Tag: Johanna Lime

Wie is je favoriete auteur en waarom?

On door johannalimeinBloganuary Challenge

21 januari 2023

Who is your favorite author and why? De vraag van #bloganuary van vandaag luidt: Wie is je favoriete auteur en waarom?

Ben ik erg egoïstisch als ik zeg dat ik zelf mijn favoriete auteur ben? Tenslotte schrijf ik mijn verhalen precies zoals ik ze zelf het liefste wil lezen en vind ik van geen enkele andere auteur een verhaal dat voor de volle 100% bij mijn manier van denken en voelen past. Ik beleef al plezier aan mijn verhalen tijdens het schrijven en wanneer het boek er eindelijk is, word ik er steevast opnieuw verliefd op. De wereldbouw en de personages zijn oude bekenden van mij en ik heb zelf hoegenaamd nooit klachten over foute cliché’ s, niet passende genres of wat voor beperkende regeltjes van critici dan ook. Mijn favoriete auteur ben ik dus zelf, ook al wil dat niet zeggen dat ik er niet naar streef om steeds beter te worden met schrijven en achteraf weleens iets tegenkom dat ik met de kennis van nu anders zou hebben opgeschreven.

Nu begrijp ik natuurlijk best dat WordPress dit antwoord niet bedoelde, dus ik ga de vraag heus nog wel beantwoorden. Maar één favoriete auteur vind ik een beetje weinig. Dus in plaats van één auteur , noem ik een handvol mannelijke auteurs en een handvol vrouwelijke auteurs van wie ik heel graag de boeken heb gelezen. Tien auteurs die er de afgelopen jaren voor mij zijn uitgesprongen met lezen. Ze zijn allemaal van Zilverspoor/Zilverbron, want in die familie van Nederlandstalige schrijvers voel me het meest thuis. Ik vind dat ze ook best wat meer aandacht verdienen.

Dames eerst.

De auteurs van wiens boeken ik echt genoten heb zijn onder andere: Gaby Raaijmakers, Kirsten Groot, Cocky van Dijk, Kelly van der Laan en Kim ten Tusscher.

Gaby Raaijmakers heeft een hele originele wereldbouw waarin de kleur van de ogen bepalend zijn voor de kansen die iemand in het leven krijgt en voor de stand waar men bij hoort.

Kirsten Groot schrijft mooie verhalen met invloeden uit Aziatische streken die eens een andere kijk op de wereld in fantasyverhalen geeft. Ik houd erg van de Japanse invloeden.

Cocky van Dijk heeft met haar Drakenzieler trilogie en met Drakenijs een mooie middeleeuwse fantasywereld geschapen met drakenzielers, en schrijft graag over geesten, zoals in Het Doodschap. Een mooie eigen kijk op fantastywerelden en hoe alles daar aan toegaat. Haar verhalenbundel Hersenschimmen bevat een aantal mooie korte verhalen van haar hand.

Kelly van der Laan heeft met haar Lentagon een spannende moderne serie geschreven die vooral gekenmerkt wordt door uitvindingen, actie en persoonsgebonden magie. Verloren zielen is een bundel met haar korte verhalen, die vaak wat duister zijn. De prijs van water is haar nieuwste boek, daar kan ik nog niets over zeggen omdat ik die nog moet lezen.

Voor Kim ten Tusscher heb ik een eigen plaatje gemaakt, want zij heeft zo veel geschreven in haar grote wereldbouw die ook verschillende tijdperken beslaat, dat het er niet bij paste. Een heel eigen vorm van Dark fantasy met heel intrigerende personages, waar je niet genoeg van kunt krijgen als fantasylezer. Ik heb al haar boeken gelezen en ze schrijft erg goed. Alleen haar nieuwste boek, Storm 2, heb ik nog niet gelezen. Maar die komt 18 februari 2023 dan ook pas uit.

De mannen

De auteurs van wiens boeken ik echt genoten heb zijn onder andere: Peter Dewillis, Johan Lubbers, Sebastiaan Koen, Mark Doornbos en Robert Bijman.

Peter Dewillis schrijft een hele kroniek van de familie van Terra Fabula, die niet alleen een heel bijzonder magisch koninkrijk blootlegt maar waarbij je als lezer ook door onze hele wereld kan meereizen om op ontdekkingstocht te gaan en nog veel meer magische zaken en mythen van de wereld bloot kunt leggen. Ik heb ze allemaal gelezen, op de geheime scepter na, die ligt nog op mijn te lezen stapel. En voorlopig is Peter nog aan het doorschrijven aan deze serie, dus ik kan ook in de toekomst nog vooruit.

Johan Lubbers bedenkt magische systemen en gebruikt die in verschillende verhalen die door hun diversiteit bijzonder zijn. De komeet bevat twee delen tot nu toe, Vergane glorie is een boek dat zelfstadig is te lezen en door de tijd waarin het zich speelt heel bijzonder is. Ik heb alleen zijn nieuwste: Vluchteling nog niet gekocht, maar dat komt vast nog wel.

Sebastiaan Koen heeft een wereld gebouwd met ridders en magiërs en laat de avonturen van twee broers de leidraad zijn voor zijn verhalen. Dit is een mooi episch fantasyverhaal. Zijn volgende verhaal gaat de kant op van Steampunk, waar ik als proeflezer al een beetje kennis mee kon maken. Ik ben erg nieuwgierig naar hoe het uiteindelijke boek zal zijn.

Mark Doornbos blinkt uit doordat hij een ork als hoofdpersoon heeft genomen en zo’n geweldig mooie wereld heeft neergezet, met allerlei diverse wezens, dat je geboeid blijft lezen en steeds meer wilt ontdekken. Bovendien zijn de verhalen doorspekt met goed uitgewerkte strategieën en grappige dialogen waar veel humor in verwerkt is. Je moet er wel vrolijk van worden als je zijn boeken leest.

Robert Bijman heeft een heel bijzondere wereld in de diepste diepzee, maar daar blijft het niet bij. De wereldbouw breidt zich veel verder uit. Hij gaat de ruimte in waar je tot de ontdekking komt dat er parallelle werelden zijn waarop zich heel bijzondere zaken voordoen. Robert speelt dus met tijdlijnen en met de personages en gebruikt in zijn verhalen erg bijzondere voorwerpen en verschillende fantastische wezens. Natuurlijk kan het niet anders dan dat ik daar nieuwsgierig naar ben en wil weten hoe dit afloopt.

Johanna Lime

En dit zijn dan de boeken die ik zelf schrijf.

Groeten van Johanna Lime

Wat irriteert me aan de woning waarin ik woon?

On door johannalimeinBloganuary Challenge

20 januari 2023

What irritates you about the home you live in? Dit is de #Bloganuary vraag van 20 januari. Wat irriteert me aan de woning waarin ik woon?

Wat een vreemde vraag. Ik irriteer me niet aan mijn huis. Ik ben er juist erg blij mee dat Dinie en ik dit huis op 19 november 1982 samen hebben kunnen kopen en dat ik er nog steeds kan wonen. Dit huis voelt, door alles wat we er samen in hebben meegemaakt, echt als mijn thuis. Het had toentertijd natuurlijk wel weer wat voeten in de aarde voordat we alles ook echt goed hadden geregeld met het kopen ervan. Twee vrouwen die een samenlevingsovereenkomst bij de notaris afsloten en samen in een huis gingen wonen was wel weer een dingetje. Vooral in een conservatief zwarte-kousenkerk-dorp als Sliedrecht, waar niemand ooit op het idee kwam dat er ook iets anders zou kunnen bestaan dan een traditioneel gezin met een man, een vrouw en een meute kinderen. Maar ondanks de stroeve start met de financiering hebben Dinie en ik altijd met plezier samen in dit huis gewoond. En de heren die aanvankelijk dachten dat we de hypotheek nooit keurig zouden kunnen lossen, omdat we als twee vrouwen samen minder geld binnen zouden krijgen dan één heer-des-huizes met een groot gezin, kregen ongelijk. We gingen met onze tijd mee en hebben behalve dubbel glas en vloerisolatie ook zonnepanelen op het dak laten monteren. Het volgende puntje wordt aansluiten op het warmtenet. Ja, daarin loopt Sliedrecht wonder-boven-wonder zelfs voorop!

Nadat Dinie in 2018 stierf ben ik hier blijven wonen. Het is iets lastiger om alleen voor het onderhoud te zorgen, maar voorlopig is dit huis mijn beste optie. Ik heb nog geen appartement gevonden waar ik beter af zou zijn dan in ons huis en de huidige huizenmarkt werkt daar ook niet aan mee. Wat me soms irriteert is dat ik nog wat rommel in huis heb die ik nodig op moet ruimen, maar dat kan ook gedoseerd gebeuren. Als ik elke week een beetje opruim totdat er minder ballast overblijft, komt dat op de duur ook goed. Nee, ik hoop hier nog wel even te kunnen blijven wonen, al is het stil zonder Dinie in huis. Zij zou morgen 70 zijn geworden als ze nog geleefd had. Ik had die verjaardag graag met haar gevierd. Helaas, dat kan niet langer. Nu houd ik alleen de herinneringen over (en de foto).

Groeten van Johanna Lime

Mijn lievelingskleur

On door johannalimeinBloganuary Challenge

19 januari 2023

What color describes your personality and why? Het is 19 januari en de volgende vraag van #bloganuary is (vrij vertaald) Wat is je lievelingskleur en waarom?

Ik houd van de kleur geel, dat is altijd al mijn lievelingskleur geweest voor zover ik me kan herinneren. En dan bedoel ik geen citroengeel, maar meer de donkerdere gele kleur van ranonkels en boterbloemen. Ik houd sowieso van alle sprekende kleuren.

Geel is een vrolijke en energieke kleur. De kleur van optimisme. Geel helpt bij het leren omdat het denkvermogen en zintuigen stimuleert en het beïnvloedt de logica. Het inspireert tot nadenken en nieuwsgierigheid en versterkt het zelfvertrouwen.

Wat is jouw lievelingskleur?

Groeten van Johanna Lime

Wat is je favoriete maaltijd

On door johannalimeinBloganuary Challenge

18 januari 2023

What’s your favorite meal to cook and/or eat? De vraag van #bloganuary van vandaag: Wat is je favoriete maaltijd?

Ik ben al een aantal jaar bezig met een koolhydraatarm dieet, waardoor ik bij het diner veel groenten gebruik. Daardoor bestaat mijn favoriete maaltijd tegenwoordig vaak uit het volgende:

100 gram ijsbergsla

Een kwart fijngesneden komkommer met schil

Acht snacktomaatjes

Twee in stukjes gesneden snackpaprikaatjes

Een eetlepel dressing tuinkruiden

Daarbij bak ik 12 lekker veggie gehaktballetjes en 400 gram Oosterse roerbakgroente op in een beetje bakken en braden vloeibaar. Daarvan doe ik de helft in een plastic bakje voor de volgende dag en de andere helft doe ik bij de sla.

Als dessert neem ik 250 ml magere yoghurt en een handje blauwe bessen.

Zo heb ik voor 475 calorieën een gezonde en lekkere maaltijd.

Groeten van Johanna Lime

Beschrijf de gelukkigste dag van je leven

On door johannalimeinBloganuary Challenge

17 januari 2023

Describe the happiest day of your life. #Bloganuary vraag van 17 januari 2023. Beschrijf de gelukkigste dag van je leven.

Wat precies de gelukkigste dag van mijn leven was, is moeilijk te zeggen. Er zijn gelukkig veel gelukkige momenten geweest. Meestal in vakanties waarin ik meer over de wereld ontdekte. De vakantie die daar nog altijd uit springt en waar ik een groot avontuur aan heb beleefd, is de zomervakantie van 1988. Dinie en ik gingen samen logeren bij twee van mijn ooms in Australië. Tussen de twee logeerpartijen door maakten we een drieweekse rondreis met Greyhoundbussen vanaf Adelaide naar Coober Peedy, Uluru, Alice Springs, Townsville, Cairns, Sydney en zo weer terug naar Adelaide. Het was een reis waar we heel veel in korte tijd meemaakten en waar ik een leven lang mooie herinnering aan heb gehouden.

Vanuit Alice Springs hadden we een dagreis geboekt naar Palm Valley, met een 4WD busje van AAT Kings. Dat was een geweldig mooi avontuur. Niet allen vanwege de prachtige natuur en het vervreemdende rode gesteente van de Australische Outback, de witte spookbomen en de Maan die er anders staat dan bij ons. Vooral ook door de prehistorische bomen in de vallei. De cycaden, die daar al duizenden jaren groeiden en waarvan een lage ‘palm’ (verkeerd woord voor die plant, eigenlijk) al veertig jaar oud bleek te zijn. Over verwondering gesproken!

Wat een wonderlijk landschap heb je daar. En dat gewoon op onze planeet. Bovendien had de reisorganisatie alles perfect geregeld en kregen we een heerlijke picknick aangeboden. Deze dag was echt een heel gelukkige dag, die ik samen met Dinie heb mogen beleven.

De reis naar Australië heeft bij verschillende van mijn verhalen voor inspiratie gezorgd. Zo denk ik dat de paarsrode kleuren van Berinyi met dit landschap te maken hebben. In Alice Springs kocht ik een paar boekjes met Aboriginal mythes en een ervan heb ik in ieder geval gebruikt bij mijn korte verhaal ‘Liefde en aandacht doen wonderen’. Dat is een bewerkt Aboriginalverhaal dat gecombineerd werd met de actualiteit van de werkdruk in verzorgingstehuizen voor oudere mensen.

Uit Wikipedia

Palm Valley, in het Finke Gorge National Park, is een oost-west lopende vallei in de Krichauff Range 123 km (138 km over de weg) ten zuidwesten van Alice Springs, Australië. Palm Valley en het omliggende gebied is de enige plaats in Centraal-Australië waar rodekoolpalmen (Livistona mariae) overleven. De dichtstbijzijnde exemplaren bevinden zich 850 kilometer verderop in Queensland.

De gemiddelde regenval voor Palm Valley is slechts 200 mm per jaar. Hoewel de kloof er meestal droog uitziet, zijn er enkele kleine poelen met semi-permanente bronnen die de unieke flora in deze regio laten overleven. Tijdens aanzienlijke regenval in de regio kunnen uitgestrekte wateren door de valleikloof stromen. Tijdens dergelijke evenementen kan een verscheidenheid aan waterleven zoals woestijnvissen, schildgarnalen (Triops australiensis), kikkervisjes en kikkers gedijen.

Cycaden (Macrozamia macdonnellii), Palm Valley, NT

Er werd aangenomen dat de koolpalmen overblijfselen waren uit een prehistorische tijd toen het klimaat het tropische regenwoud ondersteunde in wat nu het dorre binnenland van Australië is. Genetische analyse die in 2012 werd gepubliceerd, stelde vast dat Livistona mariae in Palm Valley eigenlijk dezelfde soort is als Livistona rigida uit monsters die zijn verzameld in de buurt van Katherine en Mount Isa, beide ongeveer 1.000 kilometer (620 mijl) verderop. Het onderzoek door professor David Bowman en collega’s van de Universiteit van Tasmanië concludeerde dat de populaties pas ongeveer 15.000 jaar geleden uit elkaar gingen. Een Aboriginal legende opgetekend in 1894 door Carl Strehlow beschrijft “goden uit het noorden” die de zaden naar Palm Valley brachten.

Bereikbaarheid

De weg naar Palm Valley is nog steeds alleen toegankelijk met een voertuig met vierwielaandrijving. De tour vertrekt vanuit de stad Hermannsburg en reist naar het zuiden, langs de meestal droge bedding van de rivier de Finke. Palm Creek mondt uit in de Finke-rivier vanuit het westen, ongeveer 15 km (over het spoor) ten zuiden van Hermannsburg. Het pad volgt de kreek naar Palm Valley, ongeveer 5 km ten westen van de rivier de Finke.

Groeten van Johanna Lime

Welke herinneringen worden bij je opgeroepen door bepaalde geuren?

On door johannalimeinBloganuary Challenge

16 januari 2023

Do you have a memory that’s linked to a smell? Dit is de vraag van #bloganuary voor vandaag. Welke herinneringen worden bij je opgeroepen door bepaalde geuren?

Wanneer ik lelietjes van dalen ruik, moet ik aan mijn lieve moeder denken. Na de fietstocht terug van school naar huis, dronken we samen gezellig een kopje thee voordat ik aan mijn huiswerk begon. Dat was altijd een lekker veilig en warm moment van de dag.

Als ik de geur van vers gebakken appeltaart ruik, gaan mijn gedachten naar mijn tante Adriana. Dinies moeder, die de lekkerste appeltaart van de wereld kon bakken voor een verjaardagsfeest. Om je vingers bij af te likken.

Wanneer ik de geur van beits ruik, denk ik direct aan de bijenkast die ik daarmee een gele kleur gaf. Als tiener had ik namelijk een bijenvolk, net als een oom van mij. Ik was een poosje imker. Helaas duurde dat niet erg lang, want mijn bijenvolk was nogal agressief. Op een dag vloog het weg en nam een andere imker het van me over. Door dit experiment ben ik wel veel meer over bijen te weten gekomen en ik heb er een werkstuk over geschreven voor school. Later, toen ik op de Pedagogische Academie zat, kon ik er nog een heel interessante biologieles over geven op een stageschool en daar kreeg ik een hoog cijfer voor van mijn mentor.

Bij het schrijven moet ik er vaak speciaal rekening mee houden om alle zintuigen in een verhaal aan bod te laten komen. Meestal nemen zien en horen in mijn verhalen een belangrijkere plaats in dan ruiken, proeven en de tastzin. Het kan daarom een mooie uitdaging zijn om meer gebruik van alle zintuigen te maken in een verhaal.

Welke geuren roepen bij jullie bepaalde herinneringen op?

Groeten van Johanna Lime

Welke angst heb je overwonnen

On door johannalimeinBloganuary Challenge

15 januari 2023

What fear have you conquered? De vraag van 15 januari 2023 voor #bloganuary is: Welke angst heb je overwonnen? Dit vind ik wel weer een heel lastige vraag. Ik kan zo gauw geen angst bedenken die ik echt heb moeten overwinnen. Ik ben niet bang voor spinnen, donkere ruimtes, diepe afgronden in de bergen en zelfs niet voor de dood. Op een gegeven moment merkte ik wel dat mijn keel werd dichtgeknepen en dat ik er niets tegenin durfde te brengen wanneer bepaalde dominante autoritaire mensen, die qua functie of positie boven mij stonden, mij erg aan mijn mijzelf lieten twijfelen en mij hun wil op wilden leggen. Ik deed er niets tegen omdat mij geleerd was dat het goed was om de minste te willen zijn.

Blijkbaar werd die emotionele barrière opgemerkt door de psychologen van de NLP Masterpractionioner-opleiding die ik volgde in 1996. Zij gaven mij een individuele opdracht om uit te zoeken welke emoties me in de weg zaten. Van die opdracht schrok ik heel erg, maar door verschillende interventies en technieken kwam ik erachter welke overtuigingen ik als kind altijd voor waarheid aangenomen had. Op jongere leeftijd werkte dat nog wel voor mij, maar op latere leeftijd zaten ze me in de weg. Door deze opdracht te doen kon ik de twijfel aan mezelf overwinnen. Ik schreef hem uit in een fantasyverhaal. Daarin staat onder andere dat ik mij beschermde door een draak op te roepen, die het voor me opnam.

Misschien is dat een van de redenen waarom ik ook voor mijn boeken draken heb bedacht, zoals de Gouden Draak van het koninkrijk Laskoro en de Zwarte Draak van het koninkrijk Berinyi, die de beschermers en de goden van het volk zijn.

Geef niet toe aan angst, laat je niet het zwijgen opleggen. Ieder mens verdient een eigen plek.

Groeten van Johanna Lime

Mijn favoriete manier van reizen

On door johannalimeinBloganuary Challenge

14 januari 2023

What is your preferred mode of travel? Op dag 14 van #bloganuary vraagt WordPress mij wat mijn favoriete manier van reizen is. Voor mij persoonlijk is het antwoord met de auto, waarbij ik zelf aan het stuur zit en de controle heb. Het is nu nog een benzineauto, maar als ik aan een nieuwe toekom, wil ik overstappen op een elektrische auto of een waterstofauto, maar daarvoor heb ik eerst nog meer informatie nodig. Ik rijd niet meer zo vaak, dus ik wacht betere opties en modellen nog even af.

Voor de personages uit mijn boeken zal de favoriete manier van reizen erg afhankelijk zijn van de planeet waarop ze wonen. Laskorianen zullen het liefst met auto’s over Hogesnelheidswegen voortgetrokken worden, in een queue met energielinten tussen de voertuigen in. Berinezen rijden regionaal met kabats rond, dat zijn vierwieler- of driewielerwagentjes met accu’s. Bij langere reizen tussen de districten nemen ze de monorail die op een bed van ritovysche energie over de spoorbaan raast. Overstappen op veerboten is nodig wanneer er een zee tussen de districten zit. Natuurlijk is er ook nog het ruimteveer, dat bestaat uit comfortabele ruimteschepen, die een lijndienst onderhouden tussen de planeten van hetzelfde koninkrijk. Voor lange afstanden tussen verschillende planeten met andere volkeren zijn er ruimtekruisers nodig. Voor wat kortere afstanden in hetzelfde planetaire stelsel zijn jagers een betere optie. Ruimtevaart is heel gewoon in mijn verbeeldingswereld.

In mijn volgende boek Schakelmagie, dat in 2023 wordt verwacht, komen de planeten Calliope en Kwerpardië in zicht. Bij de Boselfen van Calliope wordt het vervoer door de bossen geregeld met koningsherten of schildzwijnen. Bij de Woestijnelfen van Kwerpardië zijn er terreinwagens nodig. Nomaden reizen op enorme schorpioenen door de Woeste Leegte. In bergachtig gebied, zoals op de rug van Guzara, kun je beter wandelen. Het hangt er dus een beetje vanaf welke condities er zijn in de wereld, die het reizen op een bepaalde manier mogelijk maken.

Wanneer je hier meer over te weten wilt komen, raad ik je aan om mijn boeken te lezen, dan kun je tijdens het lezen ontdekken van welke manieren van reizen mijn personages gebruik maken in de wereldbouw die ik heb bedacht.

Deze keer eens een wat minder tijdrovend antwoord op de dagelijkse vraag. Ik ben vandaag begonnen aan het schrijven van hoofdstuk 21, vanuit een gemene antagonist. Die scènes wil ik af krijgen, dus ik ga gauw verder schrijven.

Goed weekend iedereen.

Kijk een beetje uit als je door de regen de weg op moet, want het is wel erg nat vandaag.

Eigenlijk is het veel beter weer om in huis te blijven en lekker te gaan lezen.

Groeten van Johanna Lime.

Stel je eens voor dat je een fortuin bezat

On door johannalimeinBloganuary Challenge

13 januari 2023

If you had a billion US dollars, how would you spend it? Dit is de vraag van WordPress voor #bloganyary van vrijdag 13 januari. Een grapje zeker? Deze vraag doet me denken aan de hond een worst voorhouden die hij niet mag eten. Of jarenlang een maandelijks bedrag geven aan een loterij die je miljoenen belooft, terwijl je misschien één keer een ontbijtkoek wint. Maar goed, laat ik me eens voorstellen dat ik zomaar ineens een biljoen euro’s had, wat zou ik daar dan mee doen?

Natuurlijk kan ik lekker egoïstische doelen stellen, zoals al mijn boeken laten vertalen naar het Engels, er luisterboeken van laten maken, de verhalen laten verfilmen voor een Netflix serie, een dure promotiecampagne op de STER bekostigen, zodat ook andere lezers in aanraking kunnen komen met mijn verhalen. Misschien, als ik toch zoveel geld heb ontvangen, kan ik het hele Nederlandstalige fantasy en sciencefictiongenre in die promotie meenemen. Zoiets wat nu in het klein gebeurt in About Books, waar uitgeverij Zilverspoor/Zilverbron steeds ook veel auteurs van andere uitgeverijen aan het woord laat.

Als ik het wat meer altruïstisch bekijk, kan ik misschien beter dat geld besteden aan het versneld toepassen van allerlei maatregelen om de klimaatverandering te stoppen en de diversiteit van alle soorten op de wereld te beschermen. Als er dan nog geld over was zou ik dat in willen zetten om kansarme mensen de mogelijkheid te geven om een duurzaam eigen bestaan op te bouwen, zodat honger en armoede uit de wereld konden verdwijnen. Als er dan nog wat geld over was zou ik wetenschappelijk onderzoek steunen zodat genezing van nare ziektes mogelijk werd en patiënten niet langer in mensonterende situaties terecht kwamen.

Je leest het al, het zijn wel veel als-en, maar wat als dat allemaal eens kon?

Het liefst zou ik alle wereldburgers ervan willen overtuigen dat ze een heel klein deel zijn van een groter geheel en dat ze, als ze geen respect hebben voor elkaar en voor de planeet, meewerken aan hun eigen ondergang. Dat ze niet tegen elkaar moeten opstaan of anderen hun macht op moeten leggen, maar dat ze met elkaar alle mogelijkheden moeten onderzoeken om als hele mensheid boven onszelf uit te kunnen stijgen. De weg naar acceptatie en vrede.

Ik ben alleen bang dat dit laatste streven niet met een geldbedrag te halen valt, zelfs niet als het een biljoen dollars was, daar zijn andere waardesystemen voor nodig. Als alle mensen (en dan bedoel ik echt iedereen) dit nou eens voor ogen hielden en daarnaar gingen handelen, dan zou de wereld zoveel beter zijn.

Misschien zou ik dan mijn verhalen zelfs op onze eigen aarde laten afspelen. Wie weet.

Veel positieve gedachten gewenst,

Johanna Lime

Welk karwei vind je het meest uitdagend om te doen?

On door johannalimeinBloganuary Challenge

12 januari 2023

What chore do you find the most challenging to do? De twaalfde dag van #blogannuary. Welk karwei vind je het meest uitdagend om te doen?

Op het moment is het antwoord hierop: het verder schrijven aan mijn nieuwste manuscript, zodat ik het hele verhaal zal hebben geschreven. Ik ben bezig aan hoofdstuk 20 en heb acht pagina’s geschreven tot nu toe, maar het hoofdstuk is nog niet af. Vanaf hier zit het verhaal volop in de actie en loopt de spanningsboog naar de climax toe. Het is erg lastig voor de schakelmagiërs omdat ze hun volle potentieel niet kunnen gebruiken op de plaats waar ze nu zijn. Als ze dat wel doen, kan de hele boel ontploffen en dat zal desastreuze gevolgen hebben, vooral voor henzelf. Toch moeten ze hun tegenstanders zien te verslaan.

Ik ben dus erg aan het nadenken over welke magie ze nog wel kunnen gebruiken en wat dat dan precies doet. Daar zitten magiesoorten bij die ik nog niet eerder zo ver uitgewerkt had als nu nodig is, dus ik ben gaandeweg aan het bedenken wat ze ermee kunnen doen en hoe dat precies in zijn werk gaat. Bovendien wil ik de vreemde omgeving waarin dit verhaal zich afspeelt duidelijk laten zien en er zoveel mogelijk zintuigen bij halen. Het is een gevaarlijke toestand en de tijd dringt.

Dan zijn er nog een paar tieners bij die door de magiërs beschermd moeten worden. En politieagenten die ze met hun magie ook mis moeten houden. Ze kennen de omgeving niet, dus waar komen ze precies in terecht? En wie zijn hun vijanden? Wat hebben zij om zich te verdedigen en met hoeveel zijn ze nu eigenlijk? Met dit verhaal ontkom ik er ook niet aan om het vanuit meerdere perspectieven te schrijven.

Er is dus veel uit te zoeken en hoewel ik een paar punten in mijn plotschema heb gezet, veranderen de gebeurtenissen in dit hoofdstuk nogal op een organische manier. Ik moet zelf nog ontdekken wat wel kan en wat niet zal werken. Voordeel is dat ik het magiesysteem al doende mee ontdek en dat kan ik vast weer gebruiken voor de vervolgboeken uit de serie. Als schrijvende houd ik aantekeningen bij en verzin ik nieuwe spreuken.

Het is een groot karwei en ik betrap mezelf op uitstelgedrag. De laatste tijd kom ik echt maar met een slakkengangetje vooruit in het verhaal. Maar ik doe dit liever zo dan dat ik eerst het hele magiesysteem zou moeten uitdenken en dan pas weer verder gaan met schrijven. Ik denk dat het tijdens de actiescènes makkelijker zal zijn om erachter te komen wat nu precies nodig is.

Het helpt natuurlijk ook niet echt dat ik #bloganuary plotseling heb opgenomen in mijn planning en elke dag een blog schrijf. De tijd die ik aan deze uitdaging besteed kan ik niet gebruiken voor mijn manuscript. Dus er zal iets moeten veranderen vanaf nu. Natuurlijk weet ik wat helpt om mijn uitstelgedrag aan te pakken. Het enige juiste in zo’n situatie is: doen! Actief bezig gaan met schrijven en niet bang zijn dat het niet goed genoeg zal worden. Minder tijd gebruiken voor #bloganuary of langer doorwerken aan het manuscript. Ik neem me voor om te gaan zitten en te gaan schrijven en pas weer van mijn stoel op te staan wanneer heel hoofdstuk 20 er staat. Wens me succes voor het komende weekend, daarna hoop ik een heel eind verder opgeschoten te zijn. De deadline van eind januari komt steeds dichterbij. Dan wil ik alle hoofdstukken voor deze versie van Magische Alliantie 1 Woest Water geschreven hebben.

Het voor de eerste keer helemaal schrijven van een nieuw verhaal is vaak een nogal uitdagend karwei.

Groeten van Johanna Lime