December, de laatste maand van het jaar alweer. Tijd om terug te kijken op 2022 dat bijna voorbij is en vooruit te kijken naar 2023 dat er binnenkort aankomt.
Voordat ik mijn lijstjes maak waarin ik laat zien wat ik in het afgelopen jaar heb gedaan en ik aan kom zetten met mijn verlanglijstje voor 2023, waarin ik beschrijf wat ik het komende jaar wil gaan doen, heb ik besloten om eerst een paar blogs over lezen en schrijven te maken.
Daarvoor heb ik een periode gekozen van drie jaar, namelijk van 2020, 2021 en 2022. Het leek me leuk om te laten zien wat ik als auteur zelf gelezen heb en welke boeken en korte verhalen er zijn uitgegeven van mijn hand. 2020 is daarvoor een mooi ijkpunt, omdat het de periode inluidt waarin ik zonder Dinies hulp alleen verder ben gegaan met schrijven. Hoe moeilijk me dat nog steeds valt, ik ben er trots op dat ik het zelfstandig kan en dat ik het vol blijf houden.
Dus hier de rubriek lezen en schrijven met Johanna Lime.
Eerst komt het jaar 2020 aan bod, 2021 en 2022 volgen hierna nog een keer.
Wat heb ik gelezen in 2020?
De recensies die ik bij deze boeken heb geschreven, zijn te vinden op een andere website van mij: https://marjoheijkoop.wordpress.com Ze staan daar onder Boekrecensies door Marjo.
Geschreven door Johanna Lime, uitgegeven in 2020
2020 was een jaar waarin er twee paperbacks tegelijk uitkwamen. Het laatste deel van trilogie De vergeten vloek, Schamel verbond, waarmee het verhaal van Dinie en Marjo samen werd afgerond. En het autobiografische boek De twaalfde Saturnusmaan over twee eigenwijze vrouwen en aliens die de ontwikkelingen van de mensheid sinds de piramides van Egypte komen onderzoeken.
In hetzelfde jaar bracht ik het e-book uit van het korte verhaal: Hoe een oger uit Geoglurk de aardmannen hielp. Een verhaal dat te lezen is vanaf de 10-jarige leeftijd.
Deze keer weer eens wat anders. Volgens “Days of the Year” is September dé maand om een nieuw boek te lezen. Dat vind ik als schrijver natuurlijk leuk, dus daarom ga ik er hier op in.
Leen een boek uit de bibliotheek, word lid van een boeken-leesclub, doe mee aan een leesuitdaging, zoals de jaarlijkse Reading Challenges op Hebban en Goodreads, doneer oude boeken aan een Minibieb en koop nieuwe boeken in boekhandels en op Festivals en beurzen, zodat je kunt verdwalen in hele nieuwe werelden tussen de pagina’s van een gloednieuw boek of een gloednieuw deel van een serie boeken.
Feiten Wanneer is het? Elke maand september (maar je zou kunnen overwegen dit elke maand te doen, zoals ik. Dan vul je bij de Reading Challenge 12 boeken per jaar in) Waar valt het onder? Hobby’s en activiteiten (Zeker bij activiteiten als je bij ieder boek dat je leest ook een recensie achterlaat) Hoe wordt het ingedeeld? Bij lezen en schrijven. Wat is de hashtag? #ReadANewBookMonth
Wat missen we als we niet zouden lezen? Volgens Jojen: “Een lezer leeft duizend levens voordat hij sterft. De mens die nooit leest, leeft er maar één.”
Of zoals George R.R. Martin van “Een dans met draken” het verwoordt: “Wanneer iemand de pagina’s van een nieuw boek opent, kan hij gemakkelijk worden meegesleept in een heerlijke wereld van unieke en interessante personages en verhalen, of misschien gewoon boeiende informatie. De beste boeken, zelfs educatieve, leiden de lezer door een verhaal dat zich opbouwt en de visie deelt van iets dat de auteur wilde delen met de mensen van de wereld.
Read A New Book Month is de perfecte gelegenheid om die roman op te pakken die je van plan was te gaan lezen, die doe-het-zelfhandleiding die je hebt gekocht om aan dat project te werken maar nooit echt hebt gelezen, of zelfs een technische handleiding om te helpen bij het begrijpen van een nieuwe stuk machine.”
En wat ik zelf vind: Het is nooit te laat om de magie van taal en lezen te vieren. Doe dus mee aan “Lees-een-nieuw-boek-maand”. Ieder woord heeft betekenis, door je mee te laten nemen door verhalen en taal leer je de kosmos (de binnen- en buitenwereld) beter kennen.
Geschiedenis van Lees-een-nieuw-boek-maand
Boeken zijn een bewijs van de verspreiding van kennis, het delen van verhalen en de verruiming van de geest door deze ideeën vast te leggen en door te geven via een geschreven medium. Eeuwenlang zijn ze voor mensen van vitaal belang geweest om hun geest tot buiten de fysieke ruimte en tijd uit te breiden.
Door de gedachten, ideeën en verbeeldingen van auteurs op te schrijven en door te geven aan lezers, studenten en filosofen, hebben mensen het vermogen ontwikkeld om hun eigen gedachten te delen en te verspreiden door ze op papier te zetten zodat anderen ze kunnen lezen.
Het eerste geschreven woord zou verschenen zijn in 3400 voor Christus. Het eerste verhaal was Het Gilgamesj-epos, een verhaal van de gelijknamige heerser van de Soemerische stadstaat Uruk, die regeerde tussen 2700-2500 voor Christus. Dit verhaal wordt verteld in een mythologische stijl.
Hoewel dit eerste verhaal op kleitabletten werd geschreven lang voordat het gemakkelijkere medium papier werd uitgevonden, kwalificeerde het niettemin als een boek. Natuurlijk is de definitie van wat een boek is, in de loop der jaren veranderd, en omvat alles van bastpagina’s die op verschillende manieren bij elkaar worden gehouden, tot opgerolde pagina’s van papyrus en gemoderniseerde boeken die meer lijken op degene waarmee mensen tegenwoordig het meest mee bekend zijn.
De Lees-een-nieuw-boek-maand, september, moedigt iedereen (zowel ouderen, volwassenen, jongvolwassenen en kinderen) aan om zoveel mogelijk boeken te lezen in hun leven, om nieuwe dingen te leren, om creatieve levens te leiden en om hun geest open te stellen voor nieuwe vormen van filosofie en voor nieuwe mogelijkheden. Het is duidelijk dat september niet de enige maand is waarin mensen nieuwe boeken zouden moeten lezen, maar hopelijk zal dit het begin zijn van een dorst naar kennis en vreugde die tussen de pagina’s van een boek verborgen zitten en door het lezen daaruit tevoorschijn kunnen komen.
Hoe vier je de Lees-een-nieuw-boek-maand?
Lezen is leuk en nieuwe boeken zijn veelbelovend voor allerlei soorten van kennis en avontuur. Probeer eens een nieuw boek en vier de liefde voor het lezen met vrienden en familie en op sociale media. Er zijn op Facebook bijvoorbeeld ook veel lezersgroepen te vinden.
Een nieuw boek lezen? Ja, natuurlijk!
Het vieren van Read A New Book Month moedigt mensen over de hele wereld aan om eens een nieuw boek lezen. Sommige mensen vinden dit doel misschien niet zo ambitieus. Er zijn lezers die soms meer dan honderd boeken per jaar lezen. Dus in plaats van slechts één nieuw boek te lezen, kun je misschien proberen om elke maand een nieuw boek te lezen, of elke week. Toch is het een goed idee om in september te beginnen en vanaf nu het plezier in lezen vast te houden.
Dik of dun. Fictie of non-fictie. Kookboeken of filosofieboeken. Leerboeken of hobbyboeken, het maakt niet echt uit. Als het maar een boek is en het ook daadwerkelijk wordt gelezen!
Veel gestelde vragen over boeken lezen maand
Hoelang duurt het om een boek te lezen?
Afhankelijk van hoe je leest en welk boek het is, kan het slechts een paar uur duren om een boek te lezen of 15-20 uur (voor 500+ pagina’s). Dus een nieuw boek lezen in een maand zou vrij eenvoudig moeten zijn! Ik denk zelf ook dat het een kwestie is van doen, en als boeken je goede leeservaringen geven ben je eerder geneigd weer een nieuw boek te proberen, dan wanneer je ze verplicht moet lezen zoals bijvoorbeeld voor je literatuurlijst van school. Het gaat in deze maand dan ook speciaal over boeken die je aanspreken en waar je zelf interesse voor hebt.
Hoe maken boeken je slimmer?
Boeken helpen niet alleen om iemands woordenschat en kennis te vergroten, ze stellen mensen bloot aan nieuwe ideeën, voeden de verbeelding, vergroten empathie (inlevingsvermogen) en verbeteren zelfs de gezondheid van de hersenen!
Wat zijn goede boeken om te lezen?
Zowat elk boekgenre is goed om te lezen, zolang de lezer het maar interessant vindt. Of je nu belangstelling hebt voor romantiek, geschiedenis, wetenschap, literatuur, mysteries, thrillers, fantasy, sciencefiction, horror, een verzameling korte verhalen, kinderboeken of wat al niet meer. Een boek kan je ontspanning geven, even weg uit de alledaagse sleur, nieuwe kennis, nieuwe inzichten in de wereld om je heen. Als het dat doet is het een goed boek. Het verrijkt je leven of neemt je een poosje mee op een reis door de verbeelding.
Mijn aanraders van boeken die ik (met één boek per maand) de afgelopen jaren gelezen heb.
Ik lees de laatste jaren vooral boeken uit het genre waarin ik schrijf: fantasy, science fiction en soms wat horror- of thrillerachtigs. Bovendien bestudeer ik boeken over schrijven en probeer ik wat ik daaruit aan kennis opdoe mee te nemen voor mijn eigen verhalen. Hieronder zal ik vijf voorbeelden geven van boeken waar ik heel erg van heb genoten.
Daar staat een hele lijst van de boeken die ik de afgelopen tien jaar ongeveer heb gelezen.
Dit zijn mijn eigen boeken (het derde deel van trilogie Interplanetair is voor 2023 gepland).
Ik schrijf een combinatie van fantasy en sciencefiction die je science fantasy zou kunnen noemen omdat het fantasy is in een verbeeldingswereld met meerdere planeten en wezens waarbij er ook ruimtevaart en andere technische mogelijkheden worden benut. Qua tijd liggen mijn verhaal een klein stukje in de toekomst. Het is fantasy omdat er koningen en koninginnen zijn, goden, draken en andere Avatars en omdat er magie wordt gebruikt.
Mijn boek De twaalfde Saturnusmaan is semi-autobiografisch en gaat onder andere ook over aliens.
Lees je graag fantasy, sciencefiction of horror?
Kijk dan eens op de website van Zilverspoor (waar de meeste van mijn boeken ook te vinden zijn) https://www.artbooksshop.com/
Veel leesplezier in september, of veel succes met iets nieuws aan kennis opdoen.
Of bij recensies deel 1 op de website van De vergeten vloek.
Ik ben er heel blij mee en kan me voorstellen dat het begin wat traag verloopt, want het is nogal een wereld die neergezet moest worden. Gelukkig gaat het na het eerste keerpunt wat sneller, dat zul je volgens mij vaker meemaken in boeken met de indeling die ik gebruik. Ik plot volgens het schema van Terry Brooks. In het begin worden de personages aan de lezer voorgesteld en komt de wereld in zicht. In de eerste helft van het boek overkomt de personages van alles waar ze zich niet bewust van zijn en waar ze dus nog weinig invloed op hebben. Pas na het midden leren ze ervan en nemen ze hun lot zo langzamerhand in eigen hand. Aan het einde zit de climax, dan wordt het erop of eronder. Misschien kan ik er nog eens wat meer over vertellen in een blog.
Melanie schrijft dat ze een Reading Challenge heeft van 100 boeken per jaar. Ze heeft al 71 boeken gelezen tot nu toe. Nou, petje af hoor.
Ik heb zelf voor 2019 als doel 25 staan en ik vraag me af of ik het ga halen. Ik ben nu bezig aan boek 18, dus hierna moet ik er nog 7. En het is al eind september….
Vaak verbaas ik me over meningen die op het internet en sociale media gegeven worden over boeken en verhalen van schrijvers uit ons genre. Hoe komen mensen tot conclusies, waarvoor moeten er steeds weer etiketten worden geplakt en hoe kan het dat deze personen precies menen te weten wat er vanbinnen bij de auteurs en bij andere lezers speelt? Ik (Marjo Heijkoop) moet eerlijk bekennen: dat begrijp ik niet.
Waarvoor zou je je landgenoten af willen zeiken en gaan generaliseren over de slechte kwaliteit van Nederlandstalige korte verhalen en boeken uit het fantastische genre en moet je altijd de buitenlandse fictie boven alles stellen? Ik heb die ervaring niet, dat wat van ver komt altijd beter is. Ook bij vertaalde boeken zijn er enorme verschillen in onderwerpen die mij grijpen of schrijfstijlen die mij meeslepen of niet. Ik lees boeken van haver tot gort, van kaft tot kaft. Ik proef alle woorden en zinnen en die moeten duidelijk zijn, want anders raak ik in verwarring. Bij de door anderen aangeprezen vertaalde werken zitten er aardig wat die mij totaal niet kunnen boeien. Bij de boeken van Nederlandse en Belgische collega-schrijvers zitten er ook een paar, maar de meeste ervan doen niks onder voor verhalen van buitenlanders.
Alles is afhankelijk van iemands referentiekader, heb ik vroeger van mijn leraar kunstgeschiedenis en tekenen geleerd. Het totaal aan ervaringen uit iemands leven bepaalt waar de voorkeuren liggen. De denkstijl die jij hanteert bij jouw voorstellings- en denkvermogen is bepalend voor wat jij uit de veelheid van gegevens die op je afkomen filtert, voor waar jij de nadruk op legt. Die maken uit hoe iemand tekent en schildert, welke onderwerpen hij gebruikt, welk materiaal de voorkeur heeft en met welke compositie alles vormgegeven wordt. Die maken uit hoe iemand schrijft of leest.
Ik heb zelf tijdens mijn studie NLP ontdekt dat ik van negen verschillende organiserende denkstijlen nog het meest val onder de stijl van de begripsdenker. Dit houdt in dat ik bij het lezen van verhalen verstandelijk bezig ben. Ik denk over verhalen na. Iets moet voor mij logisch in elkaar zitten, ik moet het kunnen begrijpen. Ik zoek een samenhang van elementen en vind het geweldig fijn om patronen en structuren te ontdekken. Daarom haak ik bij vage verhalen vaak af en ook bij concepten die voor mij niet concreet genoeg zijn, die niet te vatten zijn, zoals luchtkastelen op een veld. Ik zie die kastelen niet staan, probeer die niet aan mij te verkopen, want ik koop geen dingen die niet echt zouden kunnen bestaan.
Wanneer ik creatief bezig ben, schilder ik met woorden, heb ik schema’s nodig voor houvast waarmee ik verder alle kanten op kan gaan die het verhaal wil gaan, als het maar past bij de wereld waarin het plaatsvindt, bij de structuren die daar zijn, als het maar mogelijk zou kunnen zijn. Ik ben gek op woordspelingen en nieuwe begrippen die in een verbeeldingswereld worden geïntroduceerd, zolang het logisch blijft heb je mijn aandacht.
Ik vind mijzelf een kritische lezer, omdat ik niet alles zomaar slik, maar het etiketten plakken en het op een hoop gooien van hele bevolkingsgroepen moet eens afgelopen zijn. Richt je op de rijkdom van de cultuur, er zitten prachtige pareltjes tussen. Vind die dan ook en stop met mopperen. Ieder heeft zijn eigen voorkeur en zijn eigen smaak. Vertel erover waarom je iets mooi vindt, daar hebben we meer aan dan aan klagen.
Het is even geleden dat ik iets schreef over de boeken die ik las. Dat komt doordat ik een paar boeken heb gelezen die niet bepaald mijn voorkeur hadden en waar ik weinig over kan vertellen. Gelukkig las ik pasgeleden wel weer een boek dat ik geweldig goed vond, maar daar schrijf ik nu ook nog niet over. Ik wil het deze keer hebben over een aantal korte verhalen uit verzamelbundels. Over de verhalen die mij aanspreken.
Ik las Terraanse Vertellingen
Dit is een bundel met korte verhalen, de eerste bundel van SF-Terra, genaamd Terraanse vertellingen. Hij is uitgebracht in 2009 en beoogt de verhalen te brengen van de beste auteurs van de afgelopen jaren. (Bedoelen ze daarmee vanaf 1971 toen SF Terra zich intensief bezig hield met promotie van SF in het Nederlands taalgebied, zoals dat in het voorwoord staat? Dat denk ik wel, maar echt duidelijk is het niet.) Wanneer ik dan naar de lijst van titels kijk met de namen van de auteurs erachter, valt me direct op dat er twaalf mannennamen in staan en slechts een vrouwennaam. Daarbij trek ik direct mijn wenkbrauwen hoog op. ‘Hmm? Niet bepaald evenwichtig, want mij maak je niet wijs dat er minder vrouwen zijn dan mannen die sf schrijven, of dat ze niet in dit soort bundels thuis zouden horen. Of was dat in die tijd wel zo en is dat de laatste jaren veranderd?’
Afijn, ik heb de verhalen gelezen en geprobeerd me in te leven. Konden ze mijn interesse wekken? Deden ze me iets? Wekten ze mijn verwondering op? Gaven ze me een goed beeld van een alternatieve toekomst of wereld? Bij de meeste ervan lukte dat slechts gedeeltelijk.
Ik vind dat de verhalen best goede concepten hebben, maar ben van mening dat ze er niet echt uitspringen als geweldige sf verhalen. Sommige ervan werden aan het eind wat afgekapt en zouden wat mij betreft beter uitgewerkt mogen worden. In andere werden er nogal karikaturale personages neergezet, was er gebruik gemaakt van quasi super interessante begrippen die veelvuldig te veel bijvoeglijke naamwoorden behoefden en waren de zinnen slordig uit de redactie gekomen, waardoor ik die drie keer moest lezen om de juiste zinsbouw te pakken te krijgen. Dat samen met een bladspiegel die vol staat met een klein lettertype en een grote hoeveelheid tekst, maakte het lezen voor mij niet al te prettig. Zeker van een verhaal dat geschreven is door Paul Harland en Tais Teng, had ik meer verwacht, hoewel ik de plot met de matrix en het einde waar het plot naar toe werkt wel goed bedacht vond.
Het verhaal dat er voor mij echt uitsprong en dat me kon boeien, was ‘Jimmy is dood’ van Dirk Bontes. Bij dit verhaal ging mijn hart sneller kloppen, zag ik de wereld helemaal voor me en kon ik me helemaal voorstellen met welke problemen deze verbeeldingswereld te kampen had. Ik vond dit een goed uitgedacht concept dat ook op begrijpelijke wijze beschreven werd en dat mij als lezer in de ban hield. Dit verhaal is naar mijn mening de nummer 1 als ik er drie verhalen uit zou moeten kiezen die ik het beste vond.
In dat geval vind ik dat ‘Sluit me alsjeblieft eens op in je geheugen, alsjeblieft?’ van Bavo Dhooghe in mijn ranglijst op de tweede plaats moet komen. Dit vanwege de uitwerking van het ‘kopen’ van steeds andere persoonlijkheden, waarbij met de ‘verkoper’ zelf iets geks aan de hand is waardoor niemand hem zich herinnert. Voor mij wat minder helder dan ‘Jimmy is dood’ maar ook een goed verhaal.
En dan wordt ‘Verschoten herfst’ van Rianne Lampers, een bizar verhaal over een vrouw die met haar hond een herfstbos in loopt en daar in een nachtmerrieachtige wereld terechtkomt, mijn nummer 3 van de ranglijst. Omdat het vanuit een heel herkenbare situatie leidt naar grote verwondering of zelfs angst.
Iedere lezer heeft een eigen smaak en mening, dit is slechts de mijne. Ik kan deze bundel dus aanraden aan iedere lezer die van sf verhalen houdt of die eens wat anders wil proberen.
De bundel die ik nu nog aan het lezen ben, is de Wonderwaan uitgave van Edge Zero met zoals zij dat noemen:‘De beste Nederlandse genreverhalen uit 2016.’
Of het ook echt de beste verhalen zijn voor mij, is gezien bovenstaande dus nog maar de vraag. Wat anderen goed vinden hoef ik niet te onderschrijven.
Ik ben bij bladzijde 103 aangekomen van de 175 pagina’s op A4 formaat met dubbele kolommen. Er staat ook in de bundel veel tekst op een pagina, wat het lezen lastig maakt.
De verhalen die er voor mij tot nu toe uitspringen zijn:
Hoop – geschreven door Peter Kaptein. Ik vind dat hij een wereldbouw heeft die volgens mij geweldig goed doordacht is, met concepten die in de toekomst zeker zouden kunnen gebeuren. Met problemen die echt de hele wereld aan het schudden brengen. Hij schrijft met een taalgebruik en woorden die mij als lezer meetrekken in een verbeeldingswereld waar alles vreemd is, maar waar ik heel gemakkelijk in mee ga. Ik werd nieuwsgierig en wilde meer te weten komen en ik las in rap tempo door. Ik moest verder lezen. Op het eind was er in eerste instantie een desillusie maar die was van mijn kant onterecht, want het verhaal is rond. Het einde sluit geweldig goed aan bij het begin, de vorm doet denken aan een spiraal. Voor het hoofdpersonage hoop ik dat die spiraal omhoog zal leiden en dat ze uit de problemen komt, op den duur. Dat ze ontdekt of haar wereld echt in de gaten gehouden wordt door mensen van Aarde en wat hun beweegredenen daarvoor zijn. Ik heb contact opgenomen met Peter en hij heeft me verteld dat hij meer verhalen schrijft in deze verbeeldingswereld. Ik hoop dat hij ze uit gaat werken, want dan zijn we een paar goede sf verhalen of zelfs een mooi boek rijker in Nederland. Zet ‘m op, Peter!
Een schuur vol vermogen – Anaïd Haen. Dit verhaal lijkt op sf maar gaat over problemen waar ondernemers tegenaan lopen wanneer ze proberen te voldoen aan de regels van bijvoorbeeld de belastingdienst. Dat weet ik omdat ik Anaïd daar weleens over heb gesproken. Dus misschien ben ik bevooroordeeld geweest bij het lezen van dit verhaal, al kende ik het niet. De manier waarop dit probleem in een verhaal is uitgewerkt is naar mijn mening een geweldige vondst. Een schuur vol met afgedankte robots die nu eindelijk goed onderhouden worden omdat het de hobby is van iemand die zich over hen ontfermt. En dan komt er een ambtenaar die hen aanslaat om belasting te betalen omdat ze arbeidspotentieel hebben staan, dat niet gebruikt wordt. Er wordt dus waarde toegekend aan robots die niet meer kunnen werken. En dan moet er zelfs nog gekeken worden naar alle mogelijke vormen van samenwerkende soorten robots omdat die nog meer potentieel hebben. De familie ziet zich al failliet gaan. En de oplossing zoals die in dit verhaal gegeven wordt is echt fantastisch goed gevonden. Alles in dit verhaal klopt en zit solide aan elkaar vast. Er is geen speld tussen te krijgen.
De verhalen van Django Mathijsen en Anaïd Haen die verder in deze bundel staan, vond ik ook heel goed, maar ‘Een schuur vol vermogen’ bleef bij mij het beste hangen.
Algorhytm ’n’ Blues – Jack Schlimazlnik. Dit verhaal gaat over het geheugen van mensen, over de werking van het brein en over relaties met familieleden. ‘Het is niet natuurlijk dat alles wordt onthouden,’ ‘Door het verleden langzaam te laten vergaan, kunnen we ons losmaken van de last van vroeger,’ staat bijvoorbeeld in de tekst. De hoofdpersoon denkt dat hij familie heeft maar doordat hij van alles vergeet en de bewijzen ervan, zoals foto’s en geluidbestanden langzaam verloren gaan, is niets zeker meer. Alles wordt vervormd. Een heel goed uitgewerkt concept met een titel die perfect past.
Ik ga weer verder lezen en hoop nog meer moois te vinden in deze Edge Zero bundel.
Het is 2017. Ik ben de leesuitdaging van Hebban voor het tweede opvolgende jaar aangegaan. Ik heb me ingeschreven voor het lezen van 25 boeken. Geen korte verhalen meer, maar dikkere romans.
De eerste drie boeken voor dit jaar zijn gelezen.
1 – De boeken van Terra Fabula – Boek 1 – Het vergeten koninkrijk – Peter DeWillis – Uitgeverij Zilverbron – Fantasy.
Zoals u ziet drie geheel verschillende boeken om het jaar mee te beginnen.
Boek 1 – De boeken van Terra Fabula – Boek 1 – Het vergeten koninkrijk – Peter DeWillis
4 sterren recensie.
Dit boek begint in Londen in het jaar 1897 en gaat over twee kinderen, Martha en William die in een groot huis wonen met bedienden. Hun ouders reizen veel en hebben een belangrijke bijdrage geleverd aan het museum waar de kinderen in het begin van het boek op hen wachten. Hun ouders moeten alweer op expeditie en ze beloven deze keer niet lang weg te blijven. Maar dan komt het vreselijke nieuws dat hun schip op zee is vergaan. Wat moet er nu gebeuren met William en Martha?
Het boek is intrigerend en leest vlot, het boeit zo dat je het moeilijk weg kunt leggen.
Er gebeuren vreemde dingen. Twee wel heel excentrieke dames komen de kinderen halen, ze beweren de tantes te zijn van William en Martha en ze nemen hen mee naar hun eigen woning. Die bevindt zich op een erg vreemde plek en de tuin die bij hun huis is, is al even excentriek als de tantes zelf. Dan krijgen William en Martha te horen over het vergeten koninkrijk, een magisch rijk waarvan zij de erfgenamen zijn en ook de enigen die dit rijk kunnen redden.
Ze gaan op reis op reis, met een fantastisch vreemde koets en met de boot van een wonderlijke kapitein. Ze komen op plaatsen die erg tot de verbeelding spreken en ontmoeten diverse fantasiewezens.
Het boek staat bol van de vervreemdende en fantasierijke gebeurtenissen, soms gaat het wel erg snel en dat is ook direct de reden waarvoor ik er vier sterren aan geef en geen vijf.
Sommige dingen hadden nog wel wat langer uitgewerkt mogen worden wat mij betreft en ik houd niet zo van open eindes. Maar dit zal er vast mee te maken hebben dat dit boek de eerste van een hele serie is. Ik verwacht dat er in het tweede deel op doorgegaan wordt en ben benieuwd naar de verdere belevenissen van het tweetal.
Ik wil het boek aanraden aan jeugdige lezers en aan iedereen die van fantasy houdt. Lees vooral ook de handleiding van professor DeWillis, want anders gebeuren er misschien met dit boek gekke dingen tijdens het lezen.
Hebban heeft voor 2017 een checklist waar op aangetekend wordt in welke landen de lezer is geweest tijdens het lezen van boeken. Ik heb daar als liefhebber van fantasyboeken een draai aan gegeven door ook fantastywerelden op mijn lijst toe te staan. Na het lezen van boek 1 kan ik Groot-Brittannië en Terra Fabula afvinken.
Boek2 – Een bloedovergoten dageraad – Anthonie Holslag
4 sterren recensie.
Een Bloedovergoten dageraad is een bundel met korte horrorverhalen, vanuit het gezichtspunt van wat angst met de psyche doet en hoe onwerkelijk de wereld er dan uitziet. Het thema van dit boek is de doodsangst. De schrijver werd slachtoffer van zinloos geweld en de verhalen zijn daarom ook redelijk autobiografisch van aard. Er zit volgens mij heel wat magisch realisme in deze verhalen.
Dit soort horrorverhalen ligt meestal buiten mijn comfort zone, maar tijdens het lezen van “Een bloedovergoten dageraad” werd ik gegrepen door de schrijfstijl. Anthonie sleepte me er doorheen en de vreemde gebeurtenissen en achterliggende boodschappen intrigeren me enorm. Als horrorboek vind ik dit boek iets heel speciaals hebben.
Om beter te begrijpen hoe de schrijver ertoe gekomen is om deze verhalen te bundelen, is het handig als je het voorwoord leest waarin beschreven wordt wat er met hem gebeurd is en waarom zinloos geweld zo’n impact heeft op iemands leven. De verhalen die mij als lezer het meeste deden waren: Moordplekken, Familiegeheimen, Zwarte aura, Bloedvlekken, Een bloedovergoten dageraad en Het grote eindexamen. Ik houd er niet van verhalen te lezen over zombies of enge wezens in rode mantels, voor mij waren die verhalen het minst interessant. Voor lezers die zich interesseren voor wat zinloos geweld, psychotherapie en het gebruik van medicijnen om angsten te verdringen met een mens kan doen, is dit boek een aanrader.
De volgende landen heb ik na het lezen van dit boek af kunnen vinken voor Hebban: Nederland en Duitsland.
Claire is een romantisch verhaal dat zich afspeelt in Séte, in Frankrijk. Haar nakomelingen vinden een schrift op zolder dat haar verhaal bevat. Als lezer kom je daarna direct in 1839 terecht bij de hoofdpersoon Claire. Ze krijgt een baan bij het modehuis Maison Hanon. Haar leven is vanaf die tijd een aaneenschakeling van successen, totdat ze op een dag wordt omvergeduwd en een pakje vindt. Dan gebeuren er spannende dingen. Er wordt ingebroken en haar hele leven verandert.
Claire krijgt te maken met verschillende families in Séte en wordt verliefd op de zoon van een van die families. Maar voordat ze kunnen trouwen, ontdekt ze iets heel bijzonders.
Op het eind van het boek komt het verhaal weer even terug bij de nakomelingen die in onze tijd leven.
Dit is een boek dat op enkele spannende gedeelten na ontspannen leest. Er hadden wat mij betreft meer conflictsituaties in mogen zitten en na de persoonlijke gesprekken met de schrijfster waarin ze vertelde hoe ze aan dit verhaal gekomen is, had ik er iets heel anders van verwacht. Voor liefhebbers van romantiek is dit een mooi verhaal.
Tijdens het lezen ven dit boek, kwam ik in Frankrijk en even ook in Italië.
Studieboeken voor 2017
De boeken die op dit plaatje staan zijn voor 2017 onze studieboeken.
1 – Aspergirls – Rudy Simone – Een wegwijzer voor meisjes en vrouwen met het syndroom van Asperger – Uitgegeven bij Hogrefe
Dit boek zijn we aan het bestuderen omdat we verschillende raakvlakken vinden met wat er in ons leven is voorgevallen en we willen sommige ideeën toetsen voor het schrijven van een nieuwe roman. Dit boek kan daarbij als achtergrondinformatie dienen.
2 – De erfenis van de goden –Walter Papst – Onze oorsprong in het heelal – Uitgeverij Areopagus
Dit boek bestuderen we ook voor deze roman. We hebben een idee maar nog niet genoeg informatie om het aannemelijk te maken. Vandaar dat we eerst dit boek doornemen.
3 – Schrijven met het oerverhaal – Eisso Post – Hoe gebruik je thema’s uit sprookjes, mythen en sagen – Uitgeverij Augustus
Dit boek zijn we aan het doornemen als achtergrondinformatie en als studieboek voor het schrijven.
4 – Het grote schrijf-doe-boek – Louis Stiller – 365 oefeningen, tips en ideeën voor een heel jaar schrijven – Uitgeverij Atlas Contact
Uit dit boek willen we dit jaar een aantal schrijfoefeningen halen om daarmee weer nieuwe verhalen te generen of om schrijftechnieken te oefenen.
In de leesuitdaging van 2016, het jaar van het boek, staat de teller bij Hebban op dit moment op twaalf gelezen boeken van de dertig die ik moet lezen dit jaar. Dat is al 40%. In mijn vorige blog van 11 februari 2016 schreef ik dat ik zeven boeken uit had, waarvan het zevende boek een eerste deel was van een trilogie. Ik ga hier verder doortellen.
Deel 1 van de trilogie “De boeken van de Varulven”, geschreven door Roselynd Randolph, heette: “De zilveren wolvin”. Omdat dit slechts een boek van de categorie “Een trilogie” op de afvinklijst van Hebban was, ben ik daarna het tweede deel en het derde deel gaan lezen. Op de afvinklijst staat ‘een trilogie” aangegeven als 1 categorie, maar het zijn wel 3 boeken.
Boek 8 had de titel “De zilveren poort”. Dit is het vervolg van deel 1 over de Varulven en speelt zowel in Nederland als in Canada. In het drukbevolkte Nederland, weliswaar later in de buurt van een natuurgebied, en in de drukke Canadese stad Toronto. Daardoor lijkt het de kant van urban fantasy op te gaan. De hoofdpersonen uit deel 1 ontwikkelen zich verder en er blijkt in het Grienderbosch in Nederland een kasteel in de bodem te zitten, dat wordt opgegraven. Het legt iets van de geschiedenis bloot. Ook wordt er een wandkleed in een kerk gevonden waarop historische gebeurtenissen staan over de Varulven en hun herkomst. Uiteindelijk ontstaat er een zilveren poort en verdwijnen Judith en haar broer daardoor naar een andere wereld. Bij deze trilogie bleef ik doorlezen en na deel 2 wilde ik weten hoe het verder zou gaan, dus begon ik snel aan deel 3.
Boek 9 was dus deel 3 met de titel “De zilveren raaf”. Het verhaal speelt zich voornamelijk af in de dimensie Älysium, in een andere wereld, maar soms ook weer in Canada of Nederland. In die andere dimensie zijn Judith en Justin terecht gekomen door de zilveren poort en ze hebben het er niet zo best omdat ze in gevangenschap leven. Jesse probeert hen samen met enkele vrienden te redden. Uiteindelijk komt er een eindstrijd met de voorouders en moeten er nieuwe wegen gevonden worden voor de Varulven om zich te kunnen handhaven op onze wereld. Daarin spelen Justin en Judith weer een belangrijke rol. De trilogie als totaal is een verhaal dat veel aspecten van de fantasy laat zien, dat een originele kijk op weerwolven geeft en logisch in elkaar zit. Het verhaal voert langs verschillende wegen van het begin naar het eind. Ik las het met veel plezier.
Boek 10 kwam weer uit de serie Splinters, het was een kort verhaal uit de categorie “Een verhaal dat je in een avond uitleest”. Deze keer een klein boekje dat geschreven is door Anaïd Haen en Django Mathijsen, met de titel Malika’s Schildplicht. Malika heeft verplichtingen en zal uitgehuwelijkt worden, maar ze heeft een vriend en met hem samen vindt ze een oplossing om reuzen te verslaan zodat ze onder haar schilplicht uit kan komen en met Karolus mag zijn. Ik vind het heel knap hoe de schrijvers zoveel hebben kunnen vertellen in een kort verhaal en daarin verschillende thema’s in verwerkt hebben. Echt een plezier om te lezen.
Boek 11 had ik in mijn vorige blog al aangekondigd en ik heb het met veel moeite eindelijk uitgelezen. Iedereen schijnt “De kleur van Toverij” door Terry Pratchett helemaal geweldig te vinden en het wordt zelfs aan beginnende fantasy lezers aangeraden om met het lezen van dit boek kennis te maken met fantasy. Ik ben het daar niet mee eens. Als ik dit boek als eerste had gelezen in mijn tienerjaren waarin ik kennis maakte met fantasy en science fiction, was ik gillende weggerend. Als ik nu zou beginnen met het lezen van fantasyboeken, zou ik heel graag een kijkje nemen bij de door Nederlandse schrijvers uitgebrachte nieuwe fantasyboeken van de laatste jaren. Bij Zilverspoor en Zilverbron bijvoorbeeld. Dan heb je niet het probleem van vertalingen waarbij de grappige dingen uit een andere taal niet goed vertaald kunnen worden naar onze moedertaal. En je steunt Nederlandse uitgevers en auteurs waardoor er kans is op meer goede boeken in het genre in ons eigen land. Want waarom altijd maar uit het Engels vertaalde boeken kopen die pas worden uitgebracht als ze in een ander land bestsellers zijn?
Dit elfde boek stond op mijn lijst in de categorie “Een humoristisch boek” en de film “The color of Magic” die ik al gezien had, vond ik heel grappig. Maar het boek viel daarna erg tegen door de schrijfstijl, het uitleggen, de idiote zinsbouw en de informatie die heel droog overkomt. De wereld van de schildpad met olifanten en een schijf land, zoals ik die al kende van een tekening, vind ik goed gevonden als fantasywereld, maar werkelijk: ik begrijp niet dat je die in een voetnoot als dictaat uitlegt aan de lezers. Dit vind ik een voorbeeld van hoe moeilijk het is om een verzonnen wereld duidelijk neer te zetten als schrijver, zonder dat je vervalt in een opsomming aan informatie. Jammer, ik heb me meer geërgerd aan dit boek dat dat ik eens lekker kon lachen. De perenhouten kist op pootjes was wel grappig en ook het fototoestel waarin een mannetje al mopperend schilderijtjes maakt en kwaad wordt als de kleur roze op is. Ook het idee van een toerist die overal wil gaan kijken, is leuk gevonden en een tovenaar die beheerst wordt door een spreuk en daardoor niet kan toveren ook, maar verder vond ik er weinig leuks aan.
Boek 12 dat ik nu uitgelezen heb stond op de lijst in de categorie “Een boek met een titel van maar één woord”. Het was “Prooi” dat geschreven is door Kim ten Tusscher en dit is het tweede deel van het tweeluik Jager & Prooi. Kim schrijft uitgebreid over en door haar personages, over hun gevoelens en gedachten en over wat ze doen en waarom ze iets doen. Je leeft met hen mee. Ik leefde zo met hen mee dat ik op een gegeven moment gewoon zat te huilen. Dus emoties worden wel opgewekt bij een lezer.
Prooi is als boek nog dikker geworden dan Jager en ik begrijp hoe dat komt. Voordat je als lezer met de personages zo hebt meegeleefd dat je weet waar de twijfels over of ze het nu wel goed gedaan hebben vandaan komen, ben je vele pagina’s verder. Dat vond ik direct ook een punt van kritiek, want ik ben meer een lezer die afwisseling en veel actie wil zien. In de tweede helft van dit boek werd dat wel goedgemaakt. Ik heb nu alle boeken van Kim gelezen en kan vertellen dat zij een van die Nederlandse schrijvers is die je zou moeten kennen. Ik raad haar boeken aan, ze heeft een originele fantasywereld die je vast wel wilt leren kennen.
Op het moment ben ik bezig met een studieboek, noem het maar “een vrije keuze”. Het is “Aspergirls” van Rudy Simone. Het gaat over vrouwen die autistische trekjes hebben en al dan niet zijn gediagnosticeerd als lijdend aan het syndroom van Asperger. Ik gebruik dit boek als onderzoek voor een autobiografisch verhaal, want hoewel ik niet gediagnosticeerd ben als Aspergirl, herken ik er wel een aantal dingen uit die bij een autobiografisch boek zouden passen. Ik volg op het moment een cursus, genaamd: “Van herinnering naar verhaal” bij de schrijfschool van Marjon Sarneel en hoop gaandeweg een goed plot te kunnen bedenken voor een nieuw boek, waarschijnlijk wordt het science fiction.
Verder ben ik aan het lezen in de Hebban Challenge categorie “Een boek geschreven door iemand die jonger is dan dertig” en dat is: “Verslaving” van Patricia Bonilla.
2016 is het jaar van het boek en daarom doe ik mee aan de leesuitdaging van Hebban.
Het is nu 25 januari en ik heb me voorgenomen om dit jaar 30 boeken te lezen. Daarvan heb ik op dit moment 10% gehaald. Op Hebban.nl kun je meedoen met deze uitdaging, om zoveel mogelijk boeken te lezen. Een initiatief waar ik graag aan meedoe, want voor een schrijver is het goed om ook boeken van anderen te lezen.
De boeken die ik tot nu toe voor deze uitdaging las, waren zeer verschillend maar toch wel in mijn favoriete genre: fantasy en science fiction.
Er zijn op Hebban 50 categorieën en een afvinklijst om de gelezen boeken uit een bepaalde categorie bij te houden. Ik heb al een aantal boeken die ik wil lezen in 2016, ingedeeld in de categorieën van die lijst.
Het eerste boekje viel in de categorie “Een boek dat je in een avond uit hebt”. Het was een kort verhaal, een Splinter van uitgeverij Quasis met de titel Het Rad van Fortuin geschreven door Steph Swainston. Een kennismaking met deze auteur in een kort verhaal.
Het tweede boek dat ik las was uit de categorie “Een vrije keuze”, dit boek lag nog steeds in mijn kast en wilde ik dus nog altijd eens lezen. Het was Sleutels van Chaos van Hati Bell, uitgegeven bij Zilverspoor. Een goed verhaal met een setting in Ierland waarin allerlei fantasywezens voorkomen. Spannend en origineel.
Het derde boek dat ik nu uit heb is er een uit de categorie “Een verhalenbundel”. Het is een bundel met de titel Nanokanaries en olifantenhersenen van Pen Stewart. Hierin staan diverse verhalen die in een verre toekomst spelen of een bijzondere setting hebben. Distopisch, spannend, intrigerend, soms gruwelijk. Een interessante verzameling verhalen.
Tussendoor ben ik aan het lezen aan “Een boek met meer dan 500 bladzijden”, namelijk aan “Het spel der tronen 1e deel van Het lied van ijs en vuur” van George R.R. Martin. Dit is eigenlijk zelfs meer dan 750 pagina’s en daarmee ben ik op dit moment al een eind over de helft heen gekomen. Een goed verhaal en het voordeel van een boek is dat je je eigen verbeelding kunt gebruiken, hoewel ik toch de beelden uit de serie Game of Thrones wel voor me zie, omdat ik daarvan de twee eerste seizoenen al heb gekeken. Maar bij het lezen van het boek komen de beelden minder gruwelijk en bloederig op mijn netvlies te staan en heb ik er meer gevoelens bij. De indeling van boek of film is ook anders. Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik mooier vind, maar denk toch dat het boek het gaat winnen.
Ik ben net begonnen aan een nieuw boek uit de categorie “Een magisch boek”, waarvoor ik Werelden van vuur en ijs van Tais Teng heb ingevuld, met een hele goede stijl die me erg bevalt. Ik heb in een paar avonden al meer dan vijftig pagina’s gelezen, ongeveer een vijfde, dus verwacht ik dat ik het tamelijk snel uit zal hebben.
Door de Hebban Challenge (op Goodreads heb je die trouwens elk jaar), lees ik momenteel twee boeken tegelijk. Het ene als e-book en het andere als papieren boek, het e-book achter mijn laptop en het papieren boek op bed. Dat bevalt mij wel en ik denk dat ik dertig boeken dit jaar wel haal, als ik zo verder ga. Misschien moet ik later in het jaar het aantal nog wel bij gaan stellen en worden het er nog meer.
Wow! Boeken lezen, korte verhalen schrijven, romans schrijven en kaften tekenen of fantasytekeningen maken – het is helemaal geweldig. Ik voel me springlevend hierdoor! Ik houd wel van dit soort competities.
Johanna Lime 