16 juni 2022

Een nieuwe blog voor deze week.

Elke week een blog voor mijn website schrijven, was een voornemen dat ik lang geleden maakte. Meestal lukt het wel en soms komt het er even niet van of dan komt het een paar dagen later pas. Deze week vroeg ik me af of ik wel kon schrijven over wat ik de afgelopen week heb gedaan. Ik heb me vooral bezig gehouden met jureren voor de themawedstrijd van Waterloper en daar kan ik natuurlijk niet veel over kwijt. Wat ik wel kan vertellen is al op de Facebookpagina van Waterloper naar voren gekomen. Er waren dit jaar 52 verhalen ingezonden, waarvan 23 door schrijvers die nog niet eerder aan de wedstrijd hadden meegedaan. Een leuke opsteker voor ons genre.

Nadat alles was goedgekeurd door de toeziend coördinator, stuurde organisator Roos mijn eerste portie verhalen naar mij op. Ik kreeg 15 verhalen om te lezen voor Ronde 1. (Er komen drie rondes) Iedere dag lees ik één verhaal. Dus elke dag maak ik ook een juryrapport over het betreffende verhaal dat ik voor die dag aan het lezen ben.

Ik merk dat ik mijn oude vaardigheden weer flink aan moet spreken. Eigenschappen zoals ik die voor mijn werk vroeger ook nodig heb gehad. Mijn laatste werkgever schreef dit over mij: verwerkt zeer veel informatie in korte tijd – is een absolute kei in het analyseren – kan op creatieve wijze structureren – is nauwgezet – werkt binnen duidelijke kaders – heeft een scherp oog voor detail – enzovoorts. Ik ben blij dat ik daar op terug kan vallen en hoop met mijn commentaren iedere schrijver te voorzien van een uitgebreid rapport dat de juiste feedback geeft om verder te kunnen komen met schrijven.

Terwijl ik hiermee bezig ben, moet ik weer terugdenken aan de leerweg die tien jaar schrijven voor mij is geweest.

Succes is de som van alle kleine pogingen die dag na dag herhaald werden

In 2012 deed ik zelf voor het eerst mee aan een schrijfwedstrijd in het genre. Het meeste heb ik geleerd van de uitgebreide rapporten die ik kreeg bij Fantastels en bij Waterloper. Ik herken in sommige verhalen die ik nu onder ogen krijg precies de fouten waar ik zelf ook tegenaan gelopen ben. Gelukkig zie ik dat de schrijvers die iets ingestuurd hebben van nature het talent bezitten om een fantasierijke verbeeldingswereld te bedenken voor hun verhalen. Daar ben ik blij om, want dat is een talent wat je nodig hebt. Zonder verbeeldingskracht en creativiteit lijkt het me onmogelijk om fantastiek te kunnen schrijven. Daarna komt het aan op de juiste schrijftechnieken. Het fijne daarvan is, dat dit vaardigheden zijn die je aan kunt leren. Om schrijftechnieken goed te leren is het nodig dat je er moeite voor doet om er veel mee te oefenen. Wereldbouw, personages, conflict en plot, perspectieven, vorm en taalgebruik, daar kun je als schrijver door het veel te doen in groeien.

Nu ik zelf jurylid ben van deze wedstrijd, wordt het mij des te duidelijker welke lange weg ik zelf al heb afgelegd in de tien jaar dat ik schrijf. Succes is echt een optelsom van alle pogingen die je doet, dag in dag uit, maand na maand en jaar na jaar. Een kunstenaar (en schrijven in ons genre is ook echt een prachtige kunst) wordt alleen maar steeds beter door heel veel kunst te maken. Dus heel veel verhalen te schrijven, en te herschrijven, en te verbeteren en te vervolmaken.

Ik ben nu zelf na die eerste wedstrijd van 2012 zoveel verder gekomen, dat ik best trots ben op mezelf. Toch heb ik nog steeds niet het gevoel dat ik uitgeleerd ben. Als mens blijf je altijd leren, hoe oud je ook wordt. Ook nu blijf ik nog steeds mijn best doen om weer een beetje beter te worden met schrijven. Ik hoop dat de lezers die mijn boeken kennen, het aan die verhalen zullen zien. Zelfs na 46 korte verhalen, 7 romans en 2 geschreven manuscripten ben ik er dus nog steeds niet. Dat is echter geen reden om niet meer te willen schrijven. De drang om een verhalenverteller te zijn zat er al vroeg in en de vaardigheid van het schrijven groeit alleen maar door het regelmatig te doen.

Het voelt goed om zo gewend geraakt te zijn aan schrijven dat ik niet meer zonder wil leven. Ik wil meer van die verhalen schrijven die ik vroeger al had willen lezen en hoop er ook andere mensen mee te raken. Dat gun ik iedereen die aan de wedstrijd meedoet ook. Het is in ieder geval al heel positief dat jullie hebben ingestuurd naar Waterloper. Alleen dat insturen is al goud waard! Het betekent dat er een verhaal geschreven is en dat is meer dan de meeste andere mensen kunnen zeggen. (Over de verhalen die ik nu gelezen heb, mag ik natuurlijk niks zeggen. Dat komt pas aan het einde van het jaar, bij de prijsuitreikingen van Waterloper. Ik weet dat het spannend is en dat je veel geduld moet oefenen, maar dat is nu eenmaal zo).

CampNaNoWriMo in juli 2022

Vorige keer schreef ik dat ik voor mijn volgende boek nog niet zo’n haast had. Ik ben gaan tekenen. Inmiddels heb ik zes sterrenkaarten gemaakt op A4 formaat en voor de CampNaNoWriMo maand van juli 2022 heb ik ook een kaft gefabriceerd voor mijn schrijfproject. Het ziet er nu toch naar uit dat ik voor 1 juli nog een week ga plotten voor het verhaal van mijn volgende boek. Ik begin weer hele scènes te dromen en het verhaal krijgt steeds meer vorm. Op het internet ben ik al op zoek gegaan naar informatie die ik voor dit verhaal ga gebruiken. In grote lijnen weet ik waar het over moet gaan. Dus als ik er de komende tijd echt eens goed voor ga zitten, zal het heus wel lukken om aan de hand van de lijsten van NaNoWriMo voor verhaallijn, personages en plot het hele verhaal te gaan plotten. Ik denk niet dat ik voor de volle 50.000 woorden in een maand ga, maar als ik 20.000 haal voor het CampNaNoWriMo project zal ik al dik tevreden zijn. Dan kan ik NaNoWriMo in november zoals gewoonlijk weer gebruiken voor versie 1 van het manuscript. En wie weet, schrijf ik in de tussentijd nog een paar korte verhalen voor de Bootcamp van Zilverspoor, want die hebben ze eigenlijk nog van mij tegoed.

Voorlopig ga ik rustig door met jureren voor Waterloper, die rol bevalt me ook prima.

Groeten van Johanna Lime.