21 augustus 2013

In 1966 schreef een boekhandel in Sliedrecht een opstellenwedstrijd uit. Alle scholen deden mee. Ook de toen 9 jarige Marjo Heijkoop schreef een opstel. Zij won daarmee de derde prijs. Deze prijs mocht worden opgehaald in de betreffende boekhandel. Het was een cheque van fl. 2,95 (twee gulden en vijfennegentig cent.) Dit was precies de prijs voor het tweede stripverhalen en doeboek van de Thunderbirds.

“De Thunderbirds” was in die tijd onze favoriete tv-serie. Het was een poppenserie maar dat mocht de pret niet drukken. Wij vonden het geweldig. Het speelde in de toekomst en ging over een miljonair, Jeff Tracy, die een eiland had gekocht in de Stille Oceaan. Hij had dit geld  verdiend met zijn werk als astronaut. Zijn vrouw was helaas overleden, maar samen met zijn vijf zoons had hij een reddingsorganisatie genaamd “International Rescue” op touw gezet.

Zijn zoons waren rond de twintig jaar en bestuurden ieder een geweldige Thunderbird-machine. Deze machines hadden elk een eigen specialisatie. Er was een verkenner, een vrachttoestel waarin verschillende reddingsapparatuur kon worden meegenomen, een ruimteraket, een vaartuig dat zich onderwater  kon voortbewegen en een ruimtestation in een vaste baan om de aarde. De uitvinder van de machines was de 19 jarige genie “Brains” met een grote uilenbril. Er was ook nog een oma en een bediende Kyrano met een mooie dochter TinTin.

Dit sprak allemaal erg tot onze verbeelding en wij, Marjo en Dinie, borduurden lustig op het thema voort. Wij bedachten onze eigen familie en in plaats van IR (International Rescue), een organisatie die reddingsoperaties voornamelijk op aarde uitvoerde, besloten wij met onze organisatie ISRO (Interplanetary Space Rescue Organisation) reddingsoperaties uit te voeren tussen de sterren. We tekenden onze eigen ruimteschepen. We gingen een maanlandschap maken aan de hand van de knutseltips uit het door Marjo gewonnen boek. Hiervoor moesten we kippengaas kopen, kranten gebruiken en gips kopen. Dat laatste deden we bij de drogist. Het gips werd per 2,5 kg afgewogen en gekocht van ons zakgeld. Er waren meerdere bezoeken aan de drogist nodig om ons maanlandschap op de zolder van ons huis te kunnen maken.

Het bleef niet bij tekenen en knutselen alleen. In die tijd gingen we onze personages verzinnen en erover schrijven. We kregen een geheim clubblaadje en deden erg stiekem. Het was allemaal lekker spannend en we kregen er nog een paar clubleden bij. Die zijn later helaas weer afgehaakt, maar wij bleven samen doorgaan met onze fantasieën en dat is nooit gestopt.

Behalve het tweede deel van het boek van de Thunderbirds, hebben we ook deel 1 en 3 gekocht. Toen was de serie compleet. We kunnen terugkijkend op deze tijd zeggen dat tv-series uit onze jeugd voor inspiratie gezorgd hebben. Later werden de tv series beter, maar ze lieten minder te raden over. Wij werden echte “Trekkies.” Star Trek was natuurlijk helemaal geweldig voor mensen zoals wij. En er waren wel meer goede series op tv. Iedere week keken we uit naar de nieuwste aflevering. Dit soort series missen we op de publieke omroep van tegenwoordig wel. Ze hebben onze fantasie in onze kindertijd enorm gestimuleerd. We kijken er met plezier op terug. Tegenwoordig ook wel met dvd’s.

Misschien later meer over andere inspiratiebronnen.

Vriendelijke groet van Johanna Lime.