld

On door johannalimeinInformatie

16 januari 2022

‘Hé, waar ben je gebleven? Zit je ergens ondergedoken?’

Die vraag stelde mijn vader ooit, nadat hij me een tijd niet had gezien. Ik was er nogal verbolgen over. Altijd stond ik voor hem in de startblokken, hij hoefde maar te kikken of ik kwam eraan om hem de helpende hand te bieden. Maar als ik dan eens mijn kansen waarnam en mijn tijd besteedde aan iets waar ik gepassioneerd mee bezig was, reageerde hij op deze manier. Nooit eens vragen wat voor leuks je onder handen had. Hij vond fantasy schrijven maar niks, er was geen droog brood mee te verdienen, het koste alleen maar geld. Ik kon beter in een ander genre gaan schrijven. Thrillers liepen beter, of kinderboeken dan misschien? Er had pas nog een schrijver in de Trouw gestaan. Hij was wel succesvol.

Jammer. Dit was een van die onderwerpen waar we het nooit over eens werden.

‘Waar blijven de wekelijkse blogs?’

Jullie zullen misschien ook wel denken: ‘Waar blijven de wekelijkse blogs? Het is al half januari en de laatste die we hier zagen was van 31 december, dat was vorig jaar.’

Ik weet het. Ik heb het druk gehad en ik moest even iets verzinnen voor wat ik in 2022 wilde gaan doen met mijn blogs. Iedere week weer iets nieuws bedenken valt soms niet mee. Maar ik heb nu weer een hele lijst gemaakt, waaruit ik keuzes maken kan. Daarin staan aanmoedigingen, quotes en dingen over schrijven waar ik bij aan kan haken, zoals deze:

Ik ben verdwenen in mijn werelden, daar komt het in het kort op neer.

Eibor Risoklany

Vanaf 3 januari ben ik elke werkdag samen met Tamara Geraeds druk bezig met de redactie van mijn volgende boek. Interplanetair boek 2 Geestenpoort speelt in dezelfde wereld als Schimmenschuw en trilogie De vergeten vloek, hij volgt direct op boek 1 Ruimtestad en gaat over dezelfde hoofdpersonages. Er komen twee redactierondes, we zijn nu bezig aan ronde 1. Van de 25 hoofdstukken zijn we bij hoofdstuk 7 aangekomen. Het gaat dus nog wel een aantal weken duren voordat het manuscript naar de woordredactie kan en daarna krijg ik de zetproef. Ik verwacht min of meer dat mijn boek in maart of april uit zal kunnen komen bij Zilverbron, maar een datum heb ik nog niet doorgekregen.

Verkikkerdil en nachtdier

Ik had al een verhaal herschreven en geredigeerd van de waterloper themawedstrijd van 2021, dat was Wanneer Moeder Aarde Sterft, dat hoorde bij het thema: De Neanderthalers van Nerthus. Het ligt klaar om uit te geven op Smashwords.

Er waren echter nog twee verhalen die herschreven moeten worden.

Liefde laat zich niet dwingen is nu ook af. Het is een sprookjesachtig verhaal geworden dat toch weer anders is dan de kikkerprins.

Ik ben nu bezig met het herschrijven en omschrijven naar het ik-perspectief tegenwoordige tijd van Nachtwaker op de Maan.

De verhalen die ik ingestuurd had naar waterloper vorig jaar, blijken bij het herschrijven alle drie tamelijk lange korte verhalen te zijn. Ik ben wel even bezig om ze aan de hand van het jurycommentaar te verbeteren. Als ze klaar zijn en de opmaak is ook gelukt, ga ik ze publiceren als e-books op Smashwords en zet ik ze bij mijn andere korte verhalen.

Het Cybereiland

De derde wereldbouw waar ik in verdwijn, is die van het manuscript dat ik schrijf voor de verhalenwedstrijd van Zilverspoor. Het geheim van Shiloh. Ik ben begonnen aan Versie 2 van het manuscript en dit gaat ongeveer gelijk op met de redactie van Geestenpoort. Het verhaal verbetert ook zienderogen tijdens het redigeren van de tekst en ik heb gisteren hoofdstuk 6 van 25 hoofdstukken afgekregen. Volgende week ga ik er weer elke dag aan verder schrijven.

Deze drie projecten gaan dus samen op. Omdat ze nogal veel aandacht nodig hebben en veel tijd vragen, ben ik er erg druk mee. Vandaar ook dat ik niet zo gauw iets wist als onderwerp voor een blog.

Django Mathijsen interviewde mij op Fantasy Fest

Tenslotte nog een filmpje waarop ik iets vertel over mijn boeken en plannen voor de toekomst, het is opgenomen op Fantasy Fest in 2021, de enige keer dat Django en ik elkaar weer tegenkwamen op een festival. Het enige festival in 2021 waar ik mijn boeken kon verkopen. Hopelijk kan ik dit jaar vaker in de tenten van Zilverspoor staan om te signeren.

Dit is de link: https://www.youtube.com/watch?v=N4VIGENanWs

Groeten van Johanna Lime