Kamerverhuur in Sloppenflats

4 mei 2022

Kamerverhuur in Sloppenflats

Dit verhaal heeft in 2021 meegedaan aan de Harland Awards op Hebban en daar werd het voorzien van commentaar door enkele lezers. Aan de hand van hun opmerkingen heb ik het geredigeerd en daarna kwam het op Smashwords te staan als e-book.

Ik ben het met het commentaar van sommige lezers eens dat er weinig speculatiefs in het verhaal zit, als in de zin van fantasy. Wat de lezers vermoedelijk niet wisten is, dat ik dit verhaal gebaseerd het op het Japanse sprookje over de vogel die een poot brak. Daar wordt de vogel geholpen door een vrouw die naderhand voldoende rijst krijgt om te overleven. Een jaloerse vrouw die dat ziet, breekt zelf de poot van een vogel om ook een overdaad aan voedsel te willen krijgen. In plaats daarvan krijgt ze bedorven eten waar de wormen uitkruipen. Het is dus wel echt een soort ‘boontje komt om zijn loontje verhaal’ en ook wat moralistisch, maar dat zijn sprookjes vaak. Het speculatieve in deze variatie zit hem in de wereldbouw van de sloppenflats (die heb ik in het echt nergens nog gezien), dat idee kreeg ik van een afbeelding op Pinterest (wat ik voor de kaft van dit e-book nogal onherkenbaar heb veranderd).

Ik ben van de volgende (wat als) vragen uitgegaan bij dit verhaal: Wat als de klimaatverandering doorzet en studenten nog steeds geen woning vinden? Wat als de regering geen oplossingen vindt voor het huizentekort en de mensen zelf van schroot hun woningen bouwen, zoals in sloppenwijken in arme landen? Wat als ze die opstapelen tot torenflats? Afijn, ik wilde het een beetje actueel houden en misschien is het daardoor wel een verhaal geworden dat meer aansluit bij onze werkelijkheid dan ik kon vermoeden. Als dat zo is, vind ik dat zeker iets om ons zorgen over te (blijven) maken. In 2021 stonden mijn Harland Awards verhalen (Ruimteschroot en Kamerverhuur in sloppenflats) allebei nogal in het teken van de dystopie, want de problemen waar wij in onze echte wereld mee te maken hebben zijn groot, en als ze doorzetten ziet het erg zorgelijk uit. We moeten wel een oplossing vinden als we willen overleven. Ik hoop van harte dat Belenne en Sophie wat optimisme kunnen brengen en dat ‘Wie goed doet god ontmoet’ als spreekwoord ook nog steeds geldt.

Ik denk zelf dat dit verhaal geschikt is voor lezers vanaf 15 jaar.

Korte Samenvatting

Dit is een soort ‘boontje komt om zijn loontje verhaal’ en ook wat moralistisch, dat komt doordat ik het heb gebaseerd op het Japans sprookje over de mus die een poot brak. Ik heb dit verhaal in een dystopische setting geplaatst waarin actuele problematiek van klimaatverandering en woningtekort zich doorzet en mensen in sloppenflats wonen.