19 augustus 2019

(Op de foto’s staat het schuilderwerk waaraan ik in 1990 bezig was, na de cursus LO tekenen).

Terug naar wat ik al wist

Het heeft me goed een week gekost, maar eigenlijk wist ik dat het zou gebeuren. Ik keer terug naar wat ik in mijn hart al wist. In mijn vorige blog schreef ik dat het autobiografische verhaal waaraan ik tijdens de cursus Schrijf Je Verhaal bij Marjon Sarneel begonnen was, me na het lezen van de eerste hoofdstukken helemaal niet meer aanstond. En eigenlijk was dat ook zo. Ik werd er nadat het na april 2018 aan de kant gelegen had weer mee geconfronteerd. Het verhaalidee bevat veel autobiografische elementen, uit mijn leven met Dinie samen. Het heeft me overvallen. Na al het redactiewerk en na het schrijven aan het manuscript van Schamel verbond, zag ik dat dit verhaal in de vorm waarin het was geschreven aan kwaliteit miste. Het moest actiever en dramatischer worden zodat de boodschap die ik aan de lezers mee wil geven beter tot zijn recht komt. Maar vorige week had ik nog geen goed idee van hoe ik dat moest aanpakken.

 

Even iets anders doen

Ik ben even iets anders gaan doen en heb me bezig gehouden met lessen van de cursus Fantasy in vogelvlucht: een reis door de genres, van Fantasy Schrijven. Voor de uitwerking van de opdrachten moest ik allerlei onderzoek doen. Intussen heb ik een magische plek gevonden in het donkere woud en een bezwering geschreven waarbij ik de krachten van een demon gekregen heb om daarmee een lich te verslaan. Ik ben naar het hoge Noorden gereisd om bij een echte dwergensmid een magisch zwaard te laten smeden, waarmee ik vervolgens een draak ben gaan bevechten. Mijn vriendin was een dievegge, zij heeft een belangrijk voorwerp uit het hol van een andere draak gestolen en niet eens met gebruikmaking van de Dode Hand. Maar ik ben ook in de huid van de draak gekropen en heb mijn hol tegen indingers beveiligd.

Nu ben ik aan het verzinnen hoe een Harry Potterverhaal in Nederland kan werken en daarna komen er nog veel meer opdrachten waarbij mijn creativiteit flink wordt aangesproken.

Het is leuk om te doen, maar nog niet zoals ik dacht dat ieder hoofdstuk direct een kort verhaal oplevert. Daarvoor heb ik te weinig geduld gehad, want potentieel zit die mogelijkheid er zeker in. Alleen kost dat weer veel meer onderzoekswerk en zijn er uitgebreidere verhaalschema’s voor nodig. Wel handig om achter de hand te houden voor als er weer een wedstrijd komt.

Naast het schrijven ben ik aan de gang gegaan met mijn nieuwste tekenprogramma, Painter 2020. Ik ben weer aan het draken tekenen geslagen. Nu heb ik het plan om allerlei leuke elementen te gaan tekenen die in een omgeving kunnen worden samengebracht om ze dan weer te gebruiken voor kaften voor boeken. Een tijdje geleden is me dat met mijn e-books tenslotte ook gelukt. En tekenen geeft me een net andere vorm van ontspannen bezig zijn dan schrijven.

 

Het is een fase

Vandaag heb ik me er toch weer toe aangezet om Saturnus Maan erbij te nemen, want dit autobiografische verhaal blijft aan mij trekken. Er is gewoon een behoefte om dit verhaal te doen, daar kan ik echt niet onderuit. Hoewel ik het als project voor NaNoWriMo heb gepland, maakt het niet veel uit of ik er nu al aan begin. Tenslotte kan ik in november ook wel een ander project bedenken. Zolang ik me vrij voel om te switchen tussen schrijven, opdrachten voor een cursus uitwerken en tekenen, gaat het prima.

Ik ben er nu achter gekomen hoe ik dit het beste kan bekijken. Het is een fase. Net zoals ik vroeger eerst tekeningen maakte van mijn series schilderijen, die ik dan later met gouache of acrylverf beschilderde, zo is het ook met mijn verhalen. Er is een goede opzet nodig, maar daarna kunnen er verschillende veranderingen aangebracht worden voordat het uiteindelijk die vorm heeft gekregen die echt goed voelt. Ik ben dus begonnen met herschrijven. Het verhaalidee is prima, maar moet nog iets beter worden doordracht en uitgewerkt. Er komen meer persoonlijke details in het verhaal, het wordt wat dramatischer en aangrijpender. Saturnus Maan is de werktitel, voor de echte titel ben ik al hard aan het nadenken.

Zoals ik het nu zie heb ik als schrijver sinds april 2018 weer een stap vooruit gezet. Als ik nu een stukje actie en diepgang mis, komt dat door het redactie- en schrijfwerk van het afgelopen jaar. En daar ben ik blij mee, want daaruit blijkt dat ik me verder aan het ontwikkelen ben.

De beste keuze, blijkt nu weer, is te doen wat je hart je ingeeft. Soms heb je even tijd nodig om dat te begrijpen en schommelt de weegschaal (mijn sterrenbeeld) heen en weer. Gelukkig is hij nu weer in balans.

 

Groetjes van Johanna Lime

(Marjo)