Over de helft van NaNoWriMo november 2016

On 18 november 2016 door johannalimeinInformatie

Geplaatst 18 november 2016

(inter)National Novel Writing Month

De 25.000 woorden badge is gehaald, we zijn over de helft.

Ons doel: 50.000 woorden schrijven aan deel 2 van onze trilogie: De vergeten vloek.

Zoals in de blog over dag 4 en dag 10 (hieronder te lezen) al aangekondigd, werken wij deze maand aan het begin van de vierde versie van deel 2 van de door ons te schrijven trilogie met de naam: De vergeten vloek. Het tweede deel heeft de werktitel: Erfenissen Het speelt in een ander koninkrijk dan deel 1: Sluimerend vuur.

In de afgelopen week stootten we op problemen, want het verhaal breidt zich uit. De personages krijgen meer ruimte en hun karakters komen beter naar voren. Er zijn er zelfs een paar waar we niet eerder zo uitgebreid over hadden geschreven. Bovendien moest er een groot conflict duidelijker worden verwoord en is de aanloop daarvoor nu logisch in het verhaal gekomen. Het komt dus minder plotseling uit de lucht vallen.

We hadden er zo onze twijfels over of wat we nu aan het schrijven waren wel echt in het verhaal zou passen. Maar wie schets onze verbazing? Nadat het eenmaal was geschreven, sloot het prima aan op de toekomstige, enge, gebeurtenissen in het verhaal. Die scène waarin er een tipje van de sluier wordt opgelicht over de heerseres van deze vijf planeten en het hoofdpersonage dat daarvan schrikt.

Andere schrijvers laten weleens weten dat ze zo verbaasd zijn dat alles altijd op zijn pootjes terechtkomt, dat het verhaal zich als het ware zelf schrijft. Alsof een verhaal een eigen persoonlijkheid bezit of een eigen lotsbeschikking heeft. We waren hierover eerlijk gezegd nogal sceptisch, maar vanaf nu zullen we de magie van een verhaal niet langer onderschatten. Wat een topervaring!

Door gaan, altijd maar door gaan!

Het totale woordenaantal wordt elke dag bijgehouden.

We zijn met een schrijfritme van gemiddeld 2.256 woorden per dag zo zachtjes aan aanbeland bij hoofdstuk 10, dat is ongeveer een derde van ons manuscript. Wat dat betreft werkt de novembermaand ieder jaar goed voor ons, wanneer we meedoen aan de NaNoWriMo. We zijn weliswaar vorig jaar en dit jaar NaNorebellen omdat we geen heel nieuw manuscript beginnen, maar waarom zou je een nieuw manuscript beginnen als het boek dat uitgegeven gaat worden nog een paar versies schrijven en herschrijven nodig heeft? Wij vinden dat we onze tijd daar beter in kunnen stoppen. Een heel nieuw manuscript komt misschien nog wel een keer aan bod, hoewel het wel heel toevallig zou zijn dat we nu precies in november met iets nieuws gaan beginnen.

We schrijven het hele jaar door. Toch geeft NaNoWriMo ons altijd weer een extra duwtje in de rug. Het is die stok achter de deur die ons ertoe aanzet om elke dag kilometers te maken, wat in andere maanden soms versloft.

CampNaNoWriMo wordt bij ons ook gebruikt, maar vaak voor korte verhalen en voor een totaal dat niet per se op 50.000 uit hoeft te komen.

Dag 11 tot en met 17 van NaNoWriMo 2016

Op 10 november waren we gekomen tot 22.657 woorden. De grens van 25.000 was nog niet gehaald.

Op 11 november schreven we 2.453 woorden en kwamen we op een totale score van 25.110. We waren over de helft en kregen de volgende badge.

Tussen 25.000 woorden en 40.000 woorden is er geen badge meer te winnen. Nu kwam het erop neer om de motivatie goed vast te houden en ervoor te gaan zitten. De ene dag ging dat beter dan de andere. Niet dat we merkten dat het de zogenaamde helweek was, daar hebben wij geen last van. Wel werd het moeilijker om het verhaal dat we al hadden staan en erg kort door de bocht was, verder uit te breiden en het bovendien interessant te houden voor de lezers. Er werd een groot beroep gedaan op de creativiteit en op onze samenwerking.

Dag 12 was lastig maar leverde toch nog 1.691 woorden op. Dag 13 was een topdag met 3.497. Dag 14 was flink puzzelen, we wisten het even niet meer en schreven scènes die verspreid lagen over drie hoofdstukken, toch nog 1.935 woorden. Dag 14 ging weer iets beter en hoofdstuk 9 kreeg er 2.188 woorden bij. Dag 15 was weer een lastige dag met 1.892 woorden.

Het lijkt er veel op dat wanneer het een dag van een leien dakje ging, het de volgende dag moeizaam wordt. Maar met doorzetten winnen we toch elke dag aan verhaal. Gisteren, dag 17 dus, schreven we er weer 2.042 woorden bij.

Het totaal ligt nu op 38.355 en we hebben zicht gekregen op die vermaledijde badge van 40.000 woorden die zo ver weg leek te liggen.

Terugkomend op ons uiteindelijke doel: Een manuscript af te krijgen dat volgens ons zo goed is geworden dat het naar de uitgever kan worden opgestuurd. Dat gaat boven verwachting. Aan die 38.355 woorden die we nu hebben, hoeft niet veel meer gewijzigd te worden. De meeste stukken die we af hebben, staan stevig. Natuurlijk, we gaan er nog een kritische blik op werpen, maar verwachten niet dat er nog heel veel aan veranderd moet worden.

We zijn planners en pantsers tegelijk, hebben we ontdekt. Plantsers noemen ze dat bij NaNoWriMo.

De planning kan weleens anders gaan lopen tijdens het schrijfproces. Hoofdstukken waarvan we de namen al gepland hadden, krijgen al schrijvende soms heel andere namen. Creativiteit, inspiratie en logica gaan samen op.

Het leuke van dit alles is, om te ontdekken dan Marjo en Dinie met hun intuïtie en gedachten op hetzelfde vlak zitten. Wij voelen elkaar aan, soms zeggen we op hetzelfde moment hetzelfde woord. En het is nu gebleken dat waar de een heengaat, de ander naadloos aansluit.

Dus lezers die straks gaan zoeken in welk deel van het verhaal de invloed van de ene schrijfster of de andere het sterkst is, zullen daar een flinke kluif aan hebben. Wij zijn Johanna Lime, een entiteit met synergie.

De badges die we tot nu toe hebben behaald. (We houden van badges verzamelen!)

Op dag 11 haalden we de 25.000 woorden badge. Verder bleef het op dit vlak heel rustig.

Wel hebben we veel meer koffie moeten kopen dan in andere weken.

De woordenaantallen zoals ingevoerd voor NaNoWriMo 2016 tot en met 17 november.

NaNoWriMo is vooral een stimulans om ervoor te gaan zitten en schrijfkilometers te maken. Met iedere kilometer komen we dichterbij de afronding van een nieuw manuscript waar een mooi boek van gemaakt kan worden. En daar doen we het voor.

Uiteindelijk willen we natuurlijk dat ons boek gelezen wordt.

Johanna Lime doet in november mee aan NaNoWriMo

De eerste tien dagen van NaNoWriMo 2016

On 11 november 2016 door johannalimeinInformatie

Geplaatst 11 november 2016

(inter)National Novel Writing Month

Koffie is in november het schrijverselixer dat ons bij de les houdt.

Ons doel: 50.000 woorden schrijven aan deel 2 van onze trilogie: De vergeten vloek.

Zoals in de blog over dag 4 al aangekondigd, werken wij deze maand aan het begin van de vierde versie van deel 2 van de door ons te schrijven trilogie met de naam: De vergeten vloek. Een versie die helemaal omgegooid moet worden, want uit versie 3 die Successie heette, worden twee totaal nieuwe boeken gehaald en daarna komt er een heel nieuw derde deel achteraan

Hier komt direct de grote uitdaging voor ons uit de hoek. Want Successie werd geschreven, zelfs nog voordat Schimmenschuw er kwam en het verhaal is dus uit het aller-prilste begin van ons schrijverschap. Nu we het terugzien en gaan wijzigen is het ontzettend kort door de bocht een soort samenvatting van wat er eigenlijk in het verhaal naar voren moet komen. We kunnen net zo goed stellen dat we toch volgens het idee van NaNoWriMo een totaal nieuw manuscript aan het maken zijn en dat we minder rebelleren dan we aanvankelijk dachten.

Zoiets hadden we vorig jaar ook al bij de hand met deel 1 van de trilogie, die de (werk)titel Sluimerend vuur kreeg. Daarvan ligt versie 6 nu bij de uitgever en in december begint de redactieronde, waar we vol verwachting naar uitkijken.

Het totale woordenaantal wordt elke dag bijgehouden.

Deel 2 met de (werk)titel Erfenissen, moet tussen nu en de deadline van Zilverbron helemaal opnieuw geschreven worden en daar zijn we met NaNoWriMo dus al druk mee bezig. We zijn nu ongeveer zeven hoofdstukken op weg.

Dag 4 tot en met 10 van NaNoWriMo 2016

Op 4 november waren we gekomen tot 8.325 woorden. De grens van 5.000 was overschreden, die van 10.000 nog niet bereikt.

Op 5 november kwamen we met een dagscore van 2.302 op een totale score van 10.627. We overschreden hier dus wel de grens van 10.000 en kregen weer een badge! Dat zijn leuke stimulerende plaatjes die het allemaal wat aantrekkelijker maken om mee te doen.

Het verhaal vorderde. Na het treurige begin uit de proloog kwam Sylviana Attholred, onze hoofdpersoon, aan bij haar tante in de plaats Heksenstee. Haar nichten wilden dat ze een poosje bij hen bleef logeren, maar er werd ook beslist dat ze naar een zusterplaneet, een van de vijf planeten van het koninkrijk, moest gaan voor een speciale training. Uiteindelijk werd besloten dat ze allebei zou doen.

In hoofdstuk 2 wordt ze geconfronteerd met iets waar ze voor gewaarschuwd is door haar veel te vroeg gestorven broer, om dat nooit te doen. Hier komt haar eerste verzet naar voren.

De badges die we tot nu toe hebben behaald. (We houden van badges verzamelen!)

Op dag 6 werden er 1.822 woorden bijgeschreven en volgde Sylviana een seminaar in een klooster. Daar ontmoet ze nieuwe mensen die haar in de toekomst zullen helpen.

Hoofdstuk 3 werd op dag 7 afgerond, met nog eens 2.208 woorden.

Hoofdstuk 4 en 5 zijn nog steeds niet af, daar wordt af en toe een stukje bij geschreven want beide hoofdstukken zijn compleet nieuw en horen bij andere personages die later belangrijk worden voor het verhaal. Hun leefomgeving en hun karakter moet hier naar voren komen.

Op dag 8 ging het geweldig en kwamen er 3.349 woorden bij. Hoofdstuk 6 dat over een bepaalde bevolkingsgroep met speciale eigenschappen gaat, was een heel stuk op weg. Steeds houden we nu de interactie met de hoofdpersoon op gang en het meeste wordt uit haar POV (point of view/gezichtspunt) geschreven. Sylviana’s karakter komt nu veel beter uit de verf, het is een fijne ervaring om haar al schrijvende te zien opbloeien. We leven met haar mee.

Met nog eens 1.682 woorden erbij werd hoofdstuk 6 afgerond. Het is opvallend dat onze hoofdstukken nu iets minder lang worden, een goede ontwikkeling omdat het woordenaantal volgens de uitgeverij iets minder moet worden omdat dat het beste is voor het boek. Het ziet er naar uit dat we hiermee een schrapronde minder te verwerken krijgen dan bij het vorige manuscript.

Hoofdstuk 7 werd geschreven op dag 10 en heeft 2.969 woorden. Dit hoofdstuk is direct een belangrijk eerste keerpunt in de ontwikkeling van het hoofdpersonage.

In totaal haalden we in 10 dagen tijd 22.657 woorden. Er zat maar één dag tussen dat we het NaNoWriMo gemiddelde van 1.667 per dag niet hebben gehaald. Dat was dag 3, maar dat tekort is opgevangen op dag 8.

Hopelijk kunnen we het in november elke dag volhouden om zo door te schrijven en houden we er tot ver na deze maand een schrijfritme aan over waarmee we kilometers kunnen maken, want er zitten nog veel meer verhalen in ons hoofd die om voorrang vechten en geschreven willen worden.

De grafiek en de resultaten tot en met dag 10.

Vorig jaar op dag 10 zaten we op 29.681 woorden, dus het lijkt erop dat we het nu rustiger aan doen dan toen, hoewel we daar ongeveer even ver waren wat betreft de aantallen hoofdstukken.

Misschien dat we er in de loop van een heel jaar met meerdere versies herschrijven toch weer flink wat bijgeleerd hebben en dat het verhaal beter opgeschreven wordt? Dat idee hebben we zeker.

Wereldwijd doen onze genres (science fiction en fantasy) het goed.

Uiteindelijk willen we natuurlijk dat ons boek gelezen wordt.

Johanna Lime doet in november mee aan NaNoWriMo

De eerste vier dagen van NaNoWriMo 2016

On 4 november 20164 november 2016 door johannalimeinInformatie

Geplaatst 4 november 2016

(inter)National Novel Writing Month

Ons doel: 50.000 woorden schrijven aan deel 2 van onze trilogie: De vergeten vloek.

Eind oktober hadden we vijftien hoofdstukken geplot van een roman, als voorbereiding van de NaNoWriMo, die eens begon als National Novel Writing Month in de USA, maar waar inmiddels veel schrijvers wereldwijd aan deelnemen. Wij ook weer, voor de derde keer nu.

Wij werken deze maand aan het begin van de vierde versie van deel 2 van de door ons te schrijven trilogie met de naam: De vergeten vloek. Een versie die helemaal omgegooid moet worden, want uit versie 3 die Successie heette, worden zo langzamerhand twee totaal nieuwe boeken gehaald.

Ons debuut, Schimmenschuw, uitgegeven bij Zilverbron, is te beschouwen als een voorloper op de trilogie waaraan we nu werken.

Deel 1 van de trilogie, met de titel Sluimerend vuur, ligt bij de uitgever en daarvan begint in december de redactieronde.

Deel 2 moet dus (her)schreven worden en daaraan zijn we nu begonnen. De werktitel van dit deel is: Erfenissen.

De eerste vier dagen van NaNoWriMo 2016

Op 1 november was de lancering van onze raket en die is goed gelukt. We schreven de proloog en een deel van hoofdstuk 1. In totaal 2.332 woorden. Als je weet dat je gemiddeld 1.667 woorden per dag moet schrijven om aan het einde van november de 50.000 te kunnen halen, is dat dus een geslaagde dag.

Ook al omdat we al schrijvende hele nieuwe ideeën kregen over hoe de proloog eruit moest komen te zien. Het is een aangrijpend stuk tekst geworden en we waren allebei tot tranen toe geroerd door wat er uiteindelijk in dit verhaal tevoorschijn kwam. We hopen dat het de lezer later ook emotioneel zal raken.

De tweede dag werden er zelfs nog meer woorden geschreven, namelijk 2.614. We haalden met een totaal van 4.946 woorden net de badge van de 5.000 woorden niet, maar desalniettemin waren we er heel tevreden mee.

Die grens van 5.000 woorden werd op dag 3 overschreden. We moesten wat onderzoek doen en daardoor ging het schrijven iets minder snel. Op dag 3 schreven we er 1.538 woorden bij en zaten we dus onder het gemiddeld benodigde aantal van 1.667. Maar met een totaal van 6.484 woorden in drie dagen, zaten we nog steeds goed. Hoofdstuk 1 was af en we waren aan hoofdstuk 2 begonnen, volgens het schema van het plotten, maar dat schema moest inmiddels wel al een wijziging ondergaan.

Vandaag, op de vierde dag, hebben we aan hoofdstuk 2 een totaal van 1.841 woorden erbij geschreven en ons totaal aantal na vier dagen schrijven, ligt nu op 8.325. Het verhaal bevalt ons goed en we hebben voldoende inspiratie om verder te gaan.

Met een gemiddelde van 2.081 woorden per dag, scoren we niet slecht. Hopelijk kunnen we dit tempo zo blijven volhouden in november en ook in de maanden die daarna nog komen, want met 50.000 woorden zal onze roman nog niet op de helft zitten van het aantal woorden dat we uiteindelijk willen schrijven.

In Nederland zijn al meer dan 4.500.000 woorden door verschillende deelnemers geschreven, getuige de statistieken op de website van NaNoWriMo.

We hebben een aantal schrijfbuddies waar we mee samenwerken en af en toe contact maakt het geen eenzame strijd maar geeft een gevoel van saamhorigheid. We kunnen elkaar steunen.

Het is leuk als we winnaar worden, maar hé, zelfs als we niet winnen, is het mooi meegenomen als we een lekker eind op weg komen in dit verhaal.

Uiteindelijk willen we natuurlijk dat ons boek gelezen wordt.

Johanna Lime doet in november mee aan NaNoWriMo

In de tent van Zilverbron op Elfia in Arcen 2016

On 26 september 20162 januari 2020 door johannalimeinInformatie

Ons verslag.

Geplaatst 28 september 2016

Een jaar na ons debuut.

Op de Elfia in Arcen kwam vorig jaar ons debuut Schimmenschuw uit.

Hier te koop: Online winkel van Zilverspoor en Zilverbron boeken

Op 25 september 2016 stonden we weer op deze vertrouwde plek in de prachtige kasteeltuinen. We waren niet alleen, want de Zilverfamilie is flink aan het groeien, dus krijgen wij steeds meer leuke collega’s. Er komen ook veel meer fantasy, sciencefiction en horrorboeken uit. We doelen hier dan op originele Nederlandse boeken in dit genre. Het is fijn om te merken dat er steeds meer lezers blij zijn met het Nederlandse (en Vlaamse) werk en met uitgeverij Zilverspoor die het afgelopen jaar vreselijk veel werk heeft verzet.

Er zijn nu al een aantal schrijvers tussen onze collega’s die meer dan een boek op hun naam hebben staan. Kelly van der Laan verkocht op Elfia haar Lentagon trilogie. Ze is bezig aan een boek dat hieraan vooraf gaat. Een reuze enthousiaste schrijfster. Cocky van Dijk was er met haar Drakenzieler trilogie. Ook zij heeft weer nieuwe ideeën. Kim ten Tusscher die al tien jaar schrijft, was ook weer present met haar Lilith trilogie en met haar tweeluik Jager en Prooi. Zij gaat een ander stuk van haar verbeeldingswereld naar buiten brengen en is alweer druk bezig met haar volgende boek. Anton Wolvenkamp verkocht zijn trilogie van de kinderen van Atlantis, maar ook zijn boek: Monster. Ian Laverman stond er met De kronieken van magie, alweer een complete trilogie. Hiermee is aangetoond dat Nederlandse schrijvers in de fantastiek heel wat in hun mars hebben.

We spraken met Silvia Rietdijk die vertelde dat haar boek: De erfenis van het steen, het eerste boek is uit een serie van vier. Bij haar volgen er dus nog drie. Kevin Deckers heeft zijn eerste deel geschreven: De duistere oorlog. In zijn hoofd zitten nog wel zeven delen die hierop kunnen volgen. En zo kunnen we nog vertellen over Kim Houtkmp en haar plannen, over Jeanine de Ronde die al twee boeken heeft en heus niet stopt en over J. Sharpe, Peter van Roermund en Hans Rek. Allemaal collega’s die wij afgelopen zondag zagen. Met een verbondenheid en een geestdrift die volgens ons uniek is.

En waar is Johanna Lime mee bezig?

Een jaar na het uitkomen van Schimmenschuw hebben we het manuscript voor deel 1 van onze trilogie: De vergeten vloek, opgestuurd naar Zilverbron. Het staat in de planning om in november van dit jaar te beginnen met de redactie en het zal waarschijnlijk op de volgende Elfia in april 2017 uitkomen. De werktitel is: Sluimerend vuur en het verhaal speelt zich af in het Koninkrijk Laskoro.

Kamilia, de hoofdpersoon uit Schimmenschuw, was door avatars naar Chyndyro gestuurd. Zij speelt in deel 1 van de trilogie weer een belangrijke rol, want wat zij tijdens haar tijdreis heeft geleerd, is heel belangrijk en moet worden doorgegeven.

We hebben naast het schrijven en herschrijven van ons grote manuscript ook niet stilgezeten met het schrijven en redigeren van korte verhalen. Er staan op dit moment dertien e-books op Smashwords.

Hier te vinden: Johanna Lime op Smashwords

We zijn druk bezig voor de Fantastels Verhalenwedstrijd waaraan we met drie verhalen willen deelnemen. In november 2016 gaan we, als dat lukt met het oog op de redactie van Sluimerend vuur, meedoen aan de NaNoWriMo. We willen in november een flink stuk van deel 2 schrijven, met de werktitel Erfenissen.

Schimmenschuw is genomineerd voor de Stimuleringsprijs van Schrijverspunt.

Wanneer we verder dromen zien we in de toekomst een boek verschijnen dat zich afspeelt, lang voordat er sprake was van een godenplaneet Eibor Risoklany, wat ook de naam voor onze verbeeldingswerelden is. Bovendien zien we dan nog een ander boek dat autobiografische elementen zal bevatten, maar niets met Eibor Risoklany te maken heeft.

We gaan nog wel door met korte verhalen schrijven, maar zullen misschien minder actief zijn op wedstrijden, omdat onze romans voorrang krijgen.

Schrijven aan onze trilogie – 5

On 4 september 201612 september 2016 door johannalimeinInformatie

Geplaatst 4 september 2016

Schrijven aan de trilogie – 5.

We hebben weer een mijlpaal bereikt!

Ze zeggen altijd: ‘Schrijven is schrappen,’ wat zoveel betekent als ‘minder is meer.’ Voorheen was het bij ons altijd eerder: ‘Schrappen is per saldo meer woorden overhouden,’ want als wij iets herschreven kwamen er gegarandeerd meer woorden bij, vooral bij korte verhalen. Niet dat het verhaal er dan slechter door werd, we hadden kennelijk nog niet alles zo opgeschreven zoals het moest. Pas bij de redactieronde van Schimmenschuw ging het schrappen lukken, hoewel ook daar nieuwe woorden bijkwamen.

Bij versie 5 van Sluimerend vuur lukte het schrappen ineens. 3.376 woorden verwenen van de teller en de tekst knapte ervan op. Maar we waren er nog niet. Na een telefoongesprek met Cocky van Dijk van uitgeverij Zilverbron, zagen wij het licht. Schrapversie 6 ging van start. Hele stukken tekst verdwenen in de digitale prullenbak. Het is ons gelukt! We hebben nu een woordenaantal dat onder het maximum bleef dat de redactie van ons wilde. Er zijn nog eens 14.515 woorden verdwenen. ‘Minder is nu niet meer meer,’ maar hier gaat het dan alleen om het aantal woorden, want ‘minder’ blijkt wel degelijk ‘meer’ te zijn voor het verhaal. Het verhaal heeft aan kracht gewonnen, het is ons gelukt om dichter bij de essentie te blijven.

Twijfels en actie

Om met een uitspraak van een schrijfcursus die we volgen bij Marjon Sarneel te spreken: ‘Wie zit hier nu op te wachten?’ U snapt het al: we twijfelen. We zitten zo diep in het verhaal dat het voor ons vanzelfsprekend is. We zijn in onze verbeeldingswereld gekropen en wij weten heel goed wat de Klanische woorden betekenen en hoe Laskoro eruit ziet. We leven in onze personages en denken zoals zij, we weten beter wat er op het spel staat dan de personages zelf. En dan komt de twijfel opzetten. Zullen de lezers het wel leuk vinden? Is het niet te moeilijk? Zal het wel een goed verhaal zijn? Hoe gaan ze nu de namen verbasteren? (N.B. We hebben de audio cd van Schimmenschuw gehoord en verbazen ons over de uitspraak van sommige namen. Tip: Fonetisch Nederlands gebruiken, soms een beetje Engels, maar geen Frans! Een y wordt meestal uitgesproken als een i, keiyi als ‘keedjie’, Revaldesh-Morane = ‘revaldesj-moreen’, Baksy = ‘baksie’ (zoals een kopje koffie in Sliedrecht wordt genoemd), Lyoncourt = ‘leionkoord’, Gettferdrey = ‘getverdrie’. Tulle = ‘tulle’, enz.)

Nee, we willen niet twijfelen! De lezer snapt het heus wel. Het verhaal klopt en hoewel wij er niet meer door verrast worden, hopen we dat de lezer er straks wel door verrast wordt. Dat de vervreemdende werking van techniek en magie overkomt. Er komt nog een redactieronde, dan wordt het vast nog mooier. Dit eerste deel van de trilogie hebben we nu geschreven. We gaan door naar de volgende groep personages in een ander koninkrijk. Wanneer komt het allemaal weer bij elkaar? Wij hebben er zicht op, jullie nog niet, maar dat komt wel als je ons blijft volgen. De twijfels zetten we aan de kant door actie. We schrijven verder. De trilogie is ingepland en hij zal er komen.

Dit is een geschrapt stuk, voor degenen die Schimmenschuw hebben gelezen is dit misschien wel leuk. Fidelity komt in ons manuscript niet meer voor. Kamilia wel.

Ze liepen over geplaveide straten, door een voetgangersgebied waar heel veel winkels waren.

‘Wat leuk dat je op visite komt, Kamilia.’ Fidelity’s stem klonk enthousiast als vanouds. ‘Ik mis je wel, hoor. Maar Stad-Droam is echt zoveel dynamischer dan Tulle. Heb je de bakkerij van mijn vader gezien? Die is vijf keer zo groot als wat hij had en er komen de hele dag door klanten. Mijn moeder is al met me naar het kledingmuseum geweest, ze hebben hier erg veel galeries van beroemde kunstenaressen. Zo mooi! Er is altijd wat te doen.’

Kamilia werd er een beetje verlegen van. Wat moest zij in zo’n drukke stad? Ze liepen een rondje langs alle plekjes die Fidelity haar wilde laten zien. Fidelity’s school stond maar een paar straten bij haar huis vandaan. Kamilia’s mond zakte open toen ze alle gebouwen zag die daar bij hoorden. ‘Wat een grote school!’

‘O, maar alleen dat gebouw links hoort bij de hogere school, hoor. Die andere gebouwen zijn van de middenschool, de modevakschool en de kunstacademie.’ Fidelity wees de blokken een voor een aan. ‘Ik moest wel even slikken toen ik hier voor het eerst kwam, dat snap je zeker wel? Maar met de hulp van een plattegrondje heb ik de weg nu toch wel aardig in mijn hoofd geprent. Nu verdwaal ik niet meer.’

‘Is dat een bibliotheek?’ Kamilia wees naar een wat ouder gebouw waar zuilen voor de gevel stonden en zag een uithangbord met een boek.

‘Ja, hoe raad je het zo? Vind je het erg om daar naar binnen te gaan? Ik moet nog een boek ruilen. Hoe zou je het vinden als ik het modevak in ging? Misschien kan ik dan gaan werken bij een van de chique modehuizen waar Droam om bekend staat.’

Kamilia glimlachte, ze vond het wel iets voor Fidelity. Met haar vrolijke gebabbel en haar zakelijke inzicht zou ze het vast goed doen in een modehuis. ‘Dat is net iets voor jou. Ik denk erover om geschiedenis te gaan studeren aan de universiteit.’

Fidelity was even stil, maar daarna knikte ze. ‘En dat is precies iets voor jou.’

In de bibliotheek moest ze wachten op Fidelity die naar een nieuw boek zocht. Intussen speurde Kamilia naar boeken in de Oude Taal, liefst Klanisch. Maar die waren er blijkbaar niet in Stad-Droam. Waar zouden die boeken dan te vinden zijn?

‘Kom, we moeten naar huis.’ Fidelity sleepte haar mee en het werd erg gezellig bij de familie Cook. Haar vriendin liet haar nieuwe kamer zien en daarna at ze mee.’

Laat in de middag stopte er een grijze Carraat voor de winkel.

‘Jammer, ik moet weer naar huis. Ik wens je veel geluk, Fidelity!’

‘Ik jou ook. Bedankt voor je bezoek, Kamilia.’

Ons manuscript is opgestuurd. Nu wachten we op de reactie van de uitgever.

Spannend!

Tot de volgende blog en dank voor de belangstelling.

Schrijven aan onze trilogie – 4

On 23 juni 201623 juni 2016 door johannalimeinInformatie

Geplaatst 23 juni 2016

Schrijven aan de trilogie – 4.

Het omzetten van Successie naar Sluimerend vuur is gebeurd. Het verhaal dat eerst de werktitel Successie kreeg was versie 3 sinds we eraan beginnen in 2011. Hierin lieten we twee koninkrijken om de beurt aan bod komen. In de oneven hoofdstukken het ene koninkrijk, in de even hoofdstukken het andere. Versie 3 was nog niet zoals we het wilden hebben en als we op advies van proeflezers de personages meer ruimte zouden geven, zou dat voor één boek te veel worden. Daarom begonnen we, na het opnieuw overdacht te hebben en erover te hebben gesproken met Cocky van Dijk van Zilverbron, met versie 4 dat de werktitel Sluimerend vuur kreeg. Versie 4 gaat over het koninkrijk Laskoro, waar Chyndyro, Sandyro, Cupiddo en Pseion ook in horen, het is een koninkrijk met vijf planeten bij de ster Atlas. Het grootste deel van het verhaal speelt zich af op de planeet Laskoro, in Biarrastad.

Versie 3 telde ruim 121500 woorden. De nieuwe versie 4 is ondanks het feit dat het zich op een van de twee koninkrijken afspeelt nog veel langer geworden en telt 157.600 woorden. We hebben dan ook meer ruimte gegeven aan de hoofdpersonages, met dit als resultaat.

Dat het verhaal zoals het zou moeten worden nu helemaal is uitgeschreven, geeft ons het heerlijke gevoel dat het voor nu is afgerond. Nadrukkelijk voor nu, niet voor de definitieve versie. Want tijdens het schrijven draaien de raderen door en komen er nieuwe ideeën naar voren. Kunnen we het niet beter zus of zo doen? Het wordt te lang, want we mogen maar een bepaald aantal woorden maximaal. Welke scènes voegen weinig toe aan het verhaal? Moeten we die dan niet schrappen? En hoe verwerken we dan de informatie die de lezer wel nodig heeft in de rest? Als we die ene gebeurtenis nu eens een stuk dramatischer maken, dan wordt het voor het hoofdpersonage nog urgenter dat hij zijn probleem oplost. Dat maakt het boek veel spannender. En hoe houden we die antagonist zo onzichtbaar mogelijk? Want we mogen nog niet verklappen wie dat is, dat komt in boek twee naar voren, anders is de verrassing eraf en wordt het verhaal te saai. Komen de personages nu beter uit de verf? Hebben we nu wel genoeg over de omgeving verwerkt, zodat de lezer een idee krijgt van de wereld?

Allemaal vragen die op dit moment door ons hoofd spelen. Dus dat heerlijke gevoel omdat versie 4 af is, wordt al snel weer overschaduwd door de brainstorm aan overwegingen en ideeën die als een cycloon op ons af komt waaien. We worden erdoor opgezwiept om opnieuw de scènes te bezien en weer te gaan plotten. Schrijven is een ambacht, het is de kunst om alles precies op zijn plek te laten komen, dat hebben we wel geleerd bij het schrijven en de redactie van Schimmenschuw en bij het herschrijven van korte wedstrijdverhalen. Als kunstenaar ben je eigenlijk nooit klaar met je werk.

Vandaar dat we achteraf gezien wel blij zijn dat we anderhalf jaar gekregen hebben om Sluimerend vuur te schrijven. Er moet een versie 5 volgen en daarin gaan we flink aan het schrappen en herschrijven met als doel om het verhaal helder en zo aantrekkelijk mogelijk voor de lezer op te schrijven. Terug naar de tekentafel is het niet helemaal, omdat sommige stukken echt wel staan. Het is meer een schaven en hakken, schuren en polijsten wat we de komende tijd moeten doen. We hebben er zin in! Het verhaal wordt daarmee nog beter dan het nu is. We komen tijdens het hele proces voor leuke verrassingen te staan. Het verhaal is al lang niet meer precies zoals het in onze dagboeken was, het wordt gaandeweg rijker en levendiger. Heerlijk!

En onze korte verhalen?

Ja, die liggen al maanden stil. Maar in juli gaan we die ook weer oppakken. We hebben een project voor 30.000 woorden tijdens de CampNaNoWriMo. Die besteden we aan korte verhalen: nieuwe verhalen voor de Harland Awards, Fantastels Verhalenwedstrijd of Trek Sagae, maar ook gaan we vijf verhalen herschrijven. Dat zal niet allemaal lukken in juli, maar het is vast een begin. 30.000 woorden moeten te halen zijn, die hadden we in april ook gehaald. En omdat het nu een project is met korte verhalen in plaats van een hele roman, moet dat gemakkelijker te doen zijn, denken we. Zodra we weer iets op Smashwords zetten, zullen we het op onze website melden.

Cursus OSMS bij Marjon Sarneel.

online-schrijfschool-marjon-sarneel

Marjo volgt een cursus autobiografisch schrijven bij Marjon Sarneel, met acht modules, waarvan er bijna zes zijn doorgewerkt. Module 7 en 8 moeten nog volgen en dan zijn we er nog niet, want dan hebben we zoveel nieuw materiaal en veel nieuwe technieken dat we nog lang vooruit kunnen. Er is een idee dat al een paar jaar speelt, voor een science fiction roman. Ja, echt. Het wordt een boek waarin aliens een rol krijgen. Het hangt nog steeds ergens in de ruimte, maar ooit zal het dalen en dan wordt dit een voor ons erg belangrijk nieuw boek. Toekomstmuziek, want het kan nog wel een paar jaar duren voordat dit project naar buiten komt.

Recente gebeurtenissen:

Een hele fijne recensie van Schimmenschuw door Wendy Koedoot, die op de Elfia Schimmenschuw kreeg overhandigd omdat ze meegedaan had aan een winactie op de Facebook pagina van ‘Ik hou van horror, fantasy en spannende verhalen ….’

Dit is de link: recensie-schimmenschuw-johanna-lime

Tot ziens allemaal en dank voor de belangstelling.

Schrijven aan onze trilogie – 3

On 27 april 201614 september 2018 door johannalimeinInformatie

Geplaatst 27 april 2016

My beautiful picture — Recente gebeurtenissen:

In april wilden we 50.000 woorden erbij schrijven voor ons boek, tijdens de CampNaNoWriMo. Dit is niet gelukt. Het werden er tot en met 26 april: 30.721. We hadden ons doel te hoog gesteld. In april vielen ook de prijsuitreikingen van de Harland Awards en de Fantastels Verhalenwedstrijd, werden we geïnterviewd, stonden we op de Elfia en was Marjo druk met een cursus autobiografisch schrijven bij Marjon Sarneel, waar ook opdrachten voor gemaakt moesten worden.

Op 23 en 24 april waren wij te vinden bij Uitgeverij Zilverbron op de Elfia in Haarzuilens. Hierover is er een apart bericht op deze website te vinden.

Maar dan nu: Schrijven aan de trilogie – 3.

Het plotten is gebeurd, maar tijdens het schrijven wordt er nogal eens gewisseld van scène. Alleen de hoofdlijn blijft intact. De eerste helft van de vierde versie van “Sluimerend vuur” was na de NaNoWriMo van november 2015 af. We schreven hoofdstuk 16 tot en met halverwege hoofdstuk 20 tussen november 2015 en april 2016 in. Met CampNaNoWriMo schreven we 30.721 woorden van halverwege hoofdstuk 20 tot halverwege hoofdstuk 26.

We zijn van plan om deze versie af te maken, zodat het verhaal staat. Het worden dan 30 hoofdstukken met misschien nog een korte epiloog.

Op de Elfia hebben we over de lengte van het manuscript gesproken met Cocky van Dijk. Zij gaf aan dat het manuscript maximaal een bepaald aantal woorden mocht hebben. Dat zette ons direct weer aan het denken over het schrappen en actiever maken van bepaalde scènes om daarmee minder woorden nodig te hebben, want we zijn al over dat aantal heen. We kwamen tot de conclusie dat versie 4 nog niet de versie is die we naar de uitgever zullen sturen. Als we deze af hebben, volgt een herschrijfronde.

De aanslag op de krachtcentrale, waarover wij de vorige keer schreven, krijgt in de herschrijfronde een dramatischer impact en de antagonist moet dan ook een duidelijkere dreiging vormen. Er zijn nog wel enkele dingen waar wij over in discussie moeten gaan om het verhaal geloofwaardiger te maken. Verder hebben we het erover gehad dat we de expliciete Laskoriaanse, Chyndorinese of Klanische woorden moeten controleren om te zien of die overal in het verhaal hetzelfde zijn opgeschreven. We zijn er trots op dat Biblion schreef, dat ons verhaal Schimmenschuw helder was. Dit is iets dat we graag zo willen houden in de volgende boeken. Ook de logica moet er blijven en dat is in een wereld met zowel magie als technologie nog wel iets dat voor hoofdbrekens zorgt.

We hebben nog even de tijd om het eerste deel van de trilogie bij te schaven en mooier te krijgen, voordat het naar Zilverbron gaat. Het staat op de planning voor april 2017, dus hopelijk is het er op de volgende Elfia, bij kasteel De Haar.

Ook gaan we weer korte verhalen herschrijven aan de hand van de jurycommentaren van de Harland Awards en de Fantastels Verhalenwedstrijd. We hebben besloten dit jaar ook nog veel nieuwe korte verhalen te schrijven, dus het wordt een drukte van belang.

Op Smashwords proberen we weer enkele verhalen als e-book te publiceren.

Tot ziens allemaal en dank voor de belangstelling.

Camping NaNoWriMo

On 15 april 201614 september 2018 door johannalimeinBerichten

Geplaatst op 15 april 2016

Camp NaNoWriMo is een halve maand bezig. We zaten eerst in een openbare hut in het bos, maar dat viel wat tegen doordat er vreemde vogels neerstreken die niets schreven. Dus nu zitten we op de camping, samen met een schrijfmaatje dat meegegaan is. Dat schrijft een stuk rustiger.

Het gaat redelijk goed. In de eerste helft van april zijn er 22.348 woorden bij gekomen voor deel 1 van De vergeten vloek trilogie, het vervolg op Schimmenschuw.

We hebben gesmokkeld, dat geven we ruiterlijk toe. We telden namelijk ook 6.764 woorden mee voor een interview en een paar blogs, want voor promotie worden er ook woorden geschreven.

In totaal zijn we met ons boek al heel ver op weg. We komen zo zachtjes aan bij de climax aan het einde, nog zes hoofdstukken vol te maken. Er zijn al 127.327 woorden voor Sluimerend vuur getypt en dat is meer dan er in Schimmenschuw staan. Het wordt ofwel een dikker boek, of we moeten er nog veel in schrappen als we gaan herschrijven. Als dat maar goed komt, want onze ervaring leert, dat wij bij schrappen meestal meer woorden erbij krijgen dan eruit gaan. In elk geval zijn we druk bezig deze maand. Of we de 50.000 halen, is nog afwachten. Tussendoor gebeurt er van alles, dat onze concentratie flink verstoort. Maar we hebben er goede hoop op dat we ook nu weer winnaars kunnen worden. En wat we dan gewonnen hebben? Schrijfkilometers. Die moet je maken als je boeken wilt uitbrengen en als je schrijft. Daarvoor hebben we de NaNoWriMo en CampNaNoWriMo ook nodig, om ons een zet in de goede richting te geven. Wij zijn er blij mee dat dit er is.

Schrijven aan onze trilogie – 2

On 16 maart 201614 september 2018 door johannalimeinInformatie2 reacties

Geplaatst 16 maart 2016

Over ons debuut Schimmenschuw stond op 3 maart een artikel in Het Kompas. Het interview dat we hadden met een heuse journalist van deze krant, was een ervaring apart. U kunt hierover lezen op deze website.

Na de goede recensie van NBD Biblion kwam onze uitgever ook met het nieuws dat er van Schimmenschuw een luisterboek gemaakt wordt, zodat slechtziende en blinde mensen het verhaal kunnen horen. Wat fantastisch vinden wij dat!

Bovendien zijn wij blij dat de Bibliotheken een flink aantal exemplaren van ons fantasydebuut hebben besteld.

Over EIBOR RISOKLANY, de godenplaneet waar onze verbeeldingswereld vandaan komt, kunnen we vertellen dat we op verzoek van Martijn Lindeboom een stukje over onze wereldbouw hebben ingestuurd naar Hebban. We kregen een e-mail terug waarin stond dat het nog wordt achtergehouden, dus misschien komen we er ooit nog eens mee in een blog van Martijn op Hebban. Hij is met een serie over verbeeldingswerelden begonnen. De eerste drie, die van Adrian Stone en van Patty van Delft, zijn op 14 maart in een artikel hierover al geplaatst. We hopen dat er nog veel zullen volgen, want het is erg leuk en interessant om te lezen hoe schrijvers hun verbeeldingswerelden hebben verzonnen.

Maar dan nu: Schrijven aan de trilogie – 2.

Vorige keer schreven we dat we weer moesten plotten en op dit moment staan de hoofdstukken die we vanaf de helft van het manuscript, dat we zo ongeveer af hadden na de NaNoWriMo in november 2015, tot aan het eind moeten schrijven weer als samenvatting in een document. We weten ongeveer hoe het verhaal verder moet verlopen vanaf hoofdstuk 16 naar hoofdstuk 30. De invulling ervan is vrij nieuw en daardoor kunnen we niet terugvallen op eerder geschreven versies. Het viel niet mee om een brug te leggen tussen wat al was geschreven en wat de climax moet worden. Maar we zijn optimistisch over het vervolg. Sinds onze vorige blog hebben we nu hoofdstuk 16 en 17 geschreven en zijn we op de helft van 18 aanbeland.

Er is een aanslag geweest op een krachtcentrale waardoor duidelijk wordt hoe afhankelijk het moderne Koninkrijk Laskoro is van de energievoorziening. Als die verdwijnt, valt de technologie terug tot niets en moet er weer gebruik worden gemaakt van magie, maar dat bestaat bijna niet meer.

De kroonprins heeft een rondleiding gekregen door de assemblagefabrieken voor ruimteschepen en daar heeft hij nieuwe inzichten gekregen over de staat van de ruimtevloot. Nu wordt hij geteisterd door een duister kwaad waarvan niemand weet dat het bestaat. En wat zal dat kwaad gaan uitrichten voor de toekomst van Laskoro?

We hebben er veel zin in om nu flink wat kilometers te gaan schrijven aan wat hierna komt. Misschien dat CampNaNoWriMo in april ons een zetje in de goede richting zal geven. Of moeten we in april weer een paar korte verhalen schrijven voor wedstrijden? We weten niet hoe de bal gaat rollen, maar dat we flink door moeten werken, is wel duidelijk.

Ook kijken we al bibberend en trillend uit naar de uitslagen van de Harland Awards en Fantastels Verhalenwedstrijd. We hebben geen idee wat de jury voor oordeel zal hebben over de verhalen die wij voor deze wedstrijden hadden ingezonden. In elk geval zullen we in april weer veel mensen ontmoeten die net als wij van boeken lezen en schrijven houden en dat is leuk.

Tot ziens allemaal.

Schrijven aan onze trilogie – 1

On 8 februari 201616 maart 2016 door johannalimeinInformatie

Geplaatst 8 februari 2016

Ons debuut Schimmenschuw is uitgebracht in september 2015 en we hebben er al een aantal lezers mee kunnen verblijden. De reacties op het verhaal zijn goed en daar zijn we heel trots op. Voorzichtig verschijnen er ook steeds meer recensies met meningen van lezers bij Goodreads, Hebban, AKO en Bol. Hoewel ons boek is ingedeeld in de doelgroep 13-15 jarigen en Young Adults, krijgen we de meeste reacties van volwassenen die het boek hebben gekocht. Zij vinden het verhaal zonder uitzondering heel goed en een van hen leest het nu zelfs voor de tweede keer. We hopen dat ook jongeren de weg naar Schimmenschuw zullen vinden. Een meisje van twaalf jaar, een kleindochter van een vriendin, vindt het heel spannend en leeft erg met de hoofdpersoon mee. Maar zij is de enige in de leeftijdcategorie waarvan we te horen hebben gekregen wat ze van het verhaal vindt. We zouden ook graag reacties krijgen van andere jeugdige lezers. Misschien dat via de bibliotheek of boekhandel de Waard te Sliedrecht ons boek je kan bereiken. De recensie van NBD Biblion was positief (zie het stukje hierover onder het menukopje Informatie). Reserveer Schimmenschuw bij de bibliotheek, dat zou moeten kunnen. Of koop het bij ons als we in 2016 met Zilverbron op een evenement staan zoals Elfia, Castlefest, Keltfest of Imagicon. Leuk om dat eens te bezoeken en om je in de wereld van cosplay te begeven. Je hoeft niet verkleed te komen, al is dat wel leuk. Kom gewoon een keer kijken, er is veel te beleven daar. Je kunt Schimmenschuw ook via ons kopen, wij signeren het boek graag voor je, of koop het via Bol of de verkoopwebsite van Zilverspoor. Koop Schimmenschuw

Maar dan nu: Schrijven aan de trilogie – 1. We hebben het maar een nummer gegeven omdat we denken in de loop der jaren nog veel over dit onderwerp kwijt te kunnen op onze website.

Voorlopig noemen we de trilogie EIBOR RISOKLANY – De vergeten vloek.

EIBOR RISOKLANY is de naam van de planeet waar Avatars en draken leefden, de wereld waar alles begon. Die planeet werd vernietigd door de steeds weer uitbarstende machtsstrijd tussen de magische families, de mensen van de Aarde die van de goden hun magie gekregen hadden om onder de barre omstandigheden op Eibor Risoklany te kunnen overleven nadat hun ruimteschip er gecrasht was. De meesten van hen werden vernietigd, samen met de planeet, maar toch vonden de Avatars dat sommige mensen gered moesten worden. Ze lieten door zes draken een nieuwe planeet scheppen. Maar omdat de draken niet goed konden samenwerken, werden het er vijf.

(Het scheppingsverhaal kun je bij ons boek er gratis bij krijgen als je het via ons koopt, het is een kort verhaal van 35 pagina’s A5 met tekeningen van de draken).

Uiteindelijk begon alles opnieuw op Chyndyro, de planeet waar de reis door het verleden van Kamilia uit ons boek Schimmenschuw zich afspeelt. Maar Kamilia leeft niet in dat verleden, zij woont op de grootste planeet van de vijf die samen het koninkrijk Laskoro vormen. Laskoro is ook de naam van die grootste planeet. Hij werd geschapen door de Gouden Draak, die door de Avatars tot god verheven is. Hij heet Sesha en is de god van het Koninkrijk Laskoro.

In de tijd dat ons eerste deel van De vergeten vloek begint, zitten we in hetzelfde jaar als het jaar waarin Kamilia als waarzegster in de tent bij het circus van Tulle haar voorspellingen doet. Op Laskoro is er vanaf het begin al een disbalans in het aantal mannen en vrouwen in de bevolking. Er zijn drie keer zoveel vrouwen als mannen. Hoe dat zo is gekomen, weet niemand meer en de magie is ver te zoeken in de moderne tijd waarin veel gebruik wordt gemaakt van een soort energie waar alles van afhangt. Dat kan weleens problemen op gaan leveren, want als de energiestroom stopt zal het hele koninkrijk terugvallen naar een samenleving zonder computers, ruimteschepen en Hogesnelheidswegen. De wapens van de ALV werken dan niet meer en er zou een grote behoefte zijn aan magiërs. Maar zijn die er nog wel op Laskoro?

Het eerste deel van de trilogie heet Sluimerend vuur en dit eerste deel speelt zich af in het Koninkrijk Laskoro waar leden van een vertalingcommissie hun best doen om de oude Klanische taal uit de Oude Geschriften te vertalen naar modern Laskoriaans. Zullen zij te weten komen wat er vroeger gebeurd is waardoor het wel lijkt of Laskoro vervloekt is?

Eind vorig jaar schreven we al dat we tijdens de NaNoWriMo in november 2015 de helft van deel een in eerste opzet afgekregen hadden. Dat betekent dus wel dat we de tweede helft van deel een in 2016 nog verder moeten schrijven. Maar daar zit het probleem. We zijn namelijk een eerdere versie van dit verhaal, een versie waarin twee koninkrijken voorkwamen die om de beurt aan bod kwamen, om te zetten naar een boek over Laskoro en een boek over dat andere koninkrijk. Dat andere koninkrijk komt nu aan bod in het tweede deel van de trilogie en in deel drie komt alles dan weer bij elkaar.

We hebben ook te maken met Schimmenschuw, waar we Kamilia een belangrijke rol hebben gegeven. Zij moet daardoor wel in het vervolg voorkomen en dus krijgt zij ruimte in dit boek. Bovendien hoorden we van een proeflezer dat de personages beter uit de verf zouden komen als ze meer ruimte kregen. Dus zijn we aan het plotten gegaan en nu hebben we een verhaal waarbij niet alleen de hoofdpersoon de volle aandacht krijgt, maar ook drie andere personages.

Voor het plotten vanaf de helft van het verhaal naar het einde moeten we nog even goed gaan zitten. We weten natuurlijk wel in grote lijnen hoe de rode draad moet lopen, maar de details moeten nog beter in kaart worden gebracht.

We zijn dus vanaf januari tot nu toe eerst weer de eerste vijftien hoofdstukken gaan lezen en hebben opgeschreven wat we daarin al aan nieuwe ideeën hadden uitgewerkt. Tijdens het proces van opnieuw doornemen van deze helft van het boek, konden we het weer niet laten om direct ook ze zinnen die niet zo lekker liepen te herschrijven. Daardoor duurde het langer om weer op het punt te komen waar we waren aangeland na de NaNoWriMo. Maar dat is niet erg, want daarmee hebben we nu een goed beeld van wat we al geschreven hadden en van hieruit kunnen we dan alle puzzelstukken weer naast elkaar gaan leggen om verder te gaan.

Bovendien werkt het bij ons ook meestal zo dat we tijdens het proces nieuwe woorden verzinnen voor voorwerpen, technieken en allerlei andere zaken die met wereldbouw te maken hebben en die woorden zijn nu ook weer goed opgetekend, met de uitleg van wat ze betekenen erbij.

Langzamerhand komen we bij het punt dat we verder kunnen plotten en dan gaan we weer schrijven en komen we steeds dichter bij de climax van het verhaal. Wat daar moet gebeuren weten we al precies. Lekker spannend maken is dan weer van belang.

We hebben er weer zin in na het lezen van het deel dat al geschreven was. Steeds verrassen we onszelf een beetje als we het teruglezen. Het zit wel goed, alles klopt en nu moeten we weer verder. Deel 1 (Sluimerend vuur) wordt een vervolg op Schimmenschuw, maar we gaan het zo schrijven dat het ook apart daarvan gelezen kan worden.