4 februari 2022

Met mijn neus in de teksten.

Ik zit nu alweer een hele maand met mijn neus in teksten die ik zelf geschreven heb. Allereerst krijg ik elke dag mijn manuscript van mijn volgende boek, het tweede deel van trilogie Interplanetair met de titel Geestenpoort, toegestuurd van mijn redactrice Tamara Geraeds. Iedere dag komen we daarmee een bepaald aantal bladzijden verder in het verhaal. Vandaag zijn we in hoofdstuk 19 aangekomen. De tekst wordt grondig doorgenomen en sommige alinea’s, zinnen en woorden, worden verbeterd. Kleine aanpassingen die het verhaal net fijner laten lopen, zodat het taalkundig beter klopt. Herhalingen worden geschrapt, stopwoorden weggehaald. Het blijkt maar weer dat je als schrijver na vijf versies van een verhaal blind geworden bent voor je eigen fouten. Gelukkig dus maar dat er redactie op het boek is.

Soms kom ik ook hele bladzijden zonder opmerkingen tegen en daar ben ik erg blij mee. Het verhaal is duidelijk en ik lees er vlot doorheen. Het zijn allang niet meer van die lange lappen met rode strepen en heel veel opmerkingen in de kantlijn zoals bij mijn debuut. Ik merk echt wel dat ik na zes boeken te hebben uitgebracht toch heel veel over schrijven heb geleerd, mede dankzij de redacties. Ondanks dat het dus ook meevalt, zie ik dat de tekst van de wijzigingen die wel worden doorgevoerd lekker opknapt. Het verhaal is mooi en boeiend (al zeg ik het zelf).

Na vier maanden dat het manuscript heeft liggen wachten voordat de redactie begon, lees ik het nu zelf met vernieuwde aandacht door. Ik leef mee met de personages en werd zelfs zo emotioneel door een gebeurtenis uit het verhaal, dat ik achter mijn laptop zat te huilen. Volgens mij heb ik het goed gedaan, de dingen die in dit boek gebeuren volgen logisch op elkaar. Reizen die worden gemaakt hebben een doel en een uitwerking die ertoe doet. Ik hoop echt, dat als het verhaal mij als schrijver al zo raakt, dat ik er zelfs bij moet huilen, het bij de lezer ook goed over zal komen. Ik hoop echt dat jullie trilogie Interplanetair gaan lezen en mee zullen leven met wat Daniël en Irene allemaal meemaken in de ruimtestad en op de verschillende planeten waar deze trilogie over gaat.

Versie 3 van een heel ander verhaal

Behalve de redactie van mijn volgende boek bij Zilverbron, dat zeker uit gaat komen, ben ik tijdens het wachten op de e-mails van de redactrice bezig aan alweer de derde versie van mijn wedstrijdmanuscript. Het geheim van Shiloh, dat is de titel die ik heb verzonnen voor het verhaal dat ik op wil sturen naar de manuscriptenwedstrijd voor Zilverspoor, met deadline 1 mei 2022.

Dit is een verhaal waarin, net als in al mijn boeken, verschillende thema’s zijn verwerkt. Een verhaal dat begint in 2043 en verder gaat in 2049, in de tijd dat (hopelijk gebeurt het niet in het echt!) alle ijskappen van de aarde zijn gesmolten en de klimaatrampen de wereld hebben geteisterd en dat nog steeds doen. De zeespiegel is naar een maximale hoogte gestegen en daarom wonen de hoofdpersonen in een wolkenkrabber op de rots van Het Cybereiland, in de brede rivier van de nieuwe hoofdstad van de Verenigde Staten, Cyberia. Het is een cyberpunk verhaal, maar door verboden magie is het ook een fantasyverhaal. Het gaat over de toekomst, maar ook over wat er in het verleden is gebeurd. Over een opa die al heel oud is en een groot deel van de wereldgeschiedenis heeft meegemaakt en over zijn kleindochter van wie hij niet wist dat hij die had. Ze hebben een vijand die hen haat en voor problemen zorgt, niet alleen voor hen, maar ook voor anderen die daar leven. Er zijn erg veel cyborgs op Het Cybereiland, maar er zijn geen planten en geen bomen. Altijd een druilerige regen en felle neon reclameborden aan de hoge wolkenkrabbers. Dana, de kleindochter is gehandicapt en zit in een rolstoel. Ze heeft een robot die haar verzorgt, en dan is er ook nog Sammeltje…

Nadat ik het verhaal voor de eerste keer helemaal had uitgeschreven, was ik nog niet helemaal tevreden over bepaalde details. Ik schreef in januari, naast de redactie van Geestenpoort, aan Versie 2 die al heel wat beter werd. Sinds vorige week ben ik bezig aan Versie 3 en zorg ik direct voor de juiste opmaak van het manuscript, zoals die in de reglementen van de wedstrijd staan vermeld. Er veranderen nu minder dingen tijdens het redigeren dan bij versie 2. Sommige details kunnen net iets beter, op sommige punten vind ik dat ik net een stukje meer van de wereldbouw en de sfeer moet tonen. Zachtjesaan begint ook dit verhaal helemaal te leven en krijg ik favoriete personages. Ik ga er meer in mee en het wordt steeds geloofwaardiger. Met andere woorden: ik word weer helemaal verliefd op dit verhaal!

Vandaag was ik zover dat ik de proloog en de hoofdstukken een tot en met elf inmiddels weer heb doorgespit. Ik doe nu drie hoofdstukken per dag, al is dat op twee dagen van de afgelopen week niet helemaal gelukt en zal ik volgende week nog hard nodig hebben om het af te krijgen. In ieder geval heb ik er plezier in en is het weer eens zo: mijn koffie wordt koud en ik vergeet de tijd. Voordat ik er erg in heb moet ik nodig naar de keuken om het eten klaar te maken en begint het journaal op de tv. Ik schrijf tegenwoordig in de middagen, dat werkt voor mij het best. De afgelopen weken, tijdens de redactie, ben ik ook weleens ’s avonds doorgegaan. Niet erg, ik ben een avondmens, dat lukt allemaal prima.

Ik hoop echt dat Het geheim van Shiloh ooit ook uitgegeven wordt en schat dat het redelijk past in de categorie jeugdboeken of anders vanaf vijftien jaar, al heeft het misschien wel een aantal lastige technische woorden vanwege de cyberpunk omgeving en de historische gebeurtenissen. Maar ik geloof best dat moderne jeugd daar wel doorheen komt. Bovendien heb ik expres eens een verhaal geschreven over een gehandicapte hoofdpersoon, want ik ken eigenlijk niet veel boeken waarbij iemand in een rolstoel een hoofdrol speelt. En die mensen mogen zich toch ook wel eens identificeren met een karakter uit een boek.

Planning
Na Versie 3 denk ik dat ik het wedstrijdmanuscript wel redelijk af zal hebben, dan wil ik beginnen aan Versie 2 van Interplanetair 3 Schakelmagie, want dat verhaal lonkt ook alweer naar me. Ik moet het net als bij het wedstrijdmanuscript nog goed nalopen of ‘the suspension of disbelief’ helemaal klopt en vermoedelijk op punten de spanningsboog aanpakken. Mijn leven is geweldig. Iedere dag heeft weer nieuwe magie in petto.

Volgen
Als je nou nieuwsgierig bent geworden, volg dan mijn blogs. (Er is een volgknop). Dan weet je precies wanneer er weer een nieuw verhaal of boek van Johanna Lime uitkomt en kun je het gesigneerd bij mij of anders in de webshop van Zilverbron of in de (online)boekhandel bestellen. Voor Geestenpoort kan ik je ook alvast op een intekenlijst zetten, dan stuur ik het boek op zodra het is betaald (na een e-mail bevestiging). Het e-mailadres dat je kunt gebruiken vind je in het menu Contact.

Groeten van Johanna Lime