Wat is het toch een wonder hoe inspiratie werkt. Ik probeer als voorbereiding op CampNaNoWriMo voor april te bedenken hoe het verhaal van Magische Alliantie boek 2 moet worden. Tot nu toe kreeg ik niet echt veel inspiratie, alleen maar vragen over wat er gaat gebeuren met het hoofdpersonage, wie de antagonist moet zijn, wat er gaat gebeuren en dergelijke. Natuurlijk hielp het niet dat ik bewust bezig was met het redigeren van een ander manuscript. Daar moest ik mijn concentratie op richten. Het mocht niet door elkaar gaan lopen.
Nu ben ik de afgelopen week ook bezig geweest met tekenen en zocht ik mijn tekeningen op mijn computer weer eens op, de serie waaraan ik al begonnen was. Ze waren wel opgeslagen in A4 formaat maar nog niet in A5. Dus daar eerst maar even aan bezig gegaan. Ik zag de landkaarten die ik voor boek 2 wil gaan maken en vond ook nog een paar kaarten die ik eerder had getekend. Die waren in een andere stijl. Ik besloot dat ik ze in dezelfde stijl moest proberen te krijgen, zodat ze mooi zouden aansluiten bij de rest. Dus daar was ik even zoet mee. Het tekenen is nog lang niet af, maar ik was wel met wat anders bezig dan met schrijven, wat rust in mijn hoofd gaf.
De afgelopen nacht kwam ineens mijn onderbewuste mij te hulp. Intuïtief trokken er hele scènes in dromen voorbij, personages uit eerdere boeken kregen een uitgebreidere achtergrond die mooi te gebruiken zou zijn in mijn nieuwe verhaal. Nieuwe personages werden erbij bedacht, zelfs hele landschappen en delen van de wereldbouw kwamen in me op.
Ik lag nog te soezen in mijn bed, maar kwam al gauw tot het besef dat ik nu even mijn notitieboek moest pakken en alle ideeën op moest schrijven. Anders bestond de kans, dat ik het wanneer de wekker echt af zou lopen, me het niet meer zou kunnen herinneren. Gelukkig heb ik altijd een notitieboekje en een pen in de buurt liggen.
Het resultaat was acht pagina’s met aantekeningen, als ik die verder uit ga werken, heb ik een redelijk aantal scènes voor mijn nieuwe verhaal.
Wat ben ik dankbaar voor mijn intuïtie, tijdens mijn slaap helpt hij me geweldig goed op weg!
Een leuke verrassing
Vandaag kwam er ook nog een mooie verrassing via de e-mail binnen. Het is nog niet helemaal af, maar de eerste indruk van hoe de cover van Interplanetair boek 3 Schakelmagie wordt, kreeg ik alvast te zien van uitgeverij Zilverbron. Deze is voor het boek dat in 2023 uit zal komen, het derde deel van trilogie Interplanetair. Hij wordt weer prachtig en past geweldig bij Ruimtestad en Geestenpoort.
Zodra we onze grenzen aanvaarden, gaan we eroverheen.
Telkens stellen we onszelf doelen en geven daarmee de grens aan die we willen bereiken. Zoals het doel dat ik had om zowel het manuscript van Woest Water als van Het geheim van Shiloh te herschrijven. Voor Woest Water is me dat gelukt, ik heb versie 3 intussen klaar. Al heb ik voor mezelf alweer een ander doel voor ogen met dit manuscript. Ik moet hier nog één keer overheen, met een versie 4. Daarmee wil ik dan nog een keer extra goed gaan kijken of de show don’t tell nog iets beter kan. Toch had ik bij versie 3 al een goed gevoel, dus dit manuscript gaat wel lukken. Ik kan het zo plannen dat het op tijd bij de uitgever ligt.
Voor Het geheim van Shiloh heb ik allereerst de aanbevelingen van de jury van de manuscriptenwedstrijd ter harte genomen, voor zover ik me daar in kon vinden. Bovendien heb ik feedback gevraagd aan Peter Kaptein, voor wie ik een kort verhaal had proefgelezen. Hij wilde mij helpen met het begin van dit verhaal. Heel fijn, want na zijn suggesties zag ik direct alweer nieuwe mogelijkheden om dit verhaal te verbeteren. Het is me gelukt om een Versie 5 te beginnen en het te herschrijven tot en met hoofdstuk 11. Daar bleef het echter steken omdat ik tegen een grens aan liep. De scènes uit het plotschema kwamen niet langer overeen met waar het gewijzigde verhaal heen moet gaan. Ze weken er te ver vanaf of ze met een paar aanpassingen bij te werken. Ik besloot de weg van de minste weerstand te kiezen en in de maand februari verder alleen het manuscript voor Woest Water verder aan te pakken. Het is me gelukt om dat op 27 februari helemaal herschreven te hebben.
Nu ben ik echter terug bij versie 5 van Het geheim van Shiloh en ik heb aanvaard dat ik een grens heb bereikt. Gisteren heb ik het probleem eens goed bekeken en kwam ik tot de conclusie dat ik twee dingen kan gaan proberen. Het eerste is dat ik eerst alle scènes opnieuw ga plotten en de volgorde anders in ga delen. De tweede mogelijkheid is dat ik de oude hoofdstukken neem en ga schrappen wat niet langer past en ga schrijven wat voor nieuws me invalt. In feite houdt dit dus in dat ik van mijn normale schrijfmethode afwijk en eens een keer iets nieuws probeer: een manuscript voor een boek intuïtief verder schrijven. De weg van het verhaal staat al in grote lijnen aangegeven, dus ik weet welke richting het uitgaat. Alleen zullen er kruispunten verplaatst worden en zullen de paadjes net wat anders gaan lopen. Daar heb ik meer zin in dan opnieuw te plotten. Het zal meer vergen van mijn onderbewuste oplossingsvermogen en van mijn creatieve deel, maar kan dit geen nieuwe schrijfmogelijkheden openbreken? Wat als ik dit aanvaard en over mijn grenzen heen stap? Hoe zal het verhaal er dan uit komen te zien?
Als het werkt kan ik achteraf altijd de veranderde scènes nog in mijn plotschema aanpassen. Het lijkt mee een leerzaam experiment. Intuïtief schrijven gebruik ik op zich wel vaker, alleen voor wat minder grote stukken tekst dan nu zal moeten. Als het mislukt kan ik altijd nog het hele plotschema opnieuw gaan maken. Dat dit boek er voorlopig nog niet komt, geeft niets. Ik had er nog geen deadline voor, dus ik ben er helemaal vrij in. Ik denk dus dat ik dit maar op deze manier ga proberen, al was het alleen maar om over mijn bestaande grenzen heen te gaan en nieuwe mogelijkheden te ontdekken.
Over grenzen gesproken.
Voor de serie Magische Alliantie heb ik de grenzen van mijn wereldbouw al eerder wat duidelijker uitgebreid, door opnieuw een sterrenkaart samen te stellen van het gebied van het universum, waarin zich mijn verhalen af gaan spelen. Dat werd deze onderstaande kaart.
Op deze kaart staan de planeten die bij de Magische Alliantie horen (nummers 1 tot en met 7). Ook alle overige planeten, van zowel de leden van de Galactische Vereniging van Planeten, als van de vijanden die in de boeken worden genoemd, zijn aangegeven.
Voorbereiden voor CampNaNoWriMo
April 2023 wordt weer de maand voor CampNaNoWriMo, waarbij ik weer wil gaan werken aan een nieuw schrijfproject, met als doel minstens 10.000 en maximaal 50.000 woorden schrijven in een maand. Vandaag kreeg ik alweer een e-mail binnen met de vraag of ik mijn volgende schrijfproject alvast in wil vullen op de website van NaNoWriMo.
Nou, nog eventjes niet, hoor. Ik zou dat wel graag willen doen, want ik wil in april gaan beginnen aan boek 2 van Magische Alliantie, het tweede deel van het eerste tweeluik voor de serie van zes. Ik weet ook al een aantal dingen, zoals dat de titel Ruige Rotsen wordt (dit als tegenstelling voor Woest Water). Ik weet ook al dat het hoofdpersonage Syldra van Yasashi moet zijn en dat ze samen met haar vader, Zavis, in het bergachtige gebied Yasa gaat wonen, op Kilama UZ54. Maar verder heb ik nog niets geplot.
Dus als ik hieraan wil beginnen op 1 april 2023, moet ik eerst eens goed gaan brainstormen, uitzoeken welke personages er zijn en wat ze willen, welk conflict er speelt en welk verhaal er verteld gaat worden. Syldra en Zavis spelen al een rol in Woest Water, waarvoor ik alle personages heb getekend, dus dat scheelt.
Maar voorlopig heb ik dus nog geen project om in te vullen voor Camp NaNoWriMo, eerst nog bedenktijd om alles op de rails te zetten alstublieft.
En als dat staat, wordt Ruige Rotsen mijn volgende project.
Ik ben de laatste weken aan het genieten van mijn schrijfwerk en daarom heb ik er deze Quote maar eens bij gezocht, met de enige schrijfregels die je ooit nodig hebt.
1. Schrijf waar je van houdt.
Deze regel vind ik belangrijk. Blijf bij jezelf en schrijf waar je van houdt. Schrijven is een enorme klus en een langdurig proces. Je zit maanden, soms zelfs nog langer, aan een manuscript te werken. Dus als je dan een verhaal zou gaan schrijven, terwijl je er zelf niet van houdt, bestaat er een grote kans dat je ergens blijft steken langs de lange weg die je moet gaan om een boek gepubliceerd te krijgen. Bovendien zullen de lezers het merken als je als schrijver zelf geen plezier aan je schrijfwerk hebt beleefd. Als jij al niet volledig achter je verhaal kan staan, hoe kunnen zij dat dan? Ik ben ontzettend blij dat ik, telkens wanneer er na een aantal versies schrijven en redigeren aan een nieuw manuscript, en na de redactie die er dan nog op volgt, verliefdheid voel voor mijn verhaal. Ik houd van ieder boek dat ik geschreven heb en ben gek op mijn eigen verhalen, ze zijn precies wat ik wilde schrijven. Mijn boeken passen helemaal bij mij. Elke schrijver legt wel een stukje van zichzelf in zijn verhalen, toch?
(Interplanetair – boek 3 – Schakelmagie is het volgende boek dat uit zal komen)
2. Laat je nooit, maar dan ook nooit tegenhouden door haters.
Natuurlijk kun je als schrijver zelden lezers vinden die voor de volle honderd procent van je verhalen houden, zoals jij dat doet. Mensen verschillen nu eenmaal van elkaar, ieders referentiekader is weer anders. Iedereen haalt andere informatie uit de ervaringen die het leven brengt en geeft er een eigen betekenis aan. Hoe meer overeenkomsten er zijn, hoe meer een lezer mijn verhalen zal kunnen waarderen. Soms zijn er ook haters. Mensen die er niets aan vinden, soms alleen al vanwege het genre waarin ik schrijf. Soms alleen vanwege een waanidee dat ze hebben over het genre waarin ik schrijf, dat ze nog nooit hebben onderzocht. Dat is jammer en daar heb ik ook geen invloed op. Het wordt alleen teleurstellend als ik merk dat mensen bij voorbaat mijn boeken al niet willen kopen of lezen, omdat ik er bijvoorbeeld bij Zilverbron zelf voor moet betalen om mijn boeken uitgegeven te krijgen. Hé, dat gaat jou niks aan! Dat is mijn eigen keuze! Als ik dat wil, wie ben jij dan om te bepalen dat het slecht is? Mijn ervaringen zijn helemaal niet slecht, en ik help er een uitgeverij mee die anders niet zoveel boeken per jaar uit zou kunnen geven, in Nederland. Dat heb ik er graag voor over. Soms zijn er haters die vinden dat fantasy en sciencefiction niet door elkaar gebruikt mogen worden in verhalen, of die naarstig op zoek gaan naar clichés, wat blijkbaar net zoiets is als vloeken in de kerk. Haters maken soms beledigende grappen over de magische spreuken die ik in mijn boeken gebruik of over vrouwen die in mijn verhalen zwanger zijn. Of ze vallen erover dat er te veel verhaalelementen in mijn verhalen zitten, terwijl dat gewoon een kenmerk is van het genre en er genoeg andere (ook Engelstalige) boeken aan te wijzen zijn die dat ook hebben, waar ik ze helemaal niet over hoor klagen. Van dat soort opmerkingen word ik verdrietig en ook veelal kwaad. Niet zelden hebben ze het effect dat ik denk om maar te stoppen met wat ik het liefste doe. Zouden jullie dat doen, stoppen met waar je van houdt, vanwege cynische personen die vinden dat ze iets op je aan te merken moeten hebben? Laat mij in mijn waarde, denk ik dan. Sta eens meer open voor andere dingen. Je hoeft het niet met me eens te zijn, maar het zou je niet misstaan om meer respect op te brengen voor een schrijver, die zijn best doet om een steentje bij te dragen aan de groei van het fantastische genre in Nederland. En, hé, je hoeft mijn boeken ook helemaal niet te lezen, hoor. Ik dring ze niemand op. Maar eerlijk, ik heb veel liever lezers die mijn boeken een kans geven. Lezers die er plezier aan beleven en toegeven dat ze aan het denken zijn gezet, die me niet in een hoek willen zetten en met een afkeurend vingertje naar me zwaaien. Van vriendelijke woorden kan ik heerlijk enthousiast worden, die geven me de moed om door te gaan met waar ik het liefst mee bezig ben. Schrijven.
(Bezig met redigeren van Het geheim van Shiloh – versie 5)
3. Je schrijven is nooit zo slecht als je weleens denkt.
Je mag best kritisch zijn op mijn verhalen. Het is zelfs zo, dat ik graag feedback ontvang, omdat ik die, wanneer ik vind dat iemand echt een punt heeft, gebruik om mijn verhalen te verbeteren. Ik ben vanaf dat ik begon met boeken en korte verhalen schrijven in het genre steeds bezig aan een groeiproces. Ik wil graag verder komen en beter worden, als schrijver. Soms ben ik ook erg kritisch op mijn eigen werk, maar na verloop van tijd kom ik er dan vaak achter dat iets niet zo slecht is als ik zelf verwachtte. Neem van mij aan dat schrijvers vaak zelf hun ergste critici zijn, juist omdat ze zo gedreven zijn om een goed verhaal te leveren.
4. Niet alle schijfadviezen zullen voor jou werken.
Dat niet alle schrijfadviezen voor alle schrijvers even goed zullen werken, lijkt me logisch. Iedereen is anders, wat bij de een werkt zal bij de ander misschien juist tegenwerken. Toch vind ik wel dat ik als schrijver mijn best moet doen om de schrijftechnieken goed te leren. Hoe ik die dan inzet, is aan mijzelf. Iedereen heeft een eigen stijl van schrijven en bij de een zal het accent anders liggen dan bij een ander. Ik probeer zo eenvoudig mogelijk te schrijven, zodat het verhaal vlot te lezen is. Toch vinden sommige lezers mijn verhalen ingewikkeld door vreemde namen en woorden die ik gebruik. Ik ben echter niet van plan om daarin veel concessies te doen, want ik ben van mening dat een boek ook belangrijk is voor de ontwikkeling van de woordenschat van lezers. Bij fantasyverhalen horen nu eenmaal ook fantasynamen en een uitgebreide wereldbouw met wonderlijke wezens en/of vreemde namen. Die hebben niet veel te maken met woordenschat, natuurlijk, maar wellicht wel met de sfeer van het verhaal.
(Nadat het verhaal helemaal geschreven was, ben ik nu bezig met het redigeren ervan)
5. Er is geen eenduidige manier van schrijven.
Iedere schrijver pakt het weer anders aan. Bij een kort verhaal pak ik het anders aan dan bij een hele roman. Voor een kort verhaal heb ik meestal een begin, midden en eind in gedachten. Soms vul ik een verhaalschema in, soms schrijf ik het organisch. Voor een roman begin ik meestal met een brainstorm voor welk verhaal ik wil gaan schrijven, met onderzoek en met de wereldbouw. Ik maak landkaarten en teken personages of zoek de afbeeldingen die ik nodig heb. Ik maak karakterschetsen en vul lijsten in van eigenschappen voor de protagonist, de antagonist en alle bijpersonen uit het verhaal. Ik maak een grove indeling met een beginsituatie, een blinde vlek, een eerste actiemoment en drie keerpunten, met op het eind de climax en de uitkomst. Daarna vul ik een plotschema in met voor elk hoofdstuk ongeveer vijf scènes. Dan ga ik schrijven en werk ik alle scènes verder uit. Vaak wijk ik af van wat ik oorspronkelijk had bedacht en word ik intuïtief een andere kant op gestuurd voor het schrijven van de scènes, tijdens het schrijfproces. De enige vaste punten zijn de keerpunten die ik had bedacht, al kunnen die ook nog weleens wijzigen, vooral de laatste. Er zijn andere schrijvers die het hele verhaal organisch schrijven, er zijn er die alles tot in de puntjes plannen. Ik zit er een beetje tussenin door vooruit veel te plannen en tijdens het schrijven nog van alles aan te passen, als dat beter voelt.
6. Niet iedereen zal je verhaal waarderen en dat is goed.
Smaken verschillen en dat is helemaal niet erg. Zelf heb ik een uitgesproken smaak, toch ben ik nu al jarenlang bezig met het lezen van boeken van uiteenlopende schrijvers. Dat bevalt me goed. Het helpt om open te staan voor alle soorten verhalen. Wel heb ik een sterke voorkeur voor fantasy en sciencefiction ontwikkeld, omdat ik vind dat daarin veel meer kan. En ik laat me graag verwonderen door verbeeldingsliteratuur.
Excuses als ik iemand beledigd heb met bepaalde opmerkingen, soms zit iets me te hoog en moet ik het van me afschrijven. Te lang heb ik alles in mijn leven geslikt zonder voor mezelf op te komen, dat werkt verstikkend en daar doe ik dus niet langer aan mee.
In het kader van “schrijf de boeken die je altijd al had willen lezen”, ben ik aan het werk aan twee manuscripten tegelijk.
Allereerst had ik al laten weten dat het verhaal van Magische Alliantie 1 Woest Water helemaal uitgeschreven was. Dus nu ben ik begonnen met de eerste versie waarbij ik het manuscript redigeer. Ik (her)schrijf een versie 3, waarbij ik meer let op of het verhaal dat ik geschreven heb ook daadwerkelijk logisch in elkaar steekt en of ik geen details ben vergeten die echt voor het verhaal nodig zijn. Ik let op of de personages zo uit de verf komen als ik ze had bedoeld, of alles logisch is verwoord, of de zinsconstructies kloppen enzovoorts. Ik heb de proloog en de hoofdstukken 1, 2 en 3 alweer gedaan en hier en daar alvast wat stukjes tekst geschrapt, omdat het herhaling was of net iets te uitgebreid geschreven. Aan de andere kant schrijf ik er juist ook hier en daar weer iets bij of verander ik bepaalde zinnen zo dat ze net wat langer worden. Over het algemeen verbetert het verhaal en daar gaat het me om. Dat het herschrijven eerder meer woorden oplevert dan de vorige versie en ik tot nu toe niet erg veel heb geschrapt is dan geen probleem. Ik vind dit heerlijk om te doen.
Ten tweede had ik meegedaan aan de manuscriptenwedstrijd van Zilverbron en was mijn manuscript “Het geheim van Shiloh” nog niet perfect. Ik heb het een poos aan de kant gelegd en ben eerst met de redactie van Interplanetair boek 3 Schakelmagie aan de slag gegaan en met het schrijven van Magische Alliantie 1 Woest Water. Toen dat klaar was, besloot ik een versie 5 te gaan (her)schrijven van dit manuscript. Het is een mooi verhaal, met elementen van cyberpunk, fantasy en klimaatproblematiek en ik zou het zonde vinden dit het geen boek zou kunnen worden.
Wat ik eerst gedaan heb, is het doornemen van de juryrapporten. Daar heb ik alleen uitgehaald wat ik echt goed gebruiken kan, de rest van de commentaren haal ik er wel weer bij als ik deze ronde heb herschreven. De consequentie van het doornemen van de juryrapporten was, dat ik het hoofdpersonage wat ouder heb gemaakt aan het begin van het verhaal. Het wordt nu wel eerder een YA verhaal dan dat het voor de jeugd geschikt zou zijn. De periode van zes jaar waarin eigenlijk niets gebeurde heb ik zodoende uit het verhaal geschrapt. Bovendien had ik volgens de jury beter het helikopterongeluk in het verhaal kunnen verwerken, in plaats van erna pas te gaan beginnen en daar hadden ze wel gelijk in.
Ik ben nu dus begonnen met een vijftienjarige Dana die op High School zit. In de proloog maakt de lezer kennis met haar ouders en de leefomstandigheden in een wereld die te maken heeft met de klimaatverandering. Deze proloog komt daardoor eerder dan die van het “oorspronkelijke” verhaal dat ik tot nu toe had. Wat daar de proloog wordt, zal nu hoofdstuk 1 worden. Het is weer eens zover. Zie ik een patroon ontstaan? Hetzelfde had ik bij Woest Water ook al bij de hand, alles school een hoofdstuk op.
Ik ben heel erg blij met Peter Kaptein die als proeflezer commentaar wil geven op het eerste deel van het manuscript. Hij heeft mij al erg veel waardevolle feedback gegeven. Ik weet nu hoe ik sommige dingen beter aan kan pakken en het conflict kan versterken. Welke keuzes voor een beter plot zullen zorgen. Ik heb er echt reuze veel zin in om dit verhaal flink te gaan herschrijven en te verbeteren. Daarbij wordt de zoektocht naar het geheim van Shiloh de hoofdzaak en wordt Dana degene die daar actief naar op zoek gaat.
Het is echt geweldig om te zien dat er een goede samenwerking tussen schrijvers je zoveel verder kan helpen. Ik heb een verhaal van Peter doorgenomen en van commentaar voorzien en hij doet dat nu voor mij. Zo kunnen we elkaar helpen om vooruit te komen. Dat vind ik mooi om te zien en ik zou zoiets graag vaker willen doen.
Verder kwam ik er via een chat achter dat Natascha van Limpt bezig is met de woordredactie van Interplanetair boek 3 Schakelmagie. De uitgever had me al gezegd dat de woordredactie in februari zou komen en het was een leuke verrassing om te lezen dat die al begonnen was. Natascha had een woord in de tekst gevonden dat in de context nogal grappig was, maar waarvan ik echt heel blij ben dat ze het gewijzigd heeft. Ruimteschapen in plaats van ruimteschepen, oei, dat zou een flinke misser zijn geweest. Dat stomme toetsenbord ook waarvan ik de e en de a nogal eens verwissel tijdens het typen… Haha, gelukkig dat er een woordredactie over de boeken wordt gedaan. Ik ben nu wel erg nieuwsgierig naar het moment waarop de zetproef van mijn volgende boek zal verschijnen, dat snappen jullie zeker wel? En natuurlijk vooral het gedrukte boek zelf, het laatste deel van Interplanetair. Wat zal het fijn zijn als de tweede trilogie ook compleet is.
Afijn, ik houd jullie op de hoogte van de gebeurtenissen, met mijn blogs.
Het boek willen schrijven dat je altijd al had willen lezen helpt heel goed om gemotiveerd te blijven. Ik vind het zalig dat ik weer lekker verder kan, met twee, misschien zelfs drie manuscripten tegelijk (want de zetproef doornemen is ook een flinke klus).
Het manuscript voor Woest Water is geschreven, voor de eerste keer staat het verhaal er nu helemaal. Het had een paar haken en ogen voordat het zover kwam (versie 1, versie 1a en versie 2). Vooral de laatste hoofdstukken was het een flinke puzzel, waarbij ik meer op mijn intuïtie schreef dan op de scènes die ik al had gepland. Het plotschema is voor de laatste vier of vijf hoofdstukken gewist en bijna compleet herschreven. Maar nu staat het verhaal er dan eindelijk helemaal en ik ben blij met het resultaat.
Gisteren heb ik versie 2 van Woest Water afgekregen! Het bestaat uit een proloog en 26 hoofdstukken. Vanaf morgen ga ik aan de slag om het manuscript nog een paar keer te herschrijven en te redigeren. Versie 3 en 4 zullen vast nog wel nodig zijn. Daarbij zal ik opletten of ik niets vergeten ben in het plot en of alles wel logisch genoeg in elkaar steekt. Ik ga ook extra opletten of alle personages kloppen, of de perspectieven die ik heb gebruikt echt handig zijn, en of de details van de wereldbouw misschien nog net wat beter kunnen worden uitgewerkt. Dat soort dingen dus, maar natuurlijk vooral of het verhaal zo is geworden als ik het voor ogen had.
Dit wordt dan het eerste boek voor Magische Alliantie dat in 2024 uit moet komen. Ik heb vandaag mijn boekenwebsite bijgewerkt, want ik kwam erachter dat ik daar nog geen ruimte had gemaakt voor de nieuwe geplande boeken die eraan gaan komen vanwege de contracten die ik vorig jaar kreeg van Zilverbron.
De hoofdpersoon in Woest Water is Astar Natas die in een pleeggezin woont. Hij gaat op zoek naar zijn biologische ouders, met alle avonturen die daarbij horen. Het verhaal speelt zich af op de waterrijke planeet Swanase met veel eilandjes, zwaanmensen, krabmensen en vismensen. Er wordt een milieuprobleem ontdekt in de diepzee en de hulp van de Magische Alliantie wordt ingeschakeld. De leden van de Magische Alliantie zijn de schakelmagiërs die in Interplanetair boek 3 Schakelmagie ontstaan. Zij spelen in deze hele serie een rol en zijn de ouders van de hoofdpersonen die uit de jongere generatie komen.
Behalve aan versie 3 van Woest Water wil ik in februari 2023 ook gaan werken aan versie 5 van Het geheim van Shiloh, het manuscript dat meedeed aan de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor.
Zoals jullie in mijn blogs hebben kunnen lezen, heb ik meegedaan aan de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor, waarvoor het manuscript voor 1 mei 2022 ingestuurd moest zijn. Ik heb voor deze wedstrijd een op zichzelf staand verhaal geschreven, dat een heel andere wereldbouw heeft dan gebruikelijk. Het geheim van Shiloh schreef ik in 2021 en 2022 naast mijn gewone schrijfwerk voor trilogie Interplanetair.
Bovendien had ik me opgegeven om mee te doen aan vier bijeenkomsten ven de Bootcamp, om nog meer te leren over schrijven. Het leek me gezellig en al heb ik wat ervaring met schrijven, ik ben altijd bereid om er nog wat bij te leren. Dat is gelukt. Bij de laatste bijeenkomst werd mij weer heel goed duidelijk hoe je teksten geschikt maakt voor publicatie. Ik vond dat mijn manuscript voor Interplanetair deel 3 Schakelmagie, dat een tijdje stil gelegen had na de derde herschrijfronde, nog wel een extra controleronde kon gebruiken. Dus besloot ik te gaan herschrijven aan versie 4.
Het manuscript van Interplanetair deel 3 Schakelmagie moet voor september ingestuurd zijn naar uitgeverij Zilverbron. Dat kan ik ruimschoots halen. Maar als ik het dan opstuur wil ik het wel weer zo goed mogelijk hebben geredigeerd. Wanneer er om te beginnen al weinig aan te verbeteren valt in de redactie, die 90% van de ‘fouten’ eruit kan filteren, is dat alleen maar winst. Op die manier kan de kwaliteit van het verhaal alleen maar beter worden.
Redigeerwerk
Ik ben de laatste dagen van mei 2022 dus toch weer aan het redigeren van mijn manuscript. Inmiddels gaat me dat redelijk goed af. Ik kan vijf hoofdstukken halen op een dag, dus heel veel tijd kost het me niet. Over een week kan ik alle bestanden die opgestuurd moeten worden naast het manuscript ook klaargemaakt hebben. Het zal mij meer rust geven als het naar de uitgever is gegaan, dan kan ik mij volledig richten op andere taken. Zoals jureren voor Waterloper en echt beginnen aan de brainstorm, wereldbouw, personages en plot voor de volgende serie boeken. Ik heb dus alweer mooie plannen en weet waar ik de komende zomer mee bezig zal zijn.
Met de Elfia in Haarzuilens start er een nieuw boekenseizoen. We mogen na een paar magere jaren vanwege de covid-19 pandemie eindelijk weer naar festivals. Zelfs de corona checkapp voor Nederland is eruit gehaald, er is nu alleen nog maar Internationaal. Niet dat we die hoeven laten zien bij kasteel De Haar. Gelukkig gaat het weer open, al blijft het oppassen voor het virus.
De uitgever staat met de vertrouwde pagodetenten niet langer vlak voor het kasteel. Ze moesten naar een andere plek verhuizen, twee keer zover bij de ingang vandaan. Ik hoop dat ik dat red met dat eind lopen, na al die tijd stilzitten. We staan in de Heroes Hall en dat zegt natuurlijk genoeg. Hier zijn de helden te vinden, de helden uit onze verhalen, de helden met hun nieuwe boeken.
Omdat ik de jaren hiervoor geen kans kreeg om mijn nieuwe boeken te presenteren op zo’n geweldig festival, voel ik me een beetje antiheld. Ik moet eigenlijk nog twee jaar inlopen. In 2020 kwam het derde deel van trilogie De vergeten vloek, Schamel verbond, uit. Dit was het afsluitende deel van drie boeken over Laskoro en Berinyi, deze serie was compleet. Hij heeft nog niet de weg gevonden naar alle belangstellenden die hem wilde hebben wanneer de trilogie klaar zou zijn. Ik hoop dus dat ze onze trilogie niet zijn vergeten.
In 2021 kwam het eerste boek van mijn volgende trilogie Interplanetair, Ruimtestad op de markt. Ook dat boek heeft nog niet veel kans gekregen op festivals. Ik hoop er dus echt op dat ik het komende weekend aardig wat boeken kan verkopen. Het zal leuk zijn om iedereen weer eens te zien. Ik ben ook erg benieuwd of er weer leuke cosplayers langs komen.
Graag tot het komende weekend, tot Elfia.
You never dream alone
CampNaNoWriMo april 2022
De stand van zaken met CampNaNoWriMo van april 2022 is, dat ik mijn project eigenlijk al af heb. Versie 3 is “drafted”, zoals dat daar genoemd wordt. Ik heb Interplanetair boek 3 Schakelmagie herschreven, voor de tweede keer nadat ik de eerste versie af had. Eigenlijk denk ik dat het manuscript nu goed genoeg is om op te sturen naar de uitgever, maar als mijn proeflezer nog wat van zich laat horen, wil ik versie 4 nog maken.
Nadat het manuscript voor Schakelmagie af was, heb ik tijdens deze CampNaNoWriMo de twee verhalen nog geredigeerd die aan de Harland Awards op Hebban mee hadden gedaan in 2021. Aan de hand van de commentaren van lezers, voor zover die bruikbaar waren en ik het eens was met hun kritieken, zijn ze verbeterd. Intussen heb ik de lay-out voor e-books op Smashwords er ook al in verwerkt. Binnenkort ga ik ze publiceren, dat worden dan kortverhaal of e-book nummer 46 en 47NL.
Dit is de stand van zaken van vandaag, en van 23 en 24 april, want die heb ik er maar vast bij gezet. Nog een goede week en dan is de CampNaNoWriMo weer voorbij. Niet dat het erg is, want de routine zit er bij mij ook zonder NaNoWriMo de laatste jaren goed in. Eigenlijk sinds ik een schrijfroutine tacker heb gemaakt, een Excel bestand waarin ik elke dag bijhoud waaraan ik heb geschreven. Net als de planning die ik jaarlijks maak, werkt dat goed voor mij.
Omdat ik nu in de jury zit van Waterloper heb ik deze maand niet gebruikt om drie korte verhalen te schrijven voor de themawedstrijd. Ik wacht gewoon de manuscripten af die ik als jurylid moet gaan lezen. Dat is iets nieuws, dus daar zal ik aan moeten wennen. Ik ben ook heel nieuwsgierig naar wat er ingestuurd gaat worden in de maand mei.
Verhalen bouwen in de zomer
Vanaf mei begint het echt, dan moet ik voor de volgende serie boeken flink gaan brainstormen. Wereldbouw, personages bedenken, vragen beantwoorden van storytelling en van de twaalf archetypen uit verhalen, conflicten bedenken en alvast plotten.
Ik heb de contracten voor de volgende zeven boeken binnen. Zes ervan worden een epische serie die zich afspeelt op zes planeten, met een belangrijk centrum in de ruimte. Om het behapbaar te houden wil ik eigenlijk drie tweeluiken maken, maar voor de hele serie heb ik ook een overkoepelend plot nodig.
Als het me lukt wil ik gaan proberen om mijn nieuwe hoofdpersonen allemaal te tekenen.
Het zullen diverse wezens zijn, dat makt het interessant. Hoe ze te maken krijgen met de magiërs uit de Magische Alliantie, is een probleem dat ik nog op moet zien te lossen.
Ik weet in ieder geval dat de nieuwe serie zich weer een generatie (of wat) later af moet spelen dan trilogie Interplanetair. Hoewel het mogelijk moet zijn om de zes magiërs uit Schakelmagie er nog wel in te houden, al zullen ze niet de hoofdrol krijgen.
Deze zomer zal voor mij dus minder schrijven worden, ik moet me richten op wereldbouw en alles wat daarbij komt kijken.
Ik krijg er steeds meer zin in. Misschien dat ik af en toe een inkijkje kan geven, als het niet te veel spoilers bevat.
Een oude tekening van mij met Oost-Indische inkt en chloorwater voor LO cursus tekenen, ergens van voor de tijd dat ik met Dinie samen ging wonen, ik vermoed zo’n 40 jaar geleden gemaakt. Dinie en ik volgden allebei tekencursussen bij de LOI.
De watermonsters dringen zich aan
Ergens vanuit de verte hoor ik ze wel… O, ja… De watermonsters komen steeds dichterbij, ze willen hun plaats in mijn verbeeldingswereld innemen. Ze willen een nieuw verhaal….
Ik doe net alsof ik ze niet hoor, alsof ik er nog geen erg in heb dat die onderwaterwereld met zijn conflicten als een vloedgolf op mijn strand af raast…. Op de vele eilandjes van Swanase.
Maar hoe lang houd ik dit nog vol? De monsters worden steeds minder vaag, ze komen steeds dichterbij. Steeds als ik net een glimp van hen zie, verdwijnen ze weer onderwater.
‘Ja, goed, ik zie jullie wel in de verte, ik hoor de signalen die jullie me zenden. Maar eerst heb ik ander werk. Ik ga heus wel beginnen aan dat grote verhaal dat zes boeken zal beslaan. Mag het in de zomer? Als het derde boek van Interplanetair naar de uitgever is gestuurd?’
Ik hoor een gerommel uit de diepte. Ze morren en sturen alvast golven met schuimkoppen naar mijn strand.
Ik weet dat het ingenomen worden zal… de komende zomer. Dan ga ik echt helemaal los, dan verwelkom ik elke geste, ieder idee voor een grandioze serie…
Tenminste, dat is wat ik stiekem hoop… dat mijn verhalen steeds beter zullen worden.
Ik doe mijn best. Ik ben hard aan het studeren en nadat mijn huidige projecten afgerond zullen zijn, hoop ik helemaal los te gaan. Lekker, nieuwe werelden verzinnen, met nieuwe personages. Nieuw geleerde schrijfelementen toe gaan passen in een nieuwe serie boeken.
Ik heb er ongelooflijk veel zin in!
Maar even geduld, wat eerst komt moet eerst af!
Wat wil ik per se eerst afkrijgen?
Hoe is de stand van zaken nu?
Redactie van Interplanetair boek 2 Geestenpoort
Het manuscript zal nog een paar weken heen en weer gestuurd worden tussen de redactrice en mijzelf. We streven ronde 2 van de hoofdredactie op 8 april af te hebben.
Inmiddels zijn we in hoofdstuk 9 bezig van de 25. In hoofdstuk 6 moest er in ronde 1 een heel stuk tekst ingekort worden, terwijl er nu in hoofdstuk 9 een pagina extra bijgeschreven is. Het redactieproces brengt soms dus onverwachte veranderingen met zich mee. Dit komt het verhaal ten goede, dus juich ik het alleen maar toe. Geestenpoort wordt geweldig!
Kort verhaal
Ik ben al een poosje bezig met het schrijven van een nieuw kort verhaal. Dat vlotte niet zo best. Maar gisteren ging het ineens weer en schreef ik er zomaar achthonderd woorden bij. Als ik uitga van een planning tot 1 mei, krijg ik hem vast wel af.
Proeflezers
Naast de redactie van Geestenpoort ben ik zelf ook een soort van redactrice voor Marco. Hij doet net als ik mee aan de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor en ik ben zijn manuscript aan het proeflezen, wat eigenlijk meer inhoudt dat ik zijn werk redigeer. Hij leest dan weer Het geheim van Shiloh voor mij en daardoor ben ik nu dus bezig aan Versie 4 van dit manuscript, want als ik de hoofdstukken terug heb, ga ik mijn eigen werk weer redigeren. Een goede samenwerking, vind ik.
Verder ben ik met net zo’n samenwerking begonnen met Gaby Raaijmakers, maar dan voor haar nieuwste boek dat in 2022 uit moet gaan komen en mijn manuscript van Interplanetair 3 Schakelmagie. Het is geweldig leuk om te zien dat we elkaar op deze manier als schrijvers kunnen verder helpen met ons werk.
Magie is iets wat je zelf maakt
Ik raak er steeds meer van overtuigd dat dit waarheid is. Voordat de watermonsters komen, ga ik nog eens goed nalezen welke magische aspecten uit mijn vorige verhalen ik als bouwstenen kan gebruiken om mijn werk verder uit te breiden. Heerlijk bezig zijn als kunstenaar, mijn eigen wereld scheppen.
Daar kom ik nu op omdat ik in de tussentijd ook nog studeer. Ik bestudeerde eerder al het boek ‘Storytelling in 12 stappen’ van Mieke Bouma, waarin zij de mythe uitlegt die ten grondslag ligt aan alle verhalen, zoals Joseph Campbell die onderzocht. Van dat model ga ik vast en zeker gebruik maken, al zal ik het op mijn manier doen.
Ik ben nu het volgende boek van haar aan het bestuderen: ‘De 12 oerkarakters van storytelling’ en die kan ik mooi gebruiken voor de protagonist, de antagonist en de conflicten in mijn verhalen. Ik maak er handige vragenlijsten bij die ik kan gebruiken bij het bouwen van de serie van zes verhalen, waaraan ik na trilogie Interplanetair ga werken.
Die studie in verband met schrijven is een van de redenen waarom ik de watermonsters nog op afstand probeer te houden. Eerst wil ik alle twaalf archetypes en hun basisplots kennen voordat ik hun definitie vorm ga ontwerpen en uit ga zoeken voor welk plot ik ze in ga zetten.
CampNaNoWriMo in april 2022
Voor CampNaNoWriMo heb ik dit jaar geen project voor korte verhalen, al schrijf ik die waarschijnlijk toch nog wel. Ik heb besloten om Versie 3 te gaan schrijven van Interplanetair boek 3 Schakelmagie, zodat ik dat manuscript in ieder geval op tijd naar Zilverbron kan sturen en plaats kan maken voor de serie die daarna volgt: Magische Alliantie. Zoals ik vorige keer schreef, heb ik de contracten ervoor en kan ik tot 2030 vooruit. Heerlijk! Ik hoop dat alles lukt. In ieder geval zal het niet aan mijn motivatie liggen, ik heb er enorm veel zin in.
Met welke projecten zijn jullie bezig, op korte en lange termijn?
Tamara en ik zijn bezig aan hoofdredactie ronde 2 voor Interplanetair boek 2 Geestenpoort.
De proloog is weer onder handen genomen en zit wat logischer in elkaar. Verder wordt alles nog wat aangescherpt en lopen sommige zinnen net iets actiever. Nog een laatste keer het hele manuscript doornemen en hier en daar wat verbeteringen doorvoeren, dan kan het verhaal over een maand of zo weer naar de uitgever terug. Ik wacht in spanning af wanneer het boek uitgebracht kan worden.
Project voor CampNaNoWriMo
Mijn volgende project voor CampNaNoWriMo van april 2022 heb ik alweer aangekondigd op de website. Het is de volgende herschrijfronde van Interplanetair boek 3 Schakelmagie. De derde versie voor dit manuscript, dat in september af moet zijn.
Korte verhalen in maart
De drie nieuwe korte verhalen die ik in maart 2022 wil schrijven, vlotten nog niet zo. Ik zal er echt een keer goed voor moeten gaan zitten en dan vooral DOEN. Verder wil ik ook de twee verhalen die ik ingestuurd had naar de Harland Awards van 2021 gaan redigeren en herschrijven. Daar wil ik dan weer twee nieuwe e-books van maken en ze publiceren op Smashwords. Of Draft2Digital zoals het in de toekomst gaat heten.
Ideeën verzamelen
Op het moment heb ik geen haast. Ik kan het succes als schrijver toch niet afdwingen en tijdens het redactieproces hangt er erg veel af van het werk dat de redactrice en de uitgever doen voor mijn volgende publicatie. Ik zal dus om de controle terug te krijgen vooral weer moeten gaan richten op schrijfactiviteiten die binnen mijn eigen grenzen vallen. Ik heb nieuwe ideeën en schrijfprojecten nodig, voor de tijd die er na de redactieronde aan komt.
Langzamerhand beginnen er steeds meer aan mij te knagen. Ik droom ervan om een standalone verhaal te schrijven van het allereerste begin. Dat wordt een heel ander verhaal, dat zich op de aarde af zal spelen. Helaas zie ik aan de huidige stand van de wereld steeds duidelijker waar het mis is gegaan. Extreme klimaatveranderingen die rampen veroorzaken, maar ook het menselijke falen om de vrede te bewaren op onze planeet. Dit zal een grimmig verhaal worden over uitsluiting en anders zijn, over vluchten of verbanning.
Maar liever nog wil ik verder dromen vanaf het einde van Schakelmagie. In een nog latere toekomst dan de toekomst die beschreven wordt in de trilogie Interplanetair. Ik droom ervan een serie van zes verhalen verdeeld over zes planeten te schrijven, die als titel voor deze serie Magische Alliantie gaat heten. Het enige wat ik tot nu toe heb gedaan is een paar planeten tekenen en een dik schrijft kopen met tabbladen erin. Op dat schrift heb ik de afgelopen week titel getekend met gekleurde viltstiften.
Voordat ik echt ga brainstormen over het plot van zes verhalen en een overkoepelend geheel, over de personages en de wereldbouw, moet ik eerst nog meer studeren. Ik ben namelijk nog bezig aan een studieboek over schrijven, waar ik een uittreksel van maak. Er zitten vragenlijsten bij die ik mooi tijdens het verzamelen van ideeën in kan vullen.
Dat dit een meerjarenproject wordt, is zeker. Zes of zeven jaar, vermoed ik. Verder staat er nog niks vast.
Ik zie wel wat er komen gaat en of ik dit allemaal nog kan doen.
Natuurlijk hoop ik dat het een goed idee is om een standalone en een serie van zes boeken te willen schrijven. En natuurlijk nog meer dat het gaandeweg de brainstormen, en het uitwerken van alle elementen die de verhalen moeten vormen, echt een geweldig idee wordt. Ik hoop dat mijn dromen uit mogen komen en dat ik hier de tijd voor krijg om dit in goede gezondheid te mogen volbrengen.
Maar af en toe, zoals nu, zal ik het wat rustiger aan doen.
Het wordt de hoogste tijd, na alle covid-19 beperkingen en de ongewisse toekomst voor onze eigen wereld, dat ik mijn leven naast het schrijven eens wat meer de ruimte geef. Ik ben nogal vereenzaamd de afgelopen jaren. Ik wil meer mensen ontmoeten en daarvoor ga ik wat vaker naar evenementen nu die weer beginnen terug te komen.
De eerste ronde van de hoofdredactie van Interplanetair boek 2 Geestenpoort is klaar.
De tweede ronde van de hoofdredactie begint op 7 maart. Wanneer het boek er dan zal zijn? Ik ga duimen dat ik het jullie op de Elfia in Haarzuilens op 23 en 24 april kan verkopen. Lukt dat niet, dan neem ik het mee naar de HSFCon van 14 en 15 mei in Sneek.
De hele trilogie Interplanetair zal volgens de planning in 2023 af moeten zijn. Ik ben nu aan boek 3 bezig met het herschrijven en redigeren van de eerste versie. Er zullen dan vermoedelijk nog een paar herschrijfrondes volgen voordat ik het voor september 2022 naar Zilverbron stuur.
Wil je boeken bij mij kopen, stuur me dan een e-mail. Het e-mailadres vind je bij contact.
Ik signeer de boeken en doe er een boekenlegger bij.
Chaos in mijn hoofd.
Wat is het altijd weer een slepend proces, zo’n redactie van een boek. Het maakt me heel onzeker. Niet alleen omdat ik weet dat een redactrice mijn werk beoordeelt en ik steeds weer af moet wachten wat er vandaag weer gevonden zal zijn dat niet goed is aan mijn tekst. Dat is nooit zo erg als ik vrees, de wijzigingen die ik aan moet brengen vallen reuze mee en ik zie dat ze het manuscript verbeteren. Waarom maak ik e er dan zo druk om? Het is gewoon een fase die erbij hoort als je een boek uit wilt brengen.
Ik vermoed dat het te maken heeft met de afhankelijkheid van een ander en het wachten op de e-mail wat ik vervelend vind. Het niet weten hoe laat het er zal zijn en dan eraan gaan werken en zorgen dat het klaar komt. Want zo ben ik wel, direct aanpakken zodra het kan dat is het maar achter de rug. Ik ben ook ongeduldig en vind dat de hoeveelheid pagina’s per dag heel weinig is, al begrijp ik dat het zo bij een redactie werkt. Een redactrice kan ook maar een bepaalde hoeveelheid aan, heeft nog wel meer te doen dan alleen mijn verhaal te redigeren.
Afgelopen maandag was redactieronde 1 van de twee rondes hoofdredactie klaar. Ik wilde eigenlijk direct door met ronde 2, om ervoor te zorgen dat het boek er over niet al te lange tijd zou komen. Maar in de e-mail stond dat redactieronde 2 op 7 maart begint. Ik was daar niet op voorbereid en het houdt in dat ik een paar weken lang niets verder kom met de redactie van Geestenpoort. Daardoor was ik nogal uit het veld geslagen. De leeuwen en beren zaten weer op de weg. Als de volgende ronde weer langer dan een maand gaat duren, halen we Elfia dan wel? Komt het boek dan nog op tijd?
Ik had een paar dagen nodig om dit te verwerken. Tijdens redactieronde 1 had ik, in de tijd dat ik moest wachten totdat het redactiewerk binnenkwam, hard doorgewerkt aan herschrijfronde 2 en 3 van Het geheim van Shiloh voor de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor. Ik ben nu begonnen aan herschrijfronde 2 voor Interplanetair 3 Schakelmagie. Hoofdstuk 9 van de 25 is weer af.
Op redactieronde 2 voor Geestenpoort moet ik wachten tot 7 maart, dus wat nu te doen?
Het was chaos in mijn hoofd, in plaats van drie hoofdstukken per dag kreeg ik er nog maar een geredigeerd. De twijfel waarvoor ik dit alles doe en of ik niet beter kan stoppen met schrijven sloeg weer toe. Had ik hier nog wel zin in? Mijn boeken worden toch door niemand ooit gelezen. Afijn, ik haalde mezelf weer onderuit. Ik moet dus nodig weer eens werken aan mijn zelfvertrouwen en nieuwe motivatie vinden. Want hoe negatief ik soms ook over mezelf denk, ik kan echt niet meer zonder schrijven. In het ergste geval ga ik terug naar af en ga ik het weer alleen voor mezelf doen, net als in de tijd dat ik met Dinie samen dagboeken schreef van onze personages. Daar hebben we veel plezier aan beleefd en het was goed genoeg.
Hoe kan het dat andere schrijvers die ik op Facebook langs zie komen hun zaken zo goed op orde hebben? Dat ze zo zelfverzekerd over komen en zo ingenomen zijn met zichzelf? Terwijl ik me altijd weer afvraag of ik wel goed genoeg ben en er wel bij mag horen in het genrewereldje.
Genoeg getwijfeld, ik heb mijn plan weer klaar. De rest van februari ga ik besteden aan Versie 2 van Interplanetair 3 Schakelmagie. Een verhaal waarin weer veel gebeurt. Ik vind het zelf in ieder geval een mooi verhaal, dat het waard is om de wereld in te gaan.
En dan?
Daar heb ik ook al plannen voor. Zo nieuw is het niet, het stond allang in mijn plannen voor 2022, het is gewoon waarvan ik droom. Na Interplanetair wil ik minstens nog zes romans gaan schrijven, maar wie de hoofdpersonages zijn daar zit ik nog over te denken. Het zullen in ieder geval geen bekende wezens zijn. In Ruimtestad had ik al verschillende andere wezens bedacht die in mijn verbeeldingswereld terecht gekomen zijn in trilogie Interplanetair. Ik wilde die nog altijd eens helemaal uit gaan tekenen. En dat is wat ik eerst ga doen.
Tekenen en brainstormen voor zes nieuwe verhalen, het overkoepelende geheel en de zes afzonderlijke verhalen voor een nieuwe serie plotten.
Dus zodra ik klaar ben met herschrijven, ga ik me vooral richten op creativiteit. Op het bedenken van wezens van zes planeten die op de een of andere manier te maken krijgen met een overkoepelende organisatie en dan een belangrijke bijdrage leveren aan de magie in de wereld.
Ik mis het tekenen dat ik een aantal jaren geleden naast het schrijven deed. Zoals deze onderstaande tekeningen die ik toen maakte.
Ik wil daar graag weer mee doorgaan, heb er de goede programma’s voor en het is zo zonde dat ik die haast niet meer gebruik.
De chaos is weg. Ik heb weer een doel voor ogen. Een doel waarover ik zelf de controle houd.
Na Interplanetair duik ik onder in mijn eigen verbeeldingswereld en hopelijk komt er dan een nog mooiere serie boeken uit, na verloop van tijd.
Wat doen jullie als je onzeker wordt en de chaos de overhand dreigt te krijgen?
Johanna Lime 