Tag: NaNoWriMo 2019

Terugblik op het jaar 2019 van Johanna Lime

On door johannalimeinInformatie2 reacties

23 december 2019

Een jaar alleen

Precies een jaar geleden stierf Dinie Boudestein aan de gevolgen van kanker. Wat heb ik haar het afgelopen jaar ontzettend gemist, wat voelde ik me vaak eenzaam en verlaten. Het is nog steeds niet te bevatten. In september 2018 op de Elfia in Arcen stond Dinie nog trots lachend op de foto met ons derde boek. Drie maanden later was ze dood. Wat een vreselijk verlies.

Verdriet vindt zijn weg

Ik had besloten dat ik in 2019 overal aan mee wilde doen. Aan conventies, festivals en beurzen waar ik onze boeken kon verkopen. Dus ging ik in januari al naar de Beneluxcon en Imagicon in Ede. Ik overnachtte er in het hotel. In maart, op het Fantasy Fest in Rijswijk, kwam echter het verdriet naar buiten. Dat was de verklaring die mijn huisarts eraan gaf. Ze vertelde dat het slapende mazelenvirus weer actief geworden was en ervoor gezorgd had dat ik gordelroos kreeg. Ik beschouwde het als een waarschuwing van mijn lichaam dat ik na het verlies van mijn moeder en van Dinie in 2018 te hard van stapel ging.

Met eten nam ik het in 2019 ook niet zo nauw meer. Ik snoepte veel voor troost. Natuurlijk werd ik daardoor weer zwaarder. Op het Keltfest en de Elfia hield ik  het fysiek niet lang genoeg vol. Het was te zwaar om daar de hele tijd te staan om boeken te verkopen en die op het eind weer in te pakken. Op Castlefest ging het al helemaal niet meer. Daar zakte ik door mijn been en kon ik nog net de auto halen om naar huis te rijden. Weken daarna bleef ik pijn houden in mijn benen.

Ik ging naar de orthopeed die concludeerde dat mijn heup versleten was. Maar een operatie zou vooralsnog niet nodig zijn. Ik ging naar fysiotherapie en naar de diëtiste. Gelukkig hielp dat, al zal het nog wel minstens een jaar duren voordat ik op mijn streefgewicht kan zijn.

Met het koolhydraatarme dieet ben ik sinds september 2019 toch al vijftien kilo afgevallen. Het vreemde van het dieet dat ik nu volg is, dat ik juist meer moet eten dan voorheen. Alleen het snoepen moet ik natuurlijk laten. Volgens de diëtiste at ik te weinig, waardoor ik juist niets afviel. Ik probeer nu zoveel gewicht kwijt te raken en zo goed te oefenen met de fysiotherapie dat ik zonder pijn toch weer op festivals kan staan.

De e-books op Smashwords

In 2018 waren Dinie en ik al druk bezig geweest met de redactierondes voor onze korte verhalen bij Tamara Geraeds. Ze werden vernieuwd of nieuw als e-books op Smashwords uitgebracht. De nieuwe versies hebben NL op de kaft. Of EN, voor de door Dinie naar het Engels vertaalde verhalen. Die werden gecontroleerd door een oom en een nicht van mij uit Australië. Helaas zijn ze daar weer mee gestopt.

In 2019 ging de redactie bij Tamara verder. Ik heb alle verhalen die we voor een redactie hadden opgestuurd verder vernieuwd en ook de serie van zeven Randstedenverhalen op Smashwords gepubliceerd. Die laatste verhalen spelen zich af op allerlei planeten waar ruimteschepen van ESA heen gaan. De steden hebben het woord rand in de naam, zoals bij Marsdurand.

Hier het overzicht van onze e-books.

Ik moet nu alleen nog steeds een keer naar Brugge om van De knuffelsteen een langer detectiveverhaal te maken dat De Avonturensteen gaat heten en dan ook NL op de kaft zal krijgen. Daar is nog steeds niet van gekomen in 2019. Hopelijk lukt het in 2020 wel.

Schrijfroutine

Wat ben ik blij dat ik schrijf! Als ik niets omhanden heb, word ik gek. Natuurlijk zijn er veel dingen die moeten gebeuren in het huishouden en ben ik ook nog steeds bezig met de mantelzorg van mijn vader. In 2019 was er vanwege Dinie’s overlijden ook veel te regelen met banken en verzekeringen. Ik ben het afgelopen jaar bovendien bezig geweest met het opruimen van de overbodige spullen in huis. Een vuilniszak per week was mijn doel. Dat is bijna gehaald. Maar het viel niet mee. Wat een rotklus is het. Overal zitten herinneringen aan.

Gelukkig is het me het afgelopen jaar vaak gelukt om een flink aantal uren per dag bezig te zijn met schrijven. Als ik in een verhaal zit, vergeet is alles om me heen. Schrijven is niet alleen goed voor afleiding, het werkt ook therapeutisch. Bovendien heb ik er als moderator voor de Zilverboekenclub op Facebook een leuke taak bij gekregen. Daar zorg ik voor de rubriek personages en wereldbouw, uit de boeken van Zilverauteurs. Zij vullen een vragenlijst in namens een personage uit hun boek of vertellen over de wereldbouw. Dat is erg leuk om te doen en ik kreeg ook meer contact met de andere moderators. Tegenwoordig heb ik er ieder dag wel een taak bij om de sociale media bij te houden, op Facebook en Instagram. Ik vind het wel een uitkomst dat er contacten op afstand zijn in mijn computer.

Dit zijn de schrijfprojecten waar ik, nadat de redactie voor de e-books klaar was, mee bezig ben geweest.

Iets wat bij mij elk jaar terugkomt, is de NaNoWriMo uitdaging, met CampNaNoWriMo in april en juli en NaNoWriMo in november. Daar probeer ik steeds aan mee te blijven doen.

Het is een fijne manier om de schrijfroutine vast te houden.

Tijdens CampNaNoWriMo van april schreef ik twee nieuwe verhalen voor de themawedstrijd Waterloper. De thema’s waren lastig, het heeft een paar maanden geduurd voordat ik de ideeën voor de verhalen kreeg en er de juiste woorden bij kon vinden. Voor het derde verhaal heb ik een verhaal herschreven dat Dinie en ik eerder voor een andere wedstrijd hadden gebruikt. Het thema zat er niet echt doorheen geweven, bleek tijdens de prijsuitreiking. Ik moet er weer aan gaan schaven en slijpen. Het weer herschrijven met de kritieken van de jury ernaast. Op het moment heb ik daar nog niet veel zin in. Ik begin me steeds meer af te vragen of korte verhalen mijn ding eigenlijk wel zijn. Misschien dat het in 2020 toch weer lukt.

Bij Waterloper won ik deze keer zelfs een prijs, de eerste druppel seniorprijs voor de oudste debutant.

Bij CampNaNoWriMo in juli 2019 heb ik het hele manuscript voor De vergeten vloek deel 3 Schamel verbond herschreven. Geredigeerd eigenlijk. Dat waren 127.373 woorden.

Voor die tijd had ik de eerdere versie alleen af moeten maken, waar Dinie en ik samen aan bezig waren geweest. Verschillende keren zat ik in de put. Ik miste iets in het plot en dacht: ‘Hoe moet ik dit aanpakken?’

Ik kon er niet met Dinie over praten, zoals we altijd deden. Het duurde een tijd voordat ik de oplossing bedacht. Dinie zou me daar al lang op gewezen hebben, maar zij was er niet. En eigenlijk was het simpel: de Avatars moesten vaker in het verhaal terugkomen, tenslotte kwam de vloek door Hen! Nadat ik dat bedacht had kon ik het helemaal afmaken.

Ik kon het manuscript op tijd insturen naar Zilverbron.

Autobiografie met aliens

Een ander project dat af moest komen, was het autobiografische verhaal waaraan ik was begonnen tijdens de cursus Schrijf Je Verhaal bij Marjon Sarneel. Dat was een weerbarstig idee dat steeds maar weer de kop opstak. Het moest echt eens helemaal worden uitgeschreven. Dat verhaal moest ook af!

Op Facebook heb ik hulp gevraagd aan degenen die mijn pagina volgen. Ik zat met de vraag of ik citaten uit studieboeken moest gebruiken, een literatuurlijst en een nawoord. Maar waar ik het meest aan had was, dat ik het verhaal eerst voor mezelf helemaal uit moest schrijven. Dat heb ik gedaan en het werkte. Ik heb er nu een goed gevoel over. Het is helemaal af en er zitten allerlei onderwerpen doorheen geweven die het een gelaagd verhaal maken.

Inmiddels heb ik het nog een keer geredigeerd en ben ik tot de conclusie gekomen dat de citaten niet nodig zijn. De informatie uit de boeken heb ik in eigen woorden opgeschreven.

Hoe het verder moet, ben ik nu aan het uitzoeken. Dat De twaalfde Saturnusmaan er komt, staat nu wel voor me vast. Als het niet als boek uitgebracht wordt, dan toch zeker als een e-book.

Winacties en promotie

Om meer bekendheid te krijgen met mijn boeken, heb ik een paar keer per jaar winacties op mijn website van Schimmenschuw en op die van De vergeten vloek. In 2019 heb ik ook meegedaan met de Summer Sale en doe ik mee met de End of Year Sale op Smashwords. Dan zijn mijn e-books met korting te downloaden.

Bij de winacties voor mijn boeken, zoals nu de Winter Winactie op mijn Facebookpagina die nog tot 25 december loopt en de Cadeaumaand december in de Zilverboekenclub, vraag ik aan degenen die een boek winnen om een recensie.

Ik heb in 2019 een paar mooie recensies gekregen van de boeken van Johanna Lime. Daar ben ik blij mee. Dank jullie wel! Ik hoop dat het meer lezers over de streep zal trekken om mijn boeken te willen lezen.

Een nieuwe trilogie

In 2019 heb ik zoveel geschreven dat mijn project voor november klaar was voordat de NaNoWriMo zou beginnen. De twaalfde Saturnusmaan was al eerder helemaal uitgewerkt. Dat had eigenlijk mijn project voor november moeten zijn. Dus wat moest ik nu?

Ik zat er al een tijdje over te denken om na De vergeten vloek door te gaan met schrijven in de wereld van Eibor Risoklany (Laskoro en Berinyi). Tenslotte liggen er nog dagboeken in de kast, van Dinie en van mij, van personages uit de twee volgende generaties na Jima en Sylviana. Ik zou dus verder kunnen gaan met de kinderen van de Magii.

Voor Schamel verbond (deel 3 van De vergeten vloek) had ik een kaart getekend van een deel van de ruimte, waar Monoceros, Orion en Taurus op staan. Het is mijn bedoeling dat die in het boek wordt opgenomen.

Nu kan de wereld van Eibor Risoklany vanwege de handelsrelaties met andere volkeren ook wel groter worden. In De vergeten vloek wordt immers al gesproken over een Galactische Vereniging van Planeten. Dus kwam ik op het idee om Interplanetair te gaan.

De kinderen van Jima en Sylviana reizen naar andere plaatsen in de ruimte.

Afijn, u snapt het al. Ik ging brainstormen en bedacht weer nieuwe personages, vreemde planeten en vreemde wezens. Mijn nieuwe project voor NaNoWriMo werd deel 1 van de trilogie Interplanetair. Ik maakte een plot tijdens de voorbereidingen op NaNoWriMo, werkte de personages uit, beschreef een paar scènes met de wereldbouw en ging in november aan het werk. Inmiddels is de helft van het manuscript geschreven. Hoewel het nog maar een eerste versie is, wordt dit een interessant en spannend verhaal. Over wraak en liefde. Ik heb er reuze veel zin in om van deze trilogie weer iets moois te maken!

En het beste nieuws van alles is, dat Zilverbron Interplanetair in de planning heeft gezet. De boeken gaan er komen! Ik heb drie jaar werk. Heerlijk, ik heb er zin in! Dat zal me fijn bezighouden. Bedankt Cocky!

Johanna Lime (Marjo Heijkoop)

NaNoWriMo 2019 week 4 en nu even rust

On door johannalimeinInformatie

29 november 2019

Week 4 van NaNoWriMo

Ik schreef het vorige week al, ik heb de National Novel Writing Month van november 2019 weer gewonnen. Doel gehaald. Het verhaal over Daniël & Irene, versie 1 ervan, is voor de helft geschreven. Tot en met 25 november werden het in totaal 52.816 woorden met het afkomen van hoofdstuk 14 van de 27 hoofdstukken die het moeten worden.

Daarna heb ik uitstelgedrag vertoond. Ik was moe van NaNoWriMo en ik heb er geen woord meer bijgeschreven.

Hoe kwam dat? Ik had een depressieve bui. Met mijn gedachten zat ik steeds weer bij vorig jaar toen Dinie zo ziek was dat ze niets meer at. We moesten naar de internist en daarna ging ze door de scan. We kregen te horen dat de kanker door haar hele lichaam was uitgezaaid. Ze at al een hele maand niets meer, dat kon zo niet. Maar er was geen houden aan. Op 23 december stierf ze.

Nu gaan we weer naar de decembermaand toe. Ik voel me erg alleen.

Ik ben op de helft van het verhaal en ontdek dat ik te weinig weet. Wie lopen er allemaal in die ruimtestad, hoe zien ze eruit, wat doen ze, wie, wat, waar, waarom en hoe?

Ik moet eerst weer even aan het brainstormen. De vragenlijsten van de personages die ik erbij gehouden heb zijn al schrijvende alweer aangevuld met namen van volksgenoten en uiterlijke kenmerken zijn beter opgeschreven. Maar daarmee ben ik er nog niet. De wereldbouw vraagt om meer details, om meer beschrijvingen, om sfeer en spanning.

Daar heb ik op het moment geen zin in. Ik mis Dinie om mee te brainstormen. Ik schuif het naar het volgende jaar.

Ik ga in december eerst weer een planning maken voor 2020, zoals ik altijd doe. De korte verhalen van Waterloper moeten herschreven worden, ik moet nog een keer naar Brugge voor De Avonturensteen, De twaalfde Saturnusmaan vraagt om een volgende versie en de trilogie Interplanetair vraagt om veel meer ideeën en een chronologie voor boek 1,2 en 3 zodat ik verder kan. Dus freewriten, brainstormen, plotten en meer.

Voor dat meer heb ik al bedacht dat ik weer eens wil gaan tekenen. Een plattegrond van een ruimtestad maken bijvoorbeeld. De plattegrond die ik heb van Biarrastad moet omgekeerd worden, want tijdens het schrijven zijn oost en west verwisseld. Dan heb ik nog geen plattegrond van Bengalostad en die zou ook wel handig zijn.

Ik wil gaan werken met mijn tekenprogramma’s op de computer en weer nieuwe covers maken. En tussendoor komen er nog bergen praktische dingen op me af, zoals behangen en alle kasten in huis eens op gaan ruimen. Weg doen wat ik nooit meer gebruik.

Met dat laatste was ik pas ook bezig. Dat kan ertoe hebben bijgedragen dat ik me zo rot voelde. Spullen van Dinie opruimen omdat ik er niets aan heb. Overal zitten herinneringen aan. Dat valt dus nog niet mee.

Ik gun mezelf nu dus even een paar dagen rust door 0 woorden te schrijven. In december gaan Natascha en ik verder werken aan de redactie van Schamel verbond. Daar kijk ik nu naar uit. We gaan ons best doen om het verhaal zo mooi mogelijk te krijgen voor het boek dat in april 2020 wordt verwacht.

Het andere schrijfwerk zie ik volgend jaar dan wel weer.

 

Zes jaar op rij – ruim 700.000 woorden, of een miljoen?

In de vorige blog over week 3 van NaNoWriMo had ik een plaatje opgenomen waarop stond dat ik al 631.457 woorden had geschreven vanaf 1 november 2014 tot nu. Daarbij zijn alle NaNoWriMo en CampNaNoWriMo projecten meegeteld. Maar het klopte niet.

De organisatoren kregen het niet voor elkaar om op de nieuwe website de woordenaantallen van CampNaNoWriMo van april 2019 en juli 2019 erin te zetten. Daardoor miste ik dus twee maanden schrijfwerk. Het eigenlijke woordentotaal dat ik gehaald heb in de zes jaar dat ik meedoe is 784.839. Kijk maar op onderstaand plaatje. Ik houd de stand zelf in Excel bij en hier heb ik alles van de afgelopen zes jaar bij elkaar staan.

In die tijd heb ik aan korte verhalen geschreven voor de Paul Harland Prijs, Fantastels, Waterloper, onze e-books op Smashwords en aan de trilogie De vergeten vloek. Ook De twaalfde Saturnusmaan en Interplanetair kwamen aan bod.

Tussen de NaNoWriMo en CampNaNoWriMo maanden door hebben Dinie en ik natuurlijk ook geschreven. Schimmenschuw begon als manuscript al op 1 maart 2012, en daarvoor (vanaf 1 november 2011) waren we ook al bezig aan deel 1 van De vergeten vloek. Dus al met al is de stand misschien wel miljoen woorden?

Mijn leraar tekenen op de Pedagogische Academie, waar ik ook les kreeg voor de LO akte tekenen, zei altijd dat ik een eigen stijl had met mijn schilderijen. Maar om echt een kunstenaar te worden moest ik wel 100 schilderijen maken.

Misschien ben ik dan nu eindelijk zo ver dat ik me na miljoen woorden schrijver kan noemen. In elk geval heb ik in die tijd erg veel geleerd over schrijven en dat houdt ook nooit meer op. Ik begin te merken, aan het redactiewerk en aan het lezen van debuutromans, dat ik geen beginner meer ben. Alleen vraag ik me af waarom het zo moeilijk blijft om bij korte wedstrijdverhalen hoger te scoren. Misschien ben ik gewoon beter in het schrijven van romans? Wat denken jullie?

 

Groeten van Johanna Lime

NaNoWriMo 2019 week 3, Winnaar

On door johannalimeinInformatie

23 november 2019

Week 3 van NaNoWriMo

In de derde week van de National Novel Writing Month dacht ik elke dag wel weer lekker door te kunnen schrijven aan mijn verhaal. Dat bleek nog niet zo gemakkelijk te zijn. Allereerst had ik last van uitstelgedrag en deed ik er van alles omheen, maar schreef ik urenlang niets. Daarnaast kreeg ik nog vier nieuwe hoofdstukken binnen van het redactiewerk voor deel 3 van De vergeten vloek, en die wilde ik eerst af hebben voordat ik aan het verhaal voor NaNoWriMo begon. Gelukkig bleek ook nu weer dat het met de te wijzigen scènes eigenlijk wel meeviel met die redactie. Natuurlijk ben ik ook niet alleen maar hele dagen aan het schrijven en moest er daarnaast van alles in de huishouding gedaan worden. Dan heb ik mijn koolhydraatarme dieet waar ik rekening mee moet houden. En de fysiotherapie met de oefeningen en het fietsen op de hometrainer. Dat is allemaal al drukte genoeg, zou je zeggen.

Toch wilde ik echt meters maken, maar het viel nog lang niet mee. In deze derde week begon ik vaak pas om drie uur ’s middags te schrijven voor de NaNoWriMo. Dan was ik even bezig en merkte tot mijn schrik dat het tijd was om het eten klaar te maken. Meestal at ik dat op bij het kijken naar het nieuws en ‘de wereld draait door.’ Gek, ik keek daar vroeger nooit naar maar de laatste tijd vind ik het wel leuk. Het zal er wel mee te maken hebben dat ik alleen ben nu. Als het journaal van acht uur dan voorbij was, ging ik pas weer verder schrijven. Ik zat helemaal in het verhaal en het werd snel elf uur ’s avonds. Een paar keer in de afgelopen week ben ik pas ver na middernacht naar bed gegaan. Dat moet niet te vaak gebeuren, want dan slaat de vermoeidheid toe.

Het duurde deze week wat langer om aan de woordenaantallen te komen. Ik zat in het middenstuk van het plot. Om het verhaal goed op te schrijven was er meer onderzoek nodig. Sommige scènes vereisten dat ik er nog iets nieuws bij moest verzinnen, want ongemerkt had ik de informatie al eerder gebruikt in het verhaal. Dat bedenken duurt meestal wel even. Gelukkig lukt het me telkens weer om iets te vinden waarmee ik verder kan.

Vanaf dag 1 tot afgelopen donderdag was het me gelukt om, met in week 2 het slim over de dagen verdelen van de woordenaantallen, elke dag precies 1667 woorden of meer toe te voegen. Donderdag lukte dat niet. Ik had er 1319. Geen ramp natuurlijk want er was al een flinke buffer opgebouwd. Op vrijdag rond een uur of 11 ’s avonds is het me gelukt om over de 50.000 woorden heen te gaan. Ik heb de NaNoWriMo van november 2019 weer gewonnen!

 

Zes jaar op rij.

Ik houd van de National Novel Writing Month. Het is voor mij een geweldige manier om aan een flink deel van een boek te werken. In de drie weken van november 2019 ben ik gekomen tot halverwege hoofdstuk 14 voor Interplanetair deel 1, Daniël en Irene. Dit moet uiteindelijk het eerste deel van een nieuwe trilogie worden die na De vergeten vloek gaat komen. Het manuscript is voor de helft af. Dat wil zeggen, versie 1 ervan. Want dit jaar heb ik echt volgens de NaNoWriMo traditie een eerste versie geschreven. Ik ben er nog niet klaar mee, ik moet nog verder totdat ik het hele verhaal voor mezelf heb uitgewerkt. En dan komen er nog een aantal herschrijfrondes. Een boek is nu eenmaal niet zomaar klaar, het schaven en nog beter maken begint later pas.

Op de nieuwe website van NaNoWriMo staat tegenwoordig alles bij elkaar. Niet alleen van de schrijfmaanden van november (NaNoWriMo), maar ook van april en juli (CampNaNoWriMo). Bij CampNaNoWriMo kun je zelf een doel stellen, daar mag je ook 10.000 of 20.000 woorden in een maand schrijven. Het is maar een keer voorgekomen dat ik het woordenaantal niet gehaald heb in zo’n maand. Daardoor heb ik nu in zes jaar tijd 631.457 woorden geschreven. Het zijn woorden die horen bij De vergeten vloek, bij korte verhalen en bij De twaalfde Saturnusmaan. Nu dus ook bij Interplanetair.

Dat er zoveel woorden zijn geschreven door mij, betekent niet dat al die woorden ook in boeken en verhalen staan. Toch is ongeveer de helft ervan wel in boeken en e-books terecht gekomen.

Ik ben soms een traditionele NaNoWriMo deelnemer, dan schrijf ik versie 1 van een verhaal. Maar vaak ook ben ik een rebel. Dat houdt in dat ik dan bezig ben met een herschrijfronde. Het is wel leuk om te zien hoe de titels van de manuscripten door de jaren heen steeds weer veranderd zijn. Ik merk ook dat ik door onder andere hieraan mee te doen een routine in het schrijven heb opgebouwd. Ooit hoop ik die toch ook nog eens voor tekenen te krijgen.

De intrinsieke motivatie voor verhalen schrijven is er, ik heb nog genoeg ideeën die ik ooit ook nog eens wil uitwerken voor een roman. NaNoWriMo maanden helpen me telkens weer om de routine van het elke dag aan een verhaal bezig zijn vast te houden.

 

Winnaar

Alles is relatief. Ik ben een winnaar! Ik heb een pdf bestand gekregen waar ik mijn pseudoniem op in kan vullen en de naam van het manuscript waaraan ik heb gewerkt.

Ik weet ook dat dit een prestatie is waar ik nog weinig mee kan. Ik heb iets op mijn computer staan waar ik lange uren in gestoken heb, maar wat heeft het voor zin?

Het wordt pas echt leuk als de verhalen die ik schrijf als een boek of een e-book gepubliceerd worden.

Korte verhalen schrijf ik meestal om ze aan een schrijfwedstrijd mee te laten doen. Als ik ze daarna voorzien van een juryrapport terug krijg, ga ik ze herschrijven en helemaal ideaal laat ik ze door een gedegen redactie gaan. Dat ik het kostenplaatje daarvan nooit meer terugverdien, interesseert me de laatste tijd minder dan vroeger, al blijft het krom dat je als fantasy/scifi-schrijver nauwelijks betaald krijgt voor al je werk. Ik vind het leuk om voor zo’n verhaal een leuke kaft te tekenen, het van een lay-out te voorzien en het op Smashwords uit te kunnen geven als e-book. Het alternatief is dat het op de computerschijf blijft staan en daar nooit meer af komt. Aan gratis weggeven doe ik niet meer, dat geeft een verkeerd signaal af. In sommige maanden verdien ik zelfs een paar centen aan mijn gepubliceerde e-books, als iemand een verhaal bij Smashwords of via Kobo of Bol heeft gekocht. Dan kan ik wel een gat in de lucht springen, zo blij ben ik dan. Gelukkig hoef ik van het geld niet te leven. Wat dat betreft is het eerder een hobby, want het kost me meer dan het oplevert.

Het wordt nog veel mooier als mijn langere verhalen echte paperbacks worden met een prachtige kaft, een foto en een flaptekst. Ik ben dan ook blij met uitgeverij Zilverbron. Daar kan ik ook echt andere schrijvers ontmoeten en daar voel ik me gewaardeerd. Bovendien ben ik nu op Facebook al ongeveer een jaar bezig als een van de beheerders van de Zilverboekenclub, waar ik samen met de auteurs hun personages en werelden uit de boeken voorstel aan de lezers. Zilverauteurs zijn auteurs die boeken hebben uitgegeven bij Zilverspoor of Zilverbron. De Zilverboekenclub gaat over hun boeken. U kunt er bijvoorbeeld ook recensies plaatsen bij de foto’s van de boeken, op Facebook dus.

Op het moment kan ik helaas niet zo gemakkelijk meedoen bij het verkopen van de boeken op de verschillende festivals zoals Comic Con, Elfia, Castlefest, Keltfest en dergelijke. Ik houd het staan geen weekend vol met mijn versleten heup en knie. Maar in april hoop ik toch wel op de Elfia in Haarzuilens te staan. Het afvallen lukt met het dieet dat ik van de diëtiste kreeg goed, al is er nog een lange weg te gaan voordat ik weer zo slank zal zijn als eigenlijk het beste voor me is. De oefeningen van de fysiotherapeut helpen ook, al heb ik sommige dagen best veel pijn. Ik hoop zonder operatie zover op te knappen dat ik weer helemaal fit word.

Op de Elfia van Haarzuilens in april 2020 kunt u dan de hele trilogie van De vergeten vloek kopen. Het schrijven en herschrijven daarvan besloeg een paar jaar van de NaNoWriMo, maar de boeken in handen hebben en ze echt kunnen lezen geeft me pas het gevoel een winnaar te zijn.

En de mooiste prijs om te winnen is als lezers laten blijken dat ze mijn boeken gelezen hebben en dat ze ervan genoten hebben. Want daar doe ik alles voor.

 

Groeten van Johanna Lime

 

NaNoWriMo week 2, Waterloper en redactie

On door johannalimeinInformatie

17 november 2019

De tweede week van de National Novel Writing Month staat bekend als ‘Hell Week’. Dat komt doordat de vermoeidheid toeslaat bij veel schrijvers die in de eerste week fris van start gegaan zijn. Ook begint de inspiratie van het begin op te raken en komen sommigen niet zo veel verder op een dag. Dat geldt denk ik dan het meest voor schrijvers die niet plotten en op dag een van november gewoon ergens beginnen en wel zien waar het verhaal hen heen leidt. Ik heb daar niet zoveel last van, al heb ik het zelfs met een schematische planning nog wel eens dat dingen tocht uitgebreider moeten worden en anders lopen dan gepland. Gelukkig had ik een paar goede invallen en kon ik weer verder als ik het even niet goed wist.

Ik had meer een ‘Hell Week’ doordat ik steeds werd onderbroken in mijn schrijfwerk. Om ruim tweeduizend woorden per dag vol te kunnen houden is het nodig om vier tot vijf uur per dag te schrijven, anders gaat het niet. Nu moest ik maandag de deur uit om bloed te prikken voor een controle bij de huisarts. Afijn, dat duurde niet zo lang dus de rest van de dag kon ik wel schrijven. Dinsdag had ik een afspraak bij de kapper en was ik een groot deel van de morgen kwijt. Donderdag was het helemaal druk en die hele dag kwam ik niet aan schrijven toe. Naar de huisarts voor de uitslag van het bloedonderzoek, tanken en auto wassen, boodschappen halen, met mijn vader naar de oogarts in het ziekenhuis in Zwijndrecht en ook nog eens zelf naar de fysiotherapeut. Tussendoor opletten dat ik mijn koolhydraatarme dieet goed opvolgde en mijn oefeningen deed voor mijn heup en knieën. Ik haat het echt als mijn dagen grotendeels opgaan aan allerlei verplichtingen die me de deur uit sturen. Het heeft er, denk ik, mee te maken dat ik dan dingen doen moet waar ik zelf niet voor gekozen heb. Ik heb er geen leiding over en word gedreven door omstandigheden.

Vrijdag mantelzorg voor mijn vader en ’s middags naar een begrafenisdienst voor de vader van mijn schoonzus. Zondagmiddag was dan weer leuk, de prijsuitreiking van Waterloper. Maar toch, de meeste tijd van week 2 van NaNoWriMo moest ik me in allerlei bochten wringen om mijn woordenaantallen te halen. Ik geef het toe, ik heb gesmokkeld. De ene dag schreef ik wat meer woorden, de andere wat minder. Ik heb er zo mee geschoven dat ik het kon regelen dat ik elke dag 1667 of meer woorden bij kon schrijven.

Ik ben er erg gelukkig mee dat het verhaal me nog steeds boeit en dat ik vandaag hoofdstuk 11 af kon ronden. Het eerste deel van de nieuwe trilogie, Interplanetair, belooft een goed verhaal te worden. Ik ben bijna op de helft en de rest wordt alleen maar spannender. Daarom hoop ik de komende week weer wat meer woorden te kunnen maken op een dag.

Uiteindelijk gaat het mij erom dat ik de eerste versie van deel 1 geschreven krijg, voor mezelf, zodat ik er later aan kan gaan sleutelen om er een manuscript van te maken dat naar de uitgever kan worden opgestuurd. Wat een boek kan worden.

Tot nu toe heb ik 40.489 woorden geschreven en het is nog lang geen 30 november, dus het gaat geweldig goed. Die 50.000 woorden moeten weer te halen zijn (en ook de rest, want voor het hele manuscript is 50.000 te weinig – maar die rest hoeft dus niet meer in de maand november af te komen, want voor NaNoWriMo ben je al winnaar als je de 50.000 haalt)

Ik houd u op de hoogte van de verdere ontwikkelingen.

Prijsuitreiking van Waterloper

Nu is het 17 november en ben ik teruggekomen van de prijsuitreiking van de schrijfwedstrijd Waterloper. Dat is een nieuwe themawedstrijd van de maand mei 2019. Ik had er drie korte verhalen voor ingestuurd. Van de 36 verhalen zijn er zeven gediskwalificeerd.

Voor de wedstrijd heb ik erg veel na moeten denken over verhalen die bij de drie thema’s zouden passen. Uiteindelijk heb ik twee nieuwe verhalen geschreven en een verhaal dat al eens eerder aan een wedstrijd meegedaan had als zogenaamd ‘veteranenverhaal’ herschreven en ingestuurd.

Mijn veteranenverhaal gaf ik de titel: ‘Hoe een oger uit Glelogurk de aardmannen hielp.’

Het jurylid, Steven Wekdam, kwam erachter dat ik het thema wel twee keer benoemd had, maar dat het niet een geïntegreerd onderdeel vormde van het verhaal zelf. Daardoor moest het worden gediskwalificeerd voor deze themawedstrijd. Maar hij vond het een heel leuk en grappig verhaal. Ook Gerard van de Akker vond het een leuk verhaal. Dus zo erg vind ik het eigenlijk niet eens. Dat er door twee juryleden wordt gezegd dat ze het leuk vonden, bewijst voor mij dat ik het gewoon nog eens door kan nemen en dan net als de rest uit kan gaan geven als e-book. Dat ben ik er dan ook mee van plan.

Met ‘De Piet Hein en de pratende hond’ kwam ik op plaats 27 terecht. Het was een beetje langdradig. Ik begin me af te vragen of ik wel korte verhalen moet blijven schrijven, want romans gaan mij denk ik veel beter af. Maar ik heb toch maar weer beloofd de volgende editie van Waterloper weer mee te doen. Dan komen er zes thema’s om uit te kiezen, wat het misschien wat makkelijker maakt om een verhaal bij een thema te zoeken.

Met ‘Die duivelse koeien’ kwam ik op plaats 21. Het was een leuk en luchtig verhaal over een inquisiteur op heksenjacht en koeien waar vlekjes aan zaten.

Ik heb net het volledige juryrapport binnen gekregen en ga het met veel belangstelling doorlezen. Eens kijken wat er beter kan worden door mijn verhalen nog eens te herschrijven.

Het was heel fijn om weer bij andere schrijvers samen bij de prijsuitreiking te zijn. De organisator en de juryleden hadden weer heel erg hun best gedaan. Lieve collega’s wonnen mooie certificaten. Ik heb zelfs ook een certificaat gewonnen: De ‘Eerste druppel senior prijs’, als oudste debutant van de Waterloper Verhalenwedstrijd. Maar het beste verhaal was van Debby Willems. Zij won met ‘Paardenbloemen” de eerste prijs en de trofee.

Gefeliciteerd, Debby!

 

Redactie van De vergeten vloek deel 3 Schamel verbond

Wat kan ik hierover zeggen? Natascha ven Limpt en ik zijn al druk bezig met ronde 1 van deze redactie en er zijn al negen hoofdstukken doorgenomen. Dat het in november al begonnen is, in de NaNoWriMo maand, maakt het voor mij extra druk. Maar we hebben wel ontdekt dat ik door de vorige redacties van boeken al heel wat geleerd heb. Tot nu toe vallen de te wijzigen scènes reuze mee. Ik heb het verhaal een poosje niet meer aangekeken en geniet er weer van als ik het tijdens de redactie teruglees. Dus ik heb er een goed gevoel over. Dat boek, het derde deel van de trilogie, wordt weer een boek waar ik volkomen achter kan staan. Alle draadjes uit de twee vorige boeken worden aan elkaar geknoopt.

 

Groeten van Johanna Lime

NaNoWriMo week 1

On door johannalimeinInformatie

7 november 2019

Ik doe voor het zesde jaar op een rij mee aan de National Novel Writing Month. Het doel is om in de maand november een routine vast te houden en om 50.000 woorden van een nieuw verhaal te schrijven.

In 2019 schrijf ik ook echt de eerste versie van een heel nieuw verhaal, wat eigenlijk de opzet is van NaNoWriMo. Voorheen heb ik de novembermaand ook wel gebruikt om delen van een manuscript te redigeren en te herschrijven. Toen was ik een zogenaamde Rebel, maar nu dus niet. Ik werk aan deel 1 van een nieuwe trilogie die na De vergeten vloek moet komen en die ik de naam Interplanetair gegeven heb.

De website waar ik elke dag mijn geschreven aantal woorden moet invoeren, is vernieuwd. Het is even wennen aan de lay-out, maar ik vind hem wel mooier geworden. Hopelijk halen ze alle kinderziektes er nog uit. Dan werkt hij voor NaNoWriMo in november, maar ook voor CampNaNoWriMo in april en juli. Alles staat dan netjes bij elkaar.

Het leuke van de nieuwe website is dat er een stopwatch en een timer op staat, zodat je een woordsprint kunt maken. Je kunt ook invoeren van hoe laat tot hoe laat je geschreven hebt. Ik heb de timer al eens op een uur gezet. Tussen 10.00 uur ’s morgens en 11.00 ’s morgens kreeg ik een plaatje van een ‘vroege vogel’.

Vandaag voerde ik in dat ik tussen 12.00 uur en 15.00 uur geschreven had, en kreeg ik een flamingo.

Ik werk thuis op mijn laptop. Deze gegevens kun je invoeren en dan krijg je plaatjes op je webpagina te zien. Bovendien zijn er grafieken. Ik vind de staafgrafiek waarop te zien is hoeveel er per dag is geschreven wel handig.

De afgelopen week ben ik goed van start gegaan, er zijn nu 19.240 woorden geschreven.

Vandaag begon de vermoeidheid toe te slaan, dus het is wel fijn dat ik alvast een buffer heb voor als het niet zo lukken wil. 1667 woorden per dag zijn nodig om 50.000 aan het eind van de maand te halen. Ik hoop de 50.000 woorden te kunnen halen, maar liever nog meer.

Het is altijd weer een stimulans om te weten dat schrijvers van over de hele wereld eraan meedoen.

De badges die je krijgt, vind ik leuk. Ik zie ze als een soort beloning. Twee dagen achtereen je woordenaantal invoeren, 3 dagen, 7 dagen, leveren een badge op. 1667 woorden per dag geschreven, 5.000 woorden gehaald, 10.000 woorden gehaald ook. Vanaf nu wordt het lastiger om nog nieuwe beloningen te krijgen en uiteindelijk gaat het er natuurlijk om dat ik een winnaar word.

Ik heb nu van het nieuwe verhaal in een week tijd vijf hoofdstukken geschreven en daar ben ik erg blij mee. Het is het begin van een nieuw avontuur, een nieuwe serie boeken.

 

Wie van jullie doet er ook mee aan NaNoWriMo?

 

Groeten van Johanna Lime

NaNoWriMo 2019 begint

On door johannalimeinInformatie

31 oktober 2019

Ik had het al eerder aangekondigd op deze website, maar hier dan nog een keer. Morgen is het 1 november en dan ga ik weer meedoen aan de NaNoWriMo. De hele maand november 2019 zal ik druk bezig zijn met het schrijven van het begin van de eerste versie van deel 1 van een nieuwe trilogie: ‘Interplanetair’.

De verhalen van deze nieuwe trilogie zullen zich in dezelfde verbeeldingswereld afspelen als Schimmenschuw en De vergeten vloek, alleen een generatie later. De hoofdpersonages zijn Irene Morane en Daniël Muir-Attholred, de kinderen van Jima Revaldesh-Morane en van Sylviana Attholred.

Ik ben de laatste week bezig geweest met voorbereidingen.

Prinses Irene Morane die Interplanetair Recht studeert, gaat stage lopen in de ruimtestad waar de Galactische Rechtbank zich bevindt. Ze komt erachter dat er bewijsmateriaal van een vorige rechtszaak wordt ontvreemd. Hun vijanden zouden daardoor een nieuwe rechtszaak kunnen beginnen tegen haar volk. Ze zouden Laskoro en Berinyi kunnen dwingen om de Neutrale Zone op te geven. Dat zal enorme consequenties hebben voor het prille verbond dat haar volk is aangegaan met het volk van prins Daniël Muir-Attholred.

Daniël moet op een andere planeet vrienden van Berinyi te hulp snellen. Zij worden aangevallen door oude vijanden. Maar wanneer Daniël daar is ontdekt hij nog iets anders.

Afijn, het is een ingewikkeld verhaal waarin heel veel gebeurt. Er komen ook wezens in voor die van verschillende planeten afkomstig zijn.

Ik heb het plot al helemaal in een schema staan, dus morgen kan ik starten. Ik heb ook al een idee waar deel 2 en 3 over moeten gaan en welke personages daar een hoofdrol moeten krijgen.

Ik heb er veel zin in. Het lijkt me een geweldige nieuwe uitdaging om fantasy (magie) science fiction (ruimtetechniek) en een vleugje romantiek in een nieuwe trilogie samen te brengen.

Ik hoop dus dat ik tijdens de maand november de eerste 50.000 woorden kan schrijven. Als dat me lukt heb ik een fijn begin en kan ik er in 2020 aan verder werken.

 

Aangezien het wel een aantal uren per dag in beslag zal nemen, moet ik andere dingen laten staan. Sociale media bijvoorbeeld. Daar zal ik minder op te vinden zijn.

Maar als het tussen de bedrijven door lukt, hou ik u van de voortgang op de hoogte.

 

Groeten van Johanna Lime

 

De twaalfde Saturnusmaan is geschreven

On door johannalimeinInformatie

21 oktober 2019

 

Het verhaal dat er moest komen is af

Op 16 september schreef ik over mijn passie voor het verhaal ‘De twaalfde Saturnusmaan’. Deze titel heb ik nu gekozen omdat een droom die Dinie ’s nachts had over de ontdekking van een nieuwe maan bij Saturnus, werkelijk uitkwam. ‘s Morgens kwam in het nieuws op de radio dat de twaalfde maan van Saturnus ontdekt was. Ik vind dit een mooie herinnering aan haar. In het boek landen er aliens op de twaalfde maan van Saturnus. Daarvandaan doen ze onderzoek naar de ontwikkeling van de mensheid op aarde. Dat gebeurt aan de hand van herinneringen en ervaringen van twee eigenwijze vrouwen, die anders zijn dan de meeste mensen.

Ik heb veel getwijfeld tijdens het schrijven van dit gedeeltelijk autobiografische verhaal. Uit de cursus ‘Schrijf Je Verhaal’ die ik volgde bij Marjon Sarneel bleek dat autobiografisch schrijven specifieke vaardigheden vereiste. Ook maak je als schrijver bepaalde overwegingen omdat je uit persoonlijke ervaringen put. Je wilt niet dat degenen die zich in jouw verhaal herkennen zich gekwetst zullen voelen. Toch wil je met je verhaal je boodschap kwijt, want je hebt als schrijver iets te melden. Iemand die de noodzaak voelt om met een autobiografisch verhaal naar buiten te komen, heeft dingen meegemaakt waar een lezer iets van kan leren. Al was het alleen maar om aandacht te vragen voor bepaalde zaken die in onze maatschappij nodig eens van meerdere kanten bekeken moeten worden. Ik ben over dit verhaal zo gepassioneerd omdat er in mijn leven heel wat conflictsituaties waren. En zoals u misschien weet is een conflict de motor voor een verhaal. Daarom moest ik dit wel schrijven.

Maar een zwaar deprimerend verhaal met schrijnende problemen is niet geschikt om te lezen en bovendien schrijft het helemaal niet fijn. Daarom heb ik er toch weer een fantasy en sciencefictionachtig verhaal van gemaakt. En daar komen de aliens tevoorschijn. Ze waren al eerder op de Aarde, bij de bouw van de Egyptische piramiden. En nu keren ze terug. Ze zijn op zoek naar specifieke hersengolven bij mensen. En als ze die gevonden hebben, starten ze een onderzoek op de twaalfde maan van Saturnus. Maar dat levert problemen op voor de twee vrouwen die ze voor hun onderzoek hebben uitgekozen. Afijn, u merkt het misschien al. Daar komt het verhaal tevoorschijn.

 

Maar ik hou het nog even vast

Ik heb het verhaal opnieuw geplot. Het heeft vierentwintig hoofdstukken gekregen en het is niet al te lang, nog net geen 55.000 woorden.

Mijn Facebookvrienden hebben me het advies gegeven om het in elk geval helemaal uit te schrijven. Ik ben blij dat ik dat heb gedaan.

Nu het helemaal geschreven is, hou ik het toch nog even vast. Ik ga het zelf helemaal doorlezen en redigeren. Bovendien wil ik uitzoeken of de hoofdstukken duidelijker zullen worden als ik er citaten boven zet. Als ik dat doe, wil ik een literatuurlijst achter in het boek zetten. In elk geval wil ik nog een nawoord schrijven waarin ik uitleg hoe ik ertoe gekomen ben om dit verhaal te schrijven.

Uiteindelijk moet ik gaan bepalen hoe ik het uit wil geven. Een uitgeverij zoeken die er iets in ziet, uitgeven in eigen beheer of net als mijn korte verhalen als een e-book op Smashwords.

 

Eerst in november NaNoWriMo

Ik leg ‘De twaalfde Saturnusmaan’ even aan de kant. Later kan ik de laatste versie schrijven van dit verhaal.

Nu ga ik snel verder met de voorbereidingen voor mijn project van NaNoWriMo van november. Ik wil die 50.000 woorden graag halen voor deel 1 van een trilogie die na ‘De vergeten vloek’ komt. Het eerste deel gaat over Irene Morane en Daniël Muir-Attholred, de volgende generatie na Jima Revaldesh-Morane en Sylviana Attholred. Laskoro en Berinyi moeten samenwerken om het evenwicht in de bevolking te kunnen herstellen. Maar er dreigt een gevaar. Daar gaat dit boek over. De hoofdpersonages komen in een ruimtestad terecht en op een planeet van hun handelspartner. Als titel voor de volgende trilogie gebruik ik ‘Interplanetair.’

Voordat het 1 november is moet ik nog het een en ander voorbereiden aan de antagonisten en aan de wereldbouw. Bovendien wil ik een plot uitwerken. Daar heb ik niet veel tijd meer voor, maar als het niet op tijd af is, begin ik gewoon met schrijven. Het liefst ben ik een planner, maar schrijven als een pantser lukt ook vaak. Dus: ‘no worries.’

 

Groeten van Johanna Lime

(Marjo)