Schrijven tijdens NaNoWriMo in november en in december verder
Na de 62.599 woorden die ik tijdens de NaNoWriMo schreef, was het wedstrijdmanuscript voor een geheel zelfstandig verhaal voor de wedstrijd van Zilverspoor nog niet klaar. Ik besloot aan aanvullend project te maken voor december. Niet alle dagen van deze donkere maand is het me gelukt om door te blijven schrijven. Van de achttien dagen, heb ik er zeven niets geschreven. Niet dat zoiets nu direct erg gevonden moet worden, want met een uiteindelijk gemiddelde van 1060 woorden per dag, heb ik het eind van het verhaal toch nog ruim voor het einde van dit jaar gehaald. Tussen 1 en 18 december schreef ik een aanvullend aantal van 19.096 woorden. Het hele manuscript bevat dus uiteindelijk 81.695 woorden. Ik schat dat het boek in de richting van de 300 bladzijden komt. Dat staat echter nog lang niet vast. De tijd zal het leren. Ik wil dit manuscript nog een paar keer herschrijven omdat ik uit ervaring weet dat het dan nog beter wordt. De wereldbouw wil ik in ieder geval nog wat gedetailleerder uitwerken, dus dan wordt het woordenaantal zeker meer. Ook andere zaken hebben vermoedelijk meer woorden nodig om de details beter te laten zien. Dat is echter een zaak voor volgend jaar. Voorlopig leg ik het manuscript even aan de kant.
Redigeerrondes
Nu versie 1 klaar is, heb ik al een hele mijlpaal behaald. Toch besef ik dat een paar redigeerrondes het nog beter kunnen krijgen. Bepaalde personages als de antagonist en een van de protagonisten hebben een achtergrond en beweegredenen voor hun daden waar mijn interne criticus wel iets van vindt. Het is jammer dat de Bootcamps in november en december niet door konden gaan, anders had ik misschien nog wat goede aanwijzingen kunnen krijgen. Of het in januari door kan gaan is met de huidige lockdown alweer de vraag. Maar niet getreurd, ik kom er altijd wel uit. Gewoon nog wat naslagwerk erbij halen en het onderzoek nog eens doornemen. In ieder geval is “Het geheim van Shiloh” wat mij betreft een interessant verhaal dat met een beetje oppoetsen aan bestaansrecht winnen kan. Reken maar dat ik er na versie 4 weer helemaal verliefd op ben. Ik ga er in 2022 mijn best voor doen om het voor de deadline van 1 mei 2022 zo perfect mogelijk te krijgen. Hoe het verder zal lopen, zie ik dan wel. Dat het verhaal er komt is het belangrijkste op dit moment.
Wintersale op Smashwords
Zoals ik vorige week blogde, wordt er in de maand december elke dag een boek verloot in de Facebookgroep genaamd de Zilverboekenclub.
Bovendien is op 17 december de Winter Sale begonnen op Smashwords, waar al mijn e-books tot 1 januari 2022 met 25% korting te downloaden zijn. Zie Publicaties NL voor meer informatie.
Na de NaNoWriMo schrijf ik door aan het manuscript voor de Manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor met deadline 1 mei 2022. Een heel manuscript in plaats van een kort verhaal is weer eens een ander soort uitdaging. Ik zag op Facebook en bij About Books dat er veel meer schrijvers meedoen, dus de competitie wordt spannend!
De (werk)titel van mijn verhaal is: Het geheim van Shiloh. Het wordt een deels cyberpunkverhaal, deels een dystopische klimaatfictie en deels een historisch gerelateerde fantasy.
Ik worstel nog een beetje met het conflict tussen de protagonist en de antagonist, hoewel ik in het verhaal wel een bepaalde tegenstelling heb verwerkt. De details daarvan wil ik nog wat breder zien te krijgen dan in deze eerste versie en misschien moet ik er meer achtergrond bij bedenken om het geloofwaardiger te maken.
Daarom wil ik, wanneer het verhaal klaar is, in elk geval nog een versie herschrijven, misschien meer. De meeste manuscripten die ik voor romans schrijf, krijgen van mij tegenwoordig vier versies. Of ik dat met deze voor 1 mei ook ga halen, als ik ook bezig moet met de redactie van mijn volgende boek, is nog maar de vraag.
Ik ben op het moment bezig aan hoofdstuk 22 en het verhaal komt in ieder geval tussen de 70.000 en 120.000 woorden te liggen, wat een van de vereisten is voor deze wedstrijd.
Ik ga proberen om in december 2021 versie 1 helemaal af te krijgen.
Winacties
Hierbij wil ik jullie wijzen op de winactie van de maand december in de Zilverboekenclub.
In de maand december is het bijna al traditie geworden dat de auteurs van Zilverspoor en Zilverbron elke dag een boek verloten in de Facebookgroep genaamd de Zilverboekenclub.
Als je mee wilt doen, meld je dan aan in de groep. Voor iedere dag is er een boek te winnen!
Mijn laatste boek: Interplanetair, boek 1, Ruimtestad komt op 12 december aan de beurt.
Houd op 17 december mijn blogsite in de gaten, want vanaf die datum is er ook weer een Smashwords Wintersale van mijn e-books met korte verhalen.
Het is alweer de laatste maand van het jaar. Een maand om even stil te staan bij hoever ik ben gekomen met mijn plannen van het afgelopen jaar. Een moment om te evalueren wat goed ging en wat beter kon. Een periode om te dromen over wat ik volgend jaar wil doen.
Wat dat betreft is november altijd een belangrijke maand, met de uitdaging die NaNoWriMo altijd weer geeft en met alles wat er nog meer rond deze tijd gebeurt.
Dat ik in november tijdens de NaNoWriMo bezig zou zijn met het schrijven van een heel nieuw, op zichzelf staand manuscript, kon ik in november vorig jaar nog niet weten. De manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor kwam dit jaar als een grote verrassing. Zo leuk, dat ik direct besloot om mee te doen. Toen de Bootcamp kwam, gaf ik me ook daarvoor op. Leuk om samen met andere schrijvers op cursus te gaan en ideeën over schrijven uit te wisselen.
Na de twee eerste bijeenkomsten begon ik alvast met plotten. In oktober schreef ik voor de zekerheid alvast het begin van het manuscript, want ik wist dat ik in november naar de HSFCon in Sneek zou gaan en dat ik dan vier dagen lang niet door kon schrijven tijdens de NaNoWriMo. En natuurlijk wilde ik die winnen. Vorig jaar was dat door de dood van mijn vader niet gelukt, maar dit jaar kon ik het wel weer proberen te halen. Ik werd een NaNo Rebel, zoals ik dat eerder in een blog al schreef.
November 2021 is lekker productief geweest. Ik schreef in totaal 62.599 woorden aan het nieuwe verhaal. Een proloog en achttien hoofdstukken. Daarmee ben ik dus een lekker eind op weg voor de eerste versie. Ik moet nog zeven hoofdstukken en een epiloog om het af te maken. Die wil ik in december nog gaan schrijven, zodat het verhaal helemaal uitgeschreven zal zijn voor het nieuwe jaar. Dan kan ik in 2022 nog een paar keer herschrijven, voordat het ingestuurd wordt naar de wedstrijd van Zilverspoor.
De lezingen die ik zou geven tijdens een weekend in Sneek, op de HSFCon, gingen helaas niet door. Het evenement is uitgesteld vanwege de covid-19 maatregelen. Op 2 en 3 april van 2022 krijg ik een nieuwe kans. De organisatie hoopt dat het dan wel door mag gaan.
Op 28 november kwamen de uitslagen van de themawedstrijd met korte verhalen van Waterloper online. Dat was voor mij dit jaar wel wat teleurstellend. Mijn verhalen eindigden lang niet zo hoog als vorig jaar. Wel was het heel fijn om te zien dat een aantal schrijfcollega’s nu erg hoog eindigden, zoals Kelly van der Laan. Anaïd Haen en Django Mathijsen waren dit jaar de winnaars, met alle vijf hun ingestuurde verhalen in de top12 en natuurlijk het winnende verhaal op nummer 1. Gefeliciteerd met jullie prijs!
Ik zat even in een dip toen ik de uitslag van mijn eigen verhalen hoorde, maar kwam daar door de aanmoediging van vrienden op Facebook weer gauw uit. Op zulke momenten mis ik Dinie heel erg, zij zou me met een voor haar typische grap zo uit mijn depressieve gedachten omhoog getrokken hebben. Nu deden andere dat met hartverwarmend commentaar. Dank jullie wel!
Ik besloot om het terechte jurycommentaar ter harte te nemen en er weer van te leren, zoals ik dat in het verleden bij Fantastels ook altijd al deed. En ik ga mijn verhalen als ze verbeterd zijn zeker weer als e-books uitbrengen op Smashwords, want alle deelnemende wedstrijdverhalen verdienen lezers.
Uit de juryrapporten blijkt wel dat de thema’s en de smaak van de jury altijd een rol spelen in de plaats waarop een verhaal eindigt. Wat dat betreft val ik als schrijver vaak net een beetje in een niet al te gangbare categorie. Met horrorthema’s kom ik moeilijk uit de voeten, ik heb er lang over nagedacht maar kon niets bedenken bij “Monniken van de dood” of “Grimoire.”
De verhalen die ik had ingezonden kwamen tijdens de prijsuitreiking pas aan het licht, daarvoor wist zelfs de jury niet wie welk verhaal had geschreven.
Mijn verhaal “Nachtwaker op de maan” gaat over een politieagente die als bewaker op een overslagplaats van goederen is gaan werken om wat minder gestrest te hoeven zijn. Ze werkt daarbij wel altijd ’s nachts, waardoor ze een echt nachtdier wordt. Ze krijgt op haar werk te maken met indringers, waarvan er minstens één ook een nachtdier is. Je raadt het zeker al? Het thema van dit verhaal was “nachtdier.”
Bij het thema “verkikkerdril” had ik het best moeilijk. Ik ben niet zo goed met romances en dat is nou juist wat ik met dit verhaal wilde. Een sprookjesachtige wereldbouw met kikkers en prinsessen, zoals in het sprookje van de kikkerprins, maar dan anders. Ik probeerde er een wat actueel tintje aan te geven doordat de prinses verliefd bleek te zijn geworden op een vrouw. Maar de uitwerking was lastig. Ik had het kunnen weten, want romantische liefde is niet echt mijn ding. Bij de redactie van Ruimtestad werden ook al bijna alle pogingen op dat vlak door mijn redactrice eruit geschrapt. Ik ben veel te direct en sla alle subtiliteiten over wat dat betreft. Het zal nog wel wat oefening vergen voordat ik door heb hoe zoiets emotioneel en contextueel werkt… Helaas dus tamelijk onderaan, maar wel met jurycommentaar waar ik wat aan heb om het beter te krijgen.
Ik denk dat ik bij het thema “De Neanderthalers van Nerthus” een te moeilijk idee heb uitgewerkt over Moeder Aarde (de godin Nerthus die ik als leidster van de Neanderthalergemeenschap had neergezet) die sterft, met metaforische reizen door de tijdperken op Aarde waar een stel jagers mee te maken krijgen. Steeds komen ze door extreme weersomstandigheden in een andere tijd terecht met dinosauriërs en mammoeten. Als je dat niet doorhebt als lezer, lijkt het natuurlijk dat er iets niet klopt. Neanderthalers en dinosauriërs leefden niet in dezelfde tijd, daar had ik heus wel onderzoek naar gedaan. Maar als een lezer de clou niet snapt, moet ik dus wel aan de bak om het verhaal duidelijker te maken. Als Nerthus sterft gaat de Aarde ook achteruit en uiteindelijk sterft de planeet. Dat heeft te maken met het klimaat dat verandert. Een beetje te vergezocht van mij? Ik denk het, maar het vermijden van te veel infodump als regel werkt soms ook weer niet zo goed uit als de lezer te weinig informatie krijgt. Schrijven blijft een lastig laveren tussen creativiteit en vaardigheden. Ik vind dit verhaal nog altijd een goed idee van mezelf en ga ik dus mijn best doen om het beter te herschrijven. De thema’s waren dit jaar dan wel voor minder uitleg vatbaar dan eerder, voor mij waren ze niet bepaald gemakkelijk.
Misschien had ik het dit jaar simpeler moeten houden en geen fantasy laten vermengen met de actualiteit van genderidentiteit en klimaatsveranderingen of van een overslagbedrijf waar gevaarlijke dingen gebeuren? Maar dat het herkenbaar is, maakt het nou juist interessant omdat het tot nadenken aanspoort, lijkt me. Alleen moet het dan blijkbaar wel wat helderder uitgewerkt worden, zodat de lezer het begrijpt en mee kan leven met de personages. Ik vat hem weer, daar schortte het deze keer bij mijn verhalen aan en ik zal echt mijn uiterste best gaan doen om met de juryrapporten in handen er toch iets beters van te gaan maken.
De derde bijeenkomst van de Bootcamp van Zilverspoor van november, en de vierde van december, zijn allebei verplaatst naar begin volgend jaar. Vanwege de coronamaatregelen die aangescherpt zijn. Ik ben dus blij dat ik al eerder ben gaan plotten en schrijven aan de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor. Dan heb ik nu in ieder geval de eerste versie al een heel eind uitgeschreven en wordt het later meer redigeerwerk wat er nog te doen is.
Redactiewerk en redigeerwerk, daar begint volgend jaar dus mee. De redactie van mijn volgende boek van trilogie Interplanetair, boek 2 Geestenpoort, ga ik samen doen met Tamara Geraeds. We beginnen op 3 januari. Het boek zal dus wat later verschijnen, want de redactie begint iets later dan gepland. Ik vind het wel goed dat het later pas komt, want de kwaliteit moet goed zijn.
En terwijl die redactierondes dan bezig zijn, ga ik ook de korte verhalen van Waterloper redigeren en de manuscripten voor mijn volgende boeken. Dat past goed in redactietijd, want met redigeren zit ik in dezelfde modus.
Als de korte verhalen zijn verbeterd, zet ik ze weer op Smashwords, zodat lezers de kans krijgen om ze te lezen.
2022 wordt daarna vooral een jaar waarin ik veel ga bedenken over wereldbouw, personages, een magiesysteem in de ruimte en nieuwe conflicten en intriges. Met de verschillende volkeren en planeten in de zich steeds verder uitbreidende wereld leven waar Daniël en Irene zich in bevinden in trilogie Interplanetair. Waarschijnlijk spelen de nieuw te bedenken verhalen zich weer wat later in de tijd af en zeker komen er dan andere hoofdpersonen en antagonisten in voor. Vreemdere wezens dan tot nu toe bedacht.
Het is echt mooi om te zien hoe alles precies op tijd gebeurt, want de Bootcamp bij Cocky van Dijk heeft mij weer iets nieuws geleerd over hoe ik dit aan ga pakken. Met voor ieder nieuw boek een eigen “schrijfbijbel”, een notitieboekje waar alle informatie in te vinden is. Normaal deed ik dat op de computer, maar met het handmatig uitschrijven wordt het toch net weer iets handiger.
Een serie van zes nieuwe boeken. En misschien dan eindelijk ook die ene, die ongeveer in onze tijd op Aarde speelde. Het achtergrondverhaal waar heel Johanna’s wereldbouw mee begon, toen Dinie en Marjo samen Eibor Risoklany uitdachten en dagboeken schreven van personages. Heel vroeger, lijkt dat nu.
Ik hoop dat alles goed blijft gaan met ons, in Nederland, Europa en de wereld. We leven in een periode die veel gevaren en uitdagingen kent. Ik hoop echt dat ik tijd van leven mag krijgen om al mijn plannen te kunnen realiseren.
Blijf allemaal gezond en denk aan elkaar! Wees een beetje lief voor jezelf en voor de wereld om je heen. Blijf je ontwikkelen.
Op 23 november 2021 was het zover. Ik passeerde de 50.000 woorden voor het wedstrijdmanuscript dat ik aan het schrijven was tijdens de National Novel Writing Month. Ik was weer winnaar en kon mijn naam op het pdf certificaat invullen. Uit de gegevens bleek dat ik dit jaar voor de zevende keer de NaNoWriMo uitdaging heb gewonnen in november. Het geeft me ieder jaar weer een goed gevoel als ik het heb gehaald. Dat betekent namelijk dat ik weer 50.000 woorden aan een manuscript ben opgeschoten. Dit aantal maakt echter nog geen boek voor mij, want mijn boeken komen meestal rond het dubbele aantal woorden of meer uit. De wedstrijd is vandaag ook nog niet voorbij hij loopt nog door tot 30 november. Aangezien de eerste versie van mijn manuscript ook nog niet geschreven is, schrijf ik verder. Ik wil proberen om de routine van het elke dag rond de 2000 woorden te schrijven vast te houden totdat het hele verhaal er staat. Dat wordt pas echt winnen!
Een heel ander verhaal en toch ook weer niet.
‘Het geheim van Shiloh,’ dat is de titel die ik dit nieuwe manuscript gegeven heb. Het verhaal speelt vanaf 1933 toen de grootvader van Dana Shiloh in Duitsland werd geboren. Hij vluchtte vanwege de Tweede Wereldoorlog op zijn zevende jaar naar Engeland en kwam op Engelse kostscholen terecht. Hij kwam in aanraking met volgers van de magiër Aleister Crowley, die als tegenwicht van de swastika van Hitler het V symbool introduceerde aan de geallieerden. De V van Victorie, zoals die ook in de science fiction tv-serie V te zien was.
Jethro en Dana leven in mijn verhaal inmiddels in het jaar 2049. Klimaatrampen hebben de wereld geteisterd en doen dat nog steeds. Ze wonen in een wolkenkrabber op een eiland in een grote rivier die door de nieuwe hoofdstad van de Verenigde Staten stroomt. Nederland is door het smelten van de ijskappen helemaal onder water verdwenen.
Jethro is uitvinder van cybernetische implantaten en onderdelen die gebruikt worden door de medische wetenschap, om slachtoffers van de rampen te redden van een gewisse dood. De overlevenden worden cyborgs die zowel organisch biologisch als technisch zijn. Op die manier overleven ze de gevolgen van de vele klimaatrampen op aarde.
Zijn rivaal, de directeur van een groot Tech bedrijf heeft een grote invloed op de regering, waardoor magie bij wet verboden is. Sharot werkt Shiloh tegen, omdat hij vreselijk jaloers is op het succes van De Shiloh Compagnie. Jethro en Dana Shiloh bezitten beide magie, al lopen ze er niet mee te koop. Jethro heeft nog een ander groot geheim. Miska Sharot probeert erachter te komen welk geheim dat is en begeeft zich daarmee op zeer gevaarlijk terrein.
Het is een heel ander verhaal, dan mijn verhalen uit de verbeeldingswereld van Eibor Risoklany. Daar werk ik ook nog gewoon aan verder. Trilogie Interplanetair gaat ook nog door, de redactie van boek 2 begint op 3 januari 2022. Van boek 3 heb ik de eerste versie af.
Ik had nu dus even tijd voor iets anders en besloot mee te doen aan de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor. Ik verzon dit cyberpunkverhaal met een historische onderbouwing. De klimaatproblemen maken het actueel. Dit nieuwe verhaal speelt zich in de toekomst af, dus is het ook weer science fiction. Met magie erin, wat het een typisch Johanna Lime verhaal maakt. Ik doe gewoon mee aan de wedstrijd, zonder de illusie dat ik die wel even zal gaan winnen. Dat is niet nodig, al zou ik het heel fijn vinden als dit een boek wordt. Dus dat is mijn uiteindelijke doel. Linksom of rechtsom wordt dit verhaal uitgegeven, met hulp van een uitgever of door mijzelf. Het is te mooi om niet naar lezers te gaan, zo eigenwijs wil ik dan nog wel zijn.
Het schrijfproces
Ik had na de twee Bootcamps bij Cocky het oorspronkelijke idee van piraten en mythische wezens al helemaal omgegooid naar een cyberpunk verhaal. Ik werd enthousiast en werkte de wereldbouw en de personages verder uit. Ik zocht naar een theoretische onderbouwing en vond die in Crowley. Daarna ging ik plotten en stelde ik het verhaalschema op. Na een week of twee had ik alle hoofdstukken geplot en de keerpunten bepaald. Ik ging in oktober vast beginnen, zodat ik een buffer had voor de dagen dat ik in november weg moest. Ik werd een NaNo Rebel. Achteraf gezien was dat eigenlijk niet nodig, want de HSFCon ging niet door en de derde Bootcamp bijeenkomst ook niet, vanwege de aanscherping van de corona maatregelen, omdat de besmettingen weer eens de pan uitrijzen. Gelukkig ben ik nog steeds gezond en kon ik schrijven, in alle eenzaamheid zoals dat de laatste tijd steeds gaat sinds Dinies dood.
Zoals gewoonlijk ging mijn verbeelding tijdens het schrijven met me aan de haal en moest ik mijn creativiteit aanspreken om de scènes net wat beter te krijgen. Mijn creativiteit, intuïtie en logica zijn mijn grootste vrienden tijdens het schrijven. Behalve Dana’s POV, kwam Jethro’s POV erbij, omdat het verhaal dan net wat spannender kon worden. Later in het proces heb ik zelfs nog het perspectief van de antagonist, Miska Sharot erbij gepakt, zodat het vanuit zijn gezichtspunt ook duidelijker werd wat er speelde. Ik deed onderzoek naar Aleister Crowley en bedacht wat zijn invloed teweeg gebracht zou kunnen hebben. Ook gebruik ik tijdens het schrijven de kaarten van het Thot tarotspel als studiemogelijkheid voor Dana’s magie. En ik haal herinneringen op aan mijn schooltijd over erfelijkheidsleer. Alle eindjes komen netjes samen en vormen een verhaal.
Nu ben ik in hoofdstuk 16 aangekomen van 25 hoofdstukken, met een proloog en een epiloog. Ik begin ma af te vragen of ik het einde wat moet versnellen vanwege de spanningsboog. Afijn, dat moet ik dus nog zien in de komende week en in het begin van december. Hopelijk komt het hele verhaal ergens in december in deze eerste versie af. Dan heb ik voor de deadline van de wedstrijd nog even de tijd om het nog een of twee keer te herschrijven, tussen het redactiewerk van Geestenpoort door.
Het loopt naar het einde van het jaar. Zondag wordt online de uitslag van de Waterloper verhalenwedstrijd onthuld. Daarvoor heb ik drie korte verhalen ingezonden, dus dat wordt erg spannend. Wat vond de jury ervan? Zijn ze goed genoeg voor e-books op Smashwords? Heb ik weer een prijs gewonnen, net als in de vorige jaren?
Ik moet nodig weer een nieuwe planning maken voor 2022. Daar komen in ieder geval twee manuscripten voor boeken op te staan en een paar wedstrijden voor korte verhalen. Verder heb ik grote plannen. Ik wil het begin van Eibor Risoklany op aarde uitwerken, lang voordat er sprake was van Laskoro en Berinyi. En ik wil nog zes boeken schrijven over Calliope, Kwerpardië, Swanase, Kilama UZ54, Het Laskoriaanse rijk en het Berinese rijk, maar dan in een hele verre toekomst. Hopelijk blijf ik gezond en fit en lukt me dat. Het wordt in ieder geval zo te merken een meerjarenplan. Ik heb nog zoveel leuke ideeën. Al zijn ze nu nog maar heel vaag en ver weg, ze zullen zachtjes aan steeds meer vorm krijgen en dan worden het uiteindelijk nieuwe verhalen voor jullie om te lezen.
Op 17 november zag ik dat ik meer dan 75% geschreven had van de 50.000 woorden die ik als doel had gesteld voor NaNoWriMo. Dat was meer dan mijn “buddies” (vrienden die ook aan NaNoWriMo meedoen in november en van wie ik de score kan volgen op de website) hadden geschreven. Daar waren er ook enkele bij die zich als doel 10.000 woorden hadden gesteld. Nou houd ik er niet zo van om mijn prestaties te vergelijken met anderen, want wat heb je eraan? Het viel me alleen op door de nieuwe lay-out van de website, die mijn “buddies” naast mijn score heeft geplaatst. Iets wat ik met de oude lay-out nooit had.
Het maakt niet uit. Ik moet gewoon elke dag een flink stuk schrijven en proberen om aan het eind van november lekker ver gekomen te zijn. Ik heb vijfentwintig hoofdstukken gepland en moet op dit moment beginnen aan hoofdstuk 13. Ik ben dus bijna op de helft voor het hele manuscript.
Gisteren, maar ook vandaag heb ik de vrijheid genomen om een deel van mijn “buffer”, een aantal woorden dat ik in oktober al schreef, op te nemen. Ik ben flink afgeleid door werkzaamheden aan mijn huis, die minder vlot verlopen dan ik had gehoopt. En ik baal er een beetje van dat door de coronamaatregelen mijn lange weekend Sneek is geannuleerd. De HSFCon is verzet naar 2 en 3 april van 2022, omdat de besmettingen op het moment weer zo hoog oplopen dat een conferentie met veel belangstellenden een te hoog risico oplevert. Ik zou twee lezingen geven en had voor de dagen dat ik weg was die “buffer” opgebouwd. Nu blijf ik thuis en kan ik in theorie gewoon doorschrijven.
Vandaag en gisteren en ook al eerder was ik een NaNo Rebel, ik deed aan de wedstrijd mee op mijn eigen manier. Nu doe ik dat toch altijd al, want dat werkt gewoon het best. Als ik aan een nieuw manuscript begin, past dat in het straatje van de organisatie. Maar wanneer ik herschrijf eigenlijk niet. Ook als ik alvast iets in de maand ervoor schrijf of doorga in de maand erna. Dat werkt gewoon niet goed voor mij. Ik maak gebruik van de website van NaNoWriMo en vind het leuk om badges te verdienen en een winnaarscertificaat, maar dat is het dan wel.
Een echte winnaar voel ik me pas als het manuscript waaraan ik werk, het verhaal dat ik schrijf, een boek mag worden en lezers bereiken kan. Dat is natuurlijk mijn uiteindelijke doel.
Ik ga de rest van de maand dus maar gestaag verder schrijven en hoop op niet al te veel afleiding door de werkzaamheden aan mijn huis. Het zou voor mij fijn zijn als dit manuscript in de eerste versie voor de kerstdagen af kan zijn. Dan heb ik in 2022 nog even tijd om het nog eens te redigeren, voordat het opgestuurd wordt naar Zilverspoor. Het is nu 18 november, dus ik heb nog 12 dagen over voor de NaNoWriMo weer afgelopen zal zijn.
Het verhaal gaat zoals gewoonlijk niet precies zoals geplot. Tijdens het schrijven merk ik dat ik stukjes in het plot heb staan die ik eerder al gebruikt heb, of dat het een samenvatting is van een scene die niet meer zo goed past in de loop van het verhaal. Dan moet ik dus weer op een creatieve manier iets bedenken dat beter past. Gelukkig werkt dat voor mij tijdens het schrijven wel redelijk goed, al kost het meer tijd dan wanneer het vast zou staan. Het verhaal wordt er wel leuker door, dus ik heb me er maar bij neergelegd dat 100% plotten voor mijn niet werkt. Ik schrijf ook niet organisch, want ik maak altijd een plan. Waarschijnlijk zit ik er gewoon een beetje tussenin, ben ik eerst een plotter en tijdens het verhaal verschuift het naar een plantser (dat is een combinatie van plannen en gewoon gaan zitten en schrijven, volgens NaNoWriMo). Het maakt niet uit, als het resultaat maar goed wordt.
Schrijven jullie ook mee aan de NaNoWriMo? Hoe doen jullie het?
De ene dag gaat het beter dan de andere. Toch is het me gelukt om gemiddeld meer dan 2000 woorden per dag te schrijven. De tweede week die bekend staat als “hel week” hakt erin. Het valt na het vlotte begin niet mee om het elke dag weer vol te houden. Ik heb nu totaal 25.435 woorden geschreven en ben bezig aan hoofdstuk 10 van de 25 geplande hoofdstukken.
Hopelijk houd ik het vol en is mijn verhaal aan het eind van november een eindje over de helft gekomen. Voor januari wil ik met dit wedstrijdmanuscript klaar zijn, want op 3 januari begint de redactie van mijn volgende boek. Dan ga ik dus weer met een ander verhaal aan de gang, met deel 2 van Interplanetair.
Op 1 november bestond Johanna Lime precies tien jaar als pseudoniem. Ik plaatste een YouTube filmpje waarin te zien is wat er in de afgelopen jaren allemaal door Dinie en Marjo is geschreven en wat er nog in het vat zit. Zes deelnemers aan de Actie op mijn boekenwebsite en Facebook wonnen een boek van Johanna Lime. Ik ben benieuwd wat ze ervan vinden en hoop op goede recensies.
Op zaterdag ging ik naar de tweede bijeenkomst van de Bootcamp bij de Manuscriptenwedstrijd die Zilverspoor heeft uitgeschreven voor een zelfstandig manuscript. Het was weer reuze gezellig en deze keer kwamen de personages aan bod. Wat er voor mij veranderde was, dat ik besloot om vanuit twee personages te gaan schrijven. De eerste was Dana, een zestienjarig gehandicapt meisje in een rolstoel, de tweede was haar opa, Jethro Shiloh die in dit boek een groot geheim heeft.
Ik had al wat vooruit gewerkt en daarom was ik al begonnen aan dit verhaal, zoals ik vorige keer vertelde als een NaNo Rebel.
Door de perspectiefverandering, moest ik het plotschema een beetje bijwerken voordat de NaNoWriMo echt goed van start kon gaan.
De NaNoWriMo is begonnen
Op 1 november begon de NaNoWriMo maand. Ik had al voor een buffer van 12.303 woorden gezorgd in oktober, omdat ik van tevoren wist dat ik op sommige dagen van november niet in de gelegenheid zou zijn om te schrijven. Dit is mijn manier om ervoor te zorgen dat ik toch iedere dag aan minstens 1667 woorden kom, zodat ik alle badges kan halen.
Vorig jaar moest ik het rond deze tijd opgeven omdat mijn vader overleed. Dit jaar wil ik proberen om toch weer de hele maand november door te kunnen werken aan het wedstrijdmanuscript dat voor 1 mei naar Zilverspoor moet worden opgestuurd.
Het is nu 4 november en het ziet er goed uit. Ik heb in de afgelopen 4 dagen 10.411 woorden geschreven en (met de hoofdstukken die in de buffer zitten) heb ik hoofdstuk 6 af.
Het plotschema dat ik in het begin nog redelijk goed kon volgen, liep bij hoofdstuk 5 de mist in. Vandaar dat ik mezelf behalve als plotter ook als plantser heb aangemerkt bij de persoonlijke badges van de NaNoWriMo website. Tijdens het plotten schiet ik af en toe toch weer in het proces van organisch schrijven, waarbij ik tijdens het schrijven het plot verander en net een andere weg insla. Ik heb dat eerder al eens bekend gemaakt. Ik ben niet voor de volle honderd procent een plotter die helemaal volgens schema werkt. Het verhaal wordt voorbereid, maar tijdens het schrijven krijg ik nieuwe ingevingen en dan wijk ik van het voorbereide plot af. Behalve dan bij de keerpunten, die staan van het begin af aan vast.
Het is mijn manier van schrijven en voor mij werkt het.
Ik hoop de komende week nog flinke vorderingen te kunnen maken met het verhaal. Dat is het fijne van NaNoWriMo, hoe langer ik eraan mee doe hoe meer het een goede routine wordt om elke maand november een heel eind van een manuscript te kunnen schrijven.
Ik zag trouwens in mijn aantekeningen dat ik in december 2020 de schade van november van vorig jaar een eindje heb ingehaald en de rest met een project in januari 2021. Tegenwoordig kun je met de website van de NaNoWriMo ook tussentijds je score bijhouden en nieuwe projecten aanmaken. Daar heb ik goed gebruik van gemaakt. Dus als het manuscript na november nog niet klaar is, ben ik van plan om er in december verder aan door te werken.
Het wordt weer winter, dat is een goede tijd om te schrijven.
Het is leuk om te zien dat er deze maand veel bekenden zijn die ook aan de NaNoWriMo bezig zijn. Leuk om te zien hoe mijn “buddies” vorderen.
Langzamerhand beginnen de ideeën voor een nieuw manuscript, voor de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor, steeds meer vorm te krijgen. De wereldbouw is aardig af, ik heb ook kaarten gemaakt en plattegronden. Aan de hand van de sneeuwvlokmethode heb ik ook de verschillende personages in kaart gebracht. Ik heb zelfs al een (voorlopige) flaptekst van het verhaal gemaakt.
Vandaag en morgen wil ik beginnen aan het opschrijven van de verschillende scènes en dan hoop ik daarmee een goed plot op te kunnen bouwen, met de verschillende keerpunten daarin.
Aangezien ik de helft van het manuscript af wil krijgen in november 2021 en de andere helft in december, moet ik nu echt nodig het verhaal gaan plotten.
Ik had het project al aangekondigd voor de jaarlijks NaNoWriMo van november, maar 30 dagen achtereen elke dag 1667 woorden schrijven lukt me waarschijnlijk niet. Met de HSFCon ben ik als gast uitgenodigd voor een weekend Sneek en dan neem ik ook vakantie, dus dat betekent een aantal dagen niet kunnen schrijven. Bovendien ben ik met de Bootcamp van Zilverspoor nog een lesdag kwijt. Daarom zal ik echt al eerder moeten beginnen om de 50.000 woorden te kunnen halen. Wat ik in oktober alvast kan schrijven, kan ik dan in november opgeven tijdens de NaNoWriMo.
Ik weet het, dat is niet zoals het volgens de regels van de wedstrijd gaat. Maar met NaNoWriMo en CampNaNoWriMo buig ik de regels wel vaker om. Ik vind dat eerder beginnen en het woordenaantal van deze maand meenemen naar de volgende maand een goede manier is om ervan verzekerd te zijn dat ik mijn doel haal.
Het doel van 50.000 woorden of meer schrijven aan het nieuwe manuscript. Daar ga ik voor, eind oktober en november. En ik wil de pagina met de nu nog lege badges die ik kan winnen helemaal vol proberen te krijgen voor 30 november 2021.
Ik ben dus om te beginnen al een NaNo Rebel!
Eigenlijk niet eens zo gek, met het woord “Rebel” begint het direct al een beetje spannend.
Hebben jullie ook al een schrijfproject voor NaNoWriMo voor november 2021?
Ik wel. Het wordt een gewaagd cyberpunk experiment in een toekomstige setting. Of het echt cyberpunk wordt of dat het eerder voor sciencefiction door moet gaan, is nog de vraag. Ik zal wel zien waar het op uitkomt. In ieder geval is het weer een lekker vreemd verhaal met fantasy en sciencefiction elementen zoals je dat van Johanna Lime gewend bent.
Ik hoop dat het me lukt om de deadline van 1 mei 2022 te halen, met hopelijk ook nog een paar keer herschrijven erbij.
Begin 2022 wordt het erg druk, want op 3 januari begint de redactie van Interplanetair 2 Geestenpoort, samen met Tamara Geraeds. Als die bezig is, heb ik niet veel tijd meer voor een heel nieuw verhaal.
Maar nu ga ik dus eerst beginnen met het plot uitwerken van het wedstrijdmanuscript.
Johanna Lime 