30 december 2015

Hier ziet u een foto van ons visionboard van 2015, het hing het afgelopen jaar in onze woonkamer en diende als geheugensteun voor onze doelen.

Dit is het visionboard van 2015.

Zoals we op 14 december 2013 in het stukje met de titel “Een visionboard op eigen wijze” al schreven, is een visionboard iets dat gebruikt wordt om je dromen, wensen en plannen gestalte te geven. Op de manier waarop wij het gebruiken is het ons “paspoort tot potentieel.”

Marjo en Dinie gebruiken het voor Johanna Lime, voor onze schrijfactiviteiten.

Drie dingen waar we onze aandacht op wilden richten in 2015, waren enthousiasme, zelfrespect en energie.

Enthousiasme. We hoorden voor die tijd al vaak dat mensen ons waardeerden, omdat we zo enthousiast waren. Dan keken we elkaar eens aan en trokken onze wenkbrauwen op. Waren wij echt enthousiast? We hadden dat idee niet, al vonden we het wel een compliment.

Wat betekent enthousiasme eigenlijk? Volgens Wikipedia is het een gemoedstoestand waarbij men zich levendig en uitgelaten gedraagt en een grote geestdrift en motivatie voor iets vertoont. Goed, daar kunnen we ons wel in vinden. Alleen waren er periodes dat onze motivatie door allerlei tegenslag en kritiek danig in de verdrukking raakte. Er was blijkbaar meer nodig dan alleen enthousiasme om onze schrijversdromen waar te maken.

 

Zelfrespect. Dit is iets dat we van huis uit te weinig hebben meegekregen. En we merkten dat we ons steeds gingen verontschuldigen voor wie we waren of voor wat we hadden gezegd en gedaan. Anderen waren altijd beter. Ons zelfvertrouwen was laag. Daardoor trof het ons meer dan nodig als we kritiek te verduren kregen. En we moesten er ook altijd iets mee, vonden we.

Door in 2015 op dit punt te letten, besloten we dat we zelf uit mogen maken of we kritiek van anderen ter harte nemen en er iets mee gaan doen. We kunnen het nu ook gewoon aan de kant te leggen en ons eigen pad volgen. We nemen meer de vrijheid om onszelf te zijn. Dat is ook ons recht en niet alleen het recht van anderen.

 

Energie. De wilskracht en het arbeidsvermogen. Daar hebben we in 2015 flink gebruik van gemaakt. Op de planning stonden erg veel verhalen die we verbeteren wilden. Ze zijn allemaal herschreven. We schreven nog meer nieuwe verhalen voor wedstrijden dan in de jaren hiervoor. Tijdens de redactierondes van Schimmenschuw waren we heel actief. Ook hebben we optimaal gebruik gemaakt van Camp NaNoWriMo en NaNoWriMo om in tenminste drie maanden van het jaar elke dag flink door te schrijven en het aantal woorden per dag bij te houden. We stonden met ons boek op de Elfia en op de Gothic en Fantasybeurs. We deden aan promotie en legden contacten. Schrijver zijn vraagt veel energie en we vinden dat we dat in 2015 voldoende hebben opgebracht. De resultaten liegen er niet om.

Wat er fout ging in 2015 waren gebeurtenissen waar we geen vat op hadden en waar wij weinig aan konden veranderen.

 

Schimmenschuw ging de wereld in, zoals op het plaatje onderaan ons visionboard symbolisch voorgesteld wordt. Hiervoor gaat onze dank uit naar Cocky en Barry van Dijk, van uitgeverij Zilverbron en ook naar Chinouk Thijssen.

 

Een andere uitgever zoeken voor onze korte verhalen. We dachten hierbij aan Annibo. Dit is in zoverre gelukt dat er drie verhalen in de bundels van de Gentasia Awards 2014 zijn opgenomen die we op 18 april 2015 in handen kregen. Echter hebben we de verhalen voor de Gentasia Awards 2015 en Prozanni 2015 terug moeten trekken vanwege de gezondheidstoestand van de Antoine Bomon en alle tegenslagen waar hij met uitgeverij Annibo mee te kampen kreeg. Erg jammer.

We trokken onze verhalen bij Ganymedes ook terug omdat we vonden dat ze daar geen kans kregen.

Inmiddels hebben we wat betreft onze korte verhalen het besluit genomen om te gaan publiceren op Smashwords, want we wilden dat ook die verhalen de lezers zouden bereiken. Ze hebben weliswaar geen wedstrijden gewonnen, maar het zou treurig zijn als alleen eersteprijsverhalen gepubliceerd mochten worden. Met dank aan Tais Teng die ons geleerd heeft hoe je e-books maakt.

 

Paul Harland Prijs, Fantastels en kortverhalen wedstrijden. Dit staat elk jaar op ons visionboard en in 2015 is het gelukt om elf verhalen te schrijven. Drie voor Gentasia Awards 2015, twee voor de Paul Harland Prijs (inmiddels omgedoopt tot Harland Awards), drie voor Prozanni 2015 en drie voor Fantastels Verhalenwedstrijd 2015. We herschreven ook nog eens alle eerdere wedstrijdverhalen of maakten er nieuwe van. Helaas is het in december niet meer gelukt om mee te doen aan de Trek Sagae, maar die staat nu wel op het visionboard dat weg gemaakt hebben voor 2016. We willen dan al wat eerder aan de verhalen hiervoor beginnen, zodat niet alles aan het eind van het jaar komt. De decembermaand is al druk genoeg.

 

Groei en verspreiding, zoals op de foto’s te zien is aan de bomen en de lichtjes, begint dit voor ons gevoel te werken. Er komen steeds meer volgers op Facebook, langzamerhand kennen meer mensen ons ook via andere kanalen. Samen houden we de liefde voor het schrijven vast en koesteren we onze verhalen.

 

Voor Eibor Risoklany – De vergeten vloek zijn er nieuwe plannen. De vergeten vloek wordt geen serie van vijf boeken maar een trilogie. We hebben er een uitgever voor, dat is Zilverbron. En we hebben de planning binnen. Voor ieder deel krijgen we anderhalf jaar om het te schrijven, herschrijven en bij te schaven. Met deel 1 zijn we alweer een eind op weg.

 

Alles wordt overgoten met een scheutje Love Potion en in 2015 heeft het lezen van boeken ook flink wat aandacht gekregen.

Het visionboard voor 2015 heeft plaats gemaakt voor dat van 2016, de nieuwe planning is bekend. We gaan vol goede moed door in het nieuwe jaar en wensen voor iedereen dat ook hun dromen, wensen en plannen uit mogen komen.

Jullie weten nu welke kracht de magie van Johanna Lime op gang houdt. Maak ook eens een visionboard!

De beste wensen van Johanna Lime.