Tag: CampNaNoWriMo

Gemotiveerd blijven

On door johannalimeinBerichtenEen reactie plaatsen

17 maart 2023

Gemotiveerd blijven

Hoe blijf je gemotiveerd? Dat was de vraag die afgelopen woensdag werd behandeld in de rubriek ‘Over schrijven’ in het programma van About Books. Drie jaar en achtenveertig weken geleden begon uitgeverij Zilverspoor/Zilverbron met de streaming van About Books. Een wekelijks programma dat te bekijken is via Facebook en You Tube op woensdagavonden vanaf 19.30 uur. Ik kijk iedere week naar auteurs (niet alleen die van Zilverspoor/Zilverbron maar vaak ook van andere uitgeverijen) die uitgenodigd worden om iets over hun boeken te vertellen, naar het nieuws van uitgeverij Zilverspoor/Zilverbron en naar onderwerpen over schrijven. Een paar keer heb ik tijdens zo’n uitzending ook zelf iets verteld over een nieuw boek van mij. Het thema van de afgelopen week was gemotiveerd blijven. Daarin kwam naar voren dat schrijver zijn een eenzaam beroep is. Ik denk dan ook dat een van de redenen waarom ik elke week naar dit programma kijk, te maken heeft met dat ik me graag verbonden wil voelen met andere schrijvers, zoals diegenen die worden geïnterviewd. Ik hoop er zelf binnenkort weer eens voor uitgenodigd te worden wanneer het derde deel van trilogie Interplanetair, Schakelmagie, uitkomt. Dat laat nog even op zich wachten.

Schakelmagie

Schakelmagie was voor de kerstvakantie al door de redactie heen en in februari ging hij door de woordredactie, de cover is in de maak en ik wacht nog op de controle van de flaptekst en het doornemen van de zetproef. Het boek zit er dus aan te komen en ik kijk er erg naar uit om het in handen te krijgen nadat het gedrukt zal zijn. Schakelmagie is een derde boek van een trilogie en daarmee ook de afronding van het overkoepelende verhaal over de Galactische Vereniging van Planeten. Drie boeken dus die samen een afgerond geheel zijn.

Het wachten op het lange proces dat een manuscript moet doorlopen om een boek te kunnen worden, werkt voor mij eerlijk gezegd niet echt motiverend. Daarom probeer ik kracht te halen uit positieve Quotes, zoals die bovenaan deze blog staat. Verder ben ik bezig met herschrijfprojecten. Voor Magische Alliantie boek 1 Woest Water heb ik een herschrijfronde af en ik wil er later dit jaar nog een doen. Ik ben nu hard aan het werk aan versie 5 van Het geheim van Shiloh, het manuscript dat heeft meegedaan aan de manuscriptenwedstrijd en de Bootcamp van Zilverspoor. Vandaag is hoofdstuk 20 af gekomen en het verhaal is intussen 33 pagina’s langer geworden. Nog vijf of zes hoofdstukken te gaan. Ik heb veel aan het verhaal geschaafd, maar ben ook tijdens het herschrijven tot de conclusie gekomen dat ik het beter kan blijven zien als mijn verhaal. Dat ik vooral plezier moet blijven houden in verhaalelementen zoals ik die zelf heb bedacht en me niet te zeer moet laten leiden door de kritiek van juryleden, die maar een beperkt gedeelte van het manuscript hebben gelezen.

Het is belangrijk dat een schrijver plezier houdt in wat ze schrijft, dat zal doorwerken in het verhaal en de lezer zal eraan kunnen zien dat het een authentiek verhaalidee is. Sinds ik me dat weer terdege heb gerealiseerd, gaat het met het herschrijven weer een heel stuk beter dan toen ik me meer richtte op het verwerken van de commentaren van anderen. Op een gegeven moment werkt dat gewoon niet voor mij, ik moet vrij zijn om te doen wat ik zelf wil doen. Dan alleen kan ik mezelf motiveren. Als ik een verhaal schrijf moet ik er als schrijfster voor de volle honderd procent achter kunnen staan. Ik begrijp heel goed dat andere schrijvers andere accenten zullen leggen, maar ik ben er na de analyse van het juryrapport ook achter gekomen dat de visie van de juryleden vermoedelijk veel te maken heeft met hoe zij zelf het liefst iets schrijven en waar hun voorkeuren liggen. Bij mij is de Johanna Lime manier de beste manier. Ik volg de roep van mijn eigen dromen.

Het geheim van Shiloh

Zoals bij veel van mijn verhalen bevat Het geheim van Shiloh een heel scala aan onderwerpen die ogenschijnlijk weinig met elkaar te maken hebben, maar die op een bepaalde manier als een mengsel van ingrediënten een nieuw geheel vormen. Een nieuw boek van Johanna Lime. Ik hoop dat dit manuscript weer zo’n boek mag worden.

Behalve het herschrijven van Het geheim van Shiloh ben ik de afgelopen week ook nog bezig geweest met mijn brainstorm voor mijn volgende CampNaNoWriMo project, dat al in april begint. Bovendien kreeg ik na het zien van een You Tube filmpje over schrijven een heel mooi idee voor nog een heel ander manuscript, een leuk experiment dat ik zeker eens wil gaan proberen. Als dat lukt komt er, behalve de verhalen die ik al ga schrijven voor de serie Magische Alliantie en de voorloper Terra Negata, nog een boek van Johanna Lime aan.

Het gaat met ups en downs, maar telkens wanneer ik in een verdrietige eenzame put dreig te raken, trekt de magie van wie ik geboren werd geacht te zijn me er weer uit en zie ik wat ik geacht word te zien. Dat motiveert tot doorgaan.

Groeten van Johanna Lime

Inspiratie tijdens de slaap

On door johannalimeinBerichten

10 maart 2023

Bewuste en onbewuste

Wat is het toch een wonder hoe inspiratie werkt. Ik probeer als voorbereiding op CampNaNoWriMo voor april te bedenken hoe het verhaal van Magische Alliantie boek 2 moet worden. Tot nu toe kreeg ik niet echt veel inspiratie, alleen maar vragen over wat er gaat gebeuren met het hoofdpersonage, wie de antagonist moet zijn, wat er gaat gebeuren en dergelijke. Natuurlijk hielp het niet dat ik bewust bezig was met het redigeren van een ander manuscript. Daar moest ik mijn concentratie op richten. Het mocht niet door elkaar gaan lopen.

Nu ben ik de afgelopen week ook bezig geweest met tekenen en zocht ik mijn tekeningen op mijn computer weer eens op, de serie waaraan ik al begonnen was. Ze waren wel opgeslagen in A4 formaat maar nog niet in A5. Dus daar eerst maar even aan bezig gegaan. Ik zag de landkaarten die ik voor boek 2 wil gaan maken en vond ook nog een paar kaarten die ik eerder had getekend. Die waren in een andere stijl. Ik besloot dat ik ze in dezelfde stijl moest proberen te krijgen, zodat ze mooi zouden aansluiten bij de rest. Dus daar was ik even zoet mee. Het tekenen is nog lang niet af, maar ik was wel met wat anders bezig dan met schrijven, wat rust in mijn hoofd gaf.

De afgelopen nacht kwam ineens mijn onderbewuste mij te hulp. Intuïtief trokken er hele scènes in dromen voorbij, personages uit eerdere boeken kregen een uitgebreidere achtergrond die mooi te gebruiken zou zijn in mijn nieuwe verhaal. Nieuwe personages werden erbij bedacht, zelfs hele landschappen en delen van de wereldbouw kwamen in me op.

Ik lag nog te soezen in mijn bed, maar kwam al gauw tot het besef dat ik nu even mijn notitieboek moest pakken en alle ideeën op moest schrijven. Anders bestond de kans, dat ik het wanneer de wekker echt af zou lopen, me het niet meer zou kunnen herinneren. Gelukkig heb ik altijd een notitieboekje en een pen in de buurt liggen.

Het resultaat was acht pagina’s met aantekeningen, als ik die verder uit ga werken, heb ik een redelijk aantal scènes voor mijn nieuwe verhaal.

Wat ben ik dankbaar voor mijn intuïtie, tijdens mijn slaap helpt hij me geweldig goed op weg!

Een leuke verrassing

Vandaag kwam er ook nog een mooie verrassing via de e-mail binnen. Het is nog niet helemaal af, maar de eerste indruk van hoe de cover van Interplanetair boek 3 Schakelmagie wordt, kreeg ik alvast te zien van uitgeverij Zilverbron. Deze is voor het boek dat in 2023 uit zal komen, het derde deel van trilogie Interplanetair. Hij wordt weer prachtig en past geweldig bij Ruimtestad en Geestenpoort.

Ik ben weer helemaal blij!

Hoe was jullie week?

Groeten van Johanna Lime

Grenzen aanvaarden en dan eroverheen

On door johannalimeinBerichten

2 maart 2023

Zodra we onze grenzen aanvaarden, gaan we eroverheen.

Telkens stellen we onszelf doelen en geven daarmee de grens aan die we willen bereiken. Zoals het doel dat ik had om zowel het manuscript van Woest Water als van Het geheim van Shiloh te herschrijven. Voor Woest Water is me dat gelukt, ik heb versie 3 intussen klaar. Al heb ik voor mezelf alweer een ander doel voor ogen met dit manuscript. Ik moet hier nog één keer overheen, met een versie 4. Daarmee wil ik dan nog een keer extra goed gaan kijken of de show don’t tell nog iets beter kan. Toch had ik bij versie 3 al een goed gevoel, dus dit manuscript gaat wel lukken. Ik kan het zo plannen dat het op tijd bij de uitgever ligt.

Voor Het geheim van Shiloh heb ik allereerst de aanbevelingen van de jury van de manuscriptenwedstrijd ter harte genomen, voor zover ik me daar in kon vinden. Bovendien heb ik feedback gevraagd aan Peter Kaptein, voor wie ik een kort verhaal had proefgelezen. Hij wilde mij helpen met het begin van dit verhaal. Heel fijn, want na zijn suggesties zag ik direct alweer nieuwe mogelijkheden om dit verhaal te verbeteren. Het is me gelukt om een Versie 5 te beginnen en het te herschrijven tot en met hoofdstuk 11. Daar bleef het echter steken omdat ik tegen een grens aan liep. De scènes uit het plotschema kwamen niet langer overeen met waar het gewijzigde verhaal heen moet gaan. Ze weken er te ver vanaf of ze met een paar aanpassingen bij te werken. Ik besloot de weg van de minste weerstand te kiezen en in de maand februari verder alleen het manuscript voor Woest Water verder aan te pakken. Het is me gelukt om dat op 27 februari helemaal herschreven te hebben.

Nu ben ik echter terug bij versie 5 van Het geheim van Shiloh en ik heb aanvaard dat ik een grens heb bereikt. Gisteren heb ik het probleem eens goed bekeken en kwam ik tot de conclusie dat ik twee dingen kan gaan proberen. Het eerste is dat ik eerst alle scènes opnieuw ga plotten en de volgorde anders in ga delen. De tweede mogelijkheid is dat ik de oude hoofdstukken neem en ga schrappen wat niet langer past en ga schrijven wat voor nieuws me invalt. In feite houdt dit dus in dat ik van mijn normale schrijfmethode afwijk en eens een keer iets nieuws probeer: een manuscript voor een boek intuïtief verder schrijven. De weg van het verhaal staat al in grote lijnen aangegeven, dus ik weet welke richting het uitgaat. Alleen zullen er kruispunten verplaatst worden en zullen de paadjes net wat anders gaan lopen. Daar heb ik meer zin in dan opnieuw te plotten. Het zal meer vergen van mijn onderbewuste oplossingsvermogen en van mijn creatieve deel, maar kan dit geen nieuwe schrijfmogelijkheden openbreken? Wat als ik dit aanvaard en over mijn grenzen heen stap? Hoe zal het verhaal er dan uit komen te zien?

Als het werkt kan ik achteraf altijd de veranderde scènes nog in mijn plotschema aanpassen. Het lijkt mee een leerzaam experiment. Intuïtief schrijven gebruik ik op zich wel vaker, alleen voor wat minder grote stukken tekst dan nu zal moeten. Als het mislukt kan ik altijd nog het hele plotschema opnieuw gaan maken. Dat dit boek er voorlopig nog niet komt, geeft niets. Ik had er nog geen deadline voor, dus ik ben er helemaal vrij in. Ik denk dus dat ik dit maar op deze manier ga proberen, al was het alleen maar om over mijn bestaande grenzen heen te gaan en nieuwe mogelijkheden te ontdekken.

Over grenzen gesproken.

Voor de serie Magische Alliantie heb ik de grenzen van mijn wereldbouw al eerder wat duidelijker uitgebreid, door opnieuw een sterrenkaart samen te stellen van het gebied van het universum, waarin zich mijn verhalen af gaan spelen. Dat werd deze onderstaande kaart.

Op deze kaart staan de planeten die bij de Magische Alliantie horen (nummers 1 tot en met 7). Ook alle overige planeten, van zowel de leden van de Galactische Vereniging van Planeten, als van de vijanden die in de boeken worden genoemd, zijn aangegeven.

Voorbereiden voor CampNaNoWriMo

April 2023 wordt weer de maand voor CampNaNoWriMo, waarbij ik weer wil gaan werken aan een nieuw schrijfproject, met als doel minstens 10.000 en maximaal 50.000 woorden schrijven in een maand. Vandaag kreeg ik alweer een e-mail binnen met de vraag of ik mijn volgende schrijfproject alvast in wil vullen op de website van NaNoWriMo.

Nou, nog eventjes niet, hoor. Ik zou dat wel graag willen doen, want ik wil in april gaan beginnen aan boek 2 van Magische Alliantie, het tweede deel van het eerste tweeluik voor de serie van zes. Ik weet ook al een aantal dingen, zoals dat de titel Ruige Rotsen wordt (dit als tegenstelling voor Woest Water). Ik weet ook al dat het hoofdpersonage Syldra van Yasashi moet zijn en dat ze samen met haar vader, Zavis, in het bergachtige gebied Yasa gaat wonen, op Kilama UZ54. Maar verder heb ik nog niets geplot.

Dus als ik hieraan wil beginnen op 1 april 2023, moet ik eerst eens goed gaan brainstormen, uitzoeken welke personages er zijn en wat ze willen, welk conflict er speelt en welk verhaal er verteld gaat worden. Syldra en Zavis spelen al een rol in Woest Water, waarvoor ik alle personages heb getekend, dus dat scheelt.

Maar voorlopig heb ik dus nog geen project om in te vullen voor Camp NaNoWriMo, eerst nog bedenktijd om alles op de rails te zetten alstublieft.

En als dat staat, wordt Ruige Rotsen mijn volgende project.

Groeten van Johanna Lime

Mijn plannen voor 2023

On door johannalimeinInformatie

31 december 2022

Aan het einde van het jaar, voordat er een nieuw getal op de kalender verschijnt, is het tijd om mijn persoonlijke toekomstplannen uiteen te zetten. Dit zijn de plannen die te maken hebben met mijn schrijverschap. Het zijn er weer veel. Hopelijk kan ik scherp, kritisch en volhardend door blijven gaan met schrijven en tekenen en lukt het me om dicht bij mezelf te blijven, zodat ik ervan kan blijven genieten. Ook in 2023 wil ik weer heerlijk creatief en vol inspiratie en betrokkenheid aan de slag gaan. Ik hoop dat mijn gezondheid het toe blijft laten.

Ik zet mijn plannen hier in een lijst.

  • De zetproef doornemen van Interplanetair, boek 3, Schakelmagie en alles wat erbij komt kijken om het boek klaar te krijgen voor de drukker.
  • Het boek komt uit bij Zilverbron.
  • Promotiematerialen voor mijn boeken vernieuwen, materiaal voor het nieuwste boek.
  • Recensenten vragen en boeken opsturen.
  • Trailers maken (kijken of dat lukt) voor YouTube.
  • Herschrijven/redigeren versie 2 en verder, van het manuscript Magische Alliantie boek 1 Woest Water
  • Dit manuscript als het helemaal klaar is op tijd opsturen naar Zilverbron
  • Verder brainstormen voor wereldbouw, personages, soort verhaal, conflict en plot voor de volgende boeken uit deze serie van zes.
  • Tekenen van personages voor Magische Alliantie en voor eerdere boeken, o.a. de wezens uit de Ruimtestad, in Painter.
  • De eerste versie schrijven van het tweede deel uit het tweeluik Woest Water en Ruige Rotsen, het manuscript voor Magische Alliantie boek 2 Ruige Rotsen.
  • Brainstormen voor de verhalen van boek 3,4, 5 en 6 uit deze serie.
  • Alvast nadenken over Terra Negata, hoe pak ik het verhaal voor de crash aan en wat gebeurt erna?
  • Herschrijven/redigeren versie 5 en verder, van het manuscript Het geheim van Shiloh dat op de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor in 2022 de 14de plaats haalde.
  • Redactie op Het geheim van Shiloh en het boek uitgeven.
  • Jureren voor de Waterloper Themawedstrijd van 2023.
  • Korte verhalen schrijven voor wedstrijden of tijdschriften, of verhalen die in mijn verbeeldingswereld passen schrijven en uitgeven op Smashwords.
  • Deelnemen aan CampNaNoWriMo en NaNoWriMo in 2023.
  • Naar festivals en beurzen (voor zover dat fysiek nog lukt).
  • Naar de HSFCon in Sneek (voor zover dat fysiek nog lukt).
  • Verhaalredactiecursus van Zilverspoor verder volgen tot aan het eind.
  • Proeflezen, redactie voor mezelf en andere schrijvers.
  • Samen met de groep van de Bootcamp een verhalenbundel van onze korte verhalen uitbrengen bij Zilverspoor.
  • Reading Challenge van Hebban en Goodreads, boeken lezen en recenseren.
  • Mijn wekelijkse blog op johannalime punt com.
  • De website van boekenvanjohannalime punt com bijhouden.
  • Tekenen voor blogs en promotie.
  • Meedoen aan rubrieken over personages en wereldbouw van de Zilverboekenclub.
  • Meedoen aan winacties in Facebookgroepen.
  • Zelf een paar winacties uitschrijven op mijn website, misschien een stuif-in organiseren.
  • Facebook en Instagram bijhouden.

Bij alles geldt natuurlijk dat ik me er wel gelukkig bij moet blijven voelen. Dus goed in de gaten houden of ik energie genoeg over houd en of ik het leuk blijf vinden om te doen. Ik ben tenslotte onder voorwaarde van verantwoordelijk en wettelijk gelegaliseerd gedrag vrij om mijn eigen gang te gaan in dit land. Ik hoop echt dat het me lukt om deze wensenlijst te kunnen realiseren! Hoe gaaf zou dat zijn?

Wat zijn jullie plannen voor 2023? Ik wens je veel gezondheid en geluk, vrede en welzijn toe voor de toekomst.

Gelukkig Nieuwjaar.

Groeten van Johanna Lime

Wie is wie en wat is de beste volgende stap?

On door johannalimeinBerichten

21 juli 2022

Gestopt met CampNaNoWriMo

Ik heb ongeveer 20.000 woorden voor het begin van Magische Alliantie geschreven en ook ongeveer 7.000 woorden aan een kort verhaal voor de Bootcamp, dus daarmee heb ik het doel voor juli 2022 van CampNaNoWriMo wel gehaald.

Ik besloot op 16 juli 2022 om ervan af te zien om de 50.000 woorden te willen halen. Nadat ik begonnen was aan hoofdstuk 4 van het manuscript, merkte ik dat ik heel moeilijk verder kwam. Daaruit leidde ik af dat ik beter eerst weer kon gaan plotten, zodat alle hoofdstukken tot in detail waren ingedeeld. Bovendien moet ik het magiesysteem voor mijn nieuwe serie beter opzetten en precies weten hoe dat werkt, voordat ik verder kan schrijven aan bijvoorbeeld hoofdstuk 4. Om dan zomaar wat te gaan schrijven, zoals bij NaNoWriMo vaak wordt geadviseerd, is niet echt mijn ding.

Welke korte verhalen schrijven

Mijn animo om een paar korte verhalen te gaan verzinnen voor de Harland Awards groeide, nadat de aankondiging langskwam op Hebban, maar eerlijk gezegd kreeg ik geen inspiratie. Nieuwe verhalen met een speciale wereldbouw voor ieder verhaal waaraan niemand de auteur mag herkennen, is echt iets lastigs tegenwoordig. Ik droomde wel van een paar verhalen, maar schreef ze midden in de nacht niet op in mijn notitieboek, waardoor ik ze ’s morgens alweer vergeten was. En overdag kon ik proberen te verzinnen wat ik wilde, maar een echt goed verhaal dat mij greep kwam niet naar boven. Het artikel op Hebban over fantasy schrijven en hoe je dat moet doen, gaf meer stress dan dat het me verder hielp om een goed idee te vinden dat aan zou spreken. Ik schrijf niet meer zo vrij als vroeger, vooral niet voor een prestigieuze wedstrijd als de Harland Awards met een literair air. Gek eigenlijk, want schrijven kan ik wel.

Nadat ik de interviews van de vorige vijf winnaars las, die op Fantasize kwamen te staan, is eerlijk gezegd mijn motivatie om nog aan de Harland Awards mee te gaan doen helemaal naar het nulpunt gedaald. Ik kwam erachter dat de winnaars van vorig jaar (op een vrouw na, die veel cursussen heeft gevolgd, voor het eerst eens meedeed en als vijfde eindigde) allemaal bebaarde witte mannen van middelbare leeftijd waren die ook voor de eerste keer hadden meegedaan. De hoogste winnaars hadden werk in de media of bij de film. Dat kan geen toeval meer zijn. Voor mij is de jury van de Harland Awards nu echt opnieuw door de mand gevallen. Ik had altijd al het idee dat er eigenlijk niemand zit die echt om het genre zoals dat is geeft, alleen om prestige in het literaire wereldje te krijgen. Nu is die overtuiging alleen maar versterkt. Misschien heeft mijn intuïtie het mis, al geloof ik dat zelf niet, omdat die het meestal bij het goede eind heeft. Natuurlijk gun ik die nieuwkomers hun prijzen wel, maar als er zo voorbij gegaan wordt aan schrijvers die al jaren meedoen, zit er niemand blijkbaar op verhalen van mij of van mijn collega’s te wachten. Dus waarvoor zou ik me dan nog inspannen, als ik bij voorbaat toch al ergens onderaan de lijst beland, als autodidactische schrijfvrouw op leeftijd zonder baard?

Nee, dan kan ik beter mijn nieuwe ingeving volgen en verhalen gaan schrijven over de personages die ik in de wereldbouw van mijn boeken al heb uitgedacht. In een wereld die ik leuk vind en waarvan ik nog veel meer wil ontdekken. Een kort verhaal over Khuks of Ollies zou wel leuk zijn. Of een verhaal over de cyborgs van Terra 102, de Duvornochianen met hun handigheid in reparaties of de Narnaërs en hun slechte humeur, daar kan ik dan beter iets voor gaan bedenken. Ik heb het toch al niet zo op prestige jagers, dus waarom zou ik me in allerlei bochten wringen voor naamsbekendheid die ik toch nooit krijg zonder mijn identiteit te verloochenen?

Personages tekenen en onderzoeken.

Na de CampNaNoWriMo houd ik mij de laatste dagen vooral bezig met een ander creatief proces. Ik ben mijn personages aan het tekenen, voor mijn karakterprofielen die ik als voorbereiding op mijn nieuwe serie nodig heb.

Gaandeweg rijpt het idee om aan de vraag te gaan beantwoorden die Tazzy Jenninga en Connie Flipse mij stelden in een recensie van een boek van mij. Of ik geen lijst van personages en korte beschrijvingen kon opnemen achter in een boek.

Een soort Wie is Wie?

Dinie en ik hadden heel vroeger ook al dat idee van zo’n lijst met namen en beschrijvingen, maar daar is het eigenlijk nooit van gekomen.
Nu denk ik niet dat zoiets ook gauw zal komen achter in een boek, daarvoor is die lijst te veelomvattend. Maar ik denk er wel aan om hem als pdf bestand op mijn website te zetten, zodat iedereen die dat wil hem daar kan downloaden, net als de lijst met uitgegeven werken die ik daar heb staan. Het vergt wat tijd en aandacht, het kan even duren voordat hij af is. Dus graag wat geduld.

Gaandeweg het tekenen, kwam ik op het idee om de wezens uit de Ruimtestad uit te gaan werken en daar korte verhalen over te gaan schrijven. Die kan ik altijd weer op Smashwords zetten, als e-books. Tijdens de Summer Sale blijkt dat er verschillende lezers zijn die mijn e-books wilden downloaden en ook op Kobo zie ik dat steeds vaker. Op die manier heb ik er ook meer profijt van en is het echt iets uit de verbeeldingswereld van Johanna Lime.

Tussen de tekst van deze blog door staan er alvast enkele plaatjes van personages, zoals die in het boek Ruimtestad voorkomen. Deze heb ik in de afgelopen week digitaal getekend. Ik schreef op Facebook dat ik zes personages zou laten zien, maar kwam erachter dat een ervan in Schakelmagie hoort en aangezien dat boek verwacht wordt in 2023 zou het een spoiler kunnen zijn. Dus daarvoor in de plek dan maar een Duvornochiaan.

Groeten van Johanna Lime

Advies uit de kosmos

On door johannalimeinBerichten

14 juli 2022

Ooit heb ik me laten verleiden tot de impulsaankoop van een horoscoop, waar ik eigenlijk niks mee heb gedaan, behalve dan dat ik nog steeds elke dag een e-mail ontvang met een goedbedoeld advies uit de macrokosmos. Ik lees het door en klik het daarna meestal gewoon weer weg. Het is vaak zo algemeen en het gaat ook alleen maar uit van de zon in mijn sterrenteken, dat het meestal te vaag blijft om er iets concreets uit te kunnen halen. Op sommige dagen kloppen de gegevens best aardig. Het is maar wat je zien wilt, denk ik dan.

Meestal ga ik gewoon mijn eigen weg en besteed ik geen aandacht meer aan wat Astrology Answers mij uit wil leggen. Horoscopen hebben volgens mij alleen maar zin als ze iets kunnen bijdragen aan het begrijpen van bepaalde psychologische invloeden op je karakter, het beter begrijpen van jezelf. Wat dat betreft vind ik beschrijvingen van hoe bepaalde sterrenbeelden zich gedragen interessant bij het ontwikkelen van personages voor verhalen. Niet dat ik ze daarvoor tot nu toe trouwens ook bewust heb ingezet. Met Dinie samen heb ik vroeger wel onze dagboekpersonages voorzien van sterrentekens en ze op grond daarvan karaktertrekken meegegeven. Vermoedelijk sijpelde dat nog een beetje in onze eerste boeken door.

Het verband tussen de macrokosmos en de microkosmos intrigeert me. ‘Zo boven zo beneden’ – de wet van Hermes Trismegistos – komt zelfs in het Onze Vader voor, in de zin: ‘gelijk in de hemel alzo ook op aarde’. De klemtoon wordt er alleen altijd verkeerd gelegd, waardoor het net lijkt of hemel en aarde niet met elkaar verbonden horen te zijn. Het zijn van die dingen die nooit bespreekbaar waren in mijn familie, maar waar ik met Dinie wel heel goed over kon filosoferen. Het is een van de redenen waarom onze verhalen zich in het heelal afspelen, op andere planeten, denk ik vaak.

Vandaag kreeg ik deze tekst in de e-mail voor ogen en die beviel me wel.

Laat je vandaag leiden door je creativiteit.

De intuïtieve Maan beweegt door je 5e huis van zelfexpressie en artistieke passie, dus als er ooit een dag is geweest om van je passies je beroep te maken, dan zou dat vandaag het geval zijn.

Je hoeft er natuurlijk niet in één keer een heel manuscript uit te pompen of een oeuvre aan schilderijen te maken; concentreer je gewoon op het nastreven van wat je gelukkig maakt en voel je nu vervuld.

Vooral de laatste zin gaf me het gevoel dat ik gewoon moet doen waar ik zin ik heb vandaag. Zoals jullie weten ben ik deze maand aan het schrijven voor CampNaNoWriMo. Op 11 juli had ik mijn woordenaantal voor de hele maand juli 2022, het doel van 20.000 woorden, al gehaald. De proloog en de hoofdstukken 1 en 2 waren geschreven, en ook een kortverhaal.

Daarom heb ik mezelf een nieuw doel gesteld bij CampNaNoWriMo, voor de rest van deze maand. Waarom zou ik niet gewoon doorschrijven aan mijn nieuwe manuscript, dacht ik. Waarom geen 30.000 woorden erbij proberen te halen, zodat ik toch nog aan de gebruikelijke 50.000 woorden per maand kan komen? Daar ben ik op 12 juli dus aan begonnen en in twee dagen tijd schreef ik weer 4.999 woorden. Het houdt wel in dat ik ’s morgens het stuk van de vorige dag nog even redigeer en dan de hele middag bezig ben met schrijven. Het lijkt net werken voor je beroep, al ben ik dan gepensioneerd.

Wanneer ik zo met tekst bezig ben en met het verwoorden van zinnen en alinea’s voor een nieuw verhaal, begint mijn passie voor tekenen ook weer heel erg te kriebelen. Precies vandaag dacht ik: ‘Ik kan best een dag wat minder woorden schrijven en weer eens verder gaan met het tekenen van mijn personages. Dat moet toch ook kunnen?’

En zie: het advies van de sterren past precies bij mijn gevoel.

Dus ik denk dat ik maar gewoon ga doen wat mij gelukkig maakt. Een paar honderd woorden schrijven en dan verder met de tekeningen van de personages. Het manuscript hoeft toch pas over ruim een jaar opgestuurd te worden naar Zilverbron. Ik heb nog geen haast. En zo rigide hoef ik niet te voldoen aan CampNaNoWriMo doelen, want die bepaald ik ook gewoon zelf.

Groeten van Johanna Lime

Plotweek

On door johannalimeinBerichten

7 juli 2022

Jullie weten natuurlijk dat ik in de maand juli meedoe aan CampNaNoWriMo, dat had ik in mijn blog van vorige week al geschreven. Ik kon kiezen uit verschillende mogelijkheden.

Het grappige om te merken is dan toch dat de keuze veelal ingegeven wordt door de omstandigheden. Ik ben voor het doel van 20.000 woorden, dat ik deze maand wil halen, best voortvarend van start gegaan. Op dag 1 en 2 had ik de proloog van Magische Alliantie deel 1 al geschreven en op dag 3 schreef ik ongeveer de helft van hoofdstuk 1. Ik was in drie dagen tijd 6.068 woorden op weg in het nieuwe verhaal.

Op de vierde dag reed ik naar mijn broer in Limburg en begon er een gezellige vakantieweek. Mijn laptop en alle spullen die ik nodig had voor het schrijven nam ik mee, want CampNaNoWriMo ging gewoon door. Toch ben ik niet verder gegaan met het schrijven aan de roman. Ik liep na de helft van hoofdstuk 1 behoorlijk vast en concludeerde dat ik toch eerst een goed plotschema nodig had om de rest te kunnen schrijven.

Nu had ik gelukkig vijf dagen voordat CampNaNoWriMo begon al een kort verhaal geschreven voor de Bootcamp en dus kon ik de eerder geschreven woorden opgeven voor mijn score in de logeerweek. Ik weet het, dat maakt mij een Nano Rebel, want die woorden komen niet uit de maand juli. Maar een Rebel ben ik toch meestal al, ik gebruik de CampNaNoWriMo gewoon op de manier die mij het beste uitkomt.

In de tijd dat ik bij mijn broer heb doorgebracht, gezellig een weekje samen, heb ik mooi aan mijn plot kunnen werken. Het goede nieuws is: ik ben tot het middelpunt van het verhaal gekomen en de eerste twaalf hoofdstukken staan nu precies zo ingedeeld dat ik de eerste helft van mijn boek al helemaal verder uit kan gaan schrijven. Ik weet wat er in de eerste twaalf hoofdstukken moet gebeuren, de scènes staan kort opgeschreven in het plotschema.

Het wordt een verhaal met een opbouw die ik nog niet eerder zo gebruikt heb. Hij is geplot naar aanleiding van een YouTube filmpje van Alexa Donne, waarin zij uitlegt hoe ze haar thrillers plot. Nee, mijn volgende boek wordt geen thriller waarin er een moord gepleegd wordt en dan wordt uitgezocht wie de dader is. Maar ik heb dit wel zo gedaan om eens te proberen of ik mijn science fantasy vanaf het begin iets spannender kan krijgen voor de lezer. Het blijkt dat ik tijdens het plotten ook nog steeds in het schema pas van Larry Brooks, het verhaalschema dat ik normaal gesproken gebruik voor de plaatsing van de keerpunten in mijn boeken en voor de spanningsboog. Het nieuwe verhaal past echter ook in de indeling die Alexa Donne heeft uitgelegd in haar filmpje. Bepaalde punten van onderzoek, van rechercheurswerk en botsingen met het gezag zijn dan wel net iets anders dan bij een thriller, ze passen vreemd genoeg precies in de hoofdstukken waar zij ze meestal plaatst. Het gaat in mijn verhaal dan wel niet om een moord die opgelost moet worden, maar wel om het mysterie waar de hoofdpersoon onderzoek naar doet. Zelfs de helpers passen in het schema. Zo goed, dat ik heb besloten om de twee vrienden van het hoofdpersonage ook mee te nemen naar de tweede helft van mijn verhaal. Daar zullen ze het zwaar voor de kiezen krijgen, vermoed ik.

Door dit schema dat ik vond op YouTube eerst in Word uit te werken en daarna pas de scènes in mijn gebruikelijke Excelschema te plaatsen, heb ik een nieuwe manier van plotten gevonden, die ik wellicht ook kan gebruiken voor de boeken die hierna nog geplot moeten worden.

Ik moet natuurlijk nog wel uitzoeken hoe ik de tweede helft van de roman verder plot. Daarvoor zal ik de actie aan het einde vermoedelijk nog wel iets verder uit moeten diepen en de wereldbouw van die vreemde onderwaterfabriek behoeft zeker ook nog heel wat onderzoek. Maar ik ben ervan overtuigt dat me dat gaat lukken. Het wordt een bijzonder verhaal dat op zijn eigen wijze ook weer aansluit bij Interplanetair, maar dan twintig jaar later.

Ook ben ik bezig geweest met de grote lijnen voor de serie van zes. Daarvan weet ik nu wie de hoofdpersonages worden, hoe ze heten, wie het zijn en op welke planeet het grootste deel van het verhaal zich af moet spelen. Ik gebruik voor deze verhalen meerdere perspectieven.

Het mooie is, dat als de logeerpartij voorbij is en ik weer thuis zal zijn, mijn woordenbuffer leeg is en ik weer verder kan met mijn roman.

Op dag 7 van CampNaNoWriMo ben ik 11,718 woorden op weg in de maand juli. Gemiddeld heb ik 1.674 woorden per dag op de teller staan, dat zit boven de 1.667 woorden die nodig zijn voor het normale doel van 50.000 per maand. Dus als het meezit, kan ik wellicht tijdens deze CampNaNoWriMo mijn oorspronkelijke doel van 20.000 woorden (een rustig begin aan mijn roman) bij gaan stellen naar de volle 50.000 woorden. Dan kan ik augustus mooi gebruiken voor korte verhalen die ik ook wilde schrijven en voor dingen rondom personages en wereldbouw die ik nog verder uit wil werken, zoals de kaart van Swanase. Ik heb nu zelfs het plan om zelf de elementen daarvan te gaan tekenen in plaats om ze van een kunstenaar op Shutterstock over te nemen. Afijn, jullie merken het al, ik loop weer over van de plannen.

Wat betreft mijn logeerpartij bij mijn broer, die is echt heel fijn. Ik krijg er veel positieve energie van. We kijken heerlijk elke avond naar SF series (Picard en Obi-Wan Kenobi) en we genieten met volle teugen van het contact met elkaar. Net als ik bij Dinie gewend was, laten we elkaar grotendeels vrij. Mijn broer is overdag heerlijk bezig met zijn modelbouw, hij maakt geweldig mooie diorama’s. En ik ben lekker achter mijn laptop bezig met mijn wereldbouw en plot. Gelukkig hebben we allebei van onze ouders meegekregen dat we ons nooit hoeven te vervelen en altijd wel ergens aan bezig zijn. Zo is het leven echt verrukkelijk.

Waar halen jullie nieuwe energie uit?

Groeten van Johanna Lime

Vrije keuze

On door johannalimeinBerichten

30 juni 2022

Een keuze is geen keuze, bij twee keuzes heb je een dilemma, pas wanneer je uit drie of meer mogelijkheden kiezen kunt, heb je echt een vrije keuze.

Morgen begint CampNaNoWriMo, een hele maand elke dag schrijven. Ik heb voor het project dat ik daarvoor heb opgegeven het doel gesteld om 20.000 woorden te schrijven aan het begin van mijn volgende manuscript. In ieder geval wil ik een paar belangrijke scènes af zien te krijgen waarbij ik de sfeer van Swanase (een planeet met veel eilandjes en water) goed uit kan werken. Dat is dus mijn eerste keuze.

Maar ik wil mezelf niet al te vast zetten. Er moet nog veel worden voorbereid aan de serie die na Interplanetair zal komen en die zes boeken zal gaan omvatten. Voorbereidingen zoals het uitwerken van de personages en plot. Die personages moet ik eigenlijk voor alle zes de boeken al uitgewerkt hebben als ik aan boek 1 begin, omdat degenen die bij de Magische Alliantie horen in alle zes de delen voor zullen komen. Het zal bij dit CampNaNoWriMo project dus vermoedelijk echt maar bij een paar beginscènes blijven, omdat ik eerst nog meer moet bedenken en uitwerken voor het grotere geheel van deze nieuwe serie.

Niet getreurd. Ik sta mezelf gewoon toe om vrij te zijn in mijn keuzes. Daarom ben ik alvast begonnen met een kort verhaal, het tweede verhaal van de drie beloofde verhalen die bij de wereldbouw passen die ik samen met anderen heb bedacht op de Bootcamp bij Cocky van Dijk. Die Bootcamp hoorde bij de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor, waar ik ook aan mee heb gedaan. De andere cursisten van de Bootcamp schrijven ook korte verhalen in dezelfde door ons bedachte wereld en wie weet, komt er ooit een verhalenbundel van. IK ben nu bezig aan verhaal 2 en verhaal 3 moet ik nog bedenken. In ieder geval is dit een keuzemogelijkheid die ik ook nog heb, behalve de scènes op Swanase.

De derde mogelijkheid is dat ik twee verhalen van max. 7.500 woorden ga verzinnen en uitschrijven om mee te kunnen doen aan de Harland Awards van 2022 op Hebban. Ik heb werkelijk nog geen idee waar die dan over moeten gaan, maar ik kan natuurlijk altijd een onderwerp zoeken om over te schrijven en dan de belangrijke “Wat als vraag” stellen. Zoals ik er nu over denk, verwacht ik dat het onderwerp richting science fiction zal gaan, of misschien sluit ik aan bij de cyberpunk die ik gebruikt heb voor de manuscriptenwedstrijd. Ik zie het wel, deze derde mogelijkheid is er in elk geval.

Mijn vierde keuze is het tekenen van alle personages die ik nodig heb voor mijn volgende serie (en met terugwerkende kracht misschien ook wel het uitwerken van alle belangrijke personages uit mijn al gepubliceerde paperbacks) in Corel Painter, zodat ik niet afhankelijk ben van Pinterest plaatjes om te bedenken hoe de personages uit mijn boeken eruitzien. Ik heb de afgelopen weken gewerkt aan Torrun Brant, de zwaanvrouw van Swanase die ook in Interplanetair voorkomt. Verder heb ik getekend aan een hybride kruising tussen een zwaanmens en een vismens met de naam Astar Natas en zijn vriend de vismens Ross Krill, personages die ik bedacht heb voor boek 1 van Magische Alliantie. Een stukje van Ross kun je zien op het bovenstaande plaatje. Torrun stond vorige week al in dit blog.

Personages ontwerpen en tekenen is dus mijn vierde keuzemogelijkheid. Ik voel me vrij en ga me weer lekker bezighouden met schrijven en tekenen, twee dingen die ik heel graag doe.

Wie doet er ook mee aan CampNaNoWriMo in juli?

Groeten van Johanna Lime

Er chocolade van willen maken

On door johannalimeinBerichten

24 juni 2022

Ik heb een drang, ik wil ergens chocolade van maken.

Natuurlijk is de uitdrukking “ergens geen chocolade van kunnen maken”, dat betekent ergens niets van terecht brengen of ergens geen wijs uit kunnen worden.

Wat als ik dat nu eens omdraai? Dan kan ik er juist wel chocolade van maken, want dat is wat ik wil: een goed product neerzetten.

Voordat ik mijn volgende boek helemaal tot in de puntjes ga plotten, wil ik eerst alle onderdelen van het verhaal voor het grootste deel hebben uitgewerkt.

Afgelopen maandag heb ik alle bestanden voor Interplanetair boek 3 Schakelmagie naar de uitgever opgestuurd. Daar kan ik dus niets meer aan veranderen totdat de redactie begint. Vandaag heb ik de eerste juryronde van Waterloper afgerond. Ik krijg dus weer wat meer tijd voor andere dingen dan korte verhalen analyseren. De volgende serie boeken lonkt mij, hij wil geschreven worden. Speciaal boek 1 van Magische Alliantie roept om aandacht.

De laatste tijd ben ik aan het brainstormen geweest en in grote lijnen weet ik waar mijn eerste verhaal uit de nieuwe serie van zes over moet gaan. Het idee is nu duidelijk genoeg. Maar toch is het nog steeds geen chocolade.

Om het helemaal perfect te krijgen wil ik nu eens niet alleen maar Pinterest plaatjes van mijn personages in mijn karakterschema’s zetten, maar tekeningen maken van hoe ze eruit zien.

Ik ben dus een paar dagen geleden aan het tekenen geslagen.

Het eerste personage dat ik getekend heb, om haar beweegredenen, sterke en zwakke kanten en dergelijke helder te krijgen, is Torrun Brant. Zij is de zwaanvrouw van Swanase, een vriendin van Irene Morane die ook al in trilogie Interplanetair voorkwam. Torrun speelt een belangrijke rol in mijn volgende boek, hoewel ze niet de hoofdpersoon is. Daar is ze dan al te oud voor. Het belangrijkste personage wordt een jonger wezen, weliswaar ook een hybride mens. Een vorm tussen een dier en een mens in.

Omdat ik die niet zo precies kan vinden op Pinterest (ze zijn nu eenmaal ontsproten uit mijn fantasiewereld) moet ik ze dus wel zelf gaan tekenen. Er zit niets anders op. Om een verhaal te kunnen schrijven over personages die iets meemaken, moet ik hen natuurlijk eerst tot in de puntjes leren kennen. Ook hoe ze er fysiek uitzien en welke speciale vaardigheden en eigenschappen dat oplevert. Ik ga dus, behalve dat ik alvast een paar scènes van het verhaal uit ga werken in juli, tijdens CampNaNoWriMo, ook aan de slag met Painter. Digitaal tekenen in plaats van schrijven. Er zit niets anders op.

Als het om chocolade gaat, is verzetten zinloos.

Om jullie een idee te geven van hoe mijn personages eruit gaan zien. Hier heb je een idee hoe de tekening van Torrun Brant is ontstaan.

Voor een serie van zes boeken met zes bestaande personages uit de vorige generatie en minstens zovele uit de generatie waar de serie om draaien zal, ben ik nog wel even bezig.

Niet dat ik het erg vind, het is juist heel leuk om dit te doen. Naast schrijven houd ik ook ontzettend veel van tekenen. Ik kijk er naar uit om me hiermee te vermaken deze zomer.

Gelukkig heb ik er ruim de tijd voor om eerst alle personages wat beter uit te werken, omdat het manuscript voor het volgende boek pas ergens midden in het volgende jaar geschreven moet zijn. Dus het gaat vast goed komen.

Waar gaan jullie chocolade van maken deze zomer?

Groeten van Johanna Lime

De weg naar succes, daar moet je veel voor doen

On door johannalimeinBerichten

16 juni 2022

Een nieuwe blog voor deze week.

Elke week een blog voor mijn website schrijven, was een voornemen dat ik lang geleden maakte. Meestal lukt het wel en soms komt het er even niet van of dan komt het een paar dagen later pas. Deze week vroeg ik me af of ik wel kon schrijven over wat ik de afgelopen week heb gedaan. Ik heb me vooral bezig gehouden met jureren voor de themawedstrijd van Waterloper en daar kan ik natuurlijk niet veel over kwijt. Wat ik wel kan vertellen is al op de Facebookpagina van Waterloper naar voren gekomen. Er waren dit jaar 52 verhalen ingezonden, waarvan 23 door schrijvers die nog niet eerder aan de wedstrijd hadden meegedaan. Een leuke opsteker voor ons genre.

Nadat alles was goedgekeurd door de toeziend coördinator, stuurde organisator Roos mijn eerste portie verhalen naar mij op. Ik kreeg 15 verhalen om te lezen voor Ronde 1. (Er komen drie rondes) Iedere dag lees ik één verhaal. Dus elke dag maak ik ook een juryrapport over het betreffende verhaal dat ik voor die dag aan het lezen ben.

Ik merk dat ik mijn oude vaardigheden weer flink aan moet spreken. Eigenschappen zoals ik die voor mijn werk vroeger ook nodig heb gehad. Mijn laatste werkgever schreef dit over mij: verwerkt zeer veel informatie in korte tijd – is een absolute kei in het analyseren – kan op creatieve wijze structureren – is nauwgezet – werkt binnen duidelijke kaders – heeft een scherp oog voor detail – enzovoorts. Ik ben blij dat ik daar op terug kan vallen en hoop met mijn commentaren iedere schrijver te voorzien van een uitgebreid rapport dat de juiste feedback geeft om verder te kunnen komen met schrijven.

Terwijl ik hiermee bezig ben, moet ik weer terugdenken aan de leerweg die tien jaar schrijven voor mij is geweest.

Succes is de som van alle kleine pogingen die dag na dag herhaald werden

In 2012 deed ik zelf voor het eerst mee aan een schrijfwedstrijd in het genre. Het meeste heb ik geleerd van de uitgebreide rapporten die ik kreeg bij Fantastels en bij Waterloper. Ik herken in sommige verhalen die ik nu onder ogen krijg precies de fouten waar ik zelf ook tegenaan gelopen ben. Gelukkig zie ik dat de schrijvers die iets ingestuurd hebben van nature het talent bezitten om een fantasierijke verbeeldingswereld te bedenken voor hun verhalen. Daar ben ik blij om, want dat is een talent wat je nodig hebt. Zonder verbeeldingskracht en creativiteit lijkt het me onmogelijk om fantastiek te kunnen schrijven. Daarna komt het aan op de juiste schrijftechnieken. Het fijne daarvan is, dat dit vaardigheden zijn die je aan kunt leren. Om schrijftechnieken goed te leren is het nodig dat je er moeite voor doet om er veel mee te oefenen. Wereldbouw, personages, conflict en plot, perspectieven, vorm en taalgebruik, daar kun je als schrijver door het veel te doen in groeien.

Nu ik zelf jurylid ben van deze wedstrijd, wordt het mij des te duidelijker welke lange weg ik zelf al heb afgelegd in de tien jaar dat ik schrijf. Succes is echt een optelsom van alle pogingen die je doet, dag in dag uit, maand na maand en jaar na jaar. Een kunstenaar (en schrijven in ons genre is ook echt een prachtige kunst) wordt alleen maar steeds beter door heel veel kunst te maken. Dus heel veel verhalen te schrijven, en te herschrijven, en te verbeteren en te vervolmaken.

Ik ben nu zelf na die eerste wedstrijd van 2012 zoveel verder gekomen, dat ik best trots ben op mezelf. Toch heb ik nog steeds niet het gevoel dat ik uitgeleerd ben. Als mens blijf je altijd leren, hoe oud je ook wordt. Ook nu blijf ik nog steeds mijn best doen om weer een beetje beter te worden met schrijven. Ik hoop dat de lezers die mijn boeken kennen, het aan die verhalen zullen zien. Zelfs na 46 korte verhalen, 7 romans en 2 geschreven manuscripten ben ik er dus nog steeds niet. Dat is echter geen reden om niet meer te willen schrijven. De drang om een verhalenverteller te zijn zat er al vroeg in en de vaardigheid van het schrijven groeit alleen maar door het regelmatig te doen.

Het voelt goed om zo gewend geraakt te zijn aan schrijven dat ik niet meer zonder wil leven. Ik wil meer van die verhalen schrijven die ik vroeger al had willen lezen en hoop er ook andere mensen mee te raken. Dat gun ik iedereen die aan de wedstrijd meedoet ook. Het is in ieder geval al heel positief dat jullie hebben ingestuurd naar Waterloper. Alleen dat insturen is al goud waard! Het betekent dat er een verhaal geschreven is en dat is meer dan de meeste andere mensen kunnen zeggen. (Over de verhalen die ik nu gelezen heb, mag ik natuurlijk niks zeggen. Dat komt pas aan het einde van het jaar, bij de prijsuitreikingen van Waterloper. Ik weet dat het spannend is en dat je veel geduld moet oefenen, maar dat is nu eenmaal zo).

CampNaNoWriMo in juli 2022

Vorige keer schreef ik dat ik voor mijn volgende boek nog niet zo’n haast had. Ik ben gaan tekenen. Inmiddels heb ik zes sterrenkaarten gemaakt op A4 formaat en voor de CampNaNoWriMo maand van juli 2022 heb ik ook een kaft gefabriceerd voor mijn schrijfproject. Het ziet er nu toch naar uit dat ik voor 1 juli nog een week ga plotten voor het verhaal van mijn volgende boek. Ik begin weer hele scènes te dromen en het verhaal krijgt steeds meer vorm. Op het internet ben ik al op zoek gegaan naar informatie die ik voor dit verhaal ga gebruiken. In grote lijnen weet ik waar het over moet gaan. Dus als ik er de komende tijd echt eens goed voor ga zitten, zal het heus wel lukken om aan de hand van de lijsten van NaNoWriMo voor verhaallijn, personages en plot het hele verhaal te gaan plotten. Ik denk niet dat ik voor de volle 50.000 woorden in een maand ga, maar als ik 20.000 haal voor het CampNaNoWriMo project zal ik al dik tevreden zijn. Dan kan ik NaNoWriMo in november zoals gewoonlijk weer gebruiken voor versie 1 van het manuscript. En wie weet, schrijf ik in de tussentijd nog een paar korte verhalen voor de Bootcamp van Zilverspoor, want die hebben ze eigenlijk nog van mij tegoed.

Voorlopig ga ik rustig door met jureren voor Waterloper, die rol bevalt me ook prima.

Groeten van Johanna Lime.