07 mei 2020

Hoe houd ik die routine vast?

Het positieve van meedoen aan CampNaNoWriMo of NaNoWriMo is altijd weer dat ik routine opbouw. Omdat ik elke dag het aantal woorden dat ik heb geschreven in kan vullen op hun website, komt er een grafiek tevoorschijn. Daar zie ik dat het woordenaantal gestaag oploopt. En dat motiveert om vol te houden. Ik merk dan dat ik niet zo snel geneigd ben om me af te laten leiden of om een dag helemaal niet te schrijven. Eerst moeten die woorden erbij staan, daarna kan ik weer wat anders doen.

Wat zou het fijn zijn om die routine, en daarmee dus ook de discipline van het elke dag een aantal uren schrijven, voortdurend vast te houden.

Waarom zit ik altijd zo aan te hikken tegen iets nieuws beginnen of doorgaan met een project waaraan ik al eerder bezig was?

Verhalen voor HSF

Vorige week schreef ik dat ik was begonnen aan een sciencefiction verhaal voor HSF. Ik twijfelde eraan of dat me wel zou lukken. Een kortverhaal van 3000 woorden, daar zag ik tegenop. Mijn korte verhalen zijn tegenwoordig meestal twee keer zo lang als dat.

Toch is het me gelukt. Niet alleen dat eerste verhaal, maar ook een tweede, heb ik inmiddels ingestuurd naar de redactie. Een nieuw verhaal, dat tamelijk actueel is in deze tijd. En een herschreven verhaal dat oorspronkelijk twee keer zo lang was, maar dat door het heel anders te herschrijven en door er veel uit te schrappen, uiteindelijk net iets groter dan 3000 woorden werd. Of ze in het HSF magazine worden opgenomen, hoor ik in juni.

Ergens ben ik nu toch wel trots dat dit me gelukt is. Ik heb doorgezet.

Dit citaat vond ik in het Engels op Pinterest.

SCHRIJF tot het zo normaal wordt als ADEMHALEN.

SCHRIJF totdat niet schrijven je BENAUWD maakt.

Als ik weer eens in een impasse dreig te raken, denk ik hier aan.

Wat zou het geweldig fijn zijn als ik dit bereiken kon!

Eerlijk gezegd ben ik al een eindje op weg, want ik heb een Schrijfroutinetacker gemaakt, waarin ik voor elke dag de uren bijhoud die ik schrijf.

Hij staat in een Excelblad met de bedoeling om hem elke dag in te vullen, net als het bestand waarin ik mijn voortgang bijhoud van het aantal hoofdstukken dat ik heb geschreven. Het is net zoiets als de score bijhouden van NaNoWriMo, een middel om de routine vast te houden.

 

Verder schrijven aan mijn nieuwe trilogie Interplanetair.

Na het schrijven en herschrijven van korte verhalen in april en begin mei van 2020, wil ik nu weer verder gaan met mijn grote project, het manuscript voor mijn volgende boek. Ik ben net iets over de helft van het plot gekomen. Het spannendste gedeelte komt er nog aan.

Toch zit ik er weer tegenaan te hikken. Gisteren heb ik alweer niets geschreven, maar ik wil de draad van het verhaal weer oppakken.

Dus, hup: verder schrijven! Houd die routine vast!

Ik heb me namelijk voorgenomen om mei en juni van 2020 te gebruiken om versie 2 van dit manuscript af te maken. Dan heb ik tijdens CampNaNoWriMo van juli 2020 tijd voor versie 3 en dan kan het op tijd naar de uitgever.

Ik wil in november de NaNoWriMo weer gebruiken voor de eerste versie van deel 2 van Interplanetair. Dat is mijn plan. Ik moet gewoon volhouden!

Als ik er weer eenmaal in zit, is het vast weer zo leuk om te doen, dat ik mijn koffie koud laat worden en de tijd vergeet. Dan is schrijven net ademhalen. Dan voel ik dat ik leef!

 

Groeten van Johanna Lime