9 december 2017

Ik weet niet of jullie jezelf hierin herkennen, maar ik heb van die dagen dat ik maar niet vooruit te branden ben. Ik zou deze week nog drie oefeningen moeten maken voor de schrijfcursus van Schrijf Je Verhaal, die van Marjon Sarneel. In module 3 ben ik nu bezig, met de lessen voor december. Ik zit naar mijn scherm te staren en er komt geen zinnig woord uit mijn vingers. Even weet ik niet meer hoe ik verder moet. Schrijven is geen succes vandaag.

Na ruim 65.000 woorden voor de NaNoWriMo van afgelopen november te hebben geschreven, is dit een flinke afgang.

Hoewel. Ik mag toch eigenlijk niet klagen, want de feedback die ik kreeg op de tweede module van de cursus, de eerste twee hoofdstukken van een heel nieuw boek, was zeer positief. Ik had prachtige, uitgebreide beschrijvingen van de personages gemaakt. En die zijn heel waardevol, was het commentaar, want met de personages staat of valt je verhaal. Bovendien had ik dapper zitten schrappen in de versie van de eerste module en had het verhaal nu veel meer vaart gekregen. In het nieuwe stukje dat er bijgekomen was, werden de personages goed geïntroduceerd en het verhaal smaakte naar meer. Ik moest maar snel door gaan schrijven. En van zulke feedback zit ik te glunderen van trots!

Toch ben ik vandaag in een mineurstemming. Er is een actie van onze uitgever op Facebook en lezers kunnen drie boeken winnen voor de kerst. Er worden veel lijstjes ingestuurd met boekenwensen die de volgers van deze Facebook groep graag willen hebben. Maar niemand schijnt het nieuwe boek van Johanna Lime te willen, terwijl we toch een heel stel goede recensies kregen. Waar zit hem dat nou in? Doen we dan nog niet genoeg ons best als schrijvers om ons boek te promoten? Een slecht boek kan het niet zijn. Van verschillende kanten lezen en horen we dat lezers Sluimerend vuur goed vinden, nog beter dan Schimmenschuw. De redactrice vond dat we erg vooruit gegaan waren met schrijven. We kregen ook van anderen te horen dat ze het mooi vonden.

Interesseert niemand zich voor onze boeken? Nee, dat kan ik echt niet zeggen. Er waren het afgelopen jaar ruim tweehonderd lezers alleen al in de bibliotheken. Op Keltfest kregen we te horen dat Rinske helemaal weg was van Schimmenschuw. Alyssa, de kleindochter van onze vriendin Anneke, is ook verzot op Schimmenschuw. En met haar meer leerlingen van de havo in haar woonplaats, zelfs haar meester vond het een geweldig boek. Niet te kinderlijk zoals veel jeugdboeken voor goede lezers, vindt Alyssa, maar een heel mooi verhaal over tijdreizen, een glazen bol en spannende avonturen. Ze was erg blij dat haar oma Sluimerend vuur had gekocht, want ze wil meer lezen van Johanna Lime. Dus bij de jeugd, de categorie waarvoor onze boeken zijn geschreven, hebben we succes. Maar ook bij volwassen lezers hebben we dat, aan de reacties te horen die we de afgelopen jaren kregen.

Ach, ik zit vandaag gewoon in een dip. Het valt allemaal niet mee om als Nederlandse fantasyschrijver voeten aan de grond te krijgen. Ik moet maar even wat anders gaan doen, zoals een tekeningetje maken in mijn nieuwe bullet journal. Wat een geweldige uitvinding is dat! Ik ontdekte het pasgeleden in een opmerking die voorbij kwam op Facebook en ben direct op zoek gegaan. Precies iets voor mij, bleek al gauw. Nu heb ik mijn agenda, planners en lijstjes netjes bij elkaar en kan ik ook af en toe op een andere manier creatief bezig gaan, zonder dat ik direct weer achter een computer of tv scherm zit. En voor wie het nog niet wist: In 2018 staat Angst en Venijn (het tweede deel van trilogie de vergeten vloek) op de planning en verder staat dit komende jaar ook in het teken van aliens. (Wel iets anders dan op deze tekening, maar toch).

En nu geef ik mezelf een schop onder mijn kont en ga ik er weer voor! Ik ben een schrijver, dus zal ik er aan moeten wennen om elke dag wat te schrijven. Een blog bijvoorbeeld.

 

Groeten van Johanna Lime