21 juli 2022

Gestopt met CampNaNoWriMo

Ik heb ongeveer 20.000 woorden voor het begin van Magische Alliantie geschreven en ook ongeveer 7.000 woorden aan een kort verhaal voor de Bootcamp, dus daarmee heb ik het doel voor juli 2022 van CampNaNoWriMo wel gehaald.

Ik besloot op 16 juli 2022 om ervan af te zien om de 50.000 woorden te willen halen. Nadat ik begonnen was aan hoofdstuk 4 van het manuscript, merkte ik dat ik heel moeilijk verder kwam. Daaruit leidde ik af dat ik beter eerst weer kon gaan plotten, zodat alle hoofdstukken tot in detail waren ingedeeld. Bovendien moet ik het magiesysteem voor mijn nieuwe serie beter opzetten en precies weten hoe dat werkt, voordat ik verder kan schrijven aan bijvoorbeeld hoofdstuk 4. Om dan zomaar wat te gaan schrijven, zoals bij NaNoWriMo vaak wordt geadviseerd, is niet echt mijn ding.

Welke korte verhalen schrijven

Mijn animo om een paar korte verhalen te gaan verzinnen voor de Harland Awards groeide, nadat de aankondiging langskwam op Hebban, maar eerlijk gezegd kreeg ik geen inspiratie. Nieuwe verhalen met een speciale wereldbouw voor ieder verhaal waaraan niemand de auteur mag herkennen, is echt iets lastigs tegenwoordig. Ik droomde wel van een paar verhalen, maar schreef ze midden in de nacht niet op in mijn notitieboek, waardoor ik ze ’s morgens alweer vergeten was. En overdag kon ik proberen te verzinnen wat ik wilde, maar een echt goed verhaal dat mij greep kwam niet naar boven. Het artikel op Hebban over fantasy schrijven en hoe je dat moet doen, gaf meer stress dan dat het me verder hielp om een goed idee te vinden dat aan zou spreken. Ik schrijf niet meer zo vrij als vroeger, vooral niet voor een prestigieuze wedstrijd als de Harland Awards met een literair air. Gek eigenlijk, want schrijven kan ik wel.

Nadat ik de interviews van de vorige vijf winnaars las, die op Fantasize kwamen te staan, is eerlijk gezegd mijn motivatie om nog aan de Harland Awards mee te gaan doen helemaal naar het nulpunt gedaald. Ik kwam erachter dat de winnaars van vorig jaar (op een vrouw na, die veel cursussen heeft gevolgd, voor het eerst eens meedeed en als vijfde eindigde) allemaal bebaarde witte mannen van middelbare leeftijd waren die ook voor de eerste keer hadden meegedaan. De hoogste winnaars hadden werk in de media of bij de film. Dat kan geen toeval meer zijn. Voor mij is de jury van de Harland Awards nu echt opnieuw door de mand gevallen. Ik had altijd al het idee dat er eigenlijk niemand zit die echt om het genre zoals dat is geeft, alleen om prestige in het literaire wereldje te krijgen. Nu is die overtuiging alleen maar versterkt. Misschien heeft mijn intuïtie het mis, al geloof ik dat zelf niet, omdat die het meestal bij het goede eind heeft. Natuurlijk gun ik die nieuwkomers hun prijzen wel, maar als er zo voorbij gegaan wordt aan schrijvers die al jaren meedoen, zit er niemand blijkbaar op verhalen van mij of van mijn collega’s te wachten. Dus waarvoor zou ik me dan nog inspannen, als ik bij voorbaat toch al ergens onderaan de lijst beland, als autodidactische schrijfvrouw op leeftijd zonder baard?

Nee, dan kan ik beter mijn nieuwe ingeving volgen en verhalen gaan schrijven over de personages die ik in de wereldbouw van mijn boeken al heb uitgedacht. In een wereld die ik leuk vind en waarvan ik nog veel meer wil ontdekken. Een kort verhaal over Khuks of Ollies zou wel leuk zijn. Of een verhaal over de cyborgs van Terra 102, de Duvornochianen met hun handigheid in reparaties of de Narnaërs en hun slechte humeur, daar kan ik dan beter iets voor gaan bedenken. Ik heb het toch al niet zo op prestige jagers, dus waarom zou ik me in allerlei bochten wringen voor naamsbekendheid die ik toch nooit krijg zonder mijn identiteit te verloochenen?

Personages tekenen en onderzoeken.

Na de CampNaNoWriMo houd ik mij de laatste dagen vooral bezig met een ander creatief proces. Ik ben mijn personages aan het tekenen, voor mijn karakterprofielen die ik als voorbereiding op mijn nieuwe serie nodig heb.

Gaandeweg rijpt het idee om aan de vraag te gaan beantwoorden die Tazzy Jenninga en Connie Flipse mij stelden in een recensie van een boek van mij. Of ik geen lijst van personages en korte beschrijvingen kon opnemen achter in een boek.

Een soort Wie is Wie?

Dinie en ik hadden heel vroeger ook al dat idee van zo’n lijst met namen en beschrijvingen, maar daar is het eigenlijk nooit van gekomen.
Nu denk ik niet dat zoiets ook gauw zal komen achter in een boek, daarvoor is die lijst te veelomvattend. Maar ik denk er wel aan om hem als pdf bestand op mijn website te zetten, zodat iedereen die dat wil hem daar kan downloaden, net als de lijst met uitgegeven werken die ik daar heb staan. Het vergt wat tijd en aandacht, het kan even duren voordat hij af is. Dus graag wat geduld.

Gaandeweg het tekenen, kwam ik op het idee om de wezens uit de Ruimtestad uit te gaan werken en daar korte verhalen over te gaan schrijven. Die kan ik altijd weer op Smashwords zetten, als e-books. Tijdens de Summer Sale blijkt dat er verschillende lezers zijn die mijn e-books wilden downloaden en ook op Kobo zie ik dat steeds vaker. Op die manier heb ik er ook meer profijt van en is het echt iets uit de verbeeldingswereld van Johanna Lime.

Tussen de tekst van deze blog door staan er alvast enkele plaatjes van personages, zoals die in het boek Ruimtestad voorkomen. Deze heb ik in de afgelopen week digitaal getekend. Ik schreef op Facebook dat ik zes personages zou laten zien, maar kwam erachter dat een ervan in Schakelmagie hoort en aangezien dat boek verwacht wordt in 2023 zou het een spoiler kunnen zijn. Dus daarvoor in de plek dan maar een Duvornochiaan.

Groeten van Johanna Lime