27 januari 2022

Redactie van Geestenpoort, het tweede boek van trilogie Interplanetair.

Telkens als ik samen met een redactrice met de redactie van een nieuw boek bezig ben, word ik geconfronteerd met fouten in het manuscript. Iedere schrijver die een degelijke redactie meemaakt, zal zich daar waarschijnlijk in herkennen. Soms kan ik er wel om janken en vind ik mezelf heel dom, vaak ook moet ik er hard om lachen. Hoe kan het dat een redactrice met veel simpelere bewoordingen een zin veel duidelijker krijgt, terwijl ik er zo op heb moeten ploeteren om aan de juiste woorden te komen?

En er is meer: herhalingen in de tekst die helemaal niet nodig zijn. In mijn verwoede poging om show don’t tell te schrijven ben ik er blijkbaar niet helemaal uitgekomen. In plaats van een actie maak ik een zin met het woord gevoel erin, alsof dat een emotie weergeeft. Gelukkig dat er redactierondes zijn!

Een ander voorbeeld: Het woord zien komt regelmatig in mijn zinnen voor. Niet zo gek als je bedenkt dat zien mijn dominante zintuig is waarmee ik zelf informatie verwerk, maar toch. In een verhaal kun je het beter anders opschrijven. Als schrijver moet je een hele batterij aan alternatieven hebben om zoveel mogelijk vanuit een personage te schrijven en het zo helder mogelijk te maken voor de lezer zonder dat je hem of haar een les voor mag houden. Lastig, vind ik het. En heus wel confronterend om er in een redactie achter te komen.

Stopwoorden zijn ook zoiets. Als ze door een redactie van een vorig boek niet hardnekkig zijn blijven bestaan, zijn ze wel vervangen door nieuwe stopwoorden. Soms vraag ik me af: zal ik het ooit goed leren? Maar is dat niet zo bij ieder vak.

Toch ben ik optimistisch over hoe de redactie van Geestenpoort verloopt. Er zitten hele stukken tekst bij waar geen enkele opmerking in de kantlijn staat of waarbij er geen zinsdelen zijn geschrapt. Dat is al heel wat beter dan bij eerdere boeken, er zit toch progressie in mijn schrijven. Langzaamaan krijg ik ervaring.

Helaas gaat het allemaal niet erg snel. We zijn nu vierentwintig dagen verder sinds drie januari en we zijn aangekomen bij hoofdstuk veertien van de vijfentwintig. De hoofdredactie zal twee rondes krijgen, dus als ik reken, verwacht ik dat het boek echt maanden later uit zal komen. April vermoed ik, hopelijk voor de Elfia.

Niet getreurd. Liever later en goed dan te vroeg en slecht afgeleverd. Ik kan u geruststellen over het verhaal. Zoals ik het nu na maanden weer teruglees tijdens de redactie, ben ik er in ieder geval weer helemaal verliefd op. Ik zie de personages langzaam groeien en het plot valt lekker op zijn plaats. Nog even doorzwoegen en dan is het weer het best mogelijke verhaal dat ik op dit moment kon schrijven. Ik hoop dat u dat later als lezer zult beamen. Het past na het verhaal van ruimtestad en ik zie alvast een paar hints die naar scènes verwijzen die in het derde boek van deze trilogie terugkomen. Toch wel handig dat ik het verhaal van boek drie al uitgeschreven heb vorig jaar, dan kan ik alvast de verbanden ontdekken.

Een beetje vooruitgang elke dag telt op naar een groot resultaat

Herschrijven van Het geheim van Shiloh

Voor de manuscriptenwedstrijd van Zilverspoor had ik in november en december de eerste versie van het verhaal uitgeschreven. Ik was er niet helemaal tevreden mee. Nadat ik eerst drie korte verhalen van de Waterloper wedstrijd van 2021 had geredigeerd en deze alle drie had uitgebracht als e-books op Smashwords, kreeg ik meer tijd voor Versie 2 van dit manuscript. Ik was er al aan begonnen, maar sinds de korte verhalen klaar zijn, gaat het sneller. De afgelopen week heb ik steeds twee hoofdstukken per dag herschreven. En ik kan wel verklappen dat het, zoals ik het beschouw, veel op een redactie in het kwadraat lijkt. Bijna alle zinnen veranderen, delen tekst worden geschrapt en er komen zinnen bij. Een groot revisieplan komt tot leven op mijn scherm. Het verhaal knapt lekker op en staat veel steviger op zijn plaats. Zaken die ik zelf wat twijfelachtig vond transformeren in de richting van logisch en zo zou het best gegaan kunnen zijn. Het is natuurlijk fantasy, een zekere mate van verbeelding heb je voor dit verhaal wel nodig. Maar dan wordt het met de link naar het verleden en de hints naar een mogelijke toekomst echt wel een gaaf verhaal. Ik zie het groeien en ik denk dat dit het volgende verhaal gaat worden waar ik echt stapelverliefd op word.

Echt een verhaal dat ik altijd al had willen lezen.

Zo gaat dat steeds bij de verhalen die ik schrijf en alleen daardoor al, door die voldoening, wil ik nooit meer stoppen met schrijven.

Welke tak van kunst heeft jullie passie?

Groeten van Johanna Lime