What is a song or poem that speaks to you and why? Welk lied of gedicht spreekt je aan en waarom? Dit is de vraag voor #bloganuary van vandaag
Er zijn verschillende songteksten en gedichten die mij aanspreken en het voert te ver om die hier op te noemen. Ik ben iemand die bij het luisteren naar muziek vaak de woorden uit de tekst probeert te doorgronden, of er in ieder geval een zin uit probeert te halen die mij op een of andere manier aanspreekt of die een vraag bij mij oproept.
Bij mijn onderzoek voor het boek Geestenpoort, heb ik de songtekst opgezocht van Black Sabbath, van “Kill in the spirit world.” Dit werd de inspiratie voor de geestmagie van Irene Morane. Ik verwonderde me er altijd al over hoe je een geest zou kunnen doden en vooral over wat dat dan voor consequenties kon hebben. En dat heb ik onder andere verwerkt in dit boek.
Inspiratie uit: Kill in the spirit world (Black Sabbath) Citaten uit dit nummer (lied) There’s something wrong, there’s a chill in the air The Eastern sky is beginning to silver The kiss on the wind whispers murder. There’s been a kill in the spirit world.
Voor degenen die vinden dat mijn verhalen meestal lief zijn
Hier is een bewijs dat er soms echt wel horror verwerkt kan zijn in mijn fantasyverhalen (en dit is echt niet het eerste boek waar horrorelementen in zitten, al hebben fantasy en sciencefiction meestal wel mijn voorkeur).
Ik schreef er dit over in de eerste alinea van het nawoord in Interplanetair boek 2 Geestenpoort.
Interplanetair boek 3 Schakelmagie, dat er binnenkort aan komt, is al helemaal niet meer zo lief te noemen als ik weleens in een recensie heb gelezen. Als jullie met actie aankomen, kun je natuurlijk een reactie van mij verwachten. Als jullie mijn verhalen minder lief willen hebben, probeer ik ervoor te zorgen dat er meer drama in mijn boeken komt. Er ontstaat een wisselwerking tussen jullie als lezers en ik als schrijver, heb ik gemerkt.
Het komt er eindelijk aan, na een paar keer opgeschoven te zijn vanwege de coronatijd. De HSFCon, waar ik twee lezingen ga geven en in twee panels meepraat.
Ook neem ik mijn boeken mee, die ik bij de boekenclub neer mag leggen die ze voor mijn zullen verkopen. Dat is mooi geregeld, dan kan ik meedoen aan allerlei leuke programma-onderdelen die er ook nog zijn.
Interplanetair 2 Geestenpoort komt op 12 mei uit.
Ik heb goed nieuws! Interplanetair 2 Geestenpoort komt precies voor het weekend van 14 en 15 mei uit. Ik kan dus behalve mijn andere titels ook dit nieuwste boek meenemen naar Sneek.
Houd mijn websites in de gaten want binnenkort komt de informatie van mijn nieuwste boek hier ook te staan.
Hier de poster van de HSFCon en alvast een puzzelstukje van de nieuwe cover van het boek.
Op Facebook ga ik de andere puzzelstukjes plaatsen tot het boek er aankomt.
Vandaag, 8 april 2022, hebben Tamara Geraeds en ik de laatste hand gelegd aan de hoofdredactie van Interplanetair boek 2 Geestenpoort. Het manuscript kan terug naar de uitgever die ervoor gaat zorgen dat het boek kan worden uitgegeven. Ik hou jullie op de hoogte wanneer het komt, in 2022.
Het creatieve proces
Iedereen die iets creatiefs doet kent het waarschijnlijk. Je hebt een geweldig plan, een super goed idee en gaat vol enthousiasme aan de slag. Maar om het precies en in details goed uit te werken is best lastig. Soms slaat de twijfel toe en vind je het maar niks, je interne criticus heeft commentaar. Je zit in de put en denkt dat je het (niet meer) kunt. Dan krijg je een opleving en komen er nieuwe ideeën bij. Het wordt weer geweldig. En uiteindelijk is het product van je creativiteit er dan.
In mijn geval dit tweede boek van trilogie Interplanetair. Ik ben alweer bezig aan boek 3 en daar gaat het net zo. Intussen weet ik dat het op deze manier werkt en kan ik erop vertrouwen dat alles uiteindelijk wel goed zal komen. Zoals met veel dingen in het leven.
Mijn CampNaNoWriMo van april 2022 gaat gestaag vooruit. Elke dag redigeer ik een hoofdstuk. Ik ben bezig aan de derde versie van het manuscript voor Interplanetair boek 3 Schakelmagie. Versie 3 wordt net iets anders dan versie 2, het wordt zo langzamerhand steeds beter, logischer, duidelijker.
Heerlijk als je je werk door redactie of zelf redigeren op ziet knappen.
Tamara en ik zijn bezig aan hoofdredactie ronde 2 voor Interplanetair boek 2 Geestenpoort.
De proloog is weer onder handen genomen en zit wat logischer in elkaar. Verder wordt alles nog wat aangescherpt en lopen sommige zinnen net iets actiever. Nog een laatste keer het hele manuscript doornemen en hier en daar wat verbeteringen doorvoeren, dan kan het verhaal over een maand of zo weer naar de uitgever terug. Ik wacht in spanning af wanneer het boek uitgebracht kan worden.
Project voor CampNaNoWriMo
Mijn volgende project voor CampNaNoWriMo van april 2022 heb ik alweer aangekondigd op de website. Het is de volgende herschrijfronde van Interplanetair boek 3 Schakelmagie. De derde versie voor dit manuscript, dat in september af moet zijn.
Korte verhalen in maart
De drie nieuwe korte verhalen die ik in maart 2022 wil schrijven, vlotten nog niet zo. Ik zal er echt een keer goed voor moeten gaan zitten en dan vooral DOEN. Verder wil ik ook de twee verhalen die ik ingestuurd had naar de Harland Awards van 2021 gaan redigeren en herschrijven. Daar wil ik dan weer twee nieuwe e-books van maken en ze publiceren op Smashwords. Of Draft2Digital zoals het in de toekomst gaat heten.
Ideeën verzamelen
Op het moment heb ik geen haast. Ik kan het succes als schrijver toch niet afdwingen en tijdens het redactieproces hangt er erg veel af van het werk dat de redactrice en de uitgever doen voor mijn volgende publicatie. Ik zal dus om de controle terug te krijgen vooral weer moeten gaan richten op schrijfactiviteiten die binnen mijn eigen grenzen vallen. Ik heb nieuwe ideeën en schrijfprojecten nodig, voor de tijd die er na de redactieronde aan komt.
Langzamerhand beginnen er steeds meer aan mij te knagen. Ik droom ervan om een standalone verhaal te schrijven van het allereerste begin. Dat wordt een heel ander verhaal, dat zich op de aarde af zal spelen. Helaas zie ik aan de huidige stand van de wereld steeds duidelijker waar het mis is gegaan. Extreme klimaatveranderingen die rampen veroorzaken, maar ook het menselijke falen om de vrede te bewaren op onze planeet. Dit zal een grimmig verhaal worden over uitsluiting en anders zijn, over vluchten of verbanning.
Maar liever nog wil ik verder dromen vanaf het einde van Schakelmagie. In een nog latere toekomst dan de toekomst die beschreven wordt in de trilogie Interplanetair. Ik droom ervan een serie van zes verhalen verdeeld over zes planeten te schrijven, die als titel voor deze serie Magische Alliantie gaat heten. Het enige wat ik tot nu toe heb gedaan is een paar planeten tekenen en een dik schrijft kopen met tabbladen erin. Op dat schrift heb ik de afgelopen week titel getekend met gekleurde viltstiften.
Voordat ik echt ga brainstormen over het plot van zes verhalen en een overkoepelend geheel, over de personages en de wereldbouw, moet ik eerst nog meer studeren. Ik ben namelijk nog bezig aan een studieboek over schrijven, waar ik een uittreksel van maak. Er zitten vragenlijsten bij die ik mooi tijdens het verzamelen van ideeën in kan vullen.
Dat dit een meerjarenproject wordt, is zeker. Zes of zeven jaar, vermoed ik. Verder staat er nog niks vast.
Ik zie wel wat er komen gaat en of ik dit allemaal nog kan doen.
Natuurlijk hoop ik dat het een goed idee is om een standalone en een serie van zes boeken te willen schrijven. En natuurlijk nog meer dat het gaandeweg de brainstormen, en het uitwerken van alle elementen die de verhalen moeten vormen, echt een geweldig idee wordt. Ik hoop dat mijn dromen uit mogen komen en dat ik hier de tijd voor krijg om dit in goede gezondheid te mogen volbrengen.
Maar af en toe, zoals nu, zal ik het wat rustiger aan doen.
Het wordt de hoogste tijd, na alle covid-19 beperkingen en de ongewisse toekomst voor onze eigen wereld, dat ik mijn leven naast het schrijven eens wat meer de ruimte geef. Ik ben nogal vereenzaamd de afgelopen jaren. Ik wil meer mensen ontmoeten en daarvoor ga ik wat vaker naar evenementen nu die weer beginnen terug te komen.
Stevenen we met een raketvaart op een dystopie af?
Vandaag weer eens een blog, nadat ik er vorige week totaal niet aan toe kwam. Ik maak me vreselijke zorgen om de oorlog in Oekraïne en de toestand in de wereld. Dacht ik eerst nog dat we nu eindelijk de problemen met het klimaat aan gingen pakken, zodat we onze leefwereld konden behouden voor onze toekomst, nu ligt alles overhoop. Hebben we straks nog wel een klimaat? Of houdt ons bestaan hier op? Wordt de aarde vernietigd door een krankzinnige dictator en zijn vrienden?
Al die slachtoffers, al die vluchtelingen en ontheemden. Het is verschrikkelijk om dat wat er nu met Europa gebeurt te zien in het nieuws. Ik moet echt opletten om niet al het nieuws te volgen en afstand nemen, anders kom ik niet verder met mijn leven. Wat een ellende. Waarom moet alles altijd kapot gemaakt worden? Dreigen met kernwapens, om je zin door te drijven. Iedereen voorliegen en bedriegen, je eigen volk naar het slagveld sturen om voor jou te sterven. Ik voel me zo machteloos. Heeft de realiteit de engst mogelijke fantasy nu ingehaald?
Stevenen we met de aarde op een gruwelijke dystopie af?
Wat kan ik hier nu als SFF schrijver nog tegen doen? Het is niet dat mijn boeken, waarin het belang van samenwerken een groot thema is, gelezen zullen worden door de personen die dat het hardst kunnen gebruiken. Zo veel lezers heb ik niet. Wat kan ik nu nog voor bijdrage leveren aan een betere wereld waar respectvol met mensen wordt omgegaan?
Ik weet het niet meer en wacht angstig af hoe dit verder gaat. Hopelijk komt er snel een goede oplossing voor dit vreselijk dreigende en desastreuse conflict.
Beurzen in het voorjaar
Laat ik proberen om in leven te blijven, te blijven bewegen en te doen. Wat moet je anders om de angst te overwinnen? Daarom heb ik me, met vele andere schrijvers van de uitgeverij, opgegeven voor alle mogelijke beurzen die er nu eindelijk weer aan komen.
Ik hoop dat ze door kunnen gaan, want na de vorige jaren met de covid-19 pandemie hebben we ontmoetingen met lezers weer hard nodig.
Bovenaan staat dan ook een lijstje van de evenementen en beurzen die er dit voorjaar komen.
26 en 27 maart Dutch Comic Con in Utrecht
2 en 3 april FACTS in Gent
23 en 24 april Elfia in Haarzuilens
30 april en 1 mei Made in Asia te Gorinchem
14 en 15 mei HSFCon in Sneek
21 en 22 mei Fantasy Fest in Rijswijk
Het was niet mogelijk om aan alle evenementen en beurzen mee te doen, maar vanaf de Elfia is het mogelijk dat ik jullie daar ontmoeten kan. Ik hoop dat alles door kan gaan en dat ik boeken kan verkopen, praatjes kan maken met lezers en eindelijk mijn lezingen kan geven op HSFCon, waar ik nu al sinds november 2021 op wacht.
Interplanetair 2 Geestenpoort
Eerst maar een kop koffie en even een pauze om te bezinnen over wat ik verder wil.
Tijdens de derde Bootcamp voor de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor, hoorde ik dat het er waarschijnlijk niet van zal komen dat mijn tweede boek van trilogie Interplanetair er zal zijn op de Elfia van Haarzuilens. Alles zit tegen. De redactie was later dan gepland en de drukker heeft veel moeite om aan papier te komen. Helaas zullen jullie het dan nog steeds met mijn andere boeken moeten doen. Schimmenschuw, trilogie De Vergeten Vloek en boek 1 van trilogie Interplanetair, Ruimtestad. Hopelijk kan in mei mijn volgende boek dan wel worden gedrukt, zodat ik die op de HSFCon mee kan brengen.
Mijn planning en takenlijst
Nog steeds zit ik in de fase waarin ik twijfel en die wordt er door de huidige situatie in de wereld niet beter op. Het komt waarschijnlijk ook doordat de verhalen waaraan ik de laatste maanden heb gewerkt in een stadium zitten dat ze zijn afgerond. Interplanetair 2 Geestenpoort krijgt nog een tweede hoofdredactieronde en daarna krijg ik het manuscript alleen nog te zien in de zetversie, om na te kijken. Het wedstrijdmanuscript met Het geheim van Shiloh is voor zover ik het nu kan beoordelen klaar om opgestuurd te worden naar Zilverspoor. Het manuscript voor het derde boek van Interplanetair, deel 3 Schakelmagie heb ik al herschreven en ik ben van plan om er tijdens de CampNaNoWriMo nog een herschrijfversie van te maken. Maar dat verhaal klopt volgens mij ook al zo goed dat ik denk er niet echt heel veel meer aan te hoeven doen. Na de derde ronde kan hij ook naar de uitgever toe.
Het mooie hiervan is dat ik merk dat mijn verhalen eerder af zijn dan voorheen. Ik plot ze iets beter en na het schrijven vergen ze minder keren herschrijven. Ook de redactie valt me veelal erg mee, wat betekent dat ik als schrijver ben gegroeid.
Dus wat kan ik nu gaan doen?
Allereerst wil ik nieuwe korte verhalen schrijven en de twee verhalen van de Harland Awards van 2021 zo verbeteren en opmaken dat ze weer als e-book op Smashwords kunnen worden uitgegeven. Smashwords gaat trouwens fuseren met Draft2Digital waardoor het een groter bedrijf wordt met meer mogelijkheden in de toekomst. Ik houd mijn vingers gekruist!
Wat mijn plannen zijn nadat mijn manuscripten en korte verhalen echt af zullen zijn
Ik zit nu duidelijk in een redactiemodus, dat maakt nieuwe korte verhalen schrijven lastiger. Toch ga ik een poging wagen.
Maar als die klaar zijn ben ik de rest van 2022 zoet met het verzinnen van nieuwe onderdelen van de wereldbouw van mijn verbeeldingswereld. Ik ben van plan om een serie van zes boeken te schrijven in een gedeelte van het universum dat tijdens het schrijven van mijn vorige boeken is uitgebreid. Ik wil een paar studieboeken over schrijven gaan gebruiken om vragen over die serie te beantwoorden en uit te werken. Verder moet ik nieuwe protagonisten en antagonisten gaan ontwerpen, met nieuwe conflicten komen en nieuwe technieken en magie bedenken. Het enige dat ik nu weet is dat de verhalen zich af gaan spelen op Swanase, Kilama UZ54, In het koninkrijk Laskoro, in het koninkrijk Berinyi, op Calliope en op Kwerpardië. De tijd springt weer zo’n 25 of meer jaren vooruit in de toekomst en de overkoepelende titel wordt Magische Alliantie.
Ik wil de personages uit gaan tekenen omdat ze er anders dan mensen uit zullen zien. Er is nog veel te brainstormen voordat ik zover zal zijn. Wat ik nu wel wil doen is alle zes de delen van tevoren plotten, de spanningsbogen uittekenen en een overkoepelend plot en spanningsboog maken voor de hele serie. Er is dus veel voorwerk te doen waarvoor ik mijn creativiteit aan zal moeten spreken en bovendien heb ik veel onderzoek nodig. Voorlopig dus waarschijnlijk geen manuscripten, tenzij dat ene boek dat ook nog altijd geschreven wil worden zich te veel op gaat dringen en ik me laat overhalen om eerst daaraan te gaan werken.
Wat doen jullie om niet verlamd te raken door de gebeurtenissen in de wereld?
De eerste ronde van de hoofdredactie van Interplanetair boek 2 Geestenpoort is klaar.
De tweede ronde van de hoofdredactie begint op 7 maart. Wanneer het boek er dan zal zijn? Ik ga duimen dat ik het jullie op de Elfia in Haarzuilens op 23 en 24 april kan verkopen. Lukt dat niet, dan neem ik het mee naar de HSFCon van 14 en 15 mei in Sneek.
De hele trilogie Interplanetair zal volgens de planning in 2023 af moeten zijn. Ik ben nu aan boek 3 bezig met het herschrijven en redigeren van de eerste versie. Er zullen dan vermoedelijk nog een paar herschrijfrondes volgen voordat ik het voor september 2022 naar Zilverbron stuur.
Wil je boeken bij mij kopen, stuur me dan een e-mail. Het e-mailadres vind je bij contact.
Ik signeer de boeken en doe er een boekenlegger bij.
Chaos in mijn hoofd.
Wat is het altijd weer een slepend proces, zo’n redactie van een boek. Het maakt me heel onzeker. Niet alleen omdat ik weet dat een redactrice mijn werk beoordeelt en ik steeds weer af moet wachten wat er vandaag weer gevonden zal zijn dat niet goed is aan mijn tekst. Dat is nooit zo erg als ik vrees, de wijzigingen die ik aan moet brengen vallen reuze mee en ik zie dat ze het manuscript verbeteren. Waarom maak ik e er dan zo druk om? Het is gewoon een fase die erbij hoort als je een boek uit wilt brengen.
Ik vermoed dat het te maken heeft met de afhankelijkheid van een ander en het wachten op de e-mail wat ik vervelend vind. Het niet weten hoe laat het er zal zijn en dan eraan gaan werken en zorgen dat het klaar komt. Want zo ben ik wel, direct aanpakken zodra het kan dat is het maar achter de rug. Ik ben ook ongeduldig en vind dat de hoeveelheid pagina’s per dag heel weinig is, al begrijp ik dat het zo bij een redactie werkt. Een redactrice kan ook maar een bepaalde hoeveelheid aan, heeft nog wel meer te doen dan alleen mijn verhaal te redigeren.
Afgelopen maandag was redactieronde 1 van de twee rondes hoofdredactie klaar. Ik wilde eigenlijk direct door met ronde 2, om ervoor te zorgen dat het boek er over niet al te lange tijd zou komen. Maar in de e-mail stond dat redactieronde 2 op 7 maart begint. Ik was daar niet op voorbereid en het houdt in dat ik een paar weken lang niets verder kom met de redactie van Geestenpoort. Daardoor was ik nogal uit het veld geslagen. De leeuwen en beren zaten weer op de weg. Als de volgende ronde weer langer dan een maand gaat duren, halen we Elfia dan wel? Komt het boek dan nog op tijd?
Ik had een paar dagen nodig om dit te verwerken. Tijdens redactieronde 1 had ik, in de tijd dat ik moest wachten totdat het redactiewerk binnenkwam, hard doorgewerkt aan herschrijfronde 2 en 3 van Het geheim van Shiloh voor de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor. Ik ben nu begonnen aan herschrijfronde 2 voor Interplanetair 3 Schakelmagie. Hoofdstuk 9 van de 25 is weer af.
Op redactieronde 2 voor Geestenpoort moet ik wachten tot 7 maart, dus wat nu te doen?
Het was chaos in mijn hoofd, in plaats van drie hoofdstukken per dag kreeg ik er nog maar een geredigeerd. De twijfel waarvoor ik dit alles doe en of ik niet beter kan stoppen met schrijven sloeg weer toe. Had ik hier nog wel zin in? Mijn boeken worden toch door niemand ooit gelezen. Afijn, ik haalde mezelf weer onderuit. Ik moet dus nodig weer eens werken aan mijn zelfvertrouwen en nieuwe motivatie vinden. Want hoe negatief ik soms ook over mezelf denk, ik kan echt niet meer zonder schrijven. In het ergste geval ga ik terug naar af en ga ik het weer alleen voor mezelf doen, net als in de tijd dat ik met Dinie samen dagboeken schreef van onze personages. Daar hebben we veel plezier aan beleefd en het was goed genoeg.
Hoe kan het dat andere schrijvers die ik op Facebook langs zie komen hun zaken zo goed op orde hebben? Dat ze zo zelfverzekerd over komen en zo ingenomen zijn met zichzelf? Terwijl ik me altijd weer afvraag of ik wel goed genoeg ben en er wel bij mag horen in het genrewereldje.
Genoeg getwijfeld, ik heb mijn plan weer klaar. De rest van februari ga ik besteden aan Versie 2 van Interplanetair 3 Schakelmagie. Een verhaal waarin weer veel gebeurt. Ik vind het zelf in ieder geval een mooi verhaal, dat het waard is om de wereld in te gaan.
En dan?
Daar heb ik ook al plannen voor. Zo nieuw is het niet, het stond allang in mijn plannen voor 2022, het is gewoon waarvan ik droom. Na Interplanetair wil ik minstens nog zes romans gaan schrijven, maar wie de hoofdpersonages zijn daar zit ik nog over te denken. Het zullen in ieder geval geen bekende wezens zijn. In Ruimtestad had ik al verschillende andere wezens bedacht die in mijn verbeeldingswereld terecht gekomen zijn in trilogie Interplanetair. Ik wilde die nog altijd eens helemaal uit gaan tekenen. En dat is wat ik eerst ga doen.
Tekenen en brainstormen voor zes nieuwe verhalen, het overkoepelende geheel en de zes afzonderlijke verhalen voor een nieuwe serie plotten.
Dus zodra ik klaar ben met herschrijven, ga ik me vooral richten op creativiteit. Op het bedenken van wezens van zes planeten die op de een of andere manier te maken krijgen met een overkoepelende organisatie en dan een belangrijke bijdrage leveren aan de magie in de wereld.
Ik mis het tekenen dat ik een aantal jaren geleden naast het schrijven deed. Zoals deze onderstaande tekeningen die ik toen maakte.
Ik wil daar graag weer mee doorgaan, heb er de goede programma’s voor en het is zo zonde dat ik die haast niet meer gebruik.
De chaos is weg. Ik heb weer een doel voor ogen. Een doel waarover ik zelf de controle houd.
Na Interplanetair duik ik onder in mijn eigen verbeeldingswereld en hopelijk komt er dan een nog mooiere serie boeken uit, na verloop van tijd.
Wat doen jullie als je onzeker wordt en de chaos de overhand dreigt te krijgen?
Druk, druk, druk (met de redactie van mijn volgende boek)
Het is een drukke tijd en ik vind het zalig! Iedere dag heb ik lekker veel te doen, kan ik over mijn verhalen nadenken en ze heerlijk vervolmaken. Zoals bij een ruwe edelsteen die mooi gaat glimmen wanneer hij gepolijst wordt.
Zo gaat dat met de samenwerking tussen Tamara Geraeds en mij met de redactie Ronde 1 van Interplanetair 2 Geestenpoort. Ik lees het verhaal aandachtig en zie het verbeteren. Bij de ene scène moet ik huilen, bij een andere wordt in onnoemelijk blij. Het verhaal gaat leven.
De creativiteit begint weer te stromen, ik krijg zin om door te gaan.
Klaar (met versie 3 van het wedstrijdmanuscript)
Mijn verhaal met werktitel “Het geheim van Shiloh” heb ik nu drie keer helemaal uitgeschreven en bijgewerkt. Ik heb besloten dat het klaar is. Goed genoeg om in te sturen naar de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor.
Voor zover ik dat zelf beoordelen kan is het een mooi rond verhaal geworden en zijn alle personages aan bod gekomen. Op de achtergrond spelen rampzalige gebeurtenissen een rol. Zowel de protagonisten als de antagonist hebben in hun leven traumatische ervaringen beleefd. En dan is er de geschiedenis van de magie en de stroming die daar tegenin gaat.
Met versie 3 heb ik de ruwe steen nog net wat glanzender gepolijst. Ik ben er tot nu toe tevreden mee en heb besloten dat ik alleen nog de benodigde zaken ga verzorgen die samen met dit verhaal meegestuurd moeten worden naar de uitgever. Een tekening had ik al, maar ook die ga ik nog proberen te verbeteren. Ik wil er een tekenproject van maken zodat het meer mijn eigen stijl wordt dan zoals nu met gekochte elementen van Shutterstock.
Het is leuk om te zien hoe dit manuscript sinds oktober 2021 is gegroeid. Als ik eraan twijfel of lezers hier wel op zitten te wachten, probeer ik mezelf moed in te spreken. De enige die dit verhaal op deze manier heeft kunnen schrijven ben ik. Ik ben nu eenmaal anders dan andere schrijvers in mijn genre. Anders is niet meer en ook niet minder, het is wat bij mij hoort.
De dingen die mij anders maken zijn de dingen die mij mij maken.
Dank aan Piglet uit Winnie the Pooh.
En door (met het volgende manuscript)
De drang om Interplanetair 3 Schakelmagie aan te gaan pakken werd steeds sterker, naarmate versie 3 van Het geheim van Shiloh af kwam en de redactie van Interplanetair 2 Geestenpoort vorderde.
Door de redactie neemt het verhaal van boek 2 steeds vastere vormen aan. Ik zie hoe het eindproduct eruit gaat zien, hoe het verhaal gaat lopen. Welke zinnen er worden geschrapt en wat er in het verhaal allemaal aan bod gekomen is.
Dat gaf me een hernieuwde motivatie om er mee door te willen. Ik begon aan versie 2 van Interplanetair 3 Schakelmagie. Ik zit tot over mijn oren in de Interplanetaire Relaties, onzichtbare vijanden die de zaken weer op scherp zetten, in een ruimtejager die op weg naar de planeet van de Boselfen wordt aangevallen. Met een draakman die een speciaal talent bezit. En ga zo maar door. Ik heb een grote glimlach om mijn mond. Ook dit verhaal wordt nu geredigeerd, de rode strepen schieten over het beeldscherm, maar het wordt zo lekker spannend, zo fantastisch en zo’n Johanna Lime verhaal. Dit ben ik als ik geniet. De inspiratie stroomt, de creativiteit bloeit op en met wat inspanning vind ik de juiste zinnen en woorden om mijn verhaal te vertellen.
Dit zijn de verhalen die ik vroeger zelf had willen lezen. Ik geniet.
Mededeling
Het zit niet mee met de HSFCon. Voor 2 en 3 april probeerde ik een hotelkamer te boeken in het Van der Valk Hotel in Sneek, nadat ik de kamer van de keer ervoor (november 2021) had moeten annuleren. Wat bleek? Het hotel zat al vol! O, nee! Wat nu? Gelukkig kon ik een kamer krijgen in een ander hotel in Sneek, anderhalve kilometer verderop. Ik vond het eigenlijk maar niks. Ik zag me al twee dagen sjouwen met al mijn spullen. Ik ga twee lezingen geven. Twee dagen lang met mijn laptop en andere bagage aan de sleep. En dan in het donker weer naar dat andere hotel. Het ging alleen niet door.
Vandaag kreeg ik een e-mail waarin verklaard werd waardoor het hotel zo vol zat. HSFCon werd uitgesteld. Ik heb direct dat andere hotel geannuleerd en een nieuwe kamer geboekt. Nu wel bij Van der Valk, op de plek waar de conferentie plaats zal vinden. Ik heb er weer zin in! In mei zal het weer misschien ook net wat beter zijn, zullen we hopelijk al aardig verlost zijn van die nare zoönose en hebben we vast hele gezellige mensen uit het science fictiongenre om lekker mee te babbelen. Mijn boeken aan te presenteren en te vertellen hoe ik zo aan die verhalen ben gekomen. En de panels worden vast ook erg interessant. Ik krijg er nu een vakantiegevoel bij. Laat maar komen die HSFCon.
Komen jullie ook?
In mei zal Interplanetair boek 2 Geestenpoort er hopelijk al zijn, dan neem ik die ook mee daarnaartoe.
Ik zit nu alweer een hele maand met mijn neus in teksten die ik zelf geschreven heb. Allereerst krijg ik elke dag mijn manuscript van mijn volgende boek, het tweede deel van trilogie Interplanetair met de titel Geestenpoort, toegestuurd van mijn redactrice Tamara Geraeds. Iedere dag komen we daarmee een bepaald aantal bladzijden verder in het verhaal. Vandaag zijn we in hoofdstuk 19 aangekomen. De tekst wordt grondig doorgenomen en sommige alinea’s, zinnen en woorden, worden verbeterd. Kleine aanpassingen die het verhaal net fijner laten lopen, zodat het taalkundig beter klopt. Herhalingen worden geschrapt, stopwoorden weggehaald. Het blijkt maar weer dat je als schrijver na vijf versies van een verhaal blind geworden bent voor je eigen fouten. Gelukkig dus maar dat er redactie op het boek is.
Soms kom ik ook hele bladzijden zonder opmerkingen tegen en daar ben ik erg blij mee. Het verhaal is duidelijk en ik lees er vlot doorheen. Het zijn allang niet meer van die lange lappen met rode strepen en heel veel opmerkingen in de kantlijn zoals bij mijn debuut. Ik merk echt wel dat ik na zes boeken te hebben uitgebracht toch heel veel over schrijven heb geleerd, mede dankzij de redacties. Ondanks dat het dus ook meevalt, zie ik dat de tekst van de wijzigingen die wel worden doorgevoerd lekker opknapt. Het verhaal is mooi en boeiend (al zeg ik het zelf).
Na vier maanden dat het manuscript heeft liggen wachten voordat de redactie begon, lees ik het nu zelf met vernieuwde aandacht door. Ik leef mee met de personages en werd zelfs zo emotioneel door een gebeurtenis uit het verhaal, dat ik achter mijn laptop zat te huilen. Volgens mij heb ik het goed gedaan, de dingen die in dit boek gebeuren volgen logisch op elkaar. Reizen die worden gemaakt hebben een doel en een uitwerking die ertoe doet. Ik hoop echt, dat als het verhaal mij als schrijver al zo raakt, dat ik er zelfs bij moet huilen, het bij de lezer ook goed over zal komen. Ik hoop echt dat jullie trilogie Interplanetair gaan lezen en mee zullen leven met wat Daniël en Irene allemaal meemaken in de ruimtestad en op de verschillende planeten waar deze trilogie over gaat.
Versie 3 van een heel ander verhaal
Behalve de redactie van mijn volgende boek bij Zilverbron, dat zeker uit gaat komen, ben ik tijdens het wachten op de e-mails van de redactrice bezig aan alweer de derde versie van mijn wedstrijdmanuscript. Het geheim van Shiloh, dat is de titel die ik heb verzonnen voor het verhaal dat ik op wil sturen naar de manuscriptenwedstrijd voor Zilverspoor, met deadline 1 mei 2022.
Dit is een verhaal waarin, net als in al mijn boeken, verschillende thema’s zijn verwerkt. Een verhaal dat begint in 2043 en verder gaat in 2049, in de tijd dat (hopelijk gebeurt het niet in het echt!) alle ijskappen van de aarde zijn gesmolten en de klimaatrampen de wereld hebben geteisterd en dat nog steeds doen. De zeespiegel is naar een maximale hoogte gestegen en daarom wonen de hoofdpersonen in een wolkenkrabber op de rots van Het Cybereiland, in de brede rivier van de nieuwe hoofdstad van de Verenigde Staten, Cyberia. Het is een cyberpunk verhaal, maar door verboden magie is het ook een fantasyverhaal. Het gaat over de toekomst, maar ook over wat er in het verleden is gebeurd. Over een opa die al heel oud is en een groot deel van de wereldgeschiedenis heeft meegemaakt en over zijn kleindochter van wie hij niet wist dat hij die had. Ze hebben een vijand die hen haat en voor problemen zorgt, niet alleen voor hen, maar ook voor anderen die daar leven. Er zijn erg veel cyborgs op Het Cybereiland, maar er zijn geen planten en geen bomen. Altijd een druilerige regen en felle neon reclameborden aan de hoge wolkenkrabbers. Dana, de kleindochter is gehandicapt en zit in een rolstoel. Ze heeft een robot die haar verzorgt, en dan is er ook nog Sammeltje…
Nadat ik het verhaal voor de eerste keer helemaal had uitgeschreven, was ik nog niet helemaal tevreden over bepaalde details. Ik schreef in januari, naast de redactie van Geestenpoort, aan Versie 2 die al heel wat beter werd. Sinds vorige week ben ik bezig aan Versie 3 en zorg ik direct voor de juiste opmaak van het manuscript, zoals die in de reglementen van de wedstrijd staan vermeld. Er veranderen nu minder dingen tijdens het redigeren dan bij versie 2. Sommige details kunnen net iets beter, op sommige punten vind ik dat ik net een stukje meer van de wereldbouw en de sfeer moet tonen. Zachtjesaan begint ook dit verhaal helemaal te leven en krijg ik favoriete personages. Ik ga er meer in mee en het wordt steeds geloofwaardiger. Met andere woorden: ik word weer helemaal verliefd op dit verhaal!
Vandaag was ik zover dat ik de proloog en de hoofdstukken een tot en met elf inmiddels weer heb doorgespit. Ik doe nu drie hoofdstukken per dag, al is dat op twee dagen van de afgelopen week niet helemaal gelukt en zal ik volgende week nog hard nodig hebben om het af te krijgen. In ieder geval heb ik er plezier in en is het weer eens zo: mijn koffie wordt koud en ik vergeet de tijd. Voordat ik er erg in heb moet ik nodig naar de keuken om het eten klaar te maken en begint het journaal op de tv. Ik schrijf tegenwoordig in de middagen, dat werkt voor mij het best. De afgelopen weken, tijdens de redactie, ben ik ook weleens ’s avonds doorgegaan. Niet erg, ik ben een avondmens, dat lukt allemaal prima.
Ik hoop echt dat Het geheim van Shiloh ooit ook uitgegeven wordt en schat dat het redelijk past in de categorie jeugdboeken of anders vanaf vijftien jaar, al heeft het misschien wel een aantal lastige technische woorden vanwege de cyberpunk omgeving en de historische gebeurtenissen. Maar ik geloof best dat moderne jeugd daar wel doorheen komt. Bovendien heb ik expres eens een verhaal geschreven over een gehandicapte hoofdpersoon, want ik ken eigenlijk niet veel boeken waarbij iemand in een rolstoel een hoofdrol speelt. En die mensen mogen zich toch ook wel eens identificeren met een karakter uit een boek.
Planning Na Versie 3 denk ik dat ik het wedstrijdmanuscript wel redelijk af zal hebben, dan wil ik beginnen aan Versie 2 van Interplanetair 3 Schakelmagie, want dat verhaal lonkt ook alweer naar me. Ik moet het net als bij het wedstrijdmanuscript nog goed nalopen of ‘the suspension of disbelief’ helemaal klopt en vermoedelijk op punten de spanningsboog aanpakken. Mijn leven is geweldig. Iedere dag heeft weer nieuwe magie in petto.
Volgen Als je nou nieuwsgierig bent geworden, volg dan mijn blogs. (Er is een volgknop). Dan weet je precies wanneer er weer een nieuw verhaal of boek van Johanna Lime uitkomt en kun je het gesigneerd bij mij of anders in de webshop van Zilverbron of in de (online)boekhandel bestellen. Voor Geestenpoort kan ik je ook alvast op een intekenlijst zetten, dan stuur ik het boek op zodra het is betaald (na een e-mail bevestiging). Het e-mailadres dat je kunt gebruiken vind je in het menu Contact.
Redactie van Geestenpoort, het tweede boek van trilogie Interplanetair.
Telkens als ik samen met een redactrice met de redactie van een nieuw boek bezig ben, word ik geconfronteerd met fouten in het manuscript. Iedere schrijver die een degelijke redactie meemaakt, zal zich daar waarschijnlijk in herkennen. Soms kan ik er wel om janken en vind ik mezelf heel dom, vaak ook moet ik er hard om lachen. Hoe kan het dat een redactrice met veel simpelere bewoordingen een zin veel duidelijker krijgt, terwijl ik er zo op heb moeten ploeteren om aan de juiste woorden te komen?
En er is meer: herhalingen in de tekst die helemaal niet nodig zijn. In mijn verwoede poging om show don’t tell te schrijven ben ik er blijkbaar niet helemaal uitgekomen. In plaats van een actie maak ik een zin met het woord gevoel erin, alsof dat een emotie weergeeft. Gelukkig dat er redactierondes zijn!
Een ander voorbeeld: Het woord zien komt regelmatig in mijn zinnen voor. Niet zo gek als je bedenkt dat zien mijn dominante zintuig is waarmee ik zelf informatie verwerk, maar toch. In een verhaal kun je het beter anders opschrijven. Als schrijver moet je een hele batterij aan alternatieven hebben om zoveel mogelijk vanuit een personage te schrijven en het zo helder mogelijk te maken voor de lezer zonder dat je hem of haar een les voor mag houden. Lastig, vind ik het. En heus wel confronterend om er in een redactie achter te komen.
Stopwoorden zijn ook zoiets. Als ze door een redactie van een vorig boek niet hardnekkig zijn blijven bestaan, zijn ze wel vervangen door nieuwe stopwoorden. Soms vraag ik me af: zal ik het ooit goed leren? Maar is dat niet zo bij ieder vak.
Toch ben ik optimistisch over hoe de redactie van Geestenpoort verloopt. Er zitten hele stukken tekst bij waar geen enkele opmerking in de kantlijn staat of waarbij er geen zinsdelen zijn geschrapt. Dat is al heel wat beter dan bij eerdere boeken, er zit toch progressie in mijn schrijven. Langzaamaan krijg ik ervaring.
Helaas gaat het allemaal niet erg snel. We zijn nu vierentwintig dagen verder sinds drie januari en we zijn aangekomen bij hoofdstuk veertien van de vijfentwintig. De hoofdredactie zal twee rondes krijgen, dus als ik reken, verwacht ik dat het boek echt maanden later uit zal komen. April vermoed ik, hopelijk voor de Elfia.
Niet getreurd. Liever later en goed dan te vroeg en slecht afgeleverd. Ik kan u geruststellen over het verhaal. Zoals ik het nu na maanden weer teruglees tijdens de redactie, ben ik er in ieder geval weer helemaal verliefd op. Ik zie de personages langzaam groeien en het plot valt lekker op zijn plaats. Nog even doorzwoegen en dan is het weer het best mogelijke verhaal dat ik op dit moment kon schrijven. Ik hoop dat u dat later als lezer zult beamen. Het past na het verhaal van ruimtestad en ik zie alvast een paar hints die naar scènes verwijzen die in het derde boek van deze trilogie terugkomen. Toch wel handig dat ik het verhaal van boek drie al uitgeschreven heb vorig jaar, dan kan ik alvast de verbanden ontdekken.
Een beetje vooruitgang elke dag telt op naar een groot resultaat
Herschrijven van Het geheim van Shiloh
Voor de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor had ik in november en december de eerste versie van het verhaal uitgeschreven. Ik was er niet helemaal tevreden mee. Nadat ik eerst drie korte verhalen van de Waterloper wedstrijd van 2021 had geredigeerd en deze alle drie had uitgebracht als e-books op Smashwords, kreeg ik meer tijd voor Versie 2 van dit manuscript. Ik was er al aan begonnen, maar sinds de korte verhalen klaar zijn, gaat het sneller. De afgelopen week heb ik steeds twee hoofdstukken per dag herschreven. En ik kan wel verklappen dat het, zoals ik het beschouw, veel op een redactie in het kwadraat lijkt. Bijna alle zinnen veranderen, delen tekst worden geschrapt en er komen zinnen bij. Een groot revisieplan komt tot leven op mijn scherm. Het verhaal knapt lekker op en staat veel steviger op zijn plaats. Zaken die ik zelf wat twijfelachtig vond transformeren in de richting van logisch en zo zou het best gegaan kunnen zijn. Het is natuurlijk fantasy, een zekere mate van verbeelding heb je voor dit verhaal wel nodig. Maar dan wordt het met de link naar het verleden en de hints naar een mogelijke toekomst echt wel een gaaf verhaal. Ik zie het groeien en ik denk dat dit het volgende verhaal gaat worden waar ik echt stapelverliefd op word.
Echt een verhaal dat ik altijd al had willen lezen.
Zo gaat dat steeds bij de verhalen die ik schrijf en alleen daardoor al, door die voldoening, wil ik nooit meer stoppen met schrijven.
‘Hé, waar ben je gebleven? Zit je ergens ondergedoken?’
Die vraag stelde mijn vader ooit, nadat hij me een tijd niet had gezien. Ik was er nogal verbolgen over. Altijd stond ik voor hem in de startblokken, hij hoefde maar te kikken of ik kwam eraan om hem de helpende hand te bieden. Maar als ik dan eens mijn kansen waarnam en mijn tijd besteedde aan iets waar ik gepassioneerd mee bezig was, reageerde hij op deze manier. Nooit eens vragen wat voor leuks je onder handen had. Hij vond fantasy schrijven maar niks, er was geen droog brood mee te verdienen, het koste alleen maar geld. Ik kon beter in een ander genre gaan schrijven. Thrillers liepen beter, of kinderboeken dan misschien? Er had pas nog een schrijver in de Trouw gestaan. Hij was wel succesvol.
Jammer. Dit was een van die onderwerpen waar we het nooit over eens werden.
‘Waar blijven de wekelijkse blogs?’
Jullie zullen misschien ook wel denken: ‘Waar blijven de wekelijkse blogs? Het is al half januari en de laatste die we hier zagen was van 31 december, dat was vorig jaar.’
Ik weet het. Ik heb het druk gehad en ik moest even iets verzinnen voor wat ik in 2022 wilde gaan doen met mijn blogs. Iedere week weer iets nieuws bedenken valt soms niet mee. Maar ik heb nu weer een hele lijst gemaakt, waaruit ik keuzes maken kan. Daarin staan aanmoedigingen, quotes en dingen over schrijven waar ik bij aan kan haken, zoals deze:
Ik ben verdwenen in mijn werelden, daar komt het in het kort op neer.
Eibor Risoklany
Vanaf 3 januari ben ik elke werkdag samen met Tamara Geraeds druk bezig met de redactie van mijn volgende boek. Interplanetair boek 2 Geestenpoort speelt in dezelfde wereld als Schimmenschuw en trilogie De vergeten vloek, hij volgt direct op boek 1 Ruimtestad en gaat over dezelfde hoofdpersonages. Er komen twee redactierondes, we zijn nu bezig aan ronde 1. Van de 25 hoofdstukken zijn we bij hoofdstuk 7 aangekomen. Het gaat dus nog wel een aantal weken duren voordat het manuscript naar de woordredactie kan en daarna krijg ik de zetproef. Ik verwacht min of meer dat mijn boek in maart of april uit zal kunnen komen bij Zilverbron, maar een datum heb ik nog niet doorgekregen.
Verkikkerdil en nachtdier
Ik had al een verhaal herschreven en geredigeerd van de waterloper themawedstrijd van 2021, dat was Wanneer Moeder Aarde Sterft, dat hoorde bij het thema: De Neanderthalers van Nerthus. Het ligt klaar om uit te geven op Smashwords.
Er waren echter nog twee verhalen die herschreven moeten worden.
Liefde laat zich niet dwingen is nu ook af. Het is een sprookjesachtig verhaal geworden dat toch weer anders is dan de kikkerprins.
Ik ben nu bezig met het herschrijven en omschrijven naar het ik-perspectief tegenwoordige tijd van Nachtwaker op de Maan.
De verhalen die ik ingestuurd had naar waterloper vorig jaar, blijken bij het herschrijven alle drie tamelijk lange korte verhalen te zijn. Ik ben wel even bezig om ze aan de hand van het jurycommentaar te verbeteren. Als ze klaar zijn en de opmaak is ook gelukt, ga ik ze publiceren als e-books op Smashwords en zet ik ze bij mijn andere korte verhalen.
Het Cybereiland
De derde wereldbouw waar ik in verdwijn, is die van het manuscript dat ik schrijf voor de verhalenwedstrijd van Zilverspoor. Het geheim van Shiloh. Ik ben begonnen aan Versie 2 van het manuscript en dit gaat ongeveer gelijk op met de redactie van Geestenpoort. Het verhaal verbetert ook zienderogen tijdens het redigeren van de tekst en ik heb gisteren hoofdstuk 6 van 25 hoofdstukken afgekregen. Volgende week ga ik er weer elke dag aan verder schrijven.
Deze drie projecten gaan dus samen op. Omdat ze nogal veel aandacht nodig hebben en veel tijd vragen, ben ik er erg druk mee. Vandaar ook dat ik niet zo gauw iets wist als onderwerp voor een blog.
Django Mathijsen interviewde mij op Fantasy Fest
Tenslotte nog een filmpje waarop ik iets vertel over mijn boeken en plannen voor de toekomst, het is opgenomen op Fantasy Fest in 2021, de enige keer dat Django en ik elkaar weer tegenkwamen op een festival. Het enige festival in 2021 waar ik mijn boeken kon verkopen. Hopelijk kan ik dit jaar vaker in de tenten van Zilverspoor staan om te signeren.
Johanna Lime 