10 april 2014

In ons vorige bericht schreven we dat je je als schrijver constant blijft verbeteren. Daarom zijn we na de wedstrijduitslag van Fantastels editie 2013 weer direct aan de slag gegaan met het herschrijven van ons verhaal “Liefde en aandacht doen wonderen”. Het verhaal was oorspronkelijk 6.962 woorden lang, maar telt na de laatste bewerking 8.903 woorden, verspreid over 23 pagina’s. We hebben veel steun gehad aan het juryrapport en hopen nu alle fouten eruit gehaald te hebben. De personages praten meer met elkaar en sommige stukjes zijn spannender geworden.

 

Samenvatting:

In “Huize Avondrood” zijn de mensen erg afhankelijk geworden van de zorg. De verzorgster Cadi heeft te maken met een voortdurende inkrimping in het personeelsbestand en krijgt daardoor een taakverzwaring, die het uitoefenen van haar beroep moeilijk maakt. Ze loopt in haar lunchpauze de tuin in en probeert een oplossing te bedenken. Ze wordt aangetrokken door het water van de vijver en ziet een monster. Het beest grijpt haar in de kraag en ze belandt in de droomtijd bij de Ngadjuristam in Australië. Daar verwachten ze haar al en ze moet het opnemen tegen een heks met twee wilde honden. Gelukkig wordt ze daarbij geholpen door twee jagers, die als broers tijdens de jacht heel goed samenwerken. Ze krijgt een magische speer als wapen en verslaat de heks. Ze komt ze tot de ontdekking dat er vooral aandacht en liefde nodig is om de mensen te kunnen helpen. Als ze van haar reis terug keert verandert alles in “Huize Avondrood” en wordt het leven vrolijker.

 

Inspiratie:

De inspiratie voor verhalen halen wij uit allerlei verschillende onderdelen die samen het verhaal gaan vormen. Bij dit verhaal waren het gesprekken met familieleden die hun ouders bezochten in het verzorgingshuis en zagen dat de inkrimping van het personeelsbestand een negatief effect had op de zorgverlening. Zelf hebben we dit meegemaakt met de moeder van Dinie die zodra ze in een verzorgingshuis kwam, helemaal wegkwijnde met de dood als gevolg. Dat heeft ons zo aangegrepen dat we er altijd nog een verhaal over wilden schrijven. Het verhaal van de Aboriginals in Australië komt uit een boekje met mythologische verhalen uit de droomtijd, dat we kochten toen we in Australië met de Greyhoudbus rondreisden door de outback, in de rode woestijn van het binnenland van dit continent. Een van die verhalen over twee jagende broers die achter een heks met haar rode en zwarte wilde hond aan zitten, hebben we bewerkt voor dit verhaal. Het lijkt nog maar weinig op het origineel en is door ons veel uitgebreider beschreven, met toevoeging van het dorp, de bewoners en Cadi. We bezochten in 1988 in Australië ook Diorama Village in Alice Springs. Daar zagen we prachtige diorama’s van de Aboriginalverhalen, onder andere het monster in de waterput. Dit hebben we ook in ons verhaal verwerkt en bovendien heeft een foto die we op Facebook vonden voor de nodige inspiratie gezorgd. Voor het gebouw putten we uit onze interesse voor architectuur en mooie gebouwen. De diefstal van de ketting van de oudere vrouw is een verhaal dat geïnspireerd werd door de diefstal van borden uit de kast bij een familielid. Helaas komen dit soort dingen in het werkelijke leven voor.

 

Boodschap:

Bij zo ongeveer alle verhalen die we schrijven gebruiken we een in het verhaal verwerkte boodschap of meerdere boodschappen. We proberen die subtiel te verwerken en hopen dat ze worden opgepakt. Bij dit verhaal zit de belangrijkste boodschap al in de titel, maar de lezer kan bij het lezen ook nog een paar andere boodschappen ontdekken, hopen wij.

We zoeken voor dit verhaal nog naar een manier om het te kunnen publiceren. De juryleden vonden het een publicabel verhaal en bovendien denken wij dat dit verhaal het wel goed zou doen in een tijdschrift voor de zorg of voor fantasyverhalen, zelfs voor een spiritueel blad.

 

Als dat niet lukt, proberen we het zelf te publiceren, daarover later meer.