Het is Dear Diary Day,
Vertaald naar het Nederlands – Lief Dagboek Dag
Een dagboek hebben om iets in te schrijven, is fijn.
Het geeft je een luisterend oor, dat zonder over je te oordelen op elk uur van de dag of nacht naar je luistert. Je kunt op elk moment dat alleen bent in je dagboek schrijven. Anderen mogen de geheimen die je eraan toevertrouwt niet lezen.
Een dagboek schenkt evenveel aandacht aan de gebeurtenissen die in het leven plaatsvinden, of je nu beroemd bent of helemaal niet. Iedereen kan zijn droom tot uitdrukking brengen, door deze op te schrijven.
Ook voor gebroken harten, onaanvaardbare kritiek van ouders in je puberteit, mislukte diëten en toekomstige hoop, biedt een dagboek op de een of andere manier troost en voldoening. Zonder met je in discussie te gaan of je ongewenst advies te geven.
Lief Dagboek Dag is er om meer mensen aan te moedigen om een pen te pakken en de gebeurtenissen van vandaag op papier te zetten. Geheimen zijn in een dagboek veiliger dan wanneer je ze zou vertellen aan mensen die nogal snel bevooroordeeld zijn of die vervelende opmerkingen plaatsen op sociale media.
Dit alleen al draagt aanzienlijk bij aan de bekende psychologische voordelen van het bijhouden van een dagboek. Je kunt de dingen van je afschrijven en dat kan therapeutisch voor je werken. Bovendien kan het dagelijkse proces om iets te schrijven ook nog eens van goede invloed zijn op je taalgebruik en spelling.
Johanna Lime heeft jarenlang dagboeken geschreven waardoor haar personages zijn ontstaan. Dit zijn de personages die in haar verbeeldingswerelden van Laskoro en Berinyi voorkomen. Zij gebruikte dagboeken terwijl ze zich in de rol van een van deze personages inleefde. Omdat Johanna Lime bestond uit Dinie en Marjo die ieder een dagboek van een ander personage schreven, wisselden ze hun ideeën aan elkaar uit en schreven daarna weer verder in hun dagboeken. Zodoende speelde wat er bijvoorbeeld met Jima gebeurde in dezelfde tijd als wat er met Lucian gebeurde en kon dit als voorbereiding voor de boeken worden gebruikt.
Vanaf 2011 ging Johanna haar dagboeken verwerken in manuscripten voor uit te geven boeken. Inmiddels ligt Schimmenschuw al vier jaar op de markt en zijn er daarna alweer twee delen van De vergeten vloek trilogie uitgebracht. Het manuscript voor deel 3 is ook geschreven en ligt voor redactie bij de uitgever.
Meer dan dagboekverhalen
De dagboeken zijn als kapstok gebruikt voor haar verhalen, maar de uiteindelijk uitgebrachte boeken zijn zoveel meer geworden dan wat er in de dagboeken staat. Personages zijn in de loop van het schrijfproces van naam veranderd, er zijn nieuwe personages bijgekomen en door wat er in het verhaal met hen gebeurt, hebben de meeste personages hele nieuwe ontwikkelingen doorgemaakt. Ze zijn gegroeid en onvermoede kanten op gegaan. Ze zijn als het ware nu echt tot leven gekomen in de boeken.
Johanna heeft uit de periode dat Dinie en Marjo samen dagboeken schreven ook nu nog genoeg dagboeken in de kast en op de harde schijf staan om de serie groter te maken. Onze de dagboeken verspreiden zich over een lange periode in de geschiedenis van onze wereldbouw. Er zijn drie generaties waarvan iets is opgeschreven.
Marjo is als voorbereiding van de NaNoWriMo in november 2019 alweer volop aan het brainstormen op een trilogie die volgt op De vergeten vloek. Daar zal een volgende generatie van de bewoners van Laskoro en Berinyi een hoofdrol spelen. De verhalen slaan nieuwe richtingen in en beslaan een steeds groter gebied van het universum. Johanna Lime groeit als schrijfster met haar verhalen mee en hoopt u als lezer ook een kijkje te geven op wat er nu weer uit haar fantasie ontspruit. Door de dagboeken van Dinie, houdt ook zij haar inbreng.
Een dagboek bijhouden is een goed idee. Dagboeken schrijven die vanuit fantasypersonages zijn geschreven is voor jezelf leuk als hobby. Maar het wordt nog veel mooier wanneer je er als schrijfster boeken van kunt maken die ook gelezen kunnen worden door anderen. Dan verliezen ze wel hun geheimen, want die worden gedeeld. Maar dat is het wel waard, want het is veel leuker als ook anderen mensen meegenieten van wat jij bedacht hebt.
Groeten van Johanna Lime
Wat een goed onderwerp. Dagboeken zijn echt een soort vertrouwenspersonen. Ik heb in mijn jeugd net als veel andere meiden dagboeken bijgehouden; hele verhalen over wat ik allemaal meemaakte en wat ik daarvan vond.
Een blog heeft ook wel iets van een dagboek, al is gevoelens verwerken niet mijn blogdoel. Mijn verhalen, ervaringen en ideeën delen wel.
Dank je voor je reactie, Wendy.Ik heb ervaren dat het ook helpt om gewoon je gedachten aan het papier toe te vertrouwen. Je schrijft letterlijk soms je zorgen van je af, of krijgt er na het lezen ervan een beter beeld van. Een blog schrijven is ook fijn om te doen, maar je hebt gelijk dat het doel daarbij net even iets anders ligt. Voor het schrijven van verhalen is freewriting ook een goed te gebruiken methode om aan ideeën te komen.