16 september 2017

Pas op voor (eventuele) spoilers!

We hebben slecht nieuws en goed nieuws.

Het slechte nieuws is dat we alweer opnieuw begonnen zijn aan ons tweede deel van de trilogie De vergeten vloek, nadat we tot hoofdstuk 15 gekomen waren na de laatste CampNaNoWriMo van juli 2017. We kregen een gedeelte van Gaby Raaijmakers terug die voor ons wilde proeflezen. Daarna zijn we het verhaal vanaf het begin weer onderhanden gaan nemen. Ook voordat we er commentaar op kregen van Gaby, hadden we zelf al ontdekt dat er iets verderop hoofdstukken waren die anders moesten.

Het goede nieuws is dat het verhaal gewijzigd is. De veranderingen die we voor ogen hadden voor de eerste helft van het boek maken het verhaal volgens ons logischer en daardoor wordt het geloofwaardiger. Ook het gedeelte dat we doornamen na commentaar van de proeflezer werd er beter van. Alvast bedankt hiervoor, Gaby!

Het volgende slechte nieuws is dat we nog steeds bezig zijn om Versie 3 van het verhaal uit elkaar te trekken. Eerder was er nog geen sprake van om de trilogie in de huidige vorm te krijgen. We hadden de verhalen die zich in twee verschillende koninkrijken (Laskoro en Berinyi) afspelen eigenlijk door elkaar heen geschreven. Bepaalde personages kregen helemaal geen tijd of ruimte, die zijn er na Schimmenschuw weer bijgekomen. Het was allemaal nogal kort door de bocht, vinden we nu. We zijn met het plotten van dit tweede boek dan ook nog maar tot de helft gekomen. De grote lijnen zijn bekend, maar de verdere invulling vraagt om meer brainstorms en misschien ook nog een paar onderzoekjes.

Het goede nieuws is dat we na zeven jaar zonder te hebben moeten doen, nu eindelijk een weekje vakantie hebben geboekt. Hopelijk kan dat doorgaan, hoewel de situatie rond Marjo’s ouders zeer zorgelijk blijft en we bijna niet weg durven gaan. Maar ons wordt steeds verteld dat we ook voor onszelf moeten zorgen. Het wordt een soort werkvakantie omdat we op de Elfia in Arcen boeken willen verkopen bij Zilverbron en daarna hopen we de rest van de tijd te kunnen gebruiken om te plotten en te schrijven.

Het slechte nieuws is, dat we dan wellicht minder kans hebben om ook nog korte verhalen te gaan schrijven voor Fantastels of Trek Sagae, want onze roman heeft voorrang.

De inspiratie van jaren, zoals op het plaatje hier, nemen we in gedachten voortdurend met ons mee. Toch merken we dat al schrijvende de wereldbouw ook mee verandert. En nu komen de spoilers echt! In een kort verhaal over de Lillivallei schreven we over kleine mensjes die lillikeiyi heetten. Een jurylid van de Paul Harland Prijs vond dit discriminerend naar lilliputters toe. Hoewel wij eigenlijk alleen maar een ander woord voor klein gezocht hadden, uit het Noors ( we waren een keer op vakantie in Lillehammer geweest) en we nog steeds niet goed begrijpen waar dat jurylid zich mee bemoeide. Inmiddels heten de kleine mensjes met kattenogen en vleermuisoren geen lillikeiyi maar shoikeiyi. We weten niet meer precies waar we die woorden hebben gevonden, maar ze kunnen weleens uit een woordenboek Japans of Chinees zijn gehaald. De shoikeiyi wonen niet meer in de Lillivallei, maar in de Eedenvallei. We hebben ons voorgenomen om alleen nog maar op zo’n manier op kritiek te reageren wanneer we zelf ook vinden dat het echt een fout is van ons als schrijvers. Wat dat betreft hebben we de laatste jaren al heel wat geleerd, we moeten dichter bij onszelf blijven.

Een andere bevolkingsgroep die op Berinyi voorkomt, zijn de taicapry. Dat is een mensensoort van forse, lange mensen met horens en hoeven. Het zijn geen centaurs. Ze lopen net als wij rechtop, ze leven nog vaak in stamverband en hebben een bruine, groene of blauwe huid. Wanneer ze in een stad gaan wonen, verandert de kleur vanwege mimicry. Mensen heten in onze wereld taikeiyi (grote mensen). En wie Schimmenschuw gelezen hebben, herinneren zich wellicht dat er ook nog shoiaviony zijn. Dat zijn de kleine vliegertjes die door een paar magiërs van Lyoncourt in een laboratorium zijn ontwikkeld. In deel twee van de trilogie leven ze op Berinyi3, een van de vijf planeten van Berinyi. Die vijf planeten zijn te vinden in Monoceros, in de Rosettenevel. Dat is het volk dat Jima niet kon achterhalen toen hij met de Gouden Draak door de ruimte vloog in Sluimerend vuur. We zeiden het toch al? SPOILERS!

Laten we maar afspreken dat taikeiyi, taicapry, shoikeiyi en shoiaviony woorden zijn uit het Klanisch, de taal van de Avatars, uit de verbeeldingswereld van Johanna Lime.

Zo nu gaan we weer snel verder met ons verhaal.

Groeten van Johanna Lime