22 september 2022

Elfia Arcen 2022

Na een tamelijk rustige zomer, heb ik in de herfst een agenda die steeds voller wordt.

Allereerst ben ik op 17 en 18 september naar de Elfia in Arcen geweest. De kasteeltuinen daar zorgen bij mij altijd voor goede herinneringen. Ons debuut Schimmenschuw kwam hier in 2015 uit en in 2018 zat ik samen met Dinie nog op het muurtje voor de ingang. Dit jaar was ik daar aan het wachten met een paar collega-schrijvers, zoals jullie op de foto kunnen zien. Het is een beetje thuiskomen bij het kasteel in Arcen.

Voorheen stonden de tenten van Zilverspoor altijd vlak bij de ingang, maar nu niet meer. Ze zijn naar de buurt van het toernooiveld verplaatst en staan tegenwoordig bij de Heroes Hall. Het weer zat dit jaar een beetje tegen, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik stond er met een hele rij boeken, zoals jullie hier kunnen zien. Genoeg om een paar kopers te interesseren voor een gesigneerd exemplaar. Ik heb heel wat praatjes gehouden over waar de boeken over gaan en visitekaartjes uitgedeeld aan mensen die ik nog nooit had langs zien komen. Het leukste is het wel om van een lezer te horen dat ze mijn boeken mooi vinden. Zo was er deze keer iemand bij die genoten had van trilogie De vergeten Vloek. Ik heb ook een fan die steeds weer een nieuw boek koopt wanneer ik een nieuwe heb geschreven. Als hij langs komt vergeet ik direct de vermoeidheid van het hele weekend staan. Silvia is ook een trouwe klant, ik hoop dat ik over een poosje haar nieuwe boeken weer eens kan kopen. En deze keer was er iemand die Ruimtestad gelezen had en dat een mooi boek vond. Hij kocht het tweede deel, Geestenpoort. Ik krijg langzaamaan toch het idee dat een epische fantasywereld in de ruimte, met verre planeten en vreemde wezens, niet meer zo heel erg als buiten de lijntjes kleuren wordt gevonden en dat sommige lezers er meer voor open staan.

Vreemd blijft het nog steeds om alleen in een hotel te overnachten, in plaats van zoals het vroeger ging, samen met Dinie. Maar ik heb er heerlijk gedineerd en ik kon er erg goed slapen. Bovendien is het ontbijtbuffet in een van der Valk hotel altijd een feestje op zich.

Ondanks de afmattende fysieke belasting van zo’n weekend, waarvan ik thuis weer bij moet komen, hoop ik er toch vaker aan mee te kunnen doen. De lezers ontmoeten die mijn boeken waarderen en het samen met collega-schrijvers op een festival staan, maakt zo’n weekend helemaal goed.

Jury bij Waterloper ronde 3

Op 12 september begon de derde ronde van Waterloper. Ik kreeg twaalf verhalen toegestuurd door organisator Roos. Ze gaf ons de tijd tot 3 oktober, dus gelukkig had ik voldoende ruimte om mijn lange weekend naar Elfia vrij te houden van het jureren.

De twaalf verhalen voor ronde 3 zijn die verhalen die uit ronde 1 en 2 als beste naar voren waren gekomen. Nadat ik de titels gezien had, merkte ik dat er acht verhalen bij zaten die ik in ronde 1 of 2 ook al had gelezen, maar er zaten vier hele nieuwe bij. Bovendien waren er een paar verhalen, die in de eerdere rondes wat hoger in mijn rangorde stonden, niet bij de twaalf terechtgekomen. Een paar van de verhalen die er wel bij stonden, had ik in eerdere rondes juist een wat lagere score gegeven. Zo zie je maar, ieder jurylid bekijkt het toch op een heel eigen manier.

Zoals altijd ging ik er direct mee aan de slag. Ik las een verhaal per dag en op sommige dagen zat ik zo in de routine van het jureren, dat ik er zelfs twee op een dag kon doen. Ik las de verhalen nog een keer goed door en controleerde of het rapport dat ik al eerder had geschreven nog klopte. Daar veranderde soms iets aan of ik schreef er nog wat bij voor de derde ronde. Voor de verhalen die ik nog niet eerder onder ogen had gekregen, schreef ik natuurlijk een hele nieuwe rapportage. Alle verhalen kregen 1, 2 of 3 punten voor 20 onderdelen die ik van tevoren al had bedacht en daar kwam een bepaalde score uit. De nieuwe verhalen die ik nog niet eerder had gelezen zorgden voor een andere verdeling dan bij de eerdere rondes. Het was best lastig om bij de allerbeste verhalen een rangorde te bepalen, maar dat werd wel van mij gevraagd. Daarom heb ik dus bij de topverhalen een nogal subjectieve beoordeling moeten geven en heeft mijn eigen smaak meegespeeld bij de uiteindelijke rangorde.

Vandaag was ik klaar met het jureren van de derde ronde. De bestanden zijn weer terug naar Roos. Ik ben heel erg benieuwd of de rangorde die ik nu heb gemaakt nog heel anders zal worden nadat alle andere juryleden ook hun lijstje ingestuurd zullen hebben. Ik moet maar afwachten of mijn winnaars ook echt de wedstrijd zullen winnen. Je weet het echt pas goed nadat de organisator de plaatsen voor alle wedstrijdverhalen bekend heeft gemaakt, natuurlijk.

Het enige dat ik nu nog te doen krijg, als jurylid, is aangeven wie de drenkelingeprijs verdient. Maar welk verhaal dat volgens mij moet worden, staat me al helder voor de geest.

Ik vind het een hele eer om in de jury van Waterloper mee te mogen doen en het analyseren van verhalen en suggesties voor verbetering bedenken is werk dat me echt op het lijf geschreven is. (Dit zeg ik nu. Misschien dat ik er na de prijsuitreiking en de aanvallen van lezers op mijn rapportages er later heel anders over zal denken.) Geloof me, ik probeer met het jureren van de themaverhalen in ons genre alleen maar deelnemers te ondersteunen bij het maken van goede kunst.

Redactiewerk voor Interplanetair boek 3 Schakelmagie

Ik krijg het druk. Van Tamara Geraeds kreeg ik te horen dat ronde 1 van de redactie op 26 september gaat beginnen en die duurt tot 28 oktober. De komende tijd ben ik dus bezig met mijn volgende boek: Interplanetair 3 Schakelmagie. Ronde 2 komt erachteraan en duurt tot 23 december. Daar ben ik blij om, want dat betekent dat het boek volgens de planning van Zilverbron echt begin 2023 al zal worden uitgebracht. Ik heb er weer erg veel zin in om aan deze redactie te gaan werken, met Tamara die ook mijn redactrice was voor Geestenpoort.

Voorbereiden voor NaNoWriMo

Voor het verhaal dat ik wil schrijven tijdens de NaNoWriMo, het eerste deel van de zesdelige serie Magische Alliantie, wil ik de NaNo Prep 101 in gaan vullen in oktober en alvast het hele plot verder in schema brengen, zodat ik kan gaan knallen in november en echt die 50.000 woorden geschreven zal krijgen. Dus daar is ook nog heel wat voor te doen.

Verhaalredactie cursus

De Bootcamp van Zilverspoor is nog niet af, daar komen nog een paar online bijeenkomsten van binnenkort. En op 26 november is er een Zilverdag in Naaldwijk waar ik heen ga, want daar is de prijsuitreiking van de Manuscriptenwedstrijd waar dit allemaal over ging. Het wordt een spannende tijd. Niet alleen vanwege de vraag op welke plaats mijn manuscript geëindigd zal zijn, maar ook vanwege wie de winnaar is geworden en wat er voor interessante workshops worden gegeven en wie ik er allemaal zal ontmoeten.

Ook komt er natuurlijk een prijsuitreiking aan van Waterloper waar ik als jurylid bij wil zijn.

En dan was er nog een nieuwsbrief van uitgeverij Zilverspoor. Met daarin weer een nieuwe Bootcamp een vervolg op de Bootcamp en een redactiecursus. Ik heb er even goed over na moeten denken. Wil ik mij hiervoor opgeven? En zo ja, waarvoor dan precies?

Ik heb er nog over gesproken met Cocky op de Elfia en zij kwam met goede suggesties. Maar uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en besloten om na de Bootcamp de Verhaalredactiecursus te willen doen. De e-mail is verstuurd. Ik wacht nu het antwoord af. Als ik mee mag doen, betekent het dat ik van november 2022 tot en met april 2023 met een studie bezig ga. Dat wordt, naast het schrijven best een uitdaging. Ik verwacht eigenlijk dat verhaalredactie iets zal zijn, dat net als jureren, iets is wat goed bij mij past. Vooral als ik het combineer met schrijven. Het zorgt er alleen weer voor dat mijn agenda nog voller komt te staan, maar dat is niet erg. Beter altijd iets te doen hebben dan niet weten wat je moet doen.