Tag: CampNaNoWriMo

NaNoWriMo 2019 week 3, Winnaar

On door johannalimeinInformatieEen reactie plaatsen

23 november 2019

Week 3 van NaNoWriMo

In de derde week van de National Novel Writing Month dacht ik elke dag wel weer lekker door te kunnen schrijven aan mijn verhaal. Dat bleek nog niet zo gemakkelijk te zijn. Allereerst had ik last van uitstelgedrag en deed ik er van alles omheen, maar schreef ik urenlang niets. Daarnaast kreeg ik nog vier nieuwe hoofdstukken binnen van het redactiewerk voor deel 3 van De vergeten vloek, en die wilde ik eerst af hebben voordat ik aan het verhaal voor NaNoWriMo begon. Gelukkig bleek ook nu weer dat het met de te wijzigen scènes eigenlijk wel meeviel met die redactie. Natuurlijk ben ik ook niet alleen maar hele dagen aan het schrijven en moest er daarnaast van alles in de huishouding gedaan worden. Dan heb ik mijn koolhydraatarme dieet waar ik rekening mee moet houden. En de fysiotherapie met de oefeningen en het fietsen op de hometrainer. Dat is allemaal al drukte genoeg, zou je zeggen.

Toch wilde ik echt meters maken, maar het viel nog lang niet mee. In deze derde week begon ik vaak pas om drie uur ’s middags te schrijven voor de NaNoWriMo. Dan was ik even bezig en merkte tot mijn schrik dat het tijd was om het eten klaar te maken. Meestal at ik dat op bij het kijken naar het nieuws en ‘de wereld draait door.’ Gek, ik keek daar vroeger nooit naar maar de laatste tijd vind ik het wel leuk. Het zal er wel mee te maken hebben dat ik alleen ben nu. Als het journaal van acht uur dan voorbij was, ging ik pas weer verder schrijven. Ik zat helemaal in het verhaal en het werd snel elf uur ’s avonds. Een paar keer in de afgelopen week ben ik pas ver na middernacht naar bed gegaan. Dat moet niet te vaak gebeuren, want dan slaat de vermoeidheid toe.

Het duurde deze week wat langer om aan de woordenaantallen te komen. Ik zat in het middenstuk van het plot. Om het verhaal goed op te schrijven was er meer onderzoek nodig. Sommige scènes vereisten dat ik er nog iets nieuws bij moest verzinnen, want ongemerkt had ik de informatie al eerder gebruikt in het verhaal. Dat bedenken duurt meestal wel even. Gelukkig lukt het me telkens weer om iets te vinden waarmee ik verder kan.

Vanaf dag 1 tot afgelopen donderdag was het me gelukt om, met in week 2 het slim over de dagen verdelen van de woordenaantallen, elke dag precies 1667 woorden of meer toe te voegen. Donderdag lukte dat niet. Ik had er 1319. Geen ramp natuurlijk want er was al een flinke buffer opgebouwd. Op vrijdag rond een uur of 11 ’s avonds is het me gelukt om over de 50.000 woorden heen te gaan. Ik heb de NaNoWriMo van november 2019 weer gewonnen!

 

Zes jaar op rij.

Ik houd van de National Novel Writing Month. Het is voor mij een geweldige manier om aan een flink deel van een boek te werken. In de drie weken van november 2019 ben ik gekomen tot halverwege hoofdstuk 14 voor Interplanetair deel 1, Daniël en Irene. Dit moet uiteindelijk het eerste deel van een nieuwe trilogie worden die na De vergeten vloek gaat komen. Het manuscript is voor de helft af. Dat wil zeggen, versie 1 ervan. Want dit jaar heb ik echt volgens de NaNoWriMo traditie een eerste versie geschreven. Ik ben er nog niet klaar mee, ik moet nog verder totdat ik het hele verhaal voor mezelf heb uitgewerkt. En dan komen er nog een aantal herschrijfrondes. Een boek is nu eenmaal niet zomaar klaar, het schaven en nog beter maken begint later pas.

Op de nieuwe website van NaNoWriMo staat tegenwoordig alles bij elkaar. Niet alleen van de schrijfmaanden van november (NaNoWriMo), maar ook van april en juli (CampNaNoWriMo). Bij CampNaNoWriMo kun je zelf een doel stellen, daar mag je ook 10.000 of 20.000 woorden in een maand schrijven. Het is maar een keer voorgekomen dat ik het woordenaantal niet gehaald heb in zo’n maand. Daardoor heb ik nu in zes jaar tijd 631.457 woorden geschreven. Het zijn woorden die horen bij De vergeten vloek, bij korte verhalen en bij De twaalfde Saturnusmaan. Nu dus ook bij Interplanetair.

Dat er zoveel woorden zijn geschreven door mij, betekent niet dat al die woorden ook in boeken en verhalen staan. Toch is ongeveer de helft ervan wel in boeken en e-books terecht gekomen.

Ik ben soms een traditionele NaNoWriMo deelnemer, dan schrijf ik versie 1 van een verhaal. Maar vaak ook ben ik een rebel. Dat houdt in dat ik dan bezig ben met een herschrijfronde. Het is wel leuk om te zien hoe de titels van de manuscripten door de jaren heen steeds weer veranderd zijn. Ik merk ook dat ik door onder andere hieraan mee te doen een routine in het schrijven heb opgebouwd. Ooit hoop ik die toch ook nog eens voor tekenen te krijgen.

De intrinsieke motivatie voor verhalen schrijven is er, ik heb nog genoeg ideeën die ik ooit ook nog eens wil uitwerken voor een roman. NaNoWriMo maanden helpen me telkens weer om de routine van het elke dag aan een verhaal bezig zijn vast te houden.

 

Winnaar

Alles is relatief. Ik ben een winnaar! Ik heb een pdf bestand gekregen waar ik mijn pseudoniem op in kan vullen en de naam van het manuscript waaraan ik heb gewerkt.

Ik weet ook dat dit een prestatie is waar ik nog weinig mee kan. Ik heb iets op mijn computer staan waar ik lange uren in gestoken heb, maar wat heeft het voor zin?

Het wordt pas echt leuk als de verhalen die ik schrijf als een boek of een e-book gepubliceerd worden.

Korte verhalen schrijf ik meestal om ze aan een schrijfwedstrijd mee te laten doen. Als ik ze daarna voorzien van een juryrapport terug krijg, ga ik ze herschrijven en helemaal ideaal laat ik ze door een gedegen redactie gaan. Dat ik het kostenplaatje daarvan nooit meer terugverdien, interesseert me de laatste tijd minder dan vroeger, al blijft het krom dat je als fantasy/scifi-schrijver nauwelijks betaald krijgt voor al je werk. Ik vind het leuk om voor zo’n verhaal een leuke kaft te tekenen, het van een lay-out te voorzien en het op Smashwords uit te kunnen geven als e-book. Het alternatief is dat het op de computerschijf blijft staan en daar nooit meer af komt. Aan gratis weggeven doe ik niet meer, dat geeft een verkeerd signaal af. In sommige maanden verdien ik zelfs een paar centen aan mijn gepubliceerde e-books, als iemand een verhaal bij Smashwords of via Kobo of Bol heeft gekocht. Dan kan ik wel een gat in de lucht springen, zo blij ben ik dan. Gelukkig hoef ik van het geld niet te leven. Wat dat betreft is het eerder een hobby, want het kost me meer dan het oplevert.

Het wordt nog veel mooier als mijn langere verhalen echte paperbacks worden met een prachtige kaft, een foto en een flaptekst. Ik ben dan ook blij met uitgeverij Zilverbron. Daar kan ik ook echt andere schrijvers ontmoeten en daar voel ik me gewaardeerd. Bovendien ben ik nu op Facebook al ongeveer een jaar bezig als een van de beheerders van de Zilverboekenclub, waar ik samen met de auteurs hun personages en werelden uit de boeken voorstel aan de lezers. Zilverauteurs zijn auteurs die boeken hebben uitgegeven bij Zilverspoor of Zilverbron. De Zilverboekenclub gaat over hun boeken. U kunt er bijvoorbeeld ook recensies plaatsen bij de foto’s van de boeken, op Facebook dus.

Op het moment kan ik helaas niet zo gemakkelijk meedoen bij het verkopen van de boeken op de verschillende festivals zoals Comic Con, Elfia, Castlefest, Keltfest en dergelijke. Ik houd het staan geen weekend vol met mijn versleten heup en knie. Maar in april hoop ik toch wel op de Elfia in Haarzuilens te staan. Het afvallen lukt met het dieet dat ik van de diëtiste kreeg goed, al is er nog een lange weg te gaan voordat ik weer zo slank zal zijn als eigenlijk het beste voor me is. De oefeningen van de fysiotherapeut helpen ook, al heb ik sommige dagen best veel pijn. Ik hoop zonder operatie zover op te knappen dat ik weer helemaal fit word.

Op de Elfia van Haarzuilens in april 2020 kunt u dan de hele trilogie van De vergeten vloek kopen. Het schrijven en herschrijven daarvan besloeg een paar jaar van de NaNoWriMo, maar de boeken in handen hebben en ze echt kunnen lezen geeft me pas het gevoel een winnaar te zijn.

En de mooiste prijs om te winnen is als lezers laten blijken dat ze mijn boeken gelezen hebben en dat ze ervan genoten hebben. Want daar doe ik alles voor.

 

Groeten van Johanna Lime

 

November schrijfmaand

On door johannalimeinBerichtenEen reactie plaatsen

10 november 2019

(Overgenomen, bewerkt en aangevuld van https://www.daysoftheyear.com/)

November is de schrijfmaand voor romans

We zitten allemaal vol verhalen, we hebben allemaal wel iets om te vertellen, maar we lijken nooit echt de tijd te vinden om het daadwerkelijk op te schrijven, toch? We geven als reden om niet te schrijven op, dat er altijd te veel te doen is op een dag, het klopt niet voor je gevoel, het verhaal is er gewoon niet, of we voelen ons gewoon niet goed genoeg.

Dit soort gedachten is waarom sommige van de meest invloedrijke boeken in de geschiedenis nooit zijn geschreven, en uitstelgedrag is de grote moordenaar van artistieke expressie. National Novel Writing Month, door zijn aanhangers bekend als NaNoWriMo, is uw kans om uw innerlijke verhalen naar voren te brengen!

Geschiedenis van de schrijfmaand voor romans

Novel Writing Month maakt een einde aan uw excuses door iedereen aan te moedigen om deze een maand van het jaar te nemen voor het uitproberen van de grote kunst van het vertellen van verhalen. Het doel is 50.000 woorden in één maand, een getal dat nogal ontmoedigend lijkt totdat je je realiseert dat het over een periode van 30 dagen slechts 1667 woorden per dag is. Om dat in perspectief te plaatsen, dat is ongeveer drie keer de lengte van deze blog!

NaNoWriMo is opgericht in 1999, toen was juli er de maand voor en werd het georganiseerd vanuit de magische stad San Francisco. In dat jaar waren er slechts 21 mensen bij betrokken, en zij veroorzaakten een revolutie, hoewel misschien van een ander soort dan ze zich hadden voorgesteld. Vijftien jaar later namen duizenden mensen over de hele wereld deel aan dit geweldige evenement, wat resulteerde in grootheden aan creatieve expressie die de wereld nog nooit had gezien. In 2019 heeft het evenement een nieuwe website gekregen en is NaNoWriMo gekoppeld aan CampNaNoWriMo van april en juli (die je ook kunt gebruiken om te schrijven, maar waar je ook een lager woordenaantal als doel in mag stellen om te halen) en het NaNoWriMo Young Writers Program dat speciaal voor jongeren is.

Hoe de nationale romanschrijfmaand te vieren

NaNoWriMo heeft een bloeiende en ondersteunende gemeenschap van mensen die graag samenkomen, fysiek en digitaal, om elkaar te ondersteunen en aanmoediging en inspiratie te bieden om de creatieve onderneming te stimuleren. In huizen, restaurants, coffeeshops, bibliotheken en scholen over de hele wereld verovert NaNoWriMo al deze plaatsen als een storm. Je kunt https://nanowrimo.org/ bezoeken en een lokale “write-in” bij jou in de buurt vinden om je te helpen schrijven! Nederland heeft haar eigen regio in de organisatie.

Het is duidelijk dat, of je je nu bij deze mensen aansluit of niet, het hele punt van NaNoWriMo schrijven is. Dus haal een idee uit je hoofd en begin met schrijven. Houd jezelf gedurende de hele maand november vast aan 1667 woorden per dag. Maak je geen zorgen over het bewerken, herschrijven of andere kleine dingen die je doet bij het afronden van een roman, die kunnen allemaal wachten tot je klaar bent met je eerste versie van het verhaal. Redigeren en herschrijven doe je later. Het doel is nu om tegen het einde van de maand 50.000 woorden op de pagina te krijgen! Wie het haalt kan een pdf downloaden waar je je naam op zet als winnaar van deze november schrijfmaand. En op de website houd je dagelijks je woordenaantal bij waarmee je badges kunt winnen. Let op het is geen wedstrijd, de uitdaging is vooral voor jezelf. Schrijf dat verhaal dat al zolang in je hoofd zit op. Of verzin een heel nieuw verhaal en ga creatief bezig met schrijven.

Laat november niet voorbijgaan zonder uw grootste romanidee te nemen en van uw verhaal werkelijkheid te maken!

Ik doe eraan mee, jullie ook?

Groeten van Johanna Lime

 

CampNaNoWriMo van juli 2019 al vroeg beëindigd

On door johannalimeinInformatieEen reactie plaatsen

27 juli 2019

Het laatste stuk van CampNaNoWriMo juli 2019

Ik heb Versie 4, het herschrijven van Versie 3 voor deel 3 van De vergeten vloek, met werktitel Schamel verbond, af.

Het manuscript is klaar om naar uitgeverij Zilverbron te worden opgestuurd.

Ik had op 24 juli 127.373 woorden voor het hele manuscript. Vandaag ben ik nog bezig geweest aan het schrijven van een synopsis. Ook een verkorte versie daarvan die wellicht gebruikt kan worden als flaptekst voor het boek. Nu de getekende kaart nog controleren, het manuscript nog eens hardop doorlezen en dan kan het worden opgestuurd. Ik moet nog even goed nadenken over een opdracht (al weet ik al wel dat ik het boek aan Dinie op wil dragen) en een nawoord. Maar dat kan misschien beter als de redactie klaar is.

Behalve dat ik er trots op ben dat de trilogie er in zijn geheel toch komen gaat, ondanks Dinie’s overlijden, voel ik me nu een beetje ontredderd. Tijd om een nieuw project aan te gaan pakken in afwachting van het redactiewerk. Voor NaNoWriMo van november heb ik al een idee, want tenslotte moet ik mijn autobiografische boek over aliens nog verder afmaken, dat verhaal van de cursus Schrijf Je Verhaal.

Toch weet ik nu al dat er in de toekomst dingen gaan veranderen in mijn werkroutine. Behalve dat ik graag verder wil gaan met schrijven en alvast een volgende trilogie aan het bedenken ben, wil ik zeker veel meer gaan doen met computertekenen.

Mijn broer heeft me een prachtig cadeau gegeven, waar ik natuurlijk graag gebruik van ga maken. Dus wie weet wat voor mooie tekeningen ik kan gaan ontwerpen.

Zowel mijn persoonlijke toekomst, als de toekomst voor Laskoro en Berinyi krijgt een nieuwe vorm . Want na De vergeten vloek gebeurt er in dat universum ook weer heel veel dat nieuwe inspiratie oplevert voor verhalen in de wereld van Eibor Risoklany.

CampNaNoWriMo 2019

Ik heb mijn vakantie van 2019 in dit Camp doorgebracht. Heb er echt geen spijt van.

Groeten van Johanna Lime.

 

Winnaar – week 3 van CampNaNoWriMo 2019

On door johannalimeinInformatieEen reactie plaatsen

20 juli 2019

De derde week van CampNaNoWriMo

In de derde week van CampNaNoWriMo heb ik hoofdstuk 17 tot en met hoofdstuk 24 herschreven. Ik ben bezig met Versie 4, het herschrijven van Versie 3. Dit doe ik voor deel 3 van De vergeten vloek. De werktitel is Schamel verbond, wat misschien ook de werkelijke titel zal worden. Het is me gelukt om elke dag een hoofdstuk af te krijgen. Ik mocht vandaag bij CampNaNoWriMo mijn woordenaantal valideren en heb volgens de officiële telling 104.529 woorden geschreven aan mijn project. Dat is meer dan het dubbele dan de 50.000 woorden die ik opgegeven had, dus ik ben dik tevreden met het resultaat. Nu nog 6 hoofdstukken en dan staat het hele verhaal er weer en is het ook nog eens goed nagekeken en herschreven.

20190720 Winner Stats104529 woorden

Iedere dag een hoofdstuk, ook de rest van juli nog

Mijn doel is om het hele manuscript voor augustus te hebben herschreven. Dat betekent dat ik iedere dag een hoofdstuk aan moet pakken. Nog even volhouden en ik heb mijn doel bereikt.

Het is gezellig met mijn broer die bij mij in Nederland op vakantie is. Het is me toch gelukt om elke dag door te gaan met schrijven. En schrijven is soms zelfs een beetje schrappen geworden. Ik hoop maar dat ik niet te veel geschrapt heb, maar dat zal de redactie later dan wel uitwijzen.

Groeten van Johanna Lime.

Over de helft – week 2 van CampNaNoWriMo 2019

On door johannalimeinInformatieEen reactie plaatsen

13 juli 2019

De tweede week van CampNaNoWriMo

In de tweede week van CampNaNoWriMo heb ik hoofdstuk 9 tot en met hoofdstuk 16 herschreven. Ik ben bezig met Versie 4, het herschrijven van Versie 3. Dit doe ik voor deel 3 van De vergeten vloek. De werktitel is Schamel verbond, wat misschien ook de werkelijke titel zal worden. Het is me gelukt om elke dag een hoofdstuk af te krijgen. Ik mag CampNaNoWriMo over 6 dagen pas valideren, maar ik ben al lang voorbij de 50.000 woorden gekomen. Dus CampNaNoWriMo heb ik voor 2019 al gewonnen, dat is wel zeker.

Iedere dag een hoofdstuk, ook de tweede helft van juli nog

Om het hele manuscript voor augustus te hebben herschreven moet ik volhouden. Dat betekent dat ik iedere dag een hoofdstuk aan moet pakken. Er mag dus eigenlijk niets anders tussen komen, want het kost me elke dag drie tot zes uur aan schrijfwerk.

Aanstaande maandag komt mijn broer in Nederland vakantie houden. Hij is bijna het hele jaar in Maleisië. Hij woont en werkt in Kuala Lumpur. Dus ik zie al aankomen dat ik de rest van CampNaNoWriMo niet meer zo intensief door kan werken als ik tot nu toe heb gedaan. Natuurlijk wil ik bijpraten met Eldert en een leuke tijd met hem beleven tijdens de weken dat hij hier logeert.

Ik heb hoofdstuk 16 vandaag af gekregen en ik maak me er zorgen over dat het manuscript weer langer is geworden. Ik dacht dat herschrijven schrappen zou worden, want dat zou de regel moeten zijn volgens de meeste artikelen die ik over schrijven weleens onder ogen krijg. Maar het gaat bij Johanna Lime weer net als altijd. Herschrijven betekent voor mij dat er hier een aantal woorden meer bij komen en dat er ergens anders veel minder woorden worden geschrapt. Per saldo komen er dus steeds meer woorden in het manuscript. Deel 3 van De vergeten vloek wordt alweer een dikke pil.

Dit verhaal is nogal uitgebreid en alle eindjes moeten netjes aan elkaar geknoopt worden. Ik kan me niet veroorloven om rode draadjes los te laten hangen. Waaraan begonnen was moet worden afgerond. Dus het gaat er nog om spannen of ik aan de eisen van het contract ga voldoen.

Wat ik inmiddels wel echt zeker weet is dat de hoofdstukken die ik tot nu toe doorgenomen heb allemaal iets bijdragen aan het verhaal en aan hoe Dinie en ik het bedacht hebben. Ik vind dus dat die hoofdstukken ook echt in het boek moeten komen.

De komende weken wordt het extra opletten of er geen herhalingen in staan, want dat zou betekenen dat ik toch wel iets kan schrappen. Wat ik tijdens dit proces wel weer merk, is dat je als schrijver constant bezig blijft. Stukken tekst die maanden geleden opgeschreven zijn worden met redigeren toch net weer ietsje strakker en beter. Vaagheden worden weggewerkt. De zinsvolgorde verandert net een stukje zodat het vlotter leest. En na de redactie van de korte verhalen met Tamara wordt het net weer iets actiever. Dat is het leuke van het schrijversvak, je bent er nooit mee uitgeleerd.

Ik wil dit boek netjes afronden, zorgen dat de trilogie een mooi rond verhaal is. Nog wat verzinnen voor een opdracht of een nawoord, iets over Dinie. Dat zal best weer lastig te verwoorden zijn, maar ik vind dat er iets in moet komen voor haar.

Een kaart heb ik al getekend en daar ben ik reuze blij mee. Hij is volgens mij heel goed gelukt. Hopelijk mag hij van de uitgever in het boek komen en voldoet hij aan de eisen van de drukker. Maar een sterrenkaart heb ik volgens mij in geen enkel ander boek ooit nog ontdekt. Jullie wel?

 

Zoekwerk

En dan is er weer het nodige zoekwerk voor de toekomst. Want tijdens het schrijven kom ik dingen tegen die mijn inspiratie voor een nieuwe trilogie aanwakkeren. Ik moet soms zoeken in de aantekeningen die in de computer staan. Hoe was het ook alweer precies? En af en toe ook in de dagboeken van de personages. Want ja, waar ligt Corona Stella nou ook al weer? Moet dat ook nog op de kaart erbij getekend worden, want als dat moet ben ik er nog niet mee klaar. En waar is Swanase? Waar is het koninkrijk Calliope van Philippe Bollophar? In welk sterrenbeeld ligt het? Waar kwamen die zwarte elfen dan vandaan? Als ik de sterrenkaart voor me heb, in welke richting moet ik dan gaan om de Terranen te vinden? En waar komen de Quarandonianen en Fryeterianen vandaan? Daar krijgen de Berinezen natuurlijk weer mee te maken in de volgende trilogie.

De volgende trilogie? Ja, nu dit verhaal wordt afgerond begin ik alweer plannen te maken voor een volgende generatie. Want echt, dit was nog maar het begin. Dinie en ik hadden van de kinderen en kleinkinderen van deze personages ook al iets geschreven. Om daar romans van te maken terwijl er al schrijvende aan ‘De vergeten vloek’ al zoveel veranderd is … Dat wordt een mooie uitdaging! Ik zie weer nieuwe mogelijkheden … Zal ik maar vast gaan plotten?

Ho, stop! Niet te veel tegelijk. Eerst maar eens zorgen dat er elke dag daadwerkelijk een hoofdstuk herschreven wordt voor deze versie van het verhaal. Later zien we wel weer verder.

Marjo houdt u op de hoogte.

 

Groeten van Johanna Lime.

Schrijf je waarheid – week 1 van CampNaNoWriMo 2019

On door johannalimeinInformatieEen reactie plaatsen

7 juli 2019

De eerste week van CampNaNoWriMo

De eerste week van CampNaNoWriMo is voorbij. Ik schrijf aan deel 3 van De vergeten vloek, met de werktitel Schamel verbond, wat misschien ook de werkelijke titel zal worden. Het is de vierde versie van dit verhaal. Ik ben versie 3 aan het herschrijven, dus ik hoef niet meer het hele verhaal te bedenken. Het was tussen november 2018 en juni 2019 al helemaal uitgeschreven. Ik neem het verhaal nu opnieuw grondig door en probeer de zinnen en alinea’s beter, logischer en duidelijker op te schrijven. Ook probeer ik direct te controleren of er geen dingen op de verkeerde plek terecht gekomen zijn en of er ergens vooraan het verhaal bij moet komen dat verwijst naar iets dat verderop gebeurt. Of dat ik ergens te veel verklap van wat nog komen moet, want dan moet het er juist op die plek uit.

Iedere dag een hoofdstuk

Het beste zou zijn als ik iedere dag een hoofdstuk kan herschrijven in juli 2019. Als me dat lukt, betekent dat namelijk dat ik het hele manuscript begin augustus af kan hebben.

In de eerste week is deze planning me gelukt. Ik heb er met mijn agenda rekening mee gehouden dat ik op sommige dagen andere verplichtingen had en dat ik minder aan schrijven doen kon op een dag. Daarom heb ik soms een stukje vooruit gewerkt. Tot nu toe ben ik erg blij met het resultaat. Op 7 juli heb ik de Proloog en de hoofdstukken 1 tot en met 8 afgekregen. Dus voor de rest van juli heb ik nu nog 22 hoofdstukken te gaan.

Als alles lukt zoals ik wil, krijg ik uiteindelijk veel meer woorden dan de 50.000 waarvoor ik me heb opgegeven. Maar mijn eigenlijke doel is dan ook om het hele manuscript grondig door te nemen en de zinnen en alinea’s beter verwoord op te schrijven. En het hele manuscript staat weer garant voor een boek dat waarschijnlijk net zo dik zal worden als deel 1 of 2 van de trilogie.

Wat minder goed gaat, is dat ik mijn koffie vergeet op te drinken en dat ik als ik helemaal in het verhaal zit, urenlang vergeet op de klok te kijken. Dan is mijn koffie dus koud geworden en ben ik vergeten om mijn eten te koken. Het is al voorgekomen dat ik om acht uur ’s avonds pas aan de warme maaltijd zat. Ik heb dus maar een paar keer maaltijdsalades gekocht, dat is wel zo gezond en makkelijk. Bovendien is er het voordeel dat ik dan met het warme weer van de afgelopen week niet hoefde te koken.

Peptalk van Kat Yeh

In deze eerste week van CampNaNoWriMo kreeg ik CampCare e-mails van een auteur die Kat Yeh heet. De organisatie van CampNaNoWriMo heeft voor iedere week wel een auteur gevonden die Peptalk schrijft en met ideeën komt om schrijvers te stimuleren door te zetten. Het een hele maand lang elke dag steeds maar weer volhouden is soms best moeilijk. Daar helpen ze dus een handje bij.

In een van de e-mails stond dit: Heb je ooit een boek gelezen en ben je zo blij dat het bestaat?

Nou, daar kan ik natuurlijk volmondig ‘Ja,’ op antwoorden. Ik heb veel mooie boeken gelezen, zoals Het weerwolfprincipe van Clifford D. Simak, wat ik een tijdje terug in een blog verwerkte. Er liggen weer een paar boeken op tafel omdat ik die ook nog eens in een blog mee wil nemen. Het zijn boeken die mij geïnspireerd hebben. Maar die blogs komen later nog eens aan de beurt. De boeken van Nederlandstalige auteurs die ik de afgelopen jaren heb gelezen in het genre zijn ook voorbeelden van boeken waarvan ik blij ben dat ze bestaan. Verhalen van eigen bodem vind ik echt wel het lezen waard.

Kat Yeh schrijft: Op een bepaald moment in je leven heeft een verhaal je geholpen om je verbonden te voelen. Omdat het als de waarheid overkwam.

Dat is wel gebeurd bij boeken die ik las, er zijn nu eenmaal universele onderwerpen in verhalen waarin veel mensen zich herkennen.

En iets wat jij schrijft zou dat voor iemand anders kunnen doen. Mensen reageren op en komen in contact met verhalen die kwetsbaar en eerlijk aanvoelen. Of ze sci-fi zijn of mysterie, fantasy of een ander genre.

Dus, schrijf jouw waarheid. Iemand wacht erop.

Ik hoop dus echt dat het verhaal waar Dinie en ik aan begonnen waren en waarvan ik er de laatste hoofdstukken inmiddels weer bij heb geschreven, deel 3 van De vergeten vloek, iets van die universele elementen in zich heeft. Dat verschillende soorten lezers eruit kunnen halen wat voor hen als waarheid geldt. Iets van een personage of een thema waardoor ze zich verbonden zullen voelen of er een waarheid uit halen die een steun voor hen kan zijn.

Volgende week wordt opnieuw een drukke week voor mij, dan probeer ik weer elke dag een hoofdstuk te herschrijven en ik probeer om op zoveel mogelijk details te letten. Tijdens het herschrijven ben ik al een aantal dingen tegengekomen die typisch van Dinie zijn, zoals de voortstuwing van een ruimteschip en hoe dat in zijn werk gaat. Die details koester ik, want ze herinneren mij eraan dat dit toch weer een boek van samen wordt.

Groeten van Johanna Lime.

 

CampNaNoWriMo 2019

On door johannalimeinInformatieEen reactie plaatsen

1 juli 2019

Mijn CampNaNoWriMo project voor juli 2019

Het is 1 juli, tijd voor CampNaNoWriMo!

De hele maand juli van 2019 heb ik gereserveerd voor het herschrijven van mijn manuscript voor ‘De vergeten vloek deel 3 Schamel verbond’.

Het verhaal voor dit deel is helemaal geschreven in Versie 3, maar in juli gebruik ik CampNaNoWriMo voor Versie 4. Dat doe ik omdat ik alles nog eens goed wil controleren. Is er niet teveel spanning weggehaald doordat ik op de dingen vooruit gelopen ben? Moet ik niet hier en daar een beetje forshadowing ertussen voegen om dat wat aan het einde gebeurt langzaam op te bouwen? Zijn echt alle draadjes vastgeknoopt in het laatste deel van de trilogie? Ik ga dus aan het controleren en herschrijven. Dan kan ik in augustus de laatste puntjes nog op de i zetten en ben ik op tijd om het manuscript in te leveren bij uitgeverij Zilverbron.

Dit is het plaatje van mijn bij CampNaNoWriMo aangekondigde project voor juli 2019:

Ik heb me aangemeld voor 50.000 woorden, het maximum, maar het manuscript is meer dan twee keer zoveel, dus ik ga er hard tegenaan en probeer per dag een hoofdstuk onder handen te nemen.

Een fijne stimulans

CampNaNoWriMo is altijd weer een goed stimulans voor het schrijven. In de maand april heb ik er ook aan meegedaan. In eerste instantie had ik me aangemeld voor 30.000 woorden, maar in de loop van april heb ik dat aantal bij moeten stellen en werd het 20.000. Daardoor kon ik op 21 april als winnaar uit CampNaNoWriMo komen. Uiteindelijk heb ik meer dan 23.000 woorden gehaald.

Bij Camp is die mogelijkheid er om bij te stellen, in november bij de meer serieuze NaNoWriMo moeten er echt 50.000 woorden in een maand geschreven worden om te kunnen winnen.

En wat win je dan voor een prijs?

Ach, je krijgt een pdf bestand waar je naam op staat als winnaar, het gaat dus maar om de keizer zijn baard. Ik zie het als een spelletje: ‘Lukt het mij om de schrijfroutine weer op te pakken en lekker door te kunnen schrijven in deze maand?’

De beloning is dan dat je een project ook echt hebt afgerond.

Het CampNaNoWriMo project van april 2019

In april schreef ik voor de Waterloper Verhalenwedstrijd. Ik wilde drie verhalen schrijven voordat de maand mei begon, want in mei konden er verhalen worden ingestuurd voor de eerste editie van deze nieuwe wedstrijd. Het zijn weliswaar twee nieuwe verhalen geworden en een herschreven verhaal dat al eerder eens had meegedaan aan een andere schrijfwedstrijd, maar het is me dus toch gelukt. Ik heb aan Waterloper meegedaan met drie ingezonden wedstrijdverhalen. Ze liggen nu bij de jury en dat is reuze spannend, want zal eruit komen dat ik als schrijver gegroeid ben? En hoe zwaar is de competitie? Ik weet dat er een paar schrijvers aan mee doen die al veel prijzen hebben gewonnen, dus ik beeld me niet in dat ik de top kan bereiken en als een van de winnaars uit de bus kom. Het zou al fijn zijn als ik ergens net boven het midden sta. We zullen het zien. Het meest kijk ik uit naar het juryrapport, want aan de hand van de commentaren die daarin zullen staan kan ik mijn verhalen weer herschrijven en misschien zelfs ook weer publiceren.

Als u het overzicht van korte verhalen ziet bij Publicaties NL, dan zult u begrijpen dat ik reuze trots ben op de lijst die inmiddels op Smashwords te vinden is. Daar staan de meeste korte verhalen van Johanna Lime tot nu toe, ze zijn uitgegeven als e-books.

Het was een goede beslissing om ze niet te laten verstoffen in de computer, ze door een redactrice te helpen verbeteren en ze als e-book uit te geven, vindt u ook niet?

Voor u als lezer is het misschien interessant om te weten dat er in juli een paar e-books afgeprijsd zijn, maar dan moeten ze wel via Smashwords worden gekocht, want het is de Summer Sale op Smashwords. Hij duurt de hele maand juli 2019.

 

Zo, en nu ga ik weer verder met het herschrijven van mijn manuscript, het is CampNaNoWriMo.

Groeten van Johanna Lime

De projecten van Johanna Lime

On door johannalimeinInformatie2 reacties

5 mei 2019

Schrijfprojecten

Het schrijfwerk van de afgelopen maanden heeft me aan het denken gezet en daarom volgen er hier een paar gedachten over de projecten van Johanna Lime.

Ik had een project in april 2019 voor CampNaNoWriMo en moest weliswaar het aantal woorden bijstellen, maar dat mocht. Ik schreef ruim 20.000 woorden aan korte verhalen en aan twee hoofdstukken van mijn volgende boek.

Ik ken mezelf en weet dat ik in projecten werk, net als Sylviana Attholred uit De vergeten vloek deel 2, Smeulend venijn. Zij moet ook altijd iets te doen hebben, want anders piekert ze te veel. Zo ben ik ook. Het liefst ben ik nogal fanatiek bezig met een project dat tot een goed einde gebracht kan worden, zoals het schrijven van een verhaal. Ik vergeet dan koffie te drinken en ben zo geconcentreerd aan het werk, dat ik niet meer stoppen kan. Eergisteren kwam ik er bijvoorbeeld achter dat ik om 00.35 uur nog steeds achter mijn laptop zat. Ik moest hoognodig naar bed. Op zulke dagen ben ik vaak een uur te laat met het koken van mijn eten.

Wanneer ik zo bezig ben, vergeet ik letterlijk de tijd. En dat is eigenlijk heel fijn, want van nature ben ik ‘through-time’ zoals ze dat noemen bij NLP. (NLP staat voor Neuro linguïstisch programmeren, daar heb ik mijn ‘master practioner’ diploma van gehaald). Ik ben een planner en planners zijn geen levensgenieters. Ze komen bijvoorbeeld veel te vroeg op afspraken uit angst om te laat te zijn.

Maar als ik met projecten bezig ben, met een verhaal, een boek of een tekening, dan kan ik ‘in-time’ leven. Dan geniet ik echt en zou ik al mijn afspraken vergeten. De keerzijde is natuurlijk dat ik in die periodes ook vergeet om goed voor mezelf te zorgen. Ik leef in die andere wereld, ben creatief bezig en mijn interne criticus houdt zijn mond. Het is heerlijk rustig in mijn hoofd.

Het liefst werk ik aan een project waar ik nog jarenlang met plezier op terug kan kijken. Zoals ‘Schimmenschuw’ en de ‘De vergeten vloek trilogie’, waar Dinie en ik contracten voor kregen bij Zilverbron en waarbij er dus een vaste deadline bekend is om naartoe te werken.

Maar vanaf 2012 waren er ook de korte verhalen. We deden mee aan allerlei wedstrijden in het genre. Goede projecten om eveneens lekker creatief mee bezig te zijn.

De laatste tijd kwamen die vooral op herschrijven aan en met al het redactiewerk dat vanaf augustus 2018 stond gepland, was ik weer helemaal ‘through-time’. Herschrijven en redactiewerk zijn ideaal voor mijn logicadeel en voor de interne criticus, allebei onderdelen van mijn denken. Helaas heeft mijn creatieve deel dan minder in te brengen. Alles moet voldoen aan taalregels en stijlvormen.

Bij redactiewerk pieker ik en vaak twijfel ik eraan of ik het eigenlijk wel kan. Ik voel me er alleen prettig bij als ik zie dat het resultaat de moeite waard was. Wanneer aan het einde van het proces de verhalen mooi zijn opgeknapt. Als wat ik vertellen wilde precies zo in het verhaal is komen te staan zoals ik het me had voorgesteld of soms zelfs nog beter verwoord.

Daarom ben ik ook heel blij dat Dinie en ik in 2018 Tamara Geraeds hebben gevraagd om al onze korte verhalen, die we al als e-book hadden uitgebracht op Smashwords, een gedegen hoofdredactie mee te geven. Ze zijn echt veel mooier geworden.

Ga ze eens lezen.

 

Waterloper

In april 2019, met Camp NaNoWriMo, moest ik eigenlijk opnieuw het korte verhalen schrijven uit zien te vinden. Het was alweer een tijdje geleden dat er echt een nieuw verhaal bedacht was. Ik ging aan de slag, zonder Dinie die meehelpt en met de kennis die ik tot nu toe van het schrijven heb opgedaan. Dan merk je dat de lat met eisen zo langzamerhand ook steeds hoger is komen te liggen.

De Fantastels Verhalenwedstrijd waar Dinie en ik elk jaar aan meededen sinds 2012, is gestopt na onze inzending van 2017. Trek Sagae stopte ook en de Harland Awards, daar deden we al wat langer niet meer aan mee. Verhalenwedstrijden in het genre zijn tegenwoordig haast niet meer te vinden. Ook al omdat ik niet zo’n horrorschrijfster ben. Maar Roos Poppelaars organiseert een nieuwe wedstrijd in het genre. In de maand mei 2019 staat de eerste editie open voor inzending. Website: Waterloper Verhalenwedstrijd

Ik wilde dus graag in mei mee gaan doen aan de nieuwe Waterloper Verhalenwedstrijd. De opzet hiervan is iets anders dan bij Fantastels. Waterloper is namelijk een themawedstrijd. Er zijn drie vaste thema’s die op een of andere manier in de verhalen verwerkt moeten worden. Dat viel nog niet mee. Ik heb echt maanden van tevoren lopen piekeren en nadenken over hoe ik een verhaal kon schrijven waarbij een van deze thema’s een belangrijke rol zou spelen.

Gelukkig kreeg ik inspiratie en kon ik in elk geval twee verhalen schrijven in april. En in mei kan ik ze herschrijven en opsturen voor de wedstrijd.

Het grappige van bezig zijn met de opgegeven thema’s is, dat het wel lijkt of mijn perceptie van de omgeving mee verandert. Ik kan geen ringtone meer horen of ik denk aan rinkelende belletjes en kletsende luikjes. Gisteren reed ik langs een weiland waar koeien stonden te grazen. Ik zag hun vlekken en kreeg spontaan een grote glimlach om mijn mond. Steeds als ik mensen hoor praten, verwacht ik dat ze geheimen hebben die ze niet zo snel met mij willen delen. Ik fantaseer erover wat ze te verbergen hebben. Het is dus even wennen, maar een themawedstrijd heeft ook een humoristische kant en als hij maar lang genoeg blijft kan het hilarische bijwerkingen hebben voor een schrijfster zoals ik. Het zal alleen zaak blijven om inspiratie op te gaan doen vanaf het moment dat de thema’s bekend worden gemaakt.

Opletten dus!

Zodra ik mijn verhalen opgestuurd zal hebben, begint er weer een spannende tijd van afwachten tot aan de prijsuitreiking. Ik ben heel benieuwd naar deze wedstrijd en hoop dat het net als Fantastels een succes zal zijn. Want dat helpt mij bij het korte verhalen schrijven.

Zal de jury kunnen zien hoe ik sinds we in 2012 begonnen vooruit gegaan ben? Of moet ik daar niet van uitgaan en elk commentaar uit de juryrapporten ter harte nemen om het verhaal daar later weer mee te verbeteren door het te herschrijven. De tijd zal het leren.

Hopelijk zijn de verhalen weer publiceerbaar en kunnen ze later worden uitgegeven, zodat de lezers er ook iets aan hebben.

 

In mei ga ik weer verder schrijven aan deel 3 van De vergeten vloek, Schamel verbond.

Groeten van Marjo (Johanna Lime)

Zeven verhalen tijdens CampNaNoWriMo juli 2018

On door johannalimeinInformatieEen reactie plaatsen

27 juli 2018

Een serie korte verhalen

Zoals u eerder hebt gelezen bereikte Marjo tijdens CampNaNoWriMo op 20 juli al een score van 50.223 woorden. Daarmee kon er gevalideerd worden en was zij winnaar.

Leuk natuurlijk, maar dat betekende nog niet dat het schrijfproject klaar was. Ons doel was om zeven verhalen te schrijven/herschrijven zodat we daarvan na een goede redactie een serie van zeven nieuwe e-books zouden kunnen publiceren op Smashwords. De Randsteden serie over steden ergens op een randje van een exoplaneet die door ESA ruimtevaarders in de toekomst worden ontdekt. Ze zijn echter niet alleen te vinden op verre planeten. Twee steden staan op de Maan en op Mars.

59.124 woorden gehaald

Marjo heeft de laatste twee verhalen nu ook herschreven en het totaal aantal woorden voor CampNaNoWriMo staat nu op 59.124.

Na 22 juli zouden we nog wat anders kunnen gaan schrijven, maar daar is vanwege het warme weer niet meer van gekomen. Trouwens, we hadden het toch al druk, want de redactie van onze volgende fantasyroman ging gewoon door. Nog een paar weken dan moet de hoofdredactie daarvan klaar zijn.

We hebben ons doel voor de CampNaNoWriMo van juli behaald, het project is afgerond.

Redactie van korte verhalen

Dus nu komen die verhalen op Smashwords te staan?

Nee, dat niet. We vroegen de vorige keer al om uw geduld.

We hebben grote plannen. Eerst gaan we al onze korte verhalen die op Smashwords staan opnieuw doornemen.

We hebben namelijk besloten dat we die verhalen ook zo goed mogelijk willen hebben. Daarom zijn we met Tamara Geraeds overeen gekomen dat onze korte verhalen net als onze roman twee hoofdredactierondes zullen krijgen. Pas als ze door die redactie zijn, worden de al gepubliceerde verhalen op Smashwords vervangen door de verhalen die dan redactie hebben gekregen. De nieuwe verhalen die nog niet op Smashwords stonden, zullen pas daarna gepubliceerd worden. (Op een verhaal na dat we voor promotie bij ons boek willen gebruiken).

Dit hele proces gaat ongeveer een jaar duren. Dus helaas, we moeten om uw geduld vragen. Maar we beloven dat het resultaat hiervan nog betere verhalen op zal leveren.

We hebben er nog meer plannen mee, want we willen ze gaan vertalen, maar laten we niet te hard van stapel lopen. Hoe dat gaat, vertellen we u later weer.

Planning voor de komende jaren

Voorlopig hebben we onszelf dus flink wat werk gegeven.

– Deel 2 van De vergeten vloek klaar maken voor publicatie bij Zilverbron (september 2018)

– 27 korte verhalen krijgen twee redactierondes en worden (opnieuw of voor het eerst) gepubliceerd op Smashwords.

– Deel 3 van De vergeten vloek schrijven zodat de trilogie compleet zal zijn in april 2020.

– Saturnus Maan schrijven en daar een uitgever voor vinden.

– Dan zijn er nog schrijfwedstrijden voor korte verhalen, zoals Waterloper en NCSF. Voorlopig weten we nog niet precies wat we hiermee gaan doen, hopelijk komt dat nog.

Lange termijn

– Er komen al ideeën op voor een volgende trilogie (na De vergeten vloek) en we hebben ook nog steeds ideeën voor een verhaal dat zich nog voor Schimmenschuw afspeelt op de Aarde.

De inspiratie is er en ook de motivatie om datgene wat we al hebben beter te consolideren.

Groeten van Johanna Lime.

Winnaar van CampNaNoWriMo juli 2018

On door johannalimeinInformatieEen reactie plaatsen

21 juli 2018

Opnieuw winnaar

Op de eerst mogelijke dag waarop het woordenaantal gevalideerd kon worden, bereikte Marjo de score van 50.223 woorden. Meer dan 50.000 in 20 dagen!

Ons project voor dit Camp was om zes korte wedstrijdverhalen te herschrijven en er zeven van te maken die in de serie Randsteden zouden passen. Een serie over steden ergens op een randje van een exoplaneet die door ESA ruimtevaarders is ontdekt, in de toekomst. De steden hebben namen als Gordurand, Hardorand, Marsdurand, Fabelrand en dergelijke. Ze zijn te vinden op verre planeten zoals Flut, maar twee ervan staan op de Maan en op Mars. We herschrijven deze verhalen om ze later op Smashwords te kunnen publiceren als e-books.

Marjo is er nog niet helemaal mee klaar, want er zijn nu vijf van deze verhalen af. Aan de twee laatste moet nog verder geschreven worden. Dat kan ook nog mooi in juli 2018.

Wij vinden dit een goede prestatie, ook al was het een herschrijfproject. Wanneer je bedenkt dat we daarnaast bezig zijn aan de tweede ronde hoofdredactie van ons volgende boek, Smeulend venijn, kun je wel nagaan dat we dagen achtereen alleen maar hebben geschreven.

Enkele getallen

Het gemiddelde per dag ligt op 2.511 woorden. Na de derde week zijn er in totaal 50.223 woorden her- of geschreven. Vijf verhalen zijn helemaal af en aan twee anderen is Marjo bezig. We krijgen dit project in juli nog wel af. Daarna willen we er redactie over hebben en we zijn van plan om ze ook nog naar het Engels te vertalen. Dus wanneer ze op Smashwords verschijnen? Dat zal nog geruime tijd duren. Graag geduld.

Groeten van Johanna Lime.