23 januari 2023

What’s a lie you tell yourself? De vraag van vandaag van de WordPress #bloganuary is: Welke leugen praat je jezelf aan?

De grootste leugen die ik mezelf aanpraat is dat ik niet goed genoeg ben. Meestal ontstaat dit doordat ik mijn prestaties ga vergelijken met die van anderen. Een soort competitie die niet hoeft te bestaan. Het gaat er niet om wie de beste is. Het gaat erom dat ik plezier beleef aan wat ik doe. Als ik van mezelf zie dat ik op de goede weg ben, doordat er bijvoorbeeld ontwikkeling in mijn werk zit, mag ik best trost zijn op mezelf. Meestal begin ik te twijfelen doordat ik me te veel aantrek van de kritische meningen van anderen, bijvoorbeeld over het genre waarin ik schrijf, of over wat zij er goed aan vinden of slecht. Ik zie die dingen te vaak als een directe aanval op mijn werk, terwijl ik weet dat die gedachte onzin is. Die critici hebben nog nooit de moeite genomen om daadwerkelijk iets van mij te lezen. De grootste leugen die ik mezelf aanpraat is dus dat ik me steeds maar weer bewijzen moet, omdat ik minder zou zijn dan een ander. Het is gewoon een leugen.

Soms loopt het met een plan dat ik me voorgenomen heb niet goed. Dan duurt het even voordat ik weer op de juiste weg zit, zoals vandaag. Het hoofdstuk waaraan ik aan het schrijven was, ging wederom een heel andere kant op dan ik het van tevoren had geplot. Dat vind ik minder erg, want het plan mag gewoon veranderen tijdens het schrijven. Als ik het doel maar voor ogen blijf houden, gebeurt er niets vreselijks met mijn manuscript. Ik krijg het alleen wat later af dan ik had gepland, maar dat is nog steeds binnen de gestelde tijd. Vandaag is hoofdstuk 22 afgekomen en het was letterlijk en figuurlijk een hele strijd om het te kunnen schrijven, maar ik heb het gehaald en morgen kan ik met het volgende hoofdstuk verder gaan. #Bloganuary haalt me deze maand een beetje uit mijn ritme van het iedere dag schrijven aan mijn verhalen. Maar ik ben die uitdaging van WordPress nu eenmaal aangegaan en ik wil hem ook graag helemaal afmaken. Zo’n doorzettingsvermogen heb ik wel.

Ik vind het jammer dat het competitieaspect zo in onze opvoeding en maatschappij geslopen is. Alles moet steeds maar meer en beter worden, terwijl het genoeg zou moeten zijn om er gewoon te mogen zijn.

Groeten van Johanna Lime