12 april 2019

CampNaNoWriMo tijdens de lockdown voor covid-19

Vandaag kwam ik erachter dat ik nog geen blog geschreven had voor CampNaNoWriMo van april 2020. Maar ik had vast al eerder ergens op deze blogsite aangekondigd dat ik weer korte verhalen wilde gaan schrijven. Ik probeer dat, vanaf de start van Waterloper vorig jaar, elk jaar te doen in de maanden april en mei. Eind mei is namelijk de deadline voor die wedstrijd. Dus dan komt het goed uit dat CampNaNoWriMo in april gehouden wordt. Ik heb een project aangemaakt en doe weer mee. Ik zit in een virtuele tent op een camping om te schrijven. Gewoon in huis achter mijn laptop, betekent dat, dus ik houd me aan de regels om het coronavirus te beperken en hoop met jullie mee dat het niet heel erg lang gaat duren. Het schrijven voor CampNaNoWriMo is voor mij een soort routine geworden, al viel het op sommige dagen nog lang niet mee.

Ik was heel druk met de redactie en allerlei andere zaken voor de twee boeken van Johanna Lime die in april/mei op de markt verschijnen. Het laatste deel uit de De vergeten vloek trilogie, deel 3 Schamel verbond, komt 22 april uit bij Zilverbron. Er komt een mooie sterrenkaart in, een opdracht voor in het boek, een nawoord en de cover met de flaptekst moest natuurlijk nagekeken worden. Bovendien had ik veel te doen om, samen met Angélique Kersten van uitgeverij aquaZZ, de opmaak voor De twaalfde Saturnusmaan klaar te krijgen voor de drukkerij. Inmiddels heb ik de proefversie van dat laatste boek binnen en ben ik het aan het doorlezen om het nog eens heel goed te controleren. Maar als het goed is komt dat boek dus binnenkort ook uit. Daarnaast probeer ik om elke dag ongeveer 850 woorden te schrijven aan korte verhalen voor de wedstrijd Waterloper en misschien ook nog aan andere korte verhalen. Het is een hele klus, maar daar ben ik eigenlijk wel blij mee. Het schrijven leidt me namelijk af van alle nare berichten op het en in sociale media die steeds verschijnen over het coronavirus. Ik volg het nieuws nu meer dan ooit, want ik wil op de hoogte blijven, maar angstig maakt het wel. Dus dan kan ik maar beter iets te doen hebben dat me een beetje afleiding bezorgt.

Het is me gelukt om in twaalf dagen 11.417 woorden te schrijven. Er zaten twee dagen bij waarop het niet gelukt is, toen had ik 0 woorden per dag. Ik ben pas nog druk bezig geweest om mijn websites bij te werken voor de nieuwe boeken die binnenkort verschijnen. Hebben jullie de berichten van 9 en 11 april al ontdekt? Maar behalve dat ik tussendoor andere dingen te doen had, ging het korte verhalen schrijven redelijk goed. Ik heb expres het doel voor deze CampNaNoWriMo niet al te hoog gesteld. Het staat op 25.000 woorden voor 30 april. Ik hoop het te kunnen halen. Voorbereidingen heb ik voor de verhalen niet kunnen doen. Ik had alleen een paar ideeën van een brainstorm opgeschreven, die al lang weer van tafel geveegd zijn. Nu werk ik met een globaal schema en tijdens het schrijven verandert er steeds meer aan het plot. Het valt me erg mee dat ik op deze manier ook kan schrijven, als een pantser, dus met je broek op de stoel gaan zitten en gewoon schrijven wat er in je opkomt. Altijd dacht ik dat ik een planner was, maar blijkbaar kan ik het allebei.

Ik hoop dat mijn inzendingen voor Waterloper dit jaar beter zijn dan die van vorig jaar. Misschien haal ik dan een hogere notering, dat zou niet gek zijn.

Intussen heb ik al weer veel plannen voor de trilogie Interplanetair, voor nog meer nieuwe korte verhalen en voor het herschrijven van de verhalen die nog in mijn computer bewaard zijn. Ik benijd de mensen niet die zichzelf niet kunnen vermaken met een leuke hobby. Gelukkig heb ik dat altijd al goed gekund. Ik ben bezig met dit schrijven en met beeldbewerking, ik lees en schrijf recensies en verder speel ik Elvenar en kijk ik soms een filmpje. Mijn dagen kom ik wel door. Ik telefoneer zelf nog meer dan voor de pandemie, al vind ik het wel eenzaam. Maar dat verschilt niet zoveel van wat tegenwoordig normaal is in mijn situatie.

Ik heb dus een soort van schrijfvakantie in mijn eigen huis.

Het is niet veel anders dan in de vorige jaren.

Ik maak me alleen wel zorgen om de gezondheid van mensen in het algemeen, en over onze toekomst. Het voordeel daarvan, voor een genreschrijver, is dan weer, dat zulke tijden een bron van inspiratie oplevert.

Groeten van Johanna Lime.