Tag: manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor 2022

Terugblik op het jaar 2022 van Johanna Lime

On door johannalimeinInformatie

30 december 2022

Het is een soort traditie om terug te kijken op het jaar dat bijna voorbij is en vooruit te kijken naar de plannen van volgend jaar. Hier volgt wat ik in 2022 heb gerealiseerd of waar ik aan meegedaan heb. In 2022 waren er gelukkig ook weer veel festivals en beurzen.

Interplanetair boek 2 Geestenpoort en zeven nieuwe contracten

Door allerlei strubbelingen en tegenslagen, zoals de coronatijd en de levering van papier aan de drukker, kwam de redactie voor Geestenpoort later dan januari 2022, waarin het boek was gepland. De twee rondes van de hoofdredactie deed ik samen met Tamara Geraeds, die ik al kende van Smeulend venijn en van een aantal van mijn korte verhalen. Het verhaal knapt altijd lekker op als we er samen nog een paar keer doorheen gaan. Echt heel fijn.

Het tweede deel van trilogie Interplanetair, Geestenpoort, kwam 12 mei 2022 uit, net voor de HSF Con in Sneek. Inmiddels had ik op de Zilverdag bij Cocky van Dijk zeven nieuwe contracten getekend voor zeven jaar schrijven na deze trilogie. Hoe geweldig is dat? Ik kan tot 2030 vooruit met ieder jaar een boek voor Zilverbron.

Manuscriptenwedstrijd en Bootcamp

Zilverspoor organiseerde een manuscriptenwedstrijd, waarvoor ik een heel nieuw verhaal schreef. Dit verhaal staat helemaal los van mijn andere boeken en kan als een zelfstandig verhaal gelezen worden. Zo stond het ook in het reglement van de wedstrijd. Het werd een cyberpunkverhaal met verschillende thema’s. Het speelt zich af in 2049 in een wereld die de gevolgen van de klimaatproblemen heeft meegemaakt. De hoofdpersoon raakt tijdens een vliegende storm haar ouders kwijt en komt in een rolstoel terecht. Het enige familielid dat ze dan nog heeft is een honderdzestien jarige magitechnisch ingenieur, haar opa. Hij woont in een wolkenkrabber op Cybereiland en heeft een groot geheim. Voor Het geheim van Shiloh schreef ik 3, bijna 4 versies voordat ik het instuurde. Het haalde de 14de plaats.

Behalve de manuscriptenwedstrijd gaf Zilverspoor een Bootcamp van vier lessen in een groep bij Cocky thuis en een paar online. Gezellig en leerzaam. We bouwden samen een verbeeldingswereld en schreven er korte verhalen voor. In de toekomst worden deze verhalen in een bundel uitgegeven. Als groep deden we redactie op elkaars verhalen en daar leer je ook heel veel van, natuurlijk. Het is fijn om in een groep gelijkgestemden samen te werken aan verhalen.

Uitgegeven boeken en korte verhalen in 2022, schrijven van deel 3

In 2021 had ik aan Waterloper meegedaan en aan de Harland Awards. Mijn verhalen heb ik geredigeerd aan de hand van de jurycommentaren en als e-books uitgegeven op Smashwords.

Behalve dat Interplanetair 2 Geestenpoort op 12 mei uitkwam als paperback, kwam er in juli ook een e-book van op de markt.

Ik was alweer aan het verder schrijven aan boek 3 van de trilogie, Schakelmagie.

CampNaNoWriMo en NaNoWriMo, de routine van elke dag schrijven vasthouden

Met het jaarlijks meedoen aan CampNaNoWriMo in april en juli en NaNoWriMo in november, haal ik mijn dagelijkse routine vaak weer terug als die wat ingezakt begint te raken. Het is fijn om dan meters te maken en aan schrijfprojecten te werken. In 2022 schreef ik versie 3 van Interplanetair boek 3 Schakelmagie, dat na deze versie nog een vierde versie kreeg voordat hij naar de uitgever ging.

In juli van 2022 begon ik met het eerste deel van een serie van zes boeken van Magische Alliantie. Het was lastig om een nieuwe serie te starten en ik had veel tijd nodig voor de wereldbouw, de personages, het magiesysteem, het soort verhaal, het conflict en het plot. Daarom ging ik in november tijdens de NaNoWriMo pas verder schrijven aan dit verhaal.

Ik ben er nu nog steeds aan bezig, maar dan aan versie 2. Na de NaNoWriMo besloot ik dat ik aan het begin een hoofdstuk in moest voegen, dat werkte beter voor het verhaal. Ik hoop dat ik nu het hele verhaal in een keer door kan schrijven zodat het er helemaal zal staan.

Jurylid bij Waterloper themawedstrijd 2022

Tot mijn grote verrassing werd ik gevraagd om in de jury te komen van de Waterloper themawedstrijd, waar ik daarvoor elk jaar drie verhalen instuurde. Ik zette een andere pet op en werd jurylid onder mijn eigen naam, Marjo Heijkoop. De wedstrijd bestaat uit drie rondes. In ronde 1 en 2 kwam er een stapel verhalen die ik voor de eerste keer moest beoordelen. Nu ben ik nogal analytisch ingesteld en wil ik graag schrijvers helpen om verder te komen, dus dat betekende dat ik steeds in plaats van zelf te schrijven een dag uittrok per verhaal. Ik las het en schreef een uitgebreid juryrapport. Gaf er een score aan en ging zo door. Bij ronde 3 kwamen de twaalf beste verhalen naar mij toe. Er zaten er een paar bij die ik nog niet gelezen had, maar de meeste had ik al eens gezien. Ze waren allemaal heel goed en daardoor werd het lastiger om de rangorde te bepalen. Maar het is me gelukt en jureren is iets dat mij wel ligt.

Bij de prijsuitreiking was het leuk om te ontdekken wie er nu precies achter de verhalen zat, aangezien ze anoniem waren ingestuurd, was dat een leuke verrassing en heel anders dan ik had verwacht. Maar goed ook want zo blijft het objectief.

Gast bij de HSFCon in Sneek

In het weekend dat Interplanetair boek 2 Geestenpoort uitkwam, ging ik naar het van der Valk hotel in Sneek voor de HSFCon. Ik was er gast en heb twee lezingen gegeven. Een over de boeken van De vergeten vloek en over hoe deel 1 Sluimerend vuur en deel 2 Smeulend venijn naast elkaar passen, met af en toe een hoofdstuk dat als brug fungeert. De tweede over mijn autobiografische boek De twaalfde Saturnusmaan, dat toch weer sciencefiction werd. Ik zat ook in een paar panels, soms samen met Kim ten Tusscher die er eregast was. Al met al een leuke ervaring.

Festivals en beurzen in 2022

Het kon gelukkig weer na de coronatijd. Ik stond dit jaar met mijn boeken in april op Elfia Haarzuilens, eind april in Gorinchem op Heroes Made in Asia en in mei op Fantasy Fest in Rijswijk. Het was leuk om jullie weer te zien, na de lange pauze van de coronatijd. Ik zou haast zijn vergeten dat er zelfs fantasyfans zijn die met verlanglijstjes naar de stand toe komen.

In de herfst stond ik op Elfia Arcen en voor het eerst ging ik mee naar België en kwam ik in Flanders Expo bij FACTS in Gent. Dat was ook een bijzondere ervaring. Ik ontmoette er iemand met wie ik al jarenlang Elvenar speelde en die ik alleen met haar gamenaam kende. Fijn ook dat er zoveel belangstelling is voor mijn boeken in Vlaanderen. Dank jullie wel.

Hoogtepunten van 2022

Het opsturen van een manuscript is een van de hoogtepunten in een jaar. In 2022 ging Interplanetair 3 Schakelmagie naar de uitgever. Er volgde een hoofdredactie samen met Tamara Geraeds en dat was weer een goede samenwerking. Het verhaal ging dagelijks per e-mail heen en weer, er werd het een en ander uit geschrapt, maar dat is goed, want te veel herhaling willen we natuurlijk niet. Het verhaal knapte er weer mooi van op. En nu is het teruggestuurd naar de uitgever om in 2023 als boek te worden uitgegeven.

Ik ben lekker op weg in versie 2 van Magische Alliantie 1 Woest Water en langzamerhand komt de achtergrondinformatie voor de nieuwe serie van zes boeken steeds concreter tevoorschijn. Ik heb er goede hoop op dat ik nu door kan schrijven tot het eind, zodat heel het verhaal er nog in december 2022 zal zijn, of anders snel daarna in januari 2023.

Het verhaal van de Zilverspoor manuscriptenwedstrijd Het geheim van Shiloh ga ik herschrijven en verbeteren. Het is al naar een proeflezer die het eerste gedeelte kritisch bekijkt. Ik hoop met zijn commentaar het plot iets strakker te kunnen trekken en wil dit in elk geval als een boek of een e-book uit gaan geven. Het is een veel te mooi verhaal om er niets meer mee te doen.

Wat ik ook nog heb gedaan in 2022

  • Proeflezen voor andere schrijvers
  • Drie korte verhalen geschreven voor de verhalenbundel van de Bootcamp
  • Brainstormen en sterrenkaarten tekenen, personages tekenen en uitwerken voor een serie van zes boeken met de titel Magische Alliantie
  • Plotten voor Magische Alliantie 1 Woest Water
  • Mogelijke covers op Shutterstock zoeken en er alvast een paar voorbeelden voor maken, met en zonder de personages erop
  • Bloggen en mijn website van Johanna Lime bijhouden
  • Mijn website van Boeken van Johanna Lime bijhouden
  • Bloggers vragen voor recensies en die op mijn website plaatsen
  • De Reading Challenge van Goodreads en Hebban en recensies schrijven van gelezen boeken op mijn website van Marjo Heijkoop
  • Brainstormen wereldbouw, protagonisten, antagonisten, mogelijke conflicten en allerlei details voor de wereld van Magische Alliantie
  • Met terugwerkende kracht wezens uit Interplanetair zelf tekenen, in plaats van de plaatsjes van anderen daarvoor te gebruiken van Pinterest
  • Tekenen van de afbeeldingen voor mijn blogs
  • Meedoen aan acties van Smashwords voor kortingen op e-books
  • Meedoen aan verlotingen in de Zilverboekenclub
  • Kort verhaal schrijven voor Fantastic Stories (van Zilverspoor en The American Book Store)
  • Begonnen aan de Verhaalredactiecursus van Zilverspoor

Zo te zien aan de hele lijst, heb ik mezelf goed bezig gehouden het afgelopen jaar.

Dank aan iedereen die mij volgt op mijn WordPress websites en op Facebook en Instagram, de kopers en lezers van mijn boeken en iedereen die ik op de een of andere manier gezien en gesproken heb. Jullie zorgen ervoor dat ik gemotiveerd blijf om door te gaan.

Fijne jaarwisseling en tot 2023!

Groeten van Johanna Lime

De laatste weken van 2022

On door johannalimeinBerichten

26 december 2022

Interplanetair boek 3 Schakelmagie

Na NaNoWriMo van november 2022 en de uitslag van de Manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor in Naaldwijk, is het hier wat betreft mijn schrijfwerk even een beetje stil gebleven. Ik heb echter goed nieuws!

De hoofdredactie van Interplanetair boek 3 Schakelmagie is klaar en mijn redactrice, Tamara Geraeds, heeft het manuscript naar Zilverbron teruggestuurd. De uitgever heeft nu kerstvakantie, maar ik veracht dat zij het werk aan mijn boek begin 2023 op zal pakken. Dan zal aan het begin van het nieuwe jaar het laatste deel van trilogie Interplanetair naar de woordredactie gaan, wordt de zetproef samengesteld en komt er een mooie cover voor. Uiteindelijk kan het dan naar de drukker en wordt het boek uitgebracht, zodat u het kunt lezen.

Schakelmagie is de afsluiter van de trilogie en persoonlijk vind ik hem prachtig geworden na de redactierondes. Eindelijk komt er een antwoord op de vraag of Laskoro en Berinyi elk een zetel krijgen in de Galactische Vereniging van Planeten. De precieze datum van uitgave van het boek weet ik nog niet, maar ik hoop dat het in het eerste kwartaal van 2023 op de markt kan komen.

Intussen werk ik alweer aan een nieuwe serie van zes boeken (drie tweeluiken) met de hoofdtitel Magische Alliantie, die zo’n twintig jaar later begint als het einde van Interplanetair. Ieder boek krijgt een nieuw hoofdpersonage dat met een probleem te maken krijgt en hulp van een ander personage uit hetzelfde tweeluik. De schakelmagiërs komen in deze serie opnieuw voor, maar dan als de ouders van de kinderen om wie het draait.

De boeken uit deze serie staan bij uitgeverij Zilverbron gepland voor 2024, 2025, 2026, 2027, 2028 en 2029. Dus als alles naar wens verloopt, zal er ieder jaar een nieuw boek aan mijn Epische Space Opera worden toegevoegd. De sterrenkaarten heb ik inmiddels weer getekend en ook de planeet Swanase waarop het verhaal van het eerste boek zich af zal spelen.

Voor u wordt het de hoogste tijd om al mijn eerder uitgegeven boeken alvast te gaan lezen en de belevingswereld te leren kennen, als u dat nog niet heeft gedaan. Ik wens u daar veel leesplezier mee.

Versie 2 van Magische Alliantie boek 1 Woest Water

Na de NaNoWriMo-maand november had ik mezelf vast geschreven. Het plotschema van hoofdstuk 17, waar ik was aangekomen, klopte niet meer. Er stonden scènes in die ik min of meer organisch al door het eerdere verhaal had verwerkt. Ik moest dus iets veranderen en bedacht dat het geen zin had om door te schrijven als er iets verkeerd zat. Dan liever opnieuw beginnen. Zodoende begon ik aan versie 2 en paste ik mijn schema aan.

Er kwam een heel nieuw hoofdstuk 1 bij waardoor alles naar beneden opschoof en er bleek ook een te lang hoofdstuk te zijn dat in tweeën gesplitst kon worden. Soms heb ik als schrijver dus blijkbaar net een iets andere vormverdeling nodig om een verhaal vlot te trekken.

Op het moment ben ik bezig aan hoofdstuk 19 en hoop ik door te kunnen schrijven tot het hele verhaal tot het eind toe uitgewerkt zal zijn. Dan volgen nog een paar versies in 2023, voordat het naar de uitgever opgestuurd kan worden. Ik heb dus niet stilgezeten na de NaNoWriMo.

Terugblik op 2022 en plannen voor 2023

Op 30 december blik ik in een blog terug op wat er in 2022 is gebeurd op schrijfgebied en op de laatste dag van dit jaar laat ik u mijn plannen zien voor het nieuwe jaar.

Daarna zal het alweer 2023 zijn. Januari is dan een maand waarin ik mee ga doen aan #bloganuary van WordPress. Dat is iets nieuws waar ik nooit eerder aan meedeed en ik ga nog zien wat ik daarmee kan. In ieder geval wordt 2023 weer een druk jaar waarin veel te doen zal zijn. Om mijn blogs per e-mail te ontvangen, als een nieuwsbrief, kunt u op volgen klikken en zich daarvoor aanmelden. Wees welkom op mijn blog.

Groeten van Johanna Lime

De 14e plaats in de manuscriptenwedstrijd

On door johannalimeinBerichten

27 november 2022

De Zilverdag op 26 november

Gisteren ging ik naar de uitslag van de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor.

Ik ben blij dat ik, ondanks het slechte bericht van mijn huisarts dat allebei mijn knieën zijn versleten en de pijn waar ik de afgelopen maand mee heb te kampen, er toch naartoe ben gegaan. Ik heb me rustig gehouden en het is me gelukt om de hele middag te blijven. De zaal van Partycentrum de Binnenhof was een mooie plek om mensen te ontmoeten. Ik zat bij mijn maatjes van de Bootcamp in de buurt en heb ook andere bekenden gezien.

De juryleden van de wedstrijd hebben een aantal leerzame workshops gegeven over perspectief, doseren van informatie, dialogen en inclusiviteit in verhalen. Eigenlijk was het een bijeenkomst zoals ik die gewend ben van de uitgeverij, alleen was hij deze keer niet alleen voor de auteurs. Ook voor deelnemers aan de manuscriptenwedstrijd en voor fans en volgers van About Books was deze bijeenkomst georganiseerd. Leuk om nieuwe gezichten te zien en bekenden van Facebook en van de Zilveracademie tegen te komen.

Door het inleidende praatje van Cocky en Barry van Dijk en de workshops van Anaïd Haen, Sebastiaan Koen, Peter van Roermund en Kim ten Tusscher, met de pauzes ertussen voor een hapje en een drankje, liep de spanning voor de uitslag van de manuscriptenwedstrijd hoog op. Het dramatische effect moest blijkbaar een flinke rol spelen in dit verhaal.

Aan het einde van de middag kwam de uitslag waarop iedereen smachtend wachtte dan toch, zoals dat in het programma was aangegeven. Van de drieënveertig manuscripten, die door tweeënveertig auteurs waren ingestuurd, bleken er tien gediskwalificeerd te zijn. Dat vond ik best een hoog aantal en het leek op een herhaling van Waterloper eerder dit jaar. De redenen voor diskwalificatie bestonden uit : eerder uitgegeven, geen genreverhaal, geen alleenstaand verhaal, te weinig woorden, te veel woorden… Zijn er echt zulke slechte lezers dat men de voorwaarden van wedstrijden niet nauwkeurig opvolgt? Dit is toch niet te geloven?

Afijn, het hield dus in dat er eigenlijk drieëndertig manuscripten waren die in aanmerking kwamen voor een beoordeling door de jury. Er was een longlist van zeventien en een shortlist van zes verhalen. Ik zat in de longlist met mijn verhaal ‘Het geheim van Shiloh’, het haalde de veertiende plaats. Ergens had ik dat ook wel verwacht bij deze tweede manuscriptenwedstrijd sinds die van 2012. Tien jaar geleden bereikten Dinie en ik dit niveau nog niet, maar nu zit dit daar dus wel bij. Een teken dat mijn verhalen beter worden, denk ik hoopvol.

De uitslag en wat die met me heeft gedaan

De jury is best erg kritisch geweest, las ik in het juryrapport. Ze hebben de methode gebruikt die redacteuren van uitgeverijen gebruiken om uit een grote hoeveelheid manuscripten de beste eruit te vissen. Ik verwacht dus niet dat de jury met deze methode alle elementen die ik in ‘Het geheim van Shiloh’ heb gebruikt, waardoor dit verhaal mij zelf zo aanspreekt, hebben ontdekt. Dat blijkt ook wel te kloppen als ik het juryrapport lees. Er wordt bij dit soort wedstrijden altijd gezegd dat het schrijven van een verhaal, en nu dan een heel manuscript voor een boek, alleen al een grote prestatie is. Dat is ook zo, er is maar een beperkt aantal mensen dat meedoet en dat het ook daadwerkelijk geschreven krijgt. Als ik zie wat iemand ervoor moet doen, hoeveel tijd dat kost en hoeveel doorzettingsvermogen, hebben de organisatie en de jury hierin gewoon gelijk. Maar ik merk dat ik die opmerking, die ik bij alle schrijfwedstrijden steeds weer hoor, inmiddels met een flinke schep zout neem. Wat heb ik aan zo’n compliment als ik maar weer moet zien wat ik hierna nog met dit verhaal ga doen?

Eerlijk gezegd ben ik nogal in verwarring geraakt door wat er in het juryrapport staat. Vooral als ik me realiseer dat binnenkort mijn zevende boek bij deze uitgeverij zal worden uitgegeven en ik contracten heb voor nog zeven boeken. Zo slecht kan mijn schrijfwerk niet zijn, toch? Ik denk trouwens dat dit voor meer deelnemers zal gelden en ik ben dan ook echt niet van plan om het advies op te volgen om niets meer te doen met mijn manuscript en om het als een oefening voor een volgende aan de kant te leggen. Wel ben ik het met de jury eens dat dit verhaal nog wel wat verbeteringen kan gebruiken. En na de workshops van gisteren, vraag ik me af of ik het misschien vanuit Jethro Shiloh zelf had moeten laten gebeuren. Maar dan levert het in plaats van een boek misschien een hele serie op, want wat hij in 116 jaar beleefd heeft, is nogal wat. Ben ik weer te hard van stapel gelopen en heb ik er weer veel te veel in willen vertellen? Is het echt waar dat ik te lief ben voor deze wereld en voor mijn boeken? Afijn, ik ga er nog eens over denken hoe het nu verder moet.

Een oorkonde

Dat ik een echte oorkonde kreeg, was een leuke verrassing. En ook de workshops en het juryrapport vond ik fijn. Bovendien was het leuk andere schrijvers te spreken en te ontmoeten. Bijvoorbeeld mijn maatjes van de Bootcamp, met wie ik nu een band heb en waarmee ik samen bezig ben om korte verhalen te schrijven. Van hen won Mirjam Kerrar-Mol de vijfde prijs, zij zat met haar verhaal in de shortlist. Wat een prestatie! Echt heel erg fijn. Gefeliciteerd, Mirjam. En Arjen Broeze, bedankt voor je aanbod om het verhaal op te maken als het klaar is om gepubliceerd te worden. Ook fijn dat jij erbij kon zijn, Marco Samson.

Ik weet niet hoe het komt, maar dat Pam Hage zou gaan winnen, daar had ik al een hele tijd een voorgevoel van. Sinds ik haar verhaal over Orion las, op Facebook. Gefeliciteerd, Pam. Leuk dat je boek Sterrenduister wordt uitgegeven bij Zilverspoor. En Heleen van den Hoven, gefeliciteerd met de tweede prijs.

Volgend jaar komt er een nieuwe manuscriptenwedstrijd bij Zilverspoor. Het is fijn dat mijn uitgever zo enthousiast is om dit weer te organiseren voor de Nederlandstalige auteurs in ons genre. Ik ben daar best trots op.

Op het moment ben ik er zelf nog niet zo zeker van of ik aan die volgende manuscriptenwedstrijd mee wil doen. Hoewel, als ik een goed verhaalidee krijg, zal dat vast weer de drang veroorzaken om opnieuw een verhaal uit te willen werken. Het schrijven zit me nu eenmaal in het bloed, ik kan niet meer zonder. Wat mij ervan weerhoudt om iets nieuws te gaan bedenken is, dat ik bezig ben met Magische Alliantie, een groot project van zes boeken, verspreid over zes verschillende planeten in het door mij bedachte universum. Daar heb ik de contracten van Zilverbron al voor, dus voorlopig kan ik zonder manuscriptenwedstrijd ook ruim vooruit. En de workshops hebben me laten inzien dat ik daarmee ook nog veel nieuws kan ontdekken, naast alle theorie uit studieboeken over schrijven die ik zelf al wilde meenemen in deze zes verhalen. Dus werk genoeg.

En ooit wordt het manuscript dat nu op de veertiende plaats eindigde ook een boek, want ik vind het een te mooi verhaal om het nooit meer aan te kijken.

Groeten van Johanna Lime

Cijfertjes en verhalen van Johanna Lime

On door johannalimeinInformatie

27 oktober 2022

22 en 23 oktober 2022 FACTS Belgische Comic Con in Gent

Voor het eerst sinds mijn debuut van 2015 stond ik met Zilverspoor in België, op FACTS in Gent. Ik overnachtte twee nachten in het van der Valk hotel en stond zowel op de zaterdag als op de zondag in de Flanders Expo. Net als bij de meeste festivals viel de afstand tussen de parkeerplaats en de ingang wel weer tegen, maar eenmaal in het gebouw viel het gelukkig alles mee. Het was weer een hele beleving.
Het mooie nieuws is, dat ik mijn weekendrecord verbroken heb, wat betreft het aantal boeken dat ik kon verkopen. Daarvan zelfs zes delen 1 van Sluimerend vuur, het eerste boek van trilogie De vergeten vloek. Daarnaast nog een paar andere titels. Hopelijk smaken mijn boeken de kopers naar meer en komen deze lezers terug voor meer boeken van Johanna Lime. Langzamerhand krijg ik het idee dat mijn wereldbouw, met fantasy (magie, goden en vreemde wezens) in een toekomstsetting (ruimteschepen, robots en computers) op andere planeten, steeds meer interesse krijgt. Of zouden Vlamingen sowieso meer lezen dan Nederlanders?
In ieder geval ben ik heel blij met het resultaat en heb ik een fijn weekend achter de rug met collega-schrijvers van de uitgeverij en vriendelijke mensen.

Ronde 1 van de hoofdredactie is klaar

Voor Interplanetair boek 3 Schakelmagie is de eerste hoofdredactieronde achter de rug. Er zijn meer dan 5.000 woorden geschrapt en het manuscript is zeventien pagina’s dunner geworden. Ik vind het helemaal niet erg, want het aantal woorden dat overblijft zorgt toch nog voor een flinke roman, die heel mooi past bij de andere twee boeken. Alle rode draadjes uit boek 1 Ruimtestad en boek 2 Geestenpoort komen netjes bij elkaar. Het overkoepelende plot van de trilogie is netjes afgerond. Ik ben Tamara Geraeds erg dankbaar voor haar kritische kijk op mijn schrijfwerk, ze heeft mijn zwakke punten weer perfect aangegeven en die zijn er inmiddels uit. Het verhaal is lekker strak geworden, en voor mijn doen heel erg spannend! Ik ben weer een stapje vooruit gekomen met het schrijven van verhalen die aangrijpend moeten zijn, vind ik zelf.

Afijn, er komt nog een ronde 2. Wie weet wat er daarin nog verandert aan dit manuscript. Het ziet ernaar uit dat het boek volgens de planning van Zilverbron begin 2023 uit gaat komen. Daar ben ik heel blij mee.

Andere projecten

Ik heb meegedaan aan de Manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor, met een heel ander manuscript en een heel andere wereldbouw dan ik gewend ben. Daar komt een Zilverdag voor, waar de uitslag van de wedstrijd wordt verteld. Dus ook weer heel spannend om mee te maken. Hoever zal ik komen met mijn manuscript?

Bij die wedstrijd hoorde een Bootcamp waaraan ik met drie anderen heb meegedaan. We volgden lessen bij Cocky van Dijk en tijdens een van die lessen verzonnen we een gezamenlijke wereldbouw. We spraken af dat we daarvoor ook een aantal korte verhalen zouden schrijven. Ik had mezelf ten doel gesteld om er drie te schrijven. Dat viel nog niet zo mee, want de wereldbouw van de groep was geen setting die mijn voorkeur heeft bij fantasyverhalen. Toch is het me gelukt om er bepaalde elementen bij te halen waar ik wel iets mee kon. Vandaag kreeg ik het derde korte verhaal af. Het is me gelukt om er drie te schrijven, zoals ik van plan was!

Fantastic Stories

Zilverspoor heeft samen met The American Book Center een vijfde editie van een wedstrijd uitgeschreven, waar ik dit jaar aan heb meegedaan. Met een kort verhaal van maximaal 2000 woorden. Voor mij een enorme uitdaging, omdat ik meestal meer woorden nodig heb. Maar het is me wel gelukt.
Alleen haalde het niet de top 10. Jammer.
Toch ben ik blij dat ik het heb geschreven. Ik vind het zelf een goed verhaal, dat een relatie heeft gekregen met de covid periode en het thema eenzaamheid. Ik ben er trots op.
Misschien dat ik er ooit nog iets mee kan doen.

De uitslag van Waterloper Verhalenwedstrijd komt eraan.

Zaterdag 22 oktober vond de laatste controle plaats door de organisator en de toeziend coördinator van de Waterloper Verhalenwedstrijd. Er ging een e-mail uit naar alle deelnemers voor de prijsuitreiking, die dit jaar fysiek gaat plaatsvinden. Leuk! Maar ook heel spannend. Van wie waren de ingezonden verhalen die ik heb gejureerd? Wat zullen de schrijvers vinden van mijn commentaren?
We gaan het allemaal meemaken. Jureren is een heel nieuwe ervaring en het is me goed bevallen. Ik hoop dat Waterloper doorgaat en dat er een volgende editie komt. Een plek voor schrijvers in het fantastische genre om verhalen naar op te sturen. Dat hebben we hard nodig in Nederland, want zoveel mogelijkheden zijn er niet. Ik ben benieuwd naar de uitslag. Wie halen de hoogste plaatsen van editie vier?
Tot ziens, schrijvers.

Groeten van Johanna Lime

Een volle herfstagenda

On door johannalimeinBerichten

22 september 2022

Elfia Arcen 2022

Na een tamelijk rustige zomer, heb ik in de herfst een agenda die steeds voller wordt.

Allereerst ben ik op 17 en 18 september naar de Elfia in Arcen geweest. De kasteeltuinen daar zorgen bij mij altijd voor goede herinneringen. Ons debuut Schimmenschuw kwam hier in 2015 uit en in 2018 zat ik samen met Dinie nog op het muurtje voor de ingang. Dit jaar was ik daar aan het wachten met een paar collega-schrijvers, zoals jullie op de foto kunnen zien. Het is een beetje thuiskomen bij het kasteel in Arcen.

Voorheen stonden de tenten van Zilverspoor altijd vlak bij de ingang, maar nu niet meer. Ze zijn naar de buurt van het toernooiveld verplaatst en staan tegenwoordig bij de Heroes Hall. Het weer zat dit jaar een beetje tegen, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik stond er met een hele rij boeken, zoals jullie hier kunnen zien. Genoeg om een paar kopers te interesseren voor een gesigneerd exemplaar. Ik heb heel wat praatjes gehouden over waar de boeken over gaan en visitekaartjes uitgedeeld aan mensen die ik nog nooit had langs zien komen. Het leukste is het wel om van een lezer te horen dat ze mijn boeken mooi vinden. Zo was er deze keer iemand bij die genoten had van trilogie De vergeten Vloek. Ik heb ook een fan die steeds weer een nieuw boek koopt wanneer ik een nieuwe heb geschreven. Als hij langs komt vergeet ik direct de vermoeidheid van het hele weekend staan. Silvia is ook een trouwe klant, ik hoop dat ik over een poosje haar nieuwe boeken weer eens kan kopen. En deze keer was er iemand die Ruimtestad gelezen had en dat een mooi boek vond. Hij kocht het tweede deel, Geestenpoort. Ik krijg langzaamaan toch het idee dat een epische fantasywereld in de ruimte, met verre planeten en vreemde wezens, niet meer zo heel erg als buiten de lijntjes kleuren wordt gevonden en dat sommige lezers er meer voor open staan.

Vreemd blijft het nog steeds om alleen in een hotel te overnachten, in plaats van zoals het vroeger ging, samen met Dinie. Maar ik heb er heerlijk gedineerd en ik kon er erg goed slapen. Bovendien is het ontbijtbuffet in een van der Valk hotel altijd een feestje op zich.

Ondanks de afmattende fysieke belasting van zo’n weekend, waarvan ik thuis weer bij moet komen, hoop ik er toch vaker aan mee te kunnen doen. De lezers ontmoeten die mijn boeken waarderen en het samen met collega-schrijvers op een festival staan, maakt zo’n weekend helemaal goed.

Jury bij Waterloper ronde 3

Op 12 september begon de derde ronde van Waterloper. Ik kreeg twaalf verhalen toegestuurd door organisator Roos. Ze gaf ons de tijd tot 3 oktober, dus gelukkig had ik voldoende ruimte om mijn lange weekend naar Elfia vrij te houden van het jureren.

De twaalf verhalen voor ronde 3 zijn die verhalen die uit ronde 1 en 2 als beste naar voren waren gekomen. Nadat ik de titels gezien had, merkte ik dat er acht verhalen bij zaten die ik in ronde 1 of 2 ook al had gelezen, maar er zaten vier hele nieuwe bij. Bovendien waren er een paar verhalen, die in de eerdere rondes wat hoger in mijn rangorde stonden, niet bij de twaalf terechtgekomen. Een paar van de verhalen die er wel bij stonden, had ik in eerdere rondes juist een wat lagere score gegeven. Zo zie je maar, ieder jurylid bekijkt het toch op een heel eigen manier.

Zoals altijd ging ik er direct mee aan de slag. Ik las een verhaal per dag en op sommige dagen zat ik zo in de routine van het jureren, dat ik er zelfs twee op een dag kon doen. Ik las de verhalen nog een keer goed door en controleerde of het rapport dat ik al eerder had geschreven nog klopte. Daar veranderde soms iets aan of ik schreef er nog wat bij voor de derde ronde. Voor de verhalen die ik nog niet eerder onder ogen had gekregen, schreef ik natuurlijk een hele nieuwe rapportage. Alle verhalen kregen 1, 2 of 3 punten voor 20 onderdelen die ik van tevoren al had bedacht en daar kwam een bepaalde score uit. De nieuwe verhalen die ik nog niet eerder had gelezen zorgden voor een andere verdeling dan bij de eerdere rondes. Het was best lastig om bij de allerbeste verhalen een rangorde te bepalen, maar dat werd wel van mij gevraagd. Daarom heb ik dus bij de topverhalen een nogal subjectieve beoordeling moeten geven en heeft mijn eigen smaak meegespeeld bij de uiteindelijke rangorde.

Vandaag was ik klaar met het jureren van de derde ronde. De bestanden zijn weer terug naar Roos. Ik ben heel erg benieuwd of de rangorde die ik nu heb gemaakt nog heel anders zal worden nadat alle andere juryleden ook hun lijstje ingestuurd zullen hebben. Ik moet maar afwachten of mijn winnaars ook echt de wedstrijd zullen winnen. Je weet het echt pas goed nadat de organisator de plaatsen voor alle wedstrijdverhalen bekend heeft gemaakt, natuurlijk.

Het enige dat ik nu nog te doen krijg, als jurylid, is aangeven wie de drenkelingeprijs verdient. Maar welk verhaal dat volgens mij moet worden, staat me al helder voor de geest.

Ik vind het een hele eer om in de jury van Waterloper mee te mogen doen en het analyseren van verhalen en suggesties voor verbetering bedenken is werk dat me echt op het lijf geschreven is. (Dit zeg ik nu. Misschien dat ik er na de prijsuitreiking en de aanvallen van lezers op mijn rapportages er later heel anders over zal denken.) Geloof me, ik probeer met het jureren van de themaverhalen in ons genre alleen maar deelnemers te ondersteunen bij het maken van goede kunst.

Redactiewerk voor Interplanetair boek 3 Schakelmagie

Ik krijg het druk. Van Tamara Geraeds kreeg ik te horen dat ronde 1 van de redactie op 26 september gaat beginnen en die duurt tot 28 oktober. De komende tijd ben ik dus bezig met mijn volgende boek: Interplanetair 3 Schakelmagie. Ronde 2 komt erachteraan en duurt tot 23 december. Daar ben ik blij om, want dat betekent dat het boek volgens de planning van Zilverbron echt begin 2023 al zal worden uitgebracht. Ik heb er weer erg veel zin in om aan deze redactie te gaan werken, met Tamara die ook mijn redactrice was voor Geestenpoort.

Voorbereiden voor NaNoWriMo

Voor het verhaal dat ik wil schrijven tijdens de NaNoWriMo, het eerste deel van de zesdelige serie Magische Alliantie, wil ik de NaNo Prep 101 in gaan vullen in oktober en alvast het hele plot verder in schema brengen, zodat ik kan gaan knallen in november en echt die 50.000 woorden geschreven zal krijgen. Dus daar is ook nog heel wat voor te doen.

Verhaalredactie cursus

De Bootcamp van Zilverspoor is nog niet af, daar komen nog een paar online bijeenkomsten van binnenkort. En op 26 november is er een Zilverdag in Naaldwijk waar ik heen ga, want daar is de prijsuitreiking van de Manuscriptenwedstrijd waar dit allemaal over ging. Het wordt een spannende tijd. Niet alleen vanwege de vraag op welke plaats mijn manuscript geëindigd zal zijn, maar ook vanwege wie de winnaar is geworden en wat er voor interessante workshops worden gegeven en wie ik er allemaal zal ontmoeten.

Ook komt er natuurlijk een prijsuitreiking aan van Waterloper waar ik als jurylid bij wil zijn.

En dan was er nog een nieuwsbrief van uitgeverij Zilverspoor. Met daarin weer een nieuwe Bootcamp een vervolg op de Bootcamp en een redactiecursus. Ik heb er even goed over na moeten denken. Wil ik mij hiervoor opgeven? En zo ja, waarvoor dan precies?

Ik heb er nog over gesproken met Cocky op de Elfia en zij kwam met goede suggesties. Maar uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en besloten om na de Bootcamp de Verhaalredactiecursus te willen doen. De e-mail is verstuurd. Ik wacht nu het antwoord af. Als ik mee mag doen, betekent het dat ik van november 2022 tot en met april 2023 met een studie bezig ga. Dat wordt, naast het schrijven best een uitdaging. Ik verwacht eigenlijk dat verhaalredactie iets zal zijn, dat net als jureren, iets is wat goed bij mij past. Vooral als ik het combineer met schrijven. Het zorgt er alleen weer voor dat mijn agenda nog voller komt te staan, maar dat is niet erg. Beter altijd iets te doen hebben dan niet weten wat je moet doen.

En door

On door johannalimeinBerichten

11 februari 2022

Druk, druk, druk (met de redactie van mijn volgende boek)

Het is een drukke tijd en ik vind het zalig! Iedere dag heb ik lekker veel te doen, kan ik over mijn verhalen nadenken en ze heerlijk vervolmaken. Zoals bij een ruwe edelsteen die mooi gaat glimmen wanneer hij gepolijst wordt.

Zo gaat dat met de samenwerking tussen Tamara Geraeds en mij met de redactie Ronde 1 van Interplanetair 2 Geestenpoort. Ik lees het verhaal aandachtig en zie het verbeteren. Bij de ene scène moet ik huilen, bij een andere wordt in onnoemelijk blij. Het verhaal gaat leven.

De creativiteit begint weer te stromen, ik krijg zin om door te gaan.

Klaar (met versie 3 van het wedstrijdmanuscript)

Mijn verhaal met werktitel “Het geheim van Shiloh” heb ik nu drie keer helemaal uitgeschreven en bijgewerkt. Ik heb besloten dat het klaar is. Goed genoeg om in te sturen naar de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor.

Voor zover ik dat zelf beoordelen kan is het een mooi rond verhaal geworden en zijn alle personages aan bod gekomen. Op de achtergrond spelen rampzalige gebeurtenissen een rol. Zowel de protagonisten als de antagonist hebben in hun leven traumatische ervaringen beleefd. En dan is er de geschiedenis van de magie en de stroming die daar tegenin gaat.

Met versie 3 heb ik de ruwe steen nog net wat glanzender gepolijst. Ik ben er tot nu toe tevreden mee en heb besloten dat ik alleen nog de benodigde zaken ga verzorgen die samen met dit verhaal meegestuurd moeten worden naar de uitgever. Een tekening had ik al, maar ook die ga ik nog proberen te verbeteren. Ik wil er een tekenproject van maken zodat het meer mijn eigen stijl wordt dan zoals nu met gekochte elementen van Shutterstock.

Het is leuk om te zien hoe dit manuscript sinds oktober 2021 is gegroeid. Als ik eraan twijfel of lezers hier wel op zitten te wachten, probeer ik mezelf moed in te spreken. De enige die dit verhaal op deze manier heeft kunnen schrijven ben ik. Ik ben nu eenmaal anders dan andere schrijvers in mijn genre. Anders is niet meer en ook niet minder, het is wat bij mij hoort.

De dingen die mij anders maken zijn de dingen die mij mij maken.

Dank aan Piglet uit Winnie the Pooh.

En door (met het volgende manuscript)

De drang om Interplanetair 3 Schakelmagie aan te gaan pakken werd steeds sterker, naarmate versie 3 van Het geheim van Shiloh af kwam en de redactie van Interplanetair 2 Geestenpoort vorderde.

Door de redactie neemt het verhaal van boek 2 steeds vastere vormen aan. Ik zie hoe het eindproduct eruit gaat zien, hoe het verhaal gaat lopen. Welke zinnen er worden geschrapt en wat er in het verhaal allemaal aan bod gekomen is.

Dat gaf me een hernieuwde motivatie om er mee door te willen. Ik begon aan versie 2 van Interplanetair 3 Schakelmagie. Ik zit tot over mijn oren in de Interplanetaire Relaties, onzichtbare vijanden die de zaken weer op scherp zetten, in een ruimtejager die op weg naar de planeet van de Boselfen wordt aangevallen. Met een draakman die een speciaal talent bezit. En ga zo maar door. Ik heb een grote glimlach om mijn mond. Ook dit verhaal wordt nu geredigeerd, de rode strepen schieten over het beeldscherm, maar het wordt zo lekker spannend, zo fantastisch en zo’n Johanna Lime verhaal. Dit ben ik als ik geniet. De inspiratie stroomt, de creativiteit bloeit op en met wat inspanning vind ik de juiste zinnen en woorden om mijn verhaal te vertellen.

Dit zijn de verhalen die ik vroeger zelf had willen lezen. Ik geniet.

Mededeling

Het zit niet mee met de HSFCon. Voor 2 en 3 april probeerde ik een hotelkamer te boeken in het Van der Valk Hotel in Sneek, nadat ik de kamer van de keer ervoor (november 2021) had moeten annuleren. Wat bleek? Het hotel zat al vol! O, nee! Wat nu? Gelukkig kon ik een kamer krijgen in een ander hotel in Sneek, anderhalve kilometer verderop. Ik vond het eigenlijk maar niks. Ik zag me al twee dagen sjouwen met al mijn spullen. Ik ga twee lezingen geven. Twee dagen lang met mijn laptop en andere bagage aan de sleep. En dan in het donker weer naar dat andere hotel. Het ging alleen niet door.

Vandaag kreeg ik een e-mail waarin verklaard werd waardoor het hotel zo vol zat. HSFCon werd uitgesteld. Ik heb direct dat andere hotel geannuleerd en een nieuwe kamer geboekt. Nu wel bij Van der Valk, op de plek waar de conferentie plaats zal vinden. Ik heb er weer zin in! In mei zal het weer misschien ook net wat beter zijn, zullen we hopelijk al aardig verlost zijn van die nare zoönose en hebben we vast hele gezellige mensen uit het science fictiongenre om lekker mee te babbelen. Mijn boeken aan te presenteren en te vertellen hoe ik zo aan die verhalen ben gekomen. En de panels worden vast ook erg interessant. Ik krijg er nu een vakantiegevoel bij. Laat maar komen die HSFCon.

Komen jullie ook?

In mei zal Interplanetair boek 2 Geestenpoort er hopelijk al zijn, dan neem ik die ook mee daarnaartoe.

Groeten van Johanna Lime

Iedere dag heeft nieuwe magie in petto

On door johannalimeinBerichten

4 februari 2022

Met mijn neus in de teksten.

Ik zit nu alweer een hele maand met mijn neus in teksten die ik zelf geschreven heb. Allereerst krijg ik elke dag mijn manuscript van mijn volgende boek, het tweede deel van trilogie Interplanetair met de titel Geestenpoort, toegestuurd van mijn redactrice Tamara Geraeds. Iedere dag komen we daarmee een bepaald aantal bladzijden verder in het verhaal. Vandaag zijn we in hoofdstuk 19 aangekomen. De tekst wordt grondig doorgenomen en sommige alinea’s, zinnen en woorden, worden verbeterd. Kleine aanpassingen die het verhaal net fijner laten lopen, zodat het taalkundig beter klopt. Herhalingen worden geschrapt, stopwoorden weggehaald. Het blijkt maar weer dat je als schrijver na vijf versies van een verhaal blind geworden bent voor je eigen fouten. Gelukkig dus maar dat er redactie op het boek is.

Soms kom ik ook hele bladzijden zonder opmerkingen tegen en daar ben ik erg blij mee. Het verhaal is duidelijk en ik lees er vlot doorheen. Het zijn allang niet meer van die lange lappen met rode strepen en heel veel opmerkingen in de kantlijn zoals bij mijn debuut. Ik merk echt wel dat ik na zes boeken te hebben uitgebracht toch heel veel over schrijven heb geleerd, mede dankzij de redacties. Ondanks dat het dus ook meevalt, zie ik dat de tekst van de wijzigingen die wel worden doorgevoerd lekker opknapt. Het verhaal is mooi en boeiend (al zeg ik het zelf).

Na vier maanden dat het manuscript heeft liggen wachten voordat de redactie begon, lees ik het nu zelf met vernieuwde aandacht door. Ik leef mee met de personages en werd zelfs zo emotioneel door een gebeurtenis uit het verhaal, dat ik achter mijn laptop zat te huilen. Volgens mij heb ik het goed gedaan, de dingen die in dit boek gebeuren volgen logisch op elkaar. Reizen die worden gemaakt hebben een doel en een uitwerking die ertoe doet. Ik hoop echt, dat als het verhaal mij als schrijver al zo raakt, dat ik er zelfs bij moet huilen, het bij de lezer ook goed over zal komen. Ik hoop echt dat jullie trilogie Interplanetair gaan lezen en mee zullen leven met wat Daniël en Irene allemaal meemaken in de ruimtestad en op de verschillende planeten waar deze trilogie over gaat.

Versie 3 van een heel ander verhaal

Behalve de redactie van mijn volgende boek bij Zilverbron, dat zeker uit gaat komen, ben ik tijdens het wachten op de e-mails van de redactrice bezig aan alweer de derde versie van mijn wedstrijdmanuscript. Het geheim van Shiloh, dat is de titel die ik heb verzonnen voor het verhaal dat ik op wil sturen naar de manuscriptenwedstrijd voor Zilverspoor, met deadline 1 mei 2022.

Dit is een verhaal waarin, net als in al mijn boeken, verschillende thema’s zijn verwerkt. Een verhaal dat begint in 2043 en verder gaat in 2049, in de tijd dat (hopelijk gebeurt het niet in het echt!) alle ijskappen van de aarde zijn gesmolten en de klimaatrampen de wereld hebben geteisterd en dat nog steeds doen. De zeespiegel is naar een maximale hoogte gestegen en daarom wonen de hoofdpersonen in een wolkenkrabber op de rots van Het Cybereiland, in de brede rivier van de nieuwe hoofdstad van de Verenigde Staten, Cyberia. Het is een cyberpunk verhaal, maar door verboden magie is het ook een fantasyverhaal. Het gaat over de toekomst, maar ook over wat er in het verleden is gebeurd. Over een opa die al heel oud is en een groot deel van de wereldgeschiedenis heeft meegemaakt en over zijn kleindochter van wie hij niet wist dat hij die had. Ze hebben een vijand die hen haat en voor problemen zorgt, niet alleen voor hen, maar ook voor anderen die daar leven. Er zijn erg veel cyborgs op Het Cybereiland, maar er zijn geen planten en geen bomen. Altijd een druilerige regen en felle neon reclameborden aan de hoge wolkenkrabbers. Dana, de kleindochter is gehandicapt en zit in een rolstoel. Ze heeft een robot die haar verzorgt, en dan is er ook nog Sammeltje…

Nadat ik het verhaal voor de eerste keer helemaal had uitgeschreven, was ik nog niet helemaal tevreden over bepaalde details. Ik schreef in januari, naast de redactie van Geestenpoort, aan Versie 2 die al heel wat beter werd. Sinds vorige week ben ik bezig aan Versie 3 en zorg ik direct voor de juiste opmaak van het manuscript, zoals die in de reglementen van de wedstrijd staan vermeld. Er veranderen nu minder dingen tijdens het redigeren dan bij versie 2. Sommige details kunnen net iets beter, op sommige punten vind ik dat ik net een stukje meer van de wereldbouw en de sfeer moet tonen. Zachtjesaan begint ook dit verhaal helemaal te leven en krijg ik favoriete personages. Ik ga er meer in mee en het wordt steeds geloofwaardiger. Met andere woorden: ik word weer helemaal verliefd op dit verhaal!

Vandaag was ik zover dat ik de proloog en de hoofdstukken een tot en met elf inmiddels weer heb doorgespit. Ik doe nu drie hoofdstukken per dag, al is dat op twee dagen van de afgelopen week niet helemaal gelukt en zal ik volgende week nog hard nodig hebben om het af te krijgen. In ieder geval heb ik er plezier in en is het weer eens zo: mijn koffie wordt koud en ik vergeet de tijd. Voordat ik er erg in heb moet ik nodig naar de keuken om het eten klaar te maken en begint het journaal op de tv. Ik schrijf tegenwoordig in de middagen, dat werkt voor mij het best. De afgelopen weken, tijdens de redactie, ben ik ook weleens ’s avonds doorgegaan. Niet erg, ik ben een avondmens, dat lukt allemaal prima.

Ik hoop echt dat Het geheim van Shiloh ooit ook uitgegeven wordt en schat dat het redelijk past in de categorie jeugdboeken of anders vanaf vijftien jaar, al heeft het misschien wel een aantal lastige technische woorden vanwege de cyberpunk omgeving en de historische gebeurtenissen. Maar ik geloof best dat moderne jeugd daar wel doorheen komt. Bovendien heb ik expres eens een verhaal geschreven over een gehandicapte hoofdpersoon, want ik ken eigenlijk niet veel boeken waarbij iemand in een rolstoel een hoofdrol speelt. En die mensen mogen zich toch ook wel eens identificeren met een karakter uit een boek.

Planning
Na Versie 3 denk ik dat ik het wedstrijdmanuscript wel redelijk af zal hebben, dan wil ik beginnen aan Versie 2 van Interplanetair 3 Schakelmagie, want dat verhaal lonkt ook alweer naar me. Ik moet het net als bij het wedstrijdmanuscript nog goed nalopen of ‘the suspension of disbelief’ helemaal klopt en vermoedelijk op punten de spanningsboog aanpakken. Mijn leven is geweldig. Iedere dag heeft weer nieuwe magie in petto.

Volgen
Als je nou nieuwsgierig bent geworden, volg dan mijn blogs. (Er is een volgknop). Dan weet je precies wanneer er weer een nieuw verhaal of boek van Johanna Lime uitkomt en kun je het gesigneerd bij mij of anders in de webshop van Zilverbron of in de (online)boekhandel bestellen. Voor Geestenpoort kan ik je ook alvast op een intekenlijst zetten, dan stuur ik het boek op zodra het is betaald (na een e-mail bevestiging). Het e-mailadres dat je kunt gebruiken vind je in het menu Contact.

Groeten van Johanna Lime

De redactie van Geestenpoort – Ronde 1

On door johannalimeinBerichten

27 januari 2022

Redactie van Geestenpoort, het tweede boek van trilogie Interplanetair.

Telkens als ik samen met een redactrice met de redactie van een nieuw boek bezig ben, word ik geconfronteerd met fouten in het manuscript. Iedere schrijver die een degelijke redactie meemaakt, zal zich daar waarschijnlijk in herkennen. Soms kan ik er wel om janken en vind ik mezelf heel dom, vaak ook moet ik er hard om lachen. Hoe kan het dat een redactrice met veel simpelere bewoordingen een zin veel duidelijker krijgt, terwijl ik er zo op heb moeten ploeteren om aan de juiste woorden te komen?

En er is meer: herhalingen in de tekst die helemaal niet nodig zijn. In mijn verwoede poging om show don’t tell te schrijven ben ik er blijkbaar niet helemaal uitgekomen. In plaats van een actie maak ik een zin met het woord gevoel erin, alsof dat een emotie weergeeft. Gelukkig dat er redactierondes zijn!

Een ander voorbeeld: Het woord zien komt regelmatig in mijn zinnen voor. Niet zo gek als je bedenkt dat zien mijn dominante zintuig is waarmee ik zelf informatie verwerk, maar toch. In een verhaal kun je het beter anders opschrijven. Als schrijver moet je een hele batterij aan alternatieven hebben om zoveel mogelijk vanuit een personage te schrijven en het zo helder mogelijk te maken voor de lezer zonder dat je hem of haar een les voor mag houden. Lastig, vind ik het. En heus wel confronterend om er in een redactie achter te komen.

Stopwoorden zijn ook zoiets. Als ze door een redactie van een vorig boek niet hardnekkig zijn blijven bestaan, zijn ze wel vervangen door nieuwe stopwoorden. Soms vraag ik me af: zal ik het ooit goed leren? Maar is dat niet zo bij ieder vak.

Toch ben ik optimistisch over hoe de redactie van Geestenpoort verloopt. Er zitten hele stukken tekst bij waar geen enkele opmerking in de kantlijn staat of waarbij er geen zinsdelen zijn geschrapt. Dat is al heel wat beter dan bij eerdere boeken, er zit toch progressie in mijn schrijven. Langzaamaan krijg ik ervaring.

Helaas gaat het allemaal niet erg snel. We zijn nu vierentwintig dagen verder sinds drie januari en we zijn aangekomen bij hoofdstuk veertien van de vijfentwintig. De hoofdredactie zal twee rondes krijgen, dus als ik reken, verwacht ik dat het boek echt maanden later uit zal komen. April vermoed ik, hopelijk voor de Elfia.

Niet getreurd. Liever later en goed dan te vroeg en slecht afgeleverd. Ik kan u geruststellen over het verhaal. Zoals ik het nu na maanden weer teruglees tijdens de redactie, ben ik er in ieder geval weer helemaal verliefd op. Ik zie de personages langzaam groeien en het plot valt lekker op zijn plaats. Nog even doorzwoegen en dan is het weer het best mogelijke verhaal dat ik op dit moment kon schrijven. Ik hoop dat u dat later als lezer zult beamen. Het past na het verhaal van ruimtestad en ik zie alvast een paar hints die naar scènes verwijzen die in het derde boek van deze trilogie terugkomen. Toch wel handig dat ik het verhaal van boek drie al uitgeschreven heb vorig jaar, dan kan ik alvast de verbanden ontdekken.

Een beetje vooruitgang elke dag telt op naar een groot resultaat

Herschrijven van Het geheim van Shiloh

Voor de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor had ik in november en december de eerste versie van het verhaal uitgeschreven. Ik was er niet helemaal tevreden mee. Nadat ik eerst drie korte verhalen van de Waterloper wedstrijd van 2021 had geredigeerd en deze alle drie had uitgebracht als e-books op Smashwords, kreeg ik meer tijd voor Versie 2 van dit manuscript. Ik was er al aan begonnen, maar sinds de korte verhalen klaar zijn, gaat het sneller. De afgelopen week heb ik steeds twee hoofdstukken per dag herschreven. En ik kan wel verklappen dat het, zoals ik het beschouw, veel op een redactie in het kwadraat lijkt. Bijna alle zinnen veranderen, delen tekst worden geschrapt en er komen zinnen bij. Een groot revisieplan komt tot leven op mijn scherm. Het verhaal knapt lekker op en staat veel steviger op zijn plaats. Zaken die ik zelf wat twijfelachtig vond transformeren in de richting van logisch en zo zou het best gegaan kunnen zijn. Het is natuurlijk fantasy, een zekere mate van verbeelding heb je voor dit verhaal wel nodig. Maar dan wordt het met de link naar het verleden en de hints naar een mogelijke toekomst echt wel een gaaf verhaal. Ik zie het groeien en ik denk dat dit het volgende verhaal gaat worden waar ik echt stapelverliefd op word.

Echt een verhaal dat ik altijd al had willen lezen.

Zo gaat dat steeds bij de verhalen die ik schrijf en alleen daardoor al, door die voldoening, wil ik nooit meer stoppen met schrijven.

Welke tak van kunst heeft jullie passie?

Groeten van Johanna Lime

Eerste versie van het wedstrijdmanuscript af

On door johannalimeinBerichten

18 december 2021

Schrijven tijdens NaNoWriMo in november en in december verder

Na de 62.599 woorden die ik tijdens de NaNoWriMo schreef, was het wedstrijdmanuscript voor een geheel zelfstandig verhaal voor de wedstrijd van Zilverspoor nog niet klaar. Ik besloot aan aanvullend project te maken voor december. Niet alle dagen van deze donkere maand is het me gelukt om door te blijven schrijven. Van de achttien dagen, heb ik er zeven niets geschreven. Niet dat zoiets nu direct erg gevonden moet worden, want met een uiteindelijk gemiddelde van 1060 woorden per dag, heb ik het eind van het verhaal toch nog ruim voor het einde van dit jaar gehaald. Tussen 1 en 18 december schreef ik een aanvullend aantal van 19.096 woorden. Het hele manuscript bevat dus uiteindelijk 81.695 woorden. Ik schat dat het boek in de richting van de 300 bladzijden komt. Dat staat echter nog lang niet vast. De tijd zal het leren. Ik wil dit manuscript nog een paar keer herschrijven omdat ik uit ervaring weet dat het dan nog beter wordt. De wereldbouw wil ik in ieder geval nog wat gedetailleerder uitwerken, dus dan wordt het woordenaantal zeker meer. Ook andere zaken hebben vermoedelijk meer woorden nodig om de details beter te laten zien. Dat is echter een zaak voor volgend jaar. Voorlopig leg ik het manuscript even aan de kant.

Redigeerrondes

Nu versie 1 klaar is, heb ik al een hele mijlpaal behaald. Toch besef ik dat een paar redigeerrondes het nog beter kunnen krijgen. Bepaalde personages als de antagonist en een van de protagonisten hebben een achtergrond en beweegredenen voor hun daden waar mijn interne criticus wel iets van vindt. Het is jammer dat de Bootcamps in november en december niet door konden gaan, anders had ik misschien nog wat goede aanwijzingen kunnen krijgen. Of het in januari door kan gaan is met de huidige lockdown alweer de vraag. Maar niet getreurd, ik kom er altijd wel uit. Gewoon nog wat naslagwerk erbij halen en het onderzoek nog eens doornemen. In ieder geval is “Het geheim van Shiloh” wat mij betreft een interessant verhaal dat met een beetje oppoetsen aan bestaansrecht winnen kan. Reken maar dat ik er na versie 4 weer helemaal verliefd op ben. Ik ga er in 2022 mijn best voor doen om het voor de deadline van 1 mei 2022 zo perfect mogelijk te krijgen. Hoe het verder zal lopen, zie ik dan wel. Dat het verhaal er komt is het belangrijkste op dit moment.

Wintersale op Smashwords

Zoals ik vorige week blogde, wordt er in de maand december elke dag een boek verloot in de Facebookgroep genaamd de Zilverboekenclub.

Bovendien is op 17 december de Winter Sale begonnen op Smashwords, waar al mijn e-books tot 1 januari 2022 met 25% korting te downloaden zijn. Zie Publicaties NL voor meer informatie.

Fijne Feestdagen!

Johanna Lime

Schrijven aan een eerste versie, het einde komt in zicht

On door johannalimeinBerichten

10 december 2021

De eerste versie voor het wedstrijdmanuscript

Na de NaNoWriMo schrijf ik door aan het manuscript voor de Manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor met deadline 1 mei 2022. Een heel manuscript in plaats van een kort verhaal is weer eens een ander soort uitdaging. Ik zag op Facebook en bij About Books dat er veel meer schrijvers meedoen, dus de competitie wordt spannend!

De (werk)titel van mijn verhaal is: Het geheim van Shiloh. Het wordt een deels cyberpunkverhaal, deels een dystopische klimaatfictie en deels een historisch gerelateerde fantasy.

Ik worstel nog een beetje met het conflict tussen de protagonist en de antagonist, hoewel ik in het verhaal wel een bepaalde tegenstelling heb verwerkt. De details daarvan wil ik nog wat breder zien te krijgen dan in deze eerste versie en misschien moet ik er meer achtergrond bij bedenken om het geloofwaardiger te maken.

Daarom wil ik, wanneer het verhaal klaar is, in elk geval nog een versie herschrijven, misschien meer. De meeste manuscripten die ik voor romans schrijf, krijgen van mij tegenwoordig vier versies. Of ik dat met deze voor 1 mei ook ga halen, als ik ook bezig moet met de redactie van mijn volgende boek, is nog maar de vraag.

Ik ben op het moment bezig aan hoofdstuk 22 en het verhaal komt in ieder geval tussen de 70.000 en 120.000 woorden te liggen, wat een van de vereisten is voor deze wedstrijd.

Ik ga proberen om in december 2021 versie 1 helemaal af te krijgen.

Winacties

Hierbij wil ik jullie wijzen op de winactie van de maand december in de Zilverboekenclub.

https://www.facebook.com/groups/389613074724943

In de maand december is het bijna al traditie geworden dat de auteurs van Zilverspoor en Zilverbron elke dag een boek verloten in de Facebookgroep genaamd de Zilverboekenclub.

Als je mee wilt doen, meld je dan aan in de groep. Voor iedere dag is er een boek te winnen!

Mijn laatste boek: Interplanetair, boek 1, Ruimtestad komt op 12 december aan de beurt.

Houd op 17 december mijn blogsite in de gaten, want vanaf die datum is er ook weer een Smashwords Wintersale van mijn e-books met korte verhalen.

Fijne Feestdagen!

Johanna Lime