11 augustus 2019

Op 6 augustus plaatste ik een blog op de website van De vergeten vloek, waarin ik schreef dat het manuscript van deel 3, Schamel verbond, naar uitgeverij Zilverbron is opgestuurd. Vanaf nu kan de redactie beginnen en daarna kan alles worden klaargemaakt zodat het derde deel van de trilogie net als de eerste twee delen gedrukt wordt en als boek wordt uitgegeven.

Ik schreef daar ook dat ik voor de NaNoWriMo van november al een projectidee had, dat ik weer verder zou gaan schrijven aan mijn autobiografische verhaal over twee eigenwijze vrouwen en twee aliens. Het is immers al voor de helft geschreven en hoeft alleen nog afgemaakt te worden.

Ik heb het verhaal weer opgezocht op mijn laptop en ben het van voren af aan gaan lezen. En wat bleek? Het stond me nu helemaal niet meer aan!

Ik wil wel verder gaan met dit autobiografische project, omdat het de maatschappij een spiegel voorhoudt. Maar er is nu zoveel dat mij aan nare voorvallen herinnert die ik samen met Dinie heb meegemaakt, dat ik me er niet goed bij voel.

Als Dinie er nog geweest was, zou ze er grappen over gemaakt hebben. Dan zou ik erom kunnen lachen en alles lekker relativeren. Maar ik zit anders in elkaar dan zij zat. Op het moment zie ik alleen de ellendige dingen erin.

En als mij dat al overkomt als schrijver, kan ik het beter nog wat langer aan de kant leggen en het later op gaan pakken. Misschien moet ik het hele verhaal maar anders op gaan schrijven. Ik heb al een optie bedacht om het vanuit het gezichtspunt van de aliens te gaan herschrijven. Dat geeft mij de mogelijkheid om het van een heel andere kant te bezien. Het zou een ontzettend humoristisch verhaal kunnen worden. Lekker luchtig en niet te zwaar.

Maar hoe ik dat aan moet pakken, daar moet ik dan nog eens heel goed over denken. Want wat gaat er verloren bij een veranderd standpunt en wat komt er juist bij? Blijven de autobiografische elementen die ik aan de kaak wil stellen dan wel overeind staan? Het zou jammer zijn als alles wat ik tijdens de Cursus Schrijf Je Verhaal van Marjon Sarneel geschreven heb in de prullenbak verdwijnt.

Het is natuurlijk wel zo dat ik misschien te kritisch ben. Want ik ken het verhaal al en weet dingen die de lezer nog helemaal niet weet. Dus het zou toch best interessant kunnen zijn. Allemaal overwegingen waarmee ik de afgelopen tijd geworsteld heb. Ik moest keuzes maken. En voorlopig ligt dit verhaal weer aan de kant te wachten.

Maar ik ben niet voor een gat te vangen. Er ligt tenslotte nog een leuke cursus op de plank. Dus ben ik daar maar weer eens in gaan lezen. De cursus van Fantasy Schrijven die ik als verjaardagscadeau gekregen heb van Dinie en waarvan ik alle opdrachten nog moest maken, lonkte weer.

Het is de cursus: Fantasy in vogelvlucht: een reis door de genres, waarvan Tais Teng de docent is. De lessen had ik al eens doorgelezen en ze staan er in de heerlijke sarcastisch-humoristische stijl van Tais. Geweldig om op die manier kennis te maken met alle verschillen in de genres.

Alleen heb ik ook hier lange tijd tegen de uitwerkingen aan zitten hikken, want die begonnen direct al met het vinden van een magische plaats.

In Sliedrecht, Tais? Meen je dat echt? Ik heb me rotgezocht en wel wat verwaarloosde achtertuinen en smalle doorgangetjes gevonden, maar magie krijgt in mijn woonplaats echt geen kans met al die kerken die hier staan. Of het zou juist in zo’n gebouw verstopt moeten zitten, maar daar kom ik al lang niet meer.

Ik heb dus mijn toevlucht genomen tot Pinterest en een heel enge deur gevonden in een donker bos. Direct kwamen er zwarte elfen, dryaden, ogers, demonen, heksen en vechtlustige mensen tevoorschijn. In plaats van bij hoofdstuk 1 een korte beschrijving te maken en de magie van een Hindoegod op te roepen, heb ik nu vaag een fantasywereld bedacht met een donker Woudland. Ik heb het ritueel met de Naga’s wel uitgewerkt maar het omgebouwd voor een demon die ik verzonnen heb via de Fantasy Names Generator. Er zijn inmiddels zes pagina’s van het verhaal geschreven die het begin kunnen worden van een kort fantasyverhaal. Of als het uitgebreider wordt (en daar zijn wel mogelijkheden voor) zelfs het begin van een nieuwe fantasyroman.

En dan heb ik de opdrachten van Les 1 alleen nog maar gemaakt.

Ik ben dus erg benieuwd naar die vogelvlucht door de genres, want bij 16 hoofdstukken zouden dat dus weleens 16 nieuwe verhalen kunnen worden. Fantastisch, Tais! Ik heb er zin in!

Met een schrijftacker, die ik aanhoud om bij te houden hoeveel uren per dag ik schrijf, en met de cursus Fantasy in vogelvlucht, ben ik nu dus bezig om nieuwe schrijfoefeningen te doen. Ik volg de lessen, doe onderzoek naar verschillende onderwerpen, maak lijstjes voor personages en bedenk een wereldbouw. Lekker creatief experimenteren. Korte verhalen schrijven en misschien later van de uitwerkingen nieuwe romans maken.

Een paar verhalen die ik nog wil doen en waar ik de cursus misschien ook goed bij kan gebruiken, zijn die voor de wedstrijd ZONDERLINGEN van Godijn Publishing. Ik hoop twee verhalen af te krijgen voor de deadline.

En voor Marjon Sarneel. Dat verhaal komt er wel, al duurt het misschien wel net zo lang als jij erover deed om Maidentrip te schrijven. Het staat nog steeds op mijn lijst van dingen die ik graag wil doen. Sommige zaken hebben gewoon meer tijd nodig dan verwacht.

Als de redactie van De vergeten vloek deel 3, Schamel verbond, van start gaat, krijgt die natuurlijk voorrang.

Voor 2020, als het boek verschenen zal zijn, krijg ik alweer plannen voor een nieuwe trilogie die zich in de verbeeldingswereld van Laskoro en Berinyi af zal spelen. In de toekomst, bij de volgende generatie. Van de meeste personages heb ik nog dagboeken liggen. Toch zal het verhaal van een volgende trilogie veel nieuwe aspecten krijgen. De keuzes die voor De vergeten vloek gemaakt zijn, hebben nu eenmaal bepaalde consequenties voor de toekomst van de verbeeldingswereld. Dat heb je bij een ontwikkeling die door blijft werken als je schrijft. Ik hoop nog veel mooie verhalen en boeken te kunnen maken.

Groetjes van Johanna Lime

(Marjo)