7 april 2014

10 april bijgewerkt na het ontvangen van een nieuwe rangorde van de einduitslag.

Gisteren vierde Fantastels haar eerste lustrum: de vijfde prijsuitreiking van de Verhalenwedstrijd. Het werd een geweldig feest!

Deze keer werd het gehouden in “het Koetshuis” in Krimpen aan de Lek, in de wijk waar Marjo heeft gewoond totdat ze op haar zevende jaar verhuisde naar Sliedrecht. Voor ons was het dus een beetje een thuiskomen, aangezien Dinie in het naburige dorp Krimpen aan den IJssel opgroeide en we de omgeving wel kenden. In Krimpen aan den IJssel speelden we vroeger jarenlang “op de rol”: het talud van de stoep (helling voor wie het woord stoep niet kent) naar de dijk. We speelden onze fantasieverhalen uit tussen de rozenstruiken, die al dan niet vol stonden met bloesems of rozenbottels, afhankelijk van het seizoen. We verscholen ons achter de struiken of rolden over het gras bij het uitspelen van onze fantasiespellen. Langs de dijk stonden hokken met konijnen en we liepen vaak een rondje langs de waal (ook wel wiel genoemd) waar het extra spannend werd omdat we daar een hard blaffende herdershond moesten ontwijken. De fantasie die we samen uitspeelden heeft ons leuke herinneringen opgeleverd.

Nu hebben we er weer een mooie herinnering bij en een voor ons groot succes geboekt. Vorig jaar, toen we voor het eerst meededen met Fantastels, kwamen we uit op de 80e plaats van 87 gekwalificeerde verhalen. Bij het jurycommentaar van Kim ten Tusscher en Adinda Volkers moesten we erg slikken, maar na de ergste schrikreactie van onze kant, heeft het ons geholpen om beter te gaan schrijven. In 2013 hebben we besloten om het maximale eruit te halen en drie verhalen in te sturen. Aangezien we nog niet zo lang schrijven, konden er geen “veteranenverhalen” opgestuurd worden en daarom hebben we drie nieuwe verhalen geschreven. De uitslag van afgelopen zondag heeft ons blij verrast. We eindigden nu bij 138 gekwalificeerde verhalen op de plaatsen: 106, 54 en 41! We zijn dus ook bij deze wedstrijd, evenals bij de Paul Harland Prijs, ten opzichte van onszelf een eind verder gekomen. Dit is een beloning omdat we er hard aan gewerkt hebben om de schrijftechnieken te verbeteren en met het juryrapport in handen kunnen we hierna waarschijnlijk ook weer verder komen. Dat is het belang van meedoen aan Fantastels: jezelf als schrijver constant verbeteren en genreverhalen maken die interessant genoeg zijn voor publicatie.

Het was erg gezellig in het Koetshuis. We zagen veel van “de Zonderlingen”, collega-schrijvers van het forum van “Magic Tales”: een groep mensen die elkaar helpen met onder andere proeflezen, vragen stellen en ervaringen uitwisselen. Sommigen van hen zagen we voor het eerst in levenden lijve: toch even wat anders dan virtueel. Nu hebben we een duidelijker beeld van hen. Als we weer eens via internet of e-mail communiceren, weten we beter met wie we te maken hebben. Erg leuk! Ook Facebook schrijvers-vrienden en schrijfcursus-vrienden waren aanwezig. We beginnen steeds meer genreschrijvers te kennen. Zilverbron, onze uitgever, werd vertegenwoordigd door Cocky van Dijk en we zijn de eerste geweest die het nieuwe boek van Anaïd Haen konden kopen. Een dikke bundel met veel korte verhalen van de organisator van Fantastels: “Wraak op het spoor”.

De uitslag was erg spannend. Het duurde vrij lang voordat ons verhaal op het scherm kwam. Nummer 106: Goed opletten! Dit was het derde verhaal, dat we als laatste van de drie ingezonden verhalen geschreven hadden. Het gaat over een prins wiens magie steeds de mist in gaat, hij wordt bevriend met een boself. Zijn vader heeft een conflict met de elfen over de weg door het bos. Het was voor ons een experiment in het werken met een conflict, dat volgens informatie uit een artikel van Schrijvenonline moest bestaan uit een tegenstelling. We herinneren ons dat we daarmee aan het brainstormen zijn gegaan en dat we het idee in klad hadden opgeschreven. Toen gingen we het verhaal schrijven, maar gaandeweg werd er van alles veranderd en dachten we dat het niet meer voldeed aan de eisen van het artikel van Schrijvenonline. Dat bleek voor ons een methode te zijn die niet zo goed werkte. We hebben het toch opgestuurd met het idee dat we wel wilden weten hoe we dit zouden kunnen verbeteren. Daarop hebben we een geweldig goed antwoord gekregen van Gerard van den Akker en Marije Kok. We gaan het zeker met deze goede aanwijzingen herschrijven. De positieve reactie in het juryrapport van Gerard is: “Je hebt een leuk verhaal geschreven met alle ingrediënten voor een goed verhaal: een interessant conflict (nee, zelfs twee!), botsende culturen en belangen, een hoofdpersoon die een ontwikkeling doormaakt, een onwaarschijnlijke vriendschap”. Wat we eraan kunnen verbeteren: Het perspectief verleggen en de tegenstrijdige belangen verder uitdiepen, waarbij de personages minder lief moeten zijn voor elkaar en de dialogen nog beter kunnen. Goed, we gaan er weer mee aan de slag en hebben al een idee wat we gaan doen om het wellicht te kunnen publiceren als het goed herschreven is.

Ons tweede verhaal kwam nadat we weer een tijd op het scherm zaten te turen: De 54ste plaats voor “Ruilen met korrigans” Het leuke van de uitslag is dat wij zelf ook vonden dat dit verhaal beter was dan het derde en minder goed dan het eerste verhaal. We zijn het met de uitslag van de jury dus helemaal eens. Zelf vonden we dit een hilarisch verhaal en we hebben ervan genoten toen we het schreven. Wat dat betreft was het al geslaagd voordat het zelfs maar werd opgestuurd. De jury: Marije Kok en Hay van den Munckhof hebben ons weer op ideeën gebracht om de uitwerking beter te maken. Het is waar: die personages kunnen nog beter worden uitgewerkt en de korrigans moeten eenduidig worden neergezet. Toch leuk om van Marije te lezen: “Al met al heb je een heel interessant en origineel verhaal geschreven, dat ik leuk vond om te lezen”. En: “Je schrijfstijl en interpunctie zien er netjes en verzorgd uit. Je verhaal leest lekker weg en ik ben maar een paar taal- en slordigheidsfoutjes tegengekomen”. Hay schreef: “Dit verhaal is door de humor, speelsheid en afwisseling zeer leesbaar en bovendien goed geschreven, maar het hinkt voor mij te zeer op twee gedachten om uiteindelijk helemaal te overtuigen. Desondanks vond ik dit een van de betere verhalen uit de eerste ronde.” Ook dit verhaal gaan we zeker nog herschrijven want we vinden het een te leuk verhaal om de lezer te onthouden.

Helemaal verrast werden we door de plaats op de ranglijst van ons eerste verhaal: Plaats 41 voor “Liefde en aandacht doen wonderen”. In dit verhaal hebben we een actueel probleem in de gezondheidszorg gekoppeld aan een mythisch verhaal van Aboriginals in Australië en bovendien hebben we daar ook weer onze fantasie op losgelaten door er magie bij te verwerken. Van verschillende kanten kregen we te horen dat mensen zich in dit verhaal heel goed konden inleven omdat ze zelf ouders hebben in een verzorgingshuis. Wat betreft de aansluiting bij de actualiteit is dit gedeelte voor ons dus goed geslaagd. Dat het jurylid Dirk Bontes schrijft dat hij het “in principe een publiceerbaar verhaal” vindt, sluit aan bij onze wens om dit verhaal in een tijdschrift gepubliceerd te krijgen. Wel gaan we dan ook eerst weer flink aan de slag om de aanwijzingen van Dirk en van Kim ten Tusscher te verwerken en er een nieuwe versie van te maken waarbij de hoofdpersoon meer praat met de mensen om haar heen en er bepaalde stukken uit het verhaal spannender en realistischer uit de verf moeten komen. We werden er blij door verrast dat Dirk bij het volgende fragment [Ze had weleens gelezen dat je moest oppassen met waar je aandacht aan schonk. Datgene dat steeds in je gedachten speelde werd op een magische wijze werkelijkheid.] schreef: “Ik constateer spiritueel bewustzijn”. Onze proeflezer had al aangegeven dat hij het een mystiek verhaal vond. Dat vonden we toen ook al zo’n compliment. We zijn erg blij met het juryrapport, want nu kunnen we het nog iets beter gaan schrijven.

Deze keer was er na de prijsuitreiking een heerlijk buffet en we hebben fijn bij een groep mensen aan tafel gezeten waarmee we nog gezellig na konden praten. Er bleef een flink aantal mensen om te smullen van het heerlijke menu. Erg sfeervol en lekker gegeten.

Anaïd Haen, heel erg bedankt voor de fijne middag en avond en voor de organisatie en al het werk dat je weer hebt verzet voor deze wedstrijd. We zijn zeker van plan de volgende keer weer mee te doen. Wij willen ook de juryleden allemaal hartelijk bedanken voor hun inzet en Dirk, Kim, Marije, Hay en Gerard voor de goede tips en commentaren op ons juryrapport.

Aan iedereen die meegedaan heeft met de wedstrijd: Fijn jullie te hebben ontmoet of in elk geval op het scherm met namen te zien dat jullie hebben meegedaan. We hopen jullie op den duur allemaal beter te leren kennen. Gefeliciteerd met jullie plaats op de ranglijst. Zelfs als het ergens onderaan de lijst staat, is het geen reden om ooit op te geven. Neem van ons aan dat je er heel veel van kunt leren als je de juryrapporten serieus neemt en eruit haalt wat voor jou werkt om boven jezelf uit te stijgen met je verhaal. Wij waren bijna gestopt na de vernietigende kritieken na een andere verhalenwedstrijd, maar zijn blij dat we dat na welgemeende adviezen niet hebben gedaan. Ons boek komt eraan, bij Zilverbron en we hopen stiekem over een aantal jaren ook zo’n mooie bundel met korte verhalen te hebben verzameld als Anaïd nu heeft. We hoorden nog dat we maar net een haarbreedte van de Feniskprijs af zaten. Ons doel voor deze wedstrijd, hoger op de ranglijst eindigen dan vorig jaar, is voor alle drie de verhalen zeker bereikt.

Kelly van der Laan, gefeliciteerd met je eerste plaats, van Johanna Lime!