6 april 2023

Vandaag even een kort bericht. Ik ben bezig met het schrijven van een heel nieuw manuscript. De eerste versie van Magische Alliantie – 2 – Ruige Rotsen. Normaal zou ik voordat ik ga schrijven alle verhaalideeën gaan brainstormen en uitschrijven, lijsten invullen over welke personages er zijn, hoe ze eruit zien, wat ze willen en waar ze het tegen op moeten nemen in het verhaal. Ik had dan antwoord op alle vragen (wie, wat, waar, wanneer, waarom en hoe) al klaar en veel aantekeningen gemaakt. Dan had ik waarschijnlijk ook de hele kaart al getekend en van alles opgezocht aan informatie die ik nodig zou kunnen hebben. Ik had alle scènes in een plotschema gezet voordat ik zou gaan beginnen met schrijven. Zoals een echte planner, iemand die netjes binnen de lijntjes kleurt.

Dat is nu niet helemaal zo gegaan. Toegegeven, ik heb een brainstorm, ik heb de namen van de personages, ik weet wie de protagonist is en wat zij wil bereiken, ik weet wie de antagonist is en hoe die de boel op scherp zet, ik ken het conflict tussen de personages en ik ken het abstracte conflict van de wereld. Ik heb het een en ander over hoe deze samenleving in elkaar steekt al wat eerder uitgewerkt. Maar ik heb de kaart nog niet helemaal getekend. Ook heb ik de personages nog niet helemaal met vragenlijsten uitgewerkt en mijn plotschema heeft nog geen ingevulde scènes, allen globale opmerkingen van wat er in welk hoofdstuk moet gebeuren. Deze keer ben ik op Camp gegaan zonder volle rugtas. Ik improviseer en hoewel ik een aardig idee heb van waar ik heen wil met dit verhaal, leun ik meer dan anders op mijn intuïtie en creativiteit. Deze keer ben ik de Camp NaNoWriMo uitdaging aangegaan als een plantser, iemand die het midden houdt tussen een planner en een organische schrijver die gewoon begint met schrijven.

Weet je wat het leuke is? Het bevalt me tot nu toe goed! Ik heb me al laten verrassen door een scène die ik niet zag aankomen, maar die veel mogelijkheden biedt verderop in het verhaal. Gisteren dacht ik nog: ‘Hoe moet ik dit hoofdstuk aan gaan pakken, ik weet nog niks van dat betreffende personage?’

En vandaag heb ik dat hoofdstuk helemaal afgekregen! Het liep als een trein, ik zat in een stroomversnelling en de woorden kwamen er heel natuurlijk uit.

Wat leuk om te ontdekken dat ik dit ook kan. Nu vraag ik me wel af waar het schip zal stranden? Ik ben ruim 10.000 woorden op weg en ik heb mijn doel op 50.000 staan. Misschien kom ik nog ergens een barrière tegen waar ik toch echt moet terug gaan lezen om te zien wat ik tot nu toe heb. Het lijkt of ik deze keer achterstevoren werk. Eerst schrijven en als ik 1667 woorden heb pas in gaan vullen in het plotschema welke scènes het waren. Het is wel een leuke ervaring om eens buiten de lijntjes te kleuren. Met korte verhalen deed ik dit wel vaker, maar niet met een hele roman. Leuk om te ontdekken dat als je op je creatieve deel vertrouwt de oplossingen vanzelf wel komen. Ik ben sterker dan ik had verwacht. Wat een heerlijk gevoel!

Zijn jullie ook bezig aan een verhaal? Met Camp NaNoWriMo misschien? Hoe gaat het jullie af?

Groeten van Johanna Lime