Geplaatst 16 maart 2016

In de leesuitdaging van 2016, het jaar van het boek, staat de teller bij Hebban op dit moment op twaalf gelezen boeken van de dertig die ik moet lezen dit jaar. Dat is al 40%. In mijn vorige blog van 11 februari 2016 schreef ik dat ik zeven boeken uit had, waarvan het zevende boek een eerste deel was van een trilogie. Ik ga hier verder doortellen.

Deel 1 van de trilogie “De boeken van de Varulven”, geschreven door Roselynd Randolph, heette: “De zilveren wolvin”. Omdat dit slechts een boek van de categorie “Een trilogie” op de afvinklijst van Hebban was, ben ik daarna het tweede deel en het derde deel gaan lezen. Op de afvinklijst staat ‘een trilogie” aangegeven als 1 categorie, maar het zijn wel 3 boeken.

Boek 8 had de titel “De zilveren poort”. Dit is het vervolg van deel 1 over de Varulven en speelt zowel in Nederland als in Canada. In het drukbevolkte Nederland, weliswaar later in de buurt van een natuurgebied, en in de drukke Canadese stad Toronto. Daardoor lijkt het de kant van urban fantasy op te gaan. De hoofdpersonen uit deel 1 ontwikkelen zich verder en er blijkt in het Grienderbosch in Nederland een kasteel in de bodem te zitten, dat wordt opgegraven. Het legt iets van de geschiedenis bloot. Ook wordt er een wandkleed in een kerk gevonden waarop historische gebeurtenissen staan over de Varulven en hun herkomst. Uiteindelijk ontstaat er een zilveren poort en verdwijnen Judith en haar broer daardoor naar een andere wereld. Bij deze trilogie bleef ik doorlezen en na deel 2 wilde ik weten hoe het verder zou gaan, dus begon ik snel aan deel 3.

Boek 9 was dus deel 3 met de titel “De zilveren raaf”. Het verhaal speelt zich voornamelijk af in de dimensie Älysium, in een andere wereld, maar soms ook weer in Canada of Nederland. In die andere dimensie zijn Judith en Justin terecht gekomen door de zilveren poort en ze hebben het er niet zo best omdat ze in gevangenschap leven. Jesse probeert hen samen met enkele vrienden te redden. Uiteindelijk komt er een eindstrijd met de voorouders en moeten er nieuwe wegen gevonden worden voor de Varulven om zich te kunnen handhaven op onze wereld. Daarin spelen Justin en Judith weer een belangrijke rol. De trilogie als totaal is een verhaal dat veel aspecten van de fantasy laat zien, dat een originele kijk op weerwolven geeft en logisch in elkaar zit. Het verhaal voert langs verschillende wegen van het begin naar het eind. Ik las het met veel plezier.

Boek 10 kwam weer uit de serie Splinters, het was een kort verhaal uit de categorie “Een verhaal dat je in een avond uitleest”. Deze keer een klein boekje dat geschreven is door Anaïd Haen en Django Mathijsen, met de titel Malika’s Schildplicht. Malika heeft verplichtingen en zal uitgehuwelijkt worden, maar ze heeft een vriend en met hem samen vindt ze een oplossing om reuzen te verslaan zodat ze onder haar schilplicht uit kan komen en met Karolus mag zijn. Ik vind het heel knap hoe de schrijvers zoveel hebben kunnen vertellen in een kort verhaal en daarin verschillende thema’s in verwerkt hebben. Echt een plezier om te lezen.

Boek 11 had ik in mijn vorige blog al aangekondigd en ik heb het met veel moeite eindelijk uitgelezen. Iedereen schijnt “De kleur van Toverij” door Terry Pratchett helemaal geweldig te vinden en het wordt zelfs aan beginnende fantasy lezers aangeraden om met het lezen van dit boek kennis te maken met fantasy. Ik ben het daar niet mee eens. Als ik dit boek als eerste had gelezen in mijn tienerjaren waarin ik kennis maakte met fantasy en science fiction, was ik gillende weggerend. Als ik nu zou beginnen met het lezen van fantasyboeken, zou ik heel graag een kijkje nemen bij de door Nederlandse schrijvers uitgebrachte nieuwe fantasyboeken van de laatste jaren. Bij Zilverspoor en Zilverbron bijvoorbeeld. Dan heb je niet het probleem van vertalingen waarbij de grappige dingen uit een andere taal niet goed vertaald kunnen worden naar onze moedertaal. En je steunt Nederlandse uitgevers en auteurs waardoor er kans is op meer goede boeken in het genre in ons eigen land. Want waarom altijd maar uit het Engels vertaalde boeken kopen die pas worden uitgebracht als ze in een ander land bestsellers zijn?

Dit elfde boek stond op mijn lijst in de categorie “Een humoristisch boek” en de film “The color of Magic” die ik al gezien had, vond ik heel grappig. Maar het boek viel daarna erg tegen door de schrijfstijl, het uitleggen, de idiote zinsbouw en de informatie die heel droog overkomt. De wereld van de schildpad met olifanten en een schijf land, zoals ik die al kende van een tekening, vind ik goed gevonden als fantasywereld, maar werkelijk: ik begrijp niet dat je die in een voetnoot als dictaat uitlegt aan de lezers. Dit vind ik een voorbeeld van hoe moeilijk het is om een verzonnen wereld duidelijk neer te zetten als schrijver, zonder dat je vervalt in een opsomming aan informatie. Jammer, ik heb me meer geërgerd aan dit boek dat dat ik eens lekker kon lachen. De perenhouten kist op pootjes was wel grappig en ook het fototoestel waarin een mannetje al mopperend schilderijtjes maakt en kwaad wordt als de kleur roze op is. Ook het idee van een toerist die overal wil gaan kijken, is leuk gevonden en een tovenaar die beheerst wordt door een spreuk en daardoor niet kan toveren ook, maar verder vond ik er weinig leuks aan.

Boek 12 dat ik nu uitgelezen heb stond op de lijst in de categorie “Een boek met een titel van maar één woord”. Het was “Prooi” dat geschreven is door Kim ten Tusscher en dit is het tweede deel van het tweeluik Jager & Prooi. Kim schrijft uitgebreid over en door haar personages, over hun gevoelens en gedachten en over wat ze doen en waarom ze iets doen. Je leeft met hen mee. Ik leefde zo met hen mee dat ik op een gegeven moment gewoon zat te huilen. Dus emoties worden wel opgewekt bij een lezer.

Prooi is als boek nog dikker geworden dan Jager en ik begrijp hoe dat komt. Voordat je als lezer met de personages zo hebt meegeleefd dat je weet waar de twijfels over of ze het nu wel goed gedaan hebben vandaan komen, ben je vele pagina’s verder. Dat vond ik direct ook een punt van kritiek, want ik ben meer een lezer die afwisseling en veel actie wil zien. In de tweede helft van dit boek werd dat wel goedgemaakt. Ik heb nu alle boeken van Kim gelezen en kan vertellen dat zij een van die Nederlandse schrijvers is die je zou moeten kennen. Ik raad haar boeken aan, ze heeft een originele fantasywereld die je vast wel wilt leren kennen.

 

Op het moment ben ik bezig met een studieboek, noem het maar “een vrije keuze”. Het is “Aspergirls” van Rudy Simone. Het gaat over vrouwen die autistische trekjes hebben en al dan niet zijn gediagnosticeerd als lijdend aan het syndroom van Asperger. Ik gebruik dit boek als onderzoek voor een autobiografisch verhaal, want hoewel ik niet gediagnosticeerd ben als Aspergirl, herken ik er wel een aantal dingen uit die bij een autobiografisch boek zouden passen. Ik volg op het moment een cursus, genaamd: “Van herinnering naar verhaal” bij de schrijfschool van Marjon Sarneel en hoop gaandeweg een goed plot te kunnen bedenken voor een nieuw boek, waarschijnlijk wordt het science fiction.

Verder ben ik aan het lezen in de Hebban Challenge categorie “Een boek geschreven door iemand die jonger is dan dertig” en dat is: “Verslaving” van Patricia Bonilla.

Hierover in de volgende blog meer.

Johanna Lime