23 september 2020

Het zestiende blog voor ‘Limeschrift’, in een serie van twintig blogs over schrijven.

Deze keer over het doel, waarom schrijf ik mijn verhaal en voor wie.

Vandaag gaat het over het onderwerp van dit plaatje.

Het doel

Wat is het doel van mijn schrijfwerk? Waarom wil ik dit zo graag? Waar ben ik aan begonnen en waarom blijf ik ermee doorgaan? Dat vraag ik mezelf vaak vertwijfeld af, vooral wanneer ik weer eens een negatieve reactie van iemand te verwerken heb gekregen. “Waar haal je de fantasie vandaan?” en “Wat levert het op?” Achter die vragen vermoed ik een waardeoordeel en de overtuiging dat diegene vindt dat ik mijn tijd verpest met zinloze en waardeloze zaken. Het liefst zou die persoon mij weer in het keurslijf stoppen waar ik na veel studie, inzicht en wilskracht eindelijk uitgekropen ben. Jammer, maar na ons besluit om ons geheime leven, bestaande uit onze zelfbedachte verbeeldingswereld en de dagboeken die we stiekem over personages schreven, hebben Dinie en ik besloten om met onze verhalen naar buiten te komen. Ook al omdat degenen in de familie die er wel van zouden hebben genoten ons ontvallen waren en wij al zagen aankomen dat als ons dat overkwam, niemand zich ons herinneren zou. Daarom wilden we onze verhalen in boeken verwerken die echt uitgegeven zouden worden. Voor mensen zoals wij, voor liefhebbers van fantasie, sprookjes, sciencefictionverhalen en andere avonturen. Om iets in de wereld achter te laten waar wij gepassioneerd over waren. Wat ons aan het hart ging.

Mijn doel bij het schrijven is daarom, om me met het soort werk bezig te houden wat ik mij altijd heb gewenst. Van kind af aan wilde ik al kunstenares of schrijfster worden, raakte ik gefascineerd door verbeeldingswerelden, een kuiken in een eendennest dat moet leren zwemmen, een tovenaarsleerling en een draak die met schoensmeer ingesmeerd wordt, de sprookjes die mijn tante op 45 toeren plaatjes voor ons draaide, onze reisjes naar de Efteling met de fakir en de waterlelies, fantastische verhalen, avonturen, romans en sciencefictionboeken uit de bibliotheek. Fantastische films en sciencefictionseries op tv of in de bioscoop, RPG en simulatiespellen op de computer. In die wereld voel ik me thuis en geniet ik van de prikkelende inspiratie die geen andere wereld mij ooit gegeven heeft. Ik voel er een vrijheid en verbondenheid die ik nergens anders vind. Ik kan mijn creativiteit en eigen gedachten erin kwijt. Daarom schrijf ik in het fantasy en sciencefictiongenre. Mijn doel is net als bij andere schrijvers, om lezers met mijn verhalen te raken, zoals ik zelf door dit genre ben geraakt.

Waarom schrijf ik mijn verhaal

Om deze vraag te beantwoorden, gebruik ik een tekst uit een freewriting-schrift van 2016. Daarin staat: ‘Schrijven geeft mij rust in mijn hoofd en is de manier voor mij om dingen aan andere mensen kenbaar te maken. Ik ben namelijk geen gemakkelijke prater. In schrijven of tekenen kan ik mijn creativiteit kwijt. Ik vlucht uit de wereld die de werkelijkheid wordt genoemd, al is die ook maar een illusie. Ik verdwijn in mijn eigen fantasiewereld, een wereld die ik zelf gebouwd heb en waar ik mijn eigen baas kan zijn. Ik word onzichtbaar voor de mensen om me heen en verplaats me in personen die allemaal een deel uitmaken van mijn meest intieme zielenroerselen. De personages uit mijn verhalen komen in mezelf tot leven. Ik kan alles aan. Ik mag mezelf zijn als ik schrijf. Wat zeg ik? Ik mag veel meer zijn dan mezelf. Ik mag boven mezelf uitstijgen. Er kunnen zoveel dingen wel in mijn verbeeldingswereld die in de gewone wereld niet kunnen. Schrijven geeft mij rust, het geeft de ruimte voor het wezen dat ik werkelijk ben.’

‘Ik ben niet een of andere vervelende grote reus omdat ik het langste meisje uit de klas was, ik ben geen alien die uit een andere wereld komt en niets van deze wereld en jullie, andere mensen, begrijpt. Ik hoef niet als eenling aan de kant gezet te worden. Ik ben ook een mens en ik hoor erbij. Ik ben een vrouw. Eng hè? Maar wat veel enger is ben jij, die alles wat vreemd is discrimineert en kleineert en alleen maar accepteert als het dienstbaar, slaafs al jouw bevelen opvolgt, om jouw zelf te verhogen. Maar ik ben niets minder, hoor. Ik mag er net zo goed zijn als jij.

Ik elk geval op een plek waar jij mij nooit te pakken krijgt. Ja, je hebt gelijk, het is een vlucht, een vlucht uit jouw enge werkelijkheid. Want in mijn eigen verbeeldingswereld ben ik vrij.’

Voor wie

Als je dit bovenstaande leest, is het antwoord op de vraag voor wie ik schrijf in eerste instantie: voor mij zelf. Natuurlijk is dat niet de enige waarheid. Iedereen die mijn verhalen lezen wil is meer dan welkom. Mijn uitgegeven werken zijn voor iedereen die ze wil lezen en ik krijg graag feedback. Voor degenen die mij verder willen helpen met raad en positieve, opbouwende kritiek heb ik de grootste waardering. Ik zal hun aanbevelingen koesteren. Samenwerken is namelijk het grootse thema uit mijn verhalen, maar daarover later meer.

 

Vandaag tot zover. Volgende keer een nieuwe blog over schrijven.

Het is leuk om reacties op dit blog te krijgen, dus als je tot zover gekomen bent, laat dan weten wat je hiervan vond. Dat kan ook goed in de opmerkingen op Facebook.

Alvast bedankt daarvoor,

Groeten van Johanna Lime