5 mei 2019

Schrijfprojecten

Het schrijfwerk van de afgelopen maanden heeft me aan het denken gezet en daarom volgen er hier een paar gedachten over de projecten van Johanna Lime.

Ik had een project in april 2019 voor CampNaNoWriMo en moest weliswaar het aantal woorden bijstellen, maar dat mocht. Ik schreef ruim 20.000 woorden aan korte verhalen en aan twee hoofdstukken van mijn volgende boek.

Ik ken mezelf en weet dat ik in projecten werk, net als Sylviana Attholred uit De vergeten vloek deel 2, Smeulend venijn. Zij moet ook altijd iets te doen hebben, want anders piekert ze te veel. Zo ben ik ook. Het liefst ben ik nogal fanatiek bezig met een project dat tot een goed einde gebracht kan worden, zoals het schrijven van een verhaal. Ik vergeet dan koffie te drinken en ben zo geconcentreerd aan het werk, dat ik niet meer stoppen kan. Eergisteren kwam ik er bijvoorbeeld achter dat ik om 00.35 uur nog steeds achter mijn laptop zat. Ik moest hoognodig naar bed. Op zulke dagen ben ik vaak een uur te laat met het koken van mijn eten.

Wanneer ik zo bezig ben, vergeet ik letterlijk de tijd. En dat is eigenlijk heel fijn, want van nature ben ik ‘through-time’ zoals ze dat noemen bij NLP. (NLP staat voor Neuro linguïstisch programmeren, daar heb ik mijn ‘master practioner’ diploma van gehaald). Ik ben een planner en planners zijn geen levensgenieters. Ze komen bijvoorbeeld veel te vroeg op afspraken uit angst om te laat te zijn.

Maar als ik met projecten bezig ben, met een verhaal, een boek of een tekening, dan kan ik ‘in-time’ leven. Dan geniet ik echt en zou ik al mijn afspraken vergeten. De keerzijde is natuurlijk dat ik in die periodes ook vergeet om goed voor mezelf te zorgen. Ik leef in die andere wereld, ben creatief bezig en mijn interne criticus houdt zijn mond. Het is heerlijk rustig in mijn hoofd.

Het liefst werk ik aan een project waar ik nog jarenlang met plezier op terug kan kijken. Zoals ‘Schimmenschuw’ en de ‘De vergeten vloek trilogie’, waar Dinie en ik contracten voor kregen bij Zilverbron en waarbij er dus een vaste deadline bekend is om naartoe te werken.

Maar vanaf 2012 waren er ook de korte verhalen. We deden mee aan allerlei wedstrijden in het genre. Goede projecten om eveneens lekker creatief mee bezig te zijn.

De laatste tijd kwamen die vooral op herschrijven aan en met al het redactiewerk dat vanaf augustus 2018 stond gepland, was ik weer helemaal ‘through-time’. Herschrijven en redactiewerk zijn ideaal voor mijn logicadeel en voor de interne criticus, allebei onderdelen van mijn denken. Helaas heeft mijn creatieve deel dan minder in te brengen. Alles moet voldoen aan taalregels en stijlvormen.

Bij redactiewerk pieker ik en vaak twijfel ik eraan of ik het eigenlijk wel kan. Ik voel me er alleen prettig bij als ik zie dat het resultaat de moeite waard was. Wanneer aan het einde van het proces de verhalen mooi zijn opgeknapt. Als wat ik vertellen wilde precies zo in het verhaal is komen te staan zoals ik het me had voorgesteld of soms zelfs nog beter verwoord.

Daarom ben ik ook heel blij dat Dinie en ik in 2018 Tamara Geraeds hebben gevraagd om al onze korte verhalen, die we al als e-book hadden uitgebracht op Smashwords, een gedegen hoofdredactie mee te geven. Ze zijn echt veel mooier geworden.

Ga ze eens lezen.

 

Waterloper

In april 2019, met Camp NaNoWriMo, moest ik eigenlijk opnieuw het korte verhalen schrijven uit zien te vinden. Het was alweer een tijdje geleden dat er echt een nieuw verhaal bedacht was. Ik ging aan de slag, zonder Dinie die meehelpt en met de kennis die ik tot nu toe van het schrijven heb opgedaan. Dan merk je dat de lat met eisen zo langzamerhand ook steeds hoger is komen te liggen.

De Fantastels Verhalenwedstrijd waar Dinie en ik elk jaar aan meededen sinds 2012, is gestopt na onze inzending van 2017. Trek Sagae stopte ook en de Harland Awards, daar deden we al wat langer niet meer aan mee. Verhalenwedstrijden in het genre zijn tegenwoordig haast niet meer te vinden. Ook al omdat ik niet zo’n horrorschrijfster ben. Maar Roos Poppelaars organiseert een nieuwe wedstrijd in het genre. In de maand mei 2019 staat de eerste editie open voor inzending. Website: Waterloper Verhalenwedstrijd

Ik wilde dus graag in mei mee gaan doen aan de nieuwe Waterloper Verhalenwedstrijd. De opzet hiervan is iets anders dan bij Fantastels. Waterloper is namelijk een themawedstrijd. Er zijn drie vaste thema’s die op een of andere manier in de verhalen verwerkt moeten worden. Dat viel nog niet mee. Ik heb echt maanden van tevoren lopen piekeren en nadenken over hoe ik een verhaal kon schrijven waarbij een van deze thema’s een belangrijke rol zou spelen.

Gelukkig kreeg ik inspiratie en kon ik in elk geval twee verhalen schrijven in april. En in mei kan ik ze herschrijven en opsturen voor de wedstrijd.

Het grappige van bezig zijn met de opgegeven thema’s is, dat het wel lijkt of mijn perceptie van de omgeving mee verandert. Ik kan geen ringtone meer horen of ik denk aan rinkelende belletjes en kletsende luikjes. Gisteren reed ik langs een weiland waar koeien stonden te grazen. Ik zag hun vlekken en kreeg spontaan een grote glimlach om mijn mond. Steeds als ik mensen hoor praten, verwacht ik dat ze geheimen hebben die ze niet zo snel met mij willen delen. Ik fantaseer erover wat ze te verbergen hebben. Het is dus even wennen, maar een themawedstrijd heeft ook een humoristische kant en als hij maar lang genoeg blijft kan het hilarische bijwerkingen hebben voor een schrijfster zoals ik. Het zal alleen zaak blijven om inspiratie op te gaan doen vanaf het moment dat de thema’s bekend worden gemaakt.

Opletten dus!

Zodra ik mijn verhalen opgestuurd zal hebben, begint er weer een spannende tijd van afwachten tot aan de prijsuitreiking. Ik ben heel benieuwd naar deze wedstrijd en hoop dat het net als Fantastels een succes zal zijn. Want dat helpt mij bij het korte verhalen schrijven.

Zal de jury kunnen zien hoe ik sinds we in 2012 begonnen vooruit gegaan ben? Of moet ik daar niet van uitgaan en elk commentaar uit de juryrapporten ter harte nemen om het verhaal daar later weer mee te verbeteren door het te herschrijven. De tijd zal het leren.

Hopelijk zijn de verhalen weer publiceerbaar en kunnen ze later worden uitgegeven, zodat de lezers er ook iets aan hebben.

 

In mei ga ik weer verder schrijven aan deel 3 van De vergeten vloek, Schamel verbond.

Groeten van Marjo (Johanna Lime)