Tag: De vergeten vloek trilogie

Wat was als kind jouw droombaan?

On door johannalimeinBloganuary Challenge

22 januari 2023

What was your dream job as a child? Wat was als kind jouw droombaan? Dat is wat #bloganuary van vandaag mij vraagt.

Als kind haalde ik veel plezier uit ‘clubblaadjes’ schrijven en illustreren voor een klein vriendinnengroepje, dus ik denk dat een baan bij een tijdschrift of krant wel iets voor mij geweest zou zijn. Ik droomde ook van schilderen en gaan studeren aan de kunstacademie, maar dat werd mij van huis uit afgeraden. Toch zat creativiteit er altijd al in en nadat ik op de pedagogische academie terecht was gekomen, bleven de creatieve vakken naast opvoedkunde mijn favorieten. Handenarbeid, handwerken, tekenen en schilderen, daar leefde ik naartoe. Tekenen werd een van mijn specialisatievakken, de andere was biologie. In de jaren dat ik werkte, gebruikte ik mijn creativiteit vooral in mijn vrije tijd. Ik borduurde, haakte, weefde en breide, deed allerlei doe-het-zelf klussen in huis, tekende en schilderde en schreef bijvoorbeeld een feuilleton voor de schoolkrant. Uiteindelijk is het schrijven van artikelen en werkstukken uitgegroeid tot het schrijven van dagboeken voor verschillende personages in de verbeeldingswereld die ik samen met Dinie bedacht.

En nu ik gepensioneerd ben doe ik eindelijk wat ik altijd al heb gewild, ik schrijf romans en korte verhalen en ik maak tekeningen voor de kaften en de personages, voor de landkaarten en voor mijn blogs. Het kringetje is rond, de zoektocht naar mijn droombaan is voorbij. Ik had nooit schrijfster kunnen worden als ik geen werk als lerares had gekregen of als ik geen werk had gekregen bij het schildersbedrijf waar ik later nog zes jaar heb gewerkt. Dan had ik geen pensioen op kunnen bouwen of kunnen sparen om in mijn levensonderhoud te voorzien. Ik ben dus erg blij dat ik nu de vrijheid heb om datgene te mogen doen dat ik het liefste wilde en waarvan ik als kind al droomde.

Groeten van Johanna Lime

Mijn favoriete manier van reizen

On door johannalimeinBloganuary Challenge

14 januari 2023

What is your preferred mode of travel? Op dag 14 van #bloganuary vraagt WordPress mij wat mijn favoriete manier van reizen is. Voor mij persoonlijk is het antwoord met de auto, waarbij ik zelf aan het stuur zit en de controle heb. Het is nu nog een benzineauto, maar als ik aan een nieuwe toekom, wil ik overstappen op een elektrische auto of een waterstofauto, maar daarvoor heb ik eerst nog meer informatie nodig. Ik rijd niet meer zo vaak, dus ik wacht betere opties en modellen nog even af.

Voor de personages uit mijn boeken zal de favoriete manier van reizen erg afhankelijk zijn van de planeet waarop ze wonen. Laskorianen zullen het liefst met auto’s over Hogesnelheidswegen voortgetrokken worden, in een queue met energielinten tussen de voertuigen in. Berinezen rijden regionaal met kabats rond, dat zijn vierwieler- of driewielerwagentjes met accu’s. Bij langere reizen tussen de districten nemen ze de monorail die op een bed van ritovysche energie over de spoorbaan raast. Overstappen op veerboten is nodig wanneer er een zee tussen de districten zit. Natuurlijk is er ook nog het ruimteveer, dat bestaat uit comfortabele ruimteschepen, die een lijndienst onderhouden tussen de planeten van hetzelfde koninkrijk. Voor lange afstanden tussen verschillende planeten met andere volkeren zijn er ruimtekruisers nodig. Voor wat kortere afstanden in hetzelfde planetaire stelsel zijn jagers een betere optie. Ruimtevaart is heel gewoon in mijn verbeeldingswereld.

In mijn volgende boek Schakelmagie, dat in 2023 wordt verwacht, komen de planeten Calliope en Kwerpardië in zicht. Bij de Boselfen van Calliope wordt het vervoer door de bossen geregeld met koningsherten of schildzwijnen. Bij de Woestijnelfen van Kwerpardië zijn er terreinwagens nodig. Nomaden reizen op enorme schorpioenen door de Woeste Leegte. In bergachtig gebied, zoals op de rug van Guzara, kun je beter wandelen. Het hangt er dus een beetje vanaf welke condities er zijn in de wereld, die het reizen op een bepaalde manier mogelijk maken.

Wanneer je hier meer over te weten wilt komen, raad ik je aan om mijn boeken te lezen, dan kun je tijdens het lezen ontdekken van welke manieren van reizen mijn personages gebruik maken in de wereldbouw die ik heb bedacht.

Deze keer eens een wat minder tijdrovend antwoord op de dagelijkse vraag. Ik ben vandaag begonnen aan het schrijven van hoofdstuk 21, vanuit een gemene antagonist. Die scènes wil ik af krijgen, dus ik ga gauw verder schrijven.

Goed weekend iedereen.

Kijk een beetje uit als je door de regen de weg op moet, want het is wel erg nat vandaag.

Eigenlijk is het veel beter weer om in huis te blijven en lekker te gaan lezen.

Groeten van Johanna Lime.

Stel je eens voor dat je een fortuin bezat

On door johannalimeinBloganuary Challenge

13 januari 2023

If you had a billion US dollars, how would you spend it? Dit is de vraag van WordPress voor #bloganyary van vrijdag 13 januari. Een grapje zeker? Deze vraag doet me denken aan de hond een worst voorhouden die hij niet mag eten. Of jarenlang een maandelijks bedrag geven aan een loterij die je miljoenen belooft, terwijl je misschien één keer een ontbijtkoek wint. Maar goed, laat ik me eens voorstellen dat ik zomaar ineens een biljoen euro’s had, wat zou ik daar dan mee doen?

Natuurlijk kan ik lekker egoïstische doelen stellen, zoals al mijn boeken laten vertalen naar het Engels, er luisterboeken van laten maken, de verhalen laten verfilmen voor een Netflix serie, een dure promotiecampagne op de STER bekostigen, zodat ook andere lezers in aanraking kunnen komen met mijn verhalen. Misschien, als ik toch zoveel geld heb ontvangen, kan ik het hele Nederlandstalige fantasy en sciencefictiongenre in die promotie meenemen. Zoiets wat nu in het klein gebeurt in About Books, waar uitgeverij Zilverspoor/Zilverbron steeds ook veel auteurs van andere uitgeverijen aan het woord laat.

Als ik het wat meer altruïstisch bekijk, kan ik misschien beter dat geld besteden aan het versneld toepassen van allerlei maatregelen om de klimaatverandering te stoppen en de diversiteit van alle soorten op de wereld te beschermen. Als er dan nog geld over was zou ik dat in willen zetten om kansarme mensen de mogelijkheid te geven om een duurzaam eigen bestaan op te bouwen, zodat honger en armoede uit de wereld konden verdwijnen. Als er dan nog wat geld over was zou ik wetenschappelijk onderzoek steunen zodat genezing van nare ziektes mogelijk werd en patiënten niet langer in mensonterende situaties terecht kwamen.

Je leest het al, het zijn wel veel als-en, maar wat als dat allemaal eens kon?

Het liefst zou ik alle wereldburgers ervan willen overtuigen dat ze een heel klein deel zijn van een groter geheel en dat ze, als ze geen respect hebben voor elkaar en voor de planeet, meewerken aan hun eigen ondergang. Dat ze niet tegen elkaar moeten opstaan of anderen hun macht op moeten leggen, maar dat ze met elkaar alle mogelijkheden moeten onderzoeken om als hele mensheid boven onszelf uit te kunnen stijgen. De weg naar acceptatie en vrede.

Ik ben alleen bang dat dit laatste streven niet met een geldbedrag te halen valt, zelfs niet als het een biljoen dollars was, daar zijn andere waardesystemen voor nodig. Als alle mensen (en dan bedoel ik echt iedereen) dit nou eens voor ogen hielden en daarnaar gingen handelen, dan zou de wereld zoveel beter zijn.

Misschien zou ik dan mijn verhalen zelfs op onze eigen aarde laten afspelen. Wie weet.

Veel positieve gedachten gewenst,

Johanna Lime

Waarom schrijf je?

On door johannalimeinBloganuary Challenge

6 januari 2023

De zesde vraag van #bolganuary van WordPress is: Why do you write?

Waarom schrijf je?

In de eerste plaats schrijf ik, omdat schrijven een goede manier is om mijn gevoelens, ervaringen, gedachten en fantasieën tot uiting te brengen. Mensen die makkelijke praters zijn en grote groepen mensen om zich heen hebben, zullen het schrijven misschien niet zo nodig hebben als ik. Zij kunnen direct communiceren met hun vrienden en verwerken hun dagelijkse ervaringen tijdens de feedback die ze van personen krijgen.

Ik ben meer een binnenvetter, iemand die liever wat op de achtergrond blijft en slechts een paar goede vrienden in vertrouwen neemt. Daarom ben ik erg blij met pen en papier, laptop en een tekstverwerker. Ik ben ook geen sporter, die de stress van alledag kwijt kan in lichaamswerk. Ik zit voornamelijk in mijn hoofd. Daardoor kan mijn gedachtewereld nogal overweldigend worden. Er ontstaan veel associaties tussen mijn gedachten over ervaringen, kennis die ik opdoe door allerlei studies en wat ik zintuiglijk waarneem. Ik ben nieuwsgierig van aard en verwonder me graag over allerlei magische dingen, mijn verbeelding is rijk aan ideeën. Ik ben een geboren schrijfster, die pas laat de kans kreeg om boeken uit te brengen. Nu ik eenmaal die weg ben ingeslagen, wil en kan ik niet meer leven zonder schrijven. Dit is mijn roeping en mijn passie, ik had dit al veel eerder willen doen.

Waar komt je liefde voor het vertellen van verhalen vandaan?

Ik kon altijd al erg genieten van verhalen. Mijn tante Ali woonde bij ons in en zij had een serie 45 toeren singles met sprookjes. Ik heb ze grijsgedraaid. Ik ben nogal nieuwsgierig ingesteld en wilde altijd van alles weten, dus ging ik op onderzoek uit. Omdat ik veel met Dinie samen fantaseerde, en wij eigenlijk niet konden vinden wat we zelf het liefst aan verhalen wilden lezen, bedachten wij ze zelf. We werden geïnspireerd door wat er op tv kwam, zoals The Thunderbirds en Star Trek. Ook bordspellen en computerspellen vonden we leuk. Daar verzonnen we op verder en zo kwamen we uit bij het dagboeken schrijven van personages waar wij zelf graag over wilden lezen. We zijn eigenlijk altijd blijven spelen en maakten er rollespellen van, waarbij we vanuit onze zelfbedachte personages gesprekken voerden. Wat als dit nou eens gebeurde? Dat was iets waar altijd in verhalen mee geëxperimenteerd werd. In onze verbeelding was veel meer mogelijk dan in werkelijkheid, waar alles door regels en verplichtingen veel te strak gehouden werd. In 2011 besloten we boeken te gaan schrijven met het materiaal dat we verzameld hadden. Het moest er gewoon uit, er was een enorme drang om onze verhalen met anderen te kunnen delen. In mijn werkzame leven was ik ook vaak degene die schreef, artikelen voor de schoolkrant, verslagen van reizen, toespraken bij een familiefeest, lange gedichten met Sinterklaas, artikelen in een personeelsblad en ga zo maar door. Maar fantasy en sciencefiction verhalen schrijven doe ik het allerliefst.

Groeten van Johanna Lime

Paperback Boekendag vieren

On door johannalimeinInformatie2 reacties

30 juli 2022

Vroeger werden er alleen maar boeken verkocht met zware houten omslagen en een gestikte rug, ze hadden ook veelal leren omslagen. Deze boeken zagen er aantrekkelijk uit, maar waren ook erg… erg… zwaar, en meestal ook nogal prijzig.

In de 19e eeuw ontstond de paperback, die zorgde voor een andere techniek om het drukken en uitgeven van boeken te verbeteren. Paperbacks waren lichter en minder duur om te produceren. Ze konden door hun formaat ook makkelijker worden meegenomen, een mooie manier om je favoriete boek aan een ander te laten zien.

Op 30 juli is het Paperback Boekendag en op deze dag van het jaar wordt tegenwoordig de creatie van deze nieuwe vorm van boeken gevierd, en natuurlijk van de massa mensen voor wie het lezen van boeken beter toegankelijk werd, zodat zij die handige paperbacks ook gingen lezen.

Meer informatie over Paperback Boekendag

Een paperback wordt ook wel aangeduid als een soft cover. Dit is een type boek dat wordt gekenmerkt door een kartonnen omslag of een omslag van dikker papier. De pagina’s worden meestal bij elkaar gehouden met behulp van lijm, in plaats van nietjes of draden. Het tegenovergestelde van dit type boek is een boek met harde kaft.

Paperbacks zijn gebonden met karton dat is bedekt met een dun laagje plastic. Er kunnen verschillende diktes en soorten papier worden gebruikt voor de pagina’s in het boek. Sommige van de beste boeken zijn tegenwoordig paperbacks. Een uitgever zal meestal paperbacks maken omdat ze goedkoper zijn.

Geschiedenis van Paperback Boekendag

Een van de dingen die ertoe leidden dat lichtere boeken werden ontwikkeld, was het lezen in de trein. De spoorlijn is en blijft vaak een snelle manier van reizen, waarbij je zittend in een coupé ontspannen een boek kunt lezen.

Hoewel boeken een prima manier waren om de tijd mee door te brengen, waren ze vroeger erg duur en behoorlijk groot en zwaar, waardoor ze nogal onhandig waren om onderweg te lezen. Daarom waren de eerste paperbacks gericht op treinreizigers.

Sinds die tijd zijn paperbacks steeds populairder geworden vanwege zowel hun gereduceerde prijs als hun draagbaarheid. De moderne ontwikkelingen van tegenwoordig hebben een nog lichtere variatie van het boek opgeleverd. Er is nu ook een digitale vorm van lezen bijgekomen, doordat er tegenwoordig ook e-books zijn die op een e-reader of een smartphone gezet kunnen worden. Toch blijft voor sommige lezers niets zo bevredigend als een papieren boek in je handen houden, de pagina’s om kunnen slaan en het boek kunnen voelen en ruiken. Paperback Boekendag eert en verheerlijkt de praktijk van het comfortabele en ontspannen lezen, het genieten van een goed boek.

Paperback Boekendag wordt gevierd als de verjaardag van de datum waarop de eerste Penguin-paperback in 1935 in Engeland werd gepubliceerd. Maar ook voor 1935 bestonden er al paperbacks. Ze waren echter erg goedkoop en van slechte kwaliteit. De paperback-revolutie werd door Sir Allen gestart onder de naam Penguin. Boeken van Ernest Hemingway tot Agatha Christie kwamen bij Penguin uit.

Ik herinner me uit de jaren 1960-1980 nog wel de Penguin paperbacks, en ook de Bruna zwarte beertjes boeken en de Prisma pockets die in Nederland op de markt kwamen. Sinds die tijd heeft de paperback naar mijn idee een hele ontwikkeling meegemaakt. De Prisma pockets bezaten slechts een beperkt aantal pagina’s en ze waren wel heel erg zakformaat.

Mijn boeken van aquaZZ en Zilverbron hebben ongeveer het formaat van A5, de lay-out van de tekst lijkt meer op de oude boeken van vroeger en ze hebben ook meer pagina’s dan Bruna zwarte beertjes pocketboekjes of paperbacks uit bijvoorbeeld een Bouquetreeks van toen ik tiener was. Pasgeleden las ik ergens dat om het sciencefictionverhaal in het pocketformaat te laten passen, het bij de vertaling naar het Nederlands een heel stuk werd ingekort. Gelukkig gebeurt dat met mijn boeken niet en kunnen ze gewoon 358 of 477 pagina’s dik zijn. De laatste tijd is het zelfs mogelijk om tot 800 pagina’s te drukken. Ook het proces van paperbacks wordt steeds verbeterd.

Het gebruik van e-books speelt in op het gemak van het aanpassen van de lettergrootte en het niet hoeven te sjouwen met een boek. Het is misschien beter voor de natuur en kost minder bomen, hoewel een e-reader of een smartphone natuurlijk weer op een andere manier een aanslag is voor energie en milieu. Ik denk dat ieder voor zich wel kan bepalen wat voor medium hij of zij het liefst gebruikt. Uiteindelijk gaat het erom dat de verhalen bij de lezers komen en dat er nog steeds gelezen kan worden. Een behoefte van de mens die hopelijk nooit stopt omdat verhalen bijdragen aan het begrip van de wereld rondom ons, ze zetten ons aan het denken over ons bestaan en allerlei zaken die daarmee te maken hebben.

Hoe Paperback Boekendag te vieren?

De beste manier om Paperback Boekendag te vieren, is door het lezen van je favoriete paperbacks. Als het een tijdje geleden is dat je een echt boek hebt gekocht, is dit je kans om dat te doen. Ga eropuit en vind een exemplaar in je favoriete genre, of geef een paperback cadeau aan een vriend.

Als je dan na je tocht langs (online)boekenwinkels te hebben gemaakt en je de collecties hebt bekeken, is het tijd om een keuze te maken uit je boekenkast. Paperback Boekendag herinnert aan al die rustige dagen die besteed werden aan het lezen van een boek, lekker binnen zitten en wegdromen in een andere wereld terwijl de regendruppels langs de ruiten liepen.

Een andere manier om Paperback Boekendag te vieren, is door aan je eigen boek te beginnen. Als je al geruime tijd je eigen boek wilt schrijven, is dit de perfecte gelegenheid om dat te doen! Ze zeggen vaak dat beginnen het moeilijkste is. Denk eraan dat je niet direct een bestseller hoeft te schrijven. Je zou bijvoorbeeld kunnen beginnen met het schrijven van je eigen dagboek. Dit is een goede manier om aan het eind van de dag je gedachten neer te zetten. Dit kan zelfs een ontspannende oefening zijn, waardoor je beter slaapt omdat je minder stress ervaart.

Op de plaatjes ziet u de paperbacks die tot nu toe zijn uitgekomen van Johanna Lime.

Veel leesplezier!

Auteur Johanna Lime – 2011 tot 2021

On door johannalimeinInformatie

28 oktober 2021

In 2011 besloten Dinie Boudestein en Marjo Heijkoop dat het tijd werd om in de openbaarheid te treden met hun schrijfwerk, waar ze sinds hun tiende jaar samen aan bezig waren. De directe aanleiding tot dat besluit was het overlijden van Marjo’s jongste broer Maarten, op 47-jarige leeftijd. Dinies vader Henk was 69, zus Joke 43, broer Arie 53, broer Piet 56 en moeder Adriana 88 toen zij in de periode van de vijftien jaren daarvoor ook al waren heengegaan. Het leven was maar kort. Voor ons gold de aanname dat mensen steeds maar ouder werden echt niet. De meesten haalden de pensioengerechtigde leeftijd niet eens! Ons kringetje naaste familieleden werd alsmaar kleiner.

Stel dat ons dat zou gebeuren. Dan ging alles wat we bedacht hadden aan verhaal, wereldbouw en personages zo de prullenbak in. Niemand zou van het bestaan ervan afweten. We hadden er nooit met anderen over gesproken, hielden het geheim en voor onszelf.

Dat er nooit iets mee gedaan zou worden, wilden we niet. Daarvoor beleefden we er te veel plezier aan. We moesten het delen met de wereld om ons heen. Dus besloten we om van de dagboeken van personages die we tot dan toe geschreven hadden, echte verhalen te gaan schrijven. Verhalen die uitgegeven konden worden.

We begonnen te schrijven aan “De vergeten vloek”. Maar net toen we na drie maanden zoveel op papier hadden staan dat we eens uit gingen zoeken of we een uitgever konden vinden, zagen we op het internet de manuscriptenwedstrijd van Magic Tales en Luitingh Fantasy. Zij wilden een manuscript voor een op zichzelf staand verhaal. We besloten om daaraan mee te doen. Dus pasten we ons aan en haalden een bijpersoon tevoorschijn uit het tot dan toe geschreven manuscript. Kamilia Arras werd de hoofdpersoon van ons nieuwe manuscript. We bedachten een verhaal over een tijdreis, naar de oorsprong van onze verbeeldingswereld. Dat werd “Schimmenschuw”.

Schimmenschuw kwam als het debuut van Johanna Lime, ons pseudoniem, in 2015 uit bij Zilverbron. Wij waren echte schrijvers geworden. Behalve romans schreven we ook korte verhalen voor schrijfwedstrijden in het fantastische genre. Drie korte verhalen werden in 20215 opgenomen in bundels bij Annibo. We kregen bij Zilverbron contracten voor het verhaal dat onze uitgebreide wereldbouw recht zou doen. Dat werd trilogie “De vergeten vloek.” Van 2012 tot 2018 deden we aan allerlei wedstrijden mee met onze korte verhalen en daar maakten we vanaf november 2015 e-books van voor Smashwords.

We waren lekker bezig met schrijven en ontmoetten onze collega’s en lezers op beurzen en festivals.

We lazen ook de boeken van collega-auteurs en leerden veel over het schrijven van korte verhalen en romans, tijdens cursussen en van de redactie op ons werk, uit juryrapporten en uit verschillende bronnen op het internet. Schrijven was niet meer uit ons leven weg te denken.

In 2018 ging het mis. Bij Dinie was de kanker teruggekomen, waarvoor ze tien jaar eerder was behandeld. En nu was er geen redden meer aan. Op 23 december 2018 overleed ze na een kort ziekbed, nog voor we naar de afspraak met de oncoloog konden gaan.

We hadden het derde deel van Schamel verbond nog niet helemaal geschreven. Het plot stond in een schema en met het schrijven zaten we ongeveer op de helft.

Zou de trilogie nu toch niet uitkomen? Bleef het maar bij twee delen? Dat kon natuurlijk niet.

Het blijft vreselijk dat Marjo haar beste maatje, grootste vriendin, liefste nicht en trouwe geestverwant is kwijtgeraakt aan die rottige K-ziekte. In de jaren die volgden na 2018 stierven ook haar moeder (88) en haar vader (94), voor wie Marjo de mantelzorg gedaan had. Dat was ook een groot gemis, maar zij hadden al een heel eind verder kunnen reizen op de levensweg dan Dinie, die met 65 haar pensioenleeftijd niet gehaald heeft, net als haar broers en zus. Het is erg eenzaam geworden zonder deze mensen, al leven ze door in Marjo’s herinnering.

De boeken waaraan Dinie meegeschreven heeft, zijn het tastbare bewijs van haar bestaan. Haar stem is daarin terug te vinden. Sinds Dinies overlijden besloot Marjo om alleen door te schrijven. Hoe kon ze anders? Het was haar grote passie en dat is het nog steeds. Meer zelfs. Het schrijven neemt een belangrijke plaats in, in haar leven. Het houdt door de dimensies heen de banden met Dinie in stand.

Bovenstaande boeken zijn inmiddels uitgebracht door Johanna lime. En behalve deze romans zijn er de korte verhalen op Smashwords.

Degenen die dit blog volgen, weten dat er meer aan komt. Na tien jaar is Johanna Lime nog lang niet uitgeschreven. Er komen nog korte verhalen aan. Trilogie Interplanetair waaraan hard gewerkt wordt om hem verder af te krijgen. Een nieuwe manuscriptenwedstrijd. Plannen voor nieuwe romans daarna. Meedoen aan korte verhalen schrijven.

Marjo hoopt dat zij haar ouders achterna mag gaan en nog heel lang van haar (pré)pensioen mag genieten. Dat we de klimaatproblemen zo goed aanpakken dat ze geen gevaar meer vormen voor alle leven op aarde. Dat ze nog lang gezond en sterk en slim kan blijven om het schrijven vol te houden. Maar vooral dat er nog veel lezers de weg naar de boeken van Johanna Lime zullen vinden en mee mogen genieten van de verhalen uit de wereldbouw die Dinie en zij verzonnen hebben, al wordt die de laatste jaren ook verder uitgebreid met nieuwe ideeën.

Dank jullie wel voor het volgen van Johanna Lime.

Terugblik op het jaar 2020 van Johanna Lime

On door johannalimeinInformatie

30 december 2020

Op de foto’s van mij in dit blog zit Copyright, ze zijn gemaakt door Kim van Gent Photography.

Twee websites

Aan het eind van 2019 en het begin van 2020 heb ik mijn websites opgeknapt. Deze blogsite van Johanna Lime heb ik aangehouden, maar van de websites ‘Schimmenschuw’ en ‘De vergeten vloek’ heb ik nu De Boeken Van Johanna Lime gemaakt. Wel zo handig als de informatie over al mijn boeken, met leesfragmenten, flapteksten en recensies bij elkaar staan.

Na Fantasy Fest stopten de festivals

Ik had net als voor 2019 besloten dat ik in 2020 overal aan mee wilde doen. Aan conventies, festivals en beurzen waar ik mijn boeken kon verkopen. Dat lukte vanwege de covid-19 pandemie alleen nog maar voor het Fantasy Fest in Rijswijk, aan het begin van het jaar. Daarna kwam alles stil te liggen, behalve dan online. Op het internet ontstonden juist nieuwe initiatieven, zoals About Books en de herfstchallenge van de Zilverboekenclub op Instagram.

Ik heb het jaar 2020 bijna in zijn geheel helemaal alleen doorgebracht in mijn huis. Ik kwam alleen voor de mantelzorg voor mijn vader de deur maar uit, wat met verschillende spoedbezoeken aan poliklinieken van ziekenhuizen best een angstig gebeuren was, vanwege het risico op besmettingen en zijn steeds groter wordende kwetsbaarheid. De zorg voor mijn vader werd steeds intensiever, hij kwam op het laatst zelfs op een wachtlijst voor een verpleeghuis te staan. Daar is hij echter nooit in terecht gekomen, want op 5 november overleed hij. Mijn vader is 94 jaar geworden.

Gelukkig kwam mijn broer weer in Nederland wonen en stond ik er niet helemaal alleen voor. Er moest natuurlijk veel geregeld worden met de begrafenis en de administratieve zaken die bij een overlijden horen. Zijn huurflat moest ook leeggemaakt worden. Ik ben heel blij dat mijn broer daarbij een grote steun was. In de afgelopen drie jaar ben ik mijn beide ouders en Dinie kwijtgeraakt, dat is een groot gemis. Het is eenzaam in huis, maar gelukkig ben ik iemand die zichzelf heel goed kan vermaken, ik sla ik me er wel doorheen. Met mijn schrijfwerk, de Facebookgroep Zilverboekenclub en mijn digitale beeldbewerkingen voor dit blog, de tekeningen en de e-books voor Smashwords is er altijd wel iets te doen. Alleen zou het wel weer fijn zijn om lezers van mijn boeken en collega-schrijvers weer eens persoonlijk te ontmoeten. Hopelijk kan dat weer in 2021, als we worden ingeënt tegen het virus.

Met mijn gezondheid gaat het gelukkig beter dan vorig jaar, ik volg nog steeds een koolhydraatarm dieet en ga regelmatig naar de diëtiste. Ik heb minder last gehad van de artrose aan mijn heup en knie, ben nog een paar kilo afgevallen, maar daarna bleef mijn gewicht min of meer stabiel. In 2021 wil ik proberen om weer verder af te vallen, door meer te gaan bewegen.

De vergeten vloek trilogie was in april 2020 compleet

2020 had een topjaar moeten worden, want na de redactie aan het begin van 2020, kwam in april het laatste deel uit van trilogie De vergeten vloek. Op verschillende festivals hoorde ik van lezers dat ze mijn boeken pas wilden gaan kopen, wanneer mijn trilogie compleet zou zijn. Helaas miste ik die kans, omdat alle festivals werden afgelast. Er was geen Elfia, geen Keltfest en geen Castlefest in 2020. Wat een nare tijd om dat allemaal te moeten missen.

Toch ben ik heel trots op het derde deel van De vergeten vloek. Schamel verbond is wel naar verschillende recensenten gegaan en werd gezien als een mooi afsluitend deel van het verhaal. Alles uit deel 1 en 2 kwam in dit boek bij elkaar. Ik heb Schamel verbond pas zelf ook eens als boek gelezen en ben zeer tevreden met hoe de trilogie uiteindelijk geworden is. Wat een geweldige prestatie, Dinie zou er vast heel trots op zijn geweest.

Zilverbron heeft alle vier mijn boeken, Schimmenschuw, Sluimerend vuur, Smeulend venijn en Schamel verbond inmiddels ook als e-book uitgebracht. Voor de paperbacks van trilogie is er zelfs een aanbieding gekomen waarbij de hele serie goedkoper weggaat. Dus is er geen reden meer om te wachten tot de trilogie compleet is.

Van De vergeten vloek kwam Sluimerend vuur in dit afgelopen jaar in de schijnwerpers te staan bij de Fantasy en Scifi leesclub van Hebban. Ons boek heeft de test van een groep lezers goed doorstaan. Ze vonden het gebruik van magie in combinatie met moderne technieken een goede vondst.

De twaalfde Saturnusmaan kreeg een kans bij uitgeverij aquaZZ

In december 2019 trok ik de stoute schoenen aan. Ik zocht een uitgeverij voor mijn autobiografische fictie over twee eigenwijze vrouwen die als onderzoeksobjecten door twee aliens onder de loep genomen worden. In eerste instantie dacht ik dat het wel een erg gelukkige vondst zou zijn als de eerste de beste inzending naar een uitgeverij tot resultaat zou leiden. Maar het lukte! Ik was dan ook positief verrast dat Angélique Kersten, van uitgeverij aquaZZ, in januari al aangaf dat ze dit verhaal uit wilde geven.

Ik heb er ongeveer twee jaar aan gewerkt, tijdens de online cursussen die ik volgde bij de Online Schrijfschool van Marjon Sarneel. Dit verhaal heeft lange tijd door mijn hoofd gespookt, het vocht om een plekje in de wereld en moest wel geschreven worden omdat ik nogal gepassioneerd was geworden door alles wat ik in mijn leven had meegemaakt. Het autobiografische deel omvat uiteindelijk een bepaalde periode uit mijn leven, gecombineerd met allerlei fictieve ingevingen waarbij aliens gebruikt zijn.

Angélique vond het een mooi verhaal en samen hebben wij de redactie van dit boek gedaan.

In april 2020 kwam er dus nog een tweede boek van mij uit, De twaalfde Saturnusmaan.

Volgens Ferry Visser die het las voor een recensie, zelfs het beste boek dat ik tot nu toe geschreven had.

Wat is Schamel verbond een prachtboek geworden, met het omslag waarop Sesha en Chimaera samen in hun manifestaties van draken door de ruimte vliegen. Ik ben ook heel blij dat de sterrenkaart die ik voor dit boek getekend had over twee pagina’s heen in dit boek is opgenomen, lekker duidelijk leesbaar. Bij de fotoshoot door Kim van Gent in december 2020, moest ik er natuurlijk mee op de foto.

Korte verhalen van 2019 herschrijven

Na Waterloper van 2019 herschreef ik twee verhalen voor Edge Zero 2019, de wedstrijd waar in 2020 ook weer een bundel van uitkwam. Zij doen dit nu alweer een aantal achtereenvolgende jaren. Helaas levert het voor mij steeds niets anders op dan frustratie. Mijn ingezonden verhalen waren in de eerste ronde alweer door de jury opzij gelegd. Niet bepaald motiverend om nog eens tijd te stoppen in meedoen aan Edge Zero, vind ik.

Nee, dan beleefde ik meer plezier aan het herschrijven van mijn gediskwalificeerde verhaal, dat apart gelegd werd omdat het niet voldoende bij het thema van de wedstrijd van Waterloper 2019 paste. Dit was echter wel het verhaal dat het jurylid Steven Wekdam motiveerde om voor het beste gediskwalificeerde verhaal voortaan een Drenkelingenprijs bij Waterloper in te stellen.

Ik heb ‘Hoe een oger uit Geoglurk de aardmannen hielp’ eveneens met de aanwijzingen uit de juryrapporten herschreven. Het staat nu als een ‘bepaal zelf je prijs – verhaal’ op mijn Smashwords pagina. Als je het gratis wilt downloaden kan dat dus ook, maar alleen bij Smashwords. Bij Kobo of elders zijn er wel kosten aan dit verhaal verbonden. Eens te meer een reden om eens naar mijn korte verhalen te kijken op mijn Smashwords pagina.

CampNaNoWriMo van april 2020

Het is inmiddels een traditie dat ik aan CampNaNoWriMo en NaNoWriMo meedoe, sinds ik eraan begon in 2014. Omdat in mei de Waterloper Verhalenwedstrijd wordt gehouden, probeer ik tegenwoordig om april vrij te houden voor een project waarbij ik korte verhalen herschrijf of nieuw schrijf. In april 2020 resulteerde dit in het herschrijven van twee korte verhalen voor Edge Zero, het herschrijven en uitgeven van het verhaal over de oger voor een Smashwords e-book en het schrijven van drie nieuwe verhalen voor de tweede editie van Waterloper. Ik had zelfs nog wat tijd over om te beginnen aan een verhaal dat in mei 2020 klaar kwam en uiteindelijk in het HSF tijdschrift terecht kwam van juli 2020. Mijn eerste publicatie van een kortverhaal dat in een tijdschrift opgenomen werd.

HSFCon en HSF tijdschrift

Door de NCSF ben ik gevraagd om lezingen te geven over mijn boeken en mijn wereldbouw. Dat zou tijdens de HSFCon van 14 en 15 november gebeuren, maar helaas moest dit ook vanwege de pandemie worden uitgesteld. Nu staat het in de planning voor 13 en 14 november 2021.

Ik was door HSF benaderd voor het schrijven van verhalen. Een ervan, met de titel ‘De Humayesse’ kwam in juli 2020 in het tijdschrift. Het verhaal is geïnspireerd door al het nieuws rondom het virus. Een tweede verhaal zal in 2021 in het HSF tijdschrift opgenomen worden.

CampNaNoWriMo van juli 2020

In juli heb ik CampNaNoWriMo gebruikt om een vierde versie te schrijven voor mijn nieuwe boek. Interplanetair deel 1 Ruimtestad, het eerste deel van een nieuwe trilogie, staat in de planning voor januari 2021. Nadat ik deze versie schreef is het manuscript opgestuurd naar Zilverbron en in november en december 2020 volgde de redactie.

Ik begon in juli ook aan een verhaal voor de Harland Awards van 2020, maar dat schreef ik in september af. Het bleef bij 1 verhaal deze keer.

NaNoWriMo niet gehaald in november

Voor november 2020 had ik een project, ik wilde Interplanetair deel 2 Geestenpoort verder gaan schrijven, nadat ik in de maanden ervoor tot hoofdstuk 7 gekomen was. Maar na zo’n 10.000 woorden ging dit niet meer. Mijn vader was gestorven en ik had het druk met andere dingen. Wel heb ik nog samen met Natascha van Limpt aan de redactie van Interplanetair deel 1 Ruimtestad kunnen werken, zodat de hoofdredactie van het boek op 3 december klaar was.

Omdat ik in november de NaNoWriMo niet won, heb ik op de website een nieuw project gemaakt voor december en ben ik een maand later aan het project verder gaan werken. Inmiddels is dit versie 2 geworden, want na de redactie moesten er wat dingen in het plot veranderen. Ik ben nu tot 40.000 woorden gekomen met dit tweede deel.

Resultaten van wedstrijden waar ik in 2020 aan meedeed

Fantoompijn, het verhaal dat aan de Harland Awards meedeed, kwam op plaats 101 te staan.

Ik vind het een goed verhaal en heb besloten om het te gaan herschrijven, met gebruikmaking van de commentaren uit het juryrapport.

Bij de waterloper Verhalenwedstrijd viel ik dit jaar in de prijzen. Mijn verhaal ‘De magie van het lorgnet’ haalde de tweede ronde en kwam op de 15de plaats. Voor mijn doen was dit al tamelijk hoog. Dus je snapt dat ik ontzettend blij was dat ‘Rode zwammen’ de 9de plaats haalde. Dit verhaal krijgt het certificaat van de Stormvloedkeringprijs, omdat het de grootste deviatie had bij de juryleden. Mijn verhaal ‘Nederland emigreert’, waar ik vier thema’s in verwerkt had, kwam op de 5de plaats. Het krijgt het certificaat van de vijfde plaats, omdat het bij de beste verhalen van deze wedstrijd hoort, maar ook de Eb en Vloedprijs, omdat ik ten opzichte van 2019 zestien plaatsen gestegen ben in het klassement!

Al deze verhalen zijn het waard om een publicatie te krijgen en dus heb ik voor 2021 werk te doen. Ik ga ze uitgeven op Smashwords. De kaften ervoor heb ik inmiddels al getekend.

Winacties en promotie

In 2020 had ik weer een paar winacties op mijn website Boeken van Johanna Lime, bij Acties. Ik deed ook weer mee met de Summer Sale en de End of Year Sale op Smashwords. Dan zijn sommige van mijn e-books met korting te downloaden. Ze worden aangekondigd op mijn blogsite Johanna Lime, bij Publicaties NL.

Bij de winacties voor mijn boeken, zoals nu de Decemberactie van de Zilverboekenclub, vraag ik aan degenen die een boek winnen om een recensie.

Ik heb in 2020 aardig wat recensies van bloggers en lezers gekregen op de boeken van Johanna Lime. Daar ben ik erg blij mee. Dank jullie wel! Ik hoop dat het meer lezers over de streep zal trekken om mijn boeken te lezen.

Ik wens iedereen een gelukkig 2021 toe. Hopelijk zie ik jullie dan weer eens op een festival.

Johanna Lime (Marjo Heijkoop)

Vooruitblik op het jaar 2020

On door johannalimeinInformatie2 reacties

17 januari 2020

Op 23 december 2019 had ik al een terugblik gegeven op 2019, nu dan maar een paar dingen om alvast naar uit te kijken voor 2020.

Allereerst ben ik erg blij dat ik schrijf. Ik ben iemand die altijd wel iets te doen moet hebben en ik kan mijn creativiteit mooi in het schrijven kwijt. Ideeën bedenken, brainstormen over wezens en planeten ergens in de ruimte, of over allerlei andere onderwerpen waar een verhaal van te maken is. Als ik een verhaalidee met personages en de nodige conflicten heb uitgewerkt, kan ik het gaan plotten en het daarna op gaan schrijven. Dan weer herschrijven, nog eens verbeteren en nog eens, totdat ik er helemaal tevreden over ben. Ik weet al dat de volgende drie manuscripten voor boeken weer een fijn thuis zullen krijgen bij uitgeverij Zilverbron. Met een goede redactie, een mooie omslag en professioneel drukwerk zullen de verhalen hun weg kunnen vinden naar lezers. Leuk, dan hebben we weer iets om naar uit te kijken, ook voor 2021, 2022 en 2023. Hoe geweldig fijn is dat?

De vergeten vloek deel 3, Schamel verbond

Dit laatste deel van trilogie De vergeten vloek krijgt momenteel redactie. Natascha en ik hebben ronde 1 af en ronde 2 begint. Ik heb een conceptontwerp voor de omslag gezien en het wordt weer prachtig. Echt heel mooi hoe Zilverbron het steeds weer voor elkaar krijgt om de covers zo goed passend bij het verhaal te maken.

Ik ben vandaag voor controle bij de orthopeed geweest en een operatie is voorlopig van de baan. De fysiotherapie helpt, ik doe mijn oefeningen trouw. Bovendien ben ik flink afgevallen met het koolhydraatarme dieet van de diëtiste. Daar ga ik nog wel even mee door en het is helemaal geen straf. Ik voel me er veel fitter bij.

Mijn hoop is dan ook dat ik op de Elfia in Haarzuilens in april het hele weekend erbij kan zijn om Schimmenschuw en de drie boeken van De vergeten vloek te kunnen signeren. Wat een feest wordt dat als de hele trilogie compleet zal zijn!

De twaalfde Saturnusmaan

Voor mijn autobiografische verhaal over twee vrouwen en twee aliens heb ik een contract gekregen bij uitgeverij aquaZZ. Hiervoor volgt ook een redactie en de verwachting is dat het verhaal als paperback wordt uitgegeven in 2020. Dus in plaats van een boek, komen er dit jaar twee boeken van Johanna Lime uit. Ik ben er erg blij mee dat ik aquaZZ hiervoor gevonden heb.

Schrijven aan deel 1 van Interplanetair

Zodra ik de eerste veertien hoofdstukken weer doorgelezen heb en terug in het verhaal zit, ben ik van plan om verder te schrijven aan versie 1 van dit manuscript. Ik was ermee begonnen tijdens de NaNoWriMo van november en moet er nog een paar vreemde wezens bij verzinnen om het wat beter uit de verf te laten komen. Maar dan kan ik weer verder. Hier heb ik lekker wat werk aan in 2020.

Waterloper Verhalenwedstrijd

Ook korte verhalen wil ik nog schrijven in 2020. Aan de wedstrijd Waterloper meedoen, hoewel ik net als vorig jaar weer zit te dubben op verhalen die bij de thema’s passen. Ik krijg de gekste ideeën, maar vind ze niet geschikt voor een verhaal. Vreselijk bizar en vergezocht. Hopelijk vind ik op tijd iets voor CampNaNoWriMo van april, want ik wil er wel weer aan meedoen.

Ook herschrijven van korte verhalen staat op mijn lijst. En er is mij gevraagd een verhaal in te sturen, maar daarvoor heb ik op dit moment ook nog geen goed idee gevonden. Misschien moet ik maar weer een poosje gaan freewriten?

Uitgenodigd voor HSFCon in Nunspeet

Het Nederlands Contactcentrum voor Science Fiction heeft mij uitgenodigd om te komen spreken op de Holland SF Conferentie die op 14 en 15 november in Nunspeet wordt georganiseerd. Daar ga ik dan iets vertellen over de boeken van Johanna Lime. Dus dat wordt ook een voorbereiding waar ik even mee bezig zal zijn. Ik voel me zeer vereerd!

Komen jullie erheen?

Nou je ziet het wel. Samen met het moderator zijn in de Zilverboekenclub op Facebook waar ook altijd wel iets te doen is, heb ik het best druk dit jaar. Allemaal leuke dingen. Ik heb weer genoeg om naar uit te kijken.

Groeten van Johanna Lime

Terugblik op het jaar 2019 van Johanna Lime

On door johannalimeinInformatie2 reacties

23 december 2019

Een jaar alleen

Precies een jaar geleden stierf Dinie Boudestein aan de gevolgen van kanker. Wat heb ik haar het afgelopen jaar ontzettend gemist, wat voelde ik me vaak eenzaam en verlaten. Het is nog steeds niet te bevatten. In september 2018 op de Elfia in Arcen stond Dinie nog trots lachend op de foto met ons derde boek. Drie maanden later was ze dood. Wat een vreselijk verlies.

Verdriet vindt zijn weg

Ik had besloten dat ik in 2019 overal aan mee wilde doen. Aan conventies, festivals en beurzen waar ik onze boeken kon verkopen. Dus ging ik in januari al naar de Beneluxcon en Imagicon in Ede. Ik overnachtte er in het hotel. In maart, op het Fantasy Fest in Rijswijk, kwam echter het verdriet naar buiten. Dat was de verklaring die mijn huisarts eraan gaf. Ze vertelde dat het slapende mazelenvirus weer actief geworden was en ervoor gezorgd had dat ik gordelroos kreeg. Ik beschouwde het als een waarschuwing van mijn lichaam dat ik na het verlies van mijn moeder en van Dinie in 2018 te hard van stapel ging.

Met eten nam ik het in 2019 ook niet zo nauw meer. Ik snoepte veel voor troost. Natuurlijk werd ik daardoor weer zwaarder. Op het Keltfest en de Elfia hield ik  het fysiek niet lang genoeg vol. Het was te zwaar om daar de hele tijd te staan om boeken te verkopen en die op het eind weer in te pakken. Op Castlefest ging het al helemaal niet meer. Daar zakte ik door mijn been en kon ik nog net de auto halen om naar huis te rijden. Weken daarna bleef ik pijn houden in mijn benen.

Ik ging naar de orthopeed die concludeerde dat mijn heup versleten was. Maar een operatie zou vooralsnog niet nodig zijn. Ik ging naar fysiotherapie en naar de diëtiste. Gelukkig hielp dat, al zal het nog wel minstens een jaar duren voordat ik op mijn streefgewicht kan zijn.

Met het koolhydraatarme dieet ben ik sinds september 2019 toch al vijftien kilo afgevallen. Het vreemde van het dieet dat ik nu volg is, dat ik juist meer moet eten dan voorheen. Alleen het snoepen moet ik natuurlijk laten. Volgens de diëtiste at ik te weinig, waardoor ik juist niets afviel. Ik probeer nu zoveel gewicht kwijt te raken en zo goed te oefenen met de fysiotherapie dat ik zonder pijn toch weer op festivals kan staan.

De e-books op Smashwords

In 2018 waren Dinie en ik al druk bezig geweest met de redactierondes voor onze korte verhalen bij Tamara Geraeds. Ze werden vernieuwd of nieuw als e-books op Smashwords uitgebracht. De nieuwe versies hebben NL op de kaft. Of EN, voor de door Dinie naar het Engels vertaalde verhalen. Die werden gecontroleerd door een oom en een nicht van mij uit Australië. Helaas zijn ze daar weer mee gestopt.

In 2019 ging de redactie bij Tamara verder. Ik heb alle verhalen die we voor een redactie hadden opgestuurd verder vernieuwd en ook de serie van zeven Randstedenverhalen op Smashwords gepubliceerd. Die laatste verhalen spelen zich af op allerlei planeten waar ruimteschepen van ESA heen gaan. De steden hebben het woord rand in de naam, zoals bij Marsdurand.

Hier het overzicht van onze e-books.

Ik moet nu alleen nog steeds een keer naar Brugge om van De knuffelsteen een langer detectiveverhaal te maken dat De Avonturensteen gaat heten en dan ook NL op de kaft zal krijgen. Daar is nog steeds niet van gekomen in 2019. Hopelijk lukt het in 2020 wel.

Schrijfroutine

Wat ben ik blij dat ik schrijf! Als ik niets omhanden heb, word ik gek. Natuurlijk zijn er veel dingen die moeten gebeuren in het huishouden en ben ik ook nog steeds bezig met de mantelzorg van mijn vader. In 2019 was er vanwege Dinie’s overlijden ook veel te regelen met banken en verzekeringen. Ik ben het afgelopen jaar bovendien bezig geweest met het opruimen van de overbodige spullen in huis. Een vuilniszak per week was mijn doel. Dat is bijna gehaald. Maar het viel niet mee. Wat een rotklus is het. Overal zitten herinneringen aan.

Gelukkig is het me het afgelopen jaar vaak gelukt om een flink aantal uren per dag bezig te zijn met schrijven. Als ik in een verhaal zit, vergeet is alles om me heen. Schrijven is niet alleen goed voor afleiding, het werkt ook therapeutisch. Bovendien heb ik er als moderator voor de Zilverboekenclub op Facebook een leuke taak bij gekregen. Daar zorg ik voor de rubriek personages en wereldbouw, uit de boeken van Zilverauteurs. Zij vullen een vragenlijst in namens een personage uit hun boek of vertellen over de wereldbouw. Dat is erg leuk om te doen en ik kreeg ook meer contact met de andere moderators. Tegenwoordig heb ik er ieder dag wel een taak bij om de sociale media bij te houden, op Facebook en Instagram. Ik vind het wel een uitkomst dat er contacten op afstand zijn in mijn computer.

Dit zijn de schrijfprojecten waar ik, nadat de redactie voor de e-books klaar was, mee bezig ben geweest.

Iets wat bij mij elk jaar terugkomt, is de NaNoWriMo uitdaging, met CampNaNoWriMo in april en juli en NaNoWriMo in november. Daar probeer ik steeds aan mee te blijven doen.

Het is een fijne manier om de schrijfroutine vast te houden.

Tijdens CampNaNoWriMo van april schreef ik twee nieuwe verhalen voor de themawedstrijd Waterloper. De thema’s waren lastig, het heeft een paar maanden geduurd voordat ik de ideeën voor de verhalen kreeg en er de juiste woorden bij kon vinden. Voor het derde verhaal heb ik een verhaal herschreven dat Dinie en ik eerder voor een andere wedstrijd hadden gebruikt. Het thema zat er niet echt doorheen geweven, bleek tijdens de prijsuitreiking. Ik moet er weer aan gaan schaven en slijpen. Het weer herschrijven met de kritieken van de jury ernaast. Op het moment heb ik daar nog niet veel zin in. Ik begin me steeds meer af te vragen of korte verhalen mijn ding eigenlijk wel zijn. Misschien dat het in 2020 toch weer lukt.

Bij Waterloper won ik deze keer zelfs een prijs, de eerste druppel seniorprijs voor de oudste debutant.

Bij CampNaNoWriMo in juli 2019 heb ik het hele manuscript voor De vergeten vloek deel 3 Schamel verbond herschreven. Geredigeerd eigenlijk. Dat waren 127.373 woorden.

Voor die tijd had ik de eerdere versie alleen af moeten maken, waar Dinie en ik samen aan bezig waren geweest. Verschillende keren zat ik in de put. Ik miste iets in het plot en dacht: ‘Hoe moet ik dit aanpakken?’

Ik kon er niet met Dinie over praten, zoals we altijd deden. Het duurde een tijd voordat ik de oplossing bedacht. Dinie zou me daar al lang op gewezen hebben, maar zij was er niet. En eigenlijk was het simpel: de Avatars moesten vaker in het verhaal terugkomen, tenslotte kwam de vloek door Hen! Nadat ik dat bedacht had kon ik het helemaal afmaken.

Ik kon het manuscript op tijd insturen naar Zilverbron.

Autobiografie met aliens

Een ander project dat af moest komen, was het autobiografische verhaal waaraan ik was begonnen tijdens de cursus Schrijf Je Verhaal bij Marjon Sarneel. Dat was een weerbarstig idee dat steeds maar weer de kop opstak. Het moest echt eens helemaal worden uitgeschreven. Dat verhaal moest ook af!

Op Facebook heb ik hulp gevraagd aan degenen die mijn pagina volgen. Ik zat met de vraag of ik citaten uit studieboeken moest gebruiken, een literatuurlijst en een nawoord. Maar waar ik het meest aan had was, dat ik het verhaal eerst voor mezelf helemaal uit moest schrijven. Dat heb ik gedaan en het werkte. Ik heb er nu een goed gevoel over. Het is helemaal af en er zitten allerlei onderwerpen doorheen geweven die het een gelaagd verhaal maken.

Inmiddels heb ik het nog een keer geredigeerd en ben ik tot de conclusie gekomen dat de citaten niet nodig zijn. De informatie uit de boeken heb ik in eigen woorden opgeschreven.

Hoe het verder moet, ben ik nu aan het uitzoeken. Dat De twaalfde Saturnusmaan er komt, staat nu wel voor me vast. Als het niet als boek uitgebracht wordt, dan toch zeker als een e-book.

Winacties en promotie

Om meer bekendheid te krijgen met mijn boeken, heb ik een paar keer per jaar winacties op mijn website van Schimmenschuw en op die van De vergeten vloek. In 2019 heb ik ook meegedaan met de Summer Sale en doe ik mee met de End of Year Sale op Smashwords. Dan zijn mijn e-books met korting te downloaden.

Bij de winacties voor mijn boeken, zoals nu de Winter Winactie op mijn Facebookpagina die nog tot 25 december loopt en de Cadeaumaand december in de Zilverboekenclub, vraag ik aan degenen die een boek winnen om een recensie.

Ik heb in 2019 een paar mooie recensies gekregen van de boeken van Johanna Lime. Daar ben ik blij mee. Dank jullie wel! Ik hoop dat het meer lezers over de streep zal trekken om mijn boeken te willen lezen.

Een nieuwe trilogie

In 2019 heb ik zoveel geschreven dat mijn project voor november klaar was voordat de NaNoWriMo zou beginnen. De twaalfde Saturnusmaan was al eerder helemaal uitgewerkt. Dat had eigenlijk mijn project voor november moeten zijn. Dus wat moest ik nu?

Ik zat er al een tijdje over te denken om na De vergeten vloek door te gaan met schrijven in de wereld van Eibor Risoklany (Laskoro en Berinyi). Tenslotte liggen er nog dagboeken in de kast, van Dinie en van mij, van personages uit de twee volgende generaties na Jima en Sylviana. Ik zou dus verder kunnen gaan met de kinderen van de Magii.

Voor Schamel verbond (deel 3 van De vergeten vloek) had ik een kaart getekend van een deel van de ruimte, waar Monoceros, Orion en Taurus op staan. Het is mijn bedoeling dat die in het boek wordt opgenomen.

Nu kan de wereld van Eibor Risoklany vanwege de handelsrelaties met andere volkeren ook wel groter worden. In De vergeten vloek wordt immers al gesproken over een Galactische Vereniging van Planeten. Dus kwam ik op het idee om Interplanetair te gaan.

De kinderen van Jima en Sylviana reizen naar andere plaatsen in de ruimte.

Afijn, u snapt het al. Ik ging brainstormen en bedacht weer nieuwe personages, vreemde planeten en vreemde wezens. Mijn nieuwe project voor NaNoWriMo werd deel 1 van de trilogie Interplanetair. Ik maakte een plot tijdens de voorbereidingen op NaNoWriMo, werkte de personages uit, beschreef een paar scènes met de wereldbouw en ging in november aan het werk. Inmiddels is de helft van het manuscript geschreven. Hoewel het nog maar een eerste versie is, wordt dit een interessant en spannend verhaal. Over wraak en liefde. Ik heb er reuze veel zin in om van deze trilogie weer iets moois te maken!

En het beste nieuws van alles is, dat Zilverbron Interplanetair in de planning heeft gezet. De boeken gaan er komen! Ik heb drie jaar werk. Heerlijk, ik heb er zin in! Dat zal me fijn bezighouden. Bedankt Cocky!

Johanna Lime (Marjo Heijkoop)

Recensie voor Smeulend venijn bij Bookstamel

On door johannalimeinInformatie

24 oktober 2019

Er kwam een mooie recensie voor Smeulend venijn bij Bookstamel.

Lees hem  hier.

Of bij recensies deel 2 op de website van De vergeten vloek.

Ik ben er heel blij mee dat Melanie meeleeft met Sylviana en dat ze schrijft dat haar vriendinnen stuk voor stuk een mooie persoonlijkheid hebben. Ook dat ze dit boek spannender vond dan deel 1, hoewel ik toch ook in dit boek de wereld van Berinyi weer helemaal moest neerzetten.

Ik heb wel gemerkt dat het erg afhankelijk is van degene die het verhaal leest, wat ervan gevonden wordt. Wendy Koedoot vond dit boek juist weer langzaam op gang komen. Toch gebruik ik voor deze verhalen dezelfde plotschema’s en indeling.

Misschien komt het doordat de wereld van Berinyi meer fantasywezens heeft. Er zijn taikeiyi, taicapry, shoikeiyi en shoiaviony op Berinyi terwijl er op Laskoro alleen maar mensen leven (die op Berinyi taikeiyi worden genoemd). Dinie en ik hebben in deel twee wel meer aandacht gegeven aan de opbouw van de spanning. De redactrice heeft daar ook aandacht voor gehad. En dat werkt blijkbaar goed uit.

In elk geval ben ik blij dat Melanie graag fantasy boeken leest. En ik hoop dan ook dat wanneer de trilogie helemaal compleet zal zijn, alle draadjes echt bij elkaar komen en dat het een mooi afgerond geheel zal vormen. Ik heb er erg mijn best op gedaan om alles in het derde deel goed bij elkaar te laten komen en het af te ronden. Ik hoop ook dat de redactie van Schamel verbond in december nog wat zal helpen, want met zo’n uitgebreide wereldbouw denk ik af en toe weleens dat ik teveel hooi op mijn vork neem. Maar aan de andere kant geniet ik juist daar zelf ook enorm van. Dus ik kan niet beloven dat daar in de toekomst veel aan zal veranderen. Wel dat ik minder hoofdpersonages wil gaan gebruiken voor mijn volgende trilogie. Hoewel. Laat ik niet te hard van stapel lopen. Ik ben nu voor het eerste deel van een tweede trilogie (Interplanetair, dat in de volgende generatie op Laskoro en Berinyi speelt) de personages aan het uitwerken en heb alweer tien ondersteunende personen uitgewerkt bij twee hoofdpersonen. En die heb ik ook echt nodig voor het verhaal.

Ik ben wel heel blij dat het een constant gegeven blijkt te zijn in alle recensies tot nu toe dat de boeken van Johanna Lime vlot weg lezen. Daar ben ik echt heel blij om en daar zal ik mijn uiterste best voor blijven doen.

 

Groeten van Johanna Lime