16 september 2019

Het verhaal dat er moet komen

Dinie heeft mij eens verteld dat ze droomde over een nieuwe maan bij Saturnus.

Ze woonde toen nog in haar vrijgezellenappartement in Krimpen aan den IJssel. In die tijd reed ze met een collega mee naar haar werk Terwijl ze op weg waren naar hun kantoor stond de autoradio aan. De nieuwslezer vertelde dat er een nieuwe maan ontdekt was bij Saturnus, de twaalfde maan die rond die planeet ontdekt werd.

Een droom die uitkomt, kan gewoon geen toeval zijn. Dit betekent iets. En dat is ook de reden waarom ik dit heb meegenomen in de voorbereidingen op dit verhaal.

Saturnus Maan heette het eerst, nu heb ik het ‘De twaalfde Saturnusmaan’ genoemd.

Ik heb nu al in een paar blogs laten zien hoezeer ik twijfelde over dit verhaal. Er waren twaalf hoofdstukken af en ik was daarmee op de helft. Het heeft een hele tijd aan de kant gelegen omdat de trilogie eerst klaar moest zijn. Toen ik het pasgeleden weer oppakte, stond het me tegen om er mee door te gaan. Het eerste hoofdstuk had niet de kwaliteit die ik na veel redactiewerk wilde zien. Ik heb het toch opgepakt omdat ik diep van binnen weet dat dit verhaal er komen moet, omdat ik het al heel lang wilde schrijven. Nadat ik eenmaal bezig was, viel het me alles mee. Sommige zinnen moesten alleen wat anders worden verwoord, de essentie was gewoon goed. Toch was er wel iets anders mee aan de hand. De spanningsboog klopte niet.

Ik ben opnieuw gaan plotten en nu staat er een prima indeling voor vierentwintig hoofdstukken, met een beginsituatie, een blinde vlek, een conflict, vier keerpunten, een climax en een einde.

 

Facebookvrienden

Ik heb de hulp ingeroepen van mijn Facebookvrienden en heb hen mijn twijfels voorgelegd over de uitleg waarvan ik dacht dat die nodig was voor dit verhaal. Het wordt een autobiografische roman waarin ik mijn eigen mening over de ontwikkeling van de mensheid, religie, de positie van de vrouw die al dan niet een aspergersyndroom heeft (in elk geval nogal introvert is) opschrijf op mijn manier.

Om bepaalde dingen duidelijk te maken kom ik er niet onderuit dat ik iets uit ga leggen, bijvoorbeeld dat Saturnus weerstand betekent en dat de Maan over gevoeligheid gaat. Ik probeer de informatie die de lezer nodig heeft natuurlijk zo te doseren dat er steeds maar een beetje van vrij komt tussen de ervaringen van onze vakantiereizen over de wereld en onze ervaringen op het werk door.

Het verhaal gaat over twee vrouwen die het onderwerp van een studie worden en daarvoor steeds worden vervoerd naar een ruimteschip met onderzoeksfaciliteiten dat op de twaalfde maan van Saturnus staat. De aliens onderzoeken de herinneringen van de vrouwen, zonder dat die het door hebben dat dit gebeurt. Uiteindelijk komen de vrouwen erachter en dan is het hek van de dam.

Het is een serieus maar ook komisch verhaal en natuurlijk is het grotendeels fictie met alleen maar een paar autobiografische ervaringen die erdoorheen verweven zijn.

 

Ik kreeg hele fijne reacties en tips van mijn Facebookvrienden, waaronder ook een aantal schrijvers. De belangrijkste die mij echt over de streep getrokken heeft, was: ‘Waarom schrijf je het niet gewoon? Het schrijven doe je tenslotte voor jezelf! En als je het helemaal geschreven hebt, kun je altijd nog kijken wat je er mee doet.’

Een andere was: ‘In een nawoord schrijven hoe je ertoe gekomen bent en uitleggen wat sommige belangrijke elementen zijn. De informatie die er in moet kun je misschien verwerken in de dialogen.’

Nog een andere was: ‘De informatie er nu tussen schrijven en later uitwerken in spannende monologen.’

Er kwamen nog meer hele goede reacties. Wat is het fijn dat mensen zo positief reageren en je willen helpen. Social media is zo gek nog niet, het kan echt een hulpbron zijn. Bedankt allemaal!

Schrijven met passie

Ik ben aan versie 7 begonnen nadat het plot veranderd was. Twaalf hoofdstukken waren min of meer al klaar maar moesten vanwege de nieuwe indeling ergens anders terecht komen. Ze moesten dus weer herschreven worden.

Twaalf andere hoofdstukken waren helemaal nog niet geschreven en moeten dus nog vanaf het begin uitgewerkt worden. Ik heb alleen een idee over welke onderwerpen ze moeten gaan en hoe ze in het totaalplaatje passen.

Ik ben gaan herschrijven en kwam in een ‘flow’ terecht. Zaterdag begon ik aan een heel nieuw hoofdstuk. Sommige dingen zijn autobiografisch maar veel ervan is pure fictie. Er kwam een zwaar conflict in voor dat voor flinke problemen zorgde bij de personages. Ik heb er zondagavond nog laat aan doorgewerkt en ging pas na middernacht naar bed. Vandaag, op maandag, ben ik vijf uur achter elkaar aan het schrijven geweest aan hoofdstuk 10. De hoofdstukken worden niet al te lang, ongeveer de helft van wat ik normaal per hoofdstuk gewend ben. Hoofdstuk 10 gaat over eigen ervaringen met mijn werk, al zijn ze wel een beetje verdraaid naar de kant van fictie. Ik zat echt ‘in the flow’, de tijd ging helemaal aan mij voorbij. Voordat ik het wist moest ik alweer het eten gaan koken.

Ik was in mijn herinnering weer bij de situaties die ik heb beschreven. En het leuke van alles was dat ik in het verhaal dingen verwerk waardoor ik nog zekerder van mijn zaak geworden ben. Wat anderen er ook van zeggen, ik weet dat ik er goed aan heb gedaan om met Dinie samen een huis te kopen. Dat we als twee vrouwen samen 36 jaar bij elkaar gebleven zijn en lief en leed gedeeld hebben. Ook al vonden andere mensen dat maar vreemd, het was de beste keuze.

Vandaag ben ik dus alweer zover dat ik morgen verder kan gaan schrijven aan hoofdstuk 11 van de roman. Dit gaat echt met heel veel passie. De woorden en zinnen komen achter elkaar naar boven. Ik hoef het alleen maar uit te typen en het staat er, precies zoals het moet.

Het leuke van alles is, nu ik eenmaal bezig ben, dat de uitleg heel natuurlijk in het verhaal verweven wordt in monologen en dialogen. Ik hoef me dus geen zorgen meer te maken over te veel infodump. Door de weerstand die telkens overwonnen moet worden door de personages, ontstaan er natuurlijke conflicten en die zijn de motor voor elk verhaal. Het vloeit als een onstuimige waterval. Als ik het al zo ervaar, denk ik dat een lezer er ook wel vlot doorheen zal komen.

 

Vandaag voel ik me helemaal geweldig doordat ik dit van me af heb kunnen schrijven.

Groetjes van Johanna Lime

(Marjo)