9 februari 2015

Afgelopen zaterdag 7 februari waren wij te gast op het Gala van het fantastische boek van 2015. Er werd een groot feest gehouden rondom het fantastische genre en dit was tevens de laatste Paul Harland Dag, want het is de laatste keer geweest dat de Paul Harland Prijs zou worden uitgereikt. Deze keer ging het om de Paul Harland Prijs van de wedstrijd van 2014.

’s Hertogenbosch

Dat zul je net weer zien: komen wij aan bij Q park Tolberg en Q park Arena – staan de bordjes van de parkeergarages allebei op vol. Rondje gereden in een vreemd stadscentrum. Nee, hoor: nog steeds vol! Maar gaan er daar toch auto’s in? Afijn. Vol bleek erop te slaan dat je voor de slagboom kon wachten totdat er iemand uit ging, dan kon jij er in. Hadden we dat maar eerder geweten! Maar gelukkig konden we toch nog op tijd de auto kwijt in de Arena en vonden we het Golden Tulip hotel al snel. We waren precies om 15 uur binnen en dat is eigenlijk helemaal niet gek, want meestal staan we lange tijd voor opening al te wachten en dat was nu niet nodig. Chique bedoening zo’n hotel, mooie entourage, prachtige plantenpotten bij de ingang, trappen en lopers, de hele aankleding was fantastisch. Dus dat paste alvast goed.

Opening en middagprogramma

We kochten munten voor eventueel iets te drinken later en hingen onze jassen aan de kapstokken. In de grote zaal zaten we helemaal vooraan en we konden alles dus heel goed zien. Het middagprogramma werd geopend en Genevieve Waldmann van uitgeverij Luitingh hield een speech over Fantasy: het aparte genre in de literatuur bestaande uit fantasy, science fiction, horror en magisch realisme. Het is al zo oud als de Odyssee, de metamorfose van Ovidius, als de mythische figuren uit de Oudheid zoals Daphne die in een laurierboom veranderde toen ze werd nagezeten door Apollo. In de Renaissance was er een opleving van de Oude Grieken en kwamen er verhalen over imaginaire figuren. Mythen, sagen en legenden zijn nodig voor de geest van de mens. Een mens heeft metaforen nodig om de wereld om zich heen te begrijpen. Kinderen en Young Adults houden veel van fantasy, hebben een behoefte aan griezelige verhalen. Waarom is er dan zo weinig aandacht voor ons genre in de pers? Dat moet veranderen.

Thomas Olde Heuvelt kwam aan het woord en hij vertelde dat het deze keer de laatste officiële uitreiking zou zijn van de Paul Harland Prijs. In plaats daarvan komen er voortaan de Harland Awards en die worden uitgereikt aan schrijvers van fantasy romans en ook aan schrijvers van short fiction. De wedstrijd blijft bestaan maar wordt ondergebracht in de Stichting ter Bevordering van het Fantastische Genre. We krijgen een week van het Fantastische boek en er zijn veel innovatieve plannen voor het genre, zoals cursussen voor schrijvers. Dit laatste werd uitgelegd door Heidi van der Vloet, die wij al kenden van Imagicon.

Panel: Weten schrijvers wel wat lezers willen?

Er kwam een interessante paneldiscussie waarbij Charles den Tex, Iris Compiet, Thomas Olde Heuvelt, Auke Hulst en Renée Vink en Adrian Stone vragen beantwoordden.

Panel: Lezen en beleven van fantasy, science fiction en horror

Een tweede panel gevormd door de Fantasy Fan Leesclub beantwoordde vragen vanuit het gezichtspunt van de lezers van het genre.

Heel interessant en leuk om dit mee te maken.

Mass signing

Bij de Mass signing hebben we vier gesigneerde boeken gekocht ter aanvulling van onze “te lezen” lijst van 2015. We hadden er nog een aantal ongelezen liggen na de Elfia in Arcen en dat betekent dus dat we snel weer verder moeten gaan lezen. Heerlijk een fantasyverhaal induiken, vitaminen voor de geest. Er zit wel een boek bij deze keer waarbij gezegd werd dat we dat beter niet voor het slapen gaan kunnen lezen. We zijn dus vast gewaarschuwd (en direct ook heel nieuwsgierig).

Buffet

Aan het einde van de middag gingen we naar het tapasbuffet, waarvoor we gereserveerd hadden en we hebben heerlijke hapjes gegeten terwijl we ons aan een tafel waanden in de kantina bar van Star Wars met de steeds wisselende kleuren die de tafel aannam. Die had zijn weerschijn op de gezichten van onze tafelgenoten en we hebben ook echt genoten van een leuke discussie tijdens het eten over de ingestuurde verhalen. Enkele wetenswaardigheden uitgewisseld met collega auteurs. Heel erg gezellig.

De rode loper

Voordat de prijzen zouden worden uitgereikt, werden we gefotografeerd op de rode loper. We waanden ons in onze nieuwe kleding de sterren van de nacht. De foto waar wij op zouden staan hebben we nog niet gezien maar we hopen dat die nog op internet geplaatst gaat worden en dat we er leuk op staan.

De Paul Harland Prijs 2014

De organisator van de Paul Harland Prijs: Martijn Lindeboom, werd in het zonnetje gezet met een leuk filmpje en we vinden het wel jammer dat er een eind komt aan de organisatie zoals hij de laatste jaren was.

We bedanken de organisatie en de jury voor hun inzet en hopen dat de Stichting alle plannen waar kan maken.

Wij feliciteren iedereen die een prijs heeft gewonnen en in de shortlist terecht is gekomen of zelfs in de longlist. Wij zaten er weer niet bij en werden nummer 98 (waar een hele reeks van was) en nummer 171 (waar ook een hele reeks van was). Hier kwamen we achter nadat het feest boven in het hotel was afgelopen en iedereen naar de gewelven ging. Daar hebben we in de bar bij een uitzinnige band onze juryrapporten opgehaald en zijn we weer huiswaarts gegaan.

We zijn tamelijk gedesillusioneerd thuisgekomen zijn. We hadden twee hele goede ideeën voor de verhalen die we hebben ingezonden en blijkbaar zijn ze volgens de jury niet goed uitgewerkt. Het juryrapport biedt weinig houvast voor het verbeteren van ons verhaal. Met negatieve kritiek kunnen we absoluut zeer weinig. Opbouwend was het echt niet te noemen. Sandwich feedback al helemaal niet. Bovendien zijn we het met het commentaar ook niet helemaal eens en heeft de jury duidelijk elementen van onze verhalen over het hoofd gezien. Sorry voor de jury, maar na het feest gaf dit ons dit jaar toch een flinke kater.

Uiteindelijk hebben we na een paar minder aangename flinke discussies en een paar nachtjes slapen met nieuwe inspiratie wel weer ideeën opgedaan over hoe we onze verhalen verbeteren kunnen en we gaan ze zeker weer aanpakken. Maar misschien zijn wij wel net zo eigenwijs als het panel van schrijvers dat toch in de eerste plaats schrijft wat ze zelf mooi vinden en pas in de tweede plaats gaat luisteren bij de lezer/beoordelaar wat die graag zou willen zien. We zijn dus niet van plan om onze goede ideeën te grabbel te gooien of zelfs de prullenbak in te mieteren. We gaan het ook niet vanwege de gangbare vorm precies in het keurslijf laten passen dat de jury blijkbaar van ons wil. We gaan ermee aan de slag en op den duur zullen ook deze verhalen evolueren in goede korte verhalen. Het is nu het derde jaar op rij dat we aan de Paul Harland Prijs hebben meegedaan. We hebben onze score geconsolideerd ten opzichte van vorig jaar en toch was het een domper. Of we mee blijven doen hangt spreekwoordelijk aan een zijden draadje, want de meningen onder ons zijn zeer verdeeld.

Op 10 juni 2014 schreven we al op deze website dat we twee experimentele verhalen ingezonden hadden. Er stond ook: “We verwachten niets en laten ons verrassen door de jury. Onze vorige verhalen kwamen niet door de voorselectie. Het zou ons aangenaam verbazen als deze twee er wel door komen. We hebben erover nagedacht en besloten dat de ervaring van het schrijven van verhalen al winst oplevert. We gaan de korte verhalen die we tot nu toe schreven aan de hand van de juryrapporten herschrijven en bewaren ze voor een latere verhalenbundel. Hoe dan ook: wij vinden de beide ingestuurde verhalen voor de PHP 2014 goed gelukt en zijn er trots op. Een wedstrijd zoals de Paul Harland Prijs is voor ons een goede stok achter de deur om in elk geval ieder jaar weer een aantal korte verhalen te schrijven.”

Hier komen we dan ook op terug, al blijkt achteraf dat we onbewust wel op hogere plaatsen gehoopt hadden. Onze verwachtingen voor de toekomst van de Harland Awards zijn nul. De verhalen van 2014 waren voor ons een goede oefening: enerzijds experimenteerden we (nadat we een cursus gevolgd hadden over personages, conflict en perspectief) met een alwetend perspectief en een je perspectief met een nogal ongewoon hoofdpersonage, anderzijds (na de workshop magisch realisme) met een magisch realistische wereld. Dat een jury voor het genre zoiets niet opmerkt is ons een raadsel. Zeker, het kan zijn dat wij nog veel moeten leren als schrijfsters, maar toch geeft het ons te denken over of we hieraan mee zullen blijven doen.

We hopen dan ook dat het initiatief van de Stichting voor verbeteringen zorgt.