Geplaatst 7 oktober 2018

Het is 7 oktober 2018 en we hebben in drie jaar tijd drie boeken op de markt gebracht.
Na Schimmenschuw kwamen deel 1 (Sluimerend vuur) en deel 2 (Smeulend venijn) van onze trilogie ‘De vergeten vloek uit’, met tussenpozen van anderhalf jaar.
Nu is het dus tijd om deel 3 klaar te stomen voor publicatie.
Het plot staat al in Excel, daar hebben we houvast aan.

Voorbereidingen voor NaNoNovember

Zoals ieder jaar zijn we van plan om de NaNoWriMo in november te gebruiken om alvast heel ver te komen met het schrijven van ons manuscript.
De voorbereidingen zijn getroffen, het project is aangekondigd. Op 1 november beginnen we weer met de routine die een dagelijks woordenaantal van 1.667 woorden op moet leveren. We willen in 2018 ook weer winnaar worden en minstens 50.000 woorden af krijgen van deze versie van ons nieuwe manuscript.

Het is dus een nieuw manuscript, volgens de traditie van NaNoWriMo?

Nou, niet helemaal. Het blijkt dat we in november 2014 ook al aan dit verhaal hebben gewerkt, maar toen had het nog de werktitel ‘Strijd’ en kwam het als deel 2 na ‘Erfenissen.’ Sindsdien is het verhaal van deel 1 gesplitst en heeft het heel wat wijzigingen meegemaakt, die uiteindelijk resulteerden in de boeken van Sluimerend vuur en Smeulend venijn zoals ze nu zijn uitgebracht.

De twaalf hoofdstukken die we tijdens de NaNoWriMo van 2014 al geschreven hadden, zijn op zijn zachts gezegd gedateerd. Het is duidelijk dat we in vier jaar tijd veel beter zijn gaan schrijven, zoals het daar staat kan echt niet meer. We gooien het dan ook hoogstwaarschijnlijk weg en beginnen helemaal opnieuw. Het resultaat van groei.

We beginnen vroeg dit jaar

Beginnen jullie dan precies op 1 november 2018 te schrijven?

Nee, dat doen we dit jaar niet. We zijn op 3 oktober al begonnen en schreven in drie dagen tijd 7.686 woorden. Maar in hoofdstuk 2 stokte het verhaal. Daar zaten we met een impasse, een probleem. Want hoe kunnen gewone burgers zonder wapens het opnemen tegen vijanden met moderne wapens die in de hoofdstad infiltreren? Het was weer eens zo’n puntje waarover we goed moesten nadenken. Ten eerste moet alles passen in het systeem van magie en techniek zoals we dat hebben bedacht voor onze wereld en ten tweede moest het logisch en geloofwaardig zijn.
We staarden een paar dagen naar een wit scherm waar geen letter op tevoorschijn kwam.
Goed, we zijn dan zoals altijd zogenaamde ‘Rebellen’ als het om NaNoWriMo gaat, omdat we er op onze eigenwijze manier zelf een draai aan geven en gewoon een versie schrijven of herschrijven voor onze boeken of korte verhalen, maar als dit gebeurt tijdens de maand november, dan winnen we het niet. Er moest een oplossing voor komen.

Een Rebel zit ook weleens in een impasse, maar zij komt er altijd wel weer uit!

Gelukkig dat er helpers zijn. Het onderbewuste is werkelijk een geweldig fijn en wonderlijk iets. Wanneer je jouw verschillende delen, zoals het creatieve deel, de interne criticus, de wetenschappelijke proefnemer en de humorist aan het werk zet met elkaar, vinden ze altijd wel een oplossing. Nu hielp het natuurlijk ook dat Marjo voor haar verjaardag een cursus cadeau had gekregen en dat ze daarin had gelezen over verschillende zaken die met het fantasygenre te maken hebben. De cursus ‘Fantasy in vogelvlucht: een reis door de genres,’ geschreven door Tais Teng, op de website van fantasy schrijven. Niet dat de magie die daar beschreven werd nu zoveel toevoegde, want rebels als we zijn, past ons magiesysteem blijkbaar ook niet in de gangbare patronen. Wij hebben nu eenmaal een systeem verzonnen dat in twee koninkrijken van vijf planten in bepaalde sterrentekens werkt. Bovendien hebben we natuurlijk de regel, dat magie en techniek niet samengaan, al overtreden. Jeminee, wat een rebellen zijn we toch!
We schrijven fantasy en we gebruiken van alles dat we weten. Hoe durven we?
Nou, jammer dan. Wij zijn anders.
Of Marjo nog wat heeft aan de cursus, zal de toekomst uit moeten wijzen. Ideeën voor korte verhalen komen er vast wel uit. Maar onze boeken volgen heel andere verhaallijnen.

Gelukkig zat er in de lessen die al doorgelezen zijn, toch ook wel iets dat tot inspiratie heeft geleid voor ons derde boek van trilogie De vergeten vloek, met de huidige werktitel ‘Vuur en Zwaard.’ En het is een geweldig idee dat helemaal past in het systeem zoals wij dat hebben. Het voegt iets toe aan het verhaal en het is logisch voor de wereld van Eibor Risoklany. We kunnen weer door.

Schrijven in oktober en november 2018

We gaan verder met hoofdstuk 2 en de rest. Misschien halen we in oktober ook al 1.667 woorden gemiddeld per dag, dat zou geweldig fijn zijn.
En dan beginnen we per 1 november weer opnieuw met tellen!

Twee keer een maand van 50.000 woorden, dat wordt 100.000 voor het manuscript!
Als dat ons lukt, zal deze versie bijna klaar zijn voor het einde van dit jaar. Dan hebben we genoeg tijd om het nog eens na te kijken en te herschrijven. En dan kunnen we in 2019 verder met al onze andere plannen, zoals een ander boek over Saturnus Maan en de verre voorloper van Eibor Risoklany die op de Aarde speelt. We hebben zelfs voor een volgende trilogie die na De vergeten vloek kan komen al een nieuwe titel bedacht. Die kwam ook tevoorschijn uit de golf van inspiratie. Wat is inspiratie toch wonderlijk, we zijn er heel dankbaar voor.

Groeten van Johanna Lime