14 januari 2021

Gewonnen prijzen en certificaten

Over de uitslag van de Waterloper Verhalenwedstrijd schreef ik eerder al een blog. In 2020 kwamen mijn drie ingezonden verhalen (De magie van het lorgnet, Rode zwammen en Nederland emigreert) op plaats 15, 9 en 5! In de afgelopen week kreeg ik de prijzen en oorkondes toegestuurd. Hier zijn ze.

Het certificaat voor de Eb en Vloed prijs voor het verhaal met de grootste deviatie, Rode zwammen, dat op de 9^de plaats eindigde. En het certificaat voor de Stormvloedkeringprijs voor Nederland emigreert, het verhaal dat op de 5^de plaats eindigde en waardoor ik ten opzichten van 2019 zestien plaatsen in het klassement ben gestegen.

Wat ik hiermee ga doen? Ik heb besloten om de verhalen nog eens goed te redigeren en dan ga ik ze als e-books uitgegeven op Smashwords, zodat lezers er ook iets aan kunnen hebben.

De noodzaak voor meer plezier bij het schrijven

De afgelopen week vlotte mijn schrijfproces niet echt. Ik worstelde met het verhaal en hoewel ik alles uitgeplot had, liep ik er toch mee vast. Ik kwam aan veel te weinig woorden vooruitgang per dag en zag de score bij mijn NaNoWriMo project van januari 2021 kelderen. Dat kwam voornamelijk doordat ik sommige hoofdstukken terug ging lezen en het begon te redigeren. Er kwamen zodoende maar zestig of zeventig nieuwe woorden per dag bij, in plaats van iets tegen de 2.000. Inmiddels ben ik erachter waar het probleem zit en heb ik besloten om weer aan een nieuwe versie voor dit manuscript te beginnen. Ik ga alle hoofdstukken weer vanaf het begin doornemen en verbeteren. Ja, ik weet het…. ik ben een mierenneuker, alles moet logisch in elkaar zitten, alles moet kloppen. Als dat niet lukt, gaat het verhaal me tegen staan en kom ik er geen steek mee verder. Terug naar de tekentafel dus.

Schrijven moet wel leuk blijven, natuurlijk. Als ik er al geen plezier meer in heb, zal de lezer dat ook niet hebben. Dus dat moet echt veranderen! Daarom heb ik mijn NaNoWriMo project van januari na 11.994 nieuwe woorden stilgezet. Tenslotte is het geen zaak van leven en dood dat ik de NaNoWriMo bijhoud.

Ik geef mezelf vanaf nu weer de vrijheid om per dag te bezien waar ik aan wil gaan werken. In de praktijk houdt het waarschijnlijk in dat ik steeds een stukje roman schrijf en een stukje kortverhaal. Meer afwisseling dus. Tenslotte heb ik nog een aantal maanden de tijd voordat het manuscript echt af moet zijn. Als ik het maken van e-books en het schrijven van mijn roman afwissel, heb ik meer plezier. Dus voorlopig is dit mijn score voor het manuscript:

10.682 woorden in november, 43.886 woorden in december en 11. 994 woorden in januari.

Word geeft nu op mijn computer aan dat Versie 2 van het manuscript 56.561 woorden telt, ik heb nu ongeveer een half boek geschreven.

Die eerste helft wordt hierna verbeterd in een Versie 3 en daarna hoop ik door te kunnen stomen naar het eind. (Wie zei er ook alweer dat eerst je hele verhaal moest staan? Bij mij schijnt dat niet meer zo te werken) Voor het volgende deel van de trilogie ga ik toch eens analyseren hoe het komt dat het de laatste tijd steeds weer zo loopt als nu. Misschien ligt het aan mijn perfectionisme, misschien trek ik me de kritieken op mijn werk teveel aan, misschien moet ik anders gaan plotten dan ik tot nu toe heb gedaan, moet ik meer voorbereiden voordat ik begin te schrijven… Ik weet het niet, ik weet alleen dat het verhaal zoals ik het nu heb niet bevredigd en dat het anders moet. De oplossing heb ik al bedacht.

Ondanks alles ben ik blij met deze score die ik in zeven jaar heb gehaald bij NaNoWriMo:

Bij een volgend CampNaNoWriMo project kom ik boven het miljoen uit. Schrijven leer je door het te doen, door je fouten te onderkennen en het anders aan te pakken. Dat geldt net zo goed voor andere creatieve vakken, mijn leraar tekenen zei ooit dat ik na 100 schilderijen eens terug moest komen. 997.545 woorden na 7 jaar geeft toch wel aan dat ik aardig wat stappen in de goede richting heb gezet, maar het is nooit klaar natuurlijk. Je blijft leren en dat is maar goed ook, zonder groei geen vooruitgang.

Plannen genoeg

De plannen voor 2021 had ik in een andere blog ook al kenbaar gemaakt. Wat ervan terecht gaat komen, zal ik trouwens wel zien. Ik houd jullie op de hoogte met mijn blogs.

Allereerst zit ik nu in spanning af te wachten tot het eerste deel van Interplanetair, Ruimtestad gedrukt zal zijn. Nog een paar weken, vermoed ik.

Groeten van Johanna Lime