30 januari 2020

Een zoektocht naar wijze woorden.

Een van de voordelen van internet en sociale media is, dat je soms van die wijsheden tegenkomt die je aan het denken zetten. Zo was ik op Pinterest op zoek naar citaten voor in mijn bullet journal. In 2020 begon ik namelijk aan alweer mijn derde bujo. Ik merkte dat het steeds een beetje op hetzelfde neerkomt. Als de jaaragenda staat, komen de maandagenda’s en de weekagenda’s erin. Een paar bladzijden waar wat afgevinkt kan worden, zoals gelezen boeken en bekeken films. Wat schema’s voor wedstrijden, een tabel voor het bijhouden van mijn blogs, maar dan heb je het bijna wel gehad. Ik wilde er toch af en toe ook wel weer een tekening of een citaat in kwijt. Gewoon als verluchtiging van de pagina’s, omdat het boekje met alleen maar agenda’s erin nooit helemaal vol komt. Ik houd ieder jaar een aantal lege bladzijden over. Ik zocht dus naar citaten en zag dat de meeste die ik op Pinterest ontdekte weer eens in het Engels waren. Dat is leuk voor Engelstaligen, maar ik wil wel Nederlands. Ik zocht verder en vond er ook een paar Nederlandse teksten tussen. Nu heb ik een aantal Engelse en Nederlandse ‘wijsheden’ op mijn harde schijf bewaard. Als ik er zin in krijg, zet ik er af en toe een in mijn bujo. Een tekening of sticker erbij en ik heb weer een bladzijde vol.

Plaatjes voor mijn blogs.

Later zocht ik onderwerpen voor mijn wekelijkse blogs. Daarvoor kon ik ook mooi inspiratie halen uit de opgeslagen plaatjes. Dus heb ik er een aantal uit het Engels vertaald en omdat dat in het Nederlands nou net niet lekker klonk, heb ik ze bewerkt op mijn manier. Ik gaf er een eigen draai aan. En nu heb ik in mijn digitale tekenprogramma zelf afbeeldingen met teksten gemaakt voor dit soort blogs.

Het schrijfproces.

Tijdens het redactiewerk voor De vergeten vloek deel 3 betrapte ik me erop dat ik steeds maar zat te wachten. Op de e-mail met het bestand dat nagekeken moest worden. Sommige dagen kwam er wel een hoofdstuk binnen, maar op andere dagen niet. Ik vond het eigenlijk maar niks dat ik zo aan het uistellen was, want dat redactiewerk was zo gepiept. Dus ik had nog wel een paar uur kunnen schrijven. Ik kreeg weer een enorme behoefte om verder te gaan met mijn volgende boek. Versie 1 was tijdens de NaNoWriMo van november 2019 tot op de helft af gekomen. Ik had het plan gevolgd en zou weer verder kunnen gaan.

Daar begon de twijfel. Zoals altijd gebeurt bij mij, vond mijn onderbewuste dat het niet goed was. Ik droomde er ’s nachts over dat er elementen aan ontbraken die er toch nog in moesten komen. Overdag pakte ik het eerste hoofdstuk op. Ik zat vanwege de redactie in de redigeermodus en het was goed te merken dat dit nog maar een eerste versie was. Dat kon veel beter opgeschreven worden!

Afijn, wat moest ik doen? Het hele plan overboord gooien en opnieuw beginnen?

Ik wist het niet, november was alweer een poosje geleden. Daarom ben ik eerst maar eens die veertien hoofdstukken die er al stonden door gaan lezen. Ik merkte dat alleen aan het begin veel te verbeteren was, de rest viel eigenlijk reuze mee, daar liep het lekker door. Toch gingen mijn logicadeel, mijn creatieve deel en mijn interne criticus ermee vanbinnen aan de haal. Hoe kon ik het verhaal nog beter maken? In een Interplanetaire ruimtestad zouden veel meer verschillende wezens moeten zijn. De hoofdpersoon zou daar toch op zijn minst een beschrijving van moeten geven. Hoe zagen ze eruit. Hoe was het leven in zo’n stad? En als ik het eens van het standpunt van de antagonist bekijken zou, wat dan? Wat zou hij doen om zijn zin te krijgen? Afijn, mijn fantasie ging op de loop en iedereen vanbinnen vond dat ik er hier en daar nog wel wat tussen moest voegen om het verhaal aan geloofwaardigheid te laten winnen. Ik kreeg goede ideeën om het verhaal beter te maken.

Op Facebook kreeg ik eens de raad om eerst het hele verhaal uit te gaan schrijven en daarna pas aan herschrijven te beginnen. Dan kon ik dat waarschijnlijk beter eerst gaan doen. Want, ja, dat was een goed advies. Of niet?

Nou, na veel wikken en wegen ben ik daarvan teruggekomen. Bij de twaalfde Saturnusmaan werkte dat wel goed. Maar bij de verhalen voor Zilverbron ging het niet zo. Vaak begon er een nieuwe versie als de vorige nog niet klaar was.

Daar heb ik nu ook weer voor gekozen. Met de aantekeningen die ik heb gemaakt, tijdens het lezen van versie 1, kan ik versie 2 al tot voorbij het midden herschrijven. Het initiële plan, het uitgewerkte plot, wordt tijdens het herschrijven aangepast. Of ik daarmee een organische schrijven word of een plotschrijver blijf? Ik weet het echt niet. Maar het is wel een beproefde manier voor Johanna Lime.

En als ik dan weer aangekomen zal zijn op het punt waar ik met versie 1 gebleven was, ga ik van daaruit verder. Dan is er al zoveel nieuws bijgekomen dat ik vast en zeker prachtige ideeën heb voor de rest van het verhaal, waarvan het plot trouwens ook al in grote lijnen vaststaat. Ik voel me hier veel beter bij, want dit zie ik helemaal voor me. Echt veel handiger dan verder schrijven aan iets wat ik niet meer helemaal zie zitten.

Dus ik ben ik begonnen met versie 2 van mijn volgende verhaal. Dit is mijn nieuwe plan. Aan het doel verandert niets, dat is nog steeds het schrijven van het eerste deel van Interplanetair. Mijn tweede trilogie bij Zilverbron.

Het is een hele klus om het begin zo te veranderen dat het verhaal beter loopt. Vooral bij het begin van een verhaal, waar je alle pionnen neer moet zetten, is het altijd moeilijk om goed te doseren. Maar ik ben deze week begonnen en vandaag was ik tot het midden van hoofdstuk 3 gekomen. Het herschrijven gaat langzamer dan gedacht, maar alles zit goed in elkaar. Ik hoef niet echt veel te veranderen aan het plot, slechts hier en daar een kleinigheid. Dat maakt een enorm verschil. Over het verhaal zoals het nu vorm krijgt, twijfel ik niet meer. Zo is het echt gegaan. Als zelfs mijn logische deel en mijn innerlijke criticus vinden dat het geloofwaardiger overkomt dan bij versie 1, zit het wel goed. Dan zullen de lezers het daar ook wel mee eens zijn. Ik krijg weer heel veel zin om dit verhaal helemaal neer te zetten zoals ik het voor me zie. Ook van dit gedeelte van mijn verbeeldingswereld wordt steeds meer onthuld. Corona Stella voegt zich bij Laskoro en Berinyi.