Geplaatst op 27 april 2016

Camp NaNoWriMo is werd in plaats van een stok achter de deur eerder een martelwerktuig. Dus besloten we op 26 april de handdoek op de grond te gooien en de hut te verlaten. Ons schrijfmaatje dat bij ons in de hut zat, gaf ook aan het doel niet te kunnen halen. Wij konden dat ook niet.

Met 30.721 woorden erbij voor “deel 1 van De vergeten vloek”, zijn we trouwens best tevreden.

We schreven ook allerlei andere dingen die nodig waren in april, zoals het beantwoorden van interviewvragen van de Coffee and Bookpages, een paar blogs en een recensie. Marjo moest vanwege een schrijfcursus ook nog allerlei andere stukjes tekst schrijven, maar zelfs als we die stiekem mee zouden tellen, ligt de lat bij 50.000 woorden veel te hoog. Jammer, maar dit keer zijn we geen winnaar en krijgen we die sticker niet.

We hebben ons vergist en dat is een goede les voor een volgend Camp. Blijkbaar moet je bij een CampNaNoWriMo al tevreden zijn als je 30.000 woorden haalt, omdat er in de lente meer activiteiten georganiseerd worden dan in november. Daar wilden we liever aan deelnemen dan dat we die weekenden ook nog achter de computer zouden zitten te typen in onze hut in het bos.

In totaal zijn we met ons boek al zo ver op weg dat we nauwelijks plek hebben voor de laatste vijf hoofdstukken. Als we die ook af hebben, is er qua woordenaantal al drie keer een NaNoWriMo gehaald, zonder smokkelen!

Wat dat betreft is ons doel van het maken van schrijfkilometers natuurlijk wel bereikt.

In de komende maanden zal onze aandacht vooral liggen bij het plezier in schrijven en het herschrijven van korte verhalen aan de hand van juryrapporten en verdere associatieoefeningen, het schrijven van nieuwe korte verhalen en het afmaken van versie 4 en herschrijven aan versie 5 van dit grote manuscript.

1 april 206 – 26 april 2016