Categorie: Berichten

Blogs van Johanna Lime over lezen, schrijven, wedstrijden en van alles en nog wat

Geluk is een mok koffie en goede verhalen

On door johannalimeinBerichten

31 maart 2022 (en 2 april 2022)

Geluk is een mok koffie en een goed verhaal

Mijn werk als schrijver gaat rustig door. Ik krijg iedere dag een stuk tekst van mijn redactrice toegestuurd om door te nemen en hier en daar wat aan te passen, heb iedere dag iets te schrijven of te herschrijven, of ben aan het studeren voor mijn volgende boekenserie, of aan het proeflezen voor een ander.

Met een mok koffie en mijn laptop kom ik er wel.

Maar jullie zitten maar te wachten op boek 2 van Interplanetair, dat eigenlijk in januari 2022 uit had moeten komen… Er was vertraging door de jeweetwel periode met die ziekte die ik niet zal noemen. De redactie startte daardoor later en de hoofdredactie neemt maanden in beslag. Maar er is goed nieuws, het eind van het redactiewerk komt eindelijk in zicht. Nog even geduld bewaren, graag. Eind volgende week verwacht ik dat de hoofdredactie klaar zal zijn. Geestenpoort wordt weer een mooi verhaal en door de gezamenlijke inspanningen van Tamara Geraeds en mij is het manuscript in zijn uiteindelijke vorm weer mooier geworden dan het al was toen ik het naar de uitgever opstuurde.

Die scène waarbij ik zelf huilen moest, is nog steeds erg ontroerend. Ik leef met de personages mee en hoop dat jullie, als het boek er eindelijk is, dat ook kunnen. Dat jullie heerlijk mee kunnen gaan op zoektocht naar artefacts op Chyndyro en met het oplossen van de problemen rond de Geestenpoort van Berinyi5.

Donderdagen voor mijn blogs worden vaak vrijdagen of zaterdagen

Elke week staat het in mijn bujo: Blogs schrijven op donderdag.

Maar helaas, meestal zet ik die taak achter in de wachtrij en dan is de koffie koud en is de klok al verder doorgetikt voordat ik eraan beginnen kan. De plaatjes krijg ik meestal wel af, maar de tekst laat soms op zich wachten.

Vooral de afgelopen week, nadat die verdraaide zomertijd weer was ingegaan in het laatste weekend van maart. Ik mis iedere dag een uur, kom later uit bed en ga er later in. Ik kan er nooit aan wennen en ben altijd ontzettend blij als de klok weer terug kan eind oktober.

Wie dat ooit bedacht heeft, om de zon te willen foppen? Grrrr, ik vind het echt heel vervelend ieder jaar. En als het nou nog wat op zou leveren aan energiebesparing? Niet dus! Mijn biologische klok wordt voor niets ontregeld. Geef mij maar de gewone zonnetijd.

April is de maand van CampNaNoWriMo

Ik ben begonnen aan mijn project. Dit jaar heb ik ervoor gekozen om april te gebruiken om mijn manuscript voor deel 3 van Interplanetair te redigeren. Ik ga dus een versie 3 maken van wat ik al geschreven had. Bij versie 2 zijn er heel wat zinnen veranderd, dus nu ben ik benieuwd of ik met een versie 3 de geloofwaardigheid van de gebeurtenissen en de logica in het verhaal nog wat beter aan kan pakken. En ik ga letten op de personages en hun wilsverlangen en angsten en of die goed verwerkt zijn. Misschien kan ik zelf gaan kijken of de dingen die ik pas heb bestudeerd, over hoe verhalen traditioneel zijn opgebouwd, erin herken. Op zich staat het verhaal er al, maar ik ben nu eenmaal een perfectionist en wil het zo goed mogelijk insturen naar de uitgever, in de zomer van 2022. Hoe minder fouten er in zitten voordat het naar de redactie gaat, hoe beter het verhaal zal zijn als het door de redactierondes heengegaan is.

Storing op de website

Het zal een 1 april grap zijn geweest, maar op de eerste dag van CampNaNoWriMo kreeg ik met geen mogelijkheid mijn woordenaantal voor de eerste dag geüpload op hun website. Zat er een blocker in de weg, had mijn anti-virusprogramma iets gevonden wat niet deugde? Waarom ging het allemaal zo ontzettend traag en lukte het helemaal niet? Ik heb het vijf keer geprobeerd, want ja, om een bepaalde badge te halen moet je iedere dag een woordenaantal plaatsen. Maar het ging gewoon niet, dus ben ik ermee gestopt. Het was zinloos. Dan maar geen badge voor 30 dagen uploaden, dan maar een keizer zonder baard.

Gelukkig houd ik alle gegevens zelf ook bij in Excel en kan ik dus zelf tabellen maken, maar het is leuker om plaatjes als beloning te krijgen op de website van NaNoWriMo.

Na een nachtje slapen lukte het wel op 2 april. De fout zat blijkbaar aan hun kant van de lijn, concludeer ik, al weet ik dat natuurlijk ook niet zeker. De wegen van het internet zijn nu eenmaal ondoorgrondelijk (ik hoor het Dinie zeggen in mijn hoofd).

Het is wel leuk om te zien dat, nu ik mijn woordenaantal ’s morgens upload er een ‘vroege vogel’ als plaatje verschijnt, terwijl ik meestal een flamingo krijg, die blijkbaar volgens de Amerikanen bij de middag past. Ik heb één keer een uil gekregen, toen ik heel laat in de avond was met het doorgeven van mijn woordenaantallen. Ik vind die badges en plaatjes ontvangen gewoon leuk, omdat het altijd fijn is om complimentjes te krijgen voor je werk, of niet soms?

De rebel in mij

Traditioneel is de NaNoWriMo ervoor om een nieuw verhaal te beginnen en dan een woordenaantal proberen te krijgen van 50.000 woorden. Maar dat komt bij mij zelden van pas. Ik ben wat dat betreft volgens de organisatie heel vaak een rebel. Ik schrijf precies daaraan waar ik op dat moment van het jaar aan verder wil werken. Op die manier heb ik al mijn boeken al geschreven en herschreven, met een goede stok achter de deur. NaNoWriMo zorgt ervoor dat ik elke dag een flink aantal woorden schrijf, en daar ben ik hen dankbaar voor. Meedoen aan CampNaNoWriMo in april en juli en aan NaNoWriMo in november is een goede gewoonte geworden. Het helpt mij om door te schrijven.

Welke goede gewoontes heb jij?

Groeten van Johanna Lime

Ideeën verzamelen

On door johannalimeinBerichten

11 maart 2022

Redactieronde 2 is bezig

Tamara en ik zijn bezig aan hoofdredactie ronde 2 voor Interplanetair boek 2 Geestenpoort.

De proloog is weer onder handen genomen en zit wat logischer in elkaar. Verder wordt alles nog wat aangescherpt en lopen sommige zinnen net iets actiever. Nog een laatste keer het hele manuscript doornemen en hier en daar wat verbeteringen doorvoeren, dan kan het verhaal over een maand of zo weer naar de uitgever terug. Ik wacht in spanning af wanneer het boek uitgebracht kan worden.

Project voor CampNaNoWriMo

Mijn volgende project voor CampNaNoWriMo van april 2022 heb ik alweer aangekondigd op de website. Het is de volgende herschrijfronde van Interplanetair boek 3 Schakelmagie. De derde versie voor dit manuscript, dat in september af moet zijn.

Korte verhalen in maart

De drie nieuwe korte verhalen die ik in maart 2022 wil schrijven, vlotten nog niet zo. Ik zal er echt een keer goed voor moeten gaan zitten en dan vooral DOEN. Verder wil ik ook de twee verhalen die ik ingestuurd had naar de Harland Awards van 2021 gaan redigeren en herschrijven. Daar wil ik dan weer twee nieuwe e-books van maken en ze publiceren op Smashwords. Of Draft2Digital zoals het in de toekomst gaat heten.

Ideeën verzamelen

Op het moment heb ik geen haast. Ik kan het succes als schrijver toch niet afdwingen en tijdens het redactieproces hangt er erg veel af van het werk dat de redactrice en de uitgever doen voor mijn volgende publicatie. Ik zal dus om de controle terug te krijgen vooral weer moeten gaan richten op schrijfactiviteiten die binnen mijn eigen grenzen vallen. Ik heb nieuwe ideeën en schrijfprojecten nodig, voor de tijd die er na de redactieronde aan komt.

Langzamerhand beginnen er steeds meer aan mij te knagen. Ik droom ervan om een standalone verhaal te schrijven van het allereerste begin. Dat wordt een heel ander verhaal, dat zich op de aarde af zal spelen. Helaas zie ik aan de huidige stand van de wereld steeds duidelijker waar het mis is gegaan. Extreme klimaatveranderingen die rampen veroorzaken, maar ook het menselijke falen om de vrede te bewaren op onze planeet. Dit zal een grimmig verhaal worden over uitsluiting en anders zijn, over vluchten of verbanning.

Maar liever nog wil ik verder dromen vanaf het einde van Schakelmagie. In een nog latere toekomst dan de toekomst die beschreven wordt in de trilogie Interplanetair. Ik droom ervan een serie van zes verhalen verdeeld over zes planeten te schrijven, die als titel voor deze serie Magische Alliantie gaat heten. Het enige wat ik tot nu toe heb gedaan is een paar planeten tekenen en een dik schrijft kopen met tabbladen erin. Op dat schrift heb ik de afgelopen week titel getekend met gekleurde viltstiften.

Voordat ik echt ga brainstormen over het plot van zes verhalen en een overkoepelend geheel, over de personages en de wereldbouw, moet ik eerst nog meer studeren. Ik ben namelijk nog bezig aan een studieboek over schrijven, waar ik een uittreksel van maak. Er zitten vragenlijsten bij die ik mooi tijdens het verzamelen van ideeën in kan vullen.

Dat dit een meerjarenproject wordt, is zeker. Zes of zeven jaar, vermoed ik. Verder staat er nog niks vast.

Ik zie wel wat er komen gaat en of ik dit allemaal nog kan doen.

Natuurlijk hoop ik dat het een goed idee is om een standalone en een serie van zes boeken te willen schrijven. En natuurlijk nog meer dat het gaandeweg de brainstormen, en het uitwerken van alle elementen die de verhalen moeten vormen, echt een geweldig idee wordt. Ik hoop dat mijn dromen uit mogen komen en dat ik hier de tijd voor krijg om dit in goede gezondheid te mogen volbrengen.

Maar af en toe, zoals nu, zal ik het wat rustiger aan doen.

Het wordt de hoogste tijd, na alle covid-19 beperkingen en de ongewisse toekomst voor onze eigen wereld, dat ik mijn leven naast het schrijven eens wat meer de ruimte geef. Ik ben nogal vereenzaamd de afgelopen jaren. Ik wil meer mensen ontmoeten en daarvoor ga ik wat vaker naar evenementen nu die weer beginnen terug te komen.

Groeten van Johanna Lime

En door

On door johannalimeinBerichten

11 februari 2022

Druk, druk, druk (met de redactie van mijn volgende boek)

Het is een drukke tijd en ik vind het zalig! Iedere dag heb ik lekker veel te doen, kan ik over mijn verhalen nadenken en ze heerlijk vervolmaken. Zoals bij een ruwe edelsteen die mooi gaat glimmen wanneer hij gepolijst wordt.

Zo gaat dat met de samenwerking tussen Tamara Geraeds en mij met de redactie Ronde 1 van Interplanetair 2 Geestenpoort. Ik lees het verhaal aandachtig en zie het verbeteren. Bij de ene scène moet ik huilen, bij een andere wordt in onnoemelijk blij. Het verhaal gaat leven.

De creativiteit begint weer te stromen, ik krijg zin om door te gaan.

Klaar (met versie 3 van het wedstrijdmanuscript)

Mijn verhaal met werktitel “Het geheim van Shiloh” heb ik nu drie keer helemaal uitgeschreven en bijgewerkt. Ik heb besloten dat het klaar is. Goed genoeg om in te sturen naar de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor.

Voor zover ik dat zelf beoordelen kan is het een mooi rond verhaal geworden en zijn alle personages aan bod gekomen. Op de achtergrond spelen rampzalige gebeurtenissen een rol. Zowel de protagonisten als de antagonist hebben in hun leven traumatische ervaringen beleefd. En dan is er de geschiedenis van de magie en de stroming die daar tegenin gaat.

Met versie 3 heb ik de ruwe steen nog net wat glanzender gepolijst. Ik ben er tot nu toe tevreden mee en heb besloten dat ik alleen nog de benodigde zaken ga verzorgen die samen met dit verhaal meegestuurd moeten worden naar de uitgever. Een tekening had ik al, maar ook die ga ik nog proberen te verbeteren. Ik wil er een tekenproject van maken zodat het meer mijn eigen stijl wordt dan zoals nu met gekochte elementen van Shutterstock.

Het is leuk om te zien hoe dit manuscript sinds oktober 2021 is gegroeid. Als ik eraan twijfel of lezers hier wel op zitten te wachten, probeer ik mezelf moed in te spreken. De enige die dit verhaal op deze manier heeft kunnen schrijven ben ik. Ik ben nu eenmaal anders dan andere schrijvers in mijn genre. Anders is niet meer en ook niet minder, het is wat bij mij hoort.

De dingen die mij anders maken zijn de dingen die mij mij maken.

Dank aan Piglet uit Winnie the Pooh.

En door (met het volgende manuscript)

De drang om Interplanetair 3 Schakelmagie aan te gaan pakken werd steeds sterker, naarmate versie 3 van Het geheim van Shiloh af kwam en de redactie van Interplanetair 2 Geestenpoort vorderde.

Door de redactie neemt het verhaal van boek 2 steeds vastere vormen aan. Ik zie hoe het eindproduct eruit gaat zien, hoe het verhaal gaat lopen. Welke zinnen er worden geschrapt en wat er in het verhaal allemaal aan bod gekomen is.

Dat gaf me een hernieuwde motivatie om er mee door te willen. Ik begon aan versie 2 van Interplanetair 3 Schakelmagie. Ik zit tot over mijn oren in de Interplanetaire Relaties, onzichtbare vijanden die de zaken weer op scherp zetten, in een ruimtejager die op weg naar de planeet van de Boselfen wordt aangevallen. Met een draakman die een speciaal talent bezit. En ga zo maar door. Ik heb een grote glimlach om mijn mond. Ook dit verhaal wordt nu geredigeerd, de rode strepen schieten over het beeldscherm, maar het wordt zo lekker spannend, zo fantastisch en zo’n Johanna Lime verhaal. Dit ben ik als ik geniet. De inspiratie stroomt, de creativiteit bloeit op en met wat inspanning vind ik de juiste zinnen en woorden om mijn verhaal te vertellen.

Dit zijn de verhalen die ik vroeger zelf had willen lezen. Ik geniet.

Mededeling

Het zit niet mee met de HSFCon. Voor 2 en 3 april probeerde ik een hotelkamer te boeken in het Van der Valk Hotel in Sneek, nadat ik de kamer van de keer ervoor (november 2021) had moeten annuleren. Wat bleek? Het hotel zat al vol! O, nee! Wat nu? Gelukkig kon ik een kamer krijgen in een ander hotel in Sneek, anderhalve kilometer verderop. Ik vond het eigenlijk maar niks. Ik zag me al twee dagen sjouwen met al mijn spullen. Ik ga twee lezingen geven. Twee dagen lang met mijn laptop en andere bagage aan de sleep. En dan in het donker weer naar dat andere hotel. Het ging alleen niet door.

Vandaag kreeg ik een e-mail waarin verklaard werd waardoor het hotel zo vol zat. HSFCon werd uitgesteld. Ik heb direct dat andere hotel geannuleerd en een nieuwe kamer geboekt. Nu wel bij Van der Valk, op de plek waar de conferentie plaats zal vinden. Ik heb er weer zin in! In mei zal het weer misschien ook net wat beter zijn, zullen we hopelijk al aardig verlost zijn van die nare zoönose en hebben we vast hele gezellige mensen uit het science fictiongenre om lekker mee te babbelen. Mijn boeken aan te presenteren en te vertellen hoe ik zo aan die verhalen ben gekomen. En de panels worden vast ook erg interessant. Ik krijg er nu een vakantiegevoel bij. Laat maar komen die HSFCon.

Komen jullie ook?

In mei zal Interplanetair boek 2 Geestenpoort er hopelijk al zijn, dan neem ik die ook mee daarnaartoe.

Groeten van Johanna Lime

Iedere dag heeft nieuwe magie in petto

On door johannalimeinBerichten

4 februari 2022

Met mijn neus in de teksten.

Ik zit nu alweer een hele maand met mijn neus in teksten die ik zelf geschreven heb. Allereerst krijg ik elke dag mijn manuscript van mijn volgende boek, het tweede deel van trilogie Interplanetair met de titel Geestenpoort, toegestuurd van mijn redactrice Tamara Geraeds. Iedere dag komen we daarmee een bepaald aantal bladzijden verder in het verhaal. Vandaag zijn we in hoofdstuk 19 aangekomen. De tekst wordt grondig doorgenomen en sommige alinea’s, zinnen en woorden, worden verbeterd. Kleine aanpassingen die het verhaal net fijner laten lopen, zodat het taalkundig beter klopt. Herhalingen worden geschrapt, stopwoorden weggehaald. Het blijkt maar weer dat je als schrijver na vijf versies van een verhaal blind geworden bent voor je eigen fouten. Gelukkig dus maar dat er redactie op het boek is.

Soms kom ik ook hele bladzijden zonder opmerkingen tegen en daar ben ik erg blij mee. Het verhaal is duidelijk en ik lees er vlot doorheen. Het zijn allang niet meer van die lange lappen met rode strepen en heel veel opmerkingen in de kantlijn zoals bij mijn debuut. Ik merk echt wel dat ik na zes boeken te hebben uitgebracht toch heel veel over schrijven heb geleerd, mede dankzij de redacties. Ondanks dat het dus ook meevalt, zie ik dat de tekst van de wijzigingen die wel worden doorgevoerd lekker opknapt. Het verhaal is mooi en boeiend (al zeg ik het zelf).

Na vier maanden dat het manuscript heeft liggen wachten voordat de redactie begon, lees ik het nu zelf met vernieuwde aandacht door. Ik leef mee met de personages en werd zelfs zo emotioneel door een gebeurtenis uit het verhaal, dat ik achter mijn laptop zat te huilen. Volgens mij heb ik het goed gedaan, de dingen die in dit boek gebeuren volgen logisch op elkaar. Reizen die worden gemaakt hebben een doel en een uitwerking die ertoe doet. Ik hoop echt, dat als het verhaal mij als schrijver al zo raakt, dat ik er zelfs bij moet huilen, het bij de lezer ook goed over zal komen. Ik hoop echt dat jullie trilogie Interplanetair gaan lezen en mee zullen leven met wat Daniël en Irene allemaal meemaken in de ruimtestad en op de verschillende planeten waar deze trilogie over gaat.

Versie 3 van een heel ander verhaal

Behalve de redactie van mijn volgende boek bij Zilverbron, dat zeker uit gaat komen, ben ik tijdens het wachten op de e-mails van de redactrice bezig aan alweer de derde versie van mijn wedstrijdmanuscript. Het geheim van Shiloh, dat is de titel die ik heb verzonnen voor het verhaal dat ik op wil sturen naar de manuscriptenwedstrijd voor Zilverspoor, met deadline 1 mei 2022.

Dit is een verhaal waarin, net als in al mijn boeken, verschillende thema’s zijn verwerkt. Een verhaal dat begint in 2043 en verder gaat in 2049, in de tijd dat (hopelijk gebeurt het niet in het echt!) alle ijskappen van de aarde zijn gesmolten en de klimaatrampen de wereld hebben geteisterd en dat nog steeds doen. De zeespiegel is naar een maximale hoogte gestegen en daarom wonen de hoofdpersonen in een wolkenkrabber op de rots van Het Cybereiland, in de brede rivier van de nieuwe hoofdstad van de Verenigde Staten, Cyberia. Het is een cyberpunk verhaal, maar door verboden magie is het ook een fantasyverhaal. Het gaat over de toekomst, maar ook over wat er in het verleden is gebeurd. Over een opa die al heel oud is en een groot deel van de wereldgeschiedenis heeft meegemaakt en over zijn kleindochter van wie hij niet wist dat hij die had. Ze hebben een vijand die hen haat en voor problemen zorgt, niet alleen voor hen, maar ook voor anderen die daar leven. Er zijn erg veel cyborgs op Het Cybereiland, maar er zijn geen planten en geen bomen. Altijd een druilerige regen en felle neon reclameborden aan de hoge wolkenkrabbers. Dana, de kleindochter is gehandicapt en zit in een rolstoel. Ze heeft een robot die haar verzorgt, en dan is er ook nog Sammeltje…

Nadat ik het verhaal voor de eerste keer helemaal had uitgeschreven, was ik nog niet helemaal tevreden over bepaalde details. Ik schreef in januari, naast de redactie van Geestenpoort, aan Versie 2 die al heel wat beter werd. Sinds vorige week ben ik bezig aan Versie 3 en zorg ik direct voor de juiste opmaak van het manuscript, zoals die in de reglementen van de wedstrijd staan vermeld. Er veranderen nu minder dingen tijdens het redigeren dan bij versie 2. Sommige details kunnen net iets beter, op sommige punten vind ik dat ik net een stukje meer van de wereldbouw en de sfeer moet tonen. Zachtjesaan begint ook dit verhaal helemaal te leven en krijg ik favoriete personages. Ik ga er meer in mee en het wordt steeds geloofwaardiger. Met andere woorden: ik word weer helemaal verliefd op dit verhaal!

Vandaag was ik zover dat ik de proloog en de hoofdstukken een tot en met elf inmiddels weer heb doorgespit. Ik doe nu drie hoofdstukken per dag, al is dat op twee dagen van de afgelopen week niet helemaal gelukt en zal ik volgende week nog hard nodig hebben om het af te krijgen. In ieder geval heb ik er plezier in en is het weer eens zo: mijn koffie wordt koud en ik vergeet de tijd. Voordat ik er erg in heb moet ik nodig naar de keuken om het eten klaar te maken en begint het journaal op de tv. Ik schrijf tegenwoordig in de middagen, dat werkt voor mij het best. De afgelopen weken, tijdens de redactie, ben ik ook weleens ’s avonds doorgegaan. Niet erg, ik ben een avondmens, dat lukt allemaal prima.

Ik hoop echt dat Het geheim van Shiloh ooit ook uitgegeven wordt en schat dat het redelijk past in de categorie jeugdboeken of anders vanaf vijftien jaar, al heeft het misschien wel een aantal lastige technische woorden vanwege de cyberpunk omgeving en de historische gebeurtenissen. Maar ik geloof best dat moderne jeugd daar wel doorheen komt. Bovendien heb ik expres eens een verhaal geschreven over een gehandicapte hoofdpersoon, want ik ken eigenlijk niet veel boeken waarbij iemand in een rolstoel een hoofdrol speelt. En die mensen mogen zich toch ook wel eens identificeren met een karakter uit een boek.

Planning
Na Versie 3 denk ik dat ik het wedstrijdmanuscript wel redelijk af zal hebben, dan wil ik beginnen aan Versie 2 van Interplanetair 3 Schakelmagie, want dat verhaal lonkt ook alweer naar me. Ik moet het net als bij het wedstrijdmanuscript nog goed nalopen of ‘the suspension of disbelief’ helemaal klopt en vermoedelijk op punten de spanningsboog aanpakken. Mijn leven is geweldig. Iedere dag heeft weer nieuwe magie in petto.

Volgen
Als je nou nieuwsgierig bent geworden, volg dan mijn blogs. (Er is een volgknop). Dan weet je precies wanneer er weer een nieuw verhaal of boek van Johanna Lime uitkomt en kun je het gesigneerd bij mij of anders in de webshop van Zilverbron of in de (online)boekhandel bestellen. Voor Geestenpoort kan ik je ook alvast op een intekenlijst zetten, dan stuur ik het boek op zodra het is betaald (na een e-mail bevestiging). Het e-mailadres dat je kunt gebruiken vind je in het menu Contact.

Groeten van Johanna Lime

De redactie van Geestenpoort – Ronde 1

On door johannalimeinBerichten

27 januari 2022

Redactie van Geestenpoort, het tweede boek van trilogie Interplanetair.

Telkens als ik samen met een redactrice met de redactie van een nieuw boek bezig ben, word ik geconfronteerd met fouten in het manuscript. Iedere schrijver die een degelijke redactie meemaakt, zal zich daar waarschijnlijk in herkennen. Soms kan ik er wel om janken en vind ik mezelf heel dom, vaak ook moet ik er hard om lachen. Hoe kan het dat een redactrice met veel simpelere bewoordingen een zin veel duidelijker krijgt, terwijl ik er zo op heb moeten ploeteren om aan de juiste woorden te komen?

En er is meer: herhalingen in de tekst die helemaal niet nodig zijn. In mijn verwoede poging om show don’t tell te schrijven ben ik er blijkbaar niet helemaal uitgekomen. In plaats van een actie maak ik een zin met het woord gevoel erin, alsof dat een emotie weergeeft. Gelukkig dat er redactierondes zijn!

Een ander voorbeeld: Het woord zien komt regelmatig in mijn zinnen voor. Niet zo gek als je bedenkt dat zien mijn dominante zintuig is waarmee ik zelf informatie verwerk, maar toch. In een verhaal kun je het beter anders opschrijven. Als schrijver moet je een hele batterij aan alternatieven hebben om zoveel mogelijk vanuit een personage te schrijven en het zo helder mogelijk te maken voor de lezer zonder dat je hem of haar een les voor mag houden. Lastig, vind ik het. En heus wel confronterend om er in een redactie achter te komen.

Stopwoorden zijn ook zoiets. Als ze door een redactie van een vorig boek niet hardnekkig zijn blijven bestaan, zijn ze wel vervangen door nieuwe stopwoorden. Soms vraag ik me af: zal ik het ooit goed leren? Maar is dat niet zo bij ieder vak.

Toch ben ik optimistisch over hoe de redactie van Geestenpoort verloopt. Er zitten hele stukken tekst bij waar geen enkele opmerking in de kantlijn staat of waarbij er geen zinsdelen zijn geschrapt. Dat is al heel wat beter dan bij eerdere boeken, er zit toch progressie in mijn schrijven. Langzaamaan krijg ik ervaring.

Helaas gaat het allemaal niet erg snel. We zijn nu vierentwintig dagen verder sinds drie januari en we zijn aangekomen bij hoofdstuk veertien van de vijfentwintig. De hoofdredactie zal twee rondes krijgen, dus als ik reken, verwacht ik dat het boek echt maanden later uit zal komen. April vermoed ik, hopelijk voor de Elfia.

Niet getreurd. Liever later en goed dan te vroeg en slecht afgeleverd. Ik kan u geruststellen over het verhaal. Zoals ik het nu na maanden weer teruglees tijdens de redactie, ben ik er in ieder geval weer helemaal verliefd op. Ik zie de personages langzaam groeien en het plot valt lekker op zijn plaats. Nog even doorzwoegen en dan is het weer het best mogelijke verhaal dat ik op dit moment kon schrijven. Ik hoop dat u dat later als lezer zult beamen. Het past na het verhaal van ruimtestad en ik zie alvast een paar hints die naar scènes verwijzen die in het derde boek van deze trilogie terugkomen. Toch wel handig dat ik het verhaal van boek drie al uitgeschreven heb vorig jaar, dan kan ik alvast de verbanden ontdekken.

Een beetje vooruitgang elke dag telt op naar een groot resultaat

Herschrijven van Het geheim van Shiloh

Voor de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor had ik in november en december de eerste versie van het verhaal uitgeschreven. Ik was er niet helemaal tevreden mee. Nadat ik eerst drie korte verhalen van de Waterloper wedstrijd van 2021 had geredigeerd en deze alle drie had uitgebracht als e-books op Smashwords, kreeg ik meer tijd voor Versie 2 van dit manuscript. Ik was er al aan begonnen, maar sinds de korte verhalen klaar zijn, gaat het sneller. De afgelopen week heb ik steeds twee hoofdstukken per dag herschreven. En ik kan wel verklappen dat het, zoals ik het beschouw, veel op een redactie in het kwadraat lijkt. Bijna alle zinnen veranderen, delen tekst worden geschrapt en er komen zinnen bij. Een groot revisieplan komt tot leven op mijn scherm. Het verhaal knapt lekker op en staat veel steviger op zijn plaats. Zaken die ik zelf wat twijfelachtig vond transformeren in de richting van logisch en zo zou het best gegaan kunnen zijn. Het is natuurlijk fantasy, een zekere mate van verbeelding heb je voor dit verhaal wel nodig. Maar dan wordt het met de link naar het verleden en de hints naar een mogelijke toekomst echt wel een gaaf verhaal. Ik zie het groeien en ik denk dat dit het volgende verhaal gaat worden waar ik echt stapelverliefd op word.

Echt een verhaal dat ik altijd al had willen lezen.

Zo gaat dat steeds bij de verhalen die ik schrijf en alleen daardoor al, door die voldoening, wil ik nooit meer stoppen met schrijven.

Welke tak van kunst heeft jullie passie?

Groeten van Johanna Lime

Nieuwe inspiratie opdoen (alleen)

On door johannalimeinBerichten2 reacties

23 december 2021

Een boodschap uit het onderbewuste?

Vandaag is het precies drie jaar geleden dat mijn schrijfmaatje, mijn nicht en beste vriendin, levenspartner en grote zielsverwant Dinie Boudestein stierf. Ik mis haar nog iedere dag en vooral vandaag en in de komende tijd van het kerstfeest en de jaarwisseling is het extra vervelend om alleen te zijn. Toch blijf ik dit jaar het liefst thuis en probeer ik op mijn manier om er het beste van te maken.

Toen we nog samen schreven, kon ik bij Dinie terecht met mijn vragen. Zij wist veel van het heelal en samen bedachten we de werking van de verschillende soorten ruimteschepen voor deel 3 van De vergeten vloek, Schamel verbond. Bijvoorbeeld de ruimteschepen van Laskoro en Berinyi, met hun verschillende kleuren kristalstralers. Ook bedachten we hoe de logge gevaarten van de Quarandonianen, die het van massa en magnetisme moesten hebben, werkten. En natuurlijk de snelle schotelschepen van de Fryeterianen. De Terraanse schepen leken dan weer meer op die van Laskoro en Berinyi, maar hadden geen magische energie. Het was een heerlijke tijd, omdat we onze interesses deelden en diep in onze verbeeldingswereld kropen. Verhalen schrijven deden we samen, zowel hele manuscripten voor onze boeken als korte verhalen voor schrijfwedstrijden.

Nadat Dinie was gestorven ging dat niet langer, ik stond er vanaf dat moment alleen voor. Ik nam me voor om op te letten of ik bepaalde signalen op kon vangen, waaruit zou blijken dat ze mij vanuit het hiernamaals inspiratie gaf. Natuurlijk had ik nog de herinneringen aan alles wat we samen hadden meegemaakt of bestudeerd en heb ik de dagboeken van personages nog allemaal in huis. Daarmee kon ik nog wel verder komen, in ieder geval hielpen ze om De vergeten vloek af te schrijven. Bij trilogie Interplanetair wordt de invloed van de dagboeken steeds minder en volg ik een nieuw pad. Soms krijg ik nieuwe ideeën tijdens mijn dromen en het kan best zo zijn dat Dinie me daarbij inspireert. Echt duidelijk is dat nooit geworden. Tot een paar nachten terug.

Dromen over verlies.

Ik had een erg levendige droom over een verhaal dat we samen geschreven hadden. Tijdens mijn slaap voelde ik verbazing en ik ging alle mogelijkheden na om te achterhalen waar dat verhaal gebleven was. Het was zo lang als een novelle. Ik was het kwijtgeraakt.

Nadat ik wakker was geworden realiseerde ik me dat dit verhaal niet bestond. Het was alleen maar gedroomd. Een teken dat ik Dinies inbreng mis.

De inspiratie voor een volgende boekenserie, zal bijna helemaal uit mijzelf moeten komen. Het verhaal van Eibor Risoklany breidt zich te ver uit, er komen planeten bij waar Dinie geen weet van had. Ik ben van plan om weer een tijdsprong te maken in de tijd en om voor de volgende serie boeken compleet nieuwe personages te verzinnen. De consequentie is dan wel dat ik dan helemaal geen houvast meer zal hebben aan onze dagboeken. Misschien dat Dinie mij in mijn dromen nog een richting uit kan sturen, maar dat zal het enige zijn.

Ik ben aan het studeren op De reis van de Held, van Joseph Campbell. Dat fascineerde me altijd al. Ik heb Storytelling in 12 stappen van Mieke Bouma uitgewerkt in een schema en een uittreksel van het boek gemaakt, zodat ik mijn serie van zes nieuwe boeken kan gaan plotten. Zachtjesaan ben ik materiaal aan het verzamelen uit films en allerlei andere informatiebronnen. Ik ben begonnen met het lezen van een nieuw studieboek over De 12 oerkarakters van storytelling, van Mieke Bouma en krijg andere ideeën over welke personages ik als hoofdpersonages op zou kunnen voeren. Alles is nog heel erg vaag in dit stadium, maar ik heb al een paar dikke schriften in huis gehaald en over een poosje ga ik brainstormen. Ik wil de hele wereldbouw van zes planeten en een ruimtestation eerst goed uitwerken voordat ik begin te schrijven aan de serie.

Misschien ben ik na drie jaar toch een beetje aan het loslaten en zoek ik noodgedwongen mijn eigen weg om nieuwe boeken te kunnen uitbrengen. Stil is het wel zonder de taalgrapjes en guitige opmerkingen of interessante kennisweetjes van Dinie. We konden altijd heerlijk lachen om de gekke dingen van het leven. Die humor en schitterende lichtpuntjes moet ik nu ergens anders zoeken.

Ondanks de donkere tijd wens ik iedereen Fijne feestdagen toe en alvast een gelukkig 2022.

Groeten van Johanna Lime

Eerste versie van het wedstrijdmanuscript af

On door johannalimeinBerichten

18 december 2021

Schrijven tijdens NaNoWriMo in november en in december verder

Na de 62.599 woorden die ik tijdens de NaNoWriMo schreef, was het wedstrijdmanuscript voor een geheel zelfstandig verhaal voor de wedstrijd van Zilverspoor nog niet klaar. Ik besloot aan aanvullend project te maken voor december. Niet alle dagen van deze donkere maand is het me gelukt om door te blijven schrijven. Van de achttien dagen, heb ik er zeven niets geschreven. Niet dat zoiets nu direct erg gevonden moet worden, want met een uiteindelijk gemiddelde van 1060 woorden per dag, heb ik het eind van het verhaal toch nog ruim voor het einde van dit jaar gehaald. Tussen 1 en 18 december schreef ik een aanvullend aantal van 19.096 woorden. Het hele manuscript bevat dus uiteindelijk 81.695 woorden. Ik schat dat het boek in de richting van de 300 bladzijden komt. Dat staat echter nog lang niet vast. De tijd zal het leren. Ik wil dit manuscript nog een paar keer herschrijven omdat ik uit ervaring weet dat het dan nog beter wordt. De wereldbouw wil ik in ieder geval nog wat gedetailleerder uitwerken, dus dan wordt het woordenaantal zeker meer. Ook andere zaken hebben vermoedelijk meer woorden nodig om de details beter te laten zien. Dat is echter een zaak voor volgend jaar. Voorlopig leg ik het manuscript even aan de kant.

Redigeerrondes

Nu versie 1 klaar is, heb ik al een hele mijlpaal behaald. Toch besef ik dat een paar redigeerrondes het nog beter kunnen krijgen. Bepaalde personages als de antagonist en een van de protagonisten hebben een achtergrond en beweegredenen voor hun daden waar mijn interne criticus wel iets van vindt. Het is jammer dat de Bootcamps in november en december niet door konden gaan, anders had ik misschien nog wat goede aanwijzingen kunnen krijgen. Of het in januari door kan gaan is met de huidige lockdown alweer de vraag. Maar niet getreurd, ik kom er altijd wel uit. Gewoon nog wat naslagwerk erbij halen en het onderzoek nog eens doornemen. In ieder geval is “Het geheim van Shiloh” wat mij betreft een interessant verhaal dat met een beetje oppoetsen aan bestaansrecht winnen kan. Reken maar dat ik er na versie 4 weer helemaal verliefd op ben. Ik ga er in 2022 mijn best voor doen om het voor de deadline van 1 mei 2022 zo perfect mogelijk te krijgen. Hoe het verder zal lopen, zie ik dan wel. Dat het verhaal er komt is het belangrijkste op dit moment.

Wintersale op Smashwords

Zoals ik vorige week blogde, wordt er in de maand december elke dag een boek verloot in de Facebookgroep genaamd de Zilverboekenclub.

Bovendien is op 17 december de Winter Sale begonnen op Smashwords, waar al mijn e-books tot 1 januari 2022 met 25% korting te downloaden zijn. Zie Publicaties NL voor meer informatie.

Fijne Feestdagen!

Johanna Lime

Schrijven aan een eerste versie, het einde komt in zicht

On door johannalimeinBerichten

10 december 2021

De eerste versie voor het wedstrijdmanuscript

Na de NaNoWriMo schrijf ik door aan het manuscript voor de Manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor met deadline 1 mei 2022. Een heel manuscript in plaats van een kort verhaal is weer eens een ander soort uitdaging. Ik zag op Facebook en bij About Books dat er veel meer schrijvers meedoen, dus de competitie wordt spannend!

De (werk)titel van mijn verhaal is: Het geheim van Shiloh. Het wordt een deels cyberpunkverhaal, deels een dystopische klimaatfictie en deels een historisch gerelateerde fantasy.

Ik worstel nog een beetje met het conflict tussen de protagonist en de antagonist, hoewel ik in het verhaal wel een bepaalde tegenstelling heb verwerkt. De details daarvan wil ik nog wat breder zien te krijgen dan in deze eerste versie en misschien moet ik er meer achtergrond bij bedenken om het geloofwaardiger te maken.

Daarom wil ik, wanneer het verhaal klaar is, in elk geval nog een versie herschrijven, misschien meer. De meeste manuscripten die ik voor romans schrijf, krijgen van mij tegenwoordig vier versies. Of ik dat met deze voor 1 mei ook ga halen, als ik ook bezig moet met de redactie van mijn volgende boek, is nog maar de vraag.

Ik ben op het moment bezig aan hoofdstuk 22 en het verhaal komt in ieder geval tussen de 70.000 en 120.000 woorden te liggen, wat een van de vereisten is voor deze wedstrijd.

Ik ga proberen om in december 2021 versie 1 helemaal af te krijgen.

Winacties

Hierbij wil ik jullie wijzen op de winactie van de maand december in de Zilverboekenclub.

https://www.facebook.com/groups/389613074724943

In de maand december is het bijna al traditie geworden dat de auteurs van Zilverspoor en Zilverbron elke dag een boek verloten in de Facebookgroep genaamd de Zilverboekenclub.

Als je mee wilt doen, meld je dan aan in de groep. Voor iedere dag is er een boek te winnen!

Mijn laatste boek: Interplanetair, boek 1, Ruimtestad komt op 12 december aan de beurt.

Houd op 17 december mijn blogsite in de gaten, want vanaf die datum is er ook weer een Smashwords Wintersale van mijn e-books met korte verhalen.

Fijne Feestdagen!

Johanna Lime

Waar sta ik nu en hoe wil ik verder met schrijven

On door johannalimeinBerichten

2 december 2021

Het is alweer de laatste maand van het jaar. Een maand om even stil te staan bij hoever ik ben gekomen met mijn plannen van het afgelopen jaar. Een moment om te evalueren wat goed ging en wat beter kon. Een periode om te dromen over wat ik volgend jaar wil doen.

Wat dat betreft is november altijd een belangrijke maand, met de uitdaging die NaNoWriMo altijd weer geeft en met alles wat er nog meer rond deze tijd gebeurt.

Dat ik in november tijdens de NaNoWriMo bezig zou zijn met het schrijven van een heel nieuw, op zichzelf staand manuscript, kon ik in november vorig jaar nog niet weten. De manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor kwam dit jaar als een grote verrassing. Zo leuk, dat ik direct besloot om mee te doen. Toen de Bootcamp kwam, gaf ik me ook daarvoor op. Leuk om samen met andere schrijvers op cursus te gaan en ideeën over schrijven uit te wisselen.

Na de twee eerste bijeenkomsten begon ik alvast met plotten. In oktober schreef ik voor de zekerheid alvast het begin van het manuscript, want ik wist dat ik in november naar de HSFCon in Sneek zou gaan en dat ik dan vier dagen lang niet door kon schrijven tijdens de NaNoWriMo. En natuurlijk wilde ik die winnen. Vorig jaar was dat door de dood van mijn vader niet gelukt, maar dit jaar kon ik het wel weer proberen te halen. Ik werd een NaNo Rebel, zoals ik dat eerder in een blog al schreef.

November 2021 is lekker productief geweest. Ik schreef in totaal 62.599 woorden aan het nieuwe verhaal. Een proloog en achttien hoofdstukken. Daarmee ben ik dus een lekker eind op weg voor de eerste versie. Ik moet nog zeven hoofdstukken en een epiloog om het af te maken. Die wil ik in december nog gaan schrijven, zodat het verhaal helemaal uitgeschreven zal zijn voor het nieuwe jaar. Dan kan ik in 2022 nog een paar keer herschrijven, voordat het ingestuurd wordt naar de wedstrijd van Zilverspoor.

De lezingen die ik zou geven tijdens een weekend in Sneek, op de HSFCon, gingen helaas niet door. Het evenement is uitgesteld vanwege de covid-19 maatregelen. Op 2 en 3 april van 2022 krijg ik een nieuwe kans. De organisatie hoopt dat het dan wel door mag gaan.

Op 28 november kwamen de uitslagen van de themawedstrijd met korte verhalen van Waterloper online. Dat was voor mij dit jaar wel wat teleurstellend. Mijn verhalen eindigden lang niet zo hoog als vorig jaar. Wel was het heel fijn om te zien dat een aantal schrijfcollega’s nu erg hoog eindigden, zoals Kelly van der Laan. Anaïd Haen en Django Mathijsen waren dit jaar de winnaars, met alle vijf hun ingestuurde verhalen in de top12 en natuurlijk het winnende verhaal op nummer 1. Gefeliciteerd met jullie prijs!

Ik zat even in een dip toen ik de uitslag van mijn eigen verhalen hoorde, maar kwam daar door de aanmoediging van vrienden op Facebook weer gauw uit. Op zulke momenten mis ik Dinie heel erg, zij zou me met een voor haar typische grap zo uit mijn depressieve gedachten omhoog getrokken hebben. Nu deden andere dat met hartverwarmend commentaar. Dank jullie wel!

Ik besloot om het terechte jurycommentaar ter harte te nemen en er weer van te leren, zoals ik dat in het verleden bij Fantastels ook altijd al deed. En ik ga mijn verhalen als ze verbeterd zijn zeker weer als e-books uitbrengen op Smashwords, want alle deelnemende wedstrijdverhalen verdienen lezers.

Uit de juryrapporten blijkt wel dat de thema’s en de smaak van de jury altijd een rol spelen in de plaats waarop een verhaal eindigt. Wat dat betreft val ik als schrijver vaak net een beetje in een niet al te gangbare categorie. Met horrorthema’s kom ik moeilijk uit de voeten, ik heb er lang over nagedacht maar kon niets bedenken bij “Monniken van de dood” of “Grimoire.”

De verhalen die ik had ingezonden kwamen tijdens de prijsuitreiking pas aan het licht, daarvoor wist zelfs de jury niet wie welk verhaal had geschreven.

Mijn verhaal “Nachtwaker op de maan” gaat over een politieagente die als bewaker op een overslagplaats van goederen is gaan werken om wat minder gestrest te hoeven zijn. Ze werkt daarbij wel altijd ’s nachts, waardoor ze een echt nachtdier wordt. Ze krijgt op haar werk te maken met indringers, waarvan er minstens één ook een nachtdier is. Je raadt het zeker al? Het thema van dit verhaal was “nachtdier.”

Bij het thema “verkikkerdril” had ik het best moeilijk. Ik ben niet zo goed met romances en dat is nou juist wat ik met dit verhaal wilde. Een sprookjesachtige wereldbouw met kikkers en prinsessen, zoals in het sprookje van de kikkerprins, maar dan anders. Ik probeerde er een wat actueel tintje aan te geven doordat de prinses verliefd bleek te zijn geworden op een vrouw. Maar de uitwerking was lastig. Ik had het kunnen weten, want romantische liefde is niet echt mijn ding. Bij de redactie van Ruimtestad werden ook al bijna alle pogingen op dat vlak door mijn redactrice eruit geschrapt. Ik ben veel te direct en sla alle subtiliteiten over wat dat betreft. Het zal nog wel wat oefening vergen voordat ik door heb hoe zoiets emotioneel en contextueel werkt… Helaas dus tamelijk onderaan, maar wel met jurycommentaar waar ik wat aan heb om het beter te krijgen.

Ik denk dat ik bij het thema “De Neanderthalers van Nerthus” een te moeilijk idee heb uitgewerkt over Moeder Aarde (de godin Nerthus die ik als leidster van de Neanderthalergemeenschap had neergezet) die sterft, met metaforische reizen door de tijdperken op Aarde waar een stel jagers mee te maken krijgen. Steeds komen ze door extreme weersomstandigheden in een andere tijd terecht met dinosauriërs en mammoeten. Als je dat niet doorhebt als lezer, lijkt het natuurlijk dat er iets niet klopt. Neanderthalers en dinosauriërs leefden niet in dezelfde tijd, daar had ik heus wel onderzoek naar gedaan. Maar als een lezer de clou niet snapt, moet ik dus wel aan de bak om het verhaal duidelijker te maken. Als Nerthus sterft gaat de Aarde ook achteruit en uiteindelijk sterft de planeet. Dat heeft te maken met het klimaat dat verandert. Een beetje te vergezocht van mij? Ik denk het, maar het vermijden van te veel infodump als regel werkt soms ook weer niet zo goed uit als de lezer te weinig informatie krijgt. Schrijven blijft een lastig laveren tussen creativiteit en vaardigheden. Ik vind dit verhaal nog altijd een goed idee van mezelf en ga ik dus mijn best doen om het beter te herschrijven. De thema’s waren dit jaar dan wel voor minder uitleg vatbaar dan eerder, voor mij waren ze niet bepaald gemakkelijk.

Misschien had ik het dit jaar simpeler moeten houden en geen fantasy laten vermengen met de actualiteit van genderidentiteit en klimaatsveranderingen of van een overslagbedrijf waar gevaarlijke dingen gebeuren? Maar dat het herkenbaar is, maakt het nou juist interessant omdat het tot nadenken aanspoort, lijkt me. Alleen moet het dan blijkbaar wel wat helderder uitgewerkt worden, zodat de lezer het begrijpt en mee kan leven met de personages. Ik vat hem weer, daar schortte het deze keer bij mijn verhalen aan en ik zal echt mijn uiterste best gaan doen om met de juryrapporten in handen er toch iets beters van te gaan maken.

De derde bijeenkomst van de Bootcamp van Zilverspoor van november, en de vierde van december, zijn allebei verplaatst naar begin volgend jaar. Vanwege de coronamaatregelen die aangescherpt zijn. Ik ben dus blij dat ik al eerder ben gaan plotten en schrijven aan de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor. Dan heb ik nu in ieder geval de eerste versie al een heel eind uitgeschreven en wordt het later meer redigeerwerk wat er nog te doen is.

Redactiewerk en redigeerwerk, daar begint volgend jaar dus mee. De redactie van mijn volgende boek van trilogie Interplanetair, boek 2 Geestenpoort, ga ik samen doen met Tamara Geraeds. We beginnen op 3 januari. Het boek zal dus wat later verschijnen, want de redactie begint iets later dan gepland. Ik vind het wel goed dat het later pas komt, want de kwaliteit moet goed zijn.

En terwijl die redactierondes dan bezig zijn, ga ik ook de korte verhalen van Waterloper redigeren en de manuscripten voor mijn volgende boeken. Dat past goed in redactietijd, want met redigeren zit ik in dezelfde modus.

Als de korte verhalen zijn verbeterd, zet ik ze weer op Smashwords, zodat lezers de kans krijgen om ze te lezen.

2022 wordt daarna vooral een jaar waarin ik veel ga bedenken over wereldbouw, personages, een magiesysteem in de ruimte en nieuwe conflicten en intriges. Met de verschillende volkeren en planeten in de zich steeds verder uitbreidende wereld leven waar Daniël en Irene zich in bevinden in trilogie Interplanetair. Waarschijnlijk spelen de nieuw te bedenken verhalen zich weer wat later in de tijd af en zeker komen er dan andere hoofdpersonen en antagonisten in voor. Vreemdere wezens dan tot nu toe bedacht.

Het is echt mooi om te zien hoe alles precies op tijd gebeurt, want de Bootcamp bij Cocky van Dijk heeft mij weer iets nieuws geleerd over hoe ik dit aan ga pakken. Met voor ieder nieuw boek een eigen “schrijfbijbel”, een notitieboekje waar alle informatie in te vinden is. Normaal deed ik dat op de computer, maar met het handmatig uitschrijven wordt het toch net weer iets handiger.

Een serie van zes nieuwe boeken. En misschien dan eindelijk ook die ene, die ongeveer in onze tijd op Aarde speelde. Het achtergrondverhaal waar heel Johanna’s wereldbouw mee begon, toen Dinie en Marjo samen Eibor Risoklany uitdachten en dagboeken schreven van personages. Heel vroeger, lijkt dat nu.

Ik hoop dat alles goed blijft gaan met ons, in Nederland, Europa en de wereld. We leven in een periode die veel gevaren en uitdagingen kent. Ik hoop echt dat ik tijd van leven mag krijgen om al mijn plannen te kunnen realiseren.

Blijf allemaal gezond en denk aan elkaar! Wees een beetje lief voor jezelf en voor de wereld om je heen. Blijf je ontwikkelen.

Groeten van Johanna Lime

Zeven keer op rij winnaar van NaNoWriMo

On door johannalimeinBerichten2 reacties

25 november 2021

Winnaar!

Op 23 november 2021 was het zover. Ik passeerde de 50.000 woorden voor het wedstrijdmanuscript dat ik aan het schrijven was tijdens de National Novel Writing Month. Ik was weer winnaar en kon mijn naam op het pdf certificaat invullen. Uit de gegevens bleek dat ik dit jaar voor de zevende keer de NaNoWriMo uitdaging heb gewonnen in november. Het geeft me ieder jaar weer een goed gevoel als ik het heb gehaald. Dat betekent namelijk dat ik weer 50.000 woorden aan een manuscript ben opgeschoten. Dit aantal maakt echter nog geen boek voor mij, want mijn boeken komen meestal rond het dubbele aantal woorden of meer uit. De wedstrijd is vandaag ook nog niet voorbij hij loopt nog door tot 30 november. Aangezien de eerste versie van mijn manuscript ook nog niet geschreven is, schrijf ik verder. Ik wil proberen om de routine van het elke dag rond de 2000 woorden te schrijven vast te houden totdat het hele verhaal er staat. Dat wordt pas echt winnen!

Een heel ander verhaal en toch ook weer niet.

‘Het geheim van Shiloh,’ dat is de titel die ik dit nieuwe manuscript gegeven heb. Het verhaal speelt vanaf 1933 toen de grootvader van Dana Shiloh in Duitsland werd geboren. Hij vluchtte vanwege de Tweede Wereldoorlog op zijn zevende jaar naar Engeland en kwam op Engelse kostscholen terecht. Hij kwam in aanraking met volgers van de magiër Aleister Crowley, die als tegenwicht van de swastika van Hitler het V symbool introduceerde aan de geallieerden. De V van Victorie, zoals die ook in de science fiction tv-serie V te zien was.

Jethro en Dana leven in mijn verhaal inmiddels in het jaar 2049. Klimaatrampen hebben de wereld geteisterd en doen dat nog steeds. Ze wonen in een wolkenkrabber op een eiland in een grote rivier die door de nieuwe hoofdstad van de Verenigde Staten stroomt. Nederland is door het smelten van de ijskappen helemaal onder water verdwenen.

Jethro is uitvinder van cybernetische implantaten en onderdelen die gebruikt worden door de medische wetenschap, om slachtoffers van de rampen te redden van een gewisse dood. De overlevenden worden cyborgs die zowel organisch biologisch als technisch zijn. Op die manier overleven ze de gevolgen van de vele klimaatrampen op aarde.

Zijn rivaal, de directeur van een groot Tech bedrijf heeft een grote invloed op de regering, waardoor magie bij wet verboden is. Sharot werkt Shiloh tegen, omdat hij vreselijk jaloers is op het succes van De Shiloh Compagnie. Jethro en Dana Shiloh bezitten beide magie, al lopen ze er niet mee te koop. Jethro heeft nog een ander groot geheim. Miska Sharot probeert erachter te komen welk geheim dat is en begeeft zich daarmee op zeer gevaarlijk terrein.

Het is een heel ander verhaal, dan mijn verhalen uit de verbeeldingswereld van Eibor Risoklany. Daar werk ik ook nog gewoon aan verder. Trilogie Interplanetair gaat ook nog door, de redactie van boek 2 begint op 3 januari 2022. Van boek 3 heb ik de eerste versie af.

Ik had nu dus even tijd voor iets anders en besloot mee te doen aan de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor. Ik verzon dit cyberpunkverhaal met een historische onderbouwing. De klimaatproblemen maken het actueel. Dit nieuwe verhaal speelt zich in de toekomst af, dus is het ook weer science fiction. Met magie erin, wat het een typisch Johanna Lime verhaal maakt. Ik doe gewoon mee aan de wedstrijd, zonder de illusie dat ik die wel even zal gaan winnen. Dat is niet nodig, al zou ik het heel fijn vinden als dit een boek wordt. Dus dat is mijn uiteindelijke doel. Linksom of rechtsom wordt dit verhaal uitgegeven, met hulp van een uitgever of door mijzelf. Het is te mooi om niet naar lezers te gaan, zo eigenwijs wil ik dan nog wel zijn.

Het schrijfproces

Ik had na de twee Bootcamps bij Cocky het oorspronkelijke idee van piraten en mythische wezens al helemaal omgegooid naar een cyberpunk verhaal. Ik werd enthousiast en werkte de wereldbouw en de personages verder uit. Ik zocht naar een theoretische onderbouwing en vond die in Crowley. Daarna ging ik plotten en stelde ik het verhaalschema op. Na een week of twee had ik alle hoofdstukken geplot en de keerpunten bepaald. Ik ging in oktober vast beginnen, zodat ik een buffer had voor de dagen dat ik in november weg moest. Ik werd een NaNo Rebel. Achteraf gezien was dat eigenlijk niet nodig, want de HSFCon ging niet door en de derde Bootcamp bijeenkomst ook niet, vanwege de aanscherping van de corona maatregelen, omdat de besmettingen weer eens de pan uitrijzen. Gelukkig ben ik nog steeds gezond en kon ik schrijven, in alle eenzaamheid zoals dat de laatste tijd steeds gaat sinds Dinies dood.

Zoals gewoonlijk ging mijn verbeelding tijdens het schrijven met me aan de haal en moest ik mijn creativiteit aanspreken om de scènes net wat beter te krijgen. Mijn creativiteit, intuïtie en logica zijn mijn grootste vrienden tijdens het schrijven. Behalve Dana’s POV, kwam Jethro’s POV erbij, omdat het verhaal dan net wat spannender kon worden. Later in het proces heb ik zelfs nog het perspectief van de antagonist, Miska Sharot erbij gepakt, zodat het vanuit zijn gezichtspunt ook duidelijker werd wat er speelde. Ik deed onderzoek naar Aleister Crowley en bedacht wat zijn invloed teweeg gebracht zou kunnen hebben. Ook gebruik ik tijdens het schrijven de kaarten van het Thot tarotspel als studiemogelijkheid voor Dana’s magie. En ik haal herinneringen op aan mijn schooltijd over erfelijkheidsleer. Alle eindjes komen netjes samen en vormen een verhaal.

Nu ben ik in hoofdstuk 16 aangekomen van 25 hoofdstukken, met een proloog en een epiloog. Ik begin ma af te vragen of ik het einde wat moet versnellen vanwege de spanningsboog. Afijn, dat moet ik dus nog zien in de komende week en in het begin van december. Hopelijk komt het hele verhaal ergens in december in deze eerste versie af. Dan heb ik voor de deadline van de wedstrijd nog even de tijd om het nog een of twee keer te herschrijven, tussen het redactiewerk van Geestenpoort door.

Het loopt naar het einde van het jaar. Zondag wordt online de uitslag van de Waterloper verhalenwedstrijd onthuld. Daarvoor heb ik drie korte verhalen ingezonden, dus dat wordt erg spannend. Wat vond de jury ervan? Zijn ze goed genoeg voor e-books op Smashwords? Heb ik weer een prijs gewonnen, net als in de vorige jaren?

Ik moet nodig weer een nieuwe planning maken voor 2022. Daar komen in ieder geval twee manuscripten voor boeken op te staan en een paar wedstrijden voor korte verhalen. Verder heb ik grote plannen. Ik wil het begin van Eibor Risoklany op aarde uitwerken, lang voordat er sprake was van Laskoro en Berinyi. En ik wil nog zes boeken schrijven over Calliope, Kwerpardië, Swanase, Kilama UZ54, Het Laskoriaanse rijk en het Berinese rijk, maar dan in een hele verre toekomst. Hopelijk blijf ik gezond en fit en lukt me dat. Het wordt in ieder geval zo te merken een meerjarenplan. Ik heb nog zoveel leuke ideeën. Al zijn ze nu nog maar heel vaag en ver weg, ze zullen zachtjes aan steeds meer vorm krijgen en dan worden het uiteindelijk nieuwe verhalen voor jullie om te lezen.

Blijf gezond en veilig!

Groeten van Johanna Lime