6 januari 2019

De winter is een mooie tijd om lekker veel te schrijven. Het weer nodigt meestal niet zo uit om buitenshuis te gaan. Lekker binnen bij de warme kachel, dat ligt veel meer voor de hand. Met het net begonnen nieuwe kalenderjaar lonken de goede voornemens. In 2019 staan er weer veel schrijfactiviteiten op het programma. De planning daarvoor maken, lukte de afgelopen week nog wel. Maar hoewel er in mijn agenda stond dat ik vanaf 2 januari weer elke dag verder zou gaan met het schrijven aan deel 3 van De vergeten vloek, is dat er tot op vandaag niet van gekomen.

Met Dinie samen was ik na de NaNoWriMo van afgelopen november aan versie 3 van De vergeten vloek deel 3 begonnen. We hadden het tot en met hoofdstuk 5 alweer herschreven. Maar toen ik alleen verder wilde gaan, zat ik in een redigeermodus. Elke zin die ik las, stond me tegen. Mijn interne criticus en de overijverige perfectionist in mij vonden direct de eerste zin al alarmerend slecht. Ze wilden alles om gaan gooien en misschien hebben ze wel een beetje gelijk en moet er nog wel iets aan de zinsbouw of woordkeuze gebeuren, maar niet in versie 3. Dat is iets voor versie 4. Ik wil dat eerst het hele verhaal er staan zal voordat er zo’n strenge redigeerronde komt.

Ik ben die dag dus niet doorgegaan met het herschrijven van hoofdstuk 6. In plaats daarvan ben ik eerst het plot aan gaan pakken. Daar stonden nog steeds een paar scènes in waarvan de chronologische volgorde niet klopte. Fouten die Dinie en ik ontdekt hadden bij het schrijven van versie 2 waren er aan het begin van het plot wel uitgehaald maar verderop nog niet. Ik ben dus begonnen om de hoofdstukken net iets anders in te delen en ik ben aan het schuiven gegaan met de scènes. Bovendien heb ik scènes gewist die verderop in het verhaal wel stonden gepland maar die nog niet geschreven waren.

Koning Philippe Bollophar moet dan maar een keer in een losstaand verhaal over een elfenwereld aan bod komen, dacht ik zo. Als die in deel 3 van De vergeten vloek komt, zorgt hij alleen maar voor afleiding. En Jacky? Nou, dat gaat ook anders lopen. Op de een of andere manier zal het beter moeten passen bij wat de Avatars gaan doen aan de vloek die Zij hebben uitgesproken. Dus, ja… dan kan dit niet en dus kan het beter zo… En nu snapt u er als lezer natuurlijk niks meer van, maar ik ben blij want ik weet nu hoe het worden moet.

Nadat het plot was bijgewerkt ben ik aan het lezen gegaan. De proloog en de hoofdstukken 1 tot en met 5 die al herschreven waren, heb ik weer helemaal doorgenomen. Vier dagen ben ik met andere dingen bezig geweest dan met schrijven, maar vandaag lukte het weer. Ik heb hoofdstuk 6 af. En ik weet nu hoe ik verder kan gaan.

Er zijn heel wat dingen op te ruimen in huis, nu Dinie overleden is. Ik moet me bezinnen op wat ik met de ruimte wil gaan doen nu het huis van mij alleen wordt. Er zal nog heel wat moeten gebeuren voordat mijn leefruimte is aangepast op de manier waarop ik het plezierig vind. Ik heb er al vaag wat plannen voor en denk zelfs aan groepjes schrijvers.

Er zullen nog heel wat zakelijke dingen geregeld moeten worden voordat alles zijn ritme teruggevonden heeft. Maar dat het schrijven vandaag gelukt is, stemt mij dankbaar. En hoewel het altijd een gemis zal blijven dat Dinie niet meer naast me zit, heb ik er goede hoop op dat het met schrijven helemaal goed komt.

 

Marjo (Johanna Lime)