Geplaatst 07 november 2014

NaNoWriMo 2014

Voor de eerste keer doen we mee aan schrijven tijdens de NaNoWriMo. Deze afkorting staat voor National Novel Writing Month.

Om in een maand aan 50.00 woorden te komen, moeten er op elke dag in de maand november 1.667 woorden geschreven worden.

Ons doel is om elke dag te schrijven aan “Strijd” en om minstens 2.000 woorden per dag te halen. Onze boeken tellen in de regel meer dan 50.000 woorden.

In de eerste week is het schrijven goed gelukt en op 6 november waren er in totaal al 17.179 woorden geschreven aan de nieuwe roman.

Het is een goede manier om routine op te bouwen en om daadwerkelijk elke dag te schrijven. Schrijven leer je, zo wordt steeds aangegeven, door het te doen en door iedere dag te schrijven. Daarvoor is de NaNoWriMo een mooie stok achter de deur. Er doen meerdere personen mee en je kunt zien hoever je buddies zijn. Elke dag geef je het aantal woorden door dat je hebt bereikt en zie je in grafieken op de website hoe ver je er mee opgeschoten bent. Het is een goede motivatiemethode om een eerste versie van je verhaal te schrijven. Tot nu toe lukt het goed, al zijn er dagen bij dat we tot laat in de avond bezig blijven, omdat er overdag andere verplichtingen waren die voor gingen. Nachtwerk is het nog niet geworden.

De meeste gedeeltes van het verhaal deden tot nu toe een groot beroep op de creativiteit. Maar dat is ook de hele opzet van de NANoWriMo: in de flow van het schrijven komen en je creativiteit aanspreken. Ze geven zelfs aan dat je je tekst niet moet gaan herschrijven tijdens het proces. Het is de eerste versie nog maar, het herschrijven komt later. Nu lukt dat bij ons niet helemaal, wij herschrijven toch wel tijdens het schrijven. We lezen de gedeelten samen hardop door en verbeteren de fouten alvast. Wij vinden dat niet erg, het helpt alleen maar om het later gemakkelijker te krijgen als we echt de tweede en derde versie gaan maken.

Er is weliswaar een opzet gemaakt van het verhaal van “Strijd” waarin we hebben aangegeven wat er in welke hoofdstukken moet gebeuren. De verhaallijn is daarin dus al min of meer aangegeven, maar tijdens het schrijven blijkt dat details van de wereld nog niet helemaal goed zijn uitgedacht. Dat uitdenken van de details gebeurt dan tijdens het schrijven. We houden die gegevens bij in andere documenten. Daarmee wordt onze wereldbouw direct ook stukje bij beetje uitgebreid.

Marjo hoopt in november flink door te kunnen werken aan dit manuscript. Aan het eind willen we graag minstens die 50.000 woorden gehaald hebben, maar liever meer natuurlijk.

“EIBOR RISOKLANY, de vergeten vloek. Deel 1, Successie” gaat ook herschreven worden. Het is naar een proeflezer geweest en aan de hand van zijn commentaren gaan we toch kijken of we in plaats van een trilogie een serie kunnen schrijven. De personages worden nog niet ver genoeg uitgewerkt en dat is erg belangrijk. Maar als we dat willen doen, hebben we meer woorden nodig. Dan wordt het boek te dik en kunnen we beter nog eens kijken hoe we het anders aanpakken. Terug naar de tekentafel dus maar en weer gaan brainstormen over twee plots in plaats van een.

“EIBOR RISOKLANY, de vergeten vloek. Deel 2, Strijd.” wordt dan ook geen deel van een trilogie. Misschien wordt het het derde deel van de serie.

We zijn dan wel veel langer bezig met alle voorwerk, voordat de boeken er zullen komen. Maar dat is niet erg. Het moet goed worden.

Het enige probleem is het lange, lange wachten. We hopen wel dat dat uiteindelijk vruchten gaat afwerpen, dat we steeds beter zullen worden en dat we echt boeken kunnen gaan verkopen die lezers zullen waarderen.