Tag: korte verhalen wedstrijd

Hoe bevalt mijn nieuwe pet mij?

On door johannalimeinBerichten

7 augustus 2022

Jureren voor Waterloper

“Nieuw bloed in de jury! Steven Wekdam heeft besloten zijn stoeltje af te staan en droeg haar persoonlijk voor als vervanging. Fervent deelneemster aan NaNoWriMo, winnaar van onder ander de Eb en Vloed- en Stormvloedkeringprijs in eerdere edities van Waterloper, en auteur onder het pseudoniem Johanna Lime: een hartelijk welkom voor Marjo Heijkoop!”

Met het bovenstaande kondigde de organisator aan dat ik in de jury van de verhalenwedstrijd van Waterloper kwam, waarna de link volgde naar het voorstelrondje van de jury op haar website.

Na jarenlang zelf meegedaan te hebben aan onder andere de verhalenwedstrijden van Fantastels en Waterloper, kwam ik nu aan de andere kant van de tafel te zitten. Ik zette een andere pet op dan mijn schrijfpet en werd een jurylid.

In de eerste ronde kreeg ik vijftien verhalen om te lezen en die taak heb ik heel serieus aangepakt. Ik las de verhalen kritisch, probeerde de schrijftechnieken en onderwerpen te analyseren en ging na of aan de voorwaarden van de wedstrijd was voldaan. Bij elk verhaal uit ronde 1 schreef ik een nogal uitgebreid rapport, dat ik na afloop weer terugstuurde naar de organisator, met mijn ranglijst voor de verhalen. Dat rapport vind ik erg belangrijk, omdat ik weet dat het mij in het verleden ook erg geholpen heeft om mijn schrijfstijl te verbeteren en mijn verhalen nog eens beter te herschrijven.

Na ronde 1 gingen de vijfentwintig beste verhalen door naar de tweede ronde. Ze kwamen nu, in plaats van bij twee, bij drie juryleden terecht. Ik kreeg er elf om weer door te nemen, allemaal andere verhalen dan die ik in ronde 1 gelezen heb. Op het moment ben ik druk bezig met die tweede ronde. Ik lees elke dag een verhaal en ben er weer heel kritisch op.

Steeds houd ik me voor hoe het mijzelf vergaan is, toen ik bij mijn opleiding LO tekenen een leraar had die ook zo kritisch naar mijn werk keek. Ik had een schilderij gemaakt op een vel papier van 60 x 80 centimeter. Hij wees twee vierkante centimeter aan, en zei: “Dit stukje is goed.” Wat was ik kwaad! Maar na een poosje kwam ik erachter dat hij helemaal gelijk had. Dat stukje van twee vierkante centimeter nam ik als voorbeeld voor mijn volgende schilderijen. Ze werden steeds beter en uiteindelijk zei mijn leraar: “Je hebt een heel eigen schilderstijl ontwikkeld.” Ik was trots op mezelf en op de weg die ik had afgelegd.

Het is grappig om te ontdekken dat het bij schrijven eigenlijk net zo werkt. Vermoedelijk is het bij alle kunstvormen zo. Het valt voor ons, als genreschrijvers in Nederland en Vlaanderen, nog niet mee om de juiste schrijfvaardigheden te kunnen leren, omdat er nauwelijks scholen voor onze kunstvorm te vinden zijn. Ik heb echt heel veel geleerd van de juryrapporten van Fantastels en van Waterloper en dat gun ik jullie ook.

Soms, tijdens het lezen van een verhaal, denk ik aan de schrijfstijl iemand te herkennen, maar dat idee zet ik dan gauw van me af. Ik wil zo onpartijdig mogelijk zijn. Dat is het grote voordeel van een nummer toegewezen krijgen per verhaal en documenten die anoniem zijn gemaakt. Een voorwaarde van deze wedstrijd is namelijk dat alle gegevens van de auteur uit het bestand zijn gehaald zodat nergens aan te zien is wie het heeft geschreven. Ik weet dus niet van wie een verhaal is, maar zie aan de manier van schrijven wel of ik met een beginnende schrijver of met een gevorderde te maken heb. Bij iedereen probeer ik punten te ontdekken waar ik zelf op let als ik mijn verhalen redigeer, de punten waar een redacteur ook op let. Gelukkig heb ik zelf al veel ervaring met meerdere versies van mijn verhalen en ook met verschillende redacteuren, die mij bij de redactie van zeven boeken hebben geholpen. Ik hoop dan ook dat mijn kritieken goed over zullen komen en vooral dat ze jullie, de deelnemende schrijvers, verder helpen. Als je er kwaad om wordt in het begin, omdat je je misschien persoonlijk voelt aangevallen, kan ik dat heel goed begrijpen. Dat heb ik zelf ook ervaren, maar als je het even laat bezinken is het meestal bruikbare informatie waar je mee verder komt. Ik probeer je niet af te kraken, al zal ik misschien wel pijnpunten aanwijzen. Je hoeft van mijn kritiek ook niet alles te gebruiken, alleen datgene waar je wat mee kunt om er verder mee te komen. Een jurylid is tenslotte ook maar een mens en mensen kunnen ernaast zitten. Het zou alleen zonde zijn als je kansen liet liggen, want kansen om jezelf te verbeteren als schrijver krijg je bij een wedstrijd als Waterloper wel. Naar mijn bescheiden mening maakt dat deze wedstrijd ook zo uniek voor ons genre.

Je moet wel een beginner zijn voordat je iets anders wordt. Daarom vind ik het ook helemaal niet erg om uren per dag bezig te zijn met jullie ingezonden verhalen en er rapporten bij te schrijven die, net als jullie verhalen, bestaan uit meerdere pagina’s. Het gaat erom dat ik een eerlijk verslag schrijf van mijn leeservaring, mijn analyse van de toepassing van de schrijfregels en misschien de nodige hulp verleen met betrekking tot de Nederlandse taal.

Ik ben al een eind op weg in ronde 2 en geniet ervan. De lerares in mij (dat werk heb ik vijfentwintig jaar gedaan) krijgt weer volop aandacht.

Toch heeft dit jureren ook weer invloed op mijn eigen schrijfdromen. Als ik iedere dag een juryrapport schrijf, kom ik zelf niet aan schrijven toe in de tijd die ik daar meestal voor heb gereserveerd. Omdat ik in de jury zit, kon ik dit jaar ook niet zelf korte verhalen schrijven voor de themawedstrijd, dus heb ik me maar op het schrijven van mijn volgende boekenserie gestort. Het begin daarvan is gemaakt tijdens CampNaNoWriMo, maar toen liep het in een hoofdstuk vast. Nu ik er even afstand van genomen heb, begint het weer flink te kriebelen. Ik heb me daarom voorgenomen om, nadat ik ronde 2 opgestuurd zal hebben naar Roos, weer flink door te gaan schrijven aan dit grote verhaal. Door het jureren heb ik in ieder geval weer de routine en de zin teruggevonden van het iedere dag ervoor gaan zitten en echt iets te doen. Ik word tijdens het lezen van de wedstrijdverhalen ook heel nieuwsgierig en zou graag willen weten van wie die verhalen zijn. Daarom hoop ik iedereen te kunnen ontmoeten bij de prijsuitreiking ergens in het najaar van 2022. Maar na de tweede ronde komt dan natuurlijk eerst ronde 3 nog. Aan deze kant van de tafel zitten, is al net zo spannend als aan de schrijverskant. Het jureren beval me goed.

Groeten van Johanna Lime

O, nee, Marjo Heijkoop

Twee petten

On door johannalimeinBerichten

8 april 2022

Jullie weten dat ik schrijf onder een pseudoniem. Ik ben Johanna Lime.

Ik ben onder deze naam schrijver van fantasy en science fiction.

Dat is de ene pet die ik met veel plezier draag.

Sinds kort heb ik een tweede pet.

De pet die ik op kan zetten als ik in een andere hoedanigheid bezig ben met teksten.

Ik ben nu ook toegetreden tot de jury van de Waterloper Verhalenwedstrijd.

Onder die tweede pet ben ik Marjo Heijkoop, het jurylid.

Lees hier mijn introductie in de wereld van Waterloper Verhalenwedstrijd.

https://www.waterloper.nl/juryleden/marjo-heijkoop/

Een andere pet.

Hallo, deelnemers aan de themaschrijfwedstrijd Waterloper. Een verrassing, zeg je, om mij hier aan de ander kant van de tafel te zien? Nou, dat was het voor mij ook toen ik werd gevraagd als jurylid. Wat een eer! Zoals je bovenaan ziet, heb ik besloten om voor Waterloper mijn eigen naam te gebruiken, naar goed voorbeeld van Roos.

Jullie zullen mij als schrijver vanaf 2011 intussen ook kennen onder een andere pet, die van mijn pseudoniem Johanna Lime. Sinds die tijd schrijf ik fantasyromans, veelal met een wereldbouw uit de toekomst. Eerst samen met mijn nicht Dinie, en na haar overlijden ben ik alleen doorgegaan. Johanna’s boeken Schimmenschuw, trilogie De vergeten vloek en trilogie Interplanetair zijn te vinden bij uitgeverij Zilverbron. Van Interplanetair komt boek 2 in 2022 uit en boek 3 staat gepland voor 2023. Ik heb na het volgen van een cursus De twaalfde Saturnusmaan geschreven, een autobiografische fictie, die uitkwam bij uitgeverij AquaZZ. Verder heb ik plannen voor nog minstens acht nieuwe boeken in de toekomst. Ik hoop dat allemaal nog mee te maken. Als 65-jarige gepensioneerde vrouw voel ik me gezegend met mijn passie voor schrijven. Daardoor heb ik altijd iets te doen. Alleen is het fijn om af en toe ook gelijkgestemden te ontmoeten, bijvoorbeeld bij schrijfwedstrijden als Waterloper.

Vanaf 2012 deed Johanna Lime ook bijna ieder jaar mee aan schrijfwedstrijden voor korte verhalen en daarbij heb ik jullie vast weleens ontmoet. Ik heb hele goede herinneringen aan de Fantastels Verhalenwedstrijd, vanwege de uitgebreide juryrapporten, zoals die nu ook weer bij Waterloper worden verstrekt. Ik nam ze altijd na afloop van de wedstrijd ter hand om mijn verhalen te redigeren en heb mijn korte verhalen als e-books op Smashwords gepubliceerd. Daar staan er intussen vierenveertig en ik vind dat beter dan dat ze op mijn computer achterblijven en nooit een lezer onder ogen kunnen komen. Ik was blij dat Roos besloot om na Fantastels het stokje over te nemen en organisator te worden van Waterloper. Natuurlijk zou het Roos niet zijn als er geen nieuw element bijkwam. Waterloper werd een themawedstrijd. Ik vond dat als schrijver best lastig, het vraagt een goede voorbereiding en een flinke brainstorm, maar de verhalen worden er vaak heel bijzonder door. Ongewoon en origineel, zoals we dat graag zien in de fantastiek.

Waar zal ik op gaan letten als jurylid?

Ik kan me voorstellen dat jullie daar graag iets over willen horen.

Om te beginnen is deze vierde editie van Waterloper natuurlijk mijn eerste keer aan de andere kant van de tafel. Dus zal ik uitleggen waar ik bij verhalen meestal op let.

Waterloper is een wedstrijd in de fantastiek, dus moeten de verhalen elementen bevatten uit de fantasy, sciencefiction en horror. Ik let dus op gebeurtenissen die in het leven van alledag niet voor zullen komen. Die moeten geïntegreerd in het verhaal voorkomen, zodat ik ze geloof of zodat ik in iedere geval zie dat de personages het geloven en ik met hen mee kan gaan.

Daarnaast is dit een themawedstrijd, dus ga ik ervan uit dat het thema letterlijk dan wel figuurlijk in het verhaal is verwerkt. Zelf heb ik al eens een veteranenverhaal ingestuurd dat werd gediskwalificeerd omdat het thema er eerder als een postzegel opgeplakt was. Dat werkt dus niet. Mijn tip is dan ook: schrijf een nieuw verhaal aan de hand van een of meer thema’s die dit jaar zijn opgegeven. Ik presteerde het in 2020 om vijf thema’s te verwerken in Nederland emigreert, dat haalde de vijfde plaats en was mijn beste verhaal bij Waterloper ooit. Toch schrijf ik al zolang ik me kan herinneren. Op mijn negende kreeg ik de derde prijs voor een wedstrijdverhaal van school. Die plaats heb ik tot nu toe nog niet geëvenaard. Ik wil alle deelnemers van tevoren alvast een hart onder riem steken, want meedoen alleen al is geweldig! Het is een hele kunst om geen te hoge verwachtingen te hebben en direct voor de eerste plek te willen gaan. Wanneer je jezelf kunt aanleren om je werk altijd vooral te vergelijken met je eerder geschreven eigen werk, om dan te zien dat je steeds een beetje groeit, zul je een beter gevoel overhouden. En wie weet behaal je toch een geweldige plek. Korte verhalen schrijven is moeilijk. Maar bij en een competitie zoals deze wedstrijd met gelijkgezinden leer je er ieder jaar een beetje bij, daar wil ik je als jury bij helpen.

Ik daag je uit om te experimenteren met personages, perspectieven, tijden, en werelden. Ons genre kan een duwtje naar andersoortige verhalen dan wat al veel gedaan is wel gebruiken. Ga de uitdaging aan en vind inspiratie in de actuele onderwerpen die spelen in de maatschappij, geef er een draai aan en til het naar een hoger plan met de vraag die altijd op onze lippen ligt: ‘Wat als?’

Voor zover ik het nu kan schatten, ga ik letten op personages. Wie zijn het en hoe staan ze in het leven? Waarom doen ze wat ze doen, wat drijft ze, waarom is dat belangrijk en wat willen ze het liefst?

Ik ga letten op wereldbouw. Hoe ziet de wereld er in het verhaal uit? Is het zoals het leven bij ons en wat maakt het dan fantastiek? Is het heel anders dan bij ons en hoe ziet het er daar dan uit? Is het geloofwaardig, proef ik een sfeer, wat zijn de regels die er gelden?

Ik ga letten op verhaalopbouw. Is er een begin, midden en einde in het verhaal, volgen de gebeurtenissen elkaar op of is er een ander verband? Een causaal verband: doordat het ene gebeurt, volgt het andere. Is er een verassende wending te bespeuren? Had ik kunnen weten hoe het afliep of niet?

Het conflict is de motor van een verhaal. Wat is het conflict. Is het episch of juist heel klein en subtiel? Hoe reageren de personages op wat ze meemaken? Waar zit de spanning in?

Ik ga letten op de spelling van de Nederlandse taal. Niets haalt me zo uit het verhaal als fouten in de werkwoordvervoegingen. Ik lees langzaam en secuur en zie geen beelden voor me. Dus moet ik het hebben van logisch nadenken, mijn herinneringen en mijn inlevingsvermogen.

Zelf lees ik ook en schrijf ik van alle boeken die ik lees een recensie. Ik hoop dan ook dat ik na het analyseren van de wedstrijdverhalen punten vind waarmee ik je verder kan helpen om te groeien als schrijver. En misschien vind ik niet veel en ben je al ver gekomen, misschien win je de wedstrijd wel. Toch denk ik dat er altijd wel iets te zeggen valt over een verhaal en dat feedback altijd is te geven. Al was het alleen maar om de positieve punten aan te geven. Dat is waar ik me op zal focussen. En zoals bij iedereen heb ik een geheel eigen smaak en zal een ander jurylid het niet altijd eens zijn met wat ik ervan vind. Maar daar is rekening mee gehouden bij de organisatie van Waterloper en je bent vrij om je eigen zin te doen en mijn commentaar terzijde te schuiven als je er niks aan hebt.

Ik ben benieuwd hoe deze nieuwe pet me gaat bevallen. Ik hoop dat jullie me zullen verrassen met prachtige genreverhalen en dat ik mijn steentje bij kan dragen door jullie van behulpzame feedback te voorzien waarmee je het verhaal verder de wereld in kunt helpen. Want meer goede genreverhalen hebben we als lezers heus wel nodig vandaag de dag.

Veel succes!

Het lijkt niets maar het is wel wat

On door johannalimeinBerichten

29 april 2021

Ik begon in april 2021 welgemoed te schrijven aan mijn CampNaNoWriMo project. Zoals meestal had ik de lat voor mezelf nogal hoog gelegd. Ik wilde twee e-books maken van eerdere verhalen, drie nieuwe verhalen voor de Waterloper verhalenwedstrijd schrijven, twee voor de Harland Awards en vier voor HSF. Ik zette mijn doel op 50.000 woorden en besloot op 18 april dit aantal naar beneden bij te stellen, naar 35.000 worden, vanwege gebrek aan inspiratie voor verhaal vier en vijf.

Doordat ik eerder gestopt ben lijkt het of ik mijn doel niet heb gehaald.

Toch is dat niet waar. Ik heb twee nieuwe e-books gemaakt en drie verhalen afgekregen voor de Waterloper verhalenwedstrijd. Dat is aardig wat.

Telkens moet ik bij mezelf te rade gaan of ik nog wel datgene doe wat ik het liefste wil. En soms lijkt het niets maar het is wel wat.

Na vorige week de beslissing genomen te hebben om te stoppen met CampNaNoWriMo, heb ik me beziggehouden met mijn taak als moderator voor de Zilverboekenclub. Ik ben bezig geweest met personages en wereldbouw, rubrieken die daar regelmatig worden geplaatst. Het is best een klus om de ‘praatjes en de plaatjes’ daarvoor geschikt te maken. Maar dat vind ik niet erg. Behalve met schrijven ben ik ook graag bezig met beeldbewerking op de computer.

Iedere maand koop ik 10 afbeeldingen van Shutterstock en bewerk ze tot mooie plaatjes. De kaften van mijn e-books bijvoorbeeld, of de plaatjes bij dit blog.

In de maand mei is mijn eigen wereldbouw, die van Ruimtestad, aan de beurt bij de Zilverboekenclub. Ik heb de vragenlijst laten beantwoorden door Aleix Campbell, een bijpersonage uit het boek. In vier weekafleveringen komen ze vanaf vandaag op Facebook te staan. (En vanaf 1 mei verschijnen ze in 4 weken op mijn boekenwebsite, bij Trilogie Interplanetair). Tegelijkertijd ben ik schrijver van de maand mei 2021 bij ‘Ik hou van horror, fantasy en spannende boeken!!!!!’, de Facebookgroep van Tazzy Jenninga. Daarvoor moest ik promotiemateriaal verzamelen en een winactie uitschrijven. Die zal ik hier of op mijn boekenpagina ook neerzetten, zodat u ze op mijn eigen websites ook kunt vinden.

Allemaal dus wat andere dingen dan wat ik oorspronkelijk wilde doen. Het verzette mijn zinnen en tot mijn verrassing hielp dat weer wonderbaarlijk goed. Ik kreeg nieuwe inspiratie voor twee verhalen!

Inmiddels heb ik in het afgelopen paar dagen de drie verhalen voor Waterloper geredigeerd. Ze zijn gecontroleerd en staan klaar om op te kunnen sturen voor de wedstrijd. Het totaal van CampNaNoWriMo van april 2021 staat nu op 37.064 woorden.

Bovendien heb ik mijn brainstorm voor twee verhalen uitgewerkt die in een verhaalschema opgenomen kunnen worden en als leidraad kunnen dienen voor twee verhalen voor de Harland Awards. Ze hoeven niet nu al af te zijn, dus ik heb nog de tijd om ze af te krijgen voordat die wedstrijd begint. Vanaf mei ga ik daaraan beginnen, gewoon rustig doorgaan met schrijven.

Nieuwe uitdagingen

Eerder had ik aangegeven, dat ik ook weer verder wilde gaan met mijn nieuwste manuscript, nadat het bij de proeflezers vandaan gekomen is. Er is nog een proeflezer bezig, van de eerste heb ik alle hoofdstukken van Interplanetair deel 2 Geestenpoort al binnen. Ik ga dus binnenkort aan de vierde, vijfde en misschien volgende versie beginnen en de opmerkingen van de proeflezers verwerken. Iets nieuws voor mij, want het is de eerste keer dat ik proeflezers heb. Het herschrijfproject voor CampNaNoWriMo van juli 2021 is hiervoor ook al gereserveerd.

Mijn volgende plan bestaat eruit dat ik wil beginnen om het plot voor Interplanetair deel 3 Schakelmagie te maken. Daarvoor moet ik nog wel aardig wat onderzoek doen en plannen maken van het wie, wat, waar, wanneer en hoe. Het waarom is mij al aardig duidelijk, maar een goed conflict en een sterke antagonist kan ik nog wel gebruiken. Ik heb er in Ruimtestad al naar gehint, maar hij of zij is nog steeds in nevelen gehuld. Ik vertrouw er echter op dat mijn onderbewuste me steeds een stukje verder zal leiden naar de oplossing voor dit vraagstuk. Dat ik gaandeweg steeds verder kom en ook deze trilogie een mooi geheel zal worden.

En dan nog het nieuws van About Books. Ergens had ik het wel aan zien komen, want er was al naar gehint. Maar het is dus echt zo. Zilverspoor heeft een manuscriptenwedstrijd uitgeschreven op de website: www.zilverspoor.com, voor een op zichzelf staand verhaal. Dat kan niet dat ene verhaal worden wat ik als voor-voor-voorloper op mijn boeken wilde schrijven. Nee, het moet iets heel nieuws worden met een hele nieuwe wereld. Nu was ik al stiekem aan het denken aan zo’n nieuwe verbeeldingswereld en had ik al wat plaatjes opgezocht op Pinterest. Maar wat dat voor iets moet worden? Ik heb nog geen idee.

Ik vraag me ook af of ik wel mee zal doen, want de Interplanetair trilogie heeft natuurlijk voorrang. Daar heb ik al contracten en deadlines voor.

Toch lijkt het me erg leuk om eens iets anders te gaan bouwen. Een heel ander verhaal. Ook weer anders dan De twaalfde Saturnusmaan. Iets met een heel andere fantasywereld of misschien wel iets met alleen maar science fiction, of urban fantasy of mythische fantasy. Afijn, het is een aantrekkelijk idee. De vraag is alleen of ik er, naast de trilogie genoeg tijd voor heb. Ik ga het zeker serieus overwegen om mee te doen. Tenslotte is Schimmenschuw ook op die manier ontstaan, door een manuscriptenwedstrijd. Dat werd het debuut van de verbeeldingswereld van Dinie en mij samen. Misschien kan ik nu een debuut gaan schrijven voor een verbeeldingswereld die ik alleen als Marjo bedenk.

Groeten van Johanna Lime

De tweede week van CampNaNoWriMo van april 2021

On door johannalimeinBerichten

15 april 2021

Twee verhalen geschreven, bezig aan nummer drie

Ik ben nu twee weken onderweg met mijn project Korte Verhalen Schrijven en het is me gelukt om twee verhalen voor de Waterloper wedstrijd af te krijgen, althans de eerste versies staan. In mei ga ik ze nog eens heel goed nakijken en misschien herschrijven, voordat ik ze opstuur om aan de wedstrijd mee te doen.

Het valt, ondanks de brainstorm en het verhaalschema dat ik globaal had ingevuld,  toch weer niet mee om echt die 1667 woorden elke dag te halen en om zodoende aan het eind van de maand de 50.000 woorden te hebben staan voor CampNaNoWriMo. Af en toe stokt het schrijfproces, omdat er ondanks de voorbereiding iets schort aan het plot, en dan haal ik de 1667 per dag niet. Daar heb ik inmiddels een oplossing voor gevonden. Ik heb namelijk de laatste twee korte verhalen, die op mijn computer stonden en die ik nog moest verwerken voor een e-book, na controle en opmaak op Smashwords uitgegeven.

Sinds vandaag staan, behalve ‘Tijd om te leven’ die ik eerder herschreven had, nu ook ‘De Humayesse’ en ‘Hellefee’ in de catalogus van Smashwords en zijn ze als gratis e-books te downloaden van mijn Smashwordspagina. https://www.smashwords.com/profile/view/JohannaLime2

Voor CampNaNoWriMo ben ik nu bezig aan verhaal drie voor Waterloper. Daarna heb ik geen verhaalschema’s meer ingevuld. Om meer verhalen te schrijven zal ik nog even flink moeten brainstormen voor de Harland Awards of voor HSF. Of ik dan de 1667 worden per dag haal, wordt lastig. Misschien moet ik om winnaar te worden van CampNaNoWriMo aan het eind mijn woordenaantal bijstellen.

Heb ik weer eens te veel hooi op mijn vork genomen en eis ik weer eens te veel van mezelf? Misschien, ik zal het wel merken. Voorlopig is het 15 april en heb ik nog een halve maand voordat op 30 april CampNaNoWriMo eindigt. Minder woorden per dag zou ook nog kunnen, maar dan haal ik een bepaalde badge niet meer. Dus proberen om te blijven schrijven en het dagelijkse aantal woorden toch te halen.

Ik ben niet van plan om zomaar onzin op te gaan schrijven. Tussendoor redigeer ik mijn verhalen ook. Dat is niet zoals NaNoWriMo voorstelt, maar ik zit nu eenmaal zo in elkaar dat ik het wel perfect wil hebben, ook die eerste keer al. Nu is een eerste versie nooit echt helemaal perfect, natuurlijk, maar toch. Ik vind dat ook een eerste versie al redelijk moet kloppen. Daarmee maak ik het mezelf misschien moeilijker, maar ach, geen winnaar bij CampNaNoWriMo worden zal ook geen ramp zijn.

Voorlopig gaat het goed, al ben ik misschien weer aan het rebelleren geweest met die e-books erbij. Een aantal van 30.373 woorden in twee weken is niet gek.

Nu de rest nog. Volgende week kijk ik of het nog steeds wil lukken, of dan kom ik met een evaluatie waarom het anders is gegaan.

Intussen kunt u als lezer mijn gratis e-books lezen.

Proeflezer

Van Sebastiaan Koen, een van de twee proeflezers die ‘Interplanetair boek 2 Geestenpoort’ nu aan het doornemen is, heb ik intussen al 20 hoofdstukken teruggekregen met zijn commentaar. Goede suggesties en opmerkingen waarmee ik mijn manuscript in een nieuwe versie kan gaan verbeteren in mei, juni en juli van dit jaar. Van de tweede proeflezer verwacht ik in mei de spullen terug te krijgen. Dus terwijl ik nu met korte verhalen bezig ben, loopt het proces voor de volgende SFF roman gewoon verder.

Ik ben heel blij dat ik nu proeflezers heb, want daar heb ik steun aan voor het verbeteren van het manuscript.

Dit was dus weer een update over mijn schrijfproces, dank voor het volgen van mijn blog.

Groeten van Johanna Lime

Terugblik op het jaar 2020 van Johanna Lime

On door johannalimeinInformatie

30 december 2020

Op de foto’s van mij in dit blog zit Copyright, ze zijn gemaakt door Kim van Gent Photography.

Twee websites

Aan het eind van 2019 en het begin van 2020 heb ik mijn websites opgeknapt. Deze blogsite van Johanna Lime heb ik aangehouden, maar van de websites ‘Schimmenschuw’ en ‘De vergeten vloek’ heb ik nu De Boeken Van Johanna Lime gemaakt. Wel zo handig als de informatie over al mijn boeken, met leesfragmenten, flapteksten en recensies bij elkaar staan.

Na Fantasy Fest stopten de festivals

Ik had net als voor 2019 besloten dat ik in 2020 overal aan mee wilde doen. Aan conventies, festivals en beurzen waar ik mijn boeken kon verkopen. Dat lukte vanwege de covid-19 pandemie alleen nog maar voor het Fantasy Fest in Rijswijk, aan het begin van het jaar. Daarna kwam alles stil te liggen, behalve dan online. Op het internet ontstonden juist nieuwe initiatieven, zoals About Books en de herfstchallenge van de Zilverboekenclub op Instagram.

Ik heb het jaar 2020 bijna in zijn geheel helemaal alleen doorgebracht in mijn huis. Ik kwam alleen voor de mantelzorg voor mijn vader de deur maar uit, wat met verschillende spoedbezoeken aan poliklinieken van ziekenhuizen best een angstig gebeuren was, vanwege het risico op besmettingen en zijn steeds groter wordende kwetsbaarheid. De zorg voor mijn vader werd steeds intensiever, hij kwam op het laatst zelfs op een wachtlijst voor een verpleeghuis te staan. Daar is hij echter nooit in terecht gekomen, want op 5 november overleed hij. Mijn vader is 94 jaar geworden.

Gelukkig kwam mijn broer weer in Nederland wonen en stond ik er niet helemaal alleen voor. Er moest natuurlijk veel geregeld worden met de begrafenis en de administratieve zaken die bij een overlijden horen. Zijn huurflat moest ook leeggemaakt worden. Ik ben heel blij dat mijn broer daarbij een grote steun was. In de afgelopen drie jaar ben ik mijn beide ouders en Dinie kwijtgeraakt, dat is een groot gemis. Het is eenzaam in huis, maar gelukkig ben ik iemand die zichzelf heel goed kan vermaken, ik sla ik me er wel doorheen. Met mijn schrijfwerk, de Facebookgroep Zilverboekenclub en mijn digitale beeldbewerkingen voor dit blog, de tekeningen en de e-books voor Smashwords is er altijd wel iets te doen. Alleen zou het wel weer fijn zijn om lezers van mijn boeken en collega-schrijvers weer eens persoonlijk te ontmoeten. Hopelijk kan dat weer in 2021, als we worden ingeënt tegen het virus.

Met mijn gezondheid gaat het gelukkig beter dan vorig jaar, ik volg nog steeds een koolhydraatarm dieet en ga regelmatig naar de diëtiste. Ik heb minder last gehad van de artrose aan mijn heup en knie, ben nog een paar kilo afgevallen, maar daarna bleef mijn gewicht min of meer stabiel. In 2021 wil ik proberen om weer verder af te vallen, door meer te gaan bewegen.

De vergeten vloek trilogie was in april 2020 compleet

2020 had een topjaar moeten worden, want na de redactie aan het begin van 2020, kwam in april het laatste deel uit van trilogie De vergeten vloek. Op verschillende festivals hoorde ik van lezers dat ze mijn boeken pas wilden gaan kopen, wanneer mijn trilogie compleet zou zijn. Helaas miste ik die kans, omdat alle festivals werden afgelast. Er was geen Elfia, geen Keltfest en geen Castlefest in 2020. Wat een nare tijd om dat allemaal te moeten missen.

Toch ben ik heel trots op het derde deel van De vergeten vloek. Schamel verbond is wel naar verschillende recensenten gegaan en werd gezien als een mooi afsluitend deel van het verhaal. Alles uit deel 1 en 2 kwam in dit boek bij elkaar. Ik heb Schamel verbond pas zelf ook eens als boek gelezen en ben zeer tevreden met hoe de trilogie uiteindelijk geworden is. Wat een geweldige prestatie, Dinie zou er vast heel trots op zijn geweest.

Zilverbron heeft alle vier mijn boeken, Schimmenschuw, Sluimerend vuur, Smeulend venijn en Schamel verbond inmiddels ook als e-book uitgebracht. Voor de paperbacks van trilogie is er zelfs een aanbieding gekomen waarbij de hele serie goedkoper weggaat. Dus is er geen reden meer om te wachten tot de trilogie compleet is.

Van De vergeten vloek kwam Sluimerend vuur in dit afgelopen jaar in de schijnwerpers te staan bij de Fantasy en Scifi leesclub van Hebban. Ons boek heeft de test van een groep lezers goed doorstaan. Ze vonden het gebruik van magie in combinatie met moderne technieken een goede vondst.

De twaalfde Saturnusmaan kreeg een kans bij uitgeverij aquaZZ

In december 2019 trok ik de stoute schoenen aan. Ik zocht een uitgeverij voor mijn autobiografische fictie over twee eigenwijze vrouwen die als onderzoeksobjecten door twee aliens onder de loep genomen worden. In eerste instantie dacht ik dat het wel een erg gelukkige vondst zou zijn als de eerste de beste inzending naar een uitgeverij tot resultaat zou leiden. Maar het lukte! Ik was dan ook positief verrast dat Angélique Kersten, van uitgeverij aquaZZ, in januari al aangaf dat ze dit verhaal uit wilde geven.

Ik heb er ongeveer twee jaar aan gewerkt, tijdens de online cursussen die ik volgde bij de Online Schrijfschool van Marjon Sarneel. Dit verhaal heeft lange tijd door mijn hoofd gespookt, het vocht om een plekje in de wereld en moest wel geschreven worden omdat ik nogal gepassioneerd was geworden door alles wat ik in mijn leven had meegemaakt. Het autobiografische deel omvat uiteindelijk een bepaalde periode uit mijn leven, gecombineerd met allerlei fictieve ingevingen waarbij aliens gebruikt zijn.

Angélique vond het een mooi verhaal en samen hebben wij de redactie van dit boek gedaan.

In april 2020 kwam er dus nog een tweede boek van mij uit, De twaalfde Saturnusmaan.

Volgens Ferry Visser die het las voor een recensie, zelfs het beste boek dat ik tot nu toe geschreven had.

Wat is Schamel verbond een prachtboek geworden, met het omslag waarop Sesha en Chimaera samen in hun manifestaties van draken door de ruimte vliegen. Ik ben ook heel blij dat de sterrenkaart die ik voor dit boek getekend had over twee pagina’s heen in dit boek is opgenomen, lekker duidelijk leesbaar. Bij de fotoshoot door Kim van Gent in december 2020, moest ik er natuurlijk mee op de foto.

Korte verhalen van 2019 herschrijven

Na Waterloper van 2019 herschreef ik twee verhalen voor Edge Zero 2019, de wedstrijd waar in 2020 ook weer een bundel van uitkwam. Zij doen dit nu alweer een aantal achtereenvolgende jaren. Helaas levert het voor mij steeds niets anders op dan frustratie. Mijn ingezonden verhalen waren in de eerste ronde alweer door de jury opzij gelegd. Niet bepaald motiverend om nog eens tijd te stoppen in meedoen aan Edge Zero, vind ik.

Nee, dan beleefde ik meer plezier aan het herschrijven van mijn gediskwalificeerde verhaal, dat apart gelegd werd omdat het niet voldoende bij het thema van de wedstrijd van Waterloper 2019 paste. Dit was echter wel het verhaal dat het jurylid Steven Wekdam motiveerde om voor het beste gediskwalificeerde verhaal voortaan een Drenkelingenprijs bij Waterloper in te stellen.

Ik heb ‘Hoe een oger uit Geoglurk de aardmannen hielp’ eveneens met de aanwijzingen uit de juryrapporten herschreven. Het staat nu als een ‘bepaal zelf je prijs – verhaal’ op mijn Smashwords pagina. Als je het gratis wilt downloaden kan dat dus ook, maar alleen bij Smashwords. Bij Kobo of elders zijn er wel kosten aan dit verhaal verbonden. Eens te meer een reden om eens naar mijn korte verhalen te kijken op mijn Smashwords pagina.

CampNaNoWriMo van april 2020

Het is inmiddels een traditie dat ik aan CampNaNoWriMo en NaNoWriMo meedoe, sinds ik eraan begon in 2014. Omdat in mei de Waterloper Verhalenwedstrijd wordt gehouden, probeer ik tegenwoordig om april vrij te houden voor een project waarbij ik korte verhalen herschrijf of nieuw schrijf. In april 2020 resulteerde dit in het herschrijven van twee korte verhalen voor Edge Zero, het herschrijven en uitgeven van het verhaal over de oger voor een Smashwords e-book en het schrijven van drie nieuwe verhalen voor de tweede editie van Waterloper. Ik had zelfs nog wat tijd over om te beginnen aan een verhaal dat in mei 2020 klaar kwam en uiteindelijk in het HSF tijdschrift terecht kwam van juli 2020. Mijn eerste publicatie van een kortverhaal dat in een tijdschrift opgenomen werd.

HSFCon en HSF tijdschrift

Door de NCSF ben ik gevraagd om lezingen te geven over mijn boeken en mijn wereldbouw. Dat zou tijdens de HSFCon van 14 en 15 november gebeuren, maar helaas moest dit ook vanwege de pandemie worden uitgesteld. Nu staat het in de planning voor 13 en 14 november 2021.

Ik was door HSF benaderd voor het schrijven van verhalen. Een ervan, met de titel ‘De Humayesse’ kwam in juli 2020 in het tijdschrift. Het verhaal is geïnspireerd door al het nieuws rondom het virus. Een tweede verhaal zal in 2021 in het HSF tijdschrift opgenomen worden.

CampNaNoWriMo van juli 2020

In juli heb ik CampNaNoWriMo gebruikt om een vierde versie te schrijven voor mijn nieuwe boek. Interplanetair deel 1 Ruimtestad, het eerste deel van een nieuwe trilogie, staat in de planning voor januari 2021. Nadat ik deze versie schreef is het manuscript opgestuurd naar Zilverbron en in november en december 2020 volgde de redactie.

Ik begon in juli ook aan een verhaal voor de Harland Awards van 2020, maar dat schreef ik in september af. Het bleef bij 1 verhaal deze keer.

NaNoWriMo niet gehaald in november

Voor november 2020 had ik een project, ik wilde Interplanetair deel 2 Geestenpoort verder gaan schrijven, nadat ik in de maanden ervoor tot hoofdstuk 7 gekomen was. Maar na zo’n 10.000 woorden ging dit niet meer. Mijn vader was gestorven en ik had het druk met andere dingen. Wel heb ik nog samen met Natascha van Limpt aan de redactie van Interplanetair deel 1 Ruimtestad kunnen werken, zodat de hoofdredactie van het boek op 3 december klaar was.

Omdat ik in november de NaNoWriMo niet won, heb ik op de website een nieuw project gemaakt voor december en ben ik een maand later aan het project verder gaan werken. Inmiddels is dit versie 2 geworden, want na de redactie moesten er wat dingen in het plot veranderen. Ik ben nu tot 40.000 woorden gekomen met dit tweede deel.

Resultaten van wedstrijden waar ik in 2020 aan meedeed

Fantoompijn, het verhaal dat aan de Harland Awards meedeed, kwam op plaats 101 te staan.

Ik vind het een goed verhaal en heb besloten om het te gaan herschrijven, met gebruikmaking van de commentaren uit het juryrapport.

Bij de waterloper Verhalenwedstrijd viel ik dit jaar in de prijzen. Mijn verhaal ‘De magie van het lorgnet’ haalde de tweede ronde en kwam op de 15de plaats. Voor mijn doen was dit al tamelijk hoog. Dus je snapt dat ik ontzettend blij was dat ‘Rode zwammen’ de 9de plaats haalde. Dit verhaal krijgt het certificaat van de Stormvloedkeringprijs, omdat het de grootste deviatie had bij de juryleden. Mijn verhaal ‘Nederland emigreert’, waar ik vier thema’s in verwerkt had, kwam op de 5de plaats. Het krijgt het certificaat van de vijfde plaats, omdat het bij de beste verhalen van deze wedstrijd hoort, maar ook de Eb en Vloedprijs, omdat ik ten opzichte van 2019 zestien plaatsen gestegen ben in het klassement!

Al deze verhalen zijn het waard om een publicatie te krijgen en dus heb ik voor 2021 werk te doen. Ik ga ze uitgeven op Smashwords. De kaften ervoor heb ik inmiddels al getekend.

Winacties en promotie

In 2020 had ik weer een paar winacties op mijn website Boeken van Johanna Lime, bij Acties. Ik deed ook weer mee met de Summer Sale en de End of Year Sale op Smashwords. Dan zijn sommige van mijn e-books met korting te downloaden. Ze worden aangekondigd op mijn blogsite Johanna Lime, bij Publicaties NL.

Bij de winacties voor mijn boeken, zoals nu de Decemberactie van de Zilverboekenclub, vraag ik aan degenen die een boek winnen om een recensie.

Ik heb in 2020 aardig wat recensies van bloggers en lezers gekregen op de boeken van Johanna Lime. Daar ben ik erg blij mee. Dank jullie wel! Ik hoop dat het meer lezers over de streep zal trekken om mijn boeken te lezen.

Ik wens iedereen een gelukkig 2021 toe. Hopelijk zie ik jullie dan weer eens op een festival.

Johanna Lime (Marjo Heijkoop)

Eb, vloed en stormvloedkering – Twee prijzen voor Johanna Lime

On door johannalimeinInformatie2 reacties

19 december 2020

De uitslag van de Waterloper Verhalenwedstrijd was vandaag.

Hij was dit jaar te volgen door middel van een serie YouTube filmpjes, want vanwege de covid-19 lockdown konden we helaas niet fysiek in een zaaltje bij elkaar komen, zoals verleden jaar. Het was de tweede editie van deze kortverhalenwedstrijd voor het fantastische genre, die georganiseerd wordt door Roos Poppelaars.

Ik ben heel blij dat Roos (Roselynd Randolph is ook schrijfster bij Zilverspoor) met deze themawedstrijd is begonnen, nadat de Fantastels Verhalenwedstrijd en Trek Sagae waren gestopt. Vorig jaar viel ik in de prijzen met de Eerste druppel seniorprijs, als oudste debutant die in 2019 meedeed. Ik kreeg dus een prijs omdat ik de oudste was die in 2019 verhalen had ingestuurd, daar hoefde ik dus verder niets voor te doen. Maar ik kreeg blijkbaar wel de smaak van prijzen winnen te pakken …

Want vandaag heb ik weer prijzen gewonnen bij de Waterloper Verhalenwedstrijd!

Aan het begin van de YouTube prijsuitreiking kwam al naar voren dat er door een groot verschil in de beoordeling van de jury een deviatie was van 7,5. Daardoor zou ik de Stormvloedkering prijs ontvangen, voor ‘Rode zwammen.’ Op welke plaats dit verhaal was geëindigd, kreeg ik veel later pas te horen.

Aan de Stormvloedkering heb ik goede herinneringen, omdat ik daarbij aan mijn geboorteplaats Krimpen aan den IJssel moet denken. Bovendien is de route over de Algerabrug mij zeer bekend, omdat ik die over moest om bij mijn familie op bezoek te gaan.

Hieronder een YouTube filmpje van de Stormvloedkering in de Hollandse IJssel, tussen Capelle aan de IJssel en Krimpen aan den IJssel, die daar gebouwd is na de watersnoodramp van 1953.

De plaatsingen van mijn ingestuurde verhalen voor 2020

Meestal bij een prijsuitreiking zoals deze, word ik al gauw van de oplopende spanning verlost. Mijn verhalen komen meestal niet zo heel hoog in de ranglijst terecht. Ik heb het één keer eerder meegemaakt dat ik me af begon te vragen waar ons verhaal bleef, bij Fantastels, met ‘Defragmentatie’. Tot nu toe het beste kortverhaal uit alle wedstrijden, waar Dinie ook nog aan meegedaan heeft.

Dit jaar was het een heel stuk spannender. Er was dan weliswaar in het begin al vermeld dat een van mijn verhalen de Stormvloedkering prijs gewonnen had, maar meer wist ik niet.

Ik keek naar de You Tube filmpjes en er passeerden er een paar. De rangorde werd doorgenomen en een hele rij namen werd genoemd, maar de naam van Johanna Lime hoorde ik steeds nog niet. Totdat nummer 15 aan de beurt kwam, daar stond een verhaal van mij!

15e plaats

Ik had drie verhalen ingestuurd naar de Waterloper Verhalenwedstrijd. ‘De magie van het lorgnet’ had het thema Krampus! Ik weet dat het lastig was maar uiteindelijk vond ik dit zelf het leukste verhaal om te schrijven. Ik verwachtte dat het misschien wel bovengemiddeld kon eindigen. Bij een totaal van 38 inzendingen kwam hij op plaats 15, dus wat dat betreft had ik gelijk. Daaraan is te zien dat 2020 een goed schrijfjaar voor mij was, want twee van mijn verhalen kwamen hoger uit dan ooit. Met deze 15de plaats ben ik ontzettend blij! Het thema Krampus wordt al heel snel horrorachtig. Ik denk dat de rangorde wel klopt, omdat ik niet echt een horrorschrijver ben. Ik heb er net wat anders van gemaakt, al was Krampus wel een duivelse figuur.

9e plaats

Echt hoor, dit is helemaal te gek. De negende plaats bleek bij ‘Rode zwammen’ te horen. Dit is het verhaal waarover de jury zo verschilde in hun beoordeling. De deviatie was 7,5. Ik krijg hier de Stormvloedkering prijs voor!

Het verhaal had twee thema’s, namelijk De heksenkring maakte een einde aan het gezwam en Bloedboom. Ik snap de jury denk ik wel, want het is een verhaal over een man die modern onderzoek doet naar bodemmonsters van Mars en een vrouw die heks wordt. Een beetje zoals ik in mijn romans techniek en magie combineer. Ik ben er allang achter dat het geen voor de hand liggende combinatie is. Vandaar die deviatie dan waarschijnlijk ook.

5e plaats

Nee, zeg, wat vreselijk spannend was dit! Mijn derde verhaal kwam in de top, op de 5de plaats! In ‘Nederland emigreert’ heb ik vier thema’s verwerkt, namelijk: De premier fietste door de motregen naar het Binnenhof, “Mayday mayday mayday. Hier het ruimteschip Hr. Ms Koningin Amalia… ”, De wensput op Gliese 876 d en Bloedboom.

Gerard van den Akkerhad had heel wat te zeggen over 2020 en over mijn verhaal dat op de vijfde plaats terecht kwam. Ik ben bijzonder blij met de 16 plaatsen stijging ten opzichte van 2019. Daardoor krijg ik voor ‘Nederland emigreert’ niet alleen een oorkonde voor de vijfde plaats, maar ook krijg ik hiervoor de Eb en vloed prijs voor hoogste stijger! Jippie!!!! Ik kan mijn geluk niet op.

Volgend jaar gaat Roos verder met de derde editie van de Waterloper Verhalenwedstrijd. Er komen zes nieuwe thema’s en ik ga mijn best weer doen om mee te doen. Dit is echt een hele fijne wedstrijd. Het juryrapport komt morgen, ik kijk er halsreikend naar uit. Want daaruit kan ik vast weer leren hoe ik het de volgende keer nog beter kan doen. Ik weet alvast waar ik CampNaNoWriMo van april voor ga reserveren.

Heel erg bedankt voor de wedstrijd, Roos en alle juryleden. Dit is een mooi lichtpuntje in 2020. Ik hoop dat we volgend jaar weer in een zaaltje kunnen bijpraten.

Groeten van Johanna Lime

Niet perfect is ook goed

On door johannalimeinInformatie

30 april 2020

Niet perfect is ook goed

Achteraf gezien heb ik de maand april 2020 goed besteed. Misschien ging het schrijven niet helemaal perfect, maar dat hoefde wat mij betreft ook niet. Het was mijn doel om drie nieuwe, korte verhalen te schrijven voor de themawedstrijd Waterloper 2020. Dat is mij gelukt!

Ik heb werkelijk geen idee wat de jury van deze drie verhalen vinden zal. Natuurlijk niet, dat krijg ik pas te weten tijdens of na de prijsuitreiking. Ik heb voor mezelf besloten dat ik het helemaal goed ga vinden, zelfs wanneer de verhalen onder aan de ranglijst komen te staan. Ik ga me er niet langer om verbijten als ik de tweede ronde niet eens haal. Zelfs niet als mijn verhalen gediskwalificeerd worden. Het is goed. Perfectionisme kan soms ook te ver gaan.

Ik hoop natuurlijk wel op meer, maar weet ook dat ik de dingen vaak anders bekijk dan een jury of een lezer. Ik pas moeilijk in een hokje, daar heb ik mijn hele leven al moeite mee.

Zelf ben in tevreden met wat ik in april geschreven heb. Ik vind de drie verhalen goed geworden. Het was in het begin een beetje zwoegen. Maar het schrijven met een summier verhaalschema lukte wonderbaarlijk goed. Het was een leerzaam proces waar ik plezier in kreeg. Het was leuk om de verhalen dag na dag te zien groeien. Om alinea’s die de ene dag geschreven waren, beter te zien worden omdat ik ze de dag erna eerst weer ging redigeren. Na dat redigeren schreef ik weer verder. Het stuk dat ik die dag nieuw geschreven had, redigeerde ik de volgende dag weer, enzovoorts. De woordkeus werd beter, zinnen liepen anders, fouten werden er al schrijvende uitgehaald. Het verhaal paste bij mijn logica.

In tegenstelling tot mijn boeken, had ik van tevoren geen plot bedacht. Ik schreef deze korte verhalen spontaan, als een pantser. Broek op de stoel en schrijven! Maar al gauw vulde ik toch wel een summiere planning in. Een schema dat tijdens het proces intuïtief weer alle kanten op vloog, omdat er nieuwe inspiratie kwam. Wat een nachtje slapen met je geest doet, is echt te gek voor woorden! Verhalen worden geboren in het onderbewuste van een mens, dat heb ik inmiddels wel geleerd. Daar zit alles opgeslagen wat je ooit zintuiglijk ervaren hebt, wat je ooit bedacht hebt, wat je ooit gelezen of gezien hebt. Daar komen de associaties tot stand die een verhaal doen opwaaien. Daar begint de brainstorm. Zelfs, of misschien juist wel, met idioot lastige thema’s als van een schrijfwedstrijd die Waterloper heet.

Ik ga ze in mei opsturen en dan zie ik wel wat ervan komt. Wat ik nu al weet, is dat deze verhalen het ooit waard worden om gepubliceerd te zijn. (Het liefst na herschrijven aan de hand van een deugdelijk juryrapport, natuurlijk, als de wedstrijd weer voorbij is).

De CampNaNoWriMo van april heb ik gewonnen. Het wordt natuurlijk enorm spannend als mijn verhalen straks zijn opgestuurd en door een jury beoordeeld worden. Maar perfect hoeft niet, ik hoef die wedstrijd niet te winnen. Zo krampachtig als ik er vorige jaren in stond, daar doe ik niet meer aan. Ik heb er meer vertrouwen in. Dat ik een goede schrijver ben, hebben vijf gepubliceerde boeken me nu inmiddels wel geleerd. Dat heeft de redactie van manuscripten die steeds beter waren me intussen wel geleerd. Ik hoef met niet te bewijzen met korte verhalen. Daar ben ik gewoon minder sterk in dan in dikke boeken schrijven. Mijn prijs heb ik al gewonnen. Ik heb genoten van het schrijfproces, dat gaf me plezier. Er staan weer echte gekke dingen in deze drie verhalen, dingen die alleen Johanna Lime bedenken kan. Ik ben er nu al trots op. Kom maar op met die wedstrijd. Ik heb er zin in om mijn collega-schrijvers te ontmoeten. Om te horen hoe het hen vergaan is. Nu nog hopen dat het aan het einde van dit jaar wel weer mogelijk zal zijn.

Onverwachte herschreven inzendingen

Wat ik ook heel fijn vond, was herschrijven voor Edge Zero. Twee verhalen die vorig jaar meegedaan hadden aan Waterloper 2019 onder handen nemen. Sommige adviezen uit de juryrapporten ter harte nemen, omdat ze me mogelijkheden boden om de verhalen te verbeteren. Andere opmerkingen naast me neer leggen omdat ik me niet laat vertellen wat ik schrijven moet. Ook in dat soort beslissingen ben ik sterker geworden. Ik volg mijn eigen inzichten, al neem ik goede raad graag aan. Wat er met de verhalen gaat gebeuren die naar Edge Zero zijn gestuurd weet ik natuurlijk ook nog niet. Maar daarvoor geldt hetzelfde. Het is goed. Ik weet dat ze beter zijn geworden in de herschrijfronde. Ze kunnen de kritiek weerstaan.

Wat ik heel leuk vond is het herschrijven van ‘Hoe een oger uit Geoglurk de aardmannen hielp’. Dat was een verhaal uit 2015, wat in 2019 was herschreven en nu dus weer herschreven is. Het is een verhaal voor tieners, dat erg humoristisch werd gevonden en daarom heb ik het als e-book op Smashwords gepubliceerd. Ook daarbij heb ik elementen uit het juryrapport ter harte genomen, waardoor er iets meer spanning ingekomen is. Ik hoop dat veel lezers vanaf 10 jaar het met plezier zullen lezen. (Kijk in Publicaties NL voor de link).

Op het eind van de CampNaNoWriMo ben ik begonnen aan een sciencefiction verhaal voor HSF. Of dat me gaat lukken? Ik weet het niet. Ik ben bang dat ik me laat intimideren door de eisen. Science fiction (harde waarschijnlijk) in minder dan 3000 woorden. Kan ik dat wel?

Ik twijfel er nog over, hoewel ik inmiddels wel een geniale titel heb bedacht. In mei nog maar eens verder sleutelen aan dit verhaal.

En dan weer gauw verder aan mijn manuscript voor mijn zesde boek, het eerste deel van de Interplanetair trilogie bij Zilverbron.

Groeten van Johanna Lime

CampNaNoWriMo april 2020 al 12 dagen bezig

On door johannalimeinInformatie

12 april 2019

CampNaNoWriMo tijdens de lockdown voor covid-19

Vandaag kwam ik erachter dat ik nog geen blog geschreven had voor CampNaNoWriMo van april 2020. Maar ik had vast al eerder ergens op deze blogsite aangekondigd dat ik weer korte verhalen wilde gaan schrijven. Ik probeer dat, vanaf de start van Waterloper vorig jaar, elk jaar te doen in de maanden april en mei. Eind mei is namelijk de deadline voor die wedstrijd. Dus dan komt het goed uit dat CampNaNoWriMo in april gehouden wordt. Ik heb een project aangemaakt en doe weer mee. Ik zit in een virtuele tent op een camping om te schrijven. Gewoon in huis achter mijn laptop, betekent dat, dus ik houd me aan de regels om het coronavirus te beperken en hoop met jullie mee dat het niet heel erg lang gaat duren. Het schrijven voor CampNaNoWriMo is voor mij een soort routine geworden, al viel het op sommige dagen nog lang niet mee.

Ik was heel druk met de redactie en allerlei andere zaken voor de twee boeken van Johanna Lime die in april/mei op de markt verschijnen. Het laatste deel uit de De vergeten vloek trilogie, deel 3 Schamel verbond, komt 22 april uit bij Zilverbron. Er komt een mooie sterrenkaart in, een opdracht voor in het boek, een nawoord en de cover met de flaptekst moest natuurlijk nagekeken worden. Bovendien had ik veel te doen om, samen met Angélique Kersten van uitgeverij aquaZZ, de opmaak voor De twaalfde Saturnusmaan klaar te krijgen voor de drukkerij. Inmiddels heb ik de proefversie van dat laatste boek binnen en ben ik het aan het doorlezen om het nog eens heel goed te controleren. Maar als het goed is komt dat boek dus binnenkort ook uit. Daarnaast probeer ik om elke dag ongeveer 850 woorden te schrijven aan korte verhalen voor de wedstrijd Waterloper en misschien ook nog aan andere korte verhalen. Het is een hele klus, maar daar ben ik eigenlijk wel blij mee. Het schrijven leidt me namelijk af van alle nare berichten op het en in sociale media die steeds verschijnen over het coronavirus. Ik volg het nieuws nu meer dan ooit, want ik wil op de hoogte blijven, maar angstig maakt het wel. Dus dan kan ik maar beter iets te doen hebben dat me een beetje afleiding bezorgt.

Het is me gelukt om in twaalf dagen 11.417 woorden te schrijven. Er zaten twee dagen bij waarop het niet gelukt is, toen had ik 0 woorden per dag. Ik ben pas nog druk bezig geweest om mijn websites bij te werken voor de nieuwe boeken die binnenkort verschijnen. Hebben jullie de berichten van 9 en 11 april al ontdekt? Maar behalve dat ik tussendoor andere dingen te doen had, ging het korte verhalen schrijven redelijk goed. Ik heb expres het doel voor deze CampNaNoWriMo niet al te hoog gesteld. Het staat op 25.000 woorden voor 30 april. Ik hoop het te kunnen halen. Voorbereidingen heb ik voor de verhalen niet kunnen doen. Ik had alleen een paar ideeën van een brainstorm opgeschreven, die al lang weer van tafel geveegd zijn. Nu werk ik met een globaal schema en tijdens het schrijven verandert er steeds meer aan het plot. Het valt me erg mee dat ik op deze manier ook kan schrijven, als een pantser, dus met je broek op de stoel gaan zitten en gewoon schrijven wat er in je opkomt. Altijd dacht ik dat ik een planner was, maar blijkbaar kan ik het allebei.

Ik hoop dat mijn inzendingen voor Waterloper dit jaar beter zijn dan die van vorig jaar. Misschien haal ik dan een hogere notering, dat zou niet gek zijn.

Intussen heb ik al weer veel plannen voor de trilogie Interplanetair, voor nog meer nieuwe korte verhalen en voor het herschrijven van de verhalen die nog in mijn computer bewaard zijn. Ik benijd de mensen niet die zichzelf niet kunnen vermaken met een leuke hobby. Gelukkig heb ik dat altijd al goed gekund. Ik ben bezig met dit schrijven en met beeldbewerking, ik lees en schrijf recensies en verder speel ik Elvenar en kijk ik soms een filmpje. Mijn dagen kom ik wel door. Ik telefoneer zelf nog meer dan voor de pandemie, al vind ik het wel eenzaam. Maar dat verschilt niet zoveel van wat tegenwoordig normaal is in mijn situatie.

Ik heb dus een soort van schrijfvakantie in mijn eigen huis.

Het is niet veel anders dan in de vorige jaren.

Ik maak me alleen wel zorgen om de gezondheid van mensen in het algemeen, en over onze toekomst. Het voordeel daarvan, voor een genreschrijver, is dan weer, dat zulke tijden een bron van inspiratie oplevert.

Groeten van Johanna Lime.

Schrijven zonder plan, een doel, een wens

On door johannalimeinInformatie

03 april 2020

CampNaNoWriMo

Het is april 2020 en traditiegetrouw heb ik een project aangemaakt om de hele maand mee te doen aan het schrijven van verhalen, dat over de hele wereld bezig is. Mijn doel heb ik gezet op 25.000 woorden. Dus ongeveer 850 woorden per dag. Het is nu de derde dag van de maand en eerlijk gezegd heb ik vandaag geen enkel woord geschreven.

Een doel zonder plan is nog maar een wens

Ik voel me lusteloos en eenzaam in deze tijd, met het voortdurende slechte nieuws over de pandemie en het covid-19 virus. Bij CampNaNoWriMo hebben ze ook al een “StayHomeWriMo”. Ik word er door het journaal te kijken steeds met mijn neus op gedrukt dat het slecht gaat in Nederland, dat duizenden mensen in het ziekenhuis zijn opgenomen en dat de IC afdelingen meer dan verdubbeld moeten worden, omdat er zoveel ernstig zieken zo lang aan de beademing liggen.

Verder denk ik dat het moeizaam gaat met het schrijven omdat ik geen goed plan gemaakt heb. Met korte verhalen ga ik meestal toch anders van start dan met romans. Van een van de drie verhaalideeën heb ik nu een globaal schema ingevuld en ik ben eraan begonnen. Maar ik kwam er na 1181 woorden achter dat het perspectief niet deugde. Ik ben dus op dag 2 van Camp alweer aan het veranderen geslagen. De woorden van 1 april zijn alweer omgezet en op 2 april konden er maar 604 woorden bij. De teller staat pas op 1.785 woorden, want vandaag had ik helemaal geen lust om ook maar iets te typen.

Vandaag zit ik met mijn gedachten bij mijn vader van 94. Hij zit echt in de grootste risicogroep. Ik hoop maar dat hij niet besmet wordt, dat alle maatregelen helpen.

Ik hoop het komende weekend een stukje verder te komen met het verhaal. Eerlijk gezegd geeft de situatie om ons heen erg veel om over na te denken en heb ik er wel inspiratie uit gehaald. De wens om drie verhalen te schrijven voor de wedstrijd Waterloper 2020 moet worden vervuld. Ik hoop mezelf ertoe te kunnen zetten om de 25.000 nieuwe woorden deze maand toch te halen. En stiekem hoop ik ook nog wat te kunnen schrijven aan mijn nieuwste manuscript, het eerste deel van de volgende trilogie. Gelukkig is de deadline voor Waterloper pas eind mei, dus als het spaak loopt heb ik toch nog wel een beetje ruimte om de schade in te halen.

De uitgeverijen gaan door

Van Zilverbron kreeg ik een e-mail, waaruit bleek dat de woordredactie voor Schamel verbond klaar is. Ik vermoed dat het manuscript binnenkort naar de drukker kan. Op Facebook zie ik dat collega’s hun nieuwste boeken al binnen hebben gekregen. Het is best spannend, ik kijk er erg naar Schamel verbond, daarmee is trilogie De vergeten vloek, die Dinie en ik samen hebben geschreven, compleet.

Hier het volgende puzzelstukje van de sterrenkaart die in het boek zal staan.

Uitgeverij aquaZZ is ook heel hard bezig, maar dan met De twaalfde Saturnusmaan.

Het manuscript heeft een correctieronde ondergaan en wordt opgemaakt om naar de drukker te gaan. Direct wordt de cover ontworpen. Ik verwacht dat ik dit boek binnenkort ook tegemoet kan zien.

Hier een nog niet complete gepuzzelde voorkant van dit boek.

Ziet u al wat het voor moet stellen?

Blijf gezond en veilig

Groeten,

Johanna Lime

NaNoWriMo week 2, Waterloper en redactie

On door johannalimeinInformatie

17 november 2019

De tweede week van de National Novel Writing Month staat bekend als ‘Hell Week’. Dat komt doordat de vermoeidheid toeslaat bij veel schrijvers die in de eerste week fris van start gegaan zijn. Ook begint de inspiratie van het begin op te raken en komen sommigen niet zo veel verder op een dag. Dat geldt denk ik dan het meest voor schrijvers die niet plotten en op dag een van november gewoon ergens beginnen en wel zien waar het verhaal hen heen leidt. Ik heb daar niet zoveel last van, al heb ik het zelfs met een schematische planning nog wel eens dat dingen tocht uitgebreider moeten worden en anders lopen dan gepland. Gelukkig had ik een paar goede invallen en kon ik weer verder als ik het even niet goed wist.

Ik had meer een ‘Hell Week’ doordat ik steeds werd onderbroken in mijn schrijfwerk. Om ruim tweeduizend woorden per dag vol te kunnen houden is het nodig om vier tot vijf uur per dag te schrijven, anders gaat het niet. Nu moest ik maandag de deur uit om bloed te prikken voor een controle bij de huisarts. Afijn, dat duurde niet zo lang dus de rest van de dag kon ik wel schrijven. Dinsdag had ik een afspraak bij de kapper en was ik een groot deel van de morgen kwijt. Donderdag was het helemaal druk en die hele dag kwam ik niet aan schrijven toe. Naar de huisarts voor de uitslag van het bloedonderzoek, tanken en auto wassen, boodschappen halen, met mijn vader naar de oogarts in het ziekenhuis in Zwijndrecht en ook nog eens zelf naar de fysiotherapeut. Tussendoor opletten dat ik mijn koolhydraatarme dieet goed opvolgde en mijn oefeningen deed voor mijn heup en knieën. Ik haat het echt als mijn dagen grotendeels opgaan aan allerlei verplichtingen die me de deur uit sturen. Het heeft er, denk ik, mee te maken dat ik dan dingen doen moet waar ik zelf niet voor gekozen heb. Ik heb er geen leiding over en word gedreven door omstandigheden.

Vrijdag mantelzorg voor mijn vader en ’s middags naar een begrafenisdienst voor de vader van mijn schoonzus. Zondagmiddag was dan weer leuk, de prijsuitreiking van Waterloper. Maar toch, de meeste tijd van week 2 van NaNoWriMo moest ik me in allerlei bochten wringen om mijn woordenaantallen te halen. Ik geef het toe, ik heb gesmokkeld. De ene dag schreef ik wat meer woorden, de andere wat minder. Ik heb er zo mee geschoven dat ik het kon regelen dat ik elke dag 1667 of meer woorden bij kon schrijven.

Ik ben er erg gelukkig mee dat het verhaal me nog steeds boeit en dat ik vandaag hoofdstuk 11 af kon ronden. Het eerste deel van de nieuwe trilogie, Interplanetair, belooft een goed verhaal te worden. Ik ben bijna op de helft en de rest wordt alleen maar spannender. Daarom hoop ik de komende week weer wat meer woorden te kunnen maken op een dag.

Uiteindelijk gaat het mij erom dat ik de eerste versie van deel 1 geschreven krijg, voor mezelf, zodat ik er later aan kan gaan sleutelen om er een manuscript van te maken dat naar de uitgever kan worden opgestuurd. Wat een boek kan worden.

Tot nu toe heb ik 40.489 woorden geschreven en het is nog lang geen 30 november, dus het gaat geweldig goed. Die 50.000 woorden moeten weer te halen zijn (en ook de rest, want voor het hele manuscript is 50.000 te weinig – maar die rest hoeft dus niet meer in de maand november af te komen, want voor NaNoWriMo ben je al winnaar als je de 50.000 haalt)

Ik houd u op de hoogte van de verdere ontwikkelingen.

Prijsuitreiking van Waterloper

Nu is het 17 november en ben ik teruggekomen van de prijsuitreiking van de schrijfwedstrijd Waterloper. Dat is een nieuwe themawedstrijd van de maand mei 2019. Ik had er drie korte verhalen voor ingestuurd. Van de 36 verhalen zijn er zeven gediskwalificeerd.

Voor de wedstrijd heb ik erg veel na moeten denken over verhalen die bij de drie thema’s zouden passen. Uiteindelijk heb ik twee nieuwe verhalen geschreven en een verhaal dat al eens eerder aan een wedstrijd meegedaan had als zogenaamd ‘veteranenverhaal’ herschreven en ingestuurd.

Mijn veteranenverhaal gaf ik de titel: ‘Hoe een oger uit Glelogurk de aardmannen hielp.’

Het jurylid, Steven Wekdam, kwam erachter dat ik het thema wel twee keer benoemd had, maar dat het niet een geïntegreerd onderdeel vormde van het verhaal zelf. Daardoor moest het worden gediskwalificeerd voor deze themawedstrijd. Maar hij vond het een heel leuk en grappig verhaal. Ook Gerard van de Akker vond het een leuk verhaal. Dus zo erg vind ik het eigenlijk niet eens. Dat er door twee juryleden wordt gezegd dat ze het leuk vonden, bewijst voor mij dat ik het gewoon nog eens door kan nemen en dan net als de rest uit kan gaan geven als e-book. Dat ben ik er dan ook mee van plan.

Met ‘De Piet Hein en de pratende hond’ kwam ik op plaats 27 terecht. Het was een beetje langdradig. Ik begin me af te vragen of ik wel korte verhalen moet blijven schrijven, want romans gaan mij denk ik veel beter af. Maar ik heb toch maar weer beloofd de volgende editie van Waterloper weer mee te doen. Dan komen er zes thema’s om uit te kiezen, wat het misschien wat makkelijker maakt om een verhaal bij een thema te zoeken.

Met ‘Die duivelse koeien’ kwam ik op plaats 21. Het was een leuk en luchtig verhaal over een inquisiteur op heksenjacht en koeien waar vlekjes aan zaten.

Ik heb net het volledige juryrapport binnen gekregen en ga het met veel belangstelling doorlezen. Eens kijken wat er beter kan worden door mijn verhalen nog eens te herschrijven.

Het was heel fijn om weer bij andere schrijvers samen bij de prijsuitreiking te zijn. De organisator en de juryleden hadden weer heel erg hun best gedaan. Lieve collega’s wonnen mooie certificaten. Ik heb zelfs ook een certificaat gewonnen: De ‘Eerste druppel senior prijs’, als oudste debutant van de Waterloper Verhalenwedstrijd. Maar het beste verhaal was van Debby Willems. Zij won met ‘Paardenbloemen” de eerste prijs en de trofee.

Gefeliciteerd, Debby!

 

Redactie van De vergeten vloek deel 3 Schamel verbond

Wat kan ik hierover zeggen? Natascha ven Limpt en ik zijn al druk bezig met ronde 1 van deze redactie en er zijn al negen hoofdstukken doorgenomen. Dat het in november al begonnen is, in de NaNoWriMo maand, maakt het voor mij extra druk. Maar we hebben wel ontdekt dat ik door de vorige redacties van boeken al heel wat geleerd heb. Tot nu toe vallen de te wijzigen scènes reuze mee. Ik heb het verhaal een poosje niet meer aangekeken en geniet er weer van als ik het tijdens de redactie teruglees. Dus ik heb er een goed gevoel over. Dat boek, het derde deel van de trilogie, wordt weer een boek waar ik volkomen achter kan staan. Alle draadjes uit de twee vorige boeken worden aan elkaar geknoopt.

 

Groeten van Johanna Lime